666

[peda]

Ik noem dat "'grensverleggend"' ervaren , maar het hoeft in mijn optiek in het geheel niet samen te vallen met het hebben van een verbinding met een Overstijgende Werkelijkheid. De mens ziet zo'n Overstijging graag binnen bereik omdat je dan concreet wat kunt vertellen Over die andere Werkelijkheid. Ik leef met een uiterst vaag beeld, een minimaal vermoeden dat zeker niet spoort met de Realiteit, maar beter "" Iets "' dan "" niets "'. Daarom ook mijn belangstelling voor vele richtingen in spiritueel denken en geen vastlegging op een "' waarheid "'.

Het grote misverstand is hier dat het, volgens mij, niet gaat om een verbinding met een overstijgende werkelijkheid. Dat beeld moet je, volgens mij, uit je hoofd zetten. Het gaat ook niet om een "andere" werkelijkheid. Het gaat om de werkelijkheid zoals die werkelijk (an Sich) is. Dus ook de werkelijkheid van je nietapparaat. Door onze beperkte waarnemings- en begripsvermogens nemen we de werkelijkheid niet waar zoals deze werkelijk is. Dus niet een hogere of andere werkelijkheid.

Hallo Zolderworm,

Ik zie in jouw visie stevige sporen van pan-theïsme. Zelf denk ik eerder aan pan-en-theïsme. Waarbij ik het deel theïsme niet kan invullen. Onze wereld dus "' ingebed "' in een Overstijgende Wereld. Natuurwetten zie ik dus als vormgevende eigenschap van deze wereld. De mens kan deze wereld ervaren en bestuderen ( wetenschappelijke methode ), wat niet gezegd kan worden van de Andere Wereld. Vandaar ook mijn twijfels bij de ( vermeende ) vermogens van mystici/profeten omdat die in mijn optiek pretenderen te kunnen "' schouwen "' in de Andere Wereld en vandaar uit Openbaringen kunnen ontvangen.

[Dirk]

Vandaar ook mijn twijfels bij de ( vermeende ) vermogens van mystici/profeten omdat die in mijn optiek pretenderen te kunnen "' schouwen "' in de Andere Wereld en vandaar uit Openbaringen kunnen ontvangen.

Die twijfels zijn terecht. Nu de link met 666?

[Zolderworm]

Hallo Zolderworm,

Ik zie in jouw visie stevige sporen van pan-theïsme. Zelf denk ik eerder aan pan-en-theïsme. Waarbij ik het deel theïsme niet kan invullen. Onze wereld dus "' ingebed "' in een Overstijgende Wereld. Natuurwetten zie ik dus als vormgevende eigenschap van deze wereld. De mens kan deze wereld ervaren en bestuderen ( wetenschappelijke methode ), wat niet gezegd kan worden van de Andere Wereld. Vandaar ook mijn twijfels bij de ( vermeende ) vermogens van mystici/profeten omdat die in mijn optiek pretenderen te kunnen "' schouwen "' in de Andere Wereld en vandaar uit Openbaringen kunnen ontvangen.

Even een overdrachtelijk voorbeeldje ter verduidelijking. Stel: het is nacht en het is donker. Je kunt de dingen nog wel zien, maar je ziet ze enkel in zwart-wit. Dat is als het ware hoe wij nu de werkelijkheid ervaren. We zien niet hoe deze werkelijk is, namelijk gekleurd. Of, met andere woorden: we ervaren niet dat ruimte en tijd feitelijk een illusie zijn, of dat het feitelijk een illusie is dat we een afgescheiden persoonlijkheid zijn, of dat de object-subject-tegenstelling feitelijk een illusie is. Of dat de wereld feitelijk niet-causaal is. Ik noem maar wat dingen.
Het gaat dus niet om onze wereld die is ingebed in een overstijgende wereld. De wereld bij nacht is niet ingebed in de wereld overdag. Het is een en dezelfde wereld. Het gaat niet om deze wereld en een andere wereld.
Het gaat om de wereld. En door onze beperkte zintuiglijkheid kunnen we niet zien hoe de wereld werkelijk is, namelijk overdrachtelijk gezegd, gekleurd in plaats van zwart-wit. Ofte wel zonder ruimte en tijd, zonder causaliteit, zonder subject-object-tegenstelling enzovoort.

[Dirk]

Even een overdrachtelijk voorbeeldje ter verduidelijking. Stel: het is nacht en het is donker. Je kunt de dingen nog wel zien, maar je ziet ze enkel in zwart-wit. Dat is als het ware hoe wij nu de werkelijkheid ervaren.

Goed voorbeeld. En, zo zijn er mensen die op basis daarvan denken dat de werkelijke wereld zwart-wit is. Daarom ervaren sommige mensen de werking van de Heilige Geest niet, omdat ze in de duisternis leven.

[peda]

Hallo Zolderworm,

Ik zie in jouw visie stevige sporen van pan-theïsme. Zelf denk ik eerder aan pan-en-theïsme. Waarbij ik het deel theïsme niet kan invullen. Onze wereld dus "' ingebed "' in een Overstijgende Wereld. Natuurwetten zie ik dus als vormgevende eigenschap van deze wereld. De mens kan deze wereld ervaren en bestuderen ( wetenschappelijke methode ), wat niet gezegd kan worden van de Andere Wereld. Vandaar ook mijn twijfels bij de ( vermeende ) vermogens van mystici/profeten omdat die in mijn optiek pretenderen te kunnen "' schouwen "' in de Andere Wereld en vandaar uit Openbaringen kunnen ontvangen.

