Wat is er voor christenen nodig om atheïst te worden?

[BdO]

Dat is grappig. Ik vind juist Christus uitermate boeiend, veel boeiender dan Jezus. Ik vraag me af in hoeverre Christus al bestond (als cultuurhistorisch/religieus/spiritueel fenomeen, en dus niet in de zin van een pre-existente Christus) voordat Jezus op het toneel van de tijd verscheen.

Dat alles over Boven uitsluitend van beneden komt gaat me als propositie te ver. Ik heb een hekel aan verzinsels voor waarheid verkopen en ben derhalve uitermate kritisch, maar een dergelijke propositie komt op mij over als zoeken naar "het Hogere" en elke hoop opgeven iets er van te kunnen vinden tegelijkertijd. Als je er van uit gaat niet te kunnen vinden, kan je net zo goed niet zoeken, ook al kan dat laatste een hele goede rationele beslissing zijn. Neem je die beslissing, dan lijkt het me verder ook verspilde moeite er over te spreken.

Hallo BdO,

Christus ontkoppelen van Zijn pre-existente natuur, is in mijn optiek niet mogelijk. Dan blijft er een zuiver menselijk persoon over, die gedurende slechts een kort moment in de eeuwigheid hier op aarde vertoeft. De kracht van de Christus gedachte is toch dat Hij van eeuwigheid tot eeuwigheid bestaat en derhalve niet geschapen is.
Diezelfde gedachte tref je ook aan in de esoterie. De Christus in de mens, de Godsvonk, Monade, Hoger Zelf of hoe ook te noemen, is ook daar afkomstig uit de '' Oerbron "', niet later geboren of geschapen.

Ja, dat ben ik met je eens. Ik bedoelde ook niet dat ik Christus niet als pre-existent zou zien. Ik bedoelde dat ik de beelden over Christus (of elementen daarvan) interessant vindt die er waren voor Jezus op het toneel verscheen, en dat onderscheidde ik duidelijk van een pre-existente Christus, het gaat me (in eerste instantie) om de beelden van Christus.

Of het verspilde moeite is om te denken over Datgene dat niet gedacht kan worden, die visie heb ik niet. Ik constateer dat de mens leeft in een groot Mysterie. Waarom is er Iets en niet Niets. Wittgenstein zei reeds dat het beter te zwijgen is , dan te spreken over zaken waarover men niets weet. Die opvatting deel ik, maar als mens ben ik gefascineerd door het Mysterie, dat in mijn ogen niet op te lossen is. En dus speur ik naar menselijke gedachten daarover, niet om de Waarheid te vinden, maar wel in de hoop een beetje dichter in de buurt te komen.

Hoe zou je ooit dichter in de buurt kunnen komen vanuit de propositie dat alle spreken over boven van beneden komt? Het woordje "over" is daarin toch weinig omvattend? Ik vraag me af in hoeverre je deze propositie zuiver kunt hanteren als je er tegelijkertijd vanuit gaat dat je toch ook dichterbij boven zou kunnen komen via spreken dat uitsluitend van beneden kan komen. Volgens mij kan dat alleen als je vooraf bereid bent om die propositie gaandeweg overboord te komen als een proces van overtuigd worden daar om vraagt.

[peda]

Ik vind het wel apart dat je ervan uitgaat dat Jezus echt als persoon heeft bestaan, en hem als een soort vleesgeworden representant van de Christuskracht ziet. En dan ook nog eens iemand die allerlei christelijke waarden en normen gaat rond lopen preken. Zoiets lijkt mij zeer onwaarschijnlijk.
Voor mij is zijn bestaan, rondgang, dood en opstanding gewoon een symbolisch representerend verhaal, dat feitelijk symbool staat voor processen in de mens zelf. Carl Jung zou het beschouwd hebben als een representatie van het individuatieproces. Maar ik wil nog wel zover gaan het te zien als een symbolische beschrijving van een proces waarbij wij los komen van onze binding aan de natuur, ofte wel een ont-homo-sapiensing.
Overigens kun je het hoger zelf volgens mij niet gelijk stellen aan de christuskracht. Jan van Rijckenborgh zag het hoger zelf zelfs als de kwade genius, die ons van de christukracht afhoudt, namelijk het hoger zelf als het centrum van het ego. Terwijl het, volgens hem, juist gaat om het ont-egoën. Volgens hem is het hoger zelf juist niet de godsvonk.

Hallo Zolderworm,,
Ik ga er wel vanuit dat Jezus als persoon heeft bestaan. Voor wat hij geleerd heeft, moet je wel terugvallen op de ( gekleurde ) verhalen van intimi, die ( behoudens Paulus en vermoedelijk de schrijvers van het evangelie van Johannes) met hem geleefd hebben. Andere bronnen zijn er niet. Volgens deze verhalen had Jezus een sterke band met Datgene dat door hem "' Abba "' genoemd werd, zij het dat hij daar bijzondere opvattingen over had.
Omdat Jezus uit de Joodse religieuze cultuur kwam, koppel ik "' Abba '' aan de Joodse JHWH en niet aan de gnostische Christus kracht.
Het moge zijn dat Jan van Rijckenborgh het Hoger Zelf verbond met het kwade genius. Voor mijn visie op het Hoger Zelf verwijs ik naar Google waaronder het zoek objekt
"'Christus +Hoger Zelf'' talloze publicaties te vinden zijn, die sporen met mijn beschreven opvatting.
Overigens ben ik geen volger van de esoterie/gnossis, maar dit ten overvloede.
Carl Jung, Freud alsmede de min of meer tijdgenoot William James, beschreven de psychologie gekoppeld aan de menselijke godsdienstige beleving ( eigen verwoording ).
Wel heel interessant.

