Waarom ben jij op de wereld?

[Robert Frans]

Een oud topic en misschien niet het juiste, maar bij gebrek aan zelf kunnen posten gebruik ik "waarom ben jij op de wereld" maar even om een stelling te poneren.

Ik lees net een boek van Preston en kom de volgende passage tegen:
[...]
Elders kwam het al ter sprake. De zin (het nut) van het leven. Ik heb er geen antwoord op behalve dat ik denk dat het totaal geen 1 enkel nut heeft als je het op een tijdsschaal van het heelal gaat uitzetten. Maar ik neem aan dat de meningen hierover verdeeld zijn?

Soms zie ik de hemel voor me als een enorme bibliotheek vol verhalen. Romans, mysteries, science-fiction, noem maar op. Al die verhalen hebben echter één ding gemeen: ze zijn allemaal echt gebeurd en ze spelen zich allemaal af in hetzelfde universum. Ik zeg bewust 'universum', want ik houd het niet voor onwaarschijnlijk dat er meerdere werelden met meerdere verhalen zijn.
Wat voor zin heeft het zoveelste boek over de zoveelste persoon? In het licht van die gigantische bibliotheek lijkt het misschien niet veel. Maar het is toch weer een boek, dat gelezen kan worden, dat het hele leven van die persoon totaal openlegt en alle gevolgen van zijn of haar daden tot in de verste geslachten laat zien. Die je natuurlijk ook weer tegenkomt in veel andere boeken, net zoals bij een tweeluik.
Elk boek, elk verhaal draagt weer bij aan de bibliotheek en geeft antwoorden op vragen die andere boeken weer opwerpen, die zelf ook weer antwoorden op opgewerpte vragen geven. Net zoals op aarde elke schrijver weer een verhaal bijdraagt aan de literaire cultuur in het eigen land of zelfs wereldwijd.
Had Tolkien nooit over de Ring moeten schrijven? Of Stephen King over zijn horrorgebeurtenissen? Hadden we aan alle boeken tot zegge 1900 genoeg gehad, of is het toch wel goed en juist dat schrijvers blijven schrijven en lezers blijven lezen?

Op Midden-Aarde is een groots universum geschapen van duizenden jaren oud, maar toch volgen wij die ene hobbit. Blijkt onze Frodo ineens de spil van het verhaal te zijn. Na zijn avonturen kan Midden-Aarde weer duizenden jaren voortbestaan, maar wij volgen dat niet. Wij blijven bij Frodo hangen.
Met mijn verhaal is dat niet anders. Mijn eigen verhaal is niets vergeleken met de oneindig vele verhalen in het oneindig grote universum. Maar het is toch weer een verhaal. Waarin ik de hoofdrol speel en elk personage dat ik tegenkom weer een hoofdrol speelt in het eigen verhaal.
Hoe betekenisloos het misschien ook lijkt in het licht van de eeuwigheid, die eeuwigheid is voor mij eigenlijk helemaal niet relevant. Mijn verhaal speelt zich daar immers niet af. Mijn verhaal is hier en nu. Het zijn de mensen na mij die de eeuwigheid weer met hún verhalen zullen vullen. Verhalen van liefde, compassie, wreedheid, strijd, mysterie, schoonheid, ontwikkeling, noem maar op.

Je kunt het ook zó zien: als echt alles betekenisloos en nietig is, en zelfs het allergrootste zwarte gat is niets vergeleken met de grootte van het universum, dan verliezen beiden woorden hun betekenis. Alles kan dan net zo goed weer vol betekenis en groots zijn, het maakt dan feitelijk niet meer uit. We hebben dus vrije keuze daarin.

[Mart]

De Deistische God is de God die de wereld heeft geschapen, maar zich vervolgens niet Openbaart en ook niet in de wereld aanwezig is op een voor de mens herkenbare wijze. Evenmin heeft de Deistische God een Bedoeling met de wereld of mocht er een Bedoeling zijn, dan is die Bedoeling de mens niet bekend. Verander de premissen en op slag veranderen de uitkomsten. De Deistische God is niet de God zoals beschreven in de bijbel. Welke premissen volgt een individueel mens in zijn/ haar leven. Vertel mij Uw premissen en ik zal U vetellen wie U bent en waarom U bent op de wereld.

