Bestaat verlichting eigenlijk wel?

[Atheist2]

Indien de vijanden van het evangelie hun gang waren gegaan hadden Paulus' brieven ons nooit bereikt. Soms is geweld nodig om iets af te dwingen. Liefde kastijdt ook.

Het waren geen vijanden van HET evangelie, het waren mensen met een andere mening. Als je met geweld jouw waarheid moet doordrukken dan moet je je afvragen of het wel waarheid is. En als anderen het doen moet je als hoorder van die waarheid je vraagtekens erbij hebben.
Is de wet van de zwaartekracht er bijvoorbeeld met geweld doorgedrukt?

Waarheid hoef je dus niet met geweld op te leggen.

Liefde kastijdt, maar dat wil niet zeggen dat alle kastijding vanuit liefde gegeven is. En bij Paulus heb ik echt het idee dat er weinig liefde te vinden is geweest bij die man. als ik die brieven zo lees/las.

[hopper]

Iemand die eerst onvoorwaardelijke liefde predikt en vervolgens zegt dat iemand met een andere visie of geloof vervloekt is verdient mijn aandacht niet.
Diegene maakt niet waar wat hij rondbazuint...dat is voor mij een charlatan en dus niet te vertrouwen.

Onvoorwaardelijke liefde als geloof is sowieso al een contradictio in terminis.
Liefde als gebod uiteraard ook.

[Mart]

Christus leert dat de Trooster alles zou uitleggen (Joh. 14:26) en dat deed hij door de apostelen die allen verklaarden de heilige Geest te hebben (jou ook bekend dus citaten alleen op verzoek) waaruit ik zonet citeerde. Kortom, je mag er rustig vanuit gaan dat het orthodox is wat ik schreef.

Orthodox of niet, de uitleg van de geschriften waarin iemand gelooft, hangt simpelweg af van de menselijke exegese.

[Petra]

.. in de volksmond doen ze alsof dat niet het geval is. Beetje zoals goeroe's die tegen hun volgelingen zeggen "materie is slecht, geef het aan mijn stichting" en zelf drie auto's hebben en de mooiste vrouwen waar ze seks mee hebben.
Of de goeroe's uit India die in de bossen verlichting trachten te bereiken. Zogenaamd zonder eten en drinken, maar als men wist wat ze daar allemaal hebben dan zou men schrikken.

Dat denk ik ook. Maar ik denk dat ze vooral -het niet meer wensen- wensen. Dat is imo de verlichtings-paradox.

Ik ben destijds in retraite geweest in een boeddhistisch klooster. Echt afzien. Slapen op een plank hout. En honger lijden; om 11 uur ochtend het ontbijt met een beetje rijst. En om 6 uur avond wat vegetarische kul. Verder niks te eten.
Maar.... er stond wel de hele dag thee klaar met een fles honing, kwam steeds mijn gezin daar tegen omdat we allemaal liepen te gieren van de honger en ons dan maar aan die honing gingen laven. Op een gegeven moment fluisterde (stiekem fluisteren want praten was verboden) mijn zoon dat ie bij toeristen om pinda's ging bedelen met z'n knorrende maag.

Maar goed... op een dag liep ik daar s'nachts door de bossen te dwalen.. zag ik een hutje. Zag ik daar die monniken met mekaar zitten. Voor de TV! Gezellig babbelend. Met een peuk in de hand (was ook verboden) en een borreltje op tafel. (Uiteraard verboden).
Schijnheilig zootje, dacht ik toen.

Vroeger, net na mijn orthodox christendom, kreeg ik interesse in esoterisch christendom en boeddhisme. Pas later ben ik mij gaan beseffen dat als je echt boeddhistisch in het leven zou staan je zou ontmenselijken. Je zou niet meer in staat zijn te voelen wat anderen voelen, je zou niet mededogend staan tegenover anderen. Want mededogen zou immers weer karma oproepen en dan zou je niet uit het levenswiel geraken? Dan liever een echt mens, met menselijke gevoelens, met leuke dingen en minder leuke dingen. Je zou niet kunnen genieten van de leuke dingen, want je zo afhaken met gevoelens. Zowel positief als negatief. Als je geen verdriet kent ken je geen vrolijkheid.

Jaaaaa dat bedoelde ik in het reïncarnatie topic!
Het lijkt zo mededogend...maar het is imo het tegenovergestelde. Wel in schijnheilige woorden en oh zo mooie heilige liefde en eenheid geleuter.. maar in daden... ho maar. Want sja.. het is nou eenmaal hun karma hè om honger te lijden e.d.
Meelevend naar kijken.. en weer verder met je meditatie.. om jezelf te verlichten.