[BdO]

Dat is grappig. Ik vind juist Christus uitermate boeiend, veel boeiender dan Jezus. Ik vraag me af in hoeverre Christus al bestond (als cultuurhistorisch/religieus/spiritueel fenomeen, en dus niet in de zin van een pre-existente Christus) voordat Jezus op het toneel van de tijd verscheen.

Dat alles over Boven uitsluitend van beneden komt gaat me als propositie te ver. Ik heb een hekel aan verzinsels voor waarheid verkopen en ben derhalve uitermate kritisch, maar een dergelijke propositie komt op mij over als zoeken naar "het Hogere" en elke hoop opgeven iets er van te kunnen vinden tegelijkertijd. Als je er van uit gaat niet te kunnen vinden, kan je net zo goed niet zoeken, ook al kan dat laatste een hele goede rationele beslissing zijn. Neem je die beslissing, dan lijkt het me verder ook verspilde moeite er over te spreken.

Christus ontkoppelen van Zijn pre-existente natuur, is in mijn optiek niet mogelijk. Dan blijft er een zuiver menselijk persoon over, die gedurende slechts een kort moment in de eeuwigheid hier op aarde vertoeft. De kracht van de Christus gedachte is toch dat Hij van eeuwigheid tot eeuwigheid bestaat en derhalve niet geschapen is.
Diezelfde gedachte tref je ook aan in de esoterie. De Christus in de mens, de Godsvonk, Monade, Hoger Zelf of hoe ook te noemen, is ook daar afkomstig uit de '' Oerbron "', niet later geboren of geschapen.
Of het verspilde moeite is om te denken over Datgene dat niet gedacht kan worden, die visie heb ik niet. Ik constateer dat de mens leeft in een groot Mysterie. Waarom is er Iets en niet Niets. Wittgenstein zei reeds dat het beter te zwijgen is , dan te spreken over zaken waarover men niets weet. Die opvatting deel ik, maar als mens ben ik gefascineerd door het Mysterie, dat in mijn ogen niet op te lossen is. En dus speur ik naar menselijke gedachten daarover, niet om de Waarheid te vinden, maar wel in de hoop een beetje dichter in de buurt te komen.

Ik vind het wel apart dat je ervan uitgaat dat Jezus echt als persoon heeft bestaan,

Dat is op zich niet zo apart, een historicus komt er gewoon op uit dat dit het meest waarschijnlijk is.

en hem als een soort vleesgeworden representant van de Christuskracht ziet. En dan ook nog eens iemand die allerlei christelijke waarden en normen gaat rond lopen preken. Zoiets lijkt mij zeer onwaarschijnlijk.

Dat hij met deze eigenschappen bestaan heeft lijkt inderdaad minder waarschijnlijk.

Voor mij is zijn bestaan, rondgang, dood en opstanding gewoon een symbolisch representerend verhaal, dat feitelijk symbool staat voor processen in de mens zelf.

Ik denk dat de uiteenlopende (zowel canonieke als niet-canonieke) evangelieschrijvers in ieder geval in de eerste plaats een verhaal hebben geschreven wat nodig was om als groep te kunnen voortbestaan, en dat hierbij enerzijds historische gebeurtenissen als materiaal zijn gebruikt, maar dat dit anderzijds flink (of subtiel, doch ingrijpend) bewerkt is en ook is toegevoegd en weggelaten. Dat er verschillende ideeën waren over wat het bindmiddel van zo'n groep zou moeten zijn blijkt wel uit de uiteenlopende uitwerkingen en de aanwijzingen van het hebben bestaan van afwijkende uitwerkingen.

Carl Jung zou het beschouwd hebben als een representatie van het individuatieproces. Maar ik wil nog wel zover gaan het te zien als een symbolische beschrijving van een proces waarbij wij los komen van onze binding aan de natuur, ofte wel een ont-homo-sapiensing.
Overigens kun je het hoger zelf volgens mij niet gelijk stellen aan de christuskracht. Jan van Rijckenborgh zag het hoger zelf zelfs als de kwade genius, die ons van de christukracht afhoudt, namelijk het hoger zelf als het centrum van het ego. Terwijl het, volgens hem, juist gaat om het ont-egoën. Volgens hem is het hoger zelf juist niet de godsvonk.

Het hogere zelf kan volgens mij slaaf zijn van het lagere zelf zowel als samenwerken met een Christuskracht. Ont-homo-sapiensing gaat me weer iets te ver. Het lijkt me meer dat vanuit het hogere geschift wordt in het lagere, maar het lagere als geheel overboord gooien ontneemt een expressiemogelijkheid van het hogere.

[peda]

Ja, dat ben ik met je eens. Ik bedoelde ook niet dat ik Christus niet als pre-existent zou zien. Ik bedoelde dat ik de beelden over Christus (of elementen daarvan) interessant vindt die er waren voor Jezus op het toneel verscheen, en dat onderscheidde ik duidelijk van een pre-existente Christus, het gaat me (in eerste instantie) om de beelden van Christus.

Hallo BdO,

Mij is daarover ook niets bekend. Maar in mijn optiek is de gedachte aan de Christus ontstaan in de vroege dagen van het Christendom, een eigen "' ontdekking '' derhalve en niet gestoeld op een voorafgaande gedachte uit mythos of filosofisch denken . Maar wie eerdere bronnen kent, ik houd mij zeer aanbevolen.

