Eenheid

[Tin]

Een tweede onderwerp wat mij hierin bezighoudt is: eenheid.
Eenheid als in: onlosmakelijk onderdeel uitmakend van de goddelijkheid, de bron.

Als we geloven in een Hogere Macht, is dat voor mij al denken in afgescheidenheid: de Hogere Macht en wij.
Maar wat als wij daar een onlosmakelijk onderdeel van zouden zijn ?

Als je mij zou vragen: 'waarin geloof je?'
Zou dit denk ik het belangrijkste zijn.
Ik weet niets, maar iets geloven?
Ja, dat doe ik misschien toch wel.
Maar geloven wordt zo zeer gelijk gesteld met 'het zeker weten van dingen die je niet kunt weten, of je uiterst onwaarschijnlijk acht' dat het beweren een ongelovige te zijn al gauw naar voren komt.
Maar wat 'Eenheid' betreft: Ik geloof daar eigenlijk gewoon in, als ik goed naar mezelf kijk.
Ik geloof erin.
Dat is dus niet zeker weten.
Maar ik geloof erin en ervaar het soms en gedeeltelijk.
En ik kan het een beetje beredeneren als logisch.
Ervaar het een beetje als 'het kan niet anders'.
Probleem is natuurlijk wel dat de mens nu juist hét voorbeeld van verdeeldheid is.
Een wezen zich bewust van voortdurende scheiding in ruimte en tijd.
En feitelijk zie je dat ook in de religie van de meeste mensen: een scheiding tussen 'God' en 'mens' tot in een eeuwigheid van tijd.
Toch zien we ook dat alles met alles samenhangt.
Met elkaar verbonden is.
Voortkomt uit één bron.
Of dat nu God of oerknal is.
De grote vraag, zolang we in de wereld van verdeeldheid leven, is:
Is nu die verdeeldheid een illusie of de éénheid?
Ik denk dat eerste.
Of zit in die uitspraak alweer de kiem van verdeeldheid?

[HJW]

Maar wat 'Eenheid' betreft: Ik geloof daar eigenlijk gewoon in, als ik goed naar mezelf kijk.
Ik geloof erin.
Dat is dus niet zeker weten.

Meer dan geloven is het idd niet. Er zijn van gelovige en ongelovige kant mensen die allerlei waarheidsclaims doen. Ze kunnen ze niet hard maken.

Maar ik geloof erin en ervaar het soms en gedeeltelijk.
En ik kan het een beetje beredeneren als logisch.
Ervaar het een beetje als 'het kan niet anders'.

Eenheid komt mij logisch over, ook deducerend.
Kun/wil je iets delen over je ervaring van eenheid ?

En feitelijk zie je dat ook in de religie van de meeste mensen: een scheiding tussen 'God' en 'mens' tot in een eeuwigheid van tijd.
Toch zien we ook dat alles met alles samenhangt.
Met elkaar verbonden is.
Voortkomt uit één bron.
Of dat nu God of oerknal is.
De grote vraag, zolang we in de wereld van verdeeldheid leven, is:
Is nu die verdeeldheid een illusie of de éénheid?
Ik denk dat eerste.
Of zit in die uitspraak alweer de kiem van verdeeldheid?

Door dit soort bijdragen ben ik dus erg blij dat je er weer bent !

[Petra]

Mijn gedachte is dat het antwoord zit besloten in de quantumwereld en dan met name deeltjesverstrengeling.
Als je bedenkt dat de hele wereld bestaat uit verstrengelde deeltjes die zich in principe als één golf zouden moeten gedragen dan zijn Wij (de mensen) ook een gevalletje spontane symmetriebreking. Net als alle andere objecten.


Hier wordt het uitgelegd m.b.t. een stoel.
https://www.quantumuniverse.nl/kun-je-z ... ght=proton

Het feit dat de quantumgolf van een stoel zich volledig op één plek kan bevinden in een ruimte die toch vrijwel volmaakt symmetrisch is, is een voorbeeld van wat natuurkundigen spontane symmetriebreking noemen.