Het is evengoed mogelijk dat de bijbelgod geen uiteindelijke bedoeling heeft. Dat is een optie. Een andere mogelijkheid die bijv. de Talmoed biedt, is dat de mens voorafgaand aan de geboorte een eenzijn met JHWH ervaarde, maar deze bij de geboorte verliest. De Talmoed vertelt dat een engel de mens voorafgaand aan de geboorte op de mond slaat en deze vervolgens de ervaring van eenheid verliest.

[Zolderworm]

Laat ik dan zeggen: het doel van het bestaan. Want zin is verbonden met het doel van ons bestaan. Tenzij je zin hebt in een kopje koffie.
Als een mier een automotor in ogenschouw neemt, dan snapt hij vast niet wat het doel is van dat ding. Hij bezit niet het overzicht en de intelligentie om te begrijpen waar de motor voor dient. Zo bezitten wij niet het overzicht en het begrip om te snappen waar het universum voor dient. Waarbij nog eens komt dat we waarschijnlijk maar een deel van de werkelijkheid waarnemen, namelijk het materiële deel. Maar goed, dat is maar waar je in gelooft of niet gelooft.

Kan een eventuele God het heelal niet evengoed zonder doel hebben geschapen? Als deze God en de essentie van het heelal tijdloos zijn, is een doel eveneens overbodig.

Als hij het heeft geschapen, dan is er tijd in het spel. Dus dan heeft hij het niet geschapen. Misschien heeft hij dan de tijd geschapen. Maar dan veeleer onze ervaring van de tijd. Het is ook heel lastig om ons een "gebeuren" voor te stellen, zonder dat er tijd in het spel is. Misschien kun je dan de gebeurtenissen zien als een vierdimensionaal geheel. Dat tijdloze totaal op zich kan er dan zijn met een doel. Maar niet met een doel in de tijd. Maar op zich. De reden dat er iets is en niet niets.
De vraag is dan ook: waarom is er dan niet alleen maar God? Blijkbaar is er dan meer dan God. En kunnen we ons afvragen: waarom er meer is dan God? Of is de totaliteit God? In dat geval is er sowieso niets geschapen. Maar waarom ervaren wij dan niet dat de totaliteit God is?
Maar als jij gelijk hebt, en we zouden niet een beperkt bewustzijn hebben, dan weten we dat er geen doel is. Maar dat is dus niet zo. En wat is dan het doel van het feit dat we de totaliteit niet ervaren?

[MagereHein]

Ach, uiteindelijk speculeer ik er ook maar op los door te beweren dat leven (of het heelal) totaal geen zin hebben. Ik maak er echter wat van, maar dat is weer een andere zingeving.

Ik denk dat als we het hele programma in beeld zouden hebben, dat we dan wel zouden kunnen zeggen wat de zin van ons leven is. Maar dat hebben we niet. Zelfs in de natuurkunde snapt men nog niet hoe de werkelijkheid precies in elkaar steekt. En dan heb ik het nog niet eens over leven na de dood. En leven voor de dood. Of over geestelijke vormen van bestaan, die wij niet kunnen zien. De vraag is: als er zin is, waarom hebben we daar dan geen voorlichting over gekregen? Daarom verzinnen allerlei mensen hun eigen zin. Maar daar schiet je natuurlijk niet veel meer op.

Ach weet je, ik zie een glijdende schaal van levensvormen van bacterie tot mens. Alles lijkt met elkaar verbonden (al is het maar door DNA) en wat mij betreft berust dit allemaal op "toeval" (bewust tussen aanhalingstekens). En dan vraag IK me af: Wat is het nut of de zin van DNA/leven? Maar zoals ik eerder aangaf, het is persoonlijk. Jouw zin en mijn zin verschillen misschien niet eens zo heel veel. Zingeving blijft persoonlijk, dus er voorlichting over geven of krijgen? Dan moet er iets of iemand zijn die weet wat die zin is.

