Eindtijd of nieuw begin?

[Gaitema]

Is inzicht bij individuen voldoende daarvoor?
Of heb je het dan over een samenspel tussen heel veel mensen onderling en met hun omgeving, grotendeels onbewust en onbedoeld, waarin een bepaalde kritische situatie moet ontstaan om het Vredesrijk door te laten breken, als die 'donderslag bij heldere hemel' waar we het over hadden?

Het lastige, maar ook het intrigerende van het schema waarmee je binnenkwam in dit topic (en in dit forum) is dat je daarin 3 'lagen' combineerde:
1) de positieve desintegratie theorie van Dabrowski: een model voor (individuele) persoonlijkheidsontwikkeling, voor CVs
2) een aantal beschrijvende termen die alleen betekenis hebben op het niveau van een samenleving als geheel ('monetaire reset', 'kennisdeling', 'educatie', 'terrorisme', 'cultuurconflict')
3) een aantal duidingen (o.a. 'doorbraakscenario', 'evolutionair imperatief' en 'doemscenario') waarvan een deel verwijst naar eindtijd-denken ('eindtijd', 'de grote verdrukking' en 'opname in overkoepelende waarheid')
Intrigerend om je gedachten over te laten gaan, maar ik weet niet wat ik daarvan zou moeten vinden en hoe we er over kunnen discussiëren.

Met v&Vriendengroet,

Wim

In de reclames zeiden ze altijd: een beter begin, begint bij je zelf.
Als iemand je om hulp vraagt, kan je hem helpen. Jezus bracht op Gods kracht een revolutie, in Zijn eentje.
Paulus ging vaak met slechts één metgezel het zendingsveld in, waardoor Europa christelijk werd.
In China is het ook één man in de jaren tachtig geweest, die met de huiskerkbeweging begon (eerste samenkomst overigens door zijn moeder), dat nu meer dan 100.000.000 aanhangers kent in China.
Wat ze wel deden, is hun aanhang stimuleren om het goede nieuws door te geven en te bidden voor die mensen, waarop ze God zagen werken.

[Piebe Paulusma]

Wat maken jullie Jezus toch altijd klein, weet je dan niet dat alle knie zich voor hem zal buigen? Niemand neemt het van me af, wie zei dat?

[Wim Nusselder]

In de reclames zeiden ze altijd: een beter begin, begint bij je zelf.
Als iemand je om hulp vraagt, kan je hem helpen. Jezus bracht op Gods kracht een revolutie, in Zijn eentje.
Paulus ging vaak met slechts één metgezel het zendingsveld in, waardoor Europa christelijk werd.
In China is het ook één man in de jaren tachtig geweest, die met de huiskerkbeweging begon (eerste samenkomst overigens door zijn moeder), dat nu meer dan 100.000.000 aanhangers kent in China.
Wat ze wel deden, is hun aanhang stimuleren om het goede nieuws door te geven en te bidden voor die mensen, waarop ze God zagen werken.

Ja, als je terugkijkt is vrijwel elk begin individueel, maar zijn ook heel veel ogenschijnlijk goede individuele beginnen doodgebloed.
Behalve een goed begin is ook een goed samenspel tussen mensen daarna van belang.
Als de tijd er niet rijp voor is levert een goed begin, al dan niet individueel, niet zoveel op.

Met v&Vriendengroet,

Wim

[Wim Nusselder]

Wat maken jullie Jezus toch altijd klein, weet je dan niet dat alle knie zich voor hem zal buigen? Niemand neemt het van me af, wie zei dat?

Dat citaat uit Filippenzen 2:10 verwijst terug naar Jesaja 45:23 waarin het over God gaat.
In Filippenzen gaat het over buigende knieën "in de naam van Jezus ... tot eer van God, de Vader".
In Romeinen 14:11, dat letterlijker terugverwijst naar Jesaja, gaat het over knieën die buigen voor God.

Waar maakt wie God (of Jezus) volgens jou te klein??
We hebben het in dit topic over Gods Koninkrijk, over het Vredesrijk, over Gods heerschappij.
Hoezo maken we God (of Jezus) dan te klein?

Met v&Vriendengroet,

Wim

[TTC]

(1) ''Economie' is in mijn definitie 'de manier waarop we organiseren dat mensen krijgen wat ze nodig hebben'.
(2) 'Oecumene' vat ik in dit topic op als 'samenwerken aan de wereld als christenen onderling en met anderen'.
(3) Twee sterk overlappende perspectieven op hetzelfde: sociaal gedrag van mensen.
(4) De samenhang daartussen kan hier natuurlijk gewoon aan de orde komen.

Geen probleem met de doelstelling Wim, zoals je hier mooi verwoord. Zoals we inmiddels weten is het hedendaagse systeem een kluwen van jewelste, het voedt zichzelf door ons te verankeren aan economisch dogmatische stellingen. Het wordt derhalve kunst om deze te neutraliseren op een vreedzame manier, technisch gezien is dit vrij eenvoudig te realiseren maar dat wil nog niet zeggen dat iedereen daarvan op de hoogte is. De situatie is zoals ze is, aangezien het niet ontbreekt aan kennis en informatie amper geloofwaardig, dit kunnen we in beeld vangen opdat Christenen gericht actie kunnen ondernemen, zoals het hen betaamt. Tenzij je anders meent maar vooralsnog horen we weinig vanuit die hoek, dit kan snel veranderen wanneer het collectief correct wordt geïnformeerd over de stand van zaken. Voor economen is het onderstaande standaard en ze hebben er net omwille van hun studies totaal inzicht in, voor hen is het eenvoudig om dit kluwen te ontwarren maar toch gebeurt dit niet. Het ware probleem moet dan elders schuilen, ook dat is geen geheim zoals uitvoerig over bericht wordt. Hoe dan verder? Wat kunnen we concreet doen?