BdO schreef;

Hoe zou je ooit dichter in de buurt kunnen komen vanuit de propositie dat alle spreken over boven van beneden komt? Het woordje "over" is daarin toch weinig omvattend? Ik vraag me af in hoeverre je deze propositie zuiver kunt hanteren als je er tegelijkertijd vanuit gaat dat je toch ook dichterbij boven zou kunnen komen via spreken dat uitsluitend van beneden kan komen. Volgens mij kan dat alleen als je vooraf bereid bent om die propositie gaandeweg overboord te komen als een proces van overtuigd worden daar om vraagt.

[/quote]

Hallo BdO,

Het is inderdaad zo dat het woordje "" Over "' reeds de immense beperking in het menselijk kennen/weten over het Absolute weergeeft.
Wanneer de Openbaring niet gezien wordt als afkomstig " Van " God zelve (en dus kennis van God levert0, dan komt Wittgenstein meteen om de hoek.
In die spagaat zit ik dan ook. Wanneer het Mysterie mij niet zou fascineren zou ik ook stoppen met nadenken over "'het hoe en wat"'. Nu boeien mij zowel wetenschap, filosofie en theologie mij, omdat elke tak een stukje dekt van het gehele terrein. Persoonlijk vind ik het een sterk antwoord, maar ik kan mij goed indenken dat een ander aan een krachtige
overtuiging de voorkeur geeft en het agnosticisme de rug toekeert.

[Biker]

Ja, dat ben ik met je eens. Ik bedoelde ook niet dat ik Christus niet als pre-existent zou zien. Ik bedoelde dat ik de beelden over Christus (of elementen daarvan) interessant vindt die er waren voor Jezus op het toneel verscheen, en dat onderscheidde ik duidelijk van een pre-existente Christus, het gaat me (in eerste instantie) om de beelden van Christus.

En dat terwijl het zelfs 1 van de 10 geboden was om vooral absoluut geen beeld te maken van God.
Jezus zegt ook, God is Geest en niemand heeft Hem ooit gezien.
Jezus heeft God verklaard, uitgelegd, geduid, hoe zeg je dat, vorm gegeven, waarna wij wederom worden opgeroepen Hem naar de geest te gedenken, niet naar het lichaam.

[BdO]

Ja, dat ben ik met je eens. Ik bedoelde ook niet dat ik Christus niet als pre-existent zou zien. Ik bedoelde dat ik de beelden over Christus (of elementen daarvan) interessant vindt die er waren voor Jezus op het toneel verscheen, en dat onderscheidde ik duidelijk van een pre-existente Christus, het gaat me (in eerste instantie) om de beelden van Christus.

En dat terwijl het zelfs 1 van de 10 geboden was om vooral absoluut geen beeld te maken van God.
Jezus zegt ook, God is Geest en niemand heeft Hem ooit gezien.

Dat gaat over een materieel beeld. Dat is niet hoe ik het woord beeld gebruik. Je kunt Jezus als bron zien waaruit je een beeld opbouwt, maar in LB zijn er meer bronnen mogelijk.

[Zolderworm]

Ik vind het wel apart dat je ervan uitgaat dat Jezus echt als persoon heeft bestaan, en hem als een soort vleesgeworden representant van de Christuskracht ziet. En dan ook nog eens iemand die allerlei christelijke waarden en normen gaat rond lopen preken. Zoiets lijkt mij zeer onwaarschijnlijk.
Voor mij is zijn bestaan, rondgang, dood en opstanding gewoon een symbolisch representerend verhaal, dat feitelijk symbool staat voor processen in de mens zelf. Carl Jung zou het beschouwd hebben als een representatie van het individuatieproces. Maar ik wil nog wel zover gaan het te zien als een symbolische beschrijving van een proces waarbij wij los komen van onze binding aan de natuur, ofte wel een ont-homo-sapiensing.
Overigens kun je het hoger zelf volgens mij niet gelijk stellen aan de christuskracht. Jan van Rijckenborgh zag het hoger zelf zelfs als de kwade genius, die ons van de christukracht afhoudt, namelijk het hoger zelf als het centrum van het ego. Terwijl het, volgens hem, juist gaat om het ont-egoën. Volgens hem is het hoger zelf juist niet de godsvonk.

Hallo Zolderworm,,
Ik ga er wel vanuit dat Jezus als persoon heeft bestaan. Voor wat hij geleerd heeft, moet je wel terugvallen op de ( gekleurde ) verhalen van intimi, die ( behoudens Paulus en vermoedelijk de schrijvers van het evangelie van Johannes) met hem geleefd hebben. Andere bronnen zijn er niet. Volgens deze verhalen had Jezus een sterke band met Datgene dat door hem "' Abba "' genoemd werd, zij het dat hij daar bijzondere opvattingen over had.
Omdat Jezus uit de Joodse religieuze cultuur kwam, koppel ik "' Abba '' aan de Joodse JHWH en niet aan de gnostische Christus kracht.
Het moge zijn dat Jan van Rijckenborgh het Hoger Zelf verbond met het kwade genius. Voor mijn visie op het Hoger Zelf verwijs ik naar Google waaronder het zoek objekt
"'Christus +Hoger Zelf'' talloze publicaties te vinden zijn, die sporen met mijn beschreven opvatting.
Overigens ben ik geen volger van de esoterie/gnossis, maar dit ten overvloede.
Carl Jung, Freud alsmede de min of meer tijdgenoot William James, beschreven de psychologie gekoppeld aan de menselijke godsdienstige beleving ( eigen verwoording ).
Wel heel interessant.

