Christiaan schreef:Ik begrijp wat je bedoelt. Ik vraag me trouwens af in hoeverre gelovigen daadwerkelijk de Bijbel op zo'n manier onderzoeken. Ik ben zelf katholiek opgevoed en veel in de kerk geweest. Mijn ervaring is dat die 'kritische' blik zelden of nooit aanwezig was. Misschien dat dat bij andere denominaties anders is. Of dit forum hebben de gelovigen zich over het algemeen méér ingelezen over de Bijbel. Maar aan de andere kant ontbreekt er ook regelmatig kennis over wetenschap, ET en atheïsme.
Is het dan niet het punt dat de ene persoon rationeler is dan de andere? Voor de één moet het kloppen, voor de ander is voldoende als hij of zij zich thuisvoelt. Het zijn beiden (verschillende) manieren van kennen.
Maar mijn opmerking over dat wanneer je het niet begrijpt, het niet kunt geloven. Voorbeeld: Als ik een tekst voor mijn neus krijg in een taal die ik niet begrijp, dan kan ik niet zeggen dat ik geloof wat er staat. Datzelfde geldt ook voor een tekst die ik wél kan lezen, maar niet begrijp wat er bedoelt wordt.
Ik zie geloven als vertrouwen. Het is niet zo dat bij wat ik nog niet begrijp dat ik denk dat daar een lijk uit de kast kan komen of een reden om niet meer te geloven. Iets wat ik nog niet begrijp zal ooit wel binnen het geloofsplaatje passen - of niet. Maar misschien ziet Yolanda dat anders.
Ik denk bijvoorbeeld dat het bij de 7 dagen uit Genesis 1 om een vertelvorm gaat. Ik acht het vanuit Gods scheppende kracht echter niet onmogelijk dat Hij het werkelijk zo gedaan heeft. Als dat uiteindelijk zo blijkt te zijn, val ik niet van mijn geloof af.
Christiaan schreef:Ook hier begrijp ik wat je bedoelt. En ik ben het er ook grotendeels mee eens. Laat ik het anders verwoorden. Ik heb een bepaald beeld van de wereld en ik ben er van overtuigd dat dat een juist beeld is (maar het kan altijd beter, dus bijleren is altijd goed). Het is niet zo dat ik alle informatie bewust evalueer. Als iemand mij iets verteld en komt overeen met dat wereldbeeld, dan heb ik geen reden om te twijfelen. Zeker niet als het een bewering is die verder geen invloed op mijn leven. Als iemand mij verteld dat hij een hond als huisdier heeft, dan heb ik geen reden om aan die bewering te twijfelen. Dat basisvertrouwen in de mens heb ik ook. En als het niet waar zou zijn, dan heeft dat verder ook geen invloed op mijn leven. Als iemand zou beweren dat hij een vuurspuwende draak als huisdier heeft, dan is dat in conflict met mijn beeld van de wereld. Dus daar is de basis positie om niet te geloven, totdat daar een goede reden voor is, zoals bewijs.
En uiteraard vertrouw ik de mensen die ik ken, zoals familie en vrienden, meer dan andere mensen. Dit geldt uiteraard ook voor mensen die over hun vakgebied praten. Maar als iemand mij iets vertelt over zijn vakgebied en ik snap het niet, dan wordt dat geen onderdeel van mij (geloofs)overtuiging.
Iets deel maken van je geloofsovertuiging is natuurlijk wel heel vergaand. Als iemand mij vertelt dat hij een vuurspuwende draak als huisdier heeft, zal dat ook geen onderdeel worden van mijn geloofsovertuiging. Ik zal het eerst beschouwen als een grap of een metafoor (een auto die vuur spuwt uit de uitlaat?). Maar het kan ook zijn dat hij een komodovaraan heeft. En iemand moet wel heel erg aandringen wil ik komen kijken.
Het kan wel zijn dat mijn overtuiging verandert als de persoon in kwestie werkelijk over een vuurspuwende draak beschikt. Dat zit hem er niet in dat ik een nieuw fenomeen leer kennen (want elke dag kan je wel nieuwe dingen leren kennen), maar in het feit dat ik de persoon niet wilde geloven hoezeer hij ook aandrong. Mijn eigen waarheid kwam op dat moment niet overeen met de werkelijkheid. Natuurlijk had ik daar goede redenen voor (het is een mythisch monster), maar ik zou me wel gaan afvragen waar mijn stelligheid vandaan kwam. Want die bleek op drijfzand te zijn gebaseerd.