peda schreef: ↑02 jun 2020, 12:12
hopper schreef: ↑02 jun 2020, 00:03 Eerst moet er iets sterven voordat er weder opgestaan kan worden. Een wederopstanding die bestaat uit een splitsing van het lichaam en het bewust-zijn van het bewustzijn. (Gewaar zijn)
Ik ben sceptisch wanneer iemand van zich beweert de "' wederopstanding "" te hebben beleefd. Zowel wanneer het christenen betreft als andere overtuigingen.
Er bestaat immers geen mogelijkheid voor buitenstaanders om het "' succes "" te kunnen controleren. Je moet afgaan op een ervaring die door de "" wederopgestane "" zelf uitgesproken wordt. Wat de "' wederopstanding "" theoretisch betekent, is te omschrijven; maar of in de praktijk de theorie is overwonnen?
Terecht dat je sceptisch bent. Zou je dan niet zijn, dan zou je mij geloven. En van gelovigen zijn er al genoeg.
Met ergens in geloven realiseer je niks, geloven is iets aan nemen zonder bewijs. Geloof is alleen maar bewustzijnsinhoud.
Iedere tekst -ongeacht wie het schrijft- dient de mens zelf op waarheid te controleren. Dus als ik beweer dat eerst het 'zelf' dient te worden afgebroken, dan dient iedereen die dit leest dat eerst 'zelf' te doen voordat er iets terug kan weder opstaan.
En het 'zelf' wat zich 'zelf' afbreekt, waarom zou een 'zelf' dat doen? Het 'zelf' heeft er geen belang bij dat hij afgebroken wordt. En dát is tevens de gevangenis waar het 'zelf' in verblijft. En zo blijft het kenvermogen (bewustzijn) van het 'zelf' los staan van de Ene. Een selffulfilling prophecy.
God -begrepen als de Ene- kan de mens niet helpen. Zou hij de mens de reikende hand helpen dan zou hij een 'tweede' de hand reiken en daardoor niet langer de Ene zijn. Het is niet zo dat God niet almachtig is, hij zou Zichzelf niet zijn als hij de 'tweede' zou helpen. Vandaar dat het Zoon-principe ooit is ontstaan. De Christus is 'dat' wat een brug slaat van de 'tweede' naar de Ene. De Christus is zowel mens als God, is zowel de tweede als de Ene. De mens dient de Christus in zichzelf te zoeken.
Maar laten we goed begrijpen dat 'de Christus' niet alleen filosofisch of theologisch begrepen kan worden noch dat er in geloofd kan worden.
De Christus is 'dat' wat de mens van het 'zelf' wegvoert door (naasten)liefde te tonen voor de ander. De Christus helpt iets in de mens
realiseren.
https://herzienestatenvertaling.nl/teks ... ossenzen/3
Geloof deze tekst niet, maar
realiseer deze tekst!
-want u bent gestorven en uw leven is met Christus verborgen in God.
-Maar nu, legt ook u dit alles af, namelijk toorn, woede, slechtheid, laster, en schandelijke taal uit uw mond.
-Lieg niet tegen elkaar, aangezien u de oude mens met zijn daden uitgetrokken hebt,
En laat de vrede van God heersen in uw harten, waartoe u ook in één lichaam geroepen bent; en wees dankbaar.
(Hier staat feitelijk dat jij als mens niet gescheiden bent van de Ene (één lichaam). Dat de mens zich afgescheiden voelt is omdat hij zich gedraagt als de 'tweede'.)
Maar er staat soms ook onzin zoals dit: "Door deze dingen komt de toorn van God over de ongehoorzamen." Daar is iemand aan het schrijven geweest die nog wat geloofde in de antropomorfe God. Mensen een beetje bang maken met een toornige God slaat echt nergens op. God -begrepen als de Ene- kán helemaal nergens toornig op zijn, dan zou hij toornig zijn op iets buiten hem.....
De bijbel lezen is een vak apart. Soms staat er aperte onzin in. Net alsof een kwaadwillende dat er later heeft tussen gerommeld.