Goed en kwaad

[carramba]

Het probleem is denk ik vooral dat je meningen poneert over wat anderen zeggen die dat helemaal niet bedoelen. Die krijgen daardoor de indruk dat je willens en wetens hun woorden verdraait.

Ik heb toch meerdere keren gevraagd om uitleg wat dood in de bijbel dan betekend anders dan wat wij over het algemeen van dood begrijpen.
En lees zelf eens terug wat er dan uitkomt. "het betekend iets anders" maar wat het dan betekend wordt niet gezegd. "Men sterft geestelijk" maar wat een geest dan is wordt ook niet uitgelegd. En ja dan bouw ik daar een mening uit op en die poneer ik. Wat moet ik dan anders poneren dan mijn mening?

[Anja (oud account)]

Maar als je gaat roepen dat je meer vertrouwen hebt in god dan in wetenschap maar wel naar een arts gaat ipv je leven in gods handen leggen dan kan je mij moeilijk kwalijk nemen ik dat behoorlijk hypocriet vind.

Dit soort schijntegenstellingen waarin je dus kennelijk volhardt en die je sommige christenen door de strot blijft wringen, doen denken aan de misleidingen van de duivel in Mat.4 en Luc.4

Vind het niet echt een schijntegenstelling. Het raar dat je zegt dat je geen vertrouwen hebt in wetenschap terwijl je anderzijds zegt dat wetenschap door god gegeven is.
Dat je wel naar een arts gaat terwijl je een lage dunk hebt van wetenschap. Dat je wel gebruik maakt van wetenschap terwijl je het verloochend.
Ik zou dat eerder een schijntegenstelling noemen. Nu klinkt schijntegenstelling wel een stuk vriendelijker dan hypocriet maar daarom is het niet minder waar.

Je bent er talloze malen op gewezen dat indien via een arts genezing plaatsvindt, het in onze ogen, onze waarneming, onze beleving, die genezing door God via de arts tot stand is gebracht. En als die arts - ook als genezing niet mogelijk is gebleken - toch het juiste doet en integer is, dat hij ook dan een instrument van God is. Wij beoordelen dat zelf,door de relatie die wij hebben met God in Christus en wij rusten daarin. Daarbij kijken wij op niemand neer, ook niet op de medische wetenschap, maar wij weten ook dat mensen, net als wijzelf, te allen tijde feilbaar zijn. Wij vertrouwen op mensen niet maar op God, die mensen wel in kan schakelen en Zijn engelen kan sturen in moeilijke situaties (ja dat heb ik meermaals meegemaakt, nee, ik ga je daar niet over vertellen). Gods liefde en hulp en leiding includeert mensen, wetenschappers, artsen. Wij zijn dankbaar voor ieder mens die zijn werk doet maar wij vertrouwen op Zijn Werk en op het Volbrachte Werk aan het Kruis. Wij roemen op eigen werken niet, en wij roemen ook niet op werken van de wetenschap, ook niet van een arts. Wel zijn wij dankbaar als een arts of andere mens, goede zorg verleent, ook als deze arts ongelovig is, maar wel liefdevol en integer, en zich inzet voor andere mensen. En zo'n goede arts bedanken wij van harte voor zijn inzet. Een arts die echter niet integer handelt en hoogmoedig en dientengevolge vaak onvakbekwaam handelt, die dienen wij ten behoeven van onszelf en de onzen, van repliek , en aan zo'n arts wensen zij onszelf en de onzen liever niet toe te vertrouwen. Zolang wij een keuze hebben, zullen wij die arts niet meer bezoeken en een andere uitkiezen.
Wij verafgoden geen mensen, geen wetenschap en geen enkele witte jas, en zijn dankbaar om mensen die ons op integere wijze zorg verlenen.

De wig die jij hardnekkig tracht te drijven tussen Christenen en andere mensen, zoals artsen, is onjuist en niet integer.

[Tin]

Het probleem is denk ik vooral dat je meningen poneert over wat anderen zeggen die dat helemaal niet bedoelen. Die krijgen daardoor de indruk dat je willens en wetens hun woorden verdraait.

Ik heb toch meerdere keren gevraagd om uitleg wat dood in de bijbel dan betekend anders dan wat wij over het algemeen van dood begrijpen.
En lees zelf eens terug wat er dan uitkomt. "het betekend iets anders" maar wat het dan betekend wordt niet gezegd. "Men sterft geestelijk" maar wat een geest dan is wordt ook niet uitgelegd. En ja dan bouw ik daar een mening uit op en die poneer ik. Wat moet ik dan anders poneren dan mijn mening?

Ik heb de discussie niet goed genoeg gevolgd om er exact op aan te sluiten.
Maar met wat wij "in het algemeen" onder dood begrijpen, is dat het verschil dat er is tussen een mens dat rondhuppelt en een mens onder de zoden ligt?
Dat is m.i. dan toch een nogal beperkte invulling van het woord.
Een opmerking als "we moeten voortdurend sterven om iets nieuws toe te kunnen laten" , zal je dan totaal niets zeggen. Toch vraag ik je dan een dergelijke opmerking niet direct af te doen als onzinnig.

Wat betreft het in aanraking komen met de kennis van goed en kwaad (ik verpak het hier even niet in een mooi verhaal), zie ik niet hoe je daarmee niet zou kunnen sterven.
Immers: waar tegenstelling is tussen het één en het ander, is dualiteit.
Waar dualiteit is, is geen éénheid. Is alles verdeeld in paren van tegenstelling. Goed en kwaad. Zijn en niet zijn. Leven en dood.

[Christiaan]

Ik relativeer ook wetenschappelijke waarheid. Het is kennis die volgens een betrouwbare methode tot stand is gekomen en daarom te verkiezen boven andersoortige kennis die gebruikt wordt als gemeenschappelijke basis in het publieke domein. Maar of het dat tot waarheid maakt? Nee, op zijn best een benadering van de waarheid.

Hier zijn we het beiden over eens. Waarheid is misschien wat slecht geformuleerd. Met de waarheid hier bedoel ik wat waar is over de realiteit waarin we leven. En wat waar is over die realiteit is ons beeld van die realiteit. Dat is m.i. altijd een benadering omdat wetenschap nooit iets 100% absoluut kan bevestigen.

