Een filosofie over de dood

[Zolderworm]

Hallo Hopper,

In de grote Godsdiensten heeft God ( het Super-Bewustzijn ) altijd ongeschapen bestaan. God heeft vervolgens menselijke bewust zijnen ( zielen ) geschapen.
Een uitzondering hierop verkondigt Messenger. God heeft de Godsvonken niet geschapen, maar deze "' vonken "' bestaan ongeschapen, quasi als Goden in een mini-uitvoering van God Zelve. In het Oosten bestaat de opvatting van Transcendentie, een Super-Bewustzijnswereld, als de Bron Van Alles dat Bestaat. De Super-Bewustzijnswereld vloeit voortdurend uit, emaneert in een oneindige veelheid van geestelijke vormen en structuren die allen ook weer verder kunnen emaneren tot een fase wordt bereikt dat de Ultieme Oorsprong is "'vergeten"' , de stoffelijke wereld is dan bereikt. Hier kan een vergelijking met Plato's schaduwwereld ( de Demiurch als stof schepper ) worden gemaakt. Waar ik wel benieuwd naar ben, is waar jij het menselijk bewustzijn ( het Nirwana -ik, de stille getuige ) vandaan ziet komen en waarom in jouw optiek dit "' hogere "' menselijke bewustzijn zich koppelt aan de lagere stofvorm, t.w. de biologische mens. Is dat een soort van Kosmische Wet ?

Maar even m'n stokpaardje. Als ik uittreed en vanaf een afstandje naar m'n eigen lichaam kijk, dan zit het bewustzijn niet in de hersenen. Dat zou wel heel vreemd zijn. Voor m'n gevoel ben ik me dan bewust in het lichaam waarvan ik, op dat moment, het gevoel heb dat ik dat ben. In de theosofie spreekt men van het astrale lichaam. Maar ik zeg liever dat het bewustzijn dan gecentreerd is in het astrale lichaam, terwijl het eerst gecentreerd was in het stoffelijk lichaam.
Zoals ik niet denk dat het stoffelijk lichaam bewustzijn voortbrengt, denk ik ook niet dat het astraal lichaam bewustzijn voortbrengt. Sterker nog: het bewustzijn schept zich een astraal lichaam.
Omdat vanuit psychisch monistisch perspectief het bewustzijn zelf geen eigenschappen bezit als ruimte en tijd, is het bewustzijn eeuwig. Wat iets anders is dan eeuwig voortdurende tijd. Als het bewustzijn zich centreert in het lichaam, stoffelijk of centraal, dan schept het de ervaring van ruimte en tijd.
Ik denk niet dat je kunt zeggen dat het super-bewustzijn emaneert. Ons bewustzijn is het superbewustzijn, echter gecentreerd in een of ander lichaam en daardoor beperkt in zijn staat van Zijn.

[hopper]

Hallo Hopper,

In de grote Godsdiensten heeft God ( het Super-Bewustzijn ) altijd ongeschapen bestaan. God heeft vervolgens menselijke bewust zijnen ( zielen ) geschapen.
Een uitzondering hierop verkondigt Messenger. God heeft de Godsvonken niet geschapen, maar deze "' vonken "' bestaan ongeschapen, quasi als Goden in een mini-uitvoering van God Zelve. In het Oosten bestaat de opvatting van Transcendentie, een Super-Bewustzijnswereld, als de Bron Van Alles dat Bestaat. De Super-Bewustzijnswereld vloeit voortdurend uit, emaneert in een oneindige veelheid van geestelijke vormen en structuren die allen ook weer verder kunnen emaneren tot een fase wordt bereikt dat de Ultieme Oorsprong is "'vergeten"' , de stoffelijke wereld is dan bereikt. Hier kan een vergelijking met Plato's schaduwwereld ( de Demiurch als stof schepper ) worden gemaakt. Waar ik wel benieuwd naar ben, is waar jij het menselijk bewustzijn ( het Nirwana -ik, de stille getuige ) vandaan ziet komen en waarom in jouw optiek dit "' hogere "' menselijke bewustzijn zich koppelt aan de lagere stofvorm, t.w. de biologische mens. Is dat een soort van Kosmische Wet ?