Ik denk dat onze ideeën zozeer verschillen dat het zelfs lastig is om er met elkaar een gesprek over te hebben. Er is namelijk bijna niets gemeenschappelijk.
Maar goed, heel in het kort: ik ben psychisch monist. Dat wij de werkelijkheid als fysisch ervaren is een illusie. Er is enkel en alleen het totaal van de geest. Dat wij enkel onze eigen geest ervaren, is evenzogoed een illusie. Het komt omdat wij ons door een of andere barrière het totaal van de geest niet bewust zijn. Wij ervaren slechts het ego. Het hoger zelf is het leidende principe van het ego. De Christuskracht staat buiten het ego. Dus zijn zijn niet hetzelfde.
De Christuskracht transfigureert het ego. Het doet dat via bemiddeling door het hoger zelf. Daar komt het, als het ware, binnen.
Overigens zijn wij ons ook niet bewust van het hoger zelf. Wij zijn ons alleen bewust van het mentale en het gevoel, en dat nog slechts dat wat zich niet ons onbewuste bevindt.
Voor dit alles is de stoffelijke aanwezigheid van een persoon Jezus volstrekt overbodig. Vandaar dat ik het evangelieverhaal zie als een symbolisch representerende beschrijving.

[Piebe Paulusma]

Sommige christenen gedragen zich als atheïsten en sommige atheïsten als christenen. Is God niet bij machte om een atheist die zich gedraagt als een christen aan te nemen als een zoon of dochter? Of om een christen die zich gedraagt als een atheist te verwerpen?

Wees daarom nederig en niet hooghartig.

[Zolderworm]

Dat is grappig. Ik vind juist Christus uitermate boeiend, veel boeiender dan Jezus. Ik vraag me af in hoeverre Christus al bestond (als cultuurhistorisch/religieus/spiritueel fenomeen, en dus niet in de zin van een pre-existente Christus) voordat Jezus op het toneel van de tijd verscheen.

Dat alles over Boven uitsluitend van beneden komt gaat me als propositie te ver. Ik heb een hekel aan verzinsels voor waarheid verkopen en ben derhalve uitermate kritisch, maar een dergelijke propositie komt op mij over als zoeken naar "het Hogere" en elke hoop opgeven iets er van te kunnen vinden tegelijkertijd. Als je er van uit gaat niet te kunnen vinden, kan je net zo goed niet zoeken, ook al kan dat laatste een hele goede rationele beslissing zijn. Neem je die beslissing, dan lijkt het me verder ook verspilde moeite er over te spreken.

Christus ontkoppelen van Zijn pre-existente natuur, is in mijn optiek niet mogelijk. Dan blijft er een zuiver menselijk persoon over, die gedurende slechts een kort moment in de eeuwigheid hier op aarde vertoeft. De kracht van de Christus gedachte is toch dat Hij van eeuwigheid tot eeuwigheid bestaat en derhalve niet geschapen is.
Diezelfde gedachte tref je ook aan in de esoterie. De Christus in de mens, de Godsvonk, Monade, Hoger Zelf of hoe ook te noemen, is ook daar afkomstig uit de '' Oerbron "', niet later geboren of geschapen.
Of het verspilde moeite is om te denken over Datgene dat niet gedacht kan worden, die visie heb ik niet. Ik constateer dat de mens leeft in een groot Mysterie. Waarom is er Iets en niet Niets. Wittgenstein zei reeds dat het beter te zwijgen is , dan te spreken over zaken waarover men niets weet. Die opvatting deel ik, maar als mens ben ik gefascineerd door het Mysterie, dat in mijn ogen niet op te lossen is. En dus speur ik naar menselijke gedachten daarover, niet om de Waarheid te vinden, maar wel in de hoop een beetje dichter in de buurt te komen.

Ik vind het wel apart dat je ervan uitgaat dat Jezus echt als persoon heeft bestaan,

Dat is op zich niet zo apart, een historicus komt er gewoon op uit dat dit het meest waarschijnlijk is.

Mmmm, dit gesprek is al in het verleden gevoerd. Maar de historicus heeft hier weinig in handen. Er zijn slechts de evangeliën, en enkele mensen die over Jezus hebben geschreven van horen zeggen.

en hem als een soort vleesgeworden representant van de Christuskracht ziet. En dan ook nog eens iemand die allerlei christelijke waarden en normen gaat rond lopen preken. Zoiets lijkt mij zeer onwaarschijnlijk.

Dat hij met deze eigenschappen bestaan heeft lijkt inderdaad minder waarschijnlijk.

Voor mij is zijn bestaan, rondgang, dood en opstanding gewoon een symbolisch representerend verhaal, dat feitelijk symbool staat voor processen in de mens zelf.

Ik denk dat de uiteenlopende (zowel canonieke als niet-canonieke) evangelieschrijvers in ieder geval in de eerste plaats een verhaal hebben geschreven wat nodig was om als groep te kunnen voortbestaan, en dat hierbij enerzijds historische gebeurtenissen als materiaal zijn gebruikt, maar dat dit anderzijds flink (of subtiel, doch ingrijpend) bewerkt is en ook is toegevoegd en weggelaten. Dat er verschillende ideeën waren over wat het bindmiddel van zo'n groep zou moeten zijn blijkt wel uit de uiteenlopende uitwerkingen en de aanwijzingen van het hebben bestaan van afwijkende uitwerkingen.

Het bindmiddel was vermoedelijk dat zij allen lid waren van een groep, waarbinnen de hoofdelementen van het evangelieverhaal met elkaar een inwijdingsverhaal vormden. De normen en waarden zijn er dan later aan toegevoegd. Jezus zelf heeft dan nooit echt bestaan, maar was de hoofdpersoon van een verhaal met een diepere betekenis, namelijk een beschrijving in beelden van een proces van inwijding. Ik ga ervan uit dat dat een inwijding betreft in het collectief onbewuste.