Wetenschap bestaat bij de gratie dat alles wat we waarnemen, geen unieke gebeurtenissen zijn, maar verlopen volgens wetmatigheden. Wanneer er toch een unieke gebeurtenis tussen zou zitten die niet verklaard zou mogen worden volgens wetmatigheden, dan zou de wetenschap die simpelweg missen. Wetenschap sluit bij voorbaat een ingrijpen van een god uit buiten de wetmatigheden om (volgens het principe 'alsof God niet bestaat' - etsi Deus non daretur). Ik denk dat een god of andere bovennatuurlijke verschijnselen daarom niet behoren tot de wetenschappelijke hypothesen. De wetenschap zal nooit God kunnen aantonen of uitsluiten. Het enige wat wel kan is de structuur van onze werkelijkheid inzichtelijk maken (benaderen).

Ook hier ben ik het met je eens dat wetenschap alleen maar natuurlijke verschijnselen kan onderzoeken en verklaren. (Trouwens. met hypothese bedoel ik net per sé wetenschappelijke hypothese. Vandaar dat ik God ook als een hypothese noemde.) Ik sluit ook niet uit dat er bovennatuurlijke fenomenen bestaan, maar we hebben nog geen betrouwbare methode gevonden om die bovennatuurlijk fenomenen te onderzoeken/verklaren/bewijzen. Totdat er zo'n betrouwbare methode is, zie ik geen rechtvaardiging om er in te geloven.

Maar is dat een juiste weg naar de waarheid? Mensen die zijn opgevoed door christelijke ouders, zijn over het algemeen christen. Mensen die zijn opgevoed door moslims, hindoes en atheïsten zijn respectievelijk ook moslim, hindoe of atheïst. Is dit een goede reden te geloven in de god die je hebt meegekregen? Het lijkt me niet.

Ik geloof ook niet in de god die ik heb meegekregen - althans hoe ik die in mijn jeugd opvatte. Het is wel dat je je door zo'n opvoeding indringend met dergelijke vragen moet bezighouden. Ik geloof er zelf niks van dat je vanuit een blanco positie de waarheid beter kan ontdekken dan vanuit bijvoorbeeld een christelijke of een islamitische opvoeding. Ik schat het op hoge waarde dat ik groot ben geworden binnen een minderheidscultuur, waardoor onderwerpen automatisch twee kanten hebben, namelijk de mening van de meerderheid en die van de minderheid. Vergelijk het maar met kinderen die tweetalig worden opgevoed, die hebben later een betere uitgangspositie bij het aanleren van andere talen. Ik zie waarheid ook bij uitstek als iets dat binnen een dialoog meer verdiept kan worden dan het napraten van een schoolboekverhaal. De evolutietheorie met de nodige kanttekeningen is daarvan natuurlijk een voorbeeld.

Ik geloof wél dat je vanuit een blanco positie beter de waarheid kunt ontdekken (Tenzij je wellicht in een god gelooft die daadwerkelijk bestaat, maar dat is dan puur toeval). Hoe objectiever je iets kunt beoordelen, hoe eerder je tot een goede keuze komt lijkt me. Je bent dan niet bevooroordeeld. Daarbij ben ik ook absoluut zomaar tegen het napraten van een schoolboekverhaal. Het belangrijkste wat je kinderen kunt meegeven is om zelf te leren denken. Dus niet alleen wat, maar vooral hoe je moet denken.
De ET, alle andere wetenschappelijke theorieën/hypothesen EN de religies hebben allemaal kanttekeningen. HOE ga je met die kanttekeningen om, dat is de belangrijkste vraag.

Ook dit zegt verder niks over de waarheid van de realiteit. Geloven heeft allerlei functies en voordelen, maar dat is nog geen goede reden om aan te nemen dat het ook daadwerkelijk waar is. Deze argumenten worden nl. ook aangedragen door moslims, hindoes en boeddhisten.

Ik zie waarheid niet als iets dat los verkrijgbaar is. Dat roodkapje door de wolf werd opgegeten is waar binnen de context van het sprookje. Een laboratoriumresultaat is waar binnen de context van het laboratorium, maar in een veldsituatie kan het resultaat best niet waar zijn. Dat het geloof goed voor mij is, is waar binnen de context van mijn leven. Ik leef maar één leven, dus het tegendeel kan ook niet bewezen worden. Het zegt dus niets over de waarheid van de realiteit, maar het is voor mij wel de enige waarheid die ertoe doet. De wetenschap vertelt mij niet wat goed is, hoogstens wat de meeste mensen goed vinden en verder kan ze voordelen en nadelen beschrijven.

Hier komen we weer een klein beetje on-topic Wat is goed en kwaad voor je en heeft dat niet met voordeel en nadeel te maken t.o.v. je welzijn. En is dat niet wetenschappelijk te bepalen?
Maar je bent wel eerlijk dat je toegeeft dat jouw geloof niet per sé de waarheid van de realiteit hoeft te zijn. En zolang je dingen gelooft die niet schadelijk zijn, kan het niet veel kwaad. Onze acties worden 'gestuurd' doe onze (geloofs)overtuigingen. En als die (geloofs)overtuigingen niet overeen komen met de realiteit, dan is het mogelijk dat ook je acties niet 'overeen komen' met de realiteit. En dat kan gevaarlijk zijn. Ik denk dat voor de meeste gelovigen in Nederland reuze mee valt, maar er zijn genoeg voorbeelden te geven waarin het fout gaat.

Vergeving is iets dat bij de christelijke boodschap hoort, maar ook buiten de christelijke context veel wordt toegepast, omdat de waarheid daarvan bewezen is. Maar hoe zit dat met "je vijanden liefhebben"? Kortgeleden was er nog in het nieuws dat religieus opgevoede kinderen minder goed onderscheid kunnen maken tussen fantasie en realiteit? Diverse mensen duiken er dan op om dat als bewijs te zien dat religie negatieve effecten heeft. Maar het kan ook betekenen dat deze kinderen wat langer nodig hebben om het één en ander uit elkaar te houden en daardoor tot veel meer nuance in staat zijn. Misschien zijn ze daardoor later ook beter in staat om literaire nuances te onderscheiden, wie weet.

Ik denk dat het moeilijker onderscheid kunnen maken tussen fantasie en realiteit op zichzelf wel een negatief effect is. Maar zoals je zelf ook al aangaf, zou het ook positieve effecten kunnen hebben. Dan zou je moeten onderzoeken wat het totaalplaatje is.
Wat betreft "je vijanden liefhebben": Ik vraag me af of dat een deugd is. Dat zal voor iedereen anders zijn. Het hangt er ook van af wat je bedoelt met "vijanden". Het is voor mij nog iets te abstract om daar een oordeel op te vellen.