[peda]

De Deistische God is de God die de wereld heeft geschapen, maar zich vervolgens niet Openbaart en ook niet in de wereld aanwezig is op een voor de mens herkenbare wijze. Evenmin heeft de Deistische God een Bedoeling met de wereld of mocht er een Bedoeling zijn, dan is die Bedoeling de mens niet bekend. Verander de premissen en op slag veranderen de uitkomsten. De Deistische God is niet de God zoals beschreven in de bijbel. Welke premissen volgt een individueel mens in zijn/ haar leven. Vertel mij Uw premissen en ik zal U vetellen wie U bent en waarom U bent op de wereld.

Het is evengoed mogelijk dat de bijbelgod geen uiteindelijke bedoeling heeft. Dat is een optie. Een andere mogelijkheid die bijv. de Talmoed biedt, is dat de mens voorafgaand aan de geboorte een eenzijn met JHWH ervaarde, maar deze bij de geboorte verliest. De Talmoed vertelt dat een engel de mens voorafgaand aan de geboorte op de mond slaat en deze vervolgens de ervaring van eenheid verliest.

Hallo Mart,

Begrijpelijk in de optiek van Tenach is einde Openbaring. in het christelijke N T, waar de Goddelijke menswording als Bedoeling centraal staat, liggen de premissen anders. Andere premissen, andere uitkomsten.

[MagereHein]

Je kunt het ook zó zien: als echt alles betekenisloos en nietig is, en zelfs het allergrootste zwarte gat is niets vergeleken met de grootte van het universum, dan verliezen beiden woorden hun betekenis. Alles kan dan net zo goed weer vol betekenis en groots zijn, het maakt dan feitelijk niet meer uit. We hebben dus vrije keuze daarin.

Ben helaas niet bekend met Tolkien of Frodo. Dit zal een enkeling wel doen vermoeden dat ik niet van deze wereld ben.
Wel bekend met je bibliotheek vol verhalen (of muziek). En zo zullen inderdaad nooit alle vragen beantwoord worden en zoeken we onze weg hierin.
Waar ik dan (in dit leven) mijn zingeving uithaal is dus niet een hemel ergens buiten onze bekende ruimte-tijd eventueel na dit leven, maar in het hier en nu. Voor MIJ heeft dat zin, voor een willekeurig ander misschien totaal niet. Ik lees, ik luister, ik probeer (zoals op dit forum) te luisteren en te leren van mensen of deze mensen zelf iets van mijn ideeën over te brengen.
Want eerlijk is eerlijk: We leren allemaal! Niemand heeft HET antwoord. Mijn doel is dan te zoeken naar het meest plausibele antwoord en als dat antwoord 'depressief' van aard is, dan is dat zo. Als het heelal/het universum of multiversum met alle boeken totaal geen fluit zin heeft, dan is dat zo.

En wat dit forum betreft: Als er een god is, dan is er een god. Is er geen god dan doen we het zonder god. Ik probeer met mijn beperkte vermogen zo goed en kwaad als mogelijk die werkelijkheid een beetje uit te pluizen in de korte tijd dat ik daartoe in staat ben. En met of zonder die god probeer ik een goed leven te leiden waarbij ik aan dat 'goed' dus zelf invulling geef. Ik denk dat de meesten van ons dat doen.

[Zolderworm]

Ik denk dat als we het hele programma in beeld zouden hebben, dat we dan wel zouden kunnen zeggen wat de zin van ons leven is. Maar dat hebben we niet. Zelfs in de natuurkunde snapt men nog niet hoe de werkelijkheid precies in elkaar steekt. En dan heb ik het nog niet eens over leven na de dood. En leven voor de dood. Of over geestelijke vormen van bestaan, die wij niet kunnen zien. De vraag is: als er zin is, waarom hebben we daar dan geen voorlichting over gekregen? Daarom verzinnen allerlei mensen hun eigen zin. Maar daar schiet je natuurlijk niet veel meer op.

