Niets

[Leon]

Als je “niets” definieert als “niet in de huidige tijd” of dus “iets wat nog niet gebeurd is” ook “niets” wilt noemen, dan wel.

Over het begrip "" Niets "" kan een zeer goede discussie plaats vinden. Niets in de theologie, is niet het niets in de filosofie en niet het niets in de natuurwetenschap. Daar begint reeds de "leukigheid "'. Wat is de definitie van "" Niets "".

Goed idee. Laten we beginnen met “niets” in de theologie. Dan kan het gaan om de leegte en wat je daarmee vinden kan. Leegte staat tegenover de mening. Met meningen voedt zich een ego. De ego is wat mensen laat lijden. Dat lijken boeddhistische begrippen, “ego” en “lijden”, maar ik denk dat het voor Jezus om hetzelfde gaat. Het Koninkrijk God, waarbij je de controle over jouw leven bij God gelegd hebt.Geen controle door het ego, leven in genade. Alles door de leegte te omarmen. Door het “niets” te koesteren.

[Mart]

Ik geloof niet in niets.

[Leon]

Ik geloof niet in niets.

Als je wel gelooft in alles, dan geloof je ook in niets, want dat is de tegenhanger van alles.

Als je niet alles gelooft, op welke basis doe je dat dan?

Waarom denk je het een uit te kunnen sluiten van mogelijkheid en het ander niet?

[Mart]

Ik geloof niet in niets.

Als je wel gelooft in alles, dan geloof je ook in niets, want dat is de tegenhanger van alles.

Dat slaat m.i. als een tang op een varken. Alles dat er is kent geen niets. Overal is iets. Ook vacuüm bestaat niet werkelijk -- als je alles weghaalt dat er is, houd je minimaal kwantumvelden over.

[Snelheid]

Als je wel gelooft in alles, dan geloof je ook in niets, want dat is de tegenhanger van alles.

Dat slaat m.i. als een tang op een varken. Alles dat er is kent geen niets. Overal is iets. Ook vacuüm bestaat niet werkelijk -- als je alles weghaalt dat er is, houd je minimaal kwantumvelden over.

Mooi onderwerp,maar filosofisch gezien is niets de totale zuiverheid,je zou kunnen zeggen koninklijke reinheid,niets is ook los laten als er iets zou zijn in deze is dus winnen, winnen van het niets en in het niets.

[peda]

Ik heb er reeds eerder op gewezen. Niets volgens de harde wetenschap is niet het Niets in de theologie ( ex-nihilo ) en evenmin het Niets in verschillende filosofische stromingen. Of het boeddhistische begrip Leegte ook Niets is, dat waag ik ook hardop te betwijfelen. Kortom Niets is niet Niets, maar de invulling van het niet in te vullen Niets wordt bepaald door de bril op het persoonlijk hoofd. Klinkt wel bekend.

[Damaris]

K.S. Schilder schreef in 1925 een artikel over 'De Boeddhistische Christus'. Hij haalt daarin een citaat aan van Frederik van Eeden uit zijn latere tijd, toen hij katholiek geworden was. Schilder klaagt er trouwens over dat de jonge van Eeden meer mensen van het christendom afgehaald heeft dan hij later weer teruggebracht heeft.

Aldus:

Het was omstreeks den tijd van het Paaschfeest der Jooden, dat Jezus in Jeruzalem vertoefde . . . Hij ontmoette op zeekren dag een man uit het Oosten, die het geloof van den Boeddha beleed. Met deezen man was Hij een kwartier uurs samen geweest, zonder dat beiden tot elkander hadden gesproken. Een paar keer had Jezus opgemerkt, hoe de man Hem aankeek, doch rustig was Hij blijven zitten, wel wetend, dat de Boeddhist nooit een vreemdeling gehoor geeft, wanneer die zichzelven aanmeldt. Hij wachtte dus kalm. Het gebeurde, zooals Hij verwachtte. De Boeddhist naderde.

En dan ontspint zich deze dialoog:

„Gij zijt een leerling van Boeddha, niet waar?” zeide Jezus. „Ik hoorde, dat uw godsdienst een heilige basis bezit, doch geen kracht heeft om de menschen gelukkig te maken en te troosten in het leed.”

