Kunnen hanteren van een Godsbegrip helpt wel bij het communiceren over zingeving met hen die niet zonder kunnen.
In dit hoofdstuk van een boek van Miguel Ruiz kwam ik een metafoor voor de relatie tussen God en mensen tegen die misschien kan helpen om als non-theïst toch een Godsbegrip te leren hanteren: de relatie tussen een mens en haar/zijn lichaam.
Ik zou daaraan willen toevoegen dat die afhankelijkheidsrelatie wederzijds is: je kunt evenmin zonder (het merendeel van) je lichaamscellen als je lichaamscellen zonder jou kunnen.Als je naar je lichaam kijkt, zul je tot de ontdekking komen dat dat bestaat uit miljarden levende wezens die allemaal van jou afhankelijk zijn. Voor alle ben jij verantwoordelijk. Voor al die levende wezens - je cellen - ben jij God.
Als je God begrijpt op zo'n panentheïstische manier (waarin mensen bestaan als onderdeel van God en God als mensen omvattend geheel) kunnen mensen niet zonder God én kan God niet zonder mensen.