Carl Jung zou het beschouwd hebben als een representatie van het individuatieproces. Maar ik wil nog wel zover gaan het te zien als een symbolische beschrijving van een proces waarbij wij los komen van onze binding aan de natuur, ofte wel een ont-homo-sapiensing.
Overigens kun je het hoger zelf volgens mij niet gelijk stellen aan de christuskracht. Jan van Rijckenborgh zag het hoger zelf zelfs als de kwade genius, die ons van de christukracht afhoudt, namelijk het hoger zelf als het centrum van het ego. Terwijl het, volgens hem, juist gaat om het ont-egoën. Volgens hem is het hoger zelf juist niet de godsvonk.

Het hogere zelf kan volgens mij slaaf zijn van het lagere zelf zowel als samenwerken met een Christuskracht. Ont-homo-sapiensing gaat me weer iets te ver. Het lijkt me meer dat vanuit het hogere geschift wordt in het lagere, maar het lagere als geheel overboord gooien ontneemt een expressiemogelijkheid van het hogere.

Overboord gooien is geen transformatie. Ik denk niet dat het hogere zelf slaaf kan zijn van het lagere zelf, omdat de gebieden waarin het lager zelf specifiek lager zelf is, in het hogere zelf niet aanwezig zijn. (denk ik)

[Biker]

Sommige christenen gedragen zich als atheïsten en sommige atheïsten als christenen. Is God niet bij machte om een atheist die zich gedraagt als een christen aan te nemen als een zoon of dochter? Of om een christen die zich gedraagt als een atheist te verwerpen?

Wees daarom nederig en niet hooghartig.

Het klinkt bijna bijbels.

[Gaitema]

God kent de diepste overwegingen van een hart.

[peda]

Ik denk dat onze ideeën zozeer verschillen dat het zelfs lastig is om er met elkaar een gesprek over te hebben. Er is namelijk bijna niets gemeenschappelijk.
Maar goed, heel in het kort: ik ben psychisch monist. Dat wij de werkelijkheid als fysisch ervaren is een illusie. Er is enkel en alleen het totaal van de geest. Dat wij enkel onze eigen geest ervaren, is evenzogoed een illusie. Het komt omdat wij ons door een of andere barrière het totaal van de geest niet bewust zijn. Wij ervaren slechts het ego. Het hoger zelf is het leidende principe van het ego. De Christuskracht staat buiten het ego. Dus zijn zijn niet hetzelfde.
De Christuskracht transfigureert het ego. Het doet dat via bemiddeling door het hoger zelf. Daar komt het, als het ware, binnen.
Overigens zijn wij ons ook niet bewust van het hoger zelf. Wij zijn ons alleen bewust van het mentale en het gevoel, en dat nog slechts dat wat zich niet ons onbewuste bevindt.
Voor dit alles is de stoffelijke aanwezigheid van een persoon Jezus volstrekt overbodig. Vandaar dat ik het evangelieverhaal zie als een symbolisch representerende beschrijving.

Hallo Zolderworm.

Ik mis de overtuiging dat ik beschik over het Ware Inzicht.
Dat betekent dat ik met iedereen die er een respectabele opvatting op na houdt "'over hoe het in elkaar zit'', in gesprek kan gaan.
Jij omschrijf jezelf als psychisch monist. Bij mij reikt de kennis niet verder dan pan-psychisme t.w. de gehele materiele wereld is in al haar variaties en vormen, vervuld van geest.
Daar wordt wel gedacht aan de mogelijkheid dat het individuele bewustzijn een "' afsplitsing "' is van een alomtegenwoordig kosmisch bewustzijn, dat overigens niet als Alwetend en Almachtig wordt gezien. Over wat er na de dood gebeurt met het individueel bewustzijn , bestaan verschillende opvattingen. Of jouw psychisch-monisme ergens raakt aan of op delen overeenkomt met de gedachten van het pan-psychisme weet ik niet.

[Zolderworm]

Ik denk dat onze ideeën zozeer verschillen dat het zelfs lastig is om er met elkaar een gesprek over te hebben. Er is namelijk bijna niets gemeenschappelijk.
Maar goed, heel in het kort: ik ben psychisch monist. Dat wij de werkelijkheid als fysisch ervaren is een illusie. Er is enkel en alleen het totaal van de geest. Dat wij enkel onze eigen geest ervaren, is evenzogoed een illusie. Het komt omdat wij ons door een of andere barrière het totaal van de geest niet bewust zijn. Wij ervaren slechts het ego. Het hoger zelf is het leidende principe van het ego. De Christuskracht staat buiten het ego. Dus zijn zijn niet hetzelfde.
De Christuskracht transfigureert het ego. Het doet dat via bemiddeling door het hoger zelf. Daar komt het, als het ware, binnen.
Overigens zijn wij ons ook niet bewust van het hoger zelf. Wij zijn ons alleen bewust van het mentale en het gevoel, en dat nog slechts dat wat zich niet ons onbewuste bevindt.
Voor dit alles is de stoffelijke aanwezigheid van een persoon Jezus volstrekt overbodig. Vandaar dat ik het evangelieverhaal zie als een symbolisch representerende beschrijving.

Hallo Zolderworm.

