Interessant artikel Peter!Peter79 schreef: 22 feb 2020, 09:04 Een artikel voor zowel @Petra als @Nic:
https://www.trouw.nl/religie-filosofie/ ... ~b82415d6/
Onze samenleving is door en doordrenkt van het christendom, een wisselwerking van paradoxen, maar leiden die paradoxen uiteindelijk niet tot het verlies van God?
Ik plaats het hier voor discussie en knip/paste maar ff flink omdat niet iedereen de link kan openen.
Zoals hij schrijft.. we hebben het niet in de gaten. Sja.. mijn gedachte is ook dat we veel van de ethische vooruitgang bereikt hebben dankzij het seculiere Verlichtingsdenken. Dat is dus meer een ondanks het christendom dan dankzij.
Maar nee, deze schrijver zegt..
Mooie metafoor! Het ondanks/dankzij is voor mij nu ook een vraagstuk geworden. Alsof ik er nog niet genoeg had.We zwemmen in christelijke wateren
Opvallend vond ik deze stelling i.v.m. de vraag aan het einde van het artikel. Is dit iets wat christenen herkennen? Dat dit iets echt christelijks is?
Als dit klopt tezamen met dat bestrijden van bijgeloof ..dan snap ik zijn gevolgtrekking wel. Dat het idd tot atheïsme zal leiden.
...Dat is een van christendom doordrenkte beweging: dat je afrekent met gebruiken die haaks staan op je eigen overtuigingen is een christelijke gedachte.
Hieronder wat copy/paste uit het artikel:
We leven in een met christendom doordrenkte wereld, maar dat hebben we niet meer in de gaten, stelt de Britse bestseller-historicus Tom Holland in zijn nieuwste boek.
We zwemmen in christelijke wateren, ook al hebben we dat vaak amper meer in de gaten. “In onze westerse samenleving wordt doorgaans verondersteld dat de liberale verworvenheden zijn voortgekomen uit het afwerpen van geloof en bijgeloof, en dat we daarmee voorlopen op de rest van de wereld”, zegt Holland bij een kop koffie in de Londense wijk Soho. “Dat is niet zo: die verworvenheden stammen uit het christendom. Het frame is progressief liberalisme versus conservatief christendom. Dat klopt niet. Het juiste frame is het ene christelijke idee versus het andere.
“Neem abortus. Daar strijden twee christelijke principes om voorrang. Het eerste: alle leven, ook het ongeboren, is heilig. Het tweede: het lichaam van de vrouw is heilig, en is van haarzelf. Allebei zeer christelijke ideeën.”
Het huidige liberalisme, het feminisme, sociale bewegingen, en zelfs het secularisme en atheïsme hebben hun wortels in het christendom, zegt Holland. “Van oorsprong christelijke ideeën leven voort terwijl ze op een niet-christelijke wijze zijn verpakt.” Het duurde jaren voordat Holland dat zelf in de gaten kreeg.
“De fundamenten van het christendom bestaan uit twee stenen. Eén: de sterken hebben de plicht om voor de zwakken te zorgen. En twee: voor God zijn alle mensen gelijk. Dat waren volstrekt nieuwe ideeën.”
Holland laat in zijn boek zien dat in de afgelopen tweeduizend jaar de christelijke overtuigingen die achter die paradoxen schuilgaan, voortdurend op elkaar reageren, elkaar versterken, elkaar bestrijden, en intussen steeds dieper doordringen in het DNA van de westerse wereld. En keer op keer steken die overtuigingen op nieuwe wijzen de kop op. Hij laat zien dat de ideeën van de verlichtingsdenkers niet teruggaan op de voorchristelijke Grieken en Romeinen – zoals hijzelf ook lange tijd veronderstelde – maar dat ze zijn terug te voeren op middeleeuwse kerkrechtgeleerden. Immers: weinig zo christelijk als een oproep om de wereld van de duisternis naar het licht te leiden.
Ook de #MeToo-beweging vertoont christelijke trekken, zegt Holland. “In de jaren zestig predikte Martin Luther King de christelijke liefde, een broederschap van alle mensen, waarin iedereen gelijk is. In de hippiecultuur van die tijd kreeg die boodschap een fysieke vertaling. Vrije liefde. Maar die ontaardt in de loop van de decennia in uitwassen, waar we de laatste jaren zoveel over horen. Denk: Harvey Weinstein. De #MeToo-beweging komt daartegen in verzet. Dat is een van christendom doordrenkte beweging: dat je afrekent met gebruiken die haaks staan op je eigen overtuigingen is een christelijke gedachte.
U laat zien dat uit het christendom allerlei bewegingen zijn voortgekomen die weliswaar geënt zijn op christelijke ideeën, maar die tegelijkertijd tegen het christendom ingaan. Het christendom holt zichzelf dus als het ware uit. Kan dat uiteindelijk tot het einde van het christendom leiden?
“Ik denk dat dat zeker kan gebeuren. Atheïsme is in zekere zin een logisch eindpunt van het christendom. De joodse profeten verzetten zich al sterk tegen het idee dat een bron of een boom of een rots goddelijk zou kunnen zijn. Het christendom heeft dat denken overgenomen en kent van oudsher een groot wantrouwen tegen het idee dat het heilige aanwezig is in de fysieke wereld. Ook daarom hakte Bonifatius die boom in Saksen om. Bijgeloof moest worden bestreden. En dat is in de geschiedenis ook telkens gebeurd. Maar nu het christendom steeds minder wordt gevoed door de kerk, door geestelijken, kan dat ertoe leiden dat uiteindelijk God zelf het slachtoffer wordt van de bestrijding van bijgeloof.”