In de speltheorie, een deelgebied van de wiskunde, is een Nash-evenwicht een oplossingsconcept voor een niet-coöperatief spel, waar twee of meer spelers aan meedoen. In een Nash-evenwicht wordt elke speler geacht de evenwichtsstrategieën van de andere spelers te kennen en heeft geen van de spelers er voordeel bij om zijn of haar strategie eenzijdig te wijzigen. Als elke speler een strategie heeft gekozen en geen enkele speler kan profiteren door zijn strategie te veranderen, terwijl de andere spelers dat ook niet doen, dan vormt de huidige verzameling van strategiekeuzes plus de bijbehorende uitbetalingen een Nash-evenwicht. Een Nash-evenwicht gaat uit van een spel, waarin iedere speler een strategie heeft. Die strategie geeft precies aan wat een speler in de verschillende fases van een spel doet. Een strategie kan zowel een pure strategie als een gemengde strategie zijn. De verzameling van strategieën van alle spelers die meedoen aan een bepaald spel noemt men een strategieprofiel. In de speltheorie is een Nash-evenwicht een strategieprofiel waarbij het voor geen enkele speler voordelig is daarvan af te wijken, als de andere spelers dat ook niet doen. Het Nash-evenwichtsconcept is een begrip dat vooral toepassing vindt in de economie.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Nash-evenwicht

[Zolderworm]

Het begrip 'oecumene' staat in oecumenische kringen niet alleen voor 'eenwording van kerken' of 'allemaal weer toetreden tot de Moederkerk', maar ook voor 'samen werken aan de wereld', aan het 'huis' (de 'oikos') dat ons gezamenlijk ter beschikking staat.
'Oecumene' in die zin wordt bedreigt door fatalisme, door 'eindtijd-denken' en door theologie die 'het ware christendom' ziet als iets dat zich niet in moet laten met, zich niet moet laten 'besmetten' door 'de wereld'.
Het 'interessante' (of enge?) is dat atheïsten/agnosten en christenen die denken in 'de eindtijd' te leven daarin elkaars bondgenoten kunnen zijn.

Ik moest daar aan denken door deze uitwisseling elders:

We zien in de geschiedenis van de Aarde een aantal perioden of momenten van massale uitsterving, omdat er zich in het milieu ingrijpende veranderingen voordeden. Zo'n verandering zien we nu opnieuw aankomen, al is dat deels veroorzaakt door de mens zelf. We kunnen natuurlijk heel optimistisch milieubewust gaan leven, maar dit zal het grote uitsterven niet kunnen voorkomen, tenzij dit massaal gebeurt en we een nieuwe wereldorde scheppen, waarin iedereen zich aan de regels van natuurbehoud houdt. Dat gaat natuurlijk niet lukken.

Soms verbaast het me, welke kennis er uit de wereld komt, die ik juist bij de christenen meer zou verwachten. Dit noem ik de "eindtijd tekenen".

Misschien doe ik de betrokkenen onrecht door wat ze schreven in dit kader te plaatsen.
In dat geval laat ik me erg graag corrigeren...

Wat mij betreft hebben we dus oecumene nodig die voor een belangrijk deel bestaat uit het samen werken aan een betere wereld, aan het zichtbaar maken van God's Koninkrijk.
Vanuit een ander perspectief (in woorden die aan Maarten Luther worden toegeschreven): als ik hoor dat morgen de wereld vergaat, plant ik vandaag nog een appelboom.

Het begrip "eindtijd" komt in mijn levensfilosofie niet voor. Dat zal duidelijk zijn. De ondergang van de mens beschouw ik toch als iets anders dan wat sommigen de eindtijd noemen. Ik denk ook niet dat de mens op zich zal uitsterven, maar wel dat er over pakweg honderd jaar niet heel veel mensen meer zullen zijn. Maar goed, ik kan het niet voorspellen. In ieder geval zal dan de Aarde niet vergaan, en het universum al helemaal niet. Sterker nog: als er geen mensen, of weinig mensen, zullen zijn, dan zullen de Aarde en het leven daarop weer opbloeien. Over pakweg honderdduizend jaar zal er heel weinig zijn dat erop zal wijzen dat er ooit mensen op deze Aarde geleefd hebben. Misschien alleen nog de presidenten op Mount Rushmore, of apparaten die in grotten zijn achtergebleven. Of sommige tunnels in bergen. De tropische zones zullen weer geheel met oerwoud zijn bedekt, en onze streken met uitgestrekte bossen. Dieren die niet zijn uitgestorven zullen weer in grote getale rondzwerven. Enzovoort enzovoort.
Geen oecumene zou kunnen helpen om tot een betere wereld te komen. De mens is namelijk een dier, de homo sapiens, en zal uiteindelijk op basis van zijn instincten handelen, zeker in crisissituaties. En dat zal het einde van de beschaving betekenen. Alleen een collectieve totale transformatie van de dierlijke natuur zou de mens redding kunnen brengen. Maar goed, de natuur op zich treurt geen moment om het verdwijnen van de mens. En het universum op zich ook niet, met z'n honderdduizenden andere bewoonde planeten.

