Krishnamurti over de liefde (imho =Christus)

[Vertrokken user 5]

Op pagina 33 van het inmiddels gesloten topic "Het geloof in de goedheid van een God die opriep tot genocide" schreef Zolderworm:

Ik vind het juist zo kenmerkend in de huidige tijd, en de afgelopen tijd, dat God zo totaal afwezig is. Je merkt niets van de aanwezigheid van en de bemoeienis door God. Waar was God tijdens de Tweede Wereldoorlog en de vervolging van de joden? En dat is maar één voorbeeld.
Het lijkt mij zeer onwaarschijnlijk dat God zich in bijbelse tijden wel met de geschiedenis bemoeide. Daarom zie ik de God zoals beschreven in de Bijbel als compleet zelfverzonnen.

Dit bracht mij op een vraag die ik aan Zolderwom wilde stellen, maar de topic is dicht. Dus leek het me beter om even een nieuwe topic te starten.

Hallo Zolderworm,

Jiddu Krishnamurti schreef:

"Liefde weet niets van het verleden, noch van de toekomst, liefde blijft voortdurend nieuw."

Ik denk dat er ook in de Tweede Wereldoorlog nog liefde aanwezig was op de wereld. Zelfs in de getroffen gebieden. Misschien wel juist in de getroffen gebieden, want waar mensen vrij massaal onder grote druk komen te staan, bloeit meestal ook de onderlinge liefde op.

Hoe denk jij hierover?

Jij kent Krishnamurti heel veel beter dan ik. Ik heb slechts dit zinnetje ergens opgepikt Hij heeft waarschijnlijk veel meer over de liefde geschreven. Krishnamurti is voor jou een inspiratiebron geweest. Zou je eens iets willen delen van wat jou inspireerde aan zijn werk?

[Zolderworm]

Op pagina 33 van het inmiddels gesloten topic "Het geloof in de goedheid van een God die opriep tot genocide" schreef Zolderworm:

Ik vind het juist zo kenmerkend in de huidige tijd, en de afgelopen tijd, dat God zo totaal afwezig is. Je merkt niets van de aanwezigheid van en de bemoeienis door God. Waar was God tijdens de Tweede Wereldoorlog en de vervolging van de joden? En dat is maar één voorbeeld.
Het lijkt mij zeer onwaarschijnlijk dat God zich in bijbelse tijden wel met de geschiedenis bemoeide. Daarom zie ik de God zoals beschreven in de Bijbel als compleet zelfverzonnen.

Dit bracht mij op een vraag die ik aan Zolderwom wilde stellen, maar de topic is dicht. Dus leek het me beter om even een nieuwe topic te starten.

Hallo Zolderworm,

Jiddu Krishnamurti schreef:

"Liefde weet niets van het verleden, noch van de toekomst, liefde blijft voortdurend nieuw."

Ik denk dat er ook in de Tweede Wereldoorlog nog liefde aanwezig was op de wereld. Zelfs in de getroffen gebieden. Misschien wel juist in de getroffen gebieden, want waar mensen vrij massaal onder grote druk komen te staan, bloeit meestal ook de onderlinge liefde op.

Hoe denk jij hierover?

Jij kent Krishnamurti heel veel beter dan ik. Ik heb slechts dit zinnetje ergens opgepikt Hij heeft waarschijnlijk veel meer over de liefde geschreven. Krishnamurti is voor jou een inspiratiebron geweest. Zou je eens iets willen delen van wat jou inspireerde aan zijn werk?

Tin kent Krishnamurti het best. Maar goed, ik heb wel het een en ander van hem en over hem gelezen. Ik vind het zo fijn dat bewustzijnsprocessen bij hem centraal staan en niet een of andere theorie of leer. Hij zei feitelijk: je moet het zelf ervaren. Het heeft geen zin om het van een ander te horen. En allerlei theorieën ontwikkelen heeft al helemaal geen zin. Die neem je alleen maar op in je geheugen en vervolgens zit je tegen je eigen geheugenbeelden aan te kijken in plaats van naar de werkelijkheid. Zo kun je nooit de werkelijkheid ervaren. Een belangrijk aspect van de vraag waarom we de werkelijkheid niet ervaren is dat we altijd denken in termen van tijd. We plaatsen ons door de reflectie in de tijd. En dat is wat niet moet.
Dus kun je zeggen: "Liefde weet niets van het verleden, noch van de toekomst, liefde blijft voortdurend nieuw." Dat heeft dus niet zoveel te maken met het feit dat er in de oorlog ook veel liefde was. Het gaat om bewustzijnsprocessen.
Onder liefde verstaat hij dan een bepaalde werkelijkheid. Als je uittreedt op een zeer hoog niveau, dan kom je terecht in een wereld die (mede) bestaat uit liefde. Liefde is dan een ruimtelijk gebied, een wereld, maar ook een bewustzijnservaring. Dit tegelijkertijd.
Althans, zo zie ik het.

