)Als ik alleen die plaatjes bekijk ben ik al vóóóór; wonen, werken, leven op het water. Hoe geweldig is dat!
Ik vond het een bijzonder inspirerend artikel van idd. een visionair. Leerzaam is de uitleg over complexesysteemleer, kantelpunten, transities, en dynamische evenwichtspunten en dan nog spiritueel ook.
Het is geen in beton gegoten blauwdruk, juist niet, het gaat om de ideeën, hij voorziet een explosie aan creativiteit en toekomstvisies. Ik ben benieuwd!
https://www.nrc.nl/nieuws/2021/11/01/ho ... t-a4063863
Rotmans visualiseert in zijn boek, samen met achitectenbureau KuiperCompagnons en schrijver Mischa Verheijden, hoe Nederland er na een aantal grote economische, technologische en sociale transities uit kan komen te zien.
Ook de samenleving ziet er nogal anders uit tegen die tijd, hoopt Rotmans. Na een periode van overmijdelijke aanpassing aan klimaatopwarming kan ze zo bínnen ‘de grenzen van de planeet’ blijven: „Van zelfredzaamheid naar samenredzaamheid, van globalisering naar glokalisering. Nederland kan een proeftuin voor de wereld worden.”
Rotmans, al jaren een markante figuur in de duurzaamheidsbeweging, wordt zowel bewonderd als verguisd –
In de jaren tachtig was Rotmans internationaal een van de eersten die klimaatmodellen maakte, en alarm sloeg..en stond aan de basis van Urgenda.
De nieuwe toekomstvisie is in die zin vintage Rotmans. „Het gaat niet om eindbeelden, maar om streefbeelden. Groot denken, klein dóén.”
Of het nou een mens, een sector of een bedrijf is: complexe systemen hebben een evenwichtssituatie.”
Belangrijke delen van de Nederlandse samenleving verkeerden rond de jaren negentig in zo’n situatie van dynamisch evenwicht, volgens Rotmans. Maar als de omgeving verandert, door maatschappelijke veranderingen, technologische, ecologische verschuivingen, dan verdwijnt dat evenwicht. Dan ontstaat crisis, chaos, en zoekt het systeem een nieuw evenwicht. „We zitten nu op veel fronten in een situatie waarin het evenwicht zoek is.”
In zijn boek somt Rotmans tien grote transities op die volgens hem nodig zijn om de planeet niet uit te putten: naar duurzame energieopwekking, naar circulair grondstoffengebruik, naar aanpassing van democratische instituties.
Naast ander beleid is een innerlijke transitie vereist, vindt Rotmans. „Leren omgaan met de angst die grote veranderingen meebrengen, is cruciaal. Je moet de chaos van de komende jaren kunnen omarmen om er goed doorheen te komen. Het wordt een onrustige tijd waarin heel veel oude instituties, oude zekerheden op de helling gaan. Maar dat geeft ook allerlei nieuwe mogelijkheden – voorbij de angst voor verandering komen, proberen te zien wat straks juist wél kan, wat het oplevert. Niet alleen met je hoofd, ook met je hart. Voelen wat je graag zou willen, en je verbeeldingskracht benutten.”