Zoals ik het zie is heeft het algemeen bewustzijn zich gesplitst in de stof (vorm).
Een splitsing van leegte blijft derhalve leegte. Maar in de stof (vorm) verschillend.
Ik vind het belangrijk om het onstoffelijke karakter van bewustzijn van binnen uit te kennen.
(Dit kan eigenlijk niet, want bewustzijn is het kennen zelf)

Hoewel gesplitst blijft bewustzijn één geheel, maar middels de stof toch weer gedeeld.
Bewustzijn kan door de intrede in de stof met 7 miljard paar ogen kijken.
Vanuit God/Super-Bewustzijn ziet God dus letterlijk alles. Door jouw en mijn ogen welteverstaan.
En omdat het middels de stof gedeelde bewustzijn reflecteert op het andere middels de stof gedeelde bewustzijn, ontstaat er 'vanzelf' een verhaal.

Bovenstaand is geen Kosmische Wet, maar de creatie van ego/persoon, ikke.

Wat wel een Kosmische Wet(ten) zijn is oorzaak en gevolg (karma), polariteit, overeenkomst (hetzelfde herkent zichzelf) enzovoorts.
Als men de creatie van de persoon verlaat treedt er zonder wat te doen inzicht in, in de Kosmische Wetten.
Deze wetten zijn geen creatie van een God, maar zijn "uit zichzelf zo".
Het "uit zichzelf zo" verwijst altijd naar Liefde.

Ego/persoon is degene die zijn oorsprong is vergeten en achter een sluier van illusies leeft.
Ego/persoon meent dat hij afgescheiden is van het Geheel en handelt daar naar.
Ego/persoon is ook degene die lijdt en steeds in de problemen komt.
Niet omdat hij gestraft wordt, maar omdat hij de Kosmische Wetten niet kent.

[peda]

Hallo zolderworm,

Vormen van denken in '' emanatie "' zijn bijna universeel te noemen. Vroege Griekse filosofen, Gnostici, Esoterici, Hindoe land, Tao wereld, Theosofie, je kunt het niet benoemen, hielden zich bezig met de invulling van eigen "' emanatie "'. Het was quasi de gedachten wereld van hoe de totale kralenketting lopende van de Onpersoonlijke Transcendentie tot de geestelijk zeer lage stoffelijke materie wereld met elkaar kon worden verbonden. Waar begint de uitvloeiing, waar eindigt de uitvloeiing, waarom is Alles voorbestemd om weer naar Het Ene terug te keren enz. enz. De emanatie wereld als tegenhanger van de Godsdienst wereld, best wel boeiend.

[hopper]

Emanatie betekent uitstroming. Er zijn in het innerlijk beschouwen zaken welke uitstromen. Dit kan niet verwijzen naar bewustzijn omdat leegte niet uitstroomt maar deelt. Emanatie verwijst naar 'het stromende' wat kan slaan op chi (of prana) wat zich laat kennen als 'stromend gevoel' als men Nirwana bereikt.
Maar het kan tevens verwijzen naar liefde. Liefde als ongerichte Liefde is zelden of nooit kenbaar. Doorgaans straalt liefde in het mensenhart en straalt direct door naar een medemens. (Optioneel) Als het goed is merk je dus zelden wat van liefde. Je 'schenkt' het onmiddelijk weer weg.

[peda]

Hallo Hopper,

In mijn optiek zijn zowel het stoffelijk deel van de mens als ook het diepere, geestelijke deel van de mens specifieke "' fasen "' in het totale emanatie proces. Ik vul "' emanatie "' anders in als jij doet. Jij beschrijft processen binnen de mens en ik de totale Kosmische Beweging vanaf de Ultieme Oerbron tot aan de laagste status ( stof ) alsmede de Kosmische Voorbestemming weer terug naar de Ultieme Oerbron.

