Het/De Ene als filosofisch concept.

[Piebe Paulusma]

Mijn God, mijn God, waarom hebt u mij verlaten? Jezus citeerde hier uit Psalm 22:2, want hij wist natuurlijk wel dat God hem niet verlaten had zijnde zelf de Vader, de Zoon en de heilige Geest.

Jezus noemt het monotheïsme het eerste van al de geboden (Mark 12,29) waaruit we kunnen concluderen dat de Eénheid van Jahweh - evenals bij het jodendom - de essentie van het christendom is.

Ik vind deze argumentatie zwak. Jezus zei "Mijn God, mijn God, waarom hebt u mij verlaten?" omdat hij wist dat God hem niet verlaten had?
Nee, op het moment dat Jezus dát zei realiseerde hij zich dat God een niet-bestaande God is. Tot aan dat moment had hij zich een God, een Vader verbeeldt. En dat denkbeeld dat verliet hem.

Vergeten wordt altijd dat Jezus zowel God (Gods zoon) als mens (Mensenzoon) is. De Godheid is in al zijn volheid in hem aanwezig (Kolossenzen 2:9). Maar als mens in zijn materiële lichaam moest ook Jezus de smart en de pijn ondergaan. En in dat verzwakte lichaam moest hij de grote schuld van de mensheid dragen. Als mens riep hij in feite de Godheid in zichzelf aan - ten teken dat ieder mens alleen bij God hulp moet zoeken.

Genegeerd wordt dat Jezus 'slechts' Psalm 22 vers 2 citeert.

1 EEN psalm van David, voor den opperzangmeester, op Aijéleth hasscháchar.
2 Mijn God, Mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten, verre zijnde van Mijn verlossing, van de woorden Mijns brullens?
3 Mijn God, ik roep des daags, maar Gij antwoordt niet; en des nachts, en ik heb geen stilte.
4 Doch Gij zijt heilig, wonende onder de lofzangen Israëls.
5 Op U hebben onze vaders vertrouwd; zij hebben vertrouwd en Gij hebt hen uitgeholpen.
6 Tot U hebben zij geroepen en zijn uitgered; op U hebben zij vertrouwd en zijn niet beschaamd geworden.
7 Maar Ik ben een worm en geen man, een smaad van mensen en veracht van het volk.
8 Allen die Mij zien, bespotten Mij; zij steken de lip uit, zij schudden het hoofd, zeggende:
9 Hij heeft het op den HEERE gewenteld, dat Hij Hem nu uithelpe, dat Hij Hem redde, dewijl Hij lust aan Hem heeft.
10 Gij zijt het immers, Die mij uit den buik hebt uitgetogen; Die mij hebt doen vertrouwen, zijnde aan mijner moeders borsten.
11 Op U ben ik geworpen van de baarmoeder af; van den buik mijner moeder aan zijt Gij mijn God.

Het vet gemaakte stuk is wat hij citeerde aan het kruis nietwaar? Voorzag David de kruisiging of twijfelde Christus aan zichzelf? U zegt het maar!

[hopper]

Dat is dan ook zo'n beetje wat ik in mijn voorgaande reactie schreef: Jezus werd een niet-zijnde, hij droeg zijn geest over aan de Ene om één te worden.

De jij-bak negeer ik verder maar. Dat gelovigen het niet met me eens zijn kan ik billijken.

Hij legt zijn Geest in de handen van zijn volgens jou niet bestaande Vader met wie hij Een is. Dat ik gelovig ben heeft niets te maken met het gegeven dat je bijbelteksten in hun context moet beschouwen. Sterker nog als ik de bijbelteksten maar klein genoeg maak kan ik zelfs aantonen dat in de bijbel staat dat God niet bestaat.

Of als ik iets met de koran wil onderbouwen kan ik ook niet een willekeurige tekst er uit plukken zonder naar de context te kijken.

Eerst zul je 'bestaan' moeten begrijpen om zo'n tekst te kunnen duiden. Dat het 'bestaan' van een mens zich in de geest afspeelt lijkt me geen gewaagde stelling. Het " in uw handen beveel ik mijn geest" is dus een overdragen van Jezus als 'zijnde' aan de Vader om vervolgens één te worden.

Dus reacties afwijzen omdat degene die het schrijft toevallig gelovig is maakt de discussie behoorlijk eenzijdig en lijkt verdacht veel op alleen willen zenden zonder tegenspraak.