Even een overdrachtelijk voorbeeldje ter verduidelijking. Stel: het is nacht en het is donker. Je kunt de dingen nog wel zien, maar je ziet ze enkel in zwart-wit. Dat is als het ware hoe wij nu de werkelijkheid ervaren. We zien niet hoe deze werkelijk is, namelijk gekleurd. Of, met andere woorden: we ervaren niet dat ruimte en tijd feitelijk een illusie zijn, of dat het feitelijk een illusie is dat we een afgescheiden persoonlijkheid zijn, of dat de object-subject-tegenstelling feitelijk een illusie is. Of dat de wereld feitelijk niet-causaal is. Ik noem maar wat dingen.
Het gaat dus niet om onze wereld die is ingebed in een overstijgende wereld. De wereld bij nacht is niet ingebed in de wereld overdag. Het is een en dezelfde wereld. Het gaat niet om deze wereld en een andere wereld.
Het gaat om de wereld. En door onze beperkte zintuiglijkheid kunnen we niet zien hoe de wereld werkelijk is, namelijk overdrachtelijk gezegd, gekleurd in plaats van zwart-wit. Ofte wel zonder ruimte en tijd, zonder causaliteit, zonder subject-object-tegenstelling enzovoort.

Hallo Zolderworm,

Ik begrijp jouw zienswijze zeer goed. Het grote verschil tussen ons beider zienswijzen is dat in jouw opvatting de wereld waarin wij leven door onze beperkte vermogens niet op de juiste wijze kan worden waargenomen en een veel grotere diepte heeft. Mijn gedachte is dat de wereld waarin wij leven wel degelijk begrepen kan worden met onze beperkte vermogens. Maar dat er Boven onze wereld nog een Andere Wereld is en die Wereld onttrekt zich aan het menselijk waarnemings/voorstellingsvermogen. Zoals een tweedimensionale wereld is ''ingebed'' in een driedimensionale, waarbij deze derde dimensie niet waarneembaar is voor de "' platlanders "'. Deze Andere Wereld zie ik overigens niet als een uitgebreide tijd-ruimtelijke, geen 9 of meer dimensies, maar van totaal andere Kwaliteit. Kortom jij ziet Alles in deze wereld voorhanden, maar helaas niet waarneembaar voor de mens. Ik zie Alles in Meerdere Werelden. Het antwoord zal wel nooit ontraadseld kunnen worden. Het Mysterie.

[Zolderworm]

Hallo Zolderworm,

Ik zie in jouw visie stevige sporen van pan-theïsme. Zelf denk ik eerder aan pan-en-theïsme. Waarbij ik het deel theïsme niet kan invullen. Onze wereld dus "' ingebed "' in een Overstijgende Wereld. Natuurwetten zie ik dus als vormgevende eigenschap van deze wereld. De mens kan deze wereld ervaren en bestuderen ( wetenschappelijke methode ), wat niet gezegd kan worden van de Andere Wereld. Vandaar ook mijn twijfels bij de ( vermeende ) vermogens van mystici/profeten omdat die in mijn optiek pretenderen te kunnen "' schouwen "' in de Andere Wereld en vandaar uit Openbaringen kunnen ontvangen.

Even een overdrachtelijk voorbeeldje ter verduidelijking. Stel: het is nacht en het is donker. Je kunt de dingen nog wel zien, maar je ziet ze enkel in zwart-wit. Dat is als het ware hoe wij nu de werkelijkheid ervaren. We zien niet hoe deze werkelijk is, namelijk gekleurd. Of, met andere woorden: we ervaren niet dat ruimte en tijd feitelijk een illusie zijn, of dat het feitelijk een illusie is dat we een afgescheiden persoonlijkheid zijn, of dat de object-subject-tegenstelling feitelijk een illusie is. Of dat de wereld feitelijk niet-causaal is. Ik noem maar wat dingen.
Het gaat dus niet om onze wereld die is ingebed in een overstijgende wereld. De wereld bij nacht is niet ingebed in de wereld overdag. Het is een en dezelfde wereld. Het gaat niet om deze wereld en een andere wereld.
Het gaat om de wereld. En door onze beperkte zintuiglijkheid kunnen we niet zien hoe de wereld werkelijk is, namelijk overdrachtelijk gezegd, gekleurd in plaats van zwart-wit. Ofte wel zonder ruimte en tijd, zonder causaliteit, zonder subject-object-tegenstelling enzovoort.

Hallo Zolderworm,

Ik begrijp jouw zienswijze zeer goed. Het grote verschil tussen ons beider zienswijzen is dat in jouw opvatting de wereld waarin wij leven door onze beperkte vermogens niet op de juiste wijze kan worden waargenomen en een veel grotere diepte heeft. Mijn gedachte is dat de wereld waarin wij leven wel degelijk begrepen kan worden met onze beperkte vermogens. Maar dat er Boven onze wereld nog een Andere Wereld is en die Wereld onttrekt zich aan het menselijk waarnemings/voorstellingsvermogen. Zoals een tweedimensionale wereld is ''ingebed'' in een driedimensionale, waarbij deze derde dimensie niet waarneembaar is voor de "' platlanders "'. Deze Andere Wereld zie ik overigens niet als een uitgebreide tijd-ruimtelijke, geen 9 of meer dimensies, maar van totaal andere Kwaliteit. Kortom jij ziet Alles in deze wereld voorhanden, maar helaas niet waarneembaar voor de mens. Ik zie Alles in Meerdere Werelden. Het antwoord zal wel nooit ontraadseld kunnen worden. Het Mysterie.

Niet helemaal. Ik denk inderdaad dat we onze wereld niet kunnen waarnemen zoals deze an Sich is. Maar daarnaast veronderstel ik ook een hogere wereld, die we niet kunnen waarnemen. Dat wil zeggen: de stoffelijke wereld kunnen we niet waarnemen zoals deze is. Maar daarnaast is er ook een geestelijke wereld, die we überhaupt niet waarnemen, omdat we in de stoffelijke wereld zijn gecentreerd. Lekker verwarrend, ik geef het toe.

[peda]

Hallo Zolderworm,

Ik zie in jouw visie stevige sporen van pan-theïsme. Zelf denk ik eerder aan pan-en-theïsme. Waarbij ik het deel theïsme niet kan invullen. Onze wereld dus "' ingebed "' in een Overstijgende Wereld. Natuurwetten zie ik dus als vormgevende eigenschap van deze wereld. De mens kan deze wereld ervaren en bestuderen ( wetenschappelijke methode ), wat niet gezegd kan worden van de Andere Wereld. Vandaar ook mijn twijfels bij de ( vermeende ) vermogens van mystici/profeten omdat die in mijn optiek pretenderen te kunnen "' schouwen "' in de Andere Wereld en vandaar uit Openbaringen kunnen ontvangen.