[peda]

Krishnamurti is voor de gemiddelde mens moeilijk te begrijpen. Interessant voor dit forum, dat de verschillende vormen van geloof hoog in het vaandel heeft, is zijn opvatting dat een bovennatuurlijke wereld met onlichamelijke wezens voor de aardse mens volledig oninteressant is om je daarmede bezig te houden. Geloof gewoon in niets, bind je niet aan een godsdienst, of een spirituele organisatie, volg geen goeroes en accepteer geen enkele zich geestelijk noemende autoriteit boven je. Geloofsgesprek is met de gedachten van Kr. voor ogen snel ten einde. Hier treffen zich immers mensen die met of zonder hun specifiek spiritueel geloof, totaal anders denken en in het leven staan als datgene dat Kr. ons als de ware waarheid voor ogen houdt. Zelf vind ik Kr. moeilijk om te volgen, omdat mijn denkraam volgens een geheel ander programma werkt. Het is dan ook niet verwonderlijk in mijn ogen dat hij bij zijn overlijden, ondanks vele volgers uit de intellectuele kringen, geen betere wereld heeft achtergelaten.

[Vertrokken user 5]

Op pagina 33 van het inmiddels gesloten topic "Het geloof in de goedheid van een God die opriep tot genocide" schreef Zolderworm:

Ik vind het juist zo kenmerkend in de huidige tijd, en de afgelopen tijd, dat God zo totaal afwezig is. Je merkt niets van de aanwezigheid van en de bemoeienis door God. Waar was God tijdens de Tweede Wereldoorlog en de vervolging van de joden? En dat is maar één voorbeeld.
Het lijkt mij zeer onwaarschijnlijk dat God zich in bijbelse tijden wel met de geschiedenis bemoeide. Daarom zie ik de God zoals beschreven in de Bijbel als compleet zelfverzonnen.

Dit bracht mij op een vraag die ik aan Zolderwom wilde stellen, maar de topic is dicht. Dus leek het me beter om even een nieuwe topic te starten.

Hallo Zolderworm,

Jiddu Krishnamurti schreef:

"Liefde weet niets van het verleden, noch van de toekomst, liefde blijft voortdurend nieuw."

Ik denk dat er ook in de Tweede Wereldoorlog nog liefde aanwezig was op de wereld. Zelfs in de getroffen gebieden. Misschien wel juist in de getroffen gebieden, want waar mensen vrij massaal onder grote druk komen te staan, bloeit meestal ook de onderlinge liefde op.

Hoe denk jij hierover?

Jij kent Krishnamurti heel veel beter dan ik. Ik heb slechts dit zinnetje ergens opgepikt Hij heeft waarschijnlijk veel meer over de liefde geschreven. Krishnamurti is voor jou een inspiratiebron geweest. Zou je eens iets willen delen van wat jou inspireerde aan zijn werk?

Tin kent Krishnamurti het best. Maar goed, ik heb wel het een en ander van hem en over hem gelezen. Ik vind het zo fijn dat bewustzijnsprocessen bij hem centraal staan en niet een of andere theorie of leer. Hij zei feitelijk: je moet het zelf ervaren. Het heeft geen zin om het van een ander te horen. En allerlei theorieën ontwikkelen heeft al helemaal geen zin. Die neem je alleen maar op in je geheugen en vervolgens zit je tegen je eigen geheugenbeelden aan te kijken in plaats van naar de werkelijkheid. Zo kun je nooit de werkelijkheid ervaren. Een belangrijk aspect van de vraag waarom we de werkelijkheid niet ervaren is dat we altijd denken in termen van tijd. We plaatsen ons door de reflectie in de tijd. En dat is wat niet moet.
Dus kun je zeggen: "Liefde weet niets van het verleden, noch van de toekomst, liefde blijft voortdurend nieuw." Dat heeft dus niet zoveel te maken met het feit dat er in de oorlog ook veel liefde was. Het gaat om bewustzijnsprocessen.
Onder liefde verstaat hij dan een bepaalde werkelijkheid. Als je uittreedt op een zeer hoog niveau, dan kom je terecht in een wereld die (mede) bestaat uit liefde. Liefde is dan een ruimtelijk gebied, een wereld, maar ook een bewustzijnservaring. Dit tegelijkertijd.
Althans, zo zie ik het.