De reden dat grote objecten, zoals stoelen, tafels en voetballen, aan de implicaties van symmetrie op hun gezamenlijke quantumgolf lijken te kunnen ontsnappen, ligt hem in het feit dat die objecten bestaan uit echt heel erg veel quantumdeeltjes

Misschien is het 'alleen maar' een kwestie van het beter begrijpen van kwantumverstrengeling en grotere objecten.

Bij hun onderzoek richtten de natuurkundigen hun pijlen op een tweede effect dat tot voor kort louter voorbehouden leek aan de wereld van het allerkleinste: verstrengeling, de wonderlijke neiging van (bijvoorbeeld) twee deeltjes om zich samen als een enkel voorwerp te gedragen. Wanneer je vervolgens iets met het ene deeltje doet heeft dat direct invloed op de ander, hoe ver je beiden ook uit elkaar haalt.

[peda]

Mijn gedachte is dat het antwoord zit besloten in de quantumwereld en dan met name deeltjesverstrengeling.
Als je bedenkt dat de hele wereld bestaat uit verstrengelde deeltjes die zich in principe als één golf zouden moeten gedragen dan zijn Wij (de mensen) ook een gevalletje spontane symmetriebreking. Net als alle andere objecten.


Hier wordt het uitgelegd m.b.t. een stoel.
https://www.quantumuniverse.nl/kun-je-z ... ght=proton

Het feit dat de quantumgolf van een stoel zich volledig op één plek kan bevinden in een ruimte die toch vrijwel volmaakt symmetrisch is, is een voorbeeld van wat natuurkundigen spontane symmetriebreking noemen.

De reden dat grote objecten, zoals stoelen, tafels en voetballen, aan de implicaties van symmetrie op hun gezamenlijke quantumgolf lijken te kunnen ontsnappen, ligt hem in het feit dat die objecten bestaan uit echt heel erg veel quantumdeeltjes

Misschien is het 'alleen maar' een kwestie van het beter begrijpen van kwantumverstrengeling en grotere objecten.

Bij hun onderzoek richtten de natuurkundigen hun pijlen op een tweede effect dat tot voor kort louter voorbehouden leek aan de wereld van het allerkleinste: verstrengeling, de wonderlijke neiging van (bijvoorbeeld) twee deeltjes om zich samen als een enkel voorwerp te gedragen. Wanneer je vervolgens iets met het ene deeltje doet heeft dat direct invloed op de ander, hoe ver je beiden ook uit elkaar haalt.

Bij mijn weten is de kwantumverstrengeling reeds nagewezen bij een molecuul bestaande uit zo'n 2000 atomen. Nog ongelooflijk klein en ontzettend ver verwijderd van de omvang van een stoel, of van een mens. De stoel is dus ( vooreerst ) niet te begrijpen als een ( uitgesmeerde ) golf, de stoel bevindt zich duidelijk op slechts 1 plek. Of kwantum verstrengeling ook plaats vindt bij grotere objekten, laat staan of er kwantum verstrengeling plaats vindt op kosmische schaal, het is puur speculatief denken. Bovendien hoeft eenheid op stoffelijk niveau geen betekenis te hebben voor verstrengeling ( eenheid ) op bewustzijn niveau. Eenheid van bewustzijn, het esoterische "" stokpaardje"' van "'alles is met alles"' verbonden, is tot op heden niet verder gekomen dan "'bewezen"' in individuele hersenen, maar niet daarbuiten.

[Petra]

Bij mijn weten is de kwantumverstrengeling reeds nagewezen bij een molecuul bestaande uit zo'n 2000 atomen. Nog ongelooflijk klein en ontzettend ver verwijderd van de omvang van een stoel, of van een mens. De stoel is dus ( vooreerst ) niet te begrijpen als een ( uitgesmeerde ) golf, de stoel bevindt zich duidelijk op slechts 1 plek. Of kwantum verstrengeling ook plaats vindt bij grotere objekten, laat staan of er kwantum verstrengeling plaats vindt op kosmische schaal, het is puur speculatief denken.

https://www.volkskrant.nl/wetenschap/qu ... ~ba1078cf/

Bij een recent experiment hebben onderzoekers verbonden aan de TU Delft daarom de grens tussen onze wereld en de bizarre quantumwereld verder opgerekt. Daarbij toonden ze aan dat plakjes silicium met de afmeting van een fikse bacterie óók quantumgedrag kunnen vertonen. Althans: wanneer je ze eerst koelt tot vrijwel het absolute nulpunt. Nog niet helemaal een mens dus, en lastig te realiseren, maar wel een stapje in de juiste richting.