[TTC]

Het begrip "eindtijd" komt in mijn levensfilosofie niet voor. Dat zal duidelijk zijn.

Dat begrip is mi altijd contextueel te beschouwen, naargelang interpretatie kan het ook als een tijdloos concept beschouwd worden. Zo zou je kunnen zeggen dat vandaag WOIII op de agenda staat als het negatieve scenario of uitwas van de afgelopen periode, als we daarentegen het systeem (en bijhorende attitude) veranderen dan ontstaat een heel ander wereldbeeld waarin aangepaste normen en waarden tot een ethische upgrade leiden. Veel berichten verwijzen hiernaar, zoals bijvoorbeeld:

Een meer ambitieuze hervorming zou het verder bouwen op eerdere ideeën zijn door in de loop van de tijd een wereldmunt te ontwikkelen. Ter ere van Keynes zou deze bijvoorbeeld de Bancor kunnen worden genoemd.’ Hoewel het IMF denkt dat de invoering van deze wereldmunt pas op de lange termijn zal kunnen plaatsvinden, wordt er één voorbehoud gemaakt waardoor dit mogelijk toch veel sneller zou kunnen gaan gebeuren: ‘… mits een dramatische verandering in de wil voor meer internationale samenwerking.’ Een dergelijke ‘dramatische verandering’ zou er natuurlijk heel goed kunnen komen als inderdaad blijkt dat het huidige zogenaamde economische ‘herstel’ vals blijkt -zelfs in de reguliere media wordt hier nu langzaam gewag van gemaakt- en de volgende, waarschijnlijk veel ernstigere fase van de wereldwijde financiële/economische crisis vrijwel alle landen in grote problemen zal brengen.

http://economicdepression2012.wordpress ... -einddoel/

[TTC]

Ook 'politiek' hangt nauw samen met 'economie' en 'oecumene' als je het definieert als 'vormgeven aan de toekomst van een samenleving als geheel' (zoals ik gewend ben te doen, in navolging van wijlen Gijs Kuypers, mijn hoogleraar politicologie aan de VU destijds). Als je het hebt over '[de] politiek' die haar schouders ergens onder moet zetten' heb je het niet meer over een perspectief op sociaal gedrag, maar over een (groep) actor(en): politici. Hoe zou jij het 'project eindtijd' dan wel 'nieuw begin' omschrijven zodat politici het herkennen als iets waar zij iets mee kunnen en moeten? Op welke schaal denk je dan: nationaal of globaal (of nog anders)?

Dat politici - als vertegenwoordigers van de bevolking - als spilfiguren ageren, mag evident zijn. Onze toekomst ligt grotendeels in hun handen, desgevallend aangemoedigd door een kritische bevolking die ook toegang heeft tot internet en de sociale alternatieven die voorhanden zijn. Op je zeer interessante vraag zou ik eerder deductief willen antwoorden, zo eenvoudig mogelijk:

(1) willen we (politiek) een scenario zoals WOII herhalen? J/N
(2) willen we (politiek) de sociale alternatieven blijven negeren? J/N

Anders gezegd, politiek staat voor een zwaarwichtige keuze om de bevolking wel/niet een correct verhaal te vertellen, vandaag beginnen immers steeds meer mensen te beseffen dat hedendaagse beleidsbeslissingen economisch onwaar zijn. Tenzij gewetensloos zal ook politiek tot deze nuchtere conclusie moeten komen, om op die manier komaf te maken met oude tijden en een nieuw tijdperk in te luiden. En dat betreft een mondiale operatie, ze kan wel lokaal geïnduceerd worden.

[Wim Nusselder]

ik kan het niet voorspellen.

Toch som je een flink aantal voorspellingen op.

Geen oecumene zou kunnen helpen om tot een betere wereld te komen. De mens is namelijk een dier, de homo sapiens, en zal uiteindelijk op basis van zijn instincten handelen, zeker in crisissituaties. En dat zal het einde van de beschaving betekenen. Alleen een collectieve totale transformatie van de dierlijke natuur zou de mens redding kunnen brengen.

Dat wat de mens onderscheidt van andere dieren is dat een voldoende groot deel van zijn gedrag niet instinctmatig is om cultuur (beschaving) en kennisopbouw (ideologieën) voort te brengen en voort te laten bestaan.
Beide helpen om aantal en ernst van crises en om zelfs in crisissituaties instinctmatig handelen te beperken.
Niet alle individuele mensen hoeven te transformeren om voldoende cultuur en kennis op te bouwen en in stand te houden om mensheid en menselijkheid te redden.
Of dat voldoende is, is inderdaad niet te voorspellen.
Er van uit gaan dat gedeeltelijke transformatie voldoende is draagt bij aan de kans dat het voldoende is (een positieve self-fulfilling prophesy).
Doemdenken (of het nu wel of niet religieus ingekleurd wordt als 'eindtijd') kan op een vergelijkbare manier een self-fulfilling worden, maar dan negatief.

Met v&Vriendengroet,

Wim

[Wim Nusselder]

Hoe zou jij het 'project eindtijd' dan wel 'nieuw begin' omschrijven zodat politici het herkennen als iets waar zij iets mee kunnen en moeten? Op welke schaal denk je dan: nationaal of globaal (of nog anders)?

