Hallo Zolderworm,Zolderworm schreef: ↑19 jan 2019, 14:40Je kunt nooit de geheimen van de impliciete orde ontrafelen als je je alleen op de expliciete orde concentreert. Of elementen van die expliciete orde omschrijft in de taal van wiskunde. Alhoewel dan, volgens sommigen, toch iets van die impliciete orde doorsijpelt. Capra en Zukav hebben dat gepopulariseerd, maar daarmee binnen de wereld van de fysica nogal wat weerstand opgeroepen.peda schreef: ↑19 jan 2019, 12:29 Jouw visie is in mijn optiek ( nooit ) objectief te weten omdat de juistheid van de visie niet empirisch toetsbaar is. Ik zie het als een filosofische, op redelijke wijze te beargumenteren, mogelijkheid, te midden van andere mogelijkheden, bijvoorbeeld het dualisme. Zelf concentreer ik mij op de natuur wetenschap om dat van uit die discipline zeer concrete empirische tests te doen zijn. Meten is weten, in de wereld zoals die ervaren wordt. Zo zijn er plannen om door een verdere uitbouw van de LHC te Geneve door te dringen in de wereld van de donkere materie en het vraagstuk waarom materie de volledige overhand heeft in deze kosmos te kunnen verklaren. Een uitbreiding van de waarnemingshorizon, om nog dichter bij het begin van de Big-Bang te komen. Hypothesen kunnen dan worden getest en hypothesen die niet empirisch bevestigd worden kunnen naar de prullenbak. Gedachten die zich onttrekken aan het falsificatie proces, blijven zolang de logica het ondersteunt, bestaan in de filosofie. Het psychisch- monisme behoort tot het domein filosofie, evenals de "" godsbewijzen "".
De wetten van de fysica zijn niet in steen gebeiteld, maar "gewoonten" waarvoor voor dit universum "gekozen" is (om toch maar een soort schepper te suggereren). Daarom leidt onderzoek van die wetten uiteindelijk niet tot het kennen van de waarheid.
Overigens voert het dualisme tot te grote problemen om waar te kunnen zijn.
Het probleem met deze wereldvisie is vooral dat maar niet duidelijk wordt hoe geest en stof in elkaar grijpen, hoe ze naar elkaar boodschappen overseinen. Hoe kan de geest invloed uitoefenen op het lichaam, en omgekeerd het lichaam op de geest, als ze totaal verschillend zijn? We zitten hier vooral ook met de wet tot behoud van energie. In het stoffelijk universum gaat geen energie verloren, zeggen de natuurkundigen. De grote vraag is dan hoe de stoffelijke hersenen informatie kunnen overseinen aan onze geest als zij daarbij geen energie mogen overdragen. Doen ze dat wel, dan gaat er immers energie uit ons stoffelijk universum verloren. En dat kan niet volgens de wet van behoud van energie. Bovendien kan de geest niets met materiële energie. Die is haar volkomen vreemd.
Omgekeerd zou de geest als zij iets wil bewerkstelligen in de hersenen, energie de grijze cellen moeten binnenvoeren. Want zonder energie gebeurt daar helemaal niets.
Problemen genoeg voor het substantiedualisme.
Het psychisch-monisme vind ik filosofisch interessant, maar mijn uitgangspunt blijft dat datgene wat in de filosofie onderdak vindt, niet behoeft te sporen met de absolute waarheid. Het is als met het filosofische Godsbewijs van Rutten, wat ten diepste neerkomt op een argumentatie die door de vakgenoten als logisch redelijk wordt beschouwd en deze beoordeling ook blijft houden totdat een verwerping tot stand wordt gebracht. Ik blijf ook in filosofisch opzicht een agnost, neem dus geen van de verschillende zienswijzen als voor mij de "" Ware "' aan. Het substantiedualisme is inderdaad niet op juistheid te bewijzen, maar het zelfde geldt ook voor het psychisch-monisme, ware het anders dan zou het dualisme reeds lange tijd tot de geschiedenis behoren.