Even een overdrachtelijk voorbeeldje ter verduidelijking. Stel: het is nacht en het is donker. Je kunt de dingen nog wel zien, maar je ziet ze enkel in zwart-wit. Dat is als het ware hoe wij nu de werkelijkheid ervaren. We zien niet hoe deze werkelijk is, namelijk gekleurd. Of, met andere woorden: we ervaren niet dat ruimte en tijd feitelijk een illusie zijn, of dat het feitelijk een illusie is dat we een afgescheiden persoonlijkheid zijn, of dat de object-subject-tegenstelling feitelijk een illusie is. Of dat de wereld feitelijk niet-causaal is. Ik noem maar wat dingen.
Het gaat dus niet om onze wereld die is ingebed in een overstijgende wereld. De wereld bij nacht is niet ingebed in de wereld overdag. Het is een en dezelfde wereld. Het gaat niet om deze wereld en een andere wereld.
Het gaat om de wereld. En door onze beperkte zintuiglijkheid kunnen we niet zien hoe de wereld werkelijk is, namelijk overdrachtelijk gezegd, gekleurd in plaats van zwart-wit. Ofte wel zonder ruimte en tijd, zonder causaliteit, zonder subject-object-tegenstelling enzovoort.

Hallo Zolderworm,

Ik begrijp jouw zienswijze zeer goed. Het grote verschil tussen ons beider zienswijzen is dat in jouw opvatting de wereld waarin wij leven door onze beperkte vermogens niet op de juiste wijze kan worden waargenomen en een veel grotere diepte heeft. Mijn gedachte is dat de wereld waarin wij leven wel degelijk begrepen kan worden met onze beperkte vermogens. Maar dat er Boven onze wereld nog een Andere Wereld is en die Wereld onttrekt zich aan het menselijk waarnemings/voorstellingsvermogen. Zoals een tweedimensionale wereld is ''ingebed'' in een driedimensionale, waarbij deze derde dimensie niet waarneembaar is voor de "' platlanders "'. Deze Andere Wereld zie ik overigens niet als een uitgebreide tijd-ruimtelijke, geen 9 of meer dimensies, maar van totaal andere Kwaliteit. Kortom jij ziet Alles in deze wereld voorhanden, maar helaas niet waarneembaar voor de mens. Ik zie Alles in Meerdere Werelden. Het antwoord zal wel nooit ontraadseld kunnen worden. Het Mysterie.

Niet helemaal. Ik denk inderdaad dat we onze wereld niet kunnen waarnemen zoals deze an Sich is. Maar daarnaast veronderstel ik ook een hogere wereld, die we niet kunnen waarnemen. Dat wil zeggen: de stoffelijke wereld kunnen we niet waarnemen zoals deze is. Maar daarnaast is er ook een geestelijke wereld, die we überhaupt niet waarnemen, omdat we in de stoffelijke wereld zijn gecentreerd. Lekker verwarrend, ik geef het toe.

Hallo Zolderworm,

Niet verwarrend. Wij zijn het volledig eens met onze kijk op de hogere Geestelijke Wereld en zijn het oneens over de Diepgang ( wereld an Sich ) van de stoffelijke wereld. Een flink verschil van inzicht, maakt het geheel toch heel mooi. Zo kijk ik er tenminste tegenaan. Bedankt voor het bieden van inkijk.

[Zolderworm]

Je hebt het in ieder geval over de zelfde synchroniciteit als ik. Ik vraag me af of het zo is dat je, wanneer je dichter bij de werkelijkheid komt, een versnelde synchroniciteit ervaart of dat het je meer opvalt. Maar ik denk het eerste. Het is een soort invloed van de geest op de werkelijkheid.
Afstand tot de werkelijkheid houden kan een veilig gevoel geven, en dichter bij de werkelijkheid komen kan beangstigend zijn. Als je versnelde synchroniciteit ervaart, dan is het duidelijk dat het echt serieus begint te worden. Je komt op een dieper niveau van de werkelijkheid, waarin immers alles met alles is verbonden, wat zich uit in de gebeurtenissen, omdat de realiteit feitelijk een web van gebeurtenissen is, en niet zozeer een stoffelijke wereld waarin er het een en ander gebeurt.

Volgens mij was die versnelde synchroniciteit meer een teken van: kijkt het is echt. Ik speel er niet rondom heen, hier is een waarheid die je niet kan ontkennen.
Mijn vraag nu: wat doe ik ermee?

Als de synchroniciteit aan de oppervlakte komt in je leven, dan zit je, volgens mij, zeker dichter bij de werkelijkheid. Het wordt dan inderdaad "echter". Ik denk dat je er verder niets mee kunt. Wat zou je ermee moeten?

Nou ja, het is ook beangstigend, zeker omdat je hier jezelf verliest in een soort magische wereld, die feitelijk gewoon de realiteit is. Daar ben je nog niet aan toe. Het is te groot. Ook ik heb dergelijke stappen van afstand nemen genomen.

Maar wij nemen afstand omdat we vrezen en het onbekende niet kunnen plaatsen. What the bleep do we know?
Ik heb onlangs iets doorgekregen van: "Laat je er volledig door opnemen".
Maar de angst weerhoudt en misvormt de ervaring.

Ik weet niet of je je er volledig door moet laten opnemen. Wat mezelf betreft zouden er dan zeker depressie en wellicht ook psychose op de loer liggen. De afscherming is er niets voor niets.

De magische wereld heeft mij diensten geleverd die boven het "humane" reiken. Daar had ik nooit om gevraagd, maar het is toch gebeurd. Snap je enigszins wat ik bedoel? Ik wist niet goed waar ik om vroeg, tot ik het resultaat zag.

Ja, het overkomt je. Soms tegen de wil in. Daarom moet je het op het bredere vlak stoppen, in je bewustzijnspositie, als je je erdoor overspoeld voelt. Bij mij was dat het beëindigen van de uittredingen.