[Petra]

Indien de vijanden van het evangelie hun gang waren gegaan hadden Paulus' brieven ons nooit bereikt. Soms is geweld nodig om iets af te dwingen. Liefde kastijdt ook.

Het waren geen vijanden van HET evangelie, het waren mensen met een andere mening. Als je met geweld jouw waarheid moet doordrukken dan moet je je afvragen of het wel waarheid is. En als anderen het doen moet je als hoorder van die waarheid je vraagtekens erbij hebben.
Is de wet van de zwaartekracht er bijvoorbeeld met geweld doorgedrukt?

Waarheid hoef je dus niet met geweld op te leggen.

Dat zeg ik dus ook altijd... iedere Waarheid komt vanzelf wel bovendrijven. Ieder mens kan het eigen Ware Goede wel vinden.
Zodra een overtuiging opgelegd/afgedwongen wordt ...is het foute boel en moet je maken dat je wegkomt.

[Piebe Paulusma]

Christus leert dat de Trooster alles zou uitleggen (Joh. 14:26) en dat deed hij door de apostelen die allen verklaarden de heilige Geest te hebben (jou ook bekend dus citaten alleen op verzoek) waaruit ik zonet citeerde. Kortom, je mag er rustig vanuit gaan dat het orthodox is wat ik schreef.

Orthodox of niet, de uitleg van de geschriften waarin iemand gelooft, hangt simpelweg af van de menselijke exegese.

Whatever.

[peda]

Christus leert dat de Trooster alles zou uitleggen (Joh. 14:26) en dat deed hij door de apostelen die allen verklaarden de heilige Geest te hebben (jou ook bekend dus citaten alleen op verzoek) waaruit ik zonet citeerde. Kortom, je mag er rustig vanuit gaan dat het orthodox is wat ik schreef.

Orthodox of niet, de uitleg van de geschriften waarin iemand gelooft, hangt simpelweg af van de menselijke exegese.

Omdat God in de christelijke stromingen gezien wordt als een Relationele God, zijn nagenoeg alle stromingen er van overtuigd door directe Goddelijke Inspiratie te beschikken over de Juiste exegese. Kijk maar eens naar zowel de Jg als de RK Kerk hoe daar wordt zeker gesteld dat de Juiste exegese aangehouden wordt. De ongelovige houdt het, door het ontkennen van het bestaan van de Relationele God, op puur menselijke uitleg, de stromingen zijn er evenwel van overtuigt dat God bij hen het Enige Juiste Begrijpen brengt. Een eeuwige herhaling van zetten, zonder ook maar een millimeter op te schuiven.

[Yours]

.. in de volksmond doen ze alsof dat niet het geval is. Beetje zoals goeroe's die tegen hun volgelingen zeggen "materie is slecht, geef het aan mijn stichting" en zelf drie auto's hebben en de mooiste vrouwen waar ze seks mee hebben.
Of de goeroe's uit India die in de bossen verlichting trachten te bereiken. Zogenaamd zonder eten en drinken, maar als men wist wat ze daar allemaal hebben dan zou men schrikken.

Dat denk ik ook. Maar ik denk dat ze vooral -het niet meer wensen- wensen. Dat is imo de verlichtings-paradox.

Ik ben destijds in retraite geweest in een boeddhistisch klooster. Echt afzien. Slapen op een plank hout. En honger lijden; om 11 uur ochtend het ontbijt met een beetje rijst. En om 6 uur avond wat vegetarische kul. Verder niks te eten.
Maar.... er stond wel de hele dag thee klaar met een fles honing, kwam steeds mijn gezin daar tegen omdat we allemaal liepen te gieren van de honger en ons dan maar aan die honing gingen laven. Op een gegeven moment fluisterde (stiekem fluisteren want praten was verboden) mijn zoon dat ie bij toeristen om pinda's ging bedelen met z'n knorrende maag.

Maar goed... op een dag liep ik daar s'nachts door de bossen te dwalen.. zag ik een hutje. Zag ik daar die monniken met mekaar zitten. Voor de TV! Gezellig babbelend. Met een peuk in de hand (was ook verboden) en een borreltje op tafel. (Uiteraard verboden).
Schijnheilig zootje, dacht ik toen.

Vroeger, net na mijn orthodox christendom, kreeg ik interesse in esoterisch christendom en boeddhisme. Pas later ben ik mij gaan beseffen dat als je echt boeddhistisch in het leven zou staan je zou ontmenselijken. Je zou niet meer in staat zijn te voelen wat anderen voelen, je zou niet mededogend staan tegenover anderen. Want mededogen zou immers weer karma oproepen en dan zou je niet uit het levenswiel geraken? Dan liever een echt mens, met menselijke gevoelens, met leuke dingen en minder leuke dingen. Je zou niet kunnen genieten van de leuke dingen, want je zo afhaken met gevoelens. Zowel positief als negatief. Als je geen verdriet kent ken je geen vrolijkheid.