Bedankt voor de toelichting. Als je het met mij eens bent dat God liefde is, en dat er ten tijde van WO-II ook liefde was, dan:

Ik vind het juist zo kenmerkend in de huidige tijd, en de afgelopen tijd, dat God zo totaal afwezig is. Je merkt niets van de aanwezigheid van en de bemoeienis door God. Waar was God tijdens de Tweede Wereldoorlog en de vervolging van de joden? En dat is maar één voorbeeld.

kun je toch herkennen dat God er was temidden van de moeilijkheden?

De straat en het huis van mijn grootouders is in de oorlog helemaal met de grond gelijk gebombardeerd. Mijn grootouders en hun (toen nog) twee kinderen kwamen daar ongedeerd uit. Dan hoor ik je al zeggen, "ja maar de buren niet". Nee, maar misschien zijn die wel meteen bij de inslag door hun beschermengelen uit hun lichaam gehaald.

[Zolderworm]

Op pagina 33 van het inmiddels gesloten topic "Het geloof in de goedheid van een God die opriep tot genocide" schreef Zolderworm:

Ik vind het juist zo kenmerkend in de huidige tijd, en de afgelopen tijd, dat God zo totaal afwezig is. Je merkt niets van de aanwezigheid van en de bemoeienis door God. Waar was God tijdens de Tweede Wereldoorlog en de vervolging van de joden? En dat is maar één voorbeeld.
Het lijkt mij zeer onwaarschijnlijk dat God zich in bijbelse tijden wel met de geschiedenis bemoeide. Daarom zie ik de God zoals beschreven in de Bijbel als compleet zelfverzonnen.

Dit bracht mij op een vraag die ik aan Zolderwom wilde stellen, maar de topic is dicht. Dus leek het me beter om even een nieuwe topic te starten.

Hallo Zolderworm,

Jiddu Krishnamurti schreef:

"Liefde weet niets van het verleden, noch van de toekomst, liefde blijft voortdurend nieuw."

Ik denk dat er ook in de Tweede Wereldoorlog nog liefde aanwezig was op de wereld. Zelfs in de getroffen gebieden. Misschien wel juist in de getroffen gebieden, want waar mensen vrij massaal onder grote druk komen te staan, bloeit meestal ook de onderlinge liefde op.

Hoe denk jij hierover?

Jij kent Krishnamurti heel veel beter dan ik. Ik heb slechts dit zinnetje ergens opgepikt Hij heeft waarschijnlijk veel meer over de liefde geschreven. Krishnamurti is voor jou een inspiratiebron geweest. Zou je eens iets willen delen van wat jou inspireerde aan zijn werk?

Tin kent Krishnamurti het best. Maar goed, ik heb wel het een en ander van hem en over hem gelezen. Ik vind het zo fijn dat bewustzijnsprocessen bij hem centraal staan en niet een of andere theorie of leer. Hij zei feitelijk: je moet het zelf ervaren. Het heeft geen zin om het van een ander te horen. En allerlei theorieën ontwikkelen heeft al helemaal geen zin. Die neem je alleen maar op in je geheugen en vervolgens zit je tegen je eigen geheugenbeelden aan te kijken in plaats van naar de werkelijkheid. Zo kun je nooit de werkelijkheid ervaren. Een belangrijk aspect van de vraag waarom we de werkelijkheid niet ervaren is dat we altijd denken in termen van tijd. We plaatsen ons door de reflectie in de tijd. En dat is wat niet moet.
Dus kun je zeggen: "Liefde weet niets van het verleden, noch van de toekomst, liefde blijft voortdurend nieuw." Dat heeft dus niet zoveel te maken met het feit dat er in de oorlog ook veel liefde was. Het gaat om bewustzijnsprocessen.
Onder liefde verstaat hij dan een bepaalde werkelijkheid. Als je uittreedt op een zeer hoog niveau, dan kom je terecht in een wereld die (mede) bestaat uit liefde. Liefde is dan een ruimtelijk gebied, een wereld, maar ook een bewustzijnservaring. Dit tegelijkertijd.
Althans, zo zie ik het.

Bedankt voor de toelichting. Als je het met mij eens bent dat God liefde is, en dat er ten tijde van WO-II ook liefde was, dan:

Ik vind het juist zo kenmerkend in de huidige tijd, en de afgelopen tijd, dat God zo totaal afwezig is. Je merkt niets van de aanwezigheid van en de bemoeienis door God. Waar was God tijdens de Tweede Wereldoorlog en de vervolging van de joden? En dat is maar één voorbeeld.

kun je toch herkennen dat God er was temidden van de moeilijkheden?