[Zolderworm]

Even een overdrachtelijk voorbeeldje ter verduidelijking. Stel: het is nacht en het is donker. Je kunt de dingen nog wel zien, maar je ziet ze enkel in zwart-wit. Dat is als het ware hoe wij nu de werkelijkheid ervaren.

Goed voorbeeld. En, zo zijn er mensen die op basis daarvan denken dat de werkelijke wereld zwart-wit is. Daarom ervaren sommige mensen de werking van de Heilige Geest niet, omdat ze in de duisternis leven.

Dat is dus in ieder geval niet wat ik bedoel. Ik heb het over kentheorie.

[Fundamenteel]

Als de synchroniciteit aan de oppervlakte komt in je leven, dan zit je, volgens mij, zeker dichter bij de werkelijkheid. Het wordt dan inderdaad "echter". Ik denk dat je er verder niets mee kunt. Wat zou je ermee moeten?

Ja ik dien het toch ook pragmatisch om te zetten? Als het mij bij de hand neemt en mij een "weg" toont, maar ik weiger dat pad uit angst. Welke zin heeft het dan gehad? Wat het mij opriep te doen, stoppen met roken, bewuster consumeren wat consuminderen is, ... Later stuurde "de synchroniciteit" mij een Jehova Getuige.

Ik weet niet of je je er volledig door moet laten opnemen. Wat mezelf betreft zouden er dan zeker depressie en wellicht ook psychose op de loer liggen. De afscherming is er niets voor niets.

Maar is het niet als een geboorte? Een baby wilt ook niet geboren worden. Die voelt zich veilig en warm in moeders schoot. Die is ook bang, maar eens de "duisternis" gepasseerd is krijgt deze wel alle zorgen. Is het afsluiten van de ervaring de wedergeboorte niet loochenen?

Ja, het overkomt je. Soms tegen de wil in. Daarom moet je het op het bredere vlak stoppen, in je bewustzijnspositie, als je je erdoor overspoeld voelt. Bij mij was dat het beëindigen van de uittredingen.

Ja, het was er bonk op. De ervaring was uit de hand gelopen en ik besef vandaag heel goed; ik had er niet eens de maximum uitgehaald.
Maar het is allemaal zo tegenstrijdig dat het héél misleidend is en ik niet goed meer weet hoe er aan te beginnen. Ik loop verloren in de ervaring en ik sta nu veel stil bij mijn geestelijke aspect. Misschien beeldde ik het mezelf in. Mijn methodes waren naar het einde toe heel obscuur en buiten de normale tradities. Wat het hele ritueel intensifieerde naar een schouwspel dat snel uit de hand liep. Ik had er geen controle over. Ik ben er toen ook met gestopt, en het lijkt veel minder aanwezig te zijn dan voorheen. Toch zal het mij altijd achtervolgen als een mysterie waar ik nooit de volle antwoorden op zal vinden.

[Zolderworm]

Als de synchroniciteit aan de oppervlakte komt in je leven, dan zit je, volgens mij, zeker dichter bij de werkelijkheid. Het wordt dan inderdaad "echter". Ik denk dat je er verder niets mee kunt. Wat zou je ermee moeten?

Ja ik dien het toch ook pragmatisch om te zetten? Als het mij bij de hand neemt en mij een "weg" toont, maar ik weiger dat pad uit angst. Welke zin heeft het dan gehad? Wat het mij opriep te doen, stoppen met roken, bewuster consumeren wat consuminderen is, ... Later stuurde "de synchroniciteit" mij een Jehova Getuige.

Je moet er natuurlijk voor oppassen alles wat gebeurt binnen de synchroniciteit te plaatsen. Als er op mijn pad een Jehova Getuige komt, dan plaats ik dat zeker niet binnen de synchroniciteit. Wat moet ik met een Jehova Getuige? Mezelf terugwerpen naar de middeleeuwen van het denken? Mooi niet.

Ik weet niet of je je er volledig door moet laten opnemen. Wat mezelf betreft zouden er dan zeker depressie en wellicht ook psychose op de loer liggen. De afscherming is er niets voor niets.

Maar is het niet als een geboorte? Een baby wilt ook niet geboren worden. Die voelt zich veilig en warm in moeders schoot. Die is ook bang, maar eens de "duisternis" gepasseerd is krijgt deze wel alle zorgen. Is het afsluiten van de ervaring de wedergeboorte niet loochenen?

Ik denk niet dat het iets met wedergeboorte te maken heeft, maar met een contact met de astrale sfeer waar je niet echt tegen gewapend bent. De wedergeboorte is iets geheel anders, volgens mij.

Ja, het overkomt je. Soms tegen de wil in. Daarom moet je het op het bredere vlak stoppen, in je bewustzijnspositie, als je je erdoor overspoeld voelt. Bij mij was dat het beëindigen van de uittredingen.

Ja, het was er bonk op. De ervaring was uit de hand gelopen en ik besef vandaag heel goed; ik had er niet eens de maximum uitgehaald.
Maar het is allemaal zo tegenstrijdig dat het héél misleidend is en ik niet goed meer weet hoe er aan te beginnen. Ik loop verloren in de ervaring en ik sta nu veel stil bij mijn geestelijke aspect. Misschien beeldde ik het mezelf in. Mijn methodes waren naar het einde toe heel obscuur en buiten de normale tradities. Wat het hele ritueel intensifieerde naar een schouwspel dat snel uit de hand liep. Ik had er geen controle over. Ik ben er toen ook mee gestopt, en het lijkt veel minder aanwezig te zijn dan voorheen. Toch zal het mij altijd achtervolgen als een mysterie waar ik nooit de volle antwoorden op zal vinden.

Nee, dat is zo. Maar ik denk dat het zich bij jou, net als bij mij, niet in de goede richting ontwikkelde. Dan kun je er beter mee stoppen.
Er blijft beslist een zeker verlangen en een gevoel van spijt. Maar daar moet je gewoon mee leren leven.