De Boeddhist: „ . . . . onze leer heeft vreede door opheffing der begeerten”.

Jezus: „ . . . . het goddelijk lijden is begeerte naar geluk voor allen. De begeerte naar God zal het |198b| leeven van de menschenziel zijn. God is alleen in een opperst streeven te bereiken. Uw leer, mijn vriend, is dood. Het leevend geluk, dat is in den heemelschen Vader, die iedere beweeging des harten zeegent en iedere verdorring vervloekt.”

En zoo laat Van Eeden Jezus met den Boeddhist spreken en met den Brahmaan niet minder. 31) Maar het zijn toch ook leerlingen van zijn vroegere periode, die déze lessen voorbijgaan en alleen maar de wijsheid bewaren, die het verbond tusschen Christus en Boeddha heeft uitgedacht.

[Leon]

Als je wel gelooft in alles, dan geloof je ook in niets, want dat is de tegenhanger van alles.

Dat slaat m.i. als een tang op een varken. Alles dat er is kent geen niets. Overal is iets. Ook vacuüm bestaat niet werkelijk -- als je alles weghaalt dat er is, houd je minimaal kwantumvelden over.

Ik bedoel eigenlijk dat als je een conceptueel beeld hebt van alles, dat je dan ook een conceptueel beeld hebt van niets. Dan kan je wel denken dat “niets” niet bestaat, maar het heeft wel betekenis. En als het betekenis heeft heeft het een bestaanswijze.

Daarnaast geldt ook een theorie die beweert dat alle lading opgeteld (als je lading tussen nul en een en positief of negatief beschouwt) je uit zou komen op niets.

Zodat de onmogelijkheid van het schenden van Niets gegarandeerd blijft.

[Willempie]

Ik geloof niet in niets.

Het universum is volgens Lawrence Krauss ontstaan uit niets. Krauss is, dacht ik, toch wel een breed geaccepteerde wetenschapper. Niet dat ik het met zijn zienswijze eens ben. Maar toch wordt deze nonsens dus gewoon in wetenschappelijke kringen aanvaard. Men moet dan uiteraard het woord niets een andere betekenis geven. En dan krijg je bijvoorbeeld: Niets is niet niets. Geef mijn portie maar aan Fikkie.

[peda]

Het Niets van Krauss is m.i. wel een Niets met potentie om Iets te worden. Ontbrak de potentie dan was inderdaad Krauss-Niets, niet meer dan Niets.

[Mart]

Het Niets van Krauss is m.i. wel een Niets met potentie om Iets te worden. Ontbrak de potentie dan was inderdaad Krauss-Niets, niet meer dan Niets.

Krauss' en het natuurkundige niets zijn kwantumvelden. Die hebben de potentie iets te worden, zoals elementaire deeltjes. Dat is eveneens de reden dat deeltjes aantoonbaar uit het 'niets' verschijnen en erin verdwijnen: kwantumvelden.

[Leon]

K.S. Schilder schreef in 1925 een artikel over 'De Boeddhistische Christus'. Hij haalt daarin een citaat aan van Frederik van Eeden uit zijn latere tijd, toen hij katholiek geworden was. Schilder klaagt er trouwens over dat de jonge van Eeden meer mensen van het christendom afgehaald heeft dan hij later weer teruggebracht heeft.

Aldus:

Het was omstreeks den tijd van het Paaschfeest der Jooden, dat Jezus in Jeruzalem vertoefde . . . Hij ontmoette op zeekren dag een man uit het Oosten, die het geloof van den Boeddha beleed. Met deezen man was Hij een kwartier uurs samen geweest, zonder dat beiden tot elkander hadden gesproken. Een paar keer had Jezus opgemerkt, hoe de man Hem aankeek, doch rustig was Hij blijven zitten, wel wetend, dat de Boeddhist nooit een vreemdeling gehoor geeft, wanneer die zichzelven aanmeldt. Hij wachtte dus kalm. Het gebeurde, zooals Hij verwachtte. De Boeddhist naderde.

En dan ontspint zich deze dialoog:

„Gij zijt een leerling van Boeddha, niet waar?” zeide Jezus. „Ik hoorde, dat uw godsdienst een heilige basis bezit, doch geen kracht heeft om de menschen gelukkig te maken en te troosten in het leed.”

