Het koninkrijk als een kind aanvaarden

[Jerommel]

Oneens.

Omdat je weer eens zin hebt het oneens te zijn en jezelf te manifesteren?

Ik heet geen Anja.

Want wat je zegt heeft niets te maken met wat Peter zegt.

Je bedoelt dat het je even ontgaat.
Dan zal ik het toelichten:
Ik bestrijd de idee dat het niets met rationaliteit heeft te maken.
Ik gebruikte alleen niet het woord 'rationeel' maar:

Onredelijke ouders zijn niet geloofwaardig, ondermijnen het vertrouwen van het kind als zij onzinnig zijn.

Wat er dan ontstaat is onveilige hechting. Met alle gevolgen van dien. Doch het kind kan dat niet beredeneren.

Misschien niet zo goed, maar als dingen niet kloppen, kloppen ze niet, en ook een kind wordt daar bewust van i.m.o.

[Anja (oud account)]

Oneens.

Omdat je weer eens zin hebt het oneens te zijn en jezelf te manifesteren?

Ik heet geen Anja.

Want wat je zegt heeft niets te maken met wat Peter zegt.

Je bedoelt dat het je even ontgaat.
Dan zal ik het toelichten:
Ik bestrijd de idee dat het niets met rationaliteit heeft te maken.
Ik gebruikte alleen niet het woord 'rationeel' maar:

Onredelijke ouders zijn niet geloofwaardig, ondermijnen het vertrouwen van het kind als zij onzinnig zijn.

Wat er dan ontstaat is onveilige hechting. Met alle gevolgen van dien. Doch het kind kan dat niet beredeneren.

Misschien niet zo goed, maar als dingen niet kloppen, kloppen ze niet, en ook een kind wordt daar bewust van i.m.o.

En op dat moment zal het kind volwassen zijn geworden, Jerommel. Het kan zich past bewust worden door gebruik van de volwassen rede. En dat zegt Peter nou juist.

[Jerommel]

Ik snap wat je bedoelt, maar ik denk dat je kinderen nu toch wat onderschat.
enfin..

[Anja (oud account)]

Ik snap wat je bedoelt, maar ik denk dat je kinderen nu toch wat onderschat.
enfin..

dat zal het zijn

[Anja (oud account)]

Ik bedoel dat het Koninkrijk niet iets is waar wij naartoe gaan, maar iets dat gewoon nu aanwezig is. Wij kunnen het echter niet waarnemen, omdat we niet beschikken over het juiste bewustzijn. Wij bevinden ons namelijk in het reflexieve rationele bewustzijn. Ofte wel: ons bewustzijn wordt gedomineerd door het denken en door de reflectie, dat wil zeggen: het scheppen van een schijnwerkelijkheid in ons geheugensysteem, onder meer vanuit het verleden gericht op de toekomst, maar niet echt op het hier-en-nu. Wij nemen dus nooit de werkelijkheid direct waar, maar altijd nadat het door ons denken en vanuit onze reflectie een vorm wordt verleend. Daarom kunnen wij ook het Koninkrijk niet waarnemen. Bij het jonge kind is dit anders. Vandaar dat we moeten worden gelijk de kinderen.
Voorts: zodra je de dingen gaat verwoorden ontglippen ze je. De werkelijkheid kun je niet vangen in een verwoording. De werkelijkheid kun je alleen maar ervaren. Het te willen verwoorden is, volgens mij, zinloos.

Dat is een van de hoofddogma's van Zolderworms religie.

Ik zeg niet dat het kwaad is. Maar een mens kan nu eenmaal niet bedenken hoe de werkelijkheid in elkaar steekt. Hij kan het alleen maar ervaren. En als hij het ervaart, kan hij het vervolgens niet onder woorden brengen. Daarom zie ik elke theologie als volstrekt overbodig. Ook daar ben ik nogal strikt in.

En dat is het tweede hoofddogma van Zolderworms religie, dat met het eerstgenoemde de basis vormt van zijn theologie, die hij heeft ontleend aan Oosterse goeroes.

De theologie waarop Zolderworm zijn geloof baseert.

[Piebe Paulusma]

Ik suggereer niet Peter79, maar ik concludeer. Zo suggereer jij dat ik beweer dat de Hebreeën schrijver zijn leerlingen vermaande om niet te lang kinderen van God te blijven.

Ok, jij concludeert.
En ja, ik concludeer ook dat jij de relatie die een kind van God met zijn hemelse Vader heeft, uitspeelt tegen een groei die je in het geloof kan meemaken.

Tegen zoveel onbegrip valt niet op te schrijven.

Een kind van God drinkt alleen melk zolang hij een zuigeling is en als hij volwassen is geworden gelooft hij als een volwassene. Een kind van God laat het kinderlijke achter zich zodra hij dat kan en iemand die alleen maar melk verdraagt blijft weliswaar een kind, maar niet een kind van God.

