Mullog schreef: ↑01 okt 2024, 18:54
De wetenschap doet geen uitspraken over God maar je mag wel op basis van wetenschappelijke feiten voor jezelf beslissen of God al dan niet bestaat. En dat is maar een (1) van de tegenstrijdigheden in dit kleine stukje tekst
De wetenschap geeft ons het recept voor het maken van atoombommen, maar schrijft niet voor of ze wel of niet gemaakt en ingezet zouden moeten worden. Wetenschappelijke kennis is op allerlei onethische manieren te verkrijgen, maar in hoeverre je van zulke kennis gebruik mag maken als wetenschapper schrijft de wetenschap niet voor. Natuurlijk kun je op basis van de feiten over zulke onderwerpen een visie onderbouwen, maar dan nog blijven er verschillende visies hierop mogelijk.
De vraag naar Gods bestaan is daarom voor de wetenschap alleen relevant als men God als een natuurkundige, meetbare entiteit beschouwt. Maar de meeste gelovigen doen dat niet. Zij geloven dat God een mystieke werkelijkheid is, die buiten tijd en ruimte staat en dat Hij daarom niet meetbaar en waarneembaar is met wetenschappelijke middelen. Ook al zou op een dag de wetenschap het hele universum weten te verklaren, dan zal de vraag of zij wel of niet geschapen is nog altijd overeind blijven, omdat de feiten op verschillende wijzen geïnterpreteerd kunnen worden.
Ik denk dat veel mensen dat doen, kijk maar naar de huidige regering
Nu even serieus. Ik denk dat het merendeel van de mensheid vooral bezig is geweest, en nog steeds is, met dagelijkse beslommeringen. Ik denk dat maar een beperkte groep zich de luxe konden (en kunnen) permitteren om zich bezig te houden met levensbeschouwing, kunst, cultuur en toekomstvisie. Ik kom uit een katholiek nest. Levensbeschouwing was naar de kerk en trouw de katholieke regeltjes en sacramenten volgen. Een gesprek was niet of nauwelijks mogelijk. Kunst en cultuur waren ver weg en toekomstvisie was werken in de fabriek. Veel anders was het niet.
Toch kreeg ook in die tijd de gemiddelde katholieke gelovige veel kunst en cultuur binnen juist door de kerk. Veel katholieke kerkgebouwen bevatten veel kunstuitingen, van beelden tot fresco's, en een gemiddeld katholiek koor kan verschillende fraaie koorwerken ten gehore brengen. Ook het gregoriaans, de basis van de westerse muziek, wordt nog steeds hier en daar gezongen en was vroeger de standaard. Met name vroeger lag veel meer de nadruk op de verhevenheid van de liturgie, waardoor veel katholieken toch nog heel wat klassieke muziek meekregen.
In voornamelijk het zuiden had (en heb) je ook een uitgebreid verenigingsleven, met fanfares, schuttersgilden, sportverenigingen, etc. Op de radio en televisie had je de KRO, ook op katholieke scholen werden de feesten gevierd en in vele huizen stonden al dan niet kitscherige uitingen in de vorm van beelden, ikonen, kerststallen, etc..
Nu wil ik die tijd absoluut niet romantiseren of zo, maar kunst en cultuur zijn eigenlijk altijd wel verweven met het katholieke leven. Je ontkomt daar als katholiek simpelweg niet aan. Cultuur is dan ook niet iets wat enkel in musea en theaters plaatsvindt, maar doorkneedt de hele gemeenschap en bepaalt voor een groot deel je achtergrond. Zelfs in de meest arme gebieden kom je cultuur tegen.
En dat geldt ook voor levensbeschouwing. Dat is niet alleen het bewust nadenken over levensvragen, maar bovenal ook een leefwijze. Ook als je toen trouw elke zondag naar de kerk ging, elke dag de rozenkrans bad en regelmatig biechtte, handelde je levensbeschouwelijk. Zelfs als je ook als niet-katholiek ijverig je werk doet, handel je vanuit een bepaalde werkethos dat door je levensbeschouwing is ingegeven.
Ook buiten de kerk zijn veel mensen inderdaad vooral met hun dagelijkse beslommeringen bezig. Levensbeschouwelijke discussies vinden vooral plaats aan de borreltafel, maar vinden dus toch wel plaats. En ook de meest eenvoudige boer moet soms morele keuzes maken in het leven en dat kan alleen als je al vanuit een bepaald moreel kader denkt, aangereikt door je levensbeschouwing.
Soms kan een levensbeschouwing echter inderdaad zo vanzelfsprekend door alle gelederen van de samenleving zijn aanvaard, dat je er niet eens meer echt bij stilstaat. Dat zag je vroeger in het Rijke Roomsche Leven en dat zie je nu ook bij veel seculieren. Maar ook dan komt het vóór of tegen iets zijn, al dan niet onderbouwd, voort uit wat je zelf gelooft over de mens en de samenleving.