Ik mis de overtuiging dat ik beschik over het Ware Inzicht.
Dat betekent dat ik met iedereen die er een respectabele opvatting op na houdt "'over hoe het in elkaar zit'', in gesprek kan gaan.
Jij omschrijf jezelf als psychisch monist. Bij mij reikt de kennis niet verder dan pan-psychisme t.w. de gehele materiele wereld is in al haar variaties en vormen, vervuld van geest.
Daar wordt wel gedacht aan de mogelijkheid dat het individuele bewustzijn een "' afsplitsing "' is van een alomtegenwoordig kosmisch bewustzijn, dat overigens niet als Alwetend en Almachtig wordt gezien. Over wat er na de dood gebeurt met het individueel bewustzijn , bestaan verschillende opvattingen. Of jouw psychisch-monisme ergens raakt aan of op delen overeenkomt met de gedachten van het pan-psychisme weet ik niet.

Nee, dat niet. In het psychische monisme is de materie, of is de materiële wereld, niet vervuld met geest, maar is er alleen maar geest. De waarneming van materie is daarin een illusie, ons door ons bewustwordingsmechanisme opgelegd. In werkelijkheid is er geen materie.

[peda]

Nee, dat niet. In het psychische monisme is de materie, of is de materiële wereld, niet vervuld met geest, maar is er alleen maar geest. De waarneming van materie is daarin een illusie, ons door ons bewustwordingsmechanisme opgelegd. In werkelijkheid is er geen materie.

Hallo Zolderworm,

Is de individuele ( persoonlijke ) geest dan een "' realiteit "' of ten diepste ook een illusie ?

[pyro]

Nee, dat niet. In het psychische monisme is de materie, of is de materiële wereld, niet vervuld met geest, maar is er alleen maar geest. De waarneming van materie is daarin een illusie, ons door ons bewustwordingsmechanisme opgelegd. In werkelijkheid is er geen materie.

Zou het dan niet net zo goed kunnen volgens deze redenatie dat ook de geest een illusie is die door weer een ander bewustwordingsmechanisme wordt opgelegd? Dan is er in werkelijkheid helemaal niets ...

[job]

Ik denk dat onze ideeën zozeer verschillen dat het zelfs lastig is om er met elkaar een gesprek over te hebben. Er is namelijk bijna niets gemeenschappelijk.
Maar goed, heel in het kort: ik ben psychisch monist. Dat wij de werkelijkheid als fysisch ervaren is een illusie. Er is enkel en alleen het totaal van de geest. Dat wij enkel onze eigen geest ervaren, is evenzogoed een illusie. Het komt omdat wij ons door een of andere barrière het totaal van de geest niet bewust zijn. Wij ervaren slechts het ego. Het hoger zelf is het leidende principe van het ego. De Christuskracht staat buiten het ego. Dus zijn zijn niet hetzelfde.
De Christuskracht transfigureert het ego. Het doet dat via bemiddeling door het hoger zelf. Daar komt het, als het ware, binnen.
Overigens zijn wij ons ook niet bewust van het hoger zelf. Wij zijn ons alleen bewust van het mentale en het gevoel, en dat nog slechts dat wat zich niet ons onbewuste bevindt.
Voor dit alles is de stoffelijke aanwezigheid van een persoon Jezus volstrekt overbodig. Vandaar dat ik het evangelieverhaal zie als een symbolisch representerende beschrijving.

Hallo Zolderworm.

Ik mis de overtuiging dat ik beschik over het Ware Inzicht.
Dat betekent dat ik met iedereen die er een respectabele opvatting op na houdt "'over hoe het in elkaar zit'', in gesprek kan gaan.
Jij omschrijf jezelf als psychisch monist. Bij mij reikt de kennis niet verder dan pan-psychisme t.w. de gehele materiele wereld is in al haar variaties en vormen, vervuld van geest.
Daar wordt wel gedacht aan de mogelijkheid dat het individuele bewustzijn een "' afsplitsing "' is van een alomtegenwoordig kosmisch bewustzijn, dat overigens niet als Alwetend en Almachtig wordt gezien. Over wat er na de dood gebeurt met het individueel bewustzijn , bestaan verschillende opvattingen. Of jouw psychisch-monisme ergens raakt aan of op delen overeenkomt met de gedachten van het pan-psychisme weet ik niet.

Dag Peda,

Ik vermoed dat dit alles nooit op een of andere wijze empirisch bewijsbaar is te maken. Niet beter om het bij de "fysica" en Quantum fysica te houden, dat is al spannend genoeg ?.....

[Zolderworm]

Nee, dat niet. In het psychische monisme is de materie, of is de materiële wereld, niet vervuld met geest, maar is er alleen maar geest. De waarneming van materie is daarin een illusie, ons door ons bewustwordingsmechanisme opgelegd. In werkelijkheid is er geen materie.

Hallo Zolderworm,

Is de individuele ( persoonlijke ) geest dan een "' realiteit "' of ten diepste ook een illusie ?

De individuele geest is dan (volgens mij) realiteit, maar de afgescheidenheid een illusie. Dus de individualiteit is dan een illusie, niet de geest die haar basis is. De vraag is dan: wat is de geest zonder afgescheidenheid? Zuiver bewustzijn? Maar is bewustzijn niet altijd bewustzijn van iets? Dus altijd afgescheidenheid. Dus vandaar de afgescheidenheid: om bewustzijn te laten zijn?
Of is samadhi een bewustzijn zonder afgescheidenheid?

