Petra schreef: 31 dec 2020, 03:06
Leerling schreef: 30 dec 2020, 07:50
Ik kwam tot andere inzichten, juist door heel veel met de Bijbel bezig te zijn. Ook door te praten met anderen die andere geloofsopvattingen hadden, (iets wat ik toen al boeiend vond.) Gaandeweg kwam ik tot de overtuiging dat de Bijbel niet het onfeilbare Woord van God was, maar een verzameling geschriften die lang geleden door een groepje mannen bij elkaar gevoegd waren. En toen ik dat eenmaal inzag, zakte gaandeweg mijn geloof als een kaartenhuis in elkaar.
Maar wat ik niet begrijp.. het enige wat je hebt vastgesteld is dat mannen een boek hebben geschreven over hun idee van het Woord van God en dat dat niet strookt met jouw ideeën.
Dat wil toch niet zeggen dat er niet een God of Godin is, die misschien wel heel anders is dan wat zij er van bakten.
Leerling schreef: 30 dec 2020, 07:50
In Scientology wordt er van uitgegaan dat je een geestelijk wezen bent, die gedegenereerd is tot een lage staat, waarin je min of meer gevangen zit in een lichaam en in een cyclus van leven en sterven. Het idee is dat je met de kennis en bepaalde "counselingtechnieken" van Scientology je verloren vermogens kunt herwinnen en een staat kunt bereiken waarin je naar believen vrij kunt opereren, onafhankelijk van je lichaam. Er is geen sprake van een geloof in een God. Het idee is meer dat je zelf onderdeel bent van het goddelijke, en door te groeien, daar ook meer gestalte aan kunt geven.
Wat ik voor nieuwe ideeën ik heb geleerd bij Scientology vind ik niet zo gemakkelijk aan te geven. Dat is hetzelfde als een christen vragen wat voor ideeën hij uit de Bijbel heeft geleerd. Het is nogal veelomvattend. Ook zijn er genoeg dingen waarover ik naderhand weer anders ben gaan denken.
Dus die vraag sla ik maar even over, als je het niet erg vind ...
Ik verwonder me vooral over het gemeenschappelijke in vele religies/levensovertuigingen waar je als mens nooit 's gezellig opgedragen wordt om je menselijkheid te vieren maar altijd tot een lage staat van zijn gedegenereerd wordt, waar nodig wat aan moet veranderen. Vooral ons lichaam/lijfelijkheid is kennelijk iets verkeerds. En dat snap ik niet, ik ben stapeldol op mijn lijf. Het is een mirakel, helemaal als alles doet wat 't moet doen. Ik heb mijn kinderen in me gedragen en op deze wereld gebracht. Dat heb ik aan mijn lijf te danken. Dankzij dat lijf kun je dingen beleven die je met je enkele geest niet zou kunnen. Hence.. ik moet er niet aan denken om lichaamloos te zijn ; ik vind het een wonderschone gift.
Wat bij mij was weggevallen was de overtuiging dat de bijbel het "onfeilbare Woord van God was." Het was niet langer de Absolute Waarheid. Wanneer je als kind heel grondig geïndoctrineerd wordt dat de bijbel God's Woord is, dan bepaalt dat in grote mate hoe je tegen de wereld aankijkt. Vooral ethisch besef wordt er door bepaald. Iets is goed als in de bijbel staat dat het goed is, en iets is slecht als in de bijbel staat dat het slecht is. En als er in de bijbel iets niet letterlijk vermeld wordt, dan nog valt er uit andere teksten nog wel af te leiden "wat God's wil" is.
Als dat allemaal wegvalt, dan kun je ineens zelf gaan nadenken over wat goed is en wat slecht is.
Ik kan me herinneren dat ik destijds discussies had met mijn toenmalige vrouw, waarin ik haar zei: "Mensen die 's zondags niet twee keer naar de kerk gaan, zijn echt niet slechter, hoor! En als ik vanaf nu niet meer naar de kerk ga, dan word ik ook niet slechter. Ik ga niet opeens zondigen; ik blijf gewoon dezelfde." (Mocht overigens niet baten....
)
Inderdaad was mijn nieuwe inzicht destijds niet een reden om te beweren dat er geen God was. Ik zei: "Ik weet het niet. Misschien is er een God, en misschien is er geen God. Maar ik wil niet meer zomaar iets geloven. Iets geloven wat je eigenlijk niet echt weet, vond ik eigenlijk een beetje dom.
Dus inderdaad, als je de bijbel gaat zien als een aantal door mensen selecteerde verhalenbundel, dan zegt dat niets of er wel of niet een God is.
Wat betreft ons "mens zijn in een lichaam" begrijp ik wel dat je daar helemaal geen hekel aan hebt, maar ik kan ook wel aardig wat dingen verzinnen die nadelig of niet zo prettig zijn aan het hebben van een lichaam.
Soms, als ik op de wc gepoept heb, en ik heb mijn kont afgeveegd, dan kijk ik er naar, en dan denk ik: "Wat een eigenaardig, stom karweitje is dat toch altijd." We leven in een soort dierlijk lichaam, dat blijven we vol stoppen met allerlei andere levensvormen. Vervolgens gaat ons lichaam dat dan omzetten in een bruine brei en die moeten we dan op een speciaal daartoe bestemde plaats weer uit ons lichaam laten lopen. En dat moeten we alsmaar blijven herhalen. In theorie zou er toch een soort hogere staat mogelijk moeten zijn?
Als het alternatief "enkel een beetje rondzweven" is, dan is dat natuurlijk ook niet geweldig.
Maar met een beetje ruime fantasie kun je je misschien voorstellen dat we ook een soort God zouden kunnen zijn. Eentje die naar believen een willekeurig lichaam kan creëren en dat als identiteit kan aannemen (en dus alle voordelen en plezier daarvan ervaren), en ook naar believen die identiteit weer los kan laten. En zo kan ik nog wel meer heel leuke dingen verzinnen.
Kortom, ik begrijp dat je blij bent met je lichaam, en dat is alleen maar heel goed, (beter dan andersom
), maar ik begrijp ook heel goed dat er bij sommige mensen en in sommige religies een streven is naar een hogere staat van Zijn.
Onderzoekt alle dingen en behoud het goede.