Jaaaaa dat bedoelde ik in het reïncarnatie topic!
Het lijkt zo mededogend...maar het is imo het tegenovergestelde. Wel in schijnheilige woorden en oh zo mooie heilige liefde en eenheid geleuter.. maar in daden... ho maar. Want sja.. het is nou eenmaal hun karma hè om honger te lijden e.d.
Meelevend naar kijken.. en weer verder met je meditatie.. om jezelf te verlichten.

Nu begrijp ik je emoties binnen het reïncarnatie-topic pas goed, Petra! Wat je hier beschrijft over jullie retraite is natuurlijk de schijnheiligheid ten top.
Het is natuurlijk heel belangrijk: Practice what you preach. (Niet dat dat mij altijd gelukt is, hoor. Want alleen door vallen en opstaan word je wijs ).

In het reïncarnatie-topic ging het er mij om dat de wedergeboorte in mijn visie een wetmatigheid is. Kortom: of je het nu wel of niet gelooft en of je het wilt of niet: reïncarnatie oftewel wedergeboorte bestaat.
Dat brengt mij op het onderwerp van dit topic: verlichting bestaat wel degelijk. Dat overkomt je als je hetgeen je ‘preekt’ daadwerkelijk in de praktijk brengt en leert van je fouten. Dan wordt de kringloop van vele levens doorbroken, sterft het ego en voel je je eindelijk bevrijd van ‘jezelf’. En voel je je ‘zo licht als een veertje’, terwijl je tegelijkertijd dezelfde mens met dezelfde eigenschappen blijft.

Wat zich daarna ontvouwt bestempel ik als mystiek: het mysterie gaat zich ontrafelen. Maar je hebt er wel een tijdje voor nodig om dat allemaal helder te krijgen. Het resultaat heb ik zo ongeveer weergegeven binnen het onderwerp: Mijn geloof is een zachte dood gestorven. Daarbinnen schreef ik:

Die ‘zelfrealisatie’ had tot gevolg dat ik besefte dat ik vele levens had gehad. Waarbinnen vele, zo niet alle, religies een plek hadden gehad. Dat eerste leven begon helemaal niet met religie, want daarin is een ieder de ‘Adam’. Die dus niet alleen alle mannelijke eigenschappen in zich draagt, maar ook alle vrouwelijke. Na uit die paradijselijke toestand te zijn ontwaakt, zoekt een ieder zijn of haar spirituele houvast elders. Dat betekent dat je als Man/Vrouw o.a. JG wordt, maar ook soefi, boeddhist, hindoe, joods, christen en moslim in de vele levens die elkaar opvolgen. Maar ook het atheïsme is mijn overtuiging geweest. Vooral (ook) als reactie op alle schadelijke invloeden die religie met zich mee kan brengen.....
Dat inziend heeft mij geleerd om te proberen een ieder lief te hebben welke religie hij of zij wel/niet aanhangt.

Kortom: De dood bestaat niet. Er is uitsluitend leven.

Fysieke opstanding binnen de reïncarnatie/wedergeboorte bestaat natuurlijk niet. Wie dat gelooft heeft toch echt niet meer dan een sterke overtuiging. Die vergane botten kunnen echt niet meer opstaan!
Er vormt zich via de natuurlijke weg van de conceptie elke keer een nieuw leven, waarin alle bagage uit vorige levens in het onderbewustzijn wordt meegenomen. Waardoor er weer meer ervaringen opgedaan kunnen worden, totdat de kringloop van wedergeboorte doorbroken wordt: de zelfverwerkelijking.

Tenslotte: de opstanding van Jezus Christus betreft naar mijn idee het feit dat zijn astrale lichaam, oftewel het geestelijke lichaam, zichtbaar was voor degenen die zo gevoelig waren om dat te kunnen zien.

[hopper]

De enige uitweg uit deze samsarische cirkel is door te stoppen met willen. (Niet mijn wil geschiedde, dát is de intrinsieke leer van Jezus.) Stoppen met willen/wensen maakt dat je wezen vervuld raakt. En waar raakt je wezen mee vervuld? Niet langer vervulling met wensen over de toekomst, maar met een vervulling van het wezen dat je bent! (Christusbewustzijn)

Wat er dan feitelijk gebeurd is, is dat de lineaire