Ach weet je, ik zie een glijdende schaal van levensvormen van bacterie tot mens. Alles lijkt met elkaar verbonden (al is het maar door DNA) en wat mij betreft berust dit allemaal op "toeval" (bewust tussen aanhalingstekens). En dan vraag IK me af: Wat is het nut of de zin van DNA/leven? Maar zoals ik eerder aangaf, het is persoonlijk. Jouw zin en mijn zin verschillen misschien niet eens zo heel veel. Zingeving blijft persoonlijk, dus er voorlichting over geven of krijgen? Dan moet er iets of iemand zijn die weet wat die zin is.

Je kunt verschil maken tussen de vraag "is dit leven ontstaan en geworden door toeval" en "is het feit dat het er überhaupt is" een kwestie van toeval? Bij dat laatste gaat het om het doel of de zin ervan. Maar op dat laatste hebben we geen zicht. Dus dat blijft gokwerk.

[MagereHein]

Ach weet je, ik zie een glijdende schaal van levensvormen van bacterie tot mens. Alles lijkt met elkaar verbonden (al is het maar door DNA) en wat mij betreft berust dit allemaal op "toeval" (bewust tussen aanhalingstekens). En dan vraag IK me af: Wat is het nut of de zin van DNA/leven? Maar zoals ik eerder aangaf, het is persoonlijk. Jouw zin en mijn zin verschillen misschien niet eens zo heel veel. Zingeving blijft persoonlijk, dus er voorlichting over geven of krijgen? Dan moet er iets of iemand zijn die weet wat die zin is.

Je kunt verschil maken tussen de vraag "is dit leven ontstaan en geworden door toeval" en "is het feit dat het er überhaupt is" een kwestie van toeval? Bij dat laatste gaat het om het doel of de zin ervan. Maar op dat laatste hebben we geen zicht. Dus dat blijft gokwerk.

"is dit leven ontstaan en geworden door toeval" Het ontstaan van leven is (nog) 1 groot raadsel. Uitermate boeiend om daar achter te komen.
Het leven dat geworden is, heeft maar deels met toeval te maken. Er zijn ook (natuur/biologische) wetten die bepalend zijn voor de weg die leven aflegt.
"is het feit dat het er überhaupt is" toeval: Dat denk ik, maar weet ik niet. Toeval en bewust/gericht staan tegenover elkaar en dan kom je al snel (als het geen toeval is) op een bewuste handeling uit. Mij gaat dat te ver als verklaring voor leven. Dan had de levensschepper er ook wel een handboekje bij kunnen doen.

[Willempie]

Ik denk dat als we het hele programma in beeld zouden hebben, dat we dan wel zouden kunnen zeggen wat de zin van ons leven is. Maar dat hebben we niet. Zelfs in de natuurkunde snapt men nog niet hoe de werkelijkheid precies in elkaar steekt. En dan heb ik het nog niet eens over leven na de dood. En leven voor de dood. Of over geestelijke vormen van bestaan, die wij niet kunnen zien. De vraag is: als er zin is, waarom hebben we daar dan geen voorlichting over gekregen? Daarom verzinnen allerlei mensen hun eigen zin. Maar daar schiet je natuurlijk niet veel meer op.

Zingeving is een menselijk fenomeen. Waarom een menselijk fenomeen op het heelal of een eventuele God projecteren?

Waarom heeft de mens behoeft aan zingeving? Omdat die behoefte deel is van het menszijn misschien?

[Willempie]

De Deistische God is de God die de wereld heeft geschapen, maar zich vervolgens niet Openbaart en ook niet in de wereld aanwezig is op een voor de mens herkenbare wijze. Evenmin heeft de Deistische God een Bedoeling met de wereld of mocht er een Bedoeling zijn, dan is die Bedoeling de mens niet bekend. Verander de premissen en op slag veranderen de uitkomsten. De Deistische God is niet de God zoals beschreven in de bijbel. Welke premissen volgt een individueel mens in zijn/ haar leven. Vertel mij Uw premissen en ik zal U vetellen wie U bent en waarom U bent op de wereld.