‘We willen dit soort experimenten de komende jaren met steeds grotere voorwerpen gaan doen’, zegt Simon Gröblacher (TU Delft). Samen met collega’s schreef hij hun eerste resultaten op in het vakblad Physical Review Letters.

Bovendien hoeft eenheid op stoffelijk niveau geen betekenis te hebben voor verstrengeling ( eenheid ) op bewustzijn niveau. Eenheid van bewustzijn, het esoterische "" stokpaardje"' van "'alles is met alles"' verbonden, is tot op heden niet verder gekomen dan "'bewezen"' in individuele hersenen, maar niet daarbuiten.

Dat klopt.
Maar sja.... er zijn zoveel dingen die nog onomstotelijk bewezen moeten worden met voor- en tegenstanders.
En dan nog... is het maar de vraag wie welk bewijs goed genoeg vindt.
Ook wetenschappers in hetzelfde vakgebied kunnen het met elkaar behoorlijk oneens zijn... dus ik houd het iig nog als optie open.

[hopper]

Ik vraag me af waarom men 'eenheid' zoekt op bewustzijns-niveau. Het moge inmiddels toch wel duidelijk zijn dat bewustzijn ergens bewust ván zijn is. Dat is sowieso een tweedeling: het subject wat zich bewust is van een object.

[peda]

Ik vraag me af waarom men 'eenheid' zoekt op bewustzijns-niveau. Het moge inmiddels toch wel duidelijk zijn dat bewustzijn ergens bewust ván zijn is. Dat is sowieso een tweedeling: het subject wat zich bewust is van een object.

Hopper,

Omdat niemand het antwoord op hard bewezen wijze kent, zijn er meerdere hypothesen in omloop. Het probleem met een hypothese is dat het een hypothese blijft tot het moment dat er empirisch onderzoek mogelijk is. In de stoffelijke wereld is die mogelijkheid er momenteel wel, vandaar het steeds verder oprekken van de grens van de verstrengeling qua grootte van het object in kwestie. Met bewustzijn is dat momenteel niet mogelijk, het is immers nog geenszins bewezen dat bewustzijn ook zonder "' stoffelijkheid "" kan existeren. Vele totaal uiteenlopende verhalen doen daaromtrent de ronde, maar hard aantonen dat een verhaal het juiste is en de andere verhalen het verkeerd hebben, daar wordt nog steeds op gewacht en een doorbraak is nog steeds niet in zicht. Vandaar ook G G, ware het probleem opgelost, dan zou discussie over het "' ware "' overbodig zijn. Je merkt dat ik nog steeds zoek naar oplossingen, het steeds op bewezen wijze helderder krijgen van de "' beelden "' rond het Ultieme Mysterie ( stof, bewustzijn ). Mocht er bij het helderder krijgen tegen een nooit te passeren grens worden aangelopen, dan is dat onbevredigend maar tegelijkertijd ook helder.

[hopper]

Ik vraag me af waarom men 'eenheid' zoekt op bewustzijns-niveau. Het moge inmiddels toch wel duidelijk zijn dat bewustzijn ergens bewust ván zijn is. Dat is sowieso een tweedeling: het subject wat zich bewust is van een object.

