Ik lees een tekst en krijg een klik.Maar hun gedachten werden verhard, want tot op heden blijft diezelfde bedekking bij het lezen van het Oude Testament, zonder te worden weggenomen. Die bedekking wordt tenietgedaan in Christus.
Je kunt woorden lezen, zwart op wit, en de betekenis tot je nemen.
De geest van de lezer zal de woorden interpreteren en een betekenis aan geven.
Je kunt woorden horen, waarbij je de klank van de woorden zelf, maar ook het gehele wezen van de spreker tot je neemt.
De spreker geeft zo een hele wereld aan informatie buiten de kale woorden om.
De geest van de toehoorder zal de woorden horen, maar bewust of onbewust alles wat hij daaromheen waarneemt meenemen.
Wat is hetgeen hij oppikt ervan en wat is het, wat niet tot zijn bewustzijn en tot zijn gevoel doordringt?
Dat zal afhangen van de geest van de spreker, maar niet in het minst ook van de toehoorder.
Wat is het wat de spreker uitstraalt en wat is daardoor hetgeen het meeste doordringt bij de toehoorder?
Ik lees dan en interpreteer, dat door de geest, het gevoel en de overtuiging van de spreker zelf, de woorden het sterkste en overkomen. Rechtstreeks in het hart van de toehoorder terecht kunnen komen, veel meer dan alleen door de steriele zwart op wit woorden, die alleen verstandelijke info geven.
Ik moet dan denken aan uitdrukkingen als: bezielend spreken.
En voor het toehoren, afscherming van je hart waardoor je niet geraakt wordt en zelfs een plaat voor je kop, die in de loop van het leven is ontwikkeld, waardoor de daadwerkelijke betekenis van wat wordt gezegd niet doorkomt.
Verder zoeken in dit hele tekstgedeelte, via een tekst gecombineerd met andere teksten, lees ik dat het gaat over het afschermen van het gezicht van de spreker en niet over de afscherming door de toehoorder.
Vind ik dat toch wel moeilijk, die doek, die Mozes over zijn gezicht legt om zijn heerlijkheid af te schermen, maar wat nu, door Christus, niet meer moet.
Waarom? denk ik dan.
Een beetje wordt het me duidelijk, als ik mijn eigen gedachten hierop loslaat.2 KORINTHE 3 schreef:6 Hij heeft ons namelijk bekwaam gemaakt om dienaars van het nieuwe verbond te zijn, niet van de letter, maar van de Geest; want de letter doodt, maar de Geest maakt levend.
7 Als nu de bediening van de dood, met letters in stenen gegrift, in heerlijkheid was, zodat de Israëlieten hun ogen niet op het gezicht van Mozes gericht konden houden vanwege de heerlijkheid van zijn gezicht, hoewel die tenietgedaan zou worden,
8 hoeveel te meer zal dan de bediening van de Geest in heerlijkheid zijn?
De Torah wordt zoveel mogelijk neutraal voorgelezen om de woorden zuiver te laten blijven, denk ik dan.
Zonder de uitstraling van de bezieling van de voorlezer.
Maar ook daarbuiten, bij het bespreken van de teksten en in de preken, blijft het puur bij de letter.
Dan vind ik een uitleg, waar ik me wel in kan vinden en tot op zeer grote hoogte aansluit op mijn gedachten.
Letter en Geest in 2 Korinthe 3
Natuurlijk altijd een exegese en een interpretatie, die door anderen aangevuld of gecorrigeerd kan worden.Paulus stelt in 2 Kor. 3:6 letter en Geest tegenover elkaar, op een scherpe manier: ‘de letter doodt, maar de Geest maakt levend.’
Het probleem van het Sinaïverbond was niet de wet zelf, want die is heilig en goed (zie Rom. 7:12, 14). Maar zonder de Geest is de wet enkel letter. De wet verkondigt wel Gods wil, maar is niet in staat om mensen zo ver te krijgen dat ze de wet ook houden. Daarvoor is de Geest nodig, die leven geeft en in het hart werkt.............
Of zoals ik het nu geloof: Een heel bijzondere psychologie les.
Voor mij persoonlijk een klik, omdat ik nog zoveel woorden kan gebruiken om te vertellen wat mij mee bezig houdt, dat op zich geen zekerheid zal kunnen geven, dat het ook wordt begrepen.
Dat het alles te maken zal hebben met mijn geloofwaardigheid en mijn talenten of juist niet, om mijn bezieling over te brengen.
En dat in combinatie met het moment van ontvankelijkheid en het daardoor open kunnen of willen staan ervoor van de toehoorder.