Leven na de genadeklap. Van A. de Rover

[Katti]

Ik heb verleden jaar het boek van Arie de Rover gelezen, genaamd "leven na de genadeklap"

Ik heb daar een fijne ervaring aan overgehouden. Ik was "regel-minded" maar besefte later dat regels de kerk van Christus niet bouwen, maar juist Zijn kinderen. Ik kijk nu veel meer met liefde naar mijn broers en zussen in de gemeente dan naar de regeltjes.

Thanks to "leven na de genadeklap"?

Nee, dat denk ik niet! Maar het is mijns inziens wel gebruikt in mijn leven om te veranderen van gedachten...

Dank aan Jezus? JA, daar ben ik van overtuigd!

En daar ben ik zeer dankbaar voor, iedere dag! Mijn leven is echt veranderd!

[Adinomis]

Ik ken het boek niet, maar de naam van de schrijver ben ik vaker tegen gekomen. Ik vond een website met recensies over het boek.
Ik citeer een stukje daarvan

Een deel van het boek gaat over religieverslaving. Misschien klinkt dit woord als vloeken in de kerk. Het gaat om het volgende: in kerk en evangelisatie wordt de christelijke boodschap vaak gebracht door deze te koppelen aan de menselijke behoefte om eeuwig voort te leven, of aan de menselijke angst voor de eeuwige hel. En wat kan nu meer verslavend doorwerken in ons gedrag als onze religieuze status quo in geding is? Als er zulke enorme, eeuwigdurende consequenties aan vast zitten? Je gaat er dan toch zeker wel voor zorgen dat je een leven leidt dat binnen het religieuze systeem past. Machtsmisbruik krijgt ook in zo'n religieus systeem enorme kansen. Macht geeft bovendien een identiteitsbevrediging die niet gering is. Jezus wist van dit gevaar en waarschuwde voor het beoefenen van gerechtigheid om gezien te worden. Ook overijverige Schriftstudie kan ons de illusie schenken dat we daardoor het eeuwige leven krijgen.

Hier wordt wel een belangrijk punt naar voren gebracht. Religie kan een vorm van consumptie zijn die voldoet aan onze wensen. God is er voor ons, om ons te geven wat we begeren. En dat is dan uiteindelijk het "eeuwige leven", want dat is immers beter dan de eeuwige hel. En zeker God wil ons zegenen en het goede voor ons zoeken. In eerste instantie is dat ook hetgeen ons op zichzelf gerichte ego aanspreekt, vooral als we het moeilijk hebben. Het kan een eerste aanzet zijn om God te zoeken. Maar de Here wil ons hart en is geen beloner van een religieus systeem. De liefde zoekt zichzelf niet..... De Here liefhebben boven alles, daar komt het op aan.

Iemand zei eens tegen me: "Wie dient wie?" Dat bleef wel hangen. Moet God ons dienen? Of moeten wij God dienen?

Rom. 11:35 Of wie Hem eerst iets gegeven en het zal hem vergolden worden? Zo werkt het dus niet. Maar zo'n redenering zit wel in onze zondige oorsprong verankerd.
Dat is ook wat een andere recensent op die pagina schrijft:

'Ruilhandel' is een belangrijk woord in dit boek. Voordat we nu denken: wat een rottige samenleving, een waarschuwing: dit verdiengedrag zit diep in ons. Wij kunnen er vaak slecht tegen als iemand iets krijgt wat hij niet heeft verdiend.

Daarvan moeten we los komen. Het is pure genade, een uiting van Gods liefde.
Fijn Katti dat je gezegend bent door dit boek!