Hopper,

Omdat niemand het antwoord op hard bewezen wijze kent, zijn er meerdere hypothesen in omloop. Het probleem met een hypothese is dat het een hypothese blijft tot het moment dat er empirisch onderzoek mogelijk is. In de stoffelijke wereld is die mogelijkheid er momenteel wel, vandaar het steeds verder oprekken van de grens van de verstrengeling qua grootte van het object in kwestie. Met bewustzijn is dat momenteel niet mogelijk, het is immers nog geenszins bewezen dat bewustzijn ook zonder "' stoffelijkheid "" kan existeren. Vele totaal uiteenlopende verhalen doen daaromtrent de ronde, maar hard aantonen dat een verhaal het juiste is en de andere verhalen het verkeerd hebben, daar wordt nog steeds op gewacht en een doorbraak is nog steeds niet in zicht. Vandaar ook G G, ware het probleem opgelost, dan zou discussie over het "' ware "' overbodig zijn. Je merkt dat ik nog steeds zoek naar oplossingen, het steeds op bewezen wijze helderder krijgen van de "' beelden "' rond het Ultieme Mysterie ( stof, bewustzijn ). Mocht er bij het helderder krijgen tegen een nooit te passeren grens worden aangelopen, dan is dat onbevredigend maar tegelijkertijd ook helder.

Als je naar harde bewijzen zoekt, dan zul je die nooit vinden. Bewijzen bevinden zich immers in de objecten. En daar zit 'm de kneep. Jij bent zelf een object (lichaam) en dat object is drager van het subject (bewustzijn).

Omdat bewustzijn de stof waarneemt, denken mensen dat ze stof zijn. Men zit volledig in een stoffelijke wereld en de andere helft (bewustzijn) wordt niet begrepen. Bewijzen in de stof zijn dan ook niet geldig, omdat dat het halve verhaal is. De vraag of bewustzijn zonder stoffelijkheid kan existeren kan dan ook alleen intern beantwoord worden. En dat telt niet als wetenschappelijk bewijs.

[Gaitema]

Een tweede onderwerp wat mij hierin bezighoudt is: eenheid.
Eenheid als in: onlosmakelijk onderdeel uitmakend van de goddelijkheid, de bron.

Als we geloven in een Hogere Macht, is dat voor mij al denken in afgescheidenheid: de Hogere Macht en wij.
Maar wat als wij daar een onlosmakelijk onderdeel van zouden zijn ?

Er komen dan allerlei vragen op:
- wat zijn de mogelijkheden
- zijn de mogelijkheden eindeloos
- wie houdt ons dan nog tegen om alles te kunnen
- waarom herinner ik het me niet

Ik kom dan weer op de woorden van Mandela/Williamson:
Onze grootste angst is niet dat we onvolmaakt zijn.
Onze grootste angst is dat we mateloos krachtig zijn.
Het is ons licht, niet onze schaduw, die ons het meest beangstigt.
Wij vragen ons af:
“Wie ben ik om briljant te zijn, prachtig, talentvol, fantastisch?”
Maar wie ben jij om dat niet te zijn?
Je bent een kind van God.
Je onbelangrijk voordoen bewijst de wereld geen dienst.
Er is niets verlichts aan je klein te maken
opdat andere mensen zich bij jou niet op hun gemak zouden voelen.
Wij zijn allemaal bedoeld om te stralen als kinderen.
Wij zijn geboren om de glorie van God die in ons is te openbaren.
Die is niet alleen in sommige van ons; die is in iedereen!
En als wij ons licht laten stralen,
geven we onbewust andere mensen toestemming hetzelfde te doen.
Als wij bevrijdt zijn van onze eigen angst,
bevrijdt onze aanwezigheid vanzelf anderen.


Wat als dit waar is, en we zouden onze angst overwinnen ?
Wat zou het licht inhouden, wat zou onze kracht inhouden ?

Ik houd vast aan de leer van de zondeval. Niet die van de kerk, maar dat we als puur geschapen ons afgescheiden hebben van God, met wie we eens één waren. Hij heeft de herinnering eraan weg gehaald om persoonlijke redenen. Zie je ook met mensen die een bijna dood ervaring hebben gehad, dat ze niet alles altijd mee krijgen. Soms worden delen weg gehaald, omdat ze met de herinnering aan al dat volmaakte, niet in dit tranendal nog kunnen leven.