Dat leven na de dood weet ik nu ook niet hoor. Ik denk ook dat seculier humanisme in veel opzichten overeenkomt met de horizontale component (heb uw naaste lief) van het christendom terwijl de verticale component mist. Die verticale component brengt m.i. evenwicht aan waar het gaat om individuele zelfbeschikking, ambities, e.d. Maar dat is ook persoonlijk.

Wat bedoel je precies met de verticale component? Ik zie seculier humanisme niet alleen als interactie met anderen, maar juist ook je persoonlijke ontwikkelking, welzijn, (geluks)ervaringen en liefde.

Die logica kan ik niet volgen. Zeg je nou dat wanneer je iets totaal onbegrijpelijks gelooft, je daarom ook andere dingen kunt geloven als je ze niet begrijpt? Waarom zou je dat doen of willen?

Geloven in God is accepteren dat je mens bent die slechts een deel van de werkelijkheid kan begrijpen. Want alle vragen rond God - of Hij nu wel of niet ingrijpt - brengen onbegrijpelijkheid mee, naast dat we slechts kunnen spreken in de dimensies die wij kennen en waar we Hem zeker mee te kort zullen doen. Maar als je God accepteert als behorend tot de werkelijkheid, dan is ook het scheppen in 6 dagen, het opstaan van een dode, etc allemaal niet zo spannend. Je kan de scheppingsverhalen van Genesis zo lezen zonder te struikelen over een sprekende slang. Een gelovige die letterlijk gelooft dat daar een slang sprak, kan daardoor prima communiceren met een gelovige die daarin slechts een metafoor ziet (zoals ik).

Ok, ik begrijp wat je bedoelt. Ik snap alleen nog steeds niet waarom je dit zou willen. Nogmaals, dit zijn argumenten die moslims en hindoes ook (kunnen) gebruiken. Ik zie dit niet als een weg daar wat waar is over de realiteit.

Zoals ik al aan peda antwoordde: ik sta in twee werelden en zoals Bonhoeffer al schreef: christenen moeten leven voor God en met God zonder God. God is inderdaad voor mij een eindpunt: ik hoop dat Hij me staat op te wachten aan het einde van mijn levensweg, maar tot die tijd kan ik niet achterover leunen dat God mijn bedje wel spreidt. Ik kan niet met God in de hand anderen bestrijden, zoals jihadisten doen. Ik accepteer dat de wetenschap werkt met een naturalistisch kader, ook al denk ik dat de wetenschap rijker zou zijn als ze andere perspectieven meer ruimte zou geven. Er is één gelijk speelveld en op dat speelveld zijn we allemaal mensen onder elkaar.

Mooi verwoord. Alleen de wetenschap is ook weer beperkt in het ruimte geven aan andere perspectieven. Voor je het weet is het geen wetenschap meer.

[Piebe Paulusma]

Eén punt wil ik graag even op reageren.

Hoe objectiever je iets kunt beoordelen, hoe eerder je tot een goede keuze komt lijkt me.

Wat God betreft gaat dat niet. Het uitgangspunt is dat hij wel of niet bestaat en dat is beide in beginsel subjectief.

[Anja (oud account)]

Eén punt wil ik graag even op reageren.

Hoe objectiever je iets kunt beoordelen, hoe eerder je tot een goede keuze komt lijkt me.

Wat God betreft gaat dat niet. Het uitgangspunt is dat hij wel of niet bestaat en dat is beide in beginsel subjectief.

Juist en dat Subject is Jezus en met Hem zijn wij medesubject. Wie zichzelf niet wil onderzoeken, met hart, ziel en verstand, zich niet wil geven, blijft alles als een object beschouwen. Want hij Relateert Zich aan jou, en een relatie, laat staan de Relatie, is altijd gebaseerd op wederkerigheid. Eerder is er geen relatie. Dat is niet erg, maar je kunt dan weinig beginnen als het gaat om wat geen oog heeft gezien, geen oor gehoord, wat God heeft toebereid voor hen die Hem liefhebben.

[peda]

Eén punt wil ik graag even op reageren.

Hoe objectiever je iets kunt beoordelen, hoe eerder je tot een goede keuze komt lijkt me.

Wat God betreft gaat dat niet. Het uitgangspunt is dat hij wel of niet bestaat en dat is beide in beginsel subjectief.

Ik ben het met deze opmerking geheel eens. In deze tijd van individualisme is het de grote "' mode "' dat een ieder zijn/haar eigen ervaringen wil beleven en niet wil afgaan op de ( overgeleverde ) ervaringen van ( professionele ) anderen. Eigen ervaringen zijn een subjektief beleven van de "' werkelijkheid "' en daarmede zijn wij weer terug bij het begin. Een a-theist die geen Godsantenne heeft, beleeft een andere "' werkelijkheid "' als iemand die wel beschikt over een (zeer fijne) afstemming. Los daarvan wat nu weer de Bron is waar de afstemming op gericht is. Het blijft wel zo dat innerlijke kennis veel sterker een subjektieve kleurring heeft als de kennis die wordt opgedaan via een proces geleid door verificatie en falsificatie. Hoe daar mee om te gaan, wordt ook weer subjektief bepaald. Hoe dan ook, het gebied dat objektief kan worden beoordeeld, is enorm veel kleiner dan het gebied dat via de subjektiviteit voor allen toegankelijk is.

[Christiaan]

Eén punt wil ik graag even op reageren.

Hoe objectiever je iets kunt beoordelen, hoe eerder je tot een goede keuze komt lijkt me.

Wat God betreft gaat dat niet. Het uitgangspunt is dat hij wel of niet bestaat en dat is beide in beginsel subjectief.

Ik ben het met deze opmerking geheel eens. In deze tijd van individualisme is het de grote "' mode "' dat een ieder zijn/haar eigen ervaringen wil beleven en niet wil afgaan op de ( overgeleverde ) ervaringen van ( professionele ) anderen. Eigen ervaringen zijn een subjektief beleven van de "' werkelijkheid "' en daarmede zijn wij weer terug bij het begin. Een a-theist die geen Godsantenne heeft, beleeft een andere "' werkelijkheid "' als iemand die wel beschikt over een (zeer fijne) afstemming. Los daarvan wat nu weer de Bron is waar de afstemming op gericht is. Het blijft wel zo dat innerlijke kennis veel sterker een subjektieve kleurring heeft als de kennis die wordt opgedaan via een proces geleid door verificatie en falsificatie. Hoe daar mee om te gaan, wordt ook weer subjektief bepaald. Hoe dan ook, het gebied dat objektief kan worden beoordeeld, is enorm veel kleiner dan het gebied dat via de subjektiviteit voor allen toegankelijk is.

