twijfelaar schreef: 28 mei 2020, 14:45
Wat ik van Job weet is dat hij door ongelovige vrienden aangezet werd zijn God te verlaten. En wat doet Job? Hij bouwt geen muur om zijn mestvaalt om zo al krabbend alleen met zijn God te kunnen zijn maar hij gaat op hun vragen en opmerkingen uitgebreid in. En voor zover ik weet gaat hem dat goed af!!!
Het gaat Job zeker goed af. Jobs vrienden zijn religieuze mensen, mensen die God in alles willen gehoorzamen en God ook als rechtvaardig beschouwen. In hun theologie gaat het de gelovigen goed als ze goed leven, en bestraft God de zonde. Wanneer ze zien wat Job is overkomen, kunnen ze vanuit hun theologie niet anders concluderen dat Job gezondigd heeft. En dus houden ze hem dat tot vervelens toe voor.
Het vindt zijn parallel in de theologie van de satan, want satan zegt dat Job God trouw dient, omdat het hem voor de wind gaat. Als het Job slecht vergaat, zal hij wel zondigen door God vaarwel te zeggen.
Het zijn geen willekeurige mensen die Job opzoeken. Het zijn zijn vrienden, die uit loyaliteit dagenlang naast hem zitten, zwijgend. Het ontbreekt hen niet aan welwillendheid.
twijfelaar schreef: 26 mei 2020, 21:34
Een ongelovige zou bv. bij de Job-bespreking de vraag moeten kunnen stellen waarom een gelovige alles van zijn God accepteert, goed en kwaad, er even van uitgaande dat er een God achter zit wat bij Job ook aangenomen wordt. En waarom die God gelovigen überhaupt op de proef wil stellen en waarom dan de éen wel en de ander niet. En waarom volharding in het geloof bij de éen wel beloond wordt en bij de ander niet.
Je kan aan het verhaal van Job zien dat Job niet alles accepteert. Na het vrome "de Heer heeft gegeven, de Heer heeft genomen, de Heer zij geloofd" komt Jobs klacht en die laat hij niet stillen door vrome theologie. Pas na een ontmoeting met God komt Job op andere gedachten en ziet hij af van de rouw over zijn leed.
Er is dus geen oplossing die aangeboden wordt. De gelovige blijft zitten met goed en kwaad. Het enige verschil tussen gelovig en ongelovig is volgens mij dat een gelovige hoopt op een goede afloop en een niet-gelovige genoegen neemt met hoe het is.
De setting van het boek Job is inderdaad die van een weddenschap, maar wat in de hemel een vraag is over de rechtvaardigheid van Job, is op aarde een vraag over de rechtvaardigheid van God. En daar draait het verhaal volgens mij om - om Gods rechtvaardigheid. Het verhaal is niet geschreven om te zeggen hoe het in de hemel toe gaat en waarom God beproeft. Het is hoogstens een extra aspect, dat de lezer in overweging kan nemen. Job krijgt die antwoorden ook niet.
De beloning aan het einde van het boek Job is in de eerste plaats een bewijs dat Job echt niet gezondigd heeft. Het is God die Job dit heeft aangedaan door de satan en zoals het volgens de wet moet, vergoedt God hem in tweevoud. Alleen met zijn gezin gaat dat niet op en gebeurt dat ook niet in tweevoud. Ook in dat opzicht is het boek Job een boek dat de vragen verwoordt maar de antwoorden niet geeft.
twijfelaar schreef: 26 mei 2020, 21:54
Ik denk dat het soort vragen van hierboven bij elke bijbelboekbespreking wel gesteld kunnen worden, het gaat dan meer in het algemeen over Gods onbegrijpelijke handelen. Maar juist wanneer ik bespreking lees en gelovigen omzeilen die vragen dan zie ik dat als een onvolledigheid in de bespreking achter de gesloten deuren en zouden juist ongelovigen daar goed werk kunnen doen.
Ik heb het boek Job intensief gelezen met o.a. het boekje van Simon Schoon om me te bezinnen op mijn leven, toen ik mijn kerklidmaatschap bij het vuil zette. Het boek Job zet zich af tegen elke dogmatische dooddoener, elk kluitje in het riet en elke indirecte communicatie met God. Alleen bij God zijn antwoorden te vinden. Omzeilen is dus in de eerste plaats aan de orde voor diegenen die in plaats van God zelf raad te plegen hun toevlucht nemen tot wat mensen over God zeggen. Dat gaf mij heel veel ruimte om mij vrij te voelen tegenover de kerk waaraan ik mij op allerlei manieren met mijn geweten gebonden voelde.