(1) willen we (politiek) een scenario zoals WOII herhalen? J/N
(2) willen we (politiek) de sociale alternatieven blijven negeren? J/N

Ik zie niet veel politici die de kans op een derde wereldoorlog als een acuut probleem ervaren, als iets waarmee ze iets kunnen en moeten.
Op welke concrete sociale alternatieven doel je dan?

Anders gezegd, politiek staat voor een zwaarwichtige keuze om de bevolking wel/niet een correct verhaal te vertellen

Politici menen over het algemeen dat ze -vergissingen daargelaten- sowieso correcte verhalen vertellen.

vandaag beginnen immers steeds meer mensen te beseffen dat hedendaagse beleidsbeslissingen economisch onwaar zijn.

Wat is een 'economisch onware beleidsbeslissing'?
Economisch beleid dat tegen de adviezen van een meerderheid van de economen in gaat?
Ik ben blij dat economen het niet voor het zeggen hebben, gezien de inhoudsloosheid (achter de wiskundige formalisering) van economische theorieën.

Met v&Vriendengroet,

Wim

[TTC]

(1) Ik zie niet veel politici die de kans op een derde wereldoorlog als een acuut probleem ervaren, als iets waarmee ze iets kunnen en moeten.
(2) Politici menen over het algemeen dat ze -vergissingen daargelaten- sowieso correcte verhalen vertellen.
(3) Economisch beleid dat tegen de adviezen van een meerderheid van de economen in gaat? Ik ben blij dat economen het niet voor het zeggen hebben, gezien de inhoudsloosheid (achter de wiskundige formalisering) van economische theorieën.
(4) Wat is een 'economisch onware beleidsbeslissing'?
(5) Op welke concrete sociale alternatieven doel je dan?

Onderstaand antwoord als een niet limitatieve collage, hiermee willen we aangeven dat het niet ontbreekt aan informatie of deskundigheid. Op dezelfde manier kunnen we wellicht tot aan het eind van ons leven informatie en verklaringen sprokkelen en delen, uiteindelijk gaat het om de effectieve validatie van al dit prachtige studiewerk. We hoeven het zelfs niet over WOIII te hebben, het niet in rekening brengen van de sociale alternatieven betekent dat we vandaag getuige zijn van een sociaal drama dat - zoals je ook terecht aangeeft - niet laat vermoeden dat 'economie' (cfr 'oecumene') ernstig genomen wordt. Gezien de overvloed aan soortgelijken is het nog moeilijk om aan te nemen dat het zou gaan over onwetendheid, ook daar rapporteren de geestenswetenschappen vakkundig over. Kortom, laat ons hopen dat herstel snel z'n intrede mag doen, aan kennis ontbreekt het niet.

(1) Ik zie niet veel politici die de kans op een derde wereldoorlog als een acuut probleem ervaren, als iets waarmee ze iets kunnen en moeten.

Financieel omslagpunt (2005)

Amerikaanse dollars zijn nu nog een gewaardeerde muntsoort. Meer dan tweederde deel van de mondiale geldreserve wordt aangehouden in dollars. Daarom kunnen oplopende schulden van de Verenigde Staten worden gefinancierd door meer dollars uit te lenen. Centrale banken met grote reserves aan buitenlandse valuta, zoals China, Japan en andere Aziatische landen, worden in feite gegijzeld door de Amerikaanse fiscale politiek. Zij beseffen dat een weigering om hun dollarreserve verder te laten groeien – om van een vermindering daarvan maar te zwijgen - de dollarkoers onder zware druk zou zetten, waardoor zij enorme verliezen op hun reserves zou lijden. Daar komt nog bij dat een dollar met geringere koopkracht hun export naar de VS zou afremmen, hetgeen tot werkloosheid zou leiden en het gevaar van een recessie kan uitlokken. Dat zijn allesbehalve welkome vooruitzichten.

Echter, hoe lang blijft de wereld nog bereid de Amerikaanse overbestedingen te financieren ? Het financiële evenwicht raakt steeds verder verstoord en het is slechts een kwestie van tijd voordat het punt is bereikt waarop er een correctie MOET plaatsvinden. De centrale bankiers beseffen heel goed dat er maar één alternatief is voor een plotselinge en pijnlijke correctie, namelijk een radicale overstap naar een andere reservemunt. Als dat gebeurt, zouden de Amerikanen hun tekorten in dollars niet meer kunnen financieren, waardoor de Amerikaanse economie met een schok zou worden geconfronteerd die vergelijkbaar is met die welke recentelijk tot de ineenstorting van de Argentijnse economie heeft geleid. Dit zou wereldwijde repercussies hebben. In de Economic Outlook 2005 van het IMF wordt erop gewezen dat het niet langer de vraag is of de wereldeconomie zich zal aanpassen, alleen hoe deze aanpassing zich zal voltrekken. Als er met de nodige maatregelen voor een geleidelijke aanpassing wordt getalmd, zal dat tot een abrupte correctie leiden. Zoiets zou deel uitmaken van het omslagpunt voor de volledige wereldeconomie, of deze omslag misschien zelfs uitlokken.

http://www.bol.com/nl/p/het-chaos-punt/ ... 004464047/

(2) Politici menen over het algemeen dat ze -vergissingen daargelaten- sowieso correcte verhalen vertellen.

