Yolanda_dB schreef:Wetenschap hoort zich primair te richten op het verzamelen van "bewijs"
Nee, wetenschap is een proces dat zich richt op waarheidsvinding. Wetenschap zoekt
verklaringen. Er is een hierarchie, een ladder van kennis, en de wetenschap is het proces dat die ladder beklimt:
- Op de onderste tree hebben we
feiten, data, gegevens. Feiten zijn goedkoop, en ze zijn noodzakelijk voor het wetenschappelijke proces, maar in zichzelf zeggen ze ons niets.
- Op de tweede tree vinden we
wetten. Wetten zijn algemeenheden, vaak in de vorm van formules, die we hebben geconstateerd bij het kijken naar een grote verzameling feiten. Wetten stellen ons in beperkte mate in staat om toekomstige observaties te voorspellen, maar ze helpen ons in zichzelf niet het fenomeen te begrijpen.
- Op de derde tree vinden we de
hypothese. Dit is een verklaring voor een beperkte set feiten. De hypothese verklaart wat de relatie is tussen die feiten, waarom de feiten zijn wat ze zijn en niet anders, en legt waar mogelijk verbanden met grotere sets feiten. Het verzinnen en testen van hypotheses is waar 99.9999% van de wetenschap om draait.
- Op de hoogste tree van de ladder van kennis vinden we de
theorie. De theorie is het hoogste doel van de wetenschap - het eindproduct van het wetenschappelijk proces. Het is de droom van ieder wetenschapper om een permanente bijdrage te kunnen leveren aan een theorie. De theorie is een verklaring voor een grote set feiten. Zij bestaat uit feiten, wetten, hypotheses, en verbindt deze in een consistent en uitgebreid verklarend model.
Als men een nieuwe hypothese verzint, dan is het eerste wat men doet hiervoor de
nulhypothese formuleren. De nulhypothese is de negatie van de hypothese, en het is het
uitgangspunt van het wetenschappelijk proces. Met andere woorden:
men gaat er in eerste instantie altijd van uit dat de nulhypothese waar is. Het is aan de wetenschapper die de hypothese heeft verzonnen om te bewijzen dat de nulhypothese
niet waar is, en zijn hypothese waar. Hiertoe worden experimenten geformuleerd en observaties gedaan.
Gralgrathor schreef:Een aannemelijke these heeft een grotere kans met een bepaalde mate van betrouwbaarheid de realiteit te reflecteren dan een onaannemelijke these.
Yolanda_dB schreef:Het is m.i. een teken van niet-objectieve wetenschap.
Een niet-aannemelijke these verwerpen ten gunste van een aannemelijker these is "niet-objectief"? Niet om het één of ander, maar wat is dan wel objectief? Het is zeker niet objectief om twee theses die
niet gelijkwaardig zijn wel als zodanig te beoordelen. Ongelijkwaardige theses verdienen een ongelijkwaardige oordeel.
Dat is objectief.
Yolanda_dB schreef:Je loopt nl. vaak genoeg tegen een situatie aan waarin de minder aannemelijke these toch juist is.
Zeker, maar dat blijkt dan
achteraf, als
nieuwe data binnen is. Die nieuwe data toont dan aan dat de oorspronkelijk minder aannemelijke these toch aannemelijker is. Op dat moment wordt dus nog steeds de minder aannemelijke these verworpen - alleen is dat door de toevoeging van data een andere these dan voorheen.
Gralgrathor schreef:Als iemand een bizarre uitspraak doet (eg. "mijn opa is 500 jaar oud"), dan is de eenvoudigste verklaring altijd dat hij liegt, of tenminste niet de waarheid spreekt.
Yolanda_dB schreef:Waarbij je dus de mogelijkheid negeert dat het wel waar is.
Nee, maar dat is niet het
uitgangspunt. Het
uitgangspunt is dat het niet waar is. Het is aan degene die de claim maakt om te bewijzen dat het uitgangspunt - de nulhypothese - onjuist is.
Yolanda_dB schreef:Een beetje meer van "we kunnen het niet bewijzen, dus het heeft niet plaatsgevonden" struisvogel denken.
Nee, een beetje meer van: er is geen reden om aan te nemen dat ooit iets dergelijks is gebeurd, dus totdat iemand een testbare hypothese formuleert en daar de nodige data aan toevoegt is er niets om over te praten. Dat is niet zozeer wetenschap alswel gewoon gezond verstand. Het alternatief is dat je van
elke buitenzinnige claim die door iemand anders wordt gemaakt moet gaan uitzoeken of hij misschien toch waar is. En dat is natuurlijk onzin.
Yolanda_dB schreef:Ja ja. Weer verschuilen achter het argument van "niet nodig om iets te bewijzen, want dat moet de ander doen, want die claimt".
Nogmaals, dat is geen verschuilen, maar gewoon gezond verstand. Er worden honderdduizenden buitennissige claims gemaakt, op jaarlijkse basis, en er staan nog eens honderdduizenden claims in sprookjesboeken en religieuze manuscripten. Wetenschap is een proces. Wetenschap is
niet een verzameling mensen die elke claim onderzoeken waar ze toevallig tegenaan lopen. Als jij een wetenschapper kunt vinden die jou wil helpen met het onderzoeken van jouw claim, prima - veel plezier. Zo niet, dan moet je niet klagen; wetenschappers zijn mensen met een beperkte hoeveelheid tijd, en een beperkt budget, en elke minuut dat ze jou bijstaan gaat of van hun vrije tijd of van hun budget af; dan moet je het zelf gaan regelen.
Yolanda_dB schreef:Als je in zo'n geval zou zeggen dat er geen wetenschappelijk valide bewijs is voor de wereldwijde zondvloed, dan kan ik daar nog in meegaan.
Et voila. Wat ik eerder zei klopt: de bewijslast ligt bij de claimer. Maar het onderwerp is natuurlijk populair genoeg dan dat er al mensen naar hebben gekeken. En dat bewijs, dat is er gewoon niet. Er is geen enkele aanwijzing in het geologisch bestand voor een wereldwijde vloed. En zeker niet een die minder dan tienduizend jaar geleden heeft plaatsgevonden.
Yolanda_dB schreef:Dus ik draai het dan ook maar om, in analogie van getuigenissen in rechtzaken.
Rechtszaken werken hetzelfde als wetenschap. De claimer moet bewijzen. Als jij als aanklager beweert dat de beschuldigde een misdaad heeft begaan, dan is het aan jou om te bewijzen dat die bewering steek houdt. Slaag je er niet in voldoende bewijs op tafel te leggen, dan gaat de beschuldigde vrijuit.
Yolanda_dB schreef:En zo kunnen we allebei weer voorbeelden bedenken die aansluiten bij hoe we er tegen aankijken.
Meh. Mijn voorbeeld sluit beter aan bij jouw positie. De leeftijds claims van de Hebreeuwen vallen binnen het patroon van de regio en de periode. Het zou al te toevallig zijn als ze
wel binnen het patroon vallen, maar toevallig om een heel andere reden dan wat opgaat voor de volkeren eromheen. Dat is gewoon niet aannemelijk. Als uitgangspunt nemen we wat het aannemelijkst is. Aan jou om te bewijzen waarom de Hebreeuwen
wel een uitzondering zijn op het patroon (terwijl ze op het oog toch het patroon lijken te volgen; dat moet je dan ook nog eens verklaren - Ockham's Scheermes staat alvast klaar).