[Zolderworm]

Hallo zolderworm,

Vormen van denken in '' emanatie "' zijn bijna universeel te noemen. Vroege Griekse filosofen, Gnostici, Esoterici, Hindoe land, Tao wereld, Theosofie, je kunt het niet benoemen, hielden zich bezig met de invulling van eigen "' emanatie "'. Het was quasi de gedachten wereld van hoe de totale kralenketting lopende van de Onpersoonlijke Transcendentie tot de geestelijk zeer lage stoffelijke materie wereld met elkaar kon worden verbonden. Waar begint de uitvloeiing, waar eindigt de uitvloeiing, waarom is Alles voorbestemd om weer naar Het Ene terug te keren enz. enz. De emanatie wereld als tegenhanger van de Godsdienst wereld, best wel boeiend.

Ik denk dat emanatie eerder een beeld of een hulpmiddel is dan een feit. In de kabbala is het totale beeld van de emanatiestromen zeker een goed hulpmiddel, zoals weergegeven in de levensboom.

[peda]

Hallo zolderworm,

Vormen van denken in '' emanatie "' zijn bijna universeel te noemen. Vroege Griekse filosofen, Gnostici, Esoterici, Hindoe land, Tao wereld, Theosofie, je kunt het niet benoemen, hielden zich bezig met de invulling van eigen "' emanatie "'. Het was quasi de gedachten wereld van hoe de totale kralenketting lopende van de Onpersoonlijke Transcendentie tot de geestelijk zeer lage stoffelijke materie wereld met elkaar kon worden verbonden. Waar begint de uitvloeiing, waar eindigt de uitvloeiing, waarom is Alles voorbestemd om weer naar Het Ene terug te keren enz. enz. De emanatie wereld als tegenhanger van de Godsdienst wereld, best wel boeiend.

Ik denk dat emanatie eerder een beeld of een hulpmiddel is dan een feit. In de kabbala is het totale beeld van de emanatiestromen zeker een goed hulpmiddel, zoals weergegeven in de levensboom.

Hallo Zolder,

Ik spreek bij mijn beschouwingen over het onzienlijke niet over feiten. Feiten verbind ik met meten= weten en zelfs dat credo kan nog filosofisch betwijfeld worden. Het zijn zienswijzen, niet meer en ook niet minder. Zelf vind ik de emanatie gedachten een goed alternatief voor de visies zoals aangehouden in de grote Godsdiensten. Een andere meta-fysische verklaring voor alles wat bestaat.

[hopper]

Hallo Hopper,

In mijn optiek zijn zowel het stoffelijk deel van de mens als ook het diepere, geestelijke deel van de mens specifieke "' fasen "' in het totale emanatie proces. Ik vul "' emanatie "' anders in als jij doet. Jij beschrijft processen binnen de mens en ik de totale Kosmische Beweging vanaf de Ultieme Oerbron tot aan de laagste status ( stof ) alsmede de Kosmische Voorbestemming weer terug naar de Ultieme Oerbron.

Ja, dat klopt. Ik beschrijf de processen omdat de Ene (niet-twee) niet gekend kan worden.
Men gebruikt wel eens de zon als metafoor. De stralen en de zon zijn één.
Maar het zijn vooral de stralen waar we als mens mee van doen hebben.

[hopper]

https://www.trouw.nl/leven/het-is-een-a ... ~b06b6e64/

Die andere doodsangst betreft de toestand na de dood. Er zijn twee varianten. Allereerst: je kunt bang zijn dat je na de dood gestraft wordt. Op zich een sympathieke gedachte, als die straf wordt toegepast op types die we allemaal ervaren als etters. Helaas zijn er miljoenen onnozele zielen die dachten dat ook zij gestraft moesten worden. U kent de details. Maar goed, ik heb daar geen last van. Niet omdat ik straks geen straf verdien, maar omdat ik meen dat er helemaal geen toestand is na de dood.

Een gezonde visie. Angst voor straf die er niet is verziekt je huidige leven.

Dat is de tweede variant van doodsangst: dat er niets is straks. Ik vind dat angstwekkend. Hoe kun je daar nou bang voor zijn? Er is dan niks. Dat maak je toch helemaal niet mee? Precies, zei Philip Larkin, de Engelse dichter: dat is nou net waar je zo bang voor bent – geen zien, geen geluid, geen aanraking of smaak of geur, niets om mee te denken, niets om van te houden of je mee te verbinden, de narcose waaruit niemand wakker wordt.

