callista schreef: 10 mei 2019, 19:50
@Messinger
Dank voor je openheid en hoe je erin staat...echt super..daar heb ik bewondering voor
Geeft mij ook weer steun..tja..zo kan het ook en dat maakt je leven ook veel mooier, want anders kun je niet meer genieten...
Je kan in het leven beter door de hemel gaan dan door de hel. Het leven is er om van te genieten, maar velen zien het helaas als een beproeving en een slagveld. Ook al heb ik Parkinson, ik
lijd er niet onder. Integendeel, dat extra wijntje en dat hele 'foute' dessert laat ik me wel smaken! Maak me nu veel minder druk over de extra kilootjes.
callista schreef:
En inderdaad...dat je in je slaap zou mogen te komen overlijden lijkt mij wel de mooiste dood....maar ook weer moeilijk voor je nabestaanden denk ik.
Ach....we hebben het niet voor het zeggen.
Optimisme is een groot goed en werkt ook positief....
Dank Messinger...
Ik heb zelf niet zoveel moeite als iemand in mijn omgeving overlijdt. Hoop altijd dat het totaal onverwachts gegaan is, liefst zonder ziekbed en zonder pijn. Als iemand een paar jaar vecht tegen een dodelijke ziekte en bang is voor het hiernamaals, heb ik daar veel moeite mee. Zal zo iemand wijzen op mogelijkheid van acceptatie en proberen te overtuigen dat er niets is om bang voor te zijn na het sterven.
Ik geloof dat wanneer iemand sterft, dat diens ziels agenda is vervuld en dat die persoon tot volledig bewustzijn komt en al zijn/haar dierbaren ontmoet. En dat die persoon zich realiseert dat deze nooit niet bij me is geweest en door mijn ogen alles weet van mijn leven van begin tot eind. En dat dit ook geldt voor willekeurig welk leven ook.
Een liedje van Phil Collins zegt het zo precies als ik het zie :
https://www.youtube.com/watch?v=hQw3AoFpG7Y
Een overleden persoon kijkt dus door de ogen van elk levend wezen, als het ware door de ogen van God. Het bewustzijn is dan vergroot tot alziend en alwetend.
Mijn boodschap is als een gedachte waarmee je kunt spelen zonder deze te accepteren.