De straat en het huis van mijn grootouders is in de oorlog helemaal met de grond gelijk gebombardeerd. Mijn grootouders en hun (toen nog) twee kinderen kwamen daar ongedeerd uit. Dan hoor ik je al zeggen, "ja maar de buren niet". Nee, maar misschien zijn die wel meteen bij de inslag door hun beschermengelen uit hun lichaam gehaald.

God was er niet om de moord op zes miljoen joden te voorkomen. Dat zegt mij genoeg.
Overigens vind ik de God, van wie wordt gezegd dat Hij de schepper is, geen Liefde. Kijk naar de wreedheid in de natuur.

[Vertrokken user 5]

God was er niet om de moord op zes miljoen joden te voorkomen. Dat zegt mij genoeg.
Overigens vind ik de God, van wie wordt gezegd dat Hij de schepper is, geen Liefde. Kijk naar de wreedheid in de natuur.

Tsja, zoals je weet ga ik zelf uit van een gevallen schepping en van reïncarnatie. Ik ga ervanuit dat ieder mens naar (een afdeling van) de "hemelen" gaat, en daar mag blijven zolang het hemels banksaldo toereikend is. Als het saldo op is sterft men daar naar mijn idee de in de bijbel genoemde tweede dood en wordt weer geboren op aarde. Persoonlijk geloof ik dat Christus de verlosser is uit de reïncarnatie.

Sterven in de gaskamers, en dit na dwangarbeid en/of medische experimenten was afschuwelijk. Maar persoonlijk bezie ik dat als een massale inlossing van karma uit vorige levens.

Zelf geloof ik dat een mens pas, als ie heeft ingezien dat het inlossen van karma geen definitieve oplossing biedt, het innerlijk gaat uitschreeuwen naar God de Vader en dat Deze de mens dan aan de voeten van de Zoon, Jezus, legt. Dat is mij tenminste wel overkomen en ik reken mij tot de holocaust slachtoffers. Net als een flink aantal andere mensen dat zich hun vorig leven heeft herinnerd, waaronder ook een aantal rabbijnen, zoals Gershom.

Ik moet je eerlijk bekennen dat ik de boeken van Gershom wel in de boekenkast heb, maar zelf nooit gelezen. Ik kan dat niet aan, omdat ik mij mijn vorig leven in diverse psychoses (= zielereiniging) in een langdurig bewustwordingsproces heb herinnerd en dit dusdanig traumatisch is, dat ik het niet meer aankan ook nog erover te lezen. Ik heb de boeken wel eens genoemd: viewtopic.php?f=25&t=3158&p=164791&hili ... om#p164791

Boeken noemen of de woorden van auteurs gebruiken is mijn manier van mededelen zonder dat het mij te diep van streek kan maken. Ook wil ik er niets inhoudelijks over kwijt, omdat ik andere mensen die zulke herinneringen misschien nog te wachten staat, de mogelijkheid van een authentieke ervaring niet wil ontnemen. Hoe moeilijk het ook is.

[Wim Nusselder]

Ik vind het zo fijn dat bewustzijnsprocessen bij [Krishnamurti] centraal staan en niet een of andere theorie of leer. Hij zei feitelijk: je moet het zelf ervaren. Het heeft geen zin om het van een ander te horen.

Dat spreekt mij ook aan.

En allerlei theorieën ontwikkelen heeft al helemaal geen zin. Die neem je alleen maar op in je geheugen en vervolgens zit je tegen je eigen geheugenbeelden aan te kijken in plaats van naar de werkelijkheid. Zo kun je nooit de werkelijkheid ervaren.

Die theorieën worden in zeker zin onze werkelijkheid.
Naarmate we er ons naar gedragen en daar ook anderen in meenemen, wordt het ook een sociale, een gedeelde werkelijkheid.
De relevantie (en 'werkelijkheid') van die direct ervaarbare 'werkelijkheid' vermindert daardoor.

Interessant voor dit forum […] is [Krishnamurti's] opvatting dat een bovennatuurlijke wereld met onlichamelijke wezens voor de aardse mens volledig oninteressant is om je daarmede bezig te houden. Geloof gewoon in niets, bind je niet aan een godsdienst, of een spirituele organisatie, volg geen goeroes en accepteer geen enkele zich geestelijk noemende autoriteit boven je.

Spreekt me ook aan.