Hoi Piebe 2.2 en peda,

Zoals ik het zie zijn er 2 mogelijkheden: Of god bestaat wel in onze (objectieve) realiteit of hij bestaat niet in onze (objectieve) realiteit. Ik snap niet hoe dit "in beginsel subjectief" is. Wat bedoelen jullie hier precies mee?
Ik ben het ermee eens dat mijn beeld van de realiteit subjectief is t.o.v. de daadwerkelijke (objectieve) realiteit. Dat geldt voor iedereen.

[Peter79]

Ik geloof wél dat je vanuit een blanco positie beter de waarheid kunt ontdekken (Tenzij je wellicht in een god gelooft die daadwerkelijk bestaat, maar dat is dan puur toeval). Hoe objectiever je iets kunt beoordelen, hoe eerder je tot een goede keuze komt lijkt me. Je bent dan niet bevooroordeeld. Daarbij ben ik ook absoluut zomaar tegen het napraten van een schoolboekverhaal. Het belangrijkste wat je kinderen kunt meegeven is om zelf te leren denken. Dus niet alleen wat, maar vooral hoe je moet denken.
De ET, alle andere wetenschappelijke theorieën/hypothesen EN de religies hebben allemaal kanttekeningen. HOE ga je met die kanttekeningen om, dat is de belangrijkste vraag.

Om tot een oordeel te komen, heb je een vooroordeel nodig. Een hypothese is niets anders dan een vooroordeel dat je toetst. Het maakt volgens mij echt niet uit waar je je vooroordelen vandaan haalt, als je ze maar toetst. Verder ben ik het met je eens. Zelf leren nadenken is één van de belangrijkste dingen die je een kind kan meegeven. Dat is tevens trouw zijn aan je zelf, oprecht zijn naar jezelf toe en dat is niet anders dan volgens het principe van de waarheid, echtheid zonder huichelachtigheid.

Hier komen we weer een klein beetje on-topic Wat is goed en kwaad voor je en heeft dat niet met voordeel en nadeel te maken t.o.v. je welzijn. En is dat niet wetenschappelijk te bepalen?
Maar je bent wel eerlijk dat je toegeeft dat jouw geloof niet per sé de waarheid van de realiteit hoeft te zijn. En zolang je dingen gelooft die niet schadelijk zijn, kan het niet veel kwaad. Onze acties worden 'gestuurd' doe onze (geloofs)overtuigingen. En als die (geloofs)overtuigingen niet overeen komen met de realiteit, dan is het mogelijk dat ook je acties niet 'overeen komen' met de realiteit. En dat kan gevaarlijk zijn. Ik denk dat voor de meeste gelovigen in Nederland reuze mee valt, maar er zijn genoeg voorbeelden te geven waarin het fout gaat.

Als geloofsovertuigingen schadelijk of gevaarlijk zijn, blijkt dat uit een toets aan de realiteit en dat is waarom ik ervan overtuigd ben dat mijn overtuiging waar is. Volgens het principe aan de vruchten kent men de boom.

De wetenschap kan slechts in beschrijvende (descriptieve) zin bepalen wat goed en fout is en nooit in voorschrijvende (prescriptieve) zin. Anders beland je in een naturalistische dwaling.

Wat goed is, is in elk geval cultureel bepaald, want in het westen vinden we onze normen vaak hoger dan die van het Midden-Oosten. Maar heel basale zaken zoals beschikken over leven en dood kennen een veel minder grote variatie tussen culturen en kunnen waarschijnlijk gemakkelijker onder één noemer worden gebracht.

Ik denk dat het moeilijker onderscheid kunnen maken tussen fantasie en realiteit op zichzelf wel een negatief effect is. Maar zoals je zelf ook al aangaf, zou het ook positieve effecten kunnen hebben. Dan zou je moeten onderzoeken wat het totaalplaatje is.
Wat betreft "je vijanden liefhebben": Ik vraag me af of dat een deugd is. Dat zal voor iedereen anders zijn. Het hangt er ook van af wat je bedoelt met "vijanden". Het is voor mij nog iets te abstract om daar een oordeel op te vellen.

Ik geef dit voorbeeld omdat het vanuit het christelijk denken goed is om je vijanden lief te hebben (in de zin van voorschrijvend). De moraal van Jezus gaat hier heel ver en volgens mij kan het niet anders dan dat dit principe voor iedereen goed zou uitwerken. De meeste mensen leven daar echter niet naar. Daarmee wordt de kans klein dat zoiets tot een wetenschappelijk vastgestelde moraal gaat horen.

Dat leven na de dood weet ik nu ook niet hoor. Ik denk ook dat seculier humanisme in veel opzichten overeenkomt met de horizontale component (heb uw naaste lief) van het christendom terwijl de verticale component mist. Die verticale component brengt m.i. evenwicht aan waar het gaat om individuele zelfbeschikking, ambities, e.d. Maar dat is ook persoonlijk.

Wat bedoel je precies met de verticale component? Ik zie seculier humanisme niet alleen als interactie met anderen, maar juist ook je persoonlijke ontwikkelking, welzijn, (geluks)ervaringen en liefde.

oh sorry, vergeten toe te lichten. De vertikale component is de relatie de gelovige met God heeft. Die verticale relatie ("God staat ver boven ons stervelingen") zet alles in een ander licht. Omdat het leven niet iets is dat je zomaar is toegevallen, maar wat bedoeld en gegeven is door God, maakt dat absoluut zelfbeschikkingsrecht in een christelijke overtuiging niet mogelijk is, terwijl het seculier humanisme daar eigenlijk geen rem heeft en in het absolute kan schieten (een bewuste wilsbeslissing is nu vaak een criterium, maar daar zit geen absolute grondslag onder - het is eigenlijk inconsequent om van een ander individu te beoordelen of zijn wilsbeslissing al dan niet bewust is).
Het huwelijk is tevens iets dat bij ongebreidelde individuele ambities zal sneuvelen - (jaarlijks een behoorlijke proportie) maar als het huwelijk een waarde heeft van zichzelf ("Wat God bij elkaar gebracht heeft, scheidde de mens niet"), dan wordt ambitie beteugeld en in dienst gesteld van het huwelijk en gezin.

Ok, ik begrijp wat je bedoelt. Ik snap alleen nog steeds niet waarom je dit zou willen. Nogmaals, dit zijn argumenten die moslims en hindoes ook (kunnen) gebruiken. Ik zie dit niet als een weg daar wat waar is over de realiteit.