[Fundamenteel]

Je moet er natuurlijk voor oppassen alles wat gebeurt binnen de synchroniciteit te plaatsen. Als er op mijn pad een Jehova Getuige komt, dan plaats ik dat zeker niet binnen de synchroniciteit. Wat moet ik met een Jehova Getuige? Mezelf terugwerpen naar de middeleeuwen van het denken? Mooi niet.

Wel, ik was toen heel verdwaald. Ik wist echt niet wat er gaande was. Bad ik tot God, God stuurde een JG. Ik ga er niet te fundamenteel in op, maar ik laat me zeker wel inspireren om een zekere balans te handhaven.
Jehova en Lucifer in balans. Is dit gnostisch denken?

Ik denk niet dat het iets met wedergeboorte te maken heeft, maar met een contact met de astrale sfeer waar je niet echt tegen gewapend bent. De wedergeboorte is iets geheel anders, volgens mij.

Tjah DE wedergeboorte misschien wel. Maar waar ik nu voor sta in mijn ervaringen is als een duisternis. Een mens wil eerst ook niet geboren worden. Die voelt zich veilig en lekker warm in de baarmoeder. Die wil liever niet geboren worden omdat ie betrouwd is met zijn huidige omgeving.
En is dat niet hetzelfde met mij nu? Ik ben in de realiteit, maar achter de schermen van dit rationeel denken is er zoveel meer gaande. Van hier uit is het een duisternis, het boezemt me angst in. Maar als ik me er volledig door laat opnemen en het volledig vrij spel geef ontwaak ik misschien in een nieuwe waarheid? Dan weet ik wat de duisternis inhoud en hoef ik geen angst meer in te boezemen. Onbekend = onbemind.

Nee, dat is zo. Maar ik denk dat het zich bij jou, net als bij mij, niet in de goede richting ontwikkelde. Dan kun je er beter mee stoppen.
Er blijft beslist een zeker verlangen en een gevoel van spijt. Maar daar moet je gewoon mee leren leven.

Waarom spijt? Ik kan toch direct meteen de draad weer oppikken? Het ontwikkelde niet in de goede richting omdat het niet was wat ik er van verwacht had. Ik werd bang. De angst misvormde de ervaring. Maar als ik die angst overstijg door mij er helemaal door te laten opnemen, is dat gevaarlijk?

[Zolderworm]

Je moet er natuurlijk voor oppassen alles wat gebeurt binnen de synchroniciteit te plaatsen. Als er op mijn pad een Jehova Getuige komt, dan plaats ik dat zeker niet binnen de synchroniciteit. Wat moet ik met een Jehova Getuige? Mezelf terugwerpen naar de middeleeuwen van het denken? Mooi niet.

Wel, ik was toen heel verdwaald. Ik wist echt niet wat er gaande was. Bad ik tot God, God stuurde een JG. Ik ga er niet te fundamenteel in op, maar ik laat me zeker wel inspireren om een zekere balans te handhaven.
Jehova en Lucifer in balans. Is dit gnostisch denken?

Als je Jehova beschouwt als de heer van de schepping en Lucifer als de tegenstrever, al de heer van de Liefde. Dan is het gnostisch. Maar ik denk niet dat de gnostici Lucifer beschouwen als de heer van de Liefde. Maar als de verleider tot de natuur, terwijl het er juist om gaat de natuur te ontstijgen. Weg van Jehova, tot de Liefde, die niet des Jehova's is.
Ik begrijp niet dat je erbij blijft dat God een Jehova stuurde. Een bekrompen geest (sorry Alpha), die alles letterlijk neemt? Die alleen maar kijkt naar de letterlijke tekst en elke spiritualiteit, elke inspiratie en elke intuïtie buitensluit? Ik kan me dat niet voorstellen.

Ik denk niet dat het iets met wedergeboorte te maken heeft, maar met een contact met de astrale sfeer waar je niet echt tegen gewapend bent. De wedergeboorte is iets geheel anders, volgens mij.

Tja, DE wedergeboorte misschien wel. Maar waar ik nu voor sta in mijn ervaringen is als een duisternis. Een mens wil eerst ook niet geboren worden. Die voelt zich veilig en lekker warm in de baarmoeder. Die wil liever niet geboren worden omdat ie betrouwd is met zijn huidige omgeving.
En is dat niet hetzelfde met mij nu? Ik ben in de realiteit, maar achter de schermen van dit rationeel denken is er zoveel meer gaande. Van hier uit is het een duisternis, het boezemt me angst in. Maar als ik me er volledig door laat opnemen en het volledig vrij spel geef ontwaak ik misschien in een nieuwe waarheid? Dan weet ik wat de duisternis inhoud en hoef ik geen angst meer in te boezemen. Onbekend = onbemind.

De duisternis is voor mij de astrale sfeer en die heeft met wedergeboorte niets te maken. Sorry, ik kan er niets anders van maken.

Nee, dat is zo. Maar ik denk dat het zich bij jou, net als bij mij, niet in de goede richting ontwikkelde. Dan kun je er beter mee stoppen.
Er blijft beslist een zeker verlangen en een gevoel van spijt. Maar daar moet je gewoon mee leren leven.

Waarom spijt? Ik kan toch direct meteen de draad weer oppikken? Het ontwikkelde niet in de goede richting omdat het niet was wat ik er van verwacht had. Ik werd bang. De angst misvormde de ervaring. Maar als ik die angst overstijg door mij er helemaal door te laten opnemen, is dat gevaarlijk?

Ja, als het om de astrale sfeer gaat, volgens mij wel. Ik blijf verre van de astrale sfeer en mijn angst is feitelijk mijn bescherming daartegen.

[Fundamenteel]

Als je Jehova beschouwt als de heer van de schepping en Lucifer als de tegenstrever, al de heer van de Liefde. Dan is het gnostisch. Maar ik denk niet dat de gnostici Lucifer beschouwen als de heer van de Liefde. Maar als de verleider tot de natuur, terwijl het er juist om gaat de natuur te ontstijgen. Weg van Jehova, tot de Liefde, die niet des Jehova's is.
Ik begrijp niet dat je erbij blijft dat God een Jehova stuurde. Een bekrompen geest (sorry Alpha), die alles letterlijk neemt? Die alleen maar kijkt naar de letterlijke tekst en elke spiritualiteit, elke inspiratie en elke intuïtie buitensluit? Ik kan me dat niet voorstellen.