Het is evengoed mogelijk dat de bijbelgod geen uiteindelijke bedoeling heeft. Dat is een optie. Een andere mogelijkheid die bijv. de Talmoed biedt, is dat de mens voorafgaand aan de geboorte een eenzijn met JHWH ervaarde, maar deze bij de geboorte verliest. De Talmoed vertelt dat een engel de mens voorafgaand aan de geboorte op de mond slaat en deze vervolgens de ervaring van eenheid verliest.

ik ken die gedachte. We moeten dan opnieuw alles leren.

[Willempie]

Je kunt verschil maken tussen de vraag "is dit leven ontstaan en geworden door toeval" en "is het feit dat het er überhaupt is" een kwestie van toeval? Bij dat laatste gaat het om het doel of de zin ervan. Maar op dat laatste hebben we geen zicht. Dus dat blijft gokwerk.

"is dit leven ontstaan en geworden door toeval" Het ontstaan van leven is (nog) 1 groot raadsel. Uitermate boeiend om daar achter te komen.
Het leven dat geworden is, heeft maar deels met toeval te maken. Er zijn ook (natuur/biologische) wetten die bepalend zijn voor de weg die leven aflegt.
"is het feit dat het er überhaupt is" toeval: Dat denk ik, maar weet ik niet. Toeval en bewust/gericht staan tegenover elkaar en dan kom je al snel (als het geen toeval is) op een bewuste handeling uit. Mij gaat dat te ver als verklaring voor leven. Dan had de levensschepper er ook wel een handboekje bij kunnen doen.

Toeval bestaat niet, niet in de Bijbel maar het kan ook niet bestaan in het atheïstische evolutionaire wereldbeeld. Want er was iets (of niets) dat toen ontplofte en alles daarna is het logische gevolg van natuurwetten. In die visie is er dus ook geen plaats voor toeval.

[MagereHein]

Toeval bestaat niet, niet in de Bijbel maar het kan ook niet bestaan in het atheïstische evolutionaire wereldbeeld. Want er was iets (of niets) dat toen ontplofte en alles daarna is het logische gevolg van natuurwetten. In die visie is er dus ook geen plaats voor toeval.

Ik weet niet wat een atheïstisch evolutionair wereldbeeld is. Horen die 2 bij elkaar?
Er was iets of niets.... Echt Willempie, ik weet t niet. Ik weet ook niet of het "ontplofte"
Volgens mij is dit nog onbekend. In hoeverre toeval een rol speelt weet ik ook niet. Ik weet dat dit woord nogal eens misbruikt wordt als de evolutietheorie wordt aangevallen.
Verder heb je dus niet veel aan mij omdat ik maar weinig weet wat dat betreft

[Willempie]

Ik weet niet wat een atheïstisch evolutionair wereldbeeld is. Horen die 2 bij elkaar?
Er was iets of niets.... Echt Willempie, ik weet t niet. Ik weet ook niet of het "ontplofte"
Volgens mij is dit nog onbekend. In hoeverre toeval een rol speelt weet ik ook niet. Ik weet dat dit woord nogal eens misbruikt wordt als de evolutietheorie wordt aangevallen.
Verder heb je dus niet veel aan mij omdat ik maar weinig weet wat dat betreft

Ik denk dat die twee inderdaad bij elkaar behoren. En het enige dat ik weet is dat de Bijbel ons vertelt dat God spreekt en het is. In Gods schepping is er ruimte voor de vrije wil, zoals die wij trouwens allemaal ervaren. In het atheïstische wereldbeeld kan de vrije wil niet bestaan.

[Maria K]

In het atheïstische wereldbeeld kan de vrije wil niet bestaan.

Ja hoor......de meeste mensen gaan niet zover in hun denken.
Ook de meeste niet-in-God-gelovers niet.