Geloofsgesprek is met de gedachten van Kr. voor ogen snel ten einde. Hier treffen zich immers mensen die met of zonder hun specifiek spiritueel geloof, totaal anders denken en in het leven staan als datgene dat Kr. ons als de ware waarheid voor ogen houdt.

Waarom?
Je kunt toch ook prima een geloofsgesprek voeren over de natuurlijke wereld met lichamelijke wezens en wat je daarin zelf ervaart?
Voor een panentheïst als ik is het onderscheid tussen natuurlijk en bovennatuurlijk sowieso lastig te maken.

zoals je weet ga ik zelf uit van […]
Ik ga ervanuit dat […]
naar mijn idee […]
Persoonlijk geloof ik dat […]
persoonlijk bezie ik dat […]
Zelf geloof ik dat […]

In hoeverre belemmeren die ideeën/theorieën je rechtstreekse ervaring?

[Vertrokken user 5]

zoals je weet ga ik zelf uit van […]
Ik ga ervanuit dat […]
naar mijn idee […]
Persoonlijk geloof ik dat […]
persoonlijk bezie ik dat […]
Zelf geloof ik dat […]

In hoeverre belemmeren die ideeën/theorieën je rechtstreekse ervaring?

De Waarheid belemmert nooit...... het zijn geen "ideeën". De kerk heeft imho gewoon in de zesde eeuw geschrapt wat haar als sociologisch instituut niet zo goed uitkwam. Een mens hoeft niets tegen andere mensen aan te houden om gewoon te wandelen in en met Hem.

De reincarnatie beangstigt sommige christenen. Wellicht omdat ze bang zijn nog een keer te moeten incarneren.

[Zolderworm]

zoals je weet ga ik zelf uit van […]
Ik ga ervanuit dat […]
naar mijn idee […]
Persoonlijk geloof ik dat […]
persoonlijk bezie ik dat […]
Zelf geloof ik dat […]

In hoeverre belemmeren die ideeën/theorieën je rechtstreekse ervaring?

De Waarheid belemmert nooit...... het zijn geen ideeën. De kerk heeft gewoon in de zesde eeuw geschrapt wat haar als socologisch instituut niet zo goed uitkwam. Een mens hoeft niets tegen andere mensen aan te houden om gewoon te wandelen in en met Hem.

Het zijn denkbeelden over de Waarheid. Het is niet de Waarheid zelf. Dat is ook het punt van Krishnamurti.

[Vertrokken user 5]

Tin kent Krishnamurti het best. Maar goed, ik heb wel het een en ander van hem en over hem gelezen. Ik vind het zo fijn dat bewustzijnsprocessen bij hem centraal staan en niet een of andere theorie of leer. Hij zei feitelijk: je moet het zelf ervaren. Het heeft geen zin om het van een ander te horen. En allerlei theorieën ontwikkelen heeft al helemaal geen zin. Die neem je alleen maar op in je geheugen en vervolgens zit je tegen je eigen geheugenbeelden aan te kijken in plaats van naar de werkelijkheid. Zo kun je nooit de werkelijkheid ervaren.

Nochtans heb je deze theorie en leer van Krishnamurti. Bedoelde hij dan eigenlijk niet gewoon net als het christendom, dat de enige theorie die waarheid bevat, de zijne zou zijn?

Een belangrijk aspect van de vraag waarom we de werkelijkheid niet ervaren is dat we altijd denken in termen van tijd. We plaatsen ons door de reflectie in de tijd. En dat is wat niet moet.

Waarom zou dat niet moeten? Denk je niet dat ons reflecterend vermogen een ingeschapen kwaliteit is?

Dus kun je zeggen: "Liefde weet niets van het verleden, noch van de toekomst, liefde blijft voortdurend nieuw." Dat heeft dus niet zoveel te maken met het feit dat er in de oorlog ook veel liefde was. Het gaat om bewustzijnsprocessen.

Dat bewustzijnsproces gold niet in de oorlog?

Onder liefde verstaat hij dan een bepaalde werkelijkheid. Als je uittreedt op een zeer hoog niveau, dan kom je terecht in een wereld die (mede) bestaat uit liefde. Liefde is dan een ruimtelijk gebied, een wereld, maar ook een bewustzijnservaring. Dit tegelijkertijd.
Althans, zo zie ik het.

Geloof je dat je die liefde pas ervaren kunt als je uitgetreden bent? Of is het in werkelijkheid misschien ook een plek die eveneens in jezelf te vinden is?

