Er stonden nog diverse reacties waarop ik graag had willen reageren. Daarom open ik dit topic.
Woorden die door anderen zijn gebruikt, kunnen inderdaad een diepere dimensie hebben. Denk ook aan de Psalmen die (vaak) gebeden zijn. Bij vorm denk ik eerder aan het bidden met gevouwen handen (Germaans) of met de handen opgeheven (wereld van de Bijbel). Ik heb ook wel eens gedacht aan een vaste plek om te bidden of een gebedsmatje, om het gebed meer in te kaderen. De vormen zijn dienend, ondergeschikt aan de functie.Anja schreef:Mee eens. Voor mij persoonlijk geldt wel dat de katholieke gebeden, die soms met enige smalende ondertoon formuliergebeden worden genoemd, een diepere dimensie hebben dan ik in mijn stoutste dromen kon hebben verwacht. Vaak is Zijn Liefde zo hevig, dat ik de rest van de rozenkrans die ik dan aan het bidden ben, alleen nog maar achter elkaar door danken kan. Zijn uitgestorte liefde is zomaar niet te ontvangen. Dat moet Hij doseren, is althans mijn ervaring.Peter79 schreef:Ik denk dat bidden onlosmakelijk met christen-zijn verbonden is. Ook al zijn er perioden en situaties dat een mens niet kan bidden.
Bidden geeft een nauwe verbondenheid aan met God door Jezus Christus. Het gaat er ten diepste om dat je zijn stem hoort en je leven aan Hem toevertrouwt. Beiden vergt een actie en discipline van de mens. Luisteren kan alleen als je zelf stil wordt en als je iets in zijn handen hebt gelegd, kan je het niet terugnemen. Je moet er op vertrouwen dat het bij Hem goed is. De vorm van gebed is minder belangrijk.
Ik ben me er op een gegeven moment ook bewust van geworden dat mijn godsbeeld erg overeenkwam met dat van mijn aardse vader en andere mannelijke gezagsfiguren uit mijn jeugd. Daarna is het gaan kantelen. Voor een protestante vriendin/kennis die ik uit het oog verloren ben, was Maria ook belangrijk, het vulde voor haar iets op, op gelijke wijze als jij beschrijft.Ook staat voor mij als een paal boven water dat Maria wel degelijk medeverlosseres, middelares en voorspreekster is. Ik ervaar de gebeden aan Maria als een onvoorstelbaar grote genade. Het respect, de eerbied en de liefde voor en van Maria, geneest bovendien de in mijn ogen al te extreem paternalistische geesteshouding in het christendom in zijn algemeenheid en het protestantisme in het bijzonder en in mijn ogen behoeft dat genezing.
Is de paternalistische geesteshouding in het christendom gelijk aan het masculinisme? Binnen het christendom zijn allerlei vernieuwingsbewegingen die vinden dat de man gefeminiseerd is, bijvoorbeeld de Vierde Musketier. De man moet weer op zijn strepen staan. Via Ruard Ganzevoort kwam ik op het boek Men & Masculinity - from power to love van Roy McCloughry. Het christendom is nog steeds in de ontkenningsfase wat betreft man-vrouw rollen. We moeten onze eigenwaarde niet meer baseren op status en andere onzin, maar radicaal in de liefde wandelen. Dat is echte bevrijding.