De weg terug is een lange. Kijk naar een boom in de winter. Je moet door een heel voorjaar heen om vrucht te kunnen dragen. En laten wij nu net in Maart leven?

[HJW]

Ik houd vast aan de leer van de zondeval. Niet die van de kerk, maar dat we als puur geschapen ons afgescheiden hebben van God, met wie we eens één waren. Hij heeft de herinnering eraan weg gehaald om persoonlijke redenen.

Wanneer was die eenheid van jou met God er ?
En wanneer heb jij je afgescheiden ?

Zie je ook met mensen die een bijna dood ervaring hebben gehad, dat ze niet alles altijd mee krijgen. Soms worden delen weg gehaald, omdat ze met de herinnering aan al dat volmaakte, niet in dit tranendal nog kunnen leven.

Dat ken ik niet. Hoe weten mensen met een BDE dat ze niet alles meeekrijgen ?
Wat ik wel weet is dat meerdere mensen idd moeite hebben met dit leven na hun BDE.
Dat spreekt je opmerking tegen.

[hopper]

De afgescheidenheid staat gewoon in Genesis. De mens kreeg kennis van goed en kwaad. Goed en kwaad zelf zijn al afgescheiden van elkaar.
Afgescheidenheid kun je ook zeggen als geen-Eenheid.

[Gaitema]

Ik houd vast aan de leer van de zondeval. Niet die van de kerk, maar dat we als puur geschapen ons afgescheiden hebben van God, met wie we eens één waren. Hij heeft de herinnering eraan weg gehaald om persoonlijke redenen.

Wanneer was die eenheid van jou met God er ?
En wanneer heb jij je afgescheiden

Ver voor ik hier geboren werd. Maar God heeft al de herinneringen daaraan weg gehaald. Dit las ik onder andere in een boek over iemands bijna dood ervaring, als in de werkenvan Jokob Lorber en Bertha Dudde.

Zie je ook met mensen die een bijna dood ervaring hebben gehad, dat ze niet alles altijd mee krijgen. Soms worden delen weg gehaald, omdat ze met de herinnering aan al dat volmaakte, niet in dit tranendal nog kunnen leven.

Dat ken ik niet. Hoe weten mensen met een BDE dat ze niet alles meeekrijgen ?
Wat ik wel weet is dat meerdere mensen idd moeite hebben met dit leven na hun BDE.
Dat spreekt je opmerking tegen.

Nee hoor, dat pleit ervoor. Ik las het eens in een boek waarvan de persoon van Jezus zelf in haar ervaring dit te horen kreeg. Deels nam ze mee en deels nam God weg. Dit betrof een nogal lange ervaring, waardoor ze er een boek over schreef.

[HJW]

Ver voor ik hier geboren werd. Maar God heeft al de herinneringen daaraan weg gehaald. Dit las ik onder andere in een boek over iemands bijna dood ervaring, als in de werkenvan Jokob Lorber en Bertha Dudde.

Dan geloof jij dus in een hiervoormaals.
Waar was je voor je geboorte ?

Nee hoor, dat pleit ervoor. Ik las het eens in een boek waarvan de persoon van Jezus zelf in haar ervaring dit te horen kreeg. Deels nam ze mee en deels nam God weg. Dit betrof een nogal lange ervaring, waardoor ze er een boek over schreef.

Ik ken heel veel verhalen,waarbij niets is weggehaald. De reden die jij aangeeft (dat ze anders niet meer in dit tranendal kunnen leven) geldt dus niet voor al die mensen.
Het is daarnaast wel merkwaardig dat God dan die ervaringen laat weghalen (omdat mensen het niet aankunnen), maar wel al dat andere vreselijke leed gewoon laat gebeuren.

[Gaitema]

Ver voor ik hier geboren werd. Maar God heeft al de herinneringen daaraan weg gehaald. Dit las ik onder andere in een boek over iemands bijna dood ervaring, als in de werkenvan Jokob Lorber en Bertha Dudde.

Dan geloof jij dus in een hiervoormaals.
Waar was je voor je geboorte ?