Ik vind namen maar niets. Dus als Jehova de naam is, Jahweh, God, of eenders wat. De naam laat me koud. Ik kijk naar de ideologie, de hele bedoeling erachter. Ik kan niet ontkennen dat Jehova mij van alle religies het hardste trof. En ik kom van ver, ik heb het konijnenhol van Alice gevonden en ging onbevreesd achter dat konijn aan zonder er teveel bij stil te staan. Ik zag de hele spirituele supermarkt in combinatie met een filosofische steen die mij een magisch paar glazen in mijn montuur voorzag. Dat liep heel gauw uit de hand want het kwade is overal op de loer. Lang verhaal kort: Eén gedachte triggerde de komst van een Jehova Getuige die ik weken eerder lopen had gestuurd. Ik vind dat echt een krachtig signaal. In die periode was ik heel ontspoord van geest. Ik zat op een golflengte van iets heel sinister, heel politiek begaan en ik zag overal complotten. Ik zag de waarheid, zo dacht ik. Want ik keek in achterpoorten en was verbonden met een legioen mensen die hetzelfde zagen. Wij zagen mensen gearresteerd worden op internationaal niveau en zagen het complot steeds meer uit de hand lopen.
Ik begrijp nu dat het een wisselwerking tussen goed en kwaad is door mijn bijbelstudie met Jehova Getuigen. Lucifer en Jehova zijn een symbiose waaruit het leven ontstaat. Man en vrouw die zichzelf verder planten in oneindige reeksen.
Jehova Getuigen hebben al mijn respect. Maar ik ben nu eenmaal een Luciferiaan.

De duisternis is voor mij de astrale sfeer en die heeft met wedergeboorte niets te maken. Sorry, ik kan er niets anders van maken.

Jij klapte dicht bij de duisternis en stopte ermee. Dus hoe kan je zeggen dat de duisternis de astrale sfeer is als je daar op dat moment gestopt bent? Je denkt dat het zich niet goed ontwikkelde, maar misschien onderga je eerst het goede, dan het "slechte" om daarna pas met beide perspectieven "herboren" te worden. Als je enkel het zoete neemt en stopt bij het zure, ben je niet wedergeboren.

Ja, als het om de astrale sfeer gaat, volgens mij wel. Ik blijf verre van de astrale sfeer en mijn angst is feitelijk mijn bescherming daartegen.

En hielp angst een kind niet geboren te worden? Als je teveel weerstand biedt kunnen er complicaties optreden. Daarom dat ik eerder zei "ik dien me er volledig te laten opnemen". Al word ik verlamd van angst, wat daarna volgt is van onschatbare waarde.

[Zolderworm]

Als je Jehova beschouwt als de heer van de schepping en Lucifer als de tegenstrever, al de heer van de Liefde. Dan is het gnostisch. Maar ik denk niet dat de gnostici Lucifer beschouwen als de heer van de Liefde. Maar als de verleider tot de natuur, terwijl het er juist om gaat de natuur te ontstijgen. Weg van Jehova, tot de Liefde, die niet des Jehova's is.
Ik begrijp niet dat je erbij blijft dat God een Jehova stuurde. Een bekrompen geest (sorry Alpha), die alles letterlijk neemt? Die alleen maar kijkt naar de letterlijke tekst en elke spiritualiteit, elke inspiratie en elke intuïtie buitensluit? Ik kan me dat niet voorstellen.

Ik vind namen maar niets. Dus als Jehova de naam is, Jahweh, God, of eenders wat. De naam laat me koud. Ik kijk naar de ideologie, de hele bedoeling erachter. Ik kan niet ontkennen dat Jehova mij van alle religies het hardste trof. En ik kom van ver, ik heb het konijnenhol van Alice gevonden en ging onbevreesd achter dat konijn aan zonder er te veel bij stil te staan. Ik zag de hele spirituele supermarkt in combinatie met een filosofische steen die mij een magisch paar glazen in mijn montuur voorzag. Dat liep heel gauw uit de hand want het kwade is overal op de loer. Lang verhaal kort: Eén gedachte triggerde de komst van een Jehova Getuige die ik weken eerder lopen had gestuurd. Ik vind dat echt een krachtig signaal. In die periode was ik heel ontspoord van geest. Ik zat op een golflengte van iets heel sinister, heel politiek begaan en ik zag overal complotten. Ik zag de waarheid, zo dacht ik. Want ik keek in achterpoorten en was verbonden met een legioen mensen die hetzelfde zagen. Wij zagen mensen gearresteerd worden op internationaal niveau en zagen het complot steeds meer uit de hand lopen.
Ik begrijp nu dat het een wisselwerking tussen goed en kwaad is door mijn bijbelstudie met Jehova Getuigen. Lucifer en Jehova zijn een symbiose waaruit het leven ontstaat. Man en vrouw die zichzelf verder planten in oneindige reeksen.
Jehova Getuigen hebben al mijn respect. Maar ik ben nu eenmaal een Luciferiaan.

Persoonlijk geloof ik niet in Jehovah en niet in Lucifer. Jehova en Lucifer als symbiose waaruit het leven ontstaat, zie ik ook niet zo. Jehova is een door het volk van Israël verzonnen God, om hun gewelddadige cultuur een mandaat te geven. Ik zou niet weten wat een zelfverzonnen figuur te maken kan hebben met het ontstaan van het leven. Ook niet in symbolische zin. Lucifer kun je zien als de absolute vrijheid. Maar het leven vergt juist gebondenheid. Elk dier heeft instincten nodig om het leven op Aarde te laten slagen als een geheel van verschillende organismen. Wat heeft dat met vrijheid van doen? Ik kan er niets mee.

De duisternis is voor mij de astrale sfeer en die heeft met wedergeboorte niets te maken. Sorry, ik kan er niets anders van maken.

Jij klapte dicht bij de duisternis en stopte ermee. Dus hoe kan je zeggen dat de duisternis de astrale sfeer is als je daar op dat moment gestopt bent?