[Wim Nusselder]

zoals je weet ga ik zelf uit van […]
Ik ga ervanuit dat […]
naar mijn idee […]
Persoonlijk geloof ik dat […]
persoonlijk bezie ik dat […]
Zelf geloof ik dat […]

In hoeverre belemmeren die ideeën/theorieën je rechtstreekse ervaring?

De Waarheid belemmert nooit...... het zijn geen "ideeën".

Ik zie lettertjes, zwart op lichtblauw, die verwijzen naar ideeën, die verwijzen naar w/Waarheid.
Kunnen de (onvermijdelijke) vertaalslagen en keuzes daarbij tussen lettertjes en Waarheid niet belemmerend werken?

Een mens hoeft niets tegen andere mensen aan te houden om gewoon te wandelen in en met Hem.

Eens.
Anders gezegd: 'om gewoon te handelen in lijn met rechtstreekse ervaring van het goddelijke'.

De reincarnatie beangstigt sommige christenen. Wellicht omdat ze bang zijn nog een keer te moeten incarneren.

Ik ben agnost waar het reïncarnatie betreft.
Ik ken een aantal mooie verhalen die uitgaan van reïncarnatie.
Het beangstigt me niet.
Ik heb geen ervaring waarvoor ik het bestaan van reïncarnatie nodig heb om er zin aan te geven.

[Zolderworm]

Tin kent Krishnamurti het best. Maar goed, ik heb wel het een en ander van hem en over hem gelezen. Ik vind het zo fijn dat bewustzijnsprocessen bij hem centraal staan en niet een of andere theorie of leer. Hij zei feitelijk: je moet het zelf ervaren. Het heeft geen zin om het van een ander te horen. En allerlei theorieën ontwikkelen heeft al helemaal geen zin. Die neem je alleen maar op in je geheugen en vervolgens zit je tegen je eigen geheugenbeelden aan te kijken in plaats van naar de werkelijkheid. Zo kun je nooit de werkelijkheid ervaren.

Nochtans heb je deze theorie en leer van Krishnamurti. Bedoelde hij dan eigenlijk niet gewoon net als het christendom, dat de enige theorie die waarheid bevat, de zijne zou zijn?

Wat is zijn theorie dan? Hij sprak alleen over hoe je dingen in waarheid kunt ervaren. Anderen hebben daar vervolgens een theorie aan vastgeknoopt. Maar hij zelf niet.

Een belangrijk aspect van de vraag waarom we de werkelijkheid niet ervaren is dat we altijd denken in termen van tijd. We plaatsen ons door de reflectie in de tijd. En dat is wat niet moet.

Waarom zou dat niet moeten? Denk je niet dat ons reflecterend vermogen een ingeschapen kwaliteit is?

Nou, of het al of niet moet, moet je natuurlijk helemaal zelf weten. Maar van nature plegen wij reflectie. Zo werkt ons huidige bewustzijn.

Dus kun je zeggen: "Liefde weet niets van het verleden, noch van de toekomst, liefde blijft voortdurend nieuw." Dat heeft dus niet zoveel te maken met het feit dat er in de oorlog ook veel liefde was. Het gaat om bewustzijnsprocessen.

Dat bewustzijnsproces gold niet in de oorlog?

In de oorlog tjilpten de krekels ook. Maar met de oorlog heeft dat op zich weinig te maken.

Onder liefde verstaat hij dan een bepaalde werkelijkheid. Als je uittreedt op een zeer hoog niveau, dan kom je terecht in een wereld die (mede) bestaat uit liefde. Liefde is dan een ruimtelijk gebied, een wereld, maar ook een bewustzijnservaring. Dit tegelijkertijd.
Althans, zo zie ik het.

Geloof je dat je die liefde pas ervaren kunt als je uitgetreden bent? Of is het in werkelijkheid misschien ook een plek die eveneens in jezelf te vinden is?

Nee, ik denk dat je die liefde altijd kunt ervaren.

[Zolderworm]

Ik vind het zo fijn dat bewustzijnsprocessen bij [Krishnamurti] centraal staan en niet een of andere theorie of leer. Hij zei feitelijk: je moet het zelf ervaren. Het heeft geen zin om het van een ander te horen.

Dat spreekt mij ook aan.

En allerlei theorieën ontwikkelen heeft al helemaal geen zin. Die neem je alleen maar op in je geheugen en vervolgens zit je tegen je eigen geheugenbeelden aan te kijken in plaats van naar de werkelijkheid. Zo kun je nooit de werkelijkheid ervaren.