Deze uitspraak wil ik toch nog even nuanceren. Of iemand die weigert vast voedsel te nemen geen kind van God blijft weet ik niet, maar wat ik wél weet is dat de apostel degenen vermaant die te lang geestelijke melk drinken.

[Jerommel]

Het is duidelijk de bedoeling dat 'we' niet bij de melk blijven hangen.
Maar ik bemerk hoogmoed bij hen die de melk afwijzen, en zie met Argusogen de één na de ander zich lelijk verslikken, omdat ze denken de melk wel over te kunnen slaan, en de basics uit het oog hebben verloren..

Hebreeën 5 NBG51

11 Hierover hebben wij veel te zeggen, maar het is moeilijk uit te leggen, omdat gij traag zijt geworden in het horen.
12 Want hoewel gij, naar de tijd gerekend, leraars behoordet te zijn, hebt gij weer nodig, dat men u de eerste beginselen van de uitspraken Gods leert, en gij hebt nog melk nodig (en) geen vaste spijs.
13 Want ieder, die nog van melk leeft, heeft geen weet van de rechte prediking: hij is nog een zuigeling.
14 Maar de vaste spijs is voor de volwassenen, die door het gebruik hun zinnen geoefend hebben in het onderscheiden van goed en kwaad.

Deze vermaning staat er niet voor niets.
En als de eerste Gemeente(n) hier mee vermaand moesten worden, hoeveel meer de gemiddelde lauwe westerse Christen?

Desalniettemin, een zuigeling is ook een kind van God.

[Sanne]

Je hebt gelijk. Zonder fundament kun je niet verder bouwen. Tenminste, dat gaat wel, maar dan dondert het vroeg of laat om.

[Jerommel]

Daarnaast, maar misschien doe ik dan de vergelijking geweld aan, is vast voedsel met een glas melk er bij een stuk beter te verorberen.

[Piebe Paulusma]

Daarnaast, maar misschien doe ik dan de vergelijking geweld aan, is vast voedsel met een glas melk er bij een stuk beter te verorberen.

[Peter79]

Dat is niet echt wat ik bedoel. Ik bedoel dat het Koninkrijk niet iets is waar wij naartoe gaan, maar iets dat gewoon nu aanwezig is. Wij kunnen het echter niet waarnemen, omdat we niet beschikken over het juiste bewustzijn. Wij bevinden ons namelijk in het reflexieve rationele bewustzijn. Ofte wel: ons bewustzijn wordt gedomineerd door het denken en door de reflectie, dat wil zeggen: het scheppen van een schijnwerkelijkheid in ons geheugensysteem, onder meer vanuit het verleden gericht op de toekomst, maar niet echt op het hier-en-nu. Wij nemen dus nooit de werkelijkheid direct waar, maar altijd nadat het door ons denken en vanuit onze reflectie een vorm wordt verleend. Daarom kunnen wij ook het Koninkrijk niet waarnemen. Bij het jonge kind is dit anders. Vandaar dat we moeten worden gelijk de kinderen.
Voorts: zodra je de dingen gaat verwoorden ontglippen ze je. De werkelijkheid kun je niet vangen in een verwoording. De werkelijkheid kun je alleen maar ervaren. Het te willen verwoorden is, volgens mij, zinloos.

In Jezus' prediking kan je onderscheiden dat het Koninkrijk zowel iets is dat er al is, als iets dat nog moet komen. Laten we ons hier dan focussen op dat het Koninkrijk er is.

Hoe kijk je dan aan tegen wat Jezus zei over het Koninkrijk:

Het gaat met het koninkrijk der hemelen als met een schat, in de akker verborgen. Toen iemand hem vond, verborg hij hem, en van blijdschap ging hij alles verkopen wat hij bezat en kocht hij die akker. Ook gaat het met het koninkrijk der hemelen als met een koopman op zoek naar mooie parels. Toen hij één kostbare parel gevonden had, ging hij alles verkopen wat hij had en kocht hij haar.

Ik lees hierin enerzijds het enthousiasme (irrationeel) waardoor iemand alles op alles zet om de schat of de parel te verwerven. Anderzijds lees ik hierin ook de rationaliteit en het vatten (dus niet ontglippen) van deze schat/parel.

Nee, zodra de reflectie stopt is het (volgens mij) met het geloven afgelopen. Dan is er alleen maar de ervaring, en wel in een bovenrationeel bewustzijn. Zolang je gelooft, blijf je binnen het relexieve rationele bewustzijn. Ik ben daar tamelijk strikt in.

Zonder samenhangende reflectie is elke ervaring eenmalig en uniek, toch? Dan is het inderdaad iets van het hier en nu, maar het brengt je als mens niet verder. Of wel? Kan je zo'n ervaring dan omschrijven als een ervaring van diep geluk? Of is dat ook al teveel reflectie?