Ik hoop dan ook dat het eindpunt voor moslims en hindoes en voor welk ander beginpunt dan ook hetzelfde is als mijn eindpunt. Zij bewandelen een andere weg, maar door het verwerpen van foute vooroordelen door toetsing aan de praktijk van het leven, treedt er convergentie op.

[Christiaan]

Je bent er talloze malen op gewezen dat indien via een arts genezing plaatsvindt, het in onze ogen, onze waarneming, onze beleving, die genezing door God via de arts tot stand is gebracht. En als die arts - ook als genezing niet mogelijk is gebleken - toch het juiste doet en integer is, dat hij ook dan een instrument van God is.

Welke rol heeft wetenschap dan in dit voorbeeld? Is God de enige die effect heeft op de genezing en is daarbij wetenschap niet van belang? Of gebruikt God de wetenschap als 'tool' zodat God via de wetenschap/arts tot genezing komt? Of is het iets er tussenin of iets totaal anders?

Wij verafgoden geen mensen, geen wetenschap en geen enkele witte jas, en zijn dankbaar om mensen die ons op integere wijze zorg verlenen.

Dat hebben wij dan gemeen.

[peda]

Eén punt wil ik graag even op reageren.

Hoe objectiever je iets kunt beoordelen, hoe eerder je tot een goede keuze komt lijkt me.

Wat God betreft gaat dat niet. Het uitgangspunt is dat hij wel of niet bestaat en dat is beide in beginsel subjectief.

Ik ben het met deze opmerking geheel eens. In deze tijd van individualisme is het de grote "' mode "' dat een ieder zijn/haar eigen ervaringen wil beleven en niet wil afgaan op de ( overgeleverde ) ervaringen van ( professionele ) anderen. Eigen ervaringen zijn een subjektief beleven van de "' werkelijkheid "' en daarmede zijn wij weer terug bij het begin. Een a-theist die geen Godsantenne heeft, beleeft een andere "' werkelijkheid "' als iemand die wel beschikt over een (zeer fijne) afstemming. Los daarvan wat nu weer de Bron is waar de afstemming op gericht is. Het blijft wel zo dat innerlijke kennis veel sterker een subjektieve kleurring heeft als de kennis die wordt opgedaan via een proces geleid door verificatie en falsificatie. Hoe daar mee om te gaan, wordt ook weer subjektief bepaald. Hoe dan ook, het gebied dat objektief kan worden beoordeeld, is enorm veel kleiner dan het gebied dat via de subjektiviteit voor allen toegankelijk is.

Hoi Piebe 2.2 en peda,

Zoals ik het zie zijn er 2 mogelijkheden: Of god bestaat wel in onze (objectieve) realiteit of hij bestaat niet in onze (objectieve) realiteit. Ik snap niet hoe dit "in beginsel subjectief" is. Wat bedoelen jullie hier precies mee?
Ik ben het ermee eens dat mijn beeld van de realiteit subjectief is t.o.v. de daadwerkelijke (objectieve) realiteit. Dat geldt voor iedereen.

Hallo Christiaan,

De vraag of God "'bestaat'' is een vraag die m.i. voldoet aan het criterium "'objektief"'. Evenzeer de vraag, is Amsterdam de hoofdstad van Nederland. Het antwoord op de Godsvraag is niet op objektieve wijze te verkrijgen/te concluderen. Dat Amsterdam de hoofdstad van Nederland is, is daarentegen een hard ( dus objektief ) feit. Dat God bestaat, hangt af van de persoonlijke inschatting van de gelovige en een inschatting is nu eenmaal subjektief. Dat een aantal gelovigen het geloof vertaalt met zeker weten, verandert daaraan niets. Of geef ik nu een antwoord op een door jou anders bedoelde vraag?

[Christiaan]

Eén punt wil ik graag even op reageren.

Hoe objectiever je iets kunt beoordelen, hoe eerder je tot een goede keuze komt lijkt me.

Wat God betreft gaat dat niet. Het uitgangspunt is dat hij wel of niet bestaat en dat is beide in beginsel subjectief.

Ik ben het met deze opmerking geheel eens. In deze tijd van individualisme is het de grote "' mode "' dat een ieder zijn/haar eigen ervaringen wil beleven en niet wil afgaan op de ( overgeleverde ) ervaringen van ( professionele ) anderen. Eigen ervaringen zijn een subjektief beleven van de "' werkelijkheid "' en daarmede zijn wij weer terug bij het begin. Een a-theist die geen Godsantenne heeft, beleeft een andere "' werkelijkheid "' als iemand die wel beschikt over een (zeer fijne) afstemming. Los daarvan wat nu weer de Bron is waar de afstemming op gericht is. Het blijft wel zo dat innerlijke kennis veel sterker een subjektieve kleurring heeft als de kennis die wordt opgedaan via een proces geleid door verificatie en falsificatie. Hoe daar mee om te gaan, wordt ook weer subjektief bepaald. Hoe dan ook, het gebied dat objektief kan worden beoordeeld, is enorm veel kleiner dan het gebied dat via de subjektiviteit voor allen toegankelijk is.

Hoi Piebe 2.2 en peda,

Zoals ik het zie zijn er 2 mogelijkheden: Of god bestaat wel in onze (objectieve) realiteit of hij bestaat niet in onze (objectieve) realiteit. Ik snap niet hoe dit "in beginsel subjectief" is. Wat bedoelen jullie hier precies mee?
Ik ben het ermee eens dat mijn beeld van de realiteit subjectief is t.o.v. de daadwerkelijke (objectieve) realiteit. Dat geldt voor iedereen.

Hallo Christiaan,

De vraag of God "'bestaat'' is een vraag die m.i. voldoet aan het criterium "'objektief"'. Evenzeer de vraag, is Amsterdam de hoofdstad van Nederland. Het antwoord op de Godsvraag is niet op objektieve wijze te verkrijgen/te concluderen. Dat Amsterdam de hoofdstad van Nederland is, is daarentegen een hard ( dus objektief ) feit. Dat God bestaat, hangt af van de persoonlijke inschatting van de gelovige en een inschatting is nu eenmaal subjektief. Dat een aantal gelovigen het geloof vertaalt met zeker weten, verandert daaraan niets. Of geef ik nu een antwoord op een door jou anders bedoelde vraag?

Ah, ok. Nu begrijp is de reactie van Piebe 2.2 en jou. Ik dacht dat jullie bedoelden dat de vraag zelf subjectief was.
Vooralsnog is er idd geen objectieve methode om vast te stellen dat God wel of niet bestaat, dus is het antwoord bij voorbaat subjectief. De vraag is dan of je überhaupt de vraag moet beantwoorden.