Die theorieën worden in zeker zin onze werkelijkheid.
Naarmate we er ons naar gedragen en daar ook anderen in meenemen, wordt het ook een sociale, een gedeelde werkelijkheid.
De relevantie (en 'werkelijkheid') van die direct ervaarbare 'werkelijkheid' vermindert daardoor.

Ik denk niet dat de werkelijkheid direct ervaarbaar is zolang wij in ons huidige bewustzijn verkeren.

[Zolderworm]

God was er niet om de moord op zes miljoen joden te voorkomen. Dat zegt mij genoeg.
Overigens vind ik de God, van wie wordt gezegd dat Hij de schepper is, geen Liefde. Kijk naar de wreedheid in de natuur.

Tsja, zoals je weet ga ik zelf uit van een gevallen schepping en van reïncarnatie. Ik ga ervanuit dat ieder mens naar (een afdeling van) de "hemelen" gaat, en daar mag blijven zolang het hemels banksaldo toereikend is. Als het saldo op is sterft men daar naar mijn idee de in de bijbel genoemde tweede dood en wordt weer geboren op aarde. Persoonlijk geloof ik dat Christus de verlosser is uit de reïncarnatie.

Helemaal mee eens.

Sterven in de gaskamers, en dit na dwangarbeid en/of medische experimenten was afschuwelijk. Maar persoonlijk bezie ik dat als een massale inlossing van karma uit vorige levens.

Ik geloof niet in die visie op karma. Ik zie karma meer als het scheppen van de juiste omstandigheden in een volgend leven om je ontwikkelingsweg te kunnen voortzetten.

Zelf geloof ik dat een mens pas, als ie heeft ingezien dat het inlossen van karma geen definitieve oplossing biedt, het innerlijk gaat uitschreeuwen naar God de Vader en dat Deze de mens dan aan de voeten van de Zoon, Jezus, legt. Dat is mij tenminste wel overkomen en ik reken mij tot de holocaust slachtoffers. Net als een flink aantal andere mensen dat zich hun vorig leven heeft herinnerd, waaronder ook een aantal rabbijnen, zoals Gershom.

Op zich mee eens, maar ik zie dit meer in het licht van de transformatie, waarbij de Christuskracht de mens transformeert.

[Vertrokken user 5]

God was er niet om de moord op zes miljoen joden te voorkomen. Dat zegt mij genoeg.
Overigens vind ik de God, van wie wordt gezegd dat Hij de schepper is, geen Liefde. Kijk naar de wreedheid in de natuur.

Tsja, zoals je weet ga ik zelf uit van een gevallen schepping en van reïncarnatie. Ik ga ervanuit dat ieder mens naar (een afdeling van) de "hemelen" gaat, en daar mag blijven zolang het hemels banksaldo toereikend is. Als het saldo op is sterft men daar naar mijn idee de in de bijbel genoemde tweede dood en wordt weer geboren op aarde. Persoonlijk geloof ik dat Christus de verlosser is uit de reïncarnatie.

Helemaal mee eens.

Sterven in de gaskamers, en dit na dwangarbeid en/of medische experimenten was afschuwelijk. Maar persoonlijk bezie ik dat als een massale inlossing van karma uit vorige levens.

Ik geloof niet in die visie op karma. Ik zie karma meer als het scheppen van de juiste omstandigheden in een volgend leven om je ontwikkelingsweg te kunnen voortzetten.

Helemaal mee eens. Alleen zie ik dat als een aanvulling op wat ik schreef, niet als in tegenstelling met.

Zelf geloof ik dat een mens pas, als ie heeft ingezien dat het inlossen van karma geen definitieve oplossing biedt, het innerlijk gaat uitschreeuwen naar God de Vader en dat Deze de mens dan aan de voeten van de Zoon, Jezus, legt. Dat is mij tenminste wel overkomen en ik reken mij tot de holocaust slachtoffers. Net als een flink aantal andere mensen dat zich hun vorig leven heeft herinnerd, waaronder ook een aantal rabbijnen, zoals Gershom.

Op zich mee eens, maar ik zie dit meer in het licht van de transformatie, waarbij de Christuskracht de mens transformeert.

Op zich mee eens. Alleen heb ik ervaren dat wanneer die kracht vol is, je het gevormde immatriële lichaam afstaat aan de Vader. Maar dit is eigenlijk niet te bespreken, want het is diep Mystiek. Ook huisdieren kunnen helpen om die kracht vol te maken, middels hun fijnstoffelijk lichaam. Dit heb ik meegemaakt met mijn bejaarde kat. Die gaf een stukje van zijn immatriële leven aan het mijne. Als een laatste stukje dat de fijnstoffelijke ballon doet zwellen. Niet zo lang daarna, enkele maanden, stierf hij.(hij was al ouderdomsziek voordien).