Halve waarheden

De halve waarheid is een misleidende verklaring die enige elementen van de waarheid omvat. De verklaring kan gedeeltelijk waar zijn. De verklaring kan geheel waar zijn maar slechts een gedeelte van de hele waarheid omvatten. De verklaring kan ook bedrieglijke elementen omvatten, zoals foutieve interpunctie of een ambiguïteit. De opzet van een halve waarheid is te bedriegen, te ontwijken, de schuld af te schuiven of een verkeerde voorstelling van zaken te geven. In de politiek zijn "halve waarheden" een veelvoorkomend verschijnsel. Zo nu en dan betichten politici elkaar ervan halve waarheden te gebruiken. De term kan echter ook gebruikt worden om een argument dat niet op halve waarheden berust in diskrediet te brengen.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Halve_waarheid

(3) Economisch beleid dat tegen de adviezen van een meerderheid van de economen in gaat? Ik ben blij dat economen het niet voor het zeggen hebben, gezien de inhoudsloosheid (achter de wiskundige formalisering) van economische theorieën.

Waarom economen zo vaak miskleunen

De economische wetenschap ligt zwaar onder vuur van zowel economen, andere sociale wetenschappers als beleidsmakers in politiek en bedrijfsleven. Kern van de kritiek is dat een aanzienlijk deel van het economische onderzoek irrelevant is voor beleidsonderbouwing en dat verklaringen en voorspellingen vaak onjuist zijn. In deze oratie wordt deze kritiek onderzocht voor wat betreft het belangrijkste paradigma in de moderne micro-economie, het standaard neoklassieke model. Een fundamentele tekortkoming van dit paradigma is dat economische begrippen onvoldoende gevalideerd worden waardoor niet de juiste data worden verzameld en dat de verkregen data op onjuiste wijze geanalyseerd en geïnterpreteerd worden.

https://biflatie.nl/artikelen/economisc ... iskleunen/

(4) Wat is een 'economisch onware beleidsbeslissing'?

Pragmatisch concept van waarheid

Een derde concept is de ‘pragmatische waarheid’. Volgens dit concept is een ervaring ‘waar’ als deze ervaring het individu helpt om een probleem op te lossen of om een situatie meester te worden. Ervaringen of overtuigingen worden beschouwd als handelingen zoals alle andere handelingen, en ware ervaringen en overtuigingen zijn die ervaringen en overtuigingen die positieve consequenties hebben. Pragmatisten hebben kritiek op het correspondentieconcept van waarheid, omdat ze vinden dat dit weinig met het alle daagse leven te maken heeft. Zij willen een mensgerichte theorie en zeggen: iets is waar omdat het waarde voor iemand heeft. Dit concept is dus subject betrokken en probeert niet het subject uit te schakelen. Waarheid is hier valuatie: iets is waar als het samenhangt met onze belangen, iets is niet waar als het niet samenhangt met onze belangen.

https://econognostiek.wordpress.com/waarheidsconcepten/

(5) Op welke concrete sociale alternatieven doel je dan?

Leren van de geschiedenis, 85 jaar later

Anno 2015 staat onze samenleving voor zwaarwichtige keuzes die vergelijkbaar zijn met de periode van net voor WOII, verschillende herstelplannen werden destijds genegeerd waarna een mondiale catastrofe zich heeft afgespeeld. Zo werd het zogeheten Chicago Plan door economische experten aangeboden maar niet ontvankelijk verklaard, vandaag zien we hetzelfde scenario met de indringende vraag of de geschiedenis zich zal herhalen. Alles is afhankelijk van menselijke keuzes en correcte informatieverstrekking, deze evolutionaire context kunnen we in een beeld vangen, naargelang deze of gene keuze stort onze samenleving in elkaar of kan het economische herstel in versneld tempo z’n intrede doen.


https://reversedebtsystem.wordpress.com/

[TTC]

Blijf nu even in het ongewisse, pro memorie.

[Dirk]

Blijf nu even in het ongewisse

Eindtijd of nieuw begin? Sommigen bedelen zich op basis van een eindtijd een nieuw begin toe, zonder te beseffen dat dit nieuwe begin mogelijk al begonnen is? Is het mogelijk dat mensen zelf kunnen kiezen voor een bedeling? Bijvoorbeeld die van een eindtijd, die van een begin, die van een levende God of die van een verborgen God? Graag je gedachten daarover.

[TTC]

Eindtijd of nieuw begin? Sommigen bedelen zich op basis van een eindtijd een nieuw begin toe, zonder te beseffen dat dit nieuwe begin mogelijk al begonnen is? Is het mogelijk dat mensen zelf kunnen kiezen voor een bedeling? Bijvoorbeeld die van een eindtijd, die van een begin, die van een levende God of die van een verborgen God? Graag je gedachten daarover.

Mensen kunnen zich hier zelfstandig over informeren en een vrije keuze maken, het is echter twijfelachtig of die keuze dan ook zo vrij is. Een en ander is proefondervindelijk waarneembaar, iets dat we kunnen vertalen als de paradox van oplossingen. Het zegt eenvoudig dat er simultaan wel en geen probleem is, dit afhankelijk van de manier van denken. Heeft alles met de psyche te maken, bruikbaar model om een en ander te toetsen op waarachtigheid:

[Wim Nusselder]

Hoe zou jij het 'project eindtijd' dan wel 'nieuw begin' omschrijven zodat politici het herkennen als iets waar zij iets mee kunnen en moeten?

(2) willen we (politiek) de sociale alternatieven blijven negeren? J/N

Op welke concrete sociale alternatieven doel je dan?

