Zijn als een spiegel

[hopper]

Wat is ten diepste nu eigenlijk levensbeschouwing? Het schouwen van het leven.
Daarbij valt op dat dat wat we 'schouwen' noemen onbewogen is.
En dat wat we 'leven' noemen bewogen is. (veranderlijk)
We hebben dus in ons leven twee zaken welke duaal ten opzichte van elkaar staan.
De eerste is bewogenheid (Panta rhei) en het tweede is onbewogenheid.

Met bewogenheid zijn we als mens bekend. Breekt er ergens een conflict uit dan doen we dapper mee.
Wat we eigenlijk doen is steeds maar mee bewegen met al die beweging.
En uit al dat bewegen nemen we zaken dan ook weer voor waar aan. Dat noemen we dan geloven.

Zodoende bemerken we nooit de onbewogenheid op. Worden we nooit de opmerkzaamheid opmerkzaam.
Worden we nooit het bewustzijn bewust. Hebben we nooit aandacht voor de aandacht.
Maar 'ergens' (in feite nergens) in ons zit een spiegel.
En wat doet een spiegel? Alles laten verschijnen wat er maar voor komt.
Ben je lelijk of een knappert? De spiegel interesseert zich er niet voor.
Ben je gelovig of ongelovig? De spiegel interesseert zich er niet voor.
Ben je voor Baudet of voor het partijkartel? De spiegel blijft onbewogen.

Het aardige van deze spiegel is dat die zich in jou bevindt. En dichterbij dan je hartslag.
Er zit alleen een restrictie aan: je kunt er niet in geloven. Je zult hem moeten vinden.
Geloof mij dus niet en vooral ook je zelf niet. Zoek! En op het moment dat je hem niet vind heb je hem gevonden!

(Het lijkt wel een puzzel. Maar het leven is ook een puzzel.)

[Weetnieveel]

Leidt die onbewogen spiegel niet tot een allesverlammende onverschilligheid?

[Snelheid]

Een spiegel moet wel schoon zijn om helder beeld te krijgen de poetsvrouw heeft vanmorgen alle spiegels weer op gekuist.

[hopper]

Leidt die onbewogen spiegel niet tot een allesverlammende onverschilligheid?

Daarvoor dient men het verschil te onderzoeken tussen onbewogenheid en onverschilligheid.

[peda]

Leidt die onbewogen spiegel niet tot een allesverlammende onverschilligheid?

Daarvoor dient men het verschil te onderzoeken tussen onbewogenheid en onverschilligheid.

Bijkans hetzelfde vraagstuk als speelt tussen Transcendentie en Immanentie ( het gedeeltelijk opgeven van de Transcendentie ).

[Weetnieveel]

Daarvoor dient men het verschil te onderzoeken tussen onbewogenheid en onverschilligheid.

Volgens Van Dale betekent onbewogen onverschillig, niet aangedaan. Is er dus wel een verschil?

Ik denk je gedachten wel te begrijpen en herken er wel iets in. Maar misschien heb ik het ook mis.
Van alle religies waar ik mee heb kennis gemaakt voel ik me het meest aangesproken door het taoïsme, en dan eigenlijk alleen de filosofie zoals die is te vinden in de basisteksten. In het taoïsme is relativeren zeer belangrijk (niet voor niets heeft één van de basisteksten, de Liezi, in de Nederlandse vertaling, de ondertitel "de kunst van het relativeren"). Het is een zeer rationele filosofie. Wat ik bij mezelf echter merk is dat ik moet oppassen dat ik alles niet te veel relativeer. Een juiste balans daarin vinden valt niet altijd mee, want onverschilligheid ligt op de loer.

[hopper]

Volgens Van Dale betekent onbewogen onverschillig, niet aangedaan. Is er dus wel een verschil?