[Piebe Paulusma]

Eén punt wil ik graag even op reageren.

Hoe objectiever je iets kunt beoordelen, hoe eerder je tot een goede keuze komt lijkt me.

Wat God betreft gaat dat niet. Het uitgangspunt is dat hij wel of niet bestaat en dat is beide in beginsel subjectief.

Ik ben het met deze opmerking geheel eens. In deze tijd van individualisme is het de grote "' mode "' dat een ieder zijn/haar eigen ervaringen wil beleven en niet wil afgaan op de ( overgeleverde ) ervaringen van ( professionele ) anderen. Eigen ervaringen zijn een subjektief beleven van de "' werkelijkheid "' en daarmede zijn wij weer terug bij het begin. Een a-theist die geen Godsantenne heeft, beleeft een andere "' werkelijkheid "' als iemand die wel beschikt over een (zeer fijne) afstemming. Los daarvan wat nu weer de Bron is waar de afstemming op gericht is. Het blijft wel zo dat innerlijke kennis veel sterker een subjektieve kleurring heeft als de kennis die wordt opgedaan via een proces geleid door verificatie en falsificatie. Hoe daar mee om te gaan, wordt ook weer subjektief bepaald. Hoe dan ook, het gebied dat objektief kan worden beoordeeld, is enorm veel kleiner dan het gebied dat via de subjektiviteit voor allen toegankelijk is.

Eens.

[peda]

Ah, ok. Nu begrijp is de reactie van Piebe 2.2 en jou. Ik dacht dat jullie bedoelden dat de vraag zelf subjectief was.
Vooralsnog is er idd geen objectieve methode om vast te stellen dat God wel of niet bestaat, dus is het antwoord bij voorbaat subjectief. De vraag is dan of je überhaupt de vraag moet beantwoorden.

Hallo Christiaan,

Jij weet ook dat er gelovigen zijn die de resultaten van hun innerlijk weten, hoger waarderen dan de resultaten verkregen via de wetenschappelijke methode.
Er zijn dus altijd mensen die vanuit de persoonlijke perceptie het zeer waardevol achten de betreffende vraag positief te beantwoorden. De kracht van
de wetenschappelijke methode houdt dus op daar waar deze kracht niet (h)erkend wordt. C'est la vie.

[Piebe Paulusma]

Eén punt wil ik graag even op reageren.

Hoe objectiever je iets kunt beoordelen, hoe eerder je tot een goede keuze komt lijkt me.

Wat God betreft gaat dat niet. Het uitgangspunt is dat hij wel of niet bestaat en dat is beide in beginsel subjectief.

Ik ben het met deze opmerking geheel eens. In deze tijd van individualisme is het de grote "' mode "' dat een ieder zijn/haar eigen ervaringen wil beleven en niet wil afgaan op de ( overgeleverde ) ervaringen van ( professionele ) anderen. Eigen ervaringen zijn een subjektief beleven van de "' werkelijkheid "' en daarmede zijn wij weer terug bij het begin. Een a-theist die geen Godsantenne heeft, beleeft een andere "' werkelijkheid "' als iemand die wel beschikt over een (zeer fijne) afstemming. Los daarvan wat nu weer de Bron is waar de afstemming op gericht is. Het blijft wel zo dat innerlijke kennis veel sterker een subjektieve kleurring heeft als de kennis die wordt opgedaan via een proces geleid door verificatie en falsificatie. Hoe daar mee om te gaan, wordt ook weer subjektief bepaald. Hoe dan ook, het gebied dat objektief kan worden beoordeeld, is enorm veel kleiner dan het gebied dat via de subjektiviteit voor allen toegankelijk is.

Hoi Piebe 2.2 en peda,

Zoals ik het zie zijn er 2 mogelijkheden: Of god bestaat wel in onze (objectieve) realiteit of hij bestaat niet in onze (objectieve) realiteit. Ik snap niet hoe dit "in beginsel subjectief" is. Wat bedoelen jullie hier precies mee?
Ik ben het ermee eens dat mijn beeld van de realiteit subjectief is t.o.v. de daadwerkelijke (objectieve) realiteit. Dat geldt voor iedereen.

Hallo Christiaan,

De vraag of God "'bestaat'' is een vraag die m.i. voldoet aan het criterium "'objektief"'. Evenzeer de vraag, is Amsterdam de hoofdstad van Nederland. Het antwoord op de Godsvraag is niet op objektieve wijze te verkrijgen/te concluderen. Dat Amsterdam de hoofdstad van Nederland is, is daarentegen een hard ( dus objektief ) feit. Dat God bestaat, hangt af van de persoonlijke inschatting van de gelovige en een inschatting is nu eenmaal subjektief. Dat een aantal gelovigen het geloof vertaalt met zeker weten, verandert daaraan niets. Of geef ik nu een antwoord op een door jou anders bedoelde vraag?

Dat Amsterdam de hoofdstad is staat weliswaar op papier maar objectief bezien heeft Rotterdam veel meer het aangezicht van een wereldstad. Er is nagenoeg niets objectief met zoveel subjectieve mensen.

[Christiaan]

Ah, ok. Nu begrijp is de reactie van Piebe 2.2 en jou. Ik dacht dat jullie bedoelden dat de vraag zelf subjectief was.
Vooralsnog is er idd geen objectieve methode om vast te stellen dat God wel of niet bestaat, dus is het antwoord bij voorbaat subjectief. De vraag is dan of je überhaupt de vraag moet beantwoorden.

Hallo Christiaan,

Jij weet ook dat er gelovigen zijn die de resultaten van hun innerlijk weten, hoger waarderen dan de resultaten verkregen via de wetenschappelijke methode.
Er zijn dus altijd mensen die vanuit de persoonlijke perceptie het zeer waardevol achten de betreffende vraag positief te beantwoorden. De kracht van
de wetenschappelijke methode houdt dus op daar waar deze kracht niet erkend wordt. C'est la vie.

Daar ben ik mij inmiddels terdege van bewust.

[Anja (oud account)]

Ook in de wetenschap gelooft men veel dingen die niet bewezen zijn. Het bestaan van atomen en moleculen bijvoorbeeld, is niet bewezen, het is een filosofie. Men neemt het gewoon aan en gelooft het en werkt ermee. Dat is maar goed ook, want zonder geloof is er geen vooruitgang in de wetenschap. Maar het is niet bewezen dat moleculen en atomen bestaan. Men weet eigenlijk helemaal niet wat het is. Maar we rekenen er wel mee. Wetenschap kan niet zonder geloof en niet zonder filosofie.

https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Atomisme



Ook wetenschappers krijgen ideeën. Ideeën bestaan al eerder in de gedachtevormwereld. In wezen "downloaden" de mensen als het ware ideeën die in de submanifeste wereld reeds bestaan.