De Boeddhist: „ . . . . onze leer heeft vreede door opheffing der begeerten”.

Jezus: „ . . . . het goddelijk lijden is begeerte naar geluk voor allen. De begeerte naar God zal het |198b| leeven van de menschenziel zijn. God is alleen in een opperst streeven te bereiken. Uw leer, mijn vriend, is dood. Het leevend geluk, dat is in den heemelschen Vader, die iedere beweeging des harten zeegent en iedere verdorring vervloekt.”

En zoo laat Van Eeden Jezus met den Boeddhist spreken en met den Brahmaan niet minder. 31) Maar het zijn toch ook leerlingen van zijn vroegere periode, die déze lessen voorbijgaan en alleen maar de wijsheid bewaren, die het verbond tusschen Christus en Boeddha heeft uitgedacht.

Er is toch veel gebeurt in het taalgebruik. Ik denk dat het taalgebruik toen toch ook niet aansloot bij dat van de gewone mensen. Als je belezen bent, of gecultiveerd, dan is het denk ook lastig om daar niet van te getuigen. Maar “straight to the point” is het allemaal verre van.

Bij het boeddhisme gaat het m.i. om “verlichting”, verlossing zo je wilt. Bij christendom gaat het m.i. om “genade”, ook een soort verlossing. Bij boeddhisme lijk je het zelf te kunnen doen, en bij het christendom komt het als onverdiende gunst. Eerlijk gezegd denk ik dat de rol van de ego in dit alles toch moet zijn om opzij te zetten, de leegte te omarmen, niet in de laatste plaats omdat je anders faalt.

[Leon]

Het Niets van Krauss is m.i. wel een Niets met potentie om Iets te worden. Ontbrak de potentie dan was inderdaad Krauss-Niets, niet meer dan Niets.

Krauss' en het natuurkundige niets zijn kwantumvelden. Die hebben de potentie iets te worden, zoals elementaire deeltjes. Dat is eveneens de reden dat deeltjes aantoonbaar uit het 'niets' verschijnen en erin verdwijnen: kwantumvelden.

Ik denk dat de echte reden bewustzijn is, en niet kwantumvelden. En kwantumveld doet niets. Dat doet bewustzijn.

[Damaris]

Bij het boeddhisme gaat het m.i. om “verlichting”, verlossing zo je wilt. Bij christendom gaat het m.i. om “genade”, ook een soort verlossing. Bij boeddhisme lijk je het zelf te kunnen doen, en bij het christendom komt het als onverdiende gunst. Eerlijk gezegd denk ik dat de rol van de ego in dit alles toch moet zijn om opzij te zetten, de leegte te omarmen, niet in de laatste plaats omdat je anders faalt.

Bij christendom wordt je verlost van je ego (o.a.) om daarna een nieuw persoon te worden en niet een niet-persoon. Dat is mogelijk (het toch weer een persoon worden zonder je ego als last) omdat het om gemeenschap gaat met andere personen (en God) en niet ten diepste om het verlost zijn van het persoon - zijn zelf.

[Leon]

Bij het boeddhisme gaat het m.i. om “verlichting”, verlossing zo je wilt. Bij christendom gaat het m.i. om “genade”, ook een soort verlossing. Bij boeddhisme lijk je het zelf te kunnen doen, en bij het christendom komt het als onverdiende gunst. Eerlijk gezegd denk ik dat de rol van de ego in dit alles toch moet zijn om opzij te zetten, de leegte te omarmen, niet in de laatste plaats omdat je anders faalt.

Bij christendom wordt je verlost van je ego (o.a.) om daarna een nieuw persoon te worden en niet een niet-persoon. Dat is mogelijk (het toch weer een persoon worden zonder je ego als last) omdat het om gemeenschap gaat met andere personen (en God) en niet ten diepste om het verlost zijn van het persoon - zijn zelf.

De grote vraag; “waar pas ik in het geheel?”

(Heel mooi verwoord trouwens!)

[Mart]

Krauss' en het natuurkundige niets zijn kwantumvelden. Die hebben de potentie iets te worden, zoals elementaire deeltjes. Dat is eveneens de reden dat deeltjes aantoonbaar uit het 'niets' verschijnen en erin verdwijnen: kwantumvelden.