Nee hoor, dat pleit ervoor. Ik las het eens in een boek waarvan de persoon van Jezus zelf in haar ervaring dit te horen kreeg. Deels nam ze mee en deels nam God weg. Dit betrof een nogal lange ervaring, waardoor ze er een boek over schreef.

Ik ken heel veel verhalen,waarbij niets is weggehaald. De reden die jij aangeeft (dat ze anders niet meer in dit tranendal kunnen leven) geldt dus niet voor al die mensen.
Het is daarnaast wel merkwaardig dat God dan die ervaringen laat weghalen (omdat mensen het niet aankunnen), maar wel al dat andere vreselijke leed gewoon laat gebeuren.

Ik kan de boektitel wel voor je opzoeken. Ik heb hem nog ergens bewaard. Maar ik weet nu niet helemaal zeker meer of ik het daarvan las.

Wat het hiervoormaals betreft. Het is in de zelfde hemel als waar we naar toe gaan, maar naar de zondeval zijn we ook al door een "hel" gegaan. Toen hebben we bijbels gesproken al in het rijk der duisternis en de Gehenna gezeten om gelauterd te worden.

De bijbel geeft slechts één aanwijzing. "In den beginne schiep God den hemel en de aarde. 2 De aarde nu was woest en ledig, en duisternis was op den afgrond; en de Geest Gods zweefde op de wateren. 3 En God zeide: Daar zij licht! en daar werd licht."

Het begin van de bijbel IS de zondeval. De duisternis.

[HJW]

Ik kan de boektitel wel voor je opzoeken. Ik heb hem nog ergens bewaard. Maar ik weet nu niet helemaal zeker meer of ik het daarvan las.

Graag !

Wat het hiervoormaals betreft. Het is in de zelfde hemel als waar we naar toe gaan, maar naar de zondeval zijn we ook al door een "hel" gegaan. Toen hebben we bijbels gesproken al in het rijk der duisternis en de Gehenna gezeten om gelauterd te worden.

Dat haal je dan niet uit de bijbel ?

[Tin]

Eenheid komt mij logisch over, ook deducerend.
Kun/wil je iets delen over je ervaring van eenheid ?

Als je mij vraag naar 'ervaring' benader je het vanuit het gevoel.
En inderdaad: hoe we ons voelen, als wel of niet verbonden met onze omgeving, de mensen, de bomen, de luchten, maar ook met vervuilde stad, het bepaald of we die zien als in diepste grond dualistisch, of uiteindelijk als zijnde één.

Rationalistisch beschouwd kun je natuurlijk zeggen dat wanneer God, oh pardon, de oerknal, onze bron is, er niets anders in ons is dan dàt.

Nou ben ik zelf beslist niet iemand die zich altijd zo verbonden voelt met alles. Ik ben een echte individualist. In die zin, als je naar persoonlijke ervaring vraagt: ik zal zeker niet minder afgescheidenheid en dualiteit voelen in mijn leven dan andere mensen. Misschien juist in tegendeel.
Toch is dat idee van 'eenheid' als uiteindelijke realiteit wel erg in mij gewortelt.
Waarom?
Ik probeer er nu naar te zoeken.
Is het toch ook het overnemen van een wereldbeeld zoals tot me gekomen?
Zoals een ander in aanraking komt met christendom, atheïsme of noem maar op?
Beredeneren waarom je iets geloofd kan best lastig zijn.

Als de wereld plat is komen we aan het eind en vallen er dan af.
Wat in werkelijkheid gebeurd echter, is dat we als we maar lang genoeg doorlopen (varen) we terugkomen waar we begonnen.
Met andere woorden: er is geen verschil tussen het begin en het einde. Dat we als we alles van de wereld hebben gezien ergens anders zijn dan we waren, was een illusie.

Je ziet het ook in religie.
Men begint met een pandemonium aan goden, die slechts aspecten van de realiteit voorstellen maar daar bovenuit is de één-heid. Het allomtegenwoordige.
Een probleem blijft echter: hoe verhoudt het Ene zich tot de velen:. de beperkte versnipperde mens.