Ik denk je gedachten wel te begrijpen en herken er wel iets in. Maar misschien heb ik het ook mis.
Van alle religies waar ik mee heb kennis gemaakt voel ik me het meest aangesproken door het taoïsme, en dan eigenlijk alleen de filosofie zoals die is te vinden in de basisteksten. In het taoïsme is relativeren zeer belangrijk (niet voor niets heeft één van de basisteksten, de Liezi, in de Nederlandse vertaling, de ondertitel "de kunst van het relativeren"). Het is een zeer rationele filosofie. Wat ik bij mezelf echter merk is dat ik moet oppassen dat ik alles niet te veel relativeer. Een juiste balans daarin vinden valt niet altijd mee, want onverschilligheid ligt op de loer.

De spiegel heeft idd een verband met „doen het niet-doen” uit het taoïsme. Een filosofie welke ik dan ook hoog heb zitten. De verwarring in het taoïsme is echter weer dat men niet-doen als niets-doen zou kunnen zien. En dat is geenszins het geval. Bij doen het niet-doen, doet men niet en toch wordt alles gedaan.

Voor mijzelf sprekend, er is de bewogen mens en er is de onbewogen mens. Deze komen in mij samen, ik ben hen beiden.

[peda]

Voor mij blijft het een Raadsel Waarom Van of Uit ""God"' ( hoe ook in te vullen ) emanaties ( w.o. de mens) het licht hebben gezien. De Onbeweeglijke is ooit in het verleden overgegaan naar de "' status "" Beweeglijk. Ook in het Tao bestaat een Oerbeginsel, hoewel dat niet uitgedrukt kan worden in menselijke taal, een vorm van "'Bron"' voor de emanatie.

[Weetnieveel]

De spiegel heeft idd een verband met „doen het niet-doen” uit het taoïsme. Een filosofie welke ik dan ook hoog heb zitten. De verwarring in het taoïsme is echter weer dat men niet-doen als niets-doen zou kunnen zien. En dat is geenszins het geval. Bij doen het niet-doen, doet men niet en toch wordt alles gedaan.

Voor mijzelf sprekend, er is de bewogen mens en er is de onbewogen mens. Deze komen in mij samen, ik ben hen beiden.

Ik denk het taoïsme aardig te begrijpen en verwar niet-doen zeker niet met niets-doen. Niet-doen gaat om spontaan doen, net als de natuur spontaan alles doet. De natuur is echter ook totaal onverschillig (hemel en aarde zijn niet barmhartig, ze zien alle wezens als strohonden). De balans vinden tussen bewogen en onbewogen is niet makkelijk. Het is niet voor niets dat al die taoïstische wijzen die in de basisteksten voorkomen (halve) kluizenaars zijn.

[hopper]

Voor mij blijft het een Raadsel Waarom Van of Uit ""God"' ( hoe ook in te vullen ) emanaties ( w.o. de mens) het licht hebben gezien. De Onbeweeglijke is ooit in het verleden overgegaan naar de "' status "" Beweeglijk. Ook in het Tao bestaat een Oerbeginsel, hoewel dat niet uitgedrukt kan worden in menselijke taal, een vorm van "'Bron"' voor de emanatie.

Voor mij blijven ook raadsels over. Maar sommige "waarom-vraagstukken” blijven onbeantwoord.

Onbewogenheid betekent ook de acceptatie van ‚waarom’.


Tao is een interessant begrip. Het betekent het Pad. Maar als iemand zegt dat dát het is, dan is het dat niet.
Tao kan niet gezegd worden. Doch volledig is het Tao teh tsjing. Tao heeft een 'afgezant’ gestuurd naar onze wereld.
Dat is de teh (deugd).

[hopper]

De spiegel heeft idd een verband met „doen het niet-doen” uit het taoïsme. Een filosofie welke ik dan ook hoog heb zitten. De verwarring in het taoïsme is echter weer dat men niet-doen als niets-doen zou kunnen zien. En dat is geenszins het geval. Bij doen het niet-doen, doet men niet en toch wordt alles gedaan.

Voor mijzelf sprekend, er is de bewogen mens en er is de onbewogen mens. Deze komen in mij samen, ik ben hen beiden.

Ik denk het taoïsme aardig te begrijpen en verwar niet-doen zeker niet met niets-doen. Niet-doen gaat om spontaan doen, net als de natuur spontaan alles doet. De natuur is echter ook totaal onverschillig (hemel en aarde zijn niet barmhartig, ze zien alle wezens als strohonden). De balans vinden tussen bewogen en onbewogen is niet makkelijk. Het is niet voor niets dat al die taoïstische wijzen die in de basisteksten voorkomen (halve) kluizenaars zijn.