Ik denk dat de echte reden bewustzijn is, en niet kwantumvelden. En kwantumveld doet niets. Dat doet bewustzijn.

Dan heb je er geen kaas van gegeten. Kwantumvelden zijn per definitie altijd in beweging en zijn de oorzaaak van het ontstaan van de elemantaire deeltjes.

[Mart]

Krauss' en het natuurkundige niets zijn kwantumvelden. Die hebben de potentie iets te worden, zoals elementaire deeltjes. Dat is eveneens de reden dat deeltjes aantoonbaar uit het 'niets' verschijnen en erin verdwijnen: kwantumvelden.

Ik denk dat de echte reden bewustzijn is, en niet kwantumvelden. En kwantumveld doet niets. Dat doet bewustzijn.

Dan heb je er geen kaas van gegeten. Kwantumvelden zijn per definitie altijd in beweging en zijn de oorzaaak van het ontstaan en verdwijnen van o.a. de elementaire deeltjes uit het 'niets' (= kwantumvelden).

[Leon]

Ik denk dat de echte reden bewustzijn is, en niet kwantumvelden. En kwantumveld doet niets. Dat doet bewustzijn.

Dan heb je er geen kaas van gegeten. Kwantumvelden zijn per definitie altijd in beweging en zijn de oorzaaak van het ontstaan en verdwijnen van o.a. de elementaire deeltjes uit het 'niets' (= kwantumvelden).

Het gaat mij om de reden van beweging van kwantumvelden. Chaotische willekeur? Geloof je daarin?

Maar goed met “chaos en orde” heb je misschien net zoiets als “alles en niets”.

[Damaris]

De grote vraag; “waar pas ik in het geheel?”

Misschien ook wel het vertrouwen dat er in het geheel ook ruimte is voor de ik die je bent met je persoonlijkheid zonder dat dan het geheel geweld wordt aangedaan. Dat en het ik en het geheel beide tot zijn recht komen.
Geen ik meer zijn, lijkt dan misschien makkelijker, maar niet mooier vind ik.

Het gaat er ook niet alleen om wat makkelijker of mooier is. Er wordt ook echt anders over gedacht. Ik denk dat K.S. Schilder zich er toentertijd terecht druk over maakte dat het geen goed idee is het christendom naar een soort boedhisme of zoiets toe te praten. Hij nam dat verschil heel serieus. Daar bestaan op dit forum heel verschillende meningen over natuurlijk. Ik heb niet de illusie dat ik het wel even duidelijk kan maken hoe het zit. Wel vind ik het fijn als het duidelijk is dat er verschillende meningen over bestaan.

[Mart]

Dan heb je er geen kaas van gegeten. Kwantumvelden zijn per definitie altijd in beweging en zijn de oorzaaak van het ontstaan en verdwijnen van o.a. de elementaire deeltjes uit het 'niets' (= kwantumvelden).

Het gaat mij om de reden van beweging van kwantumvelden. Chaotische willekeur? Geloof je daarin?

Waarom zou je uitgaan van een reden?

[Leon]

Het gaat mij om de reden van beweging van kwantumvelden. Chaotische willekeur? Geloof je daarin?

Waarom zou je uitgaan van een reden?

Omdat jezelf een redelijk wezen bent? Of omdat je van je eigen redelijkheid uit wilt kunnen gaan? En daarmee de redelijkheid van alles.

Niets lijkt me onredelijk.

[Leon]

De grote vraag; “waar pas ik in het geheel?”

Misschien ook wel het vertrouwen dat er in het geheel ook ruimte is voor de ik die je bent met je persoonlijkheid zonder dat dan het geheel geweld wordt aangedaan. Dat en het ik en het geheel beide tot zijn recht komen.
Geen ik meer zijn, lijkt dan misschien makkelijker, maar niet mooier vind ik.

Als je was overgegaan met het ik-opgeven vanwege allerlei uitdagende problemen is het misschien moeilijk een ik te vinden die daar tegen opgewassen is. Misschien niet de oude-ik, en alleen een nieuwe-ik. En misschien is die nieuwe-ik wel geen bewuste-ik.