Sowieso gaat men er meestal van uit, dat het leven bestaat uit keuzes maken, dus ook goede en minder goede.
Dat dit misschien niet zo vrij is dan de meeste mensen denken, wordt pas sinds de laatste halve eeuw onderzoek naar gedaan aan de hand van wat er allemaal eerder ontdekt is.
Slechts een handjevol mensen op de hele wereld neemt daar kennis van.

[MagereHein]

Ik weet niet wat een atheïstisch evolutionair wereldbeeld is. Horen die 2 bij elkaar?
Er was iets of niets.... Echt Willempie, ik weet t niet. Ik weet ook niet of het "ontplofte"
Volgens mij is dit nog onbekend. In hoeverre toeval een rol speelt weet ik ook niet. Ik weet dat dit woord nogal eens misbruikt wordt als de evolutietheorie wordt aangevallen.
Verder heb je dus niet veel aan mij omdat ik maar weinig weet wat dat betreft

Ik denk dat die twee inderdaad bij elkaar behoren. En het enige dat ik weet is dat de Bijbel ons vertelt dat God spreekt en het is. In Gods schepping is er ruimte voor de vrije wil, zoals die wij trouwens allemaal ervaren. In het atheïstische wereldbeeld kan de vrije wil niet bestaan.

Nieuw onderwerp en ook daar ben ik nog niet helemaal uit. Die vrije wil. Of die wel of niet vrij is. We lijken inderdaad iedere dag enorm veel (vrije) beslissingen te nemen. Maar of ze echt vrij zijn? Ik weet het niet. We worden natuurlijk dagelijks beinvloed door van alles en nog wat en veel hangt samen met elkaar. Zelf neem ik dat dan liever niet aan omdat het in een boek staat. Maar daar ben je vrij in uiteraard
Vraag: Heb je het boek uit vrije wil gelezen?

[Robert Frans]

Ben helaas niet bekend met Tolkien of Frodo. Dit zal een enkeling wel doen vermoeden dat ik niet van deze wereld ben.

Voor mijn schrijven is dat gelukkig niet zo erg; ik denk dat mijn punt alsnog wel duidelijk is. Maar mocht je meer over de wereld van Frodo willen weten, dan kun je beginnen met deze Wiki-pagina.
Uiteraard kun je ook gewoon de trilogie zelf lezen, dus 'The Lord of the Rings', of in het Nederlands 'In de ban van de ring', en of de gelijknamige filmtrilogie uit 2001-2003 van Peter Jackson kijken.

Wel bekend met je bibliotheek vol verhalen (of muziek). En zo zullen inderdaad nooit alle vragen beantwoord worden en zoeken we onze weg hierin.
Waar ik dan (in dit leven) mijn zingeving uithaal is dus niet een hemel ergens buiten onze bekende ruimte-tijd eventueel na dit leven, maar in het hier en nu. Voor MIJ heeft dat zin, voor een willekeurig ander misschien totaal niet. Ik lees, ik luister, ik probeer (zoals op dit forum) te luisteren en te leren van mensen of deze mensen zelf iets van mijn ideeën over te brengen.
Want eerlijk is eerlijk: We leren allemaal! Niemand heeft HET antwoord. Mijn doel is dan te zoeken naar het meest plausibele antwoord en als dat antwoord 'depressief' van aard is, dan is dat zo. Als het heelal/het universum of multiversum met alle boeken totaal geen fluit zin heeft, dan is dat zo.

Een zogenoemd hemelverlangen sluit het ten volle in het nu leven dan ook niet uit. Het vult elkaar juist aan; het verlangen naar de hemel kan je in je zwakkere momenten net dat zetje geven om toch het goede te doen en in je betere momenten je leven verrijken met een prachtige hoop.
Maar ook als je niet in een hemel gelooft (en er zijn ook gelovigen die dat de facto niet echt doen), heeft het zin om dit leven hier in vrijheid, schoonheid, liefde en gemeenschap te leven. We mogen naar de hemel verlangen als we erin geloven, maar we leven er nog niet, dus zullen in het hier en nu moeten leven. En nergens anders.