Ik begrijp niet helemaal waarom ik daar zo over inzit. Boeddhisten vinden dit geweldig, zo geweldig dat ze reeds voor de dood met behulp van Zen-meesters proberen iets van die postmortale leegte, waar we allemaal in zullen verdwijnen, te bemachtigen. Het is precies deze voor hen zo kostbare leegte die ik als verstikkend ervaar. De een zijn jubel is de ander zijn jicht.

Ik denk dat dit de meest basale doodsangst is. Bang voor niks, bang voor de leegte. Ook Jezus was er niet vrij van: Mijn God, mijn God, waarom hebt u mij verlaten?

Dit kunnen we alleen intern oplossen. En inderdaad streven mensen soms juist naar die leegte, dat niets, dat gapende gat.

[peda]

Ik zie/ervaar nog steeds een duidelijk verschil tussen "" leegte "' en het absolute "" niets "". In de "' leegte "' ben "'ik"' er nog steeds, in het absolute "' niets "' ben "' ik "' totaal verdwenen.

[hopper]

Dan is het absolute 'niets', dat wat ik bedoel met een filosofie over de dood. En i.m.o. gaat de kruisdood van Jezus ook daar over.

Als 'leegte' wordt verondersteld als bewustzijn, dan is er nog iets om op terug te grijpen. In het 'niets' is er niets meer om op terug te grijpen.
Geen verwachtingen, er valt niets te bereiken.

[peda]

Dan is het absolute 'niets', dat wat ik bedoel met een filosofie over de dood. En i.m.o. gaat de kruisdood van Jezus ook daar over.

Als 'leegte' wordt verondersteld als bewustzijn, dan is er nog iets om op terug te grijpen. In het 'niets' is er niets meer om op terug te grijpen.
Geen verwachtingen, er valt niets te bereiken.

Spreken over het absolute "" niets "" zie ik als het uitdragen van naturalisme met een punt. Er is een tijdelijk bewustzijn als gevolg van emergentie uit "" gecompliceerde "' stof-moleculen, maar wanneer die stof-moleculen bij de dood uiteen vallen ( entropie ) is het bewustzijn verdwenen.

[hopper]

Dan is het absolute 'niets', dat wat ik bedoel met een filosofie over de dood. En i.m.o. gaat de kruisdood van Jezus ook daar over.

Als 'leegte' wordt verondersteld als bewustzijn, dan is er nog iets om op terug te grijpen. In het 'niets' is er niets meer om op terug te grijpen.
Geen verwachtingen, er valt niets te bereiken.

Spreken over het absolute "" niets "" zie ik als het uitdragen van naturalisme met een punt. Er is een tijdelijk bewustzijn als gevolg van emergentie uit "" gecompliceerde "' stof-moleculen, maar wanneer die stof-moleculen bij de dood uiteen vallen ( entropie ) is het bewustzijn verdwenen.

Ik zie het absolute 'niets' meer als een uitdaging. Waarbij er geen vragen worden gesteld over naturalisme, theïsme of andere vragen.
Als mens willen we graag 'iets zijn'. Er kan onder ogen worden gezien of 'iets zijn' werkelijkheid bevat.
Waarmee ik bedoel dat het een interne kwestie is waar we met ons denken niet of nauwelijks bij kunnen.

[Petra]

Dat is de tweede variant van doodsangst: dat er niets is straks. Ik vind dat angstwekkend. Hoe kun je daar nou bang voor zijn? Er is dan niks. Dat maak je toch helemaal niet mee? Precies, zei Philip Larkin, de Engelse dichter: dat is nou net waar je zo bang voor bent – geen zien, geen geluid, geen aanraking of smaak of geur, niets om mee te denken, niets om van te houden of je mee te verbinden, de narcose waaruit niemand wakker wordt.

Ja, dat is mijn standpunt ook.. Vandaar dat ik zei dat ik mijn eigen dood anders zie als die van anderen. Voor die van mezelf ben ik niet bang. Die van anderen.. doet mij zeer.