Ik lees teksten en verklaar ze uit wat er staat. Binnen de context uiteraard. In de passages waar we het hier over hebben is Jezus stervende.
Als Jezus zijn geest "in uw handen beveelt" staat daar feitelijk dat Jezus een 'zijnde' is zoals alle mensen. Deze geest beveelt hij in uw handen: Jezus wordt daarmee een niet-zijnde. Kennelijk is het voor een 'zijnde' alleen mogelijk zich te verenigen met de Vader middels niet-zijn. Dan moet God zelf ook een niet-zijnde zijn. Wat weer verwijst naar de Ene.

[hopper]

Mijn God, mijn God, waarom hebt u mij verlaten? Jezus citeerde hier uit Psalm 22:2, want hij wist natuurlijk wel dat God hem niet verlaten had zijnde zelf de Vader, de Zoon en de heilige Geest.

Jezus noemt het monotheïsme het eerste van al de geboden (Mark 12,29) waaruit we kunnen concluderen dat de Eénheid van Jahweh - evenals bij het jodendom - de essentie van het christendom is.

Ik vind deze argumentatie zwak. Jezus zei "Mijn God, mijn God, waarom hebt u mij verlaten?" omdat hij wist dat God hem niet verlaten had?
Nee, op het moment dat Jezus dát zei realiseerde hij zich dat God een niet-bestaande God is. Tot aan dat moment had hij zich een God, een Vader verbeeldt. En dat denkbeeld dat verliet hem.

Vergeten wordt altijd dat Jezus zowel God (Gods zoon) als mens (Mensenzoon) is. De Godheid is in al zijn volheid in hem aanwezig (Kolossenzen 2:9). Maar als mens in zijn materiële lichaam moest ook Jezus de smart en de pijn ondergaan. En in dat verzwakte lichaam moest hij de grote schuld van de mensheid dragen. Als mens riep hij in feite de Godheid in zichzelf aan - ten teken dat ieder mens alleen bij God hulp moet zoeken.

Ik lees er iets anders in. God komt je niet helpen als het er op aan komt. (Als je in doodsnood zit dan komt het er op aan.)
Er zit niks anders op dan de eventuele smart en pijn te verdragen en je zelf als 'zijnde' over te geven aan dat wat is.

[Inktvlam]

Mijn God, mijn God, waarom hebt u mij verlaten? Jezus citeerde hier uit Psalm 22:2, want hij wist natuurlijk wel dat God hem niet verlaten had zijnde zelf de Vader, de Zoon en de heilige Geest.

Jezus noemt het monotheïsme het eerste van al de geboden (Mark 12,29) waaruit we kunnen concluderen dat de Eénheid van Jahweh - evenals bij het jodendom - de essentie van het christendom is.

Ik vind deze argumentatie zwak. Jezus zei "Mijn God, mijn God, waarom hebt u mij verlaten?" omdat hij wist dat God hem niet verlaten had?
Nee, op het moment dat Jezus dát zei realiseerde hij zich dat God een niet-bestaande God is. Tot aan dat moment had hij zich een God, een Vader verbeeldt. En dat denkbeeld dat verliet hem.

Vergeten wordt altijd dat Jezus zowel God (Gods zoon) als mens (Mensenzoon) is. De Godheid is in al zijn volheid in hem aanwezig (Kolossenzen 2:9). Maar als mens in zijn materiële lichaam moest ook Jezus de smart en de pijn ondergaan. En in dat verzwakte lichaam moest hij de grote schuld van de mensheid dragen. Als mens riep hij in feite de Godheid in zichzelf aan - ten teken dat ieder mens alleen bij God hulp moet zoeken.

Genegeerd wordt dat Jezus 'slechts' Psalm 22 vers 2 citeert.