En wat dit forum betreft: Als er een god is, dan is er een god. Is er geen god dan doen we het zonder god. Ik probeer met mijn beperkte vermogen zo goed en kwaad als mogelijk die werkelijkheid een beetje uit te pluizen in de korte tijd dat ik daartoe in staat ben. En met of zonder die god probeer ik een goed leven te leiden waarbij ik aan dat 'goed' dus zelf invulling geef. Ik denk dat de meesten van ons dat doen.

En dat is uiteindelijk ook de beste manier. Je moet het goede doen omdat het goed is, omdat het geluk, vrede, wijsheid en liefde brengt. Als gelovigen zeggen dat we God moeten dienen omwille van God zelf, dan is dat ook precies wat zij bedoelen.
Al zou God ons geen hemel beloven na de dood, dan nog is het leven mooi en goed hier, is de liefde het waard om onvoorwaardelijk gediend te worden en blijft het verhaal dat wij nu schrijven zinvol, ook al is zij dan tijdelijk. Dat zijn immers uiteindelijk alle boeken, maar toch is het mooi dat ze geschreven en gelezen worden.
Daarbij, hoe meer je in het nu leeft, met volle aandacht en liefde voor wat je op dit moment doet, hoe meer je de tijd vergeet en hoe meer je dus iets van de eeuwigheid ervaart. Alleen het heden bestaat immers altijd en eeuwig.

[hopper]

Daarbij, hoe meer je in het nu leeft, met volle aandacht en liefde voor wat je op dit moment doet, hoe meer je de tijd vergeet en hoe meer je dus iets van de eeuwigheid ervaart. Alleen het heden bestaat immers altijd en eeuwig.

[peda]

Daarbij, hoe meer je in het nu leeft, met volle aandacht en liefde voor wat je op dit moment doet, hoe meer je de tijd vergeet en hoe meer je dus iets van de eeuwigheid ervaart. Alleen het heden bestaat immers altijd en eeuwig.

De geschiedenis van het heden bestaat inderdaad eeuwig, immers elk heden is een onderdeel van een seconde later in de "' wordende "' wereld weer heden af. Of er een nooit veranderende wereld van het "" zijn "' existeert, is metafysica. In de God-wereld speelt hetzelfde fenomeen, waarbij in de schepping door God ex-nihilo de "'wordende"' wereld werd geschapen en in het N T God zelfs uit het "' zijn "' stapt en op een bijzondere wijze intreedt in het "' wordende "" ( Zelfbeperking ) .

[Petra]

Ik verlang naar een volgend leven, op een homoplaneet of oord, waar ik verschijn als jonge blonde Adonis met kennis over mijn wezen en een jaartje lekker de bloemetjes buiten zet tot ik vanzelf weer ineens verdwijn en na deze sabattical misschien wel weer als embryo opgroei in onwetendheid op Aarde of elders.

[peda]

Ik verlang naar een volgend leven, op een homoplaneet of oord, waar ik verschijn als jonge blonde Adonis met kennis over mijn wezen en een jaartje lekker de bloemetjes buiten zet tot ik vanzelf weer ineens verdwijn en na deze sabattical misschien wel weer als embryo opgroei in onwetendheid op Aarde of elders.

Never -ending genot. Is dat geen overgave aan het hedonisme ??

[Messenger]

Never -ending genot. Is dat geen overgave aan het hedonisme ??

Jawel, voor slechts een jaartje sabbatical.

Net als dat je op vakantie gaat en er zoveel mogelijk van geniet. Er komen vast nog levensvormen op diverse planeten waar mijn ziel zich ervaart op een andere wijze.

Veel mensen vergeten te genieten tijdens het leven op Aarde of er is niks om van te genieten. Dan liever hedonist inderdaad.

[Petra]

Hi Peda,
Dat schrijft ie niet, hij neemt een jaartje sabbatical in het hiernamaals voor ie weer wat rondjes aarde gaat doen.
En tja.. weten we veel, geen mens kan iets met zekerheid afroepen over -na de dood-, dus ook hedonisme is dan een optie, toch ?