Anno 2015 staat onze samenleving voor zwaarwichtige keuzes die vergelijkbaar zijn met de periode van net voor WOII, verschillende herstelplannen werden destijds genegeerd waarna een mondiale catastrofe zich heeft afgespeeld. Zo werd het zogeheten Chicago Plan door economische experten aangeboden maar niet ontvankelijk verklaard, vandaag zien we hetzelfde scenario met de indringende vraag of de geschiedenis zich zal herhalen. Alles is afhankelijk van menselijke keuzes en correcte informatieverstrekking, deze evolutionaire context kunnen we in een beeld vangen, naargelang deze of gene keuze stort onze samenleving in elkaar of kan het economische herstel in versneld tempo z’n intrede doen.

Dus het alternatief dat jij voorstaat is een monetaire hervorming zoals voorgesteld in het Chicago Plan?
Als daar niet voor gekozen wordt stort onze samenleving volgens jou in elkaar?

Waar is de link gebleven met het oorspronkelijke onderwerp van dit topic, de vraag in hoeverre eindtijd-denken verenigbaar is met oecumene, met samenwerken als christenen aan een betere wereld?

(Met de rest van je reactie kon ik niets.)

Met v&Vriendengroet,

Wim

[Wim Nusselder]

Hoi Dirk,

Is het mogelijk dat mensen zelf kunnen kiezen voor een bedeling? Bijvoorbeeld die van een eindtijd, die van een begin, die van een levende God of die van een verborgen God?

Hoe verhoudt jouw vraag zich tot de vraag die ik centraal stelde in dit topic?
Die vraag was of eindtijd-denken (en seculier doemdenken) samenwerking als christenen (en van christenen en niet-christenen) aan een betere wereld in de weg staan (oecumene).

Het begrip 'bedeling' komt niet voor in mijn woordenboek en ik kan er in elk geval in de context van dit topic niets mee.
In elk geval niet zonder uitleg hoe jouw vraag samenhangt met de mijne.

Met v&Vriendengroet,

Wim

[Dirk]

Die vraag was of eindtijd-denken (en seculier doemdenken) samenwerking als christenen (en van christenen en niet-christenen) aan een betere wereld in de weg staan (oecumene).

"Aan alles komt een eind", beweren sommigen, en daar zit een kern van waarheid in. In veel situaties is er dus wel degelijk sprake van een eindtijd. Hoe je het ook wendt of keert, "deze wereld" zal vroeg of laat toch op de een of andere manier eindigen. Volgens sommigen wordt deze wereld vernietigd, volgens anderen hersteld (dus "vernieuwd") en pure atheisten gaan er ongetwijfeld van uit dat er een natuurlijk einde is. Er is dus sprake van een eindtijd, zodra we weten hoe lang deze tijd "mag" duren.

Nu is je vraag in hoeverre e.e.a. een betere wereld in de weg staat. Misschien staat de wereld wel een betere weg in de weg? Iets om over na te denken, Wim?

[TTC]

Dus het alternatief dat jij voorstaat is een monetaire hervorming zoals voorgesteld in het Chicago Plan? Als daar niet voor gekozen wordt stort onze samenleving volgens jou in elkaar? Waar is de link gebleven met het oorspronkelijke onderwerp van dit topic, de vraag in hoeverre eindtijd-denken verenigbaar is met oecumene, met samenwerken als christenen aan een betere wereld?

Zullen het hierbij laten Wim, door het gebrek aan cognitief vermogen en beperkte rationaliteit zal je die link niet zien. Er bestaat ook zoiets als angst voor vrijheid, zelfs een wonderpil helpt dan niet. Veel succes verder.

[Wim Nusselder]

Zullen het hierbij laten Wim, door het gebrek aan cognitief vermogen en beperkte rationaliteit zal je die link niet zien. Er bestaat ook zoiets als angst voor vrijheid, zelfs een wonderpil helpt dan niet. Veel succes verder.

Is goed.
Ligt dat alleen aan mij?
Je schiet niet zoveel op met het zien van links die anderen niet zien, zonder dat je ze kunt uitleggen aan mensen met minder cognitief vermogen en met minder focus op hun rationele zelf.
Dat weet ik uit eigen ervaring.

Wat je bedoelt met die angst voor vrijheid zie ik even niet.

Met v&Vriendengroet,

Wim

[Wim Nusselder]

Hoi Dirk,

Die vraag was of eindtijd-denken (en seculier doemdenken) samenwerking als christenen (en van christenen en niet-christenen) aan een betere wereld in de weg staan (oecumene).

"Aan alles komt een eind", beweren sommigen, en daar zit een kern van waarheid in.

Dat is zoals je tegen dingen aan kunt kijken, ja.
Je kunt de nadruk leggen op aspecten van je situatie die vroeg of laat eindigen, op aspecten die nieuw zijn, op aspecten die hoe dan ook door gaan en op aspecten die tijdloos zijn.
Dat is -denk ik- meer een kwestie van perspectief dan van 'realiteit'.
Het is meer een 'manier van denken' dan iets dat inherent is aan een gegeven 'werkelijkheid'.
Mijn vraag is dus in wezen in hoeverre zo'n manier van denken die focust op het idee dat we nu in een 'eindtijd' leven ons helpt.

Nu is je vraag in hoeverre e.e.a. een betere wereld in de weg staat. Misschien staat de wereld wel een betere weg in de weg? Iets om over na te denken, Wim?