[carramba]

Ook in de wetenschap gelooft men veel dingen die niet bewezen zijn. Het bestaan van atomen en moleculen bijvoorbeeld, is niet bewezen, het is een filosofie. Men neemt het gewoon aan en gelooft het en werkt ermee. Dat is maar goed ook, want zonder geloof is er geen vooruitgang in de wetenschap. Maar het is niet bewezen dat moleculen en atomen bestaan. Men weet eigenlijk helemaal niet wat het is. Maar we rekenen er wel mee. Wetenschap kan niet zonder geloof en niet zonder filosofie.

https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Atomisme



Ook wetenschappers krijgen ideeën. Ideeën bestaan al eerder in de gedachtevormwereld. In wezen "downloaden" de mensen als het ware ideeën die in de submanifeste wereld reeds bestaan.

http://www.extremetech.com/extreme/1637 ... ular-bonds

[carramba]

Ah, ok. Nu begrijp is de reactie van Piebe 2.2 en jou. Ik dacht dat jullie bedoelden dat de vraag zelf subjectief was.
Vooralsnog is er idd geen objectieve methode om vast te stellen dat God wel of niet bestaat, dus is het antwoord bij voorbaat subjectief. De vraag is dan of je überhaupt de vraag moet beantwoorden.

Hallo Christiaan,

Jij weet ook dat er gelovigen zijn die de resultaten van hun innerlijk weten, hoger waarderen dan de resultaten verkregen via de wetenschappelijke methode.
Er zijn dus altijd mensen die vanuit de persoonlijke perceptie het zeer waardevol achten de betreffende vraag positief te beantwoorden. De kracht van
de wetenschappelijke methode houdt dus op daar waar deze kracht niet erkend wordt. C'est la vie.

Daar ben ik mij inmiddels terdege van bewust.

Maar vaak zijn ze dat zelf niet.

[Anja (oud account)]

Ook in de wetenschap gelooft men veel dingen die niet bewezen zijn. Het bestaan van atomen en moleculen bijvoorbeeld, is niet bewezen, het is een filosofie. Men neemt het gewoon aan en gelooft het en werkt ermee. Dat is maar goed ook, want zonder geloof is er geen vooruitgang in de wetenschap. Maar het is niet bewezen dat moleculen en atomen bestaan. Men weet eigenlijk helemaal niet wat het is. Maar we rekenen er wel mee. Wetenschap kan niet zonder geloof en niet zonder filosofie.

https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Atomisme



Ook wetenschappers krijgen ideeën. Ideeën bestaan al eerder in de gedachtevormwereld. In wezen "downloaden" de mensen als het ware ideeën die in de submanifeste wereld reeds bestaan.

http://www.extremetech.com/extreme/1637 ... ular-bonds

Je bewijst slechts wat ik schreef. Ga maar na hoelang men al met atomen en moleculen rekent.....heel wat langer dan sinds 2013 . Bovendien weet men nog steeds niet wat het exact is.......

[carramba]

Het probleem is denk ik vooral dat je meningen poneert over wat anderen zeggen die dat helemaal niet bedoelen. Die krijgen daardoor de indruk dat je willens en wetens hun woorden verdraait.

Ik heb toch meerdere keren gevraagd om uitleg wat dood in de bijbel dan betekend anders dan wat wij over het algemeen van dood begrijpen.
En lees zelf eens terug wat er dan uitkomt. "het betekend iets anders" maar wat het dan betekend wordt niet gezegd. "Men sterft geestelijk" maar wat een geest dan is wordt ook niet uitgelegd. En ja dan bouw ik daar een mening uit op en die poneer ik. Wat moet ik dan anders poneren dan mijn mening?

Ik heb de discussie niet goed genoeg gevolgd om er exact op aan te sluiten.
Maar met wat wij "in het algemeen" onder dood begrijpen, is dat het verschil dat er is tussen een mens dat rondhuppelt en een mens onder de zoden ligt?
Dat is m.i. dan toch een nogal beperkte invulling van het woord.
Een opmerking als "we moeten voortdurend sterven om iets nieuws toe te kunnen laten" , zal je dan totaal niets zeggen. Toch vraag ik je dan een dergelijke opmerking niet direct af te doen als onzinnig.

Wat een woord betekend hangt af van wat je wil aanduiden. Dood wordt meestal gebruikt om aan te geven dat "iets" gestopt is met doen waar het voor gemaakt is.
Meestal gebruiken we het voor levende wezens maar het kan ook gebruikt worden voor bijv. apparaten.Hoe vaak hoor je niet "mijn auto accu is dood"?
Maar goed als je dat een te beperkte invulling vind dan zou ik graag weten wat doodgaan dan nog meer betekend.


Vervolgens ben ik het met de stelling eens dat sterven noodzakelijk is om iets nieuws toe te kunnen laten.

Wat betreft het in aanraking komen met de kennis van goed en kwaad (ik verpak het hier even niet in een mooi verhaal), zie ik niet hoe je daarmee niet zou kunnen sterven.
Immers: waar tegenstelling is tussen het één en het ander, is dualiteit.
Waar dualiteit is, is geen éénheid. Is alles verdeeld in paren van tegenstelling. Goed en kwaad. Zijn en niet zijn. Leven en dood.

Ook helemaal mee eens.
Er wordt beweerd dat de mens geestelijk is gestorven want dat ze gewoon "op de dag" dood zouden gaan na het eten van de boom kan niet gehandhaafd worden omdat de tekst in genesis daar vrij duidelijk in is. Nu heeft men een uitweg door te zeggen dat ze geestelijk stierven, alleen staat dat er niet bij. De enige strohalm waar men aan vasthoud is dat de apostel Paulus dat heeft gezegd. Hoe heeft Paulus dat vastgesteld? Welke criteria heeft hij gehanteerd. Waarom en hoe kwam hij tot deze conclusie? Daar wordt geen woord over gerept. Maar als ik dan daar bezwaar tegen maak dan ben ik een trol.

Een geest is iets en het doet kennelijk ook iets. Wat precies is mij volkomen onduidelijk. Maar als het doodgaat dan stopt het met doen waar het voor bedoelt is.