[Zolderworm]

Ik denk dat onze ideeën zozeer verschillen dat het zelfs lastig is om er met elkaar een gesprek over te hebben. Er is namelijk bijna niets gemeenschappelijk.
Maar goed, heel in het kort: ik ben psychisch monist. Dat wij de werkelijkheid als fysisch ervaren is een illusie. Er is enkel en alleen het totaal van de geest. Dat wij enkel onze eigen geest ervaren, is evenzogoed een illusie. Het komt omdat wij ons door een of andere barrière het totaal van de geest niet bewust zijn. Wij ervaren slechts het ego. Het hoger zelf is het leidende principe van het ego. De Christuskracht staat buiten het ego. Dus zijn zijn niet hetzelfde.
De Christuskracht transfigureert het ego. Het doet dat via bemiddeling door het hoger zelf. Daar komt het, als het ware, binnen.
Overigens zijn wij ons ook niet bewust van het hoger zelf. Wij zijn ons alleen bewust van het mentale en het gevoel, en dat nog slechts dat wat zich niet ons onbewuste bevindt.
Voor dit alles is de stoffelijke aanwezigheid van een persoon Jezus volstrekt overbodig. Vandaar dat ik het evangelieverhaal zie als een symbolisch representerende beschrijving.

Hallo Zolderworm.

Ik mis de overtuiging dat ik beschik over het Ware Inzicht.
Dat betekent dat ik met iedereen die er een respectabele opvatting op na houdt "'over hoe het in elkaar zit'', in gesprek kan gaan.
Jij omschrijf jezelf als psychisch monist. Bij mij reikt de kennis niet verder dan pan-psychisme t.w. de gehele materiele wereld is in al haar variaties en vormen, vervuld van geest.
Daar wordt wel gedacht aan de mogelijkheid dat het individuele bewustzijn een "' afsplitsing "' is van een alomtegenwoordig kosmisch bewustzijn, dat overigens niet als Alwetend en Almachtig wordt gezien. Over wat er na de dood gebeurt met het individueel bewustzijn , bestaan verschillende opvattingen. Of jouw psychisch-monisme ergens raakt aan of op delen overeenkomt met de gedachten van het pan-psychisme weet ik niet.

Dag Peda,

Ik vermoed dat dit alles nooit op een of andere wijze empirisch bewijsbaar is te maken. Niet beter om het bij de "fysica" en Quantum fysica te houden, dat is al spannend genoeg ?.....

Ja, maar daarmee verklaar je niet het bewustzijn. En de aard van het bewustzijn is ook een interessant onderwerp.

[Zolderworm]

Nee, dat niet. In het psychische monisme is de materie, of is de materiële wereld, niet vervuld met geest, maar is er alleen maar geest. De waarneming van materie is daarin een illusie, ons door ons bewustwordingsmechanisme opgelegd. In werkelijkheid is er geen materie.

Zou het dan niet net zo goed kunnen volgens deze redenatie dat ook de geest een illusie is die door weer een ander bewustwordingsmechanisme wordt opgelegd? Dan is er in werkelijkheid helemaal niets ...

De geest is geen illusie, maar hetgene dat wij waarnemen, hoe wij het waarnemen. De geest in zijn zuivere vorm, zonder afgescheidenheid, kennen wij niet. Dus die kan ook geen illusie zijn.
(Tjonge, wat zitten we weer lekker filosofisch te doen. Ik heb een goed wijntje vandaag.)

[Piebe Paulusma]

Sommige christenen gedragen zich als atheïsten en sommige atheïsten als christenen. Is God niet bij machte om een atheist die zich gedraagt als een christen aan te nemen als een zoon of dochter? Of om een christen die zich gedraagt als een atheist te verwerpen?

Wees daarom nederig en niet hooghartig.

Het klinkt bijna bijbels.

En jouw reactie er op is bijna vriendelijk.

[peda]

Nee, dat niet. In het psychische monisme is de materie, of is de materiële wereld, niet vervuld met geest, maar is er alleen maar geest. De waarneming van materie is daarin een illusie, ons door ons bewustwordingsmechanisme opgelegd. In werkelijkheid is er geen materie.

Hallo Zolderworm.

Bedankt voor de reactie. Jouw verwijzing elders in dit topic naar het te nuttigen wijntje, is ten diepste genieten van een illusie.
Zelf ben ik tevens een groot vriend der wetenschap en wetenschap valt of staat met het kunnen waarnemen/meten van stoffelijke vormen ( energie/materie).
Pan-psychisme past daar beter bij, maar het gaat mij er niet om, om te kijken wie het meeste gelijk heeft.
Te zijner tijd mag je als je het zinvol vindt voor mij het "' bewustwordingsmechanisme "' nog wat verder verduidelijken. Waar komt dat mechanisme vandaan ( een kosmische Wet? ) en hoe werkt het in een puur uit bewustzijn ( geest ) bestaande "' wereld "? Of is het een hypothese, die niet uitgelegd kan worden?

[job]

Ik denk dat onze ideeën zozeer verschillen dat het zelfs lastig is om er met elkaar een gesprek over te hebben. Er is namelijk bijna niets gemeenschappelijk.
Maar goed, heel in het kort: ik ben psychisch monist. Dat wij de werkelijkheid als fysisch ervaren is een illusie. Er is enkel en alleen het totaal van de geest. Dat wij enkel onze eigen geest ervaren, is evenzogoed een illusie. Het komt omdat wij ons door een of andere barrière het totaal van de geest niet bewust zijn. Wij ervaren slechts het ego. Het hoger zelf is het leidende principe van het ego. De Christuskracht staat buiten het ego. Dus zijn zijn niet hetzelfde.
De Christuskracht transfigureert het ego. Het doet dat via bemiddeling door het hoger zelf. Daar komt het, als het ware, binnen.
Overigens zijn wij ons ook niet bewust van het hoger zelf. Wij zijn ons alleen bewust van het mentale en het gevoel, en dat nog slechts dat wat zich niet ons onbewuste bevindt.
Voor dit alles is de stoffelijke aanwezigheid van een persoon Jezus volstrekt overbodig. Vandaar dat ik het evangelieverhaal zie als een symbolisch representerende beschrijving.