Niet alles staat in de Bijbel. Wel kleine stukjes ervan, zoals dat men zich beter schatten in de "hemel" kan verzamelen dan op de bank. De hemel is imho niet (alleen) een plaats buiten de mens, maar ook en vooral verborgen in de mens.

[doemdenker]

ik heb ooit wat van Krishnamurti gelezen om een kennis een plezier te doen. Heb nog nooit zulke flauwekul gelezen. Hij kent het principe van de aionen niet eens. Het is echt weggegooide tijd om hem te lezen.

[Vertrokken user 5]

ik heb ooit wat van Krishnamurti gelezen om een kennis een plezier te doen. Heb nog nooit zulke flauwekul gelezen. Hij kent het principe van de aionen niet eens. Het is echt weggegooide tijd om hem te lezen.

Dat ben ik niet met je eens. Het is nooit weggegooide tijd. Alles wat een mens kan helpen om zich bewust te worden van het iets of het niets (maar net vanuit welke hoek je het bekijkt) is nuttig en leerzaam. Voor jou was het dan gewoon niet geschikt. Dat kan ook

[peda]

ik heb ooit wat van Krishnamurti gelezen om een kennis een plezier te doen. Heb nog nooit zulke flauwekul gelezen. Hij kent het principe van de aionen niet eens. Het is echt weggegooide tijd om hem te lezen.

Kr. zal zeker het begrip van de bijbelse aionen kennen, maar het speelt voor hem geen enkele rol.
Na de dood is bijvoorbeeld het onbekende en voor het onbekende is er geen angst.
De mens verzint geloofsinhouden om zich te beschermen tegen de dood.
De mens moet niet bang zijn om volledig onzeker te zijn, want er bestaan geen zekerheden.
Dood is een vernieuwing, waarin het denken niet meer functioneert.
Een volledig andere visie als het christelijk geloof, waar het juist gaat om het "' weten "', en het leveren van zekerheden.
Niet voor niets verwijst Kr. alle ( volgens hem door de mens verzonnen ) geloofsinhouden naar de prullenmand.

[doemdenker]

Krishnamurti is niets anders dan de zoveelste variant van gnostiek dat een hiernamaals preekt. de Bijbel preekt een fysieke opstanding.

[peda]

Krishnamurti is niets anders dan de zoveelste variant van gnostiek dat een hiernamaals preekt. de Bijbel preekt een fysieke opstanding.

Kr. wijst ook de gnostiek als menselijk denkwerk van de hand. Hij houdt zich helemaal niet bezig met God, reincarnatie of andere spirituele overlevingswijsheden. Er zijn in zijn visie geen door mensen bedachte zekerheden te verkrijgen. Ook jouw fysieke opstanding is de vrucht van menselijk denken, dus snel afscheid nemen van die vermeende zekerheid. Alle zekerheden zijn door mensen bedacht en door mensen bedachte zekerheden bestaan er niet. Ook God is door mensen bedacht en ingevuld en kan dus ook geen zekerheid bieden. Niet luisteren naar beroepsgelovigen, zo is zijn credo

[doemdenker]

hoezo vrijheid van meningsuiting: de opstanding is een gedachte van mensen. Hoeveel speurwerk heb je hiernaar gedaan? nul komma nul. Krishnamurti is een grote kwaakchirurg.

[Wim Nusselder]

Niet luisteren naar beroepsgelovigen, zo is [Krishnamurti's] credo

Ook dat spreekt me aan.

[doemdenker]

ook niet luisteren naar beroeps valse leraren.

[peda]

Niet luisteren naar beroepsgelovigen, zo is [Krishnamurti's] credo

Ook dat spreekt me aan.

Volgens Kr. is het moeilijkste voor de gemiddelde mens om zich niet te identificeren. Dit staat nu juist volledig haaks op onze programmering. De mens als "'kuddedier"' wil zich graag met de denkbeelden, bedacht door anderen, identificeren. Dat levert zekerheid. De kracht van denken wordt de mens met de paplepel ingegoten. Denken levert zekerheid, maar die zekerheid is volgens Kr. geen echte zekerheid, want echte zekerheid is niet beschikbaar. Omdat mijn persoonlijk programma anders in elkaar zit, vind ik Kr. moeilijk om te volgen.

[doemdenker]

sorry maar ik heb geen waardering voor mensen die achter deze "kneuzen" goeroe's aan hobbelen.