[carramba]

Ook in de wetenschap gelooft men veel dingen die niet bewezen zijn. Het bestaan van atomen en moleculen bijvoorbeeld, is niet bewezen, het is een filosofie. Men neemt het gewoon aan en gelooft het en werkt ermee. Dat is maar goed ook, want zonder geloof is er geen vooruitgang in de wetenschap. Maar het is niet bewezen dat moleculen en atomen bestaan. Men weet eigenlijk helemaal niet wat het is. Maar we rekenen er wel mee. Wetenschap kan niet zonder geloof en niet zonder filosofie.

https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Atomisme



Ook wetenschappers krijgen ideeën. Ideeën bestaan al eerder in de gedachtevormwereld. In wezen "downloaden" de mensen als het ware ideeën die in de submanifeste wereld reeds bestaan.

http://www.extremetech.com/extreme/1637 ... ular-bonds

Je bewijst slechts wat ik schreef. Ga maar na hoelang men al met atomen en moleculen rekent.....heel wat langer dan sinds 2013 . Bovendien weet men nog steeds niet wat het exact is.......

Doe ermee wat je zelf wil... een foto maken van iets wat niet bestaat.... t'is een wonder.

[carramba]

Je bent er talloze malen op gewezen dat indien via een arts genezing plaatsvindt, het in onze ogen, onze waarneming, onze beleving, die genezing door God via de arts tot stand is gebracht. En als die arts - ook als genezing niet mogelijk is gebleken - toch het juiste doet en integer is, dat hij ook dan een instrument van God is. Wij beoordelen dat zelf,door de relatie die wij hebben met God in Christus en wij rusten daarin. Daarbij kijken wij op niemand neer, ook niet op de medische wetenschap, maar wij weten ook dat mensen, net als wijzelf, te allen tijde feilbaar zijn. Wij vertrouwen op mensen niet maar op God, die mensen wel in kan schakelen en Zijn engelen kan sturen in moeilijke situaties (ja dat heb ik meermaals meegemaakt, nee, ik ga je daar niet over vertellen). Gods liefde en hulp en leiding includeert mensen, wetenschappers, artsen. Wij zijn dankbaar voor ieder mens die zijn werk doet maar wij vertrouwen op Zijn Werk en op het Volbrachte Werk aan het Kruis. Wij roemen op eigen werken niet, en wij roemen ook niet op werken van de wetenschap, ook niet van een arts. Wel zijn wij dankbaar als een arts of andere mens, goede zorg verleent, ook als deze arts ongelovig is, maar wel liefdevol en integer, en zich inzet voor andere mensen. En zo'n goede arts bedanken wij van harte voor zijn inzet. Een arts die echter niet integer handelt en hoogmoedig en dientengevolge vaak onvakbekwaam handelt, die dienen wij ten behoeven van onszelf en de onzen, van repliek , en aan zo'n arts wensen zij onszelf en de onzen liever niet toe te vertrouwen. Zolang wij een keuze hebben, zullen wij die arts niet meer bezoeken en een andere uitkiezen.
Wij verafgoden geen mensen, geen wetenschap en geen enkele witte jas, en zijn dankbaar om mensen die ons op integere wijze zorg verlenen.

De wig die jij hardnekkig tracht te drijven tussen Christenen en andere mensen, zoals artsen, is onjuist en niet integer.

Deze reactie is ieg. uitgebreider en inhoudelijker dan alles bij elkaar dat ik van Yolanda gezien heb.

Waarom zou een arts 10 jaar moeten studeren om te kunnen genezen terwijl gebedsgenezers zoals die t-elavangelisten die nooit een pleister hebben opgeplakt dat ook kunnen? Waarom zou je echte medicijnen gebruiken als de genezingskracht van god komt?

Helpt god ook dierenarsten bij het genezingsproces of doen die het gewoon helemaal zelf?

En hoe zit het dan met medicijnen die je gewoon kan kopen en hun werkzaamheid ook bewezen hebben? Daar komt geen arts aan te pas. Heeft god daar ook een hand in?

Neem ook de zelfgenezings gevallen die bijv. het placebo effect teweeg brengt. Is dat gods werk of is er iets anders aan de hand?

En niet te vergeten bidden, statistieken tonen niet aan dat bidden meer effect heeft dan je kunt toeschrijven aan het placebo effect.

Verder zijn wij zo fortuinlijk dat we kunnen kiezen naar welke arts we gaan. Maar wat denk je van de mensen die die keuze niet hebben of helemaal niet naar een arts kunnen gaan? Helpt god daar ook of moeten die het maar zelf uitzoeken? Het laatste is meestal het geval en dan kom je meteen met het morele vraagstuk "waarom wij wel en zij niet".

Wat je ook in acht zou moeten nemen is de vraag waarom worden we Überhaupt ziek? Wie heeft kankercellen en ziekmakende bacteriën geschapen?

Is god dan niet als een scheermesjes verkoper die ook pleisters verkoopt?

[Anja (oud account)]

Ook in de wetenschap gelooft men veel dingen die niet bewezen zijn. Het bestaan van atomen en moleculen bijvoorbeeld, is niet bewezen, het is een filosofie. Men neemt het gewoon aan en gelooft het en werkt ermee. Dat is maar goed ook, want zonder geloof is er geen vooruitgang in de wetenschap. Maar het is niet bewezen dat moleculen en atomen bestaan. Men weet eigenlijk helemaal niet wat het is. Maar we rekenen er wel mee. Wetenschap kan niet zonder geloof en niet zonder filosofie.

https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Atomisme



Ook wetenschappers krijgen ideeën. Ideeën bestaan al eerder in de gedachtevormwereld. In wezen "downloaden" de mensen als het ware ideeën die in de submanifeste wereld reeds bestaan.

http://www.extremetech.com/extreme/1637 ... ular-bonds

Je bewijst slechts wat ik schreef. Ga maar na hoelang men al met atomen en moleculen rekent.....heel wat langer dan sinds 2013 . Bovendien weet men nog steeds niet wat het exact is.......

Doe ermee wat je zelf wil... een foto maken van iets wat niet bestaat.... t'is een wonder.

Dat jij je professor in de scheikunde waant weten we nou wel, maar het enige waar je blijk van geeft is dat je hooguit professor bent in de weetnietkunde die tijd teveel heeft en haar hoogmoed op christenfora uitleeft. Veel plezier nog daarmee, hoogmoed komt vanzelf voor de val.

[carramba]

Dat jij je professor in de scheikunde waant weten we nou wel, maar het enige waar je blijk van geeft is dat je hooguit professor bent in de weetnietkunde die tijd teveel heeft en haar hoogmoed op christenfora uitleeft. Veel plezier nog daarmee, hoogmoed komt vanzelf voor de val.

Argumentum ad hominem