[Mart]

Rationalistisch beschouwd kun je natuurlijk zeggen dat wanneer God, oh pardon, de oerknal, onze bron is, er niets anders in ons is dan dàt.

De oerknal valt wetenschappelijk zeer aannemelijk te maken. Goden vallen daarentegen buiten de wetenschap.

Toch is dat idee van 'eenheid' als uiteindelijke realiteit wel erg in mij gewortelt.
Waarom?

Omdat alles bestaat binnen de context van alles. Eveneens het gevoel van dualiteit plaatst je binnen de contect van hetgeen je als niet-ik waarneemt. Ik ben degene die dualiteit veroorzaakt binnen het geheel waarin ik me bevind.

[Gaitema]

Ik kan de boektitel wel voor je opzoeken. Ik heb hem nog ergens bewaard. Maar ik weet nu niet helemaal zeker meer of ik het daarvan las.

Graag !

Prima

Wat het hiervoormaals betreft. Het is in de zelfde hemel als waar we naar toe gaan, maar naar de zondeval zijn we ook al door een "hel" gegaan. Toen hebben we bijbels gesproken al in het rijk der duisternis en de Gehenna gezeten om gelauterd te worden.

Dat haal je dan niet uit de bijbel ?

Nee, ik vind dat de bijbel weinig concreet zegt over onze oorsprong. Genesis en Johannes 1 moeten we het mee doen. Ik denk dat de bijbel vooral vanuit het heden naar de toekomst gericht is. Achterom kijken, is minder de focus op.

[Gaitema]

Ik kan de boektitel wel voor je opzoeken. Ik heb hem nog ergens bewaard. Maar ik weet nu niet helemaal zeker meer of ik het daarvan las.

Graag !

Gevonden. Het is het boek "Geleid door het licht" van Betty J. Eadie. Er staat bij dat de angst voor de dood weg neemt.

[HJW]

Rationalistisch beschouwd kun je natuurlijk zeggen dat wanneer God, oh pardon, de oerknal, onze bron is, er niets anders in ons is dan dàt.

Nou ben ik zelf beslist niet iemand die zich altijd zo verbonden voelt met alles. Ik ben een echte individualist. In die zin, als je naar persoonlijke ervaring vraagt: ik zal zeker niet minder afgescheidenheid en dualiteit voelen in mijn leven dan andere mensen. Misschien juist in tegendeel.
Toch is dat idee van 'eenheid' als uiteindelijke realiteit wel erg in mij gewortelt.

Ik ervaar hier ook veel afgescheidenheid. Eenheid is een gedachte, voor mij geen dagelijkse realiteit.
Ook bij mij is het geworteld, en idd is de vraag: waarom ?

Is het toch ook het overnemen van een wereldbeeld zoals tot me gekomen?
Zoals een ander in aanraking komt met christendom, atheïsme of noem maar op?
Beredeneren waarom je iets geloofd kan best lastig zijn.

Christenen gaat niet uit van eenheid, maar van afgescheidenheid.
Daar kan het bij mij dus niet vandaan komen. Het is lager geworteld, of later naar boven gekomen.

Wat in werkelijkheid gebeurd echter, is dat we als we maar lang genoeg doorlopen (varen) we terugkomen waar we begonnen.
Met andere woorden: er is geen verschil tussen het begin en het einde. Dat we als we alles van de wereld hebben gezien ergens anders zijn dan we waren, was een illusie.

Je ziet het ook in religie.
Men begint met een pandemonium aan goden, die slechts aspecten van de realiteit voorstellen maar daar bovenuit is de één-heid. Het allomtegenwoordige.
Een probleem blijft echter: hoe verhoudt het Ene zich tot de velen:. de beperkte versnipperde mens.

En dat weten we dus (helaas) niet. Nog niet.
Soms zie ik wel een licht verband met de door christenen verwachte terugkomst van Christus.
Zou dat ongeveer hetzelfde kunnen zijn (op een dieper niveau) aan het weer herinneren van onze ware aard.