Boeddhisten vinden dit geweldig, zo geweldig dat ze reeds voor de dood met behulp van Zen-meesters proberen iets van die postmortale leegte, waar we allemaal in zullen verdwijnen, te bemachtigen. Het is precies deze voor hen zo kostbare leegte die ik als verstikkend ervaar. De een zijn jubel is de ander zijn jicht.

Inderdaad.
Ik jubel niet (meer) over die leegte, ik zoek niet (meer) naar die leegte...
Integendeel... ik ben omgedraaid. Ik vier de niet-leegte totdat die leegte zich vanzelf aandient.
Die kostbare idd verstikkende leegte: Het voelde voor mij als een.. je leeft maar je probeert tegelijkertijd weg te vluchten voor het leven zelf.

Ik denk dat dit de meest basale doodsangst is. Bang voor niks, bang voor de leegte.

Dit kunnen we alleen intern oplossen. En inderdaad streven mensen soms juist naar die leegte, dat niets, dat gapende gat.

Ik zie het omgekeerd Hopper.
Zoeken naar de leegte omdat je bang bent voor het ervaren van de niet-leegte.
Een einde maken aan het lijden is het pad van verlichting, tot je zo leeg bent dat er geen lijden meer is.
Waarom zou je niet durven te lijden?


P.S.
Mooi artikel Hopper!

Theologisch enigszins aanvechtbaar, lijkt me, maar ik benijdde hem wel omdat hij ervan uitging dat je daarginds kunt zeggen: “Kom maar op met die straf”.

.

[hopper]

Ik zie het omgekeerd Hopper.
Zoeken naar de leegte omdat je bang bent voor het ervaren van de niet-leegte.
Een einde maken aan het lijden is het pad van verlichting, tot je zo leeg bent dat er geen lijden meer is.
Waarom zou je niet durven te lijden?

Zoals ik het ervaren heb was het anders. Het "stappen in het niets" ging juist gepaard met (enorm) lijden.
Wat er gebeurd is dat de mens afdaalt in zichzelf en daar zaken tegen komt waar hij geen weet van had.

[peda]

Dan is het absolute 'niets', dat wat ik bedoel met een filosofie over de dood. En i.m.o. gaat de kruisdood van Jezus ook daar over.

Als 'leegte' wordt verondersteld als bewustzijn, dan is er nog iets om op terug te grijpen. In het 'niets' is er niets meer om op terug te grijpen.
Geen verwachtingen, er valt niets te bereiken.

Spreken over het absolute "" niets "" zie ik als het uitdragen van naturalisme met een punt. Er is een tijdelijk bewustzijn als gevolg van emergentie uit "" gecompliceerde "' stof-moleculen, maar wanneer die stof-moleculen bij de dood uiteen vallen ( entropie ) is het bewustzijn verdwenen.

Ik zie het absolute 'niets' meer als een uitdaging. Waarbij er geen vragen worden gesteld over naturalisme, theïsme of andere vragen.
Als mens willen we graag 'iets zijn'. Er kan onder ogen worden gezien of 'iets zijn' werkelijkheid bevat.
Waarmee ik bedoel dat het een interne kwestie is waar we met ons denken niet of nauwelijks bij kunnen.

Mocht het absolute niets, na de dood, de ware realiteit zijn, zie ik dat niet als uitdaging, maar als een kosmisch feit. De naturalist heeft dan gewoon gelijk met zijn/haar dikke punt. Al het denken dat er sprake is van een komma, gevolgd door een "' meer "" is dan een illusionair denken. De stoffelijke menselijke hersenen zijn dan in staat om via het vermogen tot emergentie, "' voorstellingen "" te produceren van een "" wereld "' die geen enkele realiteit heeft. Het denken dat er een "'hogere "' zin bestaat en je daarmede bezig te houden, is dan een fata morgana.

[hopper]

Mocht het absolute niets, na de dood, de ware realiteit zijn, zie ik dat niet als uitdaging, maar als een kosmisch feit. De naturalist heeft dan gewoon gelijk met zijn/haar dikke punt. Al het denken dat er sprake is van een komma, gevolgd door een "' meer "" is dan een illusionair denken. De stoffelijke menselijke hersenen zijn dan in staat om via het vermogen tot emergentie, "' voorstellingen "" te produceren van een "" wereld "' die geen enkele realiteit heeft. Het denken dat er een "'hogere "' zin bestaat en je daarmede bezig te houden, is dan een fata morgana.