Ik klapte niet dicht, maar ik zag dat het gevaarlijk was. Je kunt bijvoorbeeld in Caracas in een achteraf-wijk verzeild raken en ervaren dat het daar gevaarlijk is. Zo kun je ook in de astrale sfeer verzeild raken en ervaren dat het er gevaarlijk is, en vervolgens besluiten er niet meer te komen.
Het geldt echter voor een beperkt deel van de astrale sfeer. Maar het is, althans voor mij, niet mogelijk om alleen in de goede gebieden terecht te komen, zonder dat ik af en toe ook in de slechte gebieden terecht kom.

Je denkt dat het zich niet goed ontwikkelde, maar misschien onderga je eerst het goede, dan het "slechte" om daarna pas met beide perspectieven "herboren" te worden. Als je enkel het zoete neemt en stopt bij het zure, ben je niet wedergeboren.

Van ervaringen met het astrale word je sowieso niet wedergeboren. Daar is, volgens mij, iets geheel anders voor nodig. De astrale sfeer is gewoon de astrale sfeer. Het overzien van beide aspecten verandert daar niets aan. Het gaat om het opheffen van de gebondenheid aan astrale sfeer op zich. Dat is volgens mij wel een voorwaarde voor wedergeboorte.

Ja, als het om de astrale sfeer gaat, volgens mij wel. Ik blijf verre van de astrale sfeer en mijn angst is feitelijk mijn bescherming daartegen.

En hielp angst een kind niet geboren te worden? Als je te veel weerstand biedt kunnen er complicaties optreden. Daarom dat ik eerder zei "ik dien me er volledig te laten opnemen". Al word ik verlamd van angst, wat daarna volgt is van onschatbare waarde.

Zou kunnen. Sten Oomen zegt ook dat je die angst moet overwinnen.

[Fundamenteel]

Persoonlijk geloof ik niet in Jehovah en niet in Lucifer. Jehova en Lucifer als symbiose waaruit het leven ontstaat, zie ik ook niet zo. Jehova is een door het volk van Israël verzonnen God, om hun gewelddadige cultuur een mandaat te geven. Ik zou niet weten wat een zelfverzonnen figuur te maken kan hebben met het ontstaan van het leven. Ook niet in symbolische zin. Lucifer kun je zien als de absolute vrijheid. Maar het leven vergt juist gebondenheid. Elk dier heeft instincten nodig om het leven op Aarde te laten slagen als een geheel van verschillende organismen. Wat heeft dat met vrijheid van doen? Ik kan er niets mee.

Misschien heb je hierin wel gelijk. Volgens mij is de bijbel beïnvloed door de mens. Zij misbruikten God al te dikwijls om onheil te rechtvaardigen. Maar dat wil niet zeggen dat de bijbel geen historische waarde heeft. Noch dat er geen invloeden van het "bovennatuurlijke" in terug te vinden zijn.
Het wordt naartoe het einde toe alleen maar interessanter.

Misschien is de mens niet in staat in alle vrijheid te leven en zijn er regels nodig om een balans te handhaven? Sedert wij de kennis zijn beginnen toepassen zijn wij onderweg onze relatie met de natuur en al wat erbij kwam kijken verloren. Daar zijn we "ziek" geworden.

Ik klapte niet dicht, maar ik zag dat het gevaarlijk was. Je kunt bijvoorbeeld in Caracas in een achteraf-wijk verzeild raken en ervaren dat het daar gevaarlijk is. Zo kun je ook in de astrale sfeer verzeild raken en ervaren dat het er gevaarlijk is, en vervolgens besluiten er niet meer te komen.
Het geldt echter voor een beperkt deel van de astrale sfeer. Maar het is, althans voor mij, niet mogelijk om alleen in de goede gebieden terecht te komen, zonder dat ik af en toe ook in de slechte gebieden terecht kom.

Goed, dat begrijp ik. Ik had het anders in me opgenomen.

Van ervaringen met het astrale word je sowieso niet wedergeboren. Daar is, volgens mij, iets geheel anders voor nodig. De astrale sfeer is gewoon de astrale sfeer. Het overzien van beide aspecten verandert daar niets aan. Het gaat om het opheffen van de gebondenheid aan astrale sfeer op zich. Dat is volgens mij wel een voorwaarde voor wedergeboorte.

Neen ik kan me inbeelden dat een astrale reis weinig invloed heeft. Maar er zijn mensen diens "ik" volledig afgebroken wordt waarna ze zich enkel op de essentie wederop bouwen. Volgens mij kan je dat wel als een wedergeboorte zien. Sommige mensen bieden hiertegen weerstand, anderen gaan door tot het uiterste en komen op obscure "waarheden" uit.

Zou kunnen. Sten Oomen zegt ook dat je die angst moet overwinnen.

Wel ik heb in doodsangsten geleefd. Maar ik heb gevonden en te rijper ik word, te meer alles in perspectief valt. Door al mijn inzichten en breder beeld op de zaken doofden mijn angsten stelselmatig uit. Ik was bang voor het onbekende, maar hoe bekender ik ermee geraak... te meer ik me er voor durf open stellen. Hoe duister dat ook op me zou afkomen...

[Zolderworm]

Persoonlijk geloof ik niet in Jehovah en niet in Lucifer. Jehova en Lucifer als symbiose waaruit het leven ontstaat, zie ik ook niet zo. Jehova is een door het volk van Israël verzonnen God, om hun gewelddadige cultuur een mandaat te geven. Ik zou niet weten wat een zelfverzonnen figuur te maken kan hebben met het ontstaan van het leven. Ook niet in symbolische zin. Lucifer kun je zien als de absolute vrijheid. Maar het leven vergt juist gebondenheid. Elk dier heeft instincten nodig om het leven op Aarde te laten slagen als een geheel van verschillende organismen. Wat heeft dat met vrijheid van doen? Ik kan er niets mee.

Misschien heb je hierin wel gelijk. Volgens mij is de bijbel beïnvloed door de mens. Zij misbruikten God al te dikwijls om onheil te rechtvaardigen.

Persoonlijk denk ik dat deze oude stamgod voor honderd procent verzonnen is.