[Petra]

Sjemig de pemig.. wat is dat toch.. nou was Messenger me weer voor.
Ik ben steeds te langzaaaaaaaaaaaamm

Bedenk me opeens... misschien zit God ook wel uitbundig feest te vieren in de hemel om weer ff bij te komen van al die aardse Zelfbeperking, daar word je toch ook bekaf van.

[Messenger]

Bedenk me opeens... misschien zit God ook wel uitbundig feest te vieren in de hemel om weer ff bij te komen van al die aardse Zelfbeperking, daar word je toch ook bekaf van.

Van de Aardse zelfbeperking is misschien het vervelendste dat we geloven schepselen te zijn van een strenge schepper die ondoorgrondelijk is en misschien beslist ons te veroordelen tot eeuwig lijden omdat we op zondag besloten de auto schoon te maken.

Leven met een beetje alwetendheid, een beetje almacht, een beetje meer liefde is zoveel aangenamer. Maar onze zielen kiezen ook voor het Aards lijden en het is aan ons dat lijden zoveel mogelijk in te ruilen voor genot. Maar velen geloven dat genieten zondig is. Jammer hoor.

[Robert Frans]

Leven met een beetje alwetendheid, een beetje almacht, een beetje meer liefde is zoveel aangenamer. Maar onze zielen kiezen ook voor het Aards lijden en het is aan ons dat lijden zoveel mogelijk in te ruilen voor genot. Maar velen geloven dat genieten zondig is. Jammer hoor.

Genieten is niet zondig, maar (buitensporig) genieten om het genieten wél. Een oord waar men letterlijk alles kan doen wat men maar wil, zal uiteindelijk in een hel veranderen, omdat dan langzaam maar zeker alle betekenis, schoonheid, liefde en echte rijkdom verloren gaat.
Alles kunnen leidt uiteindelijk tot verveling, tot een vreugdeloos najagen van de ene prikkel na de andere en tot steeds hogere, steeds onmogelijkere verwachtingen. Want de zondige menselijke geest is nooit tevreden te krijgen, wil altijd meer.
Als we alles zouden kunnen, zouden we geen enkele beperking meer accepteren en zelfs ronduit eisen dat we precies dezelfde almacht en alwetendheid zouden krijgen als God. En dan bepaald niet om uit liefde voor elkaar het leven te geven...
Ook hier in het westen zie je dat ooit hele bijzondere ontwikkelingen of verworvenheden zodanig gebagatelliseerd, geïndividualiseerd en vooral gecommercialiseerd worden, dat ze hun betekenis steeds meer verliezen en enkel nog 'om van te genieten' zijn. Zo betalen we een steeds hogere prijs voor steeds minder echt geluk, echte vreugde.

Het gelukkigst is hij/zij die het minst nodig heeft. Die kan genieten van de kleine dingen in het leven: een mooie zonsopgang, een lied dat je raakt, een klein gebakje op zijn tijd, een helpende hand bij het oversteken, een bij die even op je hand strijkt, de stilte tijdens het aandachtig bidden van de rozenkrans, een goed boek op een regenachtige zondagmiddag, dat soort dingen.
Maar ook het rustig, geduldig en dankbaar kunnen accepteren van lijden dat je niet (meer) kan wegnemen, is een hogere en oneindig duurzamere vorm van geluk en vrede dan alle rijkdom van de wereld. Want wie alles kan verdragen, kan niets meer afgenomen worden.
Het liefdevol (samen) genieten van de goede zaken des levens is daarom iets mooi's en edels, maar is dus wel van een heel andere, hogere orde dan het ongebreidelijke, hedonistische genieten dat vooral wordt gepropageerd. En om die echte vreugde te bereiken, is soms hetgeen nodig wat ogenschijnlijk het tegenovergestelde van genieten lijkt te zijn, namelijk enige en soms een grotere mate van ascese en zelfrestrictie.