Altijd weer raak als er twee oorlog voeren, beiden hebben God aan hun zijde!Er bestaan twee belevingsvormen van religie: exoterisch en esoterisch. Esoterisch betekent voor ingewijden, in het woord esoterisch zit het Latijnse woord voor ‘binnen’. Exoterisch is het tegenovergestelde, niet ingewijd, buiten.
Tijdens de oorlog in Irak had president Bush God aan zijn zijde. Saddam voerde in naam van Allah een heilige oorlog tegen de Amerikanen Volgens de historie is God de God van Abraham en Allah de god van Ibrahim. Ibrahim en Abraham zijn één en dezelfde. Als je een sinaasappel appelsien noemt blijft het genoemde object exact hetzelfde. Het wordt natuurlijk lastiger bij abstracte zaken, welke invulling geef je aan het concept God? Dit simpele vergelijk is al esoterie.
Met de Katharen is het nog slecht afgelopen, exoterische christenen hebben er een einde aan gemaakt.Elke religie kent stromingen die geen genoegen nemen met de buitenkant. Binnen het christendom zijn dat de Kopten en de Catharen en binnen de Islam zijn het de Soefi en de Derwisj die je als esoterisch zou kunnen bestempelen. Welke methode je ook gebruikt je zult altijd bij één en dezelfde waarheid uit komen.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Bloedbad_van_B%C3%A9ziers
Klopt. Je kunt maar op één plaats uit komen en dat is niet eens een plaats.Dogen schrijft: ‘Het spirituele pad is universeel’. Er is maar één spiritueel pad wat je op veel verschillende wijze kunt bewandelen, Hindoeïstisch, christelijk, Islamitisch, Joods of boeddhistisch, het pad is voor iedereen gelijk. Het is niet zo vreemd dat je binnen al de verschillende religies veel dezelfde gebruiken en symbolen tegenkomt. Als je van Rotterdam naar Amsterdam reist kom je langs Delft, Den Haag, Leiden en Schiphol. Of je dit nu als Christen, Jood of boeddhist doet maakt niet uit.
Zo eenvoudig is het: alles wat je kunt verliezen is niet werkelijk van jou. Kun je je lichaam verliezen? Tot dusver is het iedereen gelukt! Wat je uiteindelijk over houdt, dan ben je zelf.Waarom zijn we zo bang voor de dood? Omdat we in de veronderstelling verkeren dat we dan het leven verliezen. We zijn zo ontzettend gehecht aan kijken, horen, proeven, ruiken en graaien. En dat te verliezen, dat boezemt ons angst in. Zelfs als het proeven vies smaakt, het horen pijn doet en het ruiken je doet walgen. Besef dat wat je kan verliezen dat dat niet werkelijk van jou is, je verkeert alleen maar in de illusie dat het van jou is. Wat werkelijk van jou is kun je niet verliezen.
De persoon die je bent is niet meer dan een masker wat je dagelijks draagt. Niks om gehecht aan te zijn. Het is alleen maar handig om elkaar te kunnen herkennen.In de Griekse oudheid werden er spelen opgevoerd door toneelspelers die een masker op een stokje voor hun gezicht hielden. Zo beelden ze de persoon uit te die ze speelden. Dit masker werd een persona genoemd. Dat wat we doorgaans als ons zelf aan duiden is onze persoonlijkheid, of de rol die we in dit leven spelen.
Altijd de leukste thuis, die Zenmeester Hogen!Zenmeester Hogen hoorde 4 monniken debatteren.
‘Daar ligt een grote steen, beschouw je die binnen of buiten je geest?’ Een van de monniken antwoordde: ‘Van uit het Boeddhisme gezien is alles een belichaming van de geest, dus zou ik zeggen binnen mijn geest.’ ‘Uw hoofd zal we zwaar aanvoelen’ zei Hogen ‘als u die steen in uw hoofd mee draagt.’