Wie naar waarheid zoekt kan idd bevindingen doen welke ongewenst lijken. De uitkomt kan idd zijn dat de naturalist gelijk heeft.
De uitkomst kan tevens zijn dat de wijze van beleven radicaal verandert.

In zekere zin hang ik ook het naturalistisch standpunt aan. Ik denk dat de persoon die ik ben geen realiteit heeft na de dood.
Maar voor mij heeft de persoon nu ook al geen realiteit. Ik be'leef de persoon die ik ben.
Denken in een theïstisch of atheïstisch standpunt vind ik persoonlijk een kunstmatige scheiding.
Alsof er maar twee smaken zijn. De werkelijke werkelijkheid zit anders in elkaar volgens mij.

Bijvoorbeeld het begrip 'tijdelijk' is louter afkomstig uit het bewegende denken. Alleen het begrip 'tijdelijk' suggereert al een (eventueel) hiernamaals waar je in kan geloven of niet. Maar bewustzijn ként het tijdelijke helemaal niet. Tijd is een inhoudsloos begrip voor bewustzijn. Omdat bewustzijn de tijd waarneemt.

Er kan dus wel een verschuiving in perspectief plaats vinden.

[Mart]

Denken in een theïstisch of atheïstisch standpunt vind ik persoonlijk een kunstmatige scheiding.

Net als ikzelf, ben ook jij atheïst. Iemand die geen theïst is, is atheïstisch. En indien jij een andere definitie hanteert en je daardoor niet atheïstisch bent, ben ik het evenmin volgens die definitie.

[peda]

Bijvoorbeeld het begrip 'tijdelijk' is louter afkomstig uit het bewegende denken. Alleen het begrip 'tijdelijk' suggereert al een (eventueel) hiernamaals waar je in kan geloven of niet. Maar bewustzijn ként het tijdelijke helemaal niet. Tijd is een inhoudsloos begrip voor bewustzijn. Omdat bewustzijn de tijd waarneemt.

Er kan dus wel een verschuiving in perspectief plaats vinden.

Wanneer tijd een emergentie is binnen de kosmos ( oorzaak en gevolg ) dan moet een tijdloos bewustzijn zich wel volledig ontkoppelen van deze kosmos. Een soort van droomloos slapen, waarbij het in die toestand nog de vraag is of het bewustzijn volledig ontkoppelt is van de materie wereld. Eerlijk gezegd zie ik het grote voordeel ( nog ) niet van een volkomen "' ingedut/ reactie loos "' bewustzijn en zeker niet waarom zo'n status nog als "' hoger "' wordt gekwalificeerd.

[hopper]

Bijvoorbeeld het begrip 'tijdelijk' is louter afkomstig uit het bewegende denken. Alleen het begrip 'tijdelijk' suggereert al een (eventueel) hiernamaals waar je in kan geloven of niet. Maar bewustzijn ként het tijdelijke helemaal niet. Tijd is een inhoudsloos begrip voor bewustzijn. Omdat bewustzijn de tijd waarneemt.

Er kan dus wel een verschuiving in perspectief plaats vinden.

Wanneer tijd een emergentie is binnen de kosmos ( oorzaak en gevolg ) dan moet een tijdloos bewustzijn zich wel volledig ontkoppelen van deze kosmos. Een soort van droomloos slapen, waarbij het in die toestand nog de vraag is of het bewustzijn volledig ontkoppelt is van de materie wereld. Eerlijk gezegd zie ik het grote voordeel ( nog ) niet van een volkomen "' ingedut/ reactie loos "' bewustzijn en zeker niet waarom zo'n status nog als "' hoger "' wordt gekwalificeerd.