Ik denk dat in spiritueel opzicht kluizenaar zijn al voldoende is anno 2020. Enerzijds is er onze natuur zoals deze uit de natuur (Evolutie) is voortgekomen. Anderzijds is er het waarnemen van onze eigen natuur.

We dienen te waken voor spiritueel determinisme. Daarmee bedoel ik een onbenoemde God die alles al bepaald heeft.

[Weetnieveel]

Tao is een interessant begrip. Het betekent het Pad. Maar als iemand zegt dat dát het is, dan is het dat niet.
Tao kan niet gezegd worden. Doch volledig is het Tao teh tsjing. Tao heeft een 'afgezant’ gestuurd naar onze wereld.
Dat is de teh (deugd).

Maar pas op. Dao vertalen als het pad (of de weg), en De als deugd kan misverstanden oproepen. In het confucianisme komen Dao als het pad en De als deugd ook voor. Het confucianisme is echter volkomen tegengesteld aan het taoïsme. In zijn uitstekende vertaling van de Daodejing laat Kristofer Schipper Dao onvertaald, en vertaald hij De in "innerlijke kracht". Zijn vertaling van de Daodejing heeft een uitstekende inleiding en is een grote aanrader. Kristofer Schipper heeft ook de Zhuangzi vertaald in het Nederlands. De Zhuangzi kan gezien worden als het eerste taoïstische commentaar op de Daodejing en is één van de hoogtepunten van de wereldliteratuur. Eveneens een aanrader voor wie zich wil verdiepen in het taoïsme.

[peda]

We dienen te waken voor spiritueel determinisme. Daarmee bedoel ik een onbenoemde God die alles al bepaald heeft.

Begrijpelijk, maar hoe is het te weten. Het quasi "' Oerbeginsel "' is Onkenbaar, het lijkt sterk op de negatieve theologie ontwikkeld in het christendom. De manifestaties ( quasi de natuur ) is kenbaar ( in het christendom de natuurlijke theologie ), maar is in de natuur ( w.o. de mens ) het "" Oerbeginsel "" via sporen te detecteren. Voor determinatie hoef je niet van een Persoonsachtige God met een Wil en bedoeling uit te gaan. Tao ( de Weg ) beoogt toch ook weer de eenwording met het "" Oerbeginsel "' , waarin de ego-mens a.h.w zijn/haar identiteit verliest. Een soort van Nirwana toekomst.

[Weetnieveel]

Tao ( de Weg ) beoogt toch ook weer de eenwording met het "" Oerbeginsel "' , waarin de ego-mens a.h.w zijn/haar identiteit verliest. Een soort van Nirwana toekomst.

Ja en nee. De vertaling "de Weg" suggereert dat het iets is dat je moet volgen. Dat is niet zo. Ik quote Schipper maar even over het begrip Tao:

De Tao, zegt ons de Zhuangzi, 'heeft zijn hoedanigheid en betrouwbaarheid'. Hij baart de kosmische energie die alles vormt volgens een natuurlijke wetmatigheid. Ieder wezen is één in de Tao. Alles houdt met elkaar verband in een constante stroming van kosmische energieën (qi) die het leven in stand houden. Wat wij tegenwoordig het autoregulerende principe van de kosmos noemen, heet in de Laozi 'het spontane', of nog letterlijker vertaald: 'wat vanzelf is zoals het is' (ziran). Dat is de Tao

In het Joods/Christelijke denken is de mens de kroon op de schepping, in het taoïsme is de mens slechts één van de vele vormen. Een belangrijk verschil. Meditatie speelt een belangrijke rol (idd om de Tao te bereiken) maar is niet noodzakelijk. Het taoïsme kent geen regels of dogma's. Het is meer een levensfilosofie die een leven beoogt in overeenstemming met de natuur.