1 EEN psalm van David, voor den opperzangmeester, op Aijéleth hasscháchar.
2 Mijn God, Mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten, verre zijnde van Mijn verlossing, van de woorden Mijns brullens?
3 Mijn God, ik roep des daags, maar Gij antwoordt niet; en des nachts, en ik heb geen stilte.
4 Doch Gij zijt heilig, wonende onder de lofzangen Israëls.
5 Op U hebben onze vaders vertrouwd; zij hebben vertrouwd en Gij hebt hen uitgeholpen.
6 Tot U hebben zij geroepen en zijn uitgered; op U hebben zij vertrouwd en zijn niet beschaamd geworden.
7 Maar Ik ben een worm en geen man, een smaad van mensen en veracht van het volk.
8 Allen die Mij zien, bespotten Mij; zij steken de lip uit, zij schudden het hoofd, zeggende:
9 Hij heeft het op den HEERE gewenteld, dat Hij Hem nu uithelpe, dat Hij Hem redde, dewijl Hij lust aan Hem heeft.
10 Gij zijt het immers, Die mij uit den buik hebt uitgetogen; Die mij hebt doen vertrouwen, zijnde aan mijner moeders borsten.
11 Op U ben ik geworpen van de baarmoeder af; van den buik mijner moeder aan zijt Gij mijn God.

Het vet gemaakte stuk is wat hij citeerde aan het kruis nietwaar? Voorzag David de kruisiging of twijfelde Christus aan zichzelf? U zegt het maar!

Het lijkt me duidelijk: “ze hebben mijn handen en voeten doorboord” (vers 17) en “mijn kleren onder elkaar verdeeld” (vers 19), enzovoort.

[Piebe Paulusma]

Mijn God, mijn God, waarom hebt u mij verlaten? Jezus citeerde hier uit Psalm 22:2, want hij wist natuurlijk wel dat God hem niet verlaten had zijnde zelf de Vader, de Zoon en de heilige Geest.

Jezus noemt het monotheïsme het eerste van al de geboden (Mark 12,29) waaruit we kunnen concluderen dat de Eénheid van Jahweh - evenals bij het jodendom - de essentie van het christendom is.

Ik vind deze argumentatie zwak. Jezus zei "Mijn God, mijn God, waarom hebt u mij verlaten?" omdat hij wist dat God hem niet verlaten had?
Nee, op het moment dat Jezus dát zei realiseerde hij zich dat God een niet-bestaande God is. Tot aan dat moment had hij zich een God, een Vader verbeeldt. En dat denkbeeld dat verliet hem.

Vergeten wordt altijd dat Jezus zowel God (Gods zoon) als mens (Mensenzoon) is. De Godheid is in al zijn volheid in hem aanwezig (Kolossenzen 2:9). Maar als mens in zijn materiële lichaam moest ook Jezus de smart en de pijn ondergaan. En in dat verzwakte lichaam moest hij de grote schuld van de mensheid dragen. Als mens riep hij in feite de Godheid in zichzelf aan - ten teken dat ieder mens alleen bij God hulp moet zoeken.

Genegeerd wordt dat Jezus 'slechts' Psalm 22 vers 2 citeert.

1 EEN psalm van David, voor den opperzangmeester, op Aijéleth hasscháchar.
2 Mijn God, Mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten, verre zijnde van Mijn verlossing, van de woorden Mijns brullens?
3 Mijn God, ik roep des daags, maar Gij antwoordt niet; en des nachts, en ik heb geen stilte.
4 Doch Gij zijt heilig, wonende onder de lofzangen Israëls.
5 Op U hebben onze vaders vertrouwd; zij hebben vertrouwd en Gij hebt hen uitgeholpen.
6 Tot U hebben zij geroepen en zijn uitgered; op U hebben zij vertrouwd en zijn niet beschaamd geworden.
7 Maar Ik ben een worm en geen man, een smaad van mensen en veracht van het volk.
8 Allen die Mij zien, bespotten Mij; zij steken de lip uit, zij schudden het hoofd, zeggende:
9 Hij heeft het op den HEERE gewenteld, dat Hij Hem nu uithelpe, dat Hij Hem redde, dewijl Hij lust aan Hem heeft.
10 Gij zijt het immers, Die mij uit den buik hebt uitgetogen; Die mij hebt doen vertrouwen, zijnde aan mijner moeders borsten.
11 Op U ben ik geworpen van de baarmoeder af; van den buik mijner moeder aan zijt Gij mijn God.

Het vet gemaakte stuk is wat hij citeerde aan het kruis nietwaar? Voorzag David de kruisiging of twijfelde Christus aan zichzelf? U zegt het maar!

Het lijkt me duidelijk: “ze hebben mijn handen en voeten doorboord” (vers 17) en “mijn kleren onder elkaar verdeeld” (vers 19), enzovoort.

Ja zeer duidelijk inderdaad!