peda schreef: 11 sep 2018, 18:48
Neen, ik zie het precies omgekeerd. Je hebt een visie ( basis-overtuiging ) en die visie pas je vervolgens al of niet in een spiritueel of levensbeschouwelijk kader. Ik refereer daarbij aan mijn favoriete William James met zijn constatering dat de mens de God ( spirituele weg ) zoekt die bij hem past. Voor Theresa van Lisieux was de inspiratiebron van haar groot Liefdesbesef Jezus, maar andere wegen om te komen tot grote menselijke betrokkenheid zijn ook mogelijk. Zo ken ik persoonlijk een ontzettend goede liefde volle dame, die weer overtuigd humaniste is. Ik denk bij mensen niet primair in "' hokjes "" maar vind het voor de communicatie wel gemakkelijk om in "'structuren"" te denken. Dat is een overblijfsel van mijn oude beroepsuitoefening. Bij nagenoeg een ieder op dit forum lukt mij dat, bij jou eerlijk gezegd niet. Vandaar.
Ok. Mijn basis overtuiging zoals jij het noemt zou zijn dat de levenswandel van een mens blijk geeft van een mentaliteit, niet alleen in woord maar vooral in daad. Die mentaliteit, met name de (mate en kwaliteit van) liefde waarvan die getuigt, of juist niet, bepaalt wat je in wezen *wilt*. Simpel gezegd als iemand bij leven loopt te liegen en bedriegen als een gek, zal die na zijn dood wellicht een 'hemel' voor zichzelf wensen om lekker te genieten. Maar toch zal die na zijn lichamelijke dood niet naar de bron van waarheid willen gaan. Omdat hij de leugens die hij bij leven altijd wilde bedekken, na het leven ook niet aan het licht wil laten komen.
Dat is een iets andere insteek dan een God die je oordeelt, als ik het zo zeg. Maar het is er wel consistent mee. Het oordeel dat die ziel over zichzelf afroept (als gevolg van zijn eigen keuzes bij leven) is tegelijk te verstaan als een oordeel van God.
Anderzijds maak ik me geen zorgen over het zieleheil van heel liefdevolle mensen.
Wat betreft de uiteindelijke bestemming van een mens, ik weet niet in hoeverre en op welke manier onze keuzes existentieel blijken te zijn voor wie we in wezen 'zijn'. Dat ultieme 'ik-ben-die-ik-ben' is een licht dat ik als mens op deze wereld niet in het aangezicht kan kijken, en leven.
Alverzoeners en dergelijke schijnen het wel te weten, maar op dit punt ben ik dus meer een agnost.
The attempt to make heaven on earth invariably produces hell. (Karl Popper)