Over Kristofer Schipper zie: https://nl.wikipedia.org/wiki/Kristofer_Schipper

[hopper]

Begrijpelijk, maar hoe is het te weten. Het quasi "' Oerbeginsel "' is Onkenbaar, het lijkt sterk op de negatieve theologie ontwikkeld in het christendom. De manifestaties ( quasi de natuur ) is kenbaar ( in het christendom de natuurlijke theologie ), maar is in de natuur ( w.o. de mens ) het "" Oerbeginsel "" via sporen te detecteren. Voor determinatie hoef je niet van een Persoonsachtige God met een Wil en bedoeling uit te gaan. Tao ( de Weg ) beoogt toch ook weer de eenwording met het "" Oerbeginsel "' , waarin de ego-mens a.h.w zijn/haar identiteit verliest. Een soort van Nirwana toekomst.

There was something formless and perfect
before the universe was born.
It is serene. Empty.
Infinite. Eternally present.

From it, like from a mother,
everything living has come.

It flows through all things,
inside and outside, and returns
to the origin of all things.

It manifests as the spaciousness of the sky.
it manifests as the vastness of galaxies, stars, and planets.
it manifests as human life.

Dit zei Lao zi er over. In het taoïsme is sprake van oer-chi. Maar dan moet je natuurlijk weer weten wat gewone chi is.

Wat Nirwana betreft, die toestand is er wel. Ik kén die toestand ook. Het is een toestand van niet-identiteit. In het boeddhisme wordt dat over het algemeen als eindstation beschouwd. Men kan dat als een toestand van algemeen, centrumloos bewustzijn beschouwen die zij bereiken die het achtvoudige pad hebben voltooid. In dat opzicht bezie ik de zaken anders dan het boeddhisme. Met de kanttekening dat ik geen expert ben op gebied van boeddhisme. Het heeft me nooit zo getrokken.

[Weetnieveel]

Wat Nirwana betreft, die toestand is er wel. Ik kén die toestand ook. Het is een toestand van niet-identiteit. In het boeddhisme wordt dat over het algemeen als eindstation beschouwd. Men kan dat als een toestand van algemeen, centrumloos bewustzijn beschouwen die zij bereiken die het achtvoudige pad hebben voltooid. In dat opzicht bezie ik de zaken anders dan het boeddhisme.

Maar beweer je dan in een toestand van continue niet-identiteit te verkeren?

[hopper]

Maar pas op. Dao vertalen als het pad (of de weg), en De als deugd kan misverstanden oproepen. In het confucianisme komen Dao als het pad en De als deugd ook voor. Het confucianisme is echter volkomen tegengesteld aan het taoïsme. In zijn uitstekende vertaling van de Daodejing laat Kristofer Schipper Dao onvertaald, en vertaald hij De in "innerlijke kracht". Zijn vertaling van de Daodejing heeft een uitstekende inleiding en is een grote aanrader. Kristofer Schipper heeft ook de Zhuangzi vertaald in het Nederlands. De Zhuangzi kan gezien worden als het eerste taoïstische commentaar op de Daodejing en is één van de hoogtepunten van de wereldliteratuur. Eveneens een aanrader voor wie zich wil verdiepen in het taoïsme.

Men zegt in het taoïsme: lage deugd is geen deugd. Wat zoveel wil zeggen dat iemand die deugd bedrijft met zelfzuchtige intenties geen deugd bedrijft.
Innerlijke kracht is wat mij betreft ook een prima term. Als maar begrepen wordt dat Tao onkenbaar is en De kenbaar.

Van de Zhuangzi heb ik fragmenten gelezen. Misschien tijd om daar weer eens aandacht aan te besteden.

[hopper]

Maar beweer je dan in een toestand van continue niet-identiteit te verkeren?

De spiegel in mij verkeert continue in een toestand van niet-identiteit.
(Maar dat is bij iedereen zo.)

Wat er ontdekt kan worden is die niet-identiteit. De metafoor van spiegel bevat ook de mogelijkheid dat de spiegel beslagen is.
Dat noemt men onwetendheid. Tevens bevat de metafoor de mogelijkheid van reflecteren. Dat zou men taoïstisch gezien 'doen’ kunnen noemen.