Hallo Zolderworm.

Ik mis de overtuiging dat ik beschik over het Ware Inzicht.
Dat betekent dat ik met iedereen die er een respectabele opvatting op na houdt "'over hoe het in elkaar zit'', in gesprek kan gaan.
Jij omschrijf jezelf als psychisch monist. Bij mij reikt de kennis niet verder dan pan-psychisme t.w. de gehele materiele wereld is in al haar variaties en vormen, vervuld van geest.
Daar wordt wel gedacht aan de mogelijkheid dat het individuele bewustzijn een "' afsplitsing "' is van een alomtegenwoordig kosmisch bewustzijn, dat overigens niet als Alwetend en Almachtig wordt gezien. Over wat er na de dood gebeurt met het individueel bewustzijn , bestaan verschillende opvattingen. Of jouw psychisch-monisme ergens raakt aan of op delen overeenkomt met de gedachten van het pan-psychisme weet ik niet.

Dag Peda,

Ik vermoed dat dit alles nooit op een of andere wijze empirisch bewijsbaar is te maken. Niet beter om het bij de "fysica" en Quantum fysica te houden, dat is al spannend genoeg ?.....

Ja, maar daarmee verklaar je niet het bewustzijn. En de aard van het bewustzijn is ook een interessant onderwerp.

Uiteraard is het bewustzijn een interessant onderwerp, maar kosmisch bewustzijn of wat dan ook lijkt me zo speculatief dat we ons eerst beter kunnen bezig houden met ons bewustzijn.....
Net zoals praten over Multiversum interessant is maar laten we het eerst maar eens bij het Universum houden. Op universum nivo wordt het door sommige aanhangers gepraat over multiversunm etc om bepaalde " ontstaans problemen" op te lossen. Vraagt juist om hardere doordenking en niet een filisofisch , statistisch bouwwerk om dat op te lossen. Hetzelfde rondom bewustzijn.

[pyro]

Nee, dat niet. In het psychische monisme is de materie, of is de materiële wereld, niet vervuld met geest, maar is er alleen maar geest. De waarneming van materie is daarin een illusie, ons door ons bewustwordingsmechanisme opgelegd. In werkelijkheid is er geen materie.

Zou het dan niet net zo goed kunnen volgens deze redenatie dat ook de geest een illusie is die door weer een ander bewustwordingsmechanisme wordt opgelegd? Dan is er in werkelijkheid helemaal niets ...

De geest is geen illusie, maar hetgene dat wij waarnemen, hoe wij het waarnemen. De geest in zijn zuivere vorm, zonder afgescheidenheid, kennen wij niet. Dus die kan ook geen illusie zijn.
(Tjonge, wat zitten we weer lekker filosofisch te doen. Ik heb een goed wijntje vandaag.)

Misschien manifesteert de geest in zijn zuivere vorm, zonder afgescheidenheid, zich wel een in een goed avondmaalswijntje.

[Gaitema]

Ik denk dat onze ideeën zozeer verschillen dat het zelfs lastig is om er met elkaar een gesprek over te hebben. Er is namelijk bijna niets gemeenschappelijk.
Maar goed, heel in het kort: ik ben psychisch monist. Dat wij de werkelijkheid als fysisch ervaren is een illusie. Er is enkel en alleen het totaal van de geest. Dat wij enkel onze eigen geest ervaren, is evenzogoed een illusie. Het komt omdat wij ons door een of andere barrière het totaal van de geest niet bewust zijn. Wij ervaren slechts het ego. Het hoger zelf is het leidende principe van het ego. De Christuskracht staat buiten het ego. Dus zijn zijn niet hetzelfde.
De Christuskracht transfigureert het ego. Het doet dat via bemiddeling door het hoger zelf. Daar komt het, als het ware, binnen.
Overigens zijn wij ons ook niet bewust van het hoger zelf. Wij zijn ons alleen bewust van het mentale en het gevoel, en dat nog slechts dat wat zich niet ons onbewuste bevindt.
Voor dit alles is de stoffelijke aanwezigheid van een persoon Jezus volstrekt overbodig. Vandaar dat ik het evangelieverhaal zie als een symbolisch representerende beschrijving.

Hallo Zolderworm.

Ik mis de overtuiging dat ik beschik over het Ware Inzicht.
Dat betekent dat ik met iedereen die er een respectabele opvatting op na houdt "'over hoe het in elkaar zit'', in gesprek kan gaan.
Jij omschrijf jezelf als psychisch monist. Bij mij reikt de kennis niet verder dan pan-psychisme t.w. de gehele materiele wereld is in al haar variaties en vormen, vervuld van geest.
Daar wordt wel gedacht aan de mogelijkheid dat het individuele bewustzijn een "' afsplitsing "' is van een alomtegenwoordig kosmisch bewustzijn, dat overigens niet als Alwetend en Almachtig wordt gezien. Over wat er na de dood gebeurt met het individueel bewustzijn , bestaan verschillende opvattingen. Of jouw psychisch-monisme ergens raakt aan of op delen overeenkomt met de gedachten van het pan-psychisme weet ik niet.

Nee, dat niet. In het psychische monisme is de materie, of is de materiële wereld, niet vervuld met geest, maar is er alleen maar geest. De waarneming van materie is daarin een illusie, ons door ons bewustwordingsmechanisme opgelegd. In werkelijkheid is er geen materie.

De materie is het verharde geestelijke, door het verval van Licht. Net zoals water ijs wordt, als het vriest.

[Piebe Paulusma]

Mooi gezegd Gaitema, zelf bedacht?