Ik zeg niet dat het kwaad is. Maar een mens kan nu eenmaal niet bedenken hoe de werkelijkheid in elkaar steekt. Hij kan het alleen maar ervaren. En als hij het ervaart, kan hij het vervolgens niet onder woorden brengen. Daarom zie ik elke theologie als volstrekt overbodig. Ook daar ben ik nogal strikt in.

Als je de pretenties van de theologie loslaat, dan zou je ook kunnen zeggen dat het een logboek biedt van hoe mensen in het verleden met hun godservaringen zijn omgegaan en hoe ze er nu omgaan.

[Zolderworm]

Dat is niet echt wat ik bedoel. Ik bedoel dat het Koninkrijk niet iets is waar wij naartoe gaan, maar iets dat gewoon nu aanwezig is. Wij kunnen het echter niet waarnemen, omdat we niet beschikken over het juiste bewustzijn. Wij bevinden ons namelijk in het reflexieve rationele bewustzijn. Ofte wel: ons bewustzijn wordt gedomineerd door het denken en door de reflectie, dat wil zeggen: het scheppen van een schijnwerkelijkheid in ons geheugensysteem, onder meer vanuit het verleden gericht op de toekomst, maar niet echt op het hier-en-nu. Wij nemen dus nooit de werkelijkheid direct waar, maar altijd nadat het door ons denken en vanuit onze reflectie een vorm wordt verleend. Daarom kunnen wij ook het Koninkrijk niet waarnemen. Bij het jonge kind is dit anders. Vandaar dat we moeten worden gelijk de kinderen.
Voorts: zodra je de dingen gaat verwoorden ontglippen ze je. De werkelijkheid kun je niet vangen in een verwoording. De werkelijkheid kun je alleen maar ervaren. Het te willen verwoorden is, volgens mij, zinloos.

In Jezus' prediking kan je onderscheiden dat het Koninkrijk zowel iets is dat er al is, als iets dat nog moet komen. Laten we ons hier dan focussen op dat het Koninkrijk er is.

Hoe kijk je dan aan tegen wat Jezus zei over het Koninkrijk:

Het gaat met het koninkrijk der hemelen als met een schat, in de akker verborgen. Toen iemand hem vond, verborg hij hem, en van blijdschap ging hij alles verkopen wat hij bezat en kocht hij die akker. Ook gaat het met het koninkrijk der hemelen als met een koopman op zoek naar mooie parels. Toen hij één kostbare parel gevonden had, ging hij alles verkopen wat hij had en kocht hij haar.

Ik lees hierin enerzijds het enthousiasme (irrationeel) waardoor iemand alles op alles zet om de schat of de parel te verwerven. Anderzijds lees ik hierin ook de rationaliteit en het vatten (dus niet ontglippen) van deze schat/parel.

Nee, zodra de reflectie stopt is het (volgens mij) met het geloven afgelopen. Dan is er alleen maar de ervaring, en wel in een bovenrationeel bewustzijn. Zolang je gelooft, blijf je binnen het relexieve rationele bewustzijn. Ik ben daar tamelijk strikt in.

Zonder samenhangende reflectie is elke ervaring eenmalig en uniek, toch? Dan is het inderdaad iets van het hier en nu, maar het brengt je als mens niet verder. Of wel? Kan je zo'n ervaring dan omschrijven als een ervaring van diep geluk? Of is dat ook al teveel reflectie?

Ik zeg niet dat het kwaad is. Maar een mens kan nu eenmaal niet bedenken hoe de werkelijkheid in elkaar steekt. Hij kan het alleen maar ervaren. En als hij het ervaart, kan hij het vervolgens niet onder woorden brengen. Daarom zie ik elke theologie als volstrekt overbodig. Ook daar ben ik nogal strikt in.

Als je de pretenties van de theologie loslaat, dan zou je ook kunnen zeggen dat het een logboek biedt van hoe mensen in het verleden met hun godservaringen zijn omgegaan en hoe ze er nu omgaan.

Je moet even een weekje wachten voor beantwoording van dit bericht. Ik ben even een tijdje uit de running.

[Rechtuit]

Men zou kunnen zeggen toch volwassen met alle gevolgen van dien en als een kind zo blij burger te zijn van dat Eeuwig Koninkrijk en dat eens daadwerkelijk betreden. Een geloofsgeheim wellicht.

[Anja (oud account)]

Men zou kunnen zeggen toch volwassen met alle gevolgen van dien en als een kind zo blij burger te zijn van dat Eeuwig Koninkrijk en dat eens daadwerkelijk betreden. Een geloofsgeheim wellicht.

Mooi samengevat, Rechtuit. Kort maar krachtig. En wij wensen ieder mens toe dat deze deelgenoot mag worden.