Wat mij persoonlijk betreft doe ik geen uitspraak over wel of niet identiteit.
Gehechtheid aan identiteit en aan de ik-ben notie is wel verdwenen.
Dat betekent tevens dat de gehechtheid aan dit leven er ook niet is.

[Weetnieveel]

Van de Zhuangzi heb ik fragmenten gelezen. Misschien tijd om daar weer eens aandacht aan te besteden.

De Zhuangzi is één van de indrukwekkendste boeken die ik heb gelezen. Het had een grotere impact op mij dan de Daodejing (Laozi). Ik denk dat je het taoïsme niet helemaal kent als je je alleen op de Daodejing baseert. Althans, dat was mijn ervaring. De Liezi is de derde basistekst van het taoïsme. Van alle drie zijn uitstekende vertalingen in het Nederlands verkrijgbaar. Een wat minder belangrijke tekst die ook in Nederlandse vertaling verkrijgbaar is, is de Wunengzi.
Daarnaast raad ik twee commentaren op de Zhuangzi aan: "Zwervend met Zhuangzi" van René Ransdorp en "Filosofie met de vlinderslag" van Woei-Lien Chong.
Over de Zhuangzi: https://nl.wikipedia.org/wiki/Zhuang_Zi

[hopper]

Van de Zhuangzi heb ik fragmenten gelezen. Misschien tijd om daar weer eens aandacht aan te besteden.

De Zhuangzi is één van de indrukwekkendste boeken die ik heb gelezen. Het had een grotere impact op mij dan de Daodejing (Laozi). Ik denk dat je het taoïsme niet helemaal kent als je je alleen op de Daodejing baseert. Althans, dat was mijn ervaring. De Liezi is de derde basistekst van het taoïsme. Van alle drie zijn uitstekende vertalingen in het Nederlands verkrijgbaar. Een wat minder belangrijke tekst die ook in Nederlandse vertaling verkrijgbaar is, is de Wunengzi.
Daarnaast raad ik twee commentaren op de Zhuangzi aan: "Zwervend met Zhuangzi" van René Ransdorp en "Filosofie met de vlinderslag" van Woei-Lien Chong.
Over de Zhuangzi: https://nl.wikipedia.org/wiki/Zhuang_Zi

Dank voor je tips. Staat genoteerd. Van de Daodejing zijn slechts 81 verzen voor zover ik weet. Waarvan diverse vertalingen.
Anderzijds vind ik 81 een mooi getal. En het uitdagende is natuurlijk ook om de betekenis er van te zoeken.

Beschouw mij overigens niet als een taoïst (als dat zo heet). Ik hang geen enkele religie of filosofie aan.
Ik volg slechts het spoor van degenen die hetzelfde op het spoor waren als ik.
Ik citeer net zo gemakkelijk Jezus als Laozi of Boeddha.
In mijn optiek heeft de mens altijd al willen weten wat er in de diepten in hem zelf schuilt.

[Weetnieveel]

Dank voor je tips. Staat genoteerd. Van de Daodejing zijn slechts 81 verzen voor zover ik weet. Waarvan diverse vertalingen.
Anderzijds vind ik 81 een mooi getal. En het uitdagende is natuurlijk ook om de betekenis er van te zoeken.

Beschouw mij overigens niet als een taoïst (als dat zo heet). Ik hang geen enkele religie of filosofie aan.
Ik volg slechts het spoor van degenen die hetzelfde op het spoor waren als ik.
Ik citeer net zo gemakkelijk Jezus als Laozi of Boeddha.
In mijn optiek heeft de mens altijd al willen weten wat er in de diepten in hem zelf schuilt.

Van de Daodejing raad ik je toch sterk de vertaling van Schipper aan. Schipper weet waar hij het over heeft (zie de wiki link die ik gaf) en geeft bij elk van de 81 teksten uitleg, vaak met behulp van citaten uit de Zhuangzi. Zelf de betekenis zoeken kan tot verkeerde interpretaties leiden denk ik.
Maar als je je beperkt tot alleen de Daodejing mis je veel wbt het taoïsme imho.