Er zijn aspecten van 'de wereld' die verbetering in de weg staan, zonder meer (waaronder een geldstelsel dat vrijwel niemand begrijpt en dat dus misbruikt wordt door sommigen om zich te verrijken ten koste van anderen).
De vraag is wat wij kunnen doen (en laten) om die obstakels op te ruimen en in hoeverre die obstakels in onszelf zitten, in onze manier van denken.
Wij zijn deel van 'de wereld', of we dat nu willen of niet.
Geen deel willen zijn van 'de wereld', hopen dat die snel eindigt, verwachten dat die snel eindigt, zozeer verwachten dat die snel eindigt dat je er in gaat geloven, daar zozeer in gaan geloven dat je geneigd bent zelf te gaan bijdragen aan het eindigen van 'de wereld' zoals we die kennen, dat zijn allemaal denkstapjes die ik eng vind en waarvan ik betwijfel of die ons verder helpen, richting het Koninkrijk, richting een betere wereld, om dat nieuwe begin te ervaren.

Met v&Vriendengroet,

Wim

[Dirk]

Mijn vraag is dus in wezen in hoeverre zo'n manier van denken die focust op het idee dat we nu in een 'eindtijd' leven ons helpt.

Een focus dat we nu in de eindtijd leven is net zoiets als een focus dat we nu in een periode van extreme technische ontwikkeling leven, waarin machines (langzaam?) over mensen gaan heersen (Hawkings waarschuwt daar bijvoorbeeld tegen. Overigens heeft Hawkings de laatste tijd een aantal hele interessante uitspraken gedaan - interesse?). Het zijn dus feiten. Je kunt je op sommige feiten focussen, en daardoor andere feiten niet (willen) zien. Misschien speelt angst een rol, Wim? Ik gis maar wat?

Er zijn aspecten van 'de wereld' die verbetering in de weg staan, zonder meer (waaronder een geldstelsel dat vrijwel niemand begrijpt en dat dus misbruikt wordt door sommigen om zich te verrijken ten koste van anderen).

Geld speelt altijd een grote rol. Geldzucht nog meer. Maar, ook de focus op het geldstelsel zal resulteren in een niet-focus op andere zaken. Wederom ontstaat angst.

Britse premier: Merkels massa immigratie oorzaak van Brexit 30 juni 2016
Cameron: ‘EU weigert zorgen bevolking over massa immigratie serieus te nemen’ – Gaat de volgende Britse regering na nieuwe verkiezingen het Brexit weer ongedaan maken? – Italianen eisen € 40 miljard van Europa om failliete banken overeind te houden Merkels

‘ISIS plant na Istanbul aanslagen op nog 3 andere Europese luchthavens’
‘Amerika en Europa weigeren nog steeds Soennitische religieuze oorlog tegen Shi’iten, christenen en Joden onder ogen te zien’ De zoveelste massale slachtpartij in de naam van Allah en zijn profeet, deze keer in Istanbul. Who’s next? Volgens de doorgaans zeer

http://www.detalenten.nu/

De vraag is wat wij kunnen doen (en laten) om die obstakels op te ruimen en in hoeverre die obstakels in onszelf zitten, in onze manier van denken. Wij zijn deel van 'de wereld', of we dat nu willen of niet.

Heb je ideeen, Wim? En, hoe denk je die ideeen op 'de wereld' over te kunnen brengen?

Geen deel willen zijn van 'de wereld', hopen dat die snel eindigt, verwachten dat die snel eindigt, zozeer verwachten dat die snel eindigt dat je er in gaat geloven, daar zozeer in gaan geloven dat je geneigd bent zelf te gaan bijdragen aan het eindigen van 'de wereld' zoals we die kennen, dat zijn allemaal denkstapjes die ik eng vind en waarvan ik betwijfel of die ons verder helpen, richting het Koninkrijk, richting een betere wereld, om dat nieuwe begin te ervaren.

'Hopen' dat de wereld snel eindigt is iets anders dan 'verwachten' dat de wereld snel eindigt. Hoop is vaak uitgestelde teleurstelling, maar, het ontkennen van feiten, is nog erger. Misschien vind je het daarom eng? Pas als je de feiten goed kent, kan je met kleine (denk)stapjes verder komen, toch? Hoe denk je de feiten te kunnen onderscheiden van hoop en verwachtingen?

[TTC]

Is goed. Ligt dat alleen aan mij? Je schiet niet zoveel op met het zien van links die anderen niet zien, zonder dat je ze kunt uitleggen aan mensen met minder cognitief vermogen en met minder focus op hun rationele zelf. Dat weet ik uit eigen ervaring. Wat je bedoelt met die angst voor vrijheid zie ik even niet.

Ook eenvoudig, aan technische middelen (oa Chicago Plan) is er werkelijk geen gebrek, toch volstaat dat niet om er effectief ook wat mee te doen. Om deze reden spreken insiders over een tragische absurditeit, de sociale impact draconisch maar daar kunnen we dan weer niets mee. Het zijn eenvoudige verhalen, net zoals rationaliseren een psychisch afweermechanisme is. Niets nieuws onder de zon, een mens hoeft echt geen raketwetenschapper om dat te begrijpen, iets dat voor anderen dan weer onbegrijpelijk lijkt. De impasse compleet, de bevolking dacht immers dat een aantal hun belangen zouden verdedigen, ecco homo.

Drie vluchtwegen

Erich Fromm ziet drie verschillende vluchtwegen die de mens gebruikt om zijn vrijheid en verantwoordelijkheid te ontlopen. In elk van de drie vluchtwegen doet de mens afstand van het recht op handhaving van een eigen mening, eigen belangen en eigen geluk.