Maar dat wil niet zeggen dat de bijbel geen historische waarde heeft. Noch dat er geen invloeden van het "bovennatuurlijke" in terug te vinden zijn.
Het wordt naartoe het einde toe alleen maar interessanter.

Historisch is de bijbel tamelijk correct. Daar ben ik wel van overtuigd. Maar bovennatuurlijke zaken zie ik er niet echt in. Ik zie de verhalen waarin het bovennatuurlijke een rol zou spelen, toch meer als sprookjes. Alleen Jezus had het soms over bovennatuurlijke zaken die mijns inziens kloppen.

Misschien is de mens niet in staat in alle vrijheid te leven en zijn er regels nodig om een balans te handhaven? Sedert wij de kennis zijn beginnen toepassen zijn wij onderweg onze relatie met de natuur en al wat erbij kwam kijken verloren. Daar zijn we "ziek" geworden.

Dat is op zich wel waar. Maar toen er wel een relatie was met de natuur was de situatie ook niet ideaal. Daarom denk ik dat we volledig aan de natuur moeten ontstijgen.

Van ervaringen met het astrale word je sowieso niet wedergeboren. Daar is, volgens mij, iets geheel anders voor nodig. De astrale sfeer is gewoon de astrale sfeer. Het overzien van beide aspecten verandert daar niets aan. Het gaat om het opheffen van de gebondenheid aan astrale sfeer op zich. Dat is volgens mij wel een voorwaarde voor wedergeboorte.

Neen ik kan me inbeelden dat een astrale reis weinig invloed heeft. Maar er zijn mensen diens "ik" volledig afgebroken wordt waarna ze zich enkel op de essentie wederop bouwen. Volgens mij kan je dat wel als een wedergeboorte zien. Sommige mensen bieden hiertegen weerstand, anderen gaan door tot het uiterste en komen op obscure "waarheden" uit.

Geef eens voorbeelden. Over welke mensen heb je het. Ik denk niet dat je het ego moet afbreken, maar het transformeren. En dat kan alleen door over de grenzen van het ego heen te zien. Het ego wordt dan wel min of meer tenietgedaan natuurlijk.

Zou kunnen. Sten Oomen zegt ook dat je die angst moet overwinnen.

Wel ik heb in doodsangsten geleefd. Maar ik heb gevonden en te rijper ik word, te meer alles in perspectief valt. Door al mijn inzichten en breder beeld op de zaken doofden mijn angsten stelselmatig uit. Ik was bang voor het onbekende, maar hoe bekender ik ermee geraak... te meer ik me er voor durf open stellen. Hoe duister dat ook op me zou afkomen...

Dat is mij niet gelukt. Ik heb er afstand van genomen. Maar ik weet niet of het over hetzelfde hebben.

[Fundamenteel]

Persoonlijk denk ik dat deze oude stamgod voor honderd procent verzonnen is.

Ik denk dat ze iets wenste te benoemen. Iets dat een ervaring kenmerkt. Het is verzonnen op een wel degelijke ervaring.

Historisch is de bijbel tamelijk correct. Daar ben ik wel van overtuigd. Maar bovennatuurlijke zaken zie ik er niet echt in. Ik zie de verhalen waarin het bovennatuurlijke een rol zou spelen, toch meer als sprookjes. Alleen Jezus had het soms over bovennatuurlijke zaken die mijns inziens kloppen.

Ik ken een wereld vol van magie. En Jezus bewandelde die weg.

Dat is op zich wel waar. Maar toen er wel een relatie was met de natuur was de situatie ook niet ideaal. Daarom denk ik dat we volledig aan de natuur moeten ontstijgen.

Waarom volledig ontstijgen? We zijn volledig afhankelijk van de natuur. Er dient een balans te zijn. Geen uitsluiting van het ene om het andere op te vullen. Dan overschaduw je het andere en ontstaat er een duisternis. Breng het eerder in balans.

Geef eens voorbeelden. Over welke mensen heb je het. Ik denk niet dat je het ego moet afbreken, maar het transformeren. En dat kan alleen door over de grenzen van het ego heen te zien. Het ego wordt dan wel min of meer tenietgedaan natuurlijk.

In de magische wereld waarin ik reis breken bepaalde mensen hun ego (ik) volledig af om enkel de essentie ervan over te houden. Het egoïsme dooft daarbij uit en die mensen gaan meer openminded tekeer eerder dan de wereld te spiegelen aan hun verwachtingen.

Dat is mij niet gelukt. Ik heb er afstand van genomen. Maar ik weet niet of het over hetzelfde hebben.

Wellicht ervaren wij het anders. Maar nu ik "nuchter" aan het ontwikkelen ben, zie ik soms projecties voor me. Alsof ik ergens anders ben. Is dat dan ook gelijk aan astraal reizen? Het is nog niet ten volle ontwikkeld, maar soms ben ik gewoon ergens anders. Ik zie het zo voor me met mijn ogen toe.

[dingo]

[modbreak:dingo] Offtopic bericht en reacties daarop verwijderd, graag bij het topic blijven.

[GeertN]

Maar ik ben nu eenmaal een Luciferiaan.

Dat is best heftig.

[Vredestichter]

Maar ik ben nu eenmaal een Luciferiaan.

Dat is best heftig.

wat is volgens jullie de link tussen 666 en lucifer?

[GeertN]

Maar ik ben nu eenmaal een Luciferiaan.

Dat is best heftig.

wat is volgens jullie de link tussen 666 en lucifer?

Wie zijn jullie? Ik weet niet wie Fundamenteel is. Je zou dat aan Fundamenteel moeten vragen of aan degene die dit onderwerp startte (Dirk). Ik reageer op een opmerking van Fundamenteel. Ben wel benieuwd naar hun reacties (Dirk en Fundamenteel).

[callista]

Beide heren zijn geen lid meer van dit forum....

[GeertN]

Beide heren zijn geen lid meer van dit forum....

Wist ik niet. Dank je wel voor je oplettendheid, scheelt een hoop werk. Wilde net met deze heren aan de slag gaan. Jammer.