Ik beschouw mijzelf ook niet als taoïst. Het taoïsme inspireert mij maar als ik echt taoïst zou zijn, zou ik niet op een forum actief zijn.
Ik hou van literatuur en lezen en lezen en lezen. Daaruit is mijn interesse in religie ontstaan.

[hopper]

Maar beweer je dan in een toestand van continue niet-identiteit te verkeren?

Ik vind deze vraag toch te uitdagend om onbeantwoord te laten. De 'spiegel’ is ongeïdentificeerd zoals gezegd.
Zou ik niet-identiteit als continue toestand accepteren dan kom ik terecht in een nieuwe dualiteit.
Niet-identiteit staat dan duaal t.o.v. identiteit.

Vanuit het niet-reflecterende gedeelte van mij is er nieuwe ruimte ontstaan om in vrijheid opnieuw aan de vorm te bouwen.
Ik schroom alleen nog, ik voel me onzeker. Daarom hou ik de vorm in beraad, laat ik het zo zeggen.
Leven vanuit niet-refelecteren biedt door de leegheid houvast.
Je zou mijn schroom kunnen uitleggen als schroom jegens de vorm.
De vorm die ik zelf ben uiteraard. De andere vormen verschijnen rustig in de spiegel.

Daarnaast speelt er ook nog een persoonlijke kwestie waar ik over zwijg.
Deze lost zich gemakkelijker op vanuit niet-identiteit.

[hopper]

Het zijnde 'ik' wat in de spiegel verschijnt als een zelf is feitelijk een 'toen'.
Maar omdat we een 'idee' hebben van een handelend iemand hanteren we dit als zelfbeeld.
Dit zelfbeeld wordt doorgaans ervaren als onderworpen aan dat wat ervaren wordt in de actualiteit.
Wat zoveel wil zeggen dat de ervaren actualiteit dit beeld steeds bevestigd.

Hier ligt de bron van de dualiteit tussen "ik" en de wereld om mij heen.
Anders gezegd: in onze conflicten onderwerpen we de gedachte ik aan het te ervaren conflict.
Dat noem ik het pingpongen. Het gedachte ik, wat in de reflectie met degenen of dat waar een conflict mee is, zichzelf zo steeds weer bevestigd.
En zichzelf in het oor fluistert: Jij hebt gelijk!

Komen we tot een zuivere ongespiegelde ervaring dan lost de onderworpenheid en daarmee het conflict op.
D.w.z. het conflict (als in bv meningsverschil) is er nog steeds, maar er is niemand meer in de mens aanwezig die dat als een conflict ervaart.
De gedachte ik, is dus gelijk aan de onderworpen ik. En de vervolgvraag is, waar is deze dan aan onderworpen? Aan zichzelf!
We zouden kunnen stellen dat de bewuste ik, die naar voren komt zonder het onderworpen ik, een koele kikker is.
Maar dat is iets wat de mens zelf dient te ervaren en dan blijkt dat dat niet zo is.
Gevoelens van mededogen blijken vanzelf op te komen zonder dat daar een intellectuele beweging aan vooraf gaat.
Er is dan een vrijheid om dat mededogen te aanvaarden terwijl het intellect een andere mening is toegedaan.

Dit komt omdat de gedachte ik een voorstelling met zich mee draagt uit het verleden.
Die voorstelling is in feite 'verleden-tijd-gedachte'. Werkelijke vrijheid is een losmaking uit het verleden en actueel ongespiegeld waarnemen.
Dan kan er ook in het actuele moment een beslissing in vrijheid worden genomen in ons handelen t.o.v. de wereld.

Zonder voorstelling uit het verleden, hebben we dan nog wel moraal in ons handelen?
Ja, dit is zeker zo. Maar dat kan niet bewezen worden met woorden. Er wordt dan een innerlijk begrijpen ontwikkeld waaruit de mens uit directe ervaring begrijpt waar zijn handelingen vrij in zijn en wat al vooraf bepaald is.
Voorstellingen uit het verleden waren persoonlijk. Innerlijke gevoelens komen vanzelf op, er is niemand die ze 'doet', maar er is wel een wil om te kiezen. Er blijkt een soort van oorspronkelijk beeld te zijn die niet van de gedachte ik is. Maar waar uit vandaan de bewuste ik zichzelf kan vernieuwen zonder de dwingelandij van de vroegere gedachte ik.