(1) Autoritarisme

Het eerste is autoritarisme of de neiging om de onafhankelijkheid van het eigen zelf op te geven en dat te doen samensmelten met iemand of iets buiten de eigen persoon teneinde zich de kracht te verschaffen die men zelf mist. De mens wordt de indruk gegeven dat hij alleen geluk zal kennen als hij zich onderwerpt aan deze krachten. In feite beschrijven we hier het conservatisme als een tegenpool van het liberalisme.

(2) Destructivisme

Een tweede vluchtweg is het destructivisme of het gevoel van de eigen machteloosheid tegenover de wereld buiten zichzelf door deze te verwoesten. Deze drift zou voortvloeien uit de individuele en sociale omstandigheden die het leven onderdrukken.

(3) Automatisch conformisme

Tenslotte is er de meest voorkomende vluchtweg, namenlijk het automatisch conformisme. Daarbij houdt het individu op zichzelf te zijn. Hij neemt volledig de persoonlijkheidsvorm aan die hem door zijn culturele omgeving wordt aangeboden en waardoor hij gaat gelijken op datgene wat anderen van hem verwachten.

https://panarchisme.wordpress.com/angst-voor-vrijheid/

[Gaitema]

In de reclames zeiden ze altijd: een beter begin, begint bij je zelf.
Als iemand je om hulp vraagt, kan je hem helpen. Jezus bracht op Gods kracht een revolutie, in Zijn eentje.
Paulus ging vaak met slechts één metgezel het zendingsveld in, waardoor Europa christelijk werd.
In China is het ook één man in de jaren tachtig geweest, die met de huiskerkbeweging begon (eerste samenkomst overigens door zijn moeder), dat nu meer dan 100.000.000 aanhangers kent in China.
Wat ze wel deden, is hun aanhang stimuleren om het goede nieuws door te geven en te bidden voor die mensen, waarop ze God zagen werken.

Ja, als je terugkijkt is vrijwel elk begin individueel, maar zijn ook heel veel ogenschijnlijk goede individuele beginnen doodgebloed.
Behalve een goed begin is ook een goed samenspel tussen mensen daarna van belang.
Als de tijd er niet rijp voor is levert een goed begin, al dan niet individueel, niet zoveel op.

Met v&Vriendengroet,

Wim

Zou kunnen. Misschien moet je het ook zien als een zaadje dat onder de grond ontkiemt. Als die begint, zie je aan de oppervlakte nog niks, al wordt het uiteindelijk een reusachtige woudboom.

[TTC]

Geld speelt altijd een grote rol. Geldzucht nog meer. Maar, ook de focus op het geldstelsel zal resulteren in een niet-focus op andere zaken. Wederom ontstaat angst.

Het monetaire stelsel heeft de mensheid overgenomen, bekijk het aandachtig en je gelooft je ogen amper hoe absurd het is, letterlijk. Aan kennis en informatie ontbreekt het niet, wel aan (politieke) daadkracht. In afwachting blijven we wel de perverse effecten cultiveren alsof het een hobby zou zijn, met als inzet de mensheid.

In de moderne systeemtheorie bepaalt chaos de toestand van een systeem waarin zijn stabiele cycli plaatsruimen voor complexe, schijnbaar ordeloze gedragingen. Een chaos-venster is een periode waarin iedere invloed of prikkel van buitenaf tot dusdanige proporties kan worden ‘opgeblazen’ dat bestaande tendensen erdoor worden veranderd en er nieuwe tendensen ontstaan. Het ‘chaospunt’ is de cruciale toestand waarop tendensen die tot de huidige toestand van het systeem hebben geleid ineenstorten en het systeem niet meer kan terugkeren tot zijn vroegere toestanden en gedragsmodi, maar onomkeerbaar wordt gelanceerd langs een traject met een aangepaste structuur en bijhorende modus operandi.



http://www.bol.com/nl/p/het-chaos-punt/ ... 004464047/

[Wim Nusselder]

Soms moet het eerst slechter worden, voor het beter wordt.

inmiddels bestaat er daar zoveel inzicht in dat we het een keertje anders kunnen doen.

Is inzicht bij individuen voldoende daarvoor?
Of heb je het dan over een samenspel tussen heel veel mensen onderling en met hun omgeving, grotendeels onbewust en onbedoeld, waarin een bepaalde kritische situatie moet ontstaan om het Vredesrijk door te laten breken, als die 'donderslag bij heldere hemel' waar we het over hadden?

een beter begin, begint bij je zelf.

Ja, als je terugkijkt is vrijwel elk begin individueel, maar zijn ook heel veel ogenschijnlijk goede individuele beginnen doodgebloed.
Behalve een goed begin is ook een goed samenspel tussen mensen daarna van belang.
Als de tijd er niet rijp voor is levert een goed begin, al dan niet individueel, niet zoveel op.

Misschien moet je het ook zien als een zaadje dat onder de grond ontkiemt. Als die begint, zie je aan de oppervlakte nog niks, al wordt het uiteindelijk een reusachtige woudboom.

Ja, en voor elke woudreus gaan miljoenen zaadjes dood.
Om zo'n woudreus te krijgen is veel meer nodig dan dat ene kiemplantje en ook daar (aan dat samenspel tussen mensen en met hun omgeving) kunnen we werken.
Oecumenisch, was mijn suggestie, zonder ons druk te maken over eindtijden en doemscenario's.

Met v&Vriendengroet,

Wim