Denken in voordeel of nadeel houdt je al in de wereld van de tijd. Hetzelfde voor kwalificaties als hoger of lager.
Bewustzijn kent dat helemaal niet. Toch is bewustzijn niet volledig ontkoppeld van deze kosmos. Ergo, als de vormen er wel zijn, maar er is niemand die ze waarneemt, zijn ze er dan wel?

[peda]

Bijvoorbeeld het begrip 'tijdelijk' is louter afkomstig uit het bewegende denken. Alleen het begrip 'tijdelijk' suggereert al een (eventueel) hiernamaals waar je in kan geloven of niet. Maar bewustzijn ként het tijdelijke helemaal niet. Tijd is een inhoudsloos begrip voor bewustzijn. Omdat bewustzijn de tijd waarneemt.

Er kan dus wel een verschuiving in perspectief plaats vinden.

Wanneer tijd een emergentie is binnen de kosmos ( oorzaak en gevolg ) dan moet een tijdloos bewustzijn zich wel volledig ontkoppelen van deze kosmos. Een soort van droomloos slapen, waarbij het in die toestand nog de vraag is of het bewustzijn volledig ontkoppelt is van de materie wereld. Eerlijk gezegd zie ik het grote voordeel ( nog ) niet van een volkomen "' ingedut/ reactie loos "' bewustzijn en zeker niet waarom zo'n status nog als "' hoger "' wordt gekwalificeerd.

Denken in voordeel of nadeel houdt je al in de wereld van de tijd. Hetzelfde voor kwalificaties als hoger of lager.
Bewustzijn kent dat helemaal niet. Toch is bewustzijn niet volledig ontkoppeld van deze kosmos. Ergo, als de vormen er wel zijn, maar er is niemand die ze waarneemt, zijn ze er dan wel?

Als bewustzijn puur een emergentie is van de stof, dan is het zeker mogelijk dat materiele "' vormen "' niet worden waargenomen. De kosmos zonder bewustzijn. Alleen het bestaan van een immaterieel bewustzijn ( geen emergentie ) zou het mogelijk maken om los van hersenen "' vormen "" waar te nemen.

[hopper]

Als bewustzijn puur een emergentie is van de stof, dan is het zeker mogelijk dat materiele "' vormen "' niet worden waargenomen. De kosmos zonder bewustzijn. Alleen het bestaan van een immaterieel bewustzijn ( geen emergentie ) zou het mogelijk maken om los van hersenen "' vormen "" waar te nemen.

Bewustzijn neemt per definitie de vormen waar. En daar schuilt ook het probleem van het topic. We zijn zelf ook vorm! (Lichaam, Platoons idea)
Het is de eigen gehechtheid aan de vorm die de mens ook gevangen houdt in de wereld van de vormen.
Die gehechtheid kan zo ver gaan dat men angstig is voor de vorm-dood.

De gehechtheid aan de vorm geeft ook voeding aan het geloof dat bewustzijn een emergentie is van de stof.(Dennett)

Zodoende zit de vorm-mens gevangen in een lokaliteit welke plaats heeft van geboorte tot dood.
Bewustzijn zelf is niet geïnteresseerd in lokaliteit. Het neemt immers de lokaliteit waar.

Dat is het lastige van bewustzijn. Heeft het denken nog 1-2 seconden nodig om ergens over na te denken, bewustzijn is onmiddelijk.
Er zit geen nanoseconde tussen waarnemer en waargenomene. Kijk naar een fietser op straat, de waarneming is direct.
En dat is tevens de reden dat mensen hun eigen bewustzijn niet begrijpen. Ze kunnen het niet zien omdat het het zien zelf is...

[Petra]

Ik zie het omgekeerd Hopper.
Zoeken naar de leegte omdat je bang bent voor het ervaren van de niet-leegte.
Een einde maken aan het lijden is het pad van verlichting, tot je zo leeg bent dat er geen lijden meer is.
Waarom zou je niet durven te lijden?

Zoals ik het ervaren heb was het anders. Het "stappen in het niets" ging juist gepaard met (enorm) lijden.
Wat er gebeurd is dat de mens afdaalt in zichzelf en daar zaken tegen komt waar hij geen weet van had.

Ah ja. Dat is in het begin..kom je jezelf nogal tegen. Er kan ook zoveel beter.