Het gaat er ook niet alleen om wat makkelijker of mooier is. Er wordt ook echt anders over gedacht. Ik denk dat K.S. Schilder zich er toentertijd terecht druk over maakte dat het geen goed idee is het christendom naar een soort boedhisme of zoiets toe te praten. Hij nam dat verschil heel serieus. Daar bestaan op dit forum heel verschillende meningen over natuurlijk. Ik heb niet de illusie dat ik het wel even duidelijk kan maken hoe het zit. Wel vind ik het fijn als het duidelijk is dat er verschillende meningen over bestaan.

Alle meningen leiden misschien tot niets…(om bij het onderwerp te blijven)

[vegan-revolution]

 
Zomaar een boude uitspraak : "Als alles eeuwig statisch is dan heb je niets!" (hoewel je dan eigenlijk ook niet van "eeuwig" kunt spreken aangezien een tijdsverloop ook iets is). Maar het lijkt mij wel dat je zonder "iets" geen dynamiek hebt.
 
Maar in wezen denk ik dat "niets" ondenkbaar is omdat al onze ervaringen gebaseerd zijn op "iets". Misschien is "niets" wel "datgene wat nooit gekend zal kunnen worden.". Het "niets" lijkt mij het volkomen ontbreken van "iets".
 
Uiteraard zijn dit slechts flauwe pogingen om iets over niets te zeggen. Ik denk dat "niets" in de praktijk wel een lastig begrip is. Het wordt meestal in een context gebruikt van het ontbreken van "iets". Bijvoorbeeld : "Hij zei niets" of "Hij deed niets".
 

[Leon]

 
Zomaar een boude uitspraak : "Als alles eeuwig statisch is dan heb je niets!" (hoewel je dan eigenlijk ook niet van "eeuwig" kunt spreken aangezien een tijdsverloop ook iets is). Maar het lijkt mij wel dat je zonder "iets" geen dynamiek hebt.
 
Maar in wezen denk ik dat "niets" ondenkbaar is omdat al onze ervaringen gebaseerd zijn op "iets". Misschien is "niets" wel "datgene wat nooit gekend zal kunnen worden.". Het "niets" lijkt mij het volkomen ontbreken van "iets".
 
Uiteraard zijn dit slechts flauwe pogingen om iets over niets te zeggen. Ik denk dat "niets" in de praktijk wel een lastig begrip is. Het wordt meestal in een context gebruikt van het ontbreken van "iets". Bijvoorbeeld : "Hij zei niets" of "Hij deed niets".
 

Een vraagstuk is “ waarom is er iets en niet veeleer niet?” Is door Heidegger wel de metafysische vraag genoemd. Het gaat er om dat we een begintoestand met direct iets niet goed kunnen voorstellen, want wat is dan de oorzaak van dat iets?

Je kunt dat “iets” dan kwantumveld noemen, maar dan weet je nog geen oorzaak.

Bij Aristoteles is er discussie over de “onbewogen beweger”, dus hoe de eerste beweging ontstond, als begin van de tijd.

Het “Niets” fungeert hierbij dan steeds als oertoestand, waaruit iets begonnen moet zijn.

Over dat “Niets” gaat het filosofisch.

Theologisch gaat het meer over de Leegte denk ik, daar waar we onszelf kwijt raken en God vinden. God zegt bijvoorbeeld “niets” aan ongelovigen, maar aan gelovigen “spreekt” God. Hoe kan dat?

[peda]

Het is vraagstuk van de Aseïteit dat aangesproken wordt, het praten over het Mysterie. Eeuwig bestaand, Ongeschapen, Onveroorzaakt, Zelfvoorzienend, kortom de Oerbron ( Grond ) , voor/van alles wat maar bestaat. God ( Schepper ), Het ENE ( Emanatie ), Natuur, ( geen Schepper, geen Emanatie ) of hoe het Fundamentele maar te noemen, elk van de begrippen kent een bonte stoet aan volgers, maar er echt wat van afweten, doet niemand. Is de Fundamentele Oerbron, Niets, Niets met potentie om Iets te worden, Altijd Iets of hoe het ook ingevuld moge worden. Op diegene die het Absoluut weet, wacht m.i. een supergrote Nobelprijs, maar tot op heden blijft het wel bij wachten. Theologie, filosofie, natuurwetenschap, er wordt naarstig gezocht, helaas zonder DE Oplossing te vinden. Een ieder heeft een eigen oplossing, dat is zeker waar.