[Petra]

Ik denk je gedachten wel te begrijpen en herken er wel iets in. Maar misschien heb ik het ook mis.
Van alle religies waar ik mee heb kennis gemaakt voel ik me het meest aangesproken door het taoïsme, en dan eigenlijk alleen de filosofie zoals die is te vinden in de basisteksten. In het taoïsme is relativeren zeer belangrijk (niet voor niets heeft één van de basisteksten, de Liezi, in de Nederlandse vertaling, de ondertitel "de kunst van het relativeren"). Het is een zeer rationele filosofie. Wat ik bij mezelf echter merk is dat ik moet oppassen dat ik alles niet te veel relativeer. Een juiste balans daarin vinden valt niet altijd mee, want onverschilligheid ligt op de loer.

Ik herken wat je zegt.
Voor mij maakt het verschil om het te hanteren als een -we gaan fijn een potje diep zitten filosoferen- en -kijk nou het is zes uur de piepers moeten op-
Een onderscheid dus tussen een 'hersenuitstapje' en real life. Want daar moet ik nou eenmaal met m'n brommertje door het verkeer en boodschapjes doen enzo met hele echt mensen en mensendingen. En het doet gewoon hartstikke pino als je daarbij je hoofd verliest in onbewogenheid.

Het confucianisme is echter volkomen tegengesteld aan het taoïsme.

Nee hoor. Het Confucianisme is tot een karikatuur gemaakt.
Schipper is tevens de grootste (naar mijn weten) Confusciuskenner en heeft daar ook over geschreven. Zou dat ff moeten opzoeken, maar wat ik me herinner was volgens hem Confucius een leerling van Lao Tse, en zijn er meer overeenkomsten dan verschillen.
Ik heb me in China ook behoorlijk vermaakt met Confucius, woonde toen in de buurt van de Wénmiào tempel. https://www.orientalarchitecture.com/si ... iao-temple

[Petra]

Dit komt omdat de gedachte ik een voorstelling met zich mee draagt uit het verleden.
Die voorstelling is in feite 'verleden-tijd-gedachte'. Werkelijke vrijheid is een losmaking uit het verleden en actueel ongespiegeld waarnemen.
Dan kan er ook in het actuele moment een beslissing in vrijheid worden genomen in ons handelen t.o.v. de wereld.

Zonder voorstelling uit het verleden, hebben we dan nog wel moraal in ons handelen?
Ja, dit is zeker zo. Maar dat kan niet bewezen worden met woorden. Er wordt dan een innerlijk begrijpen ontwikkeld waaruit de mens uit directe ervaring begrijpt waar zijn handelingen vrij in zijn en wat al vooraf bepaald is.

Ik vind het allemachtig prachtig hoor Hopper. Al die hersenspielerei. Als ik fijn thuis op de bank zit.

In de praktijk van alledag heb ik gewoon keihard mijn voorstellingen uit het verleden nodig. Ik kan niet in vrijheid handelen want ik heb te maken met andere mensen om me heen en daar zitten helaas ook knettergestoorde types tussen. Ik ga niet s'nachts in m'n uppie vrolijk door een donker steegje huppelen omdat ik van het verleden heb geleerd dat dat niet zo verstandig is.
Wijzer word je niet door je ervaringen weg te relativeren maar door ze te integreren.
Tevens geloof ik ook niet zo in die vrijheid en vrije wil maar in een grote mate van determinisme; een verbinding tussen omgeving, geest en lijf.
En dat is een verzameling aan onstoffelijkheid, materie, chemische processen etc. Die kan ik allemaal niet van mekaar loskoppelen. Wil ik ook niet. Als mijn hormonen hun hormonale werk doen wil ik een kindje, en wel nú van díe meneer. Komt geen sikkepit vrijheid bij kijken als die chemische processen naar behoren functioneren. Het innerlijk begrijpen is in de regel een achteraf beredeneerd verzinsel van hetgeen er heeft plaatsgevonden.
Daarom begrijpen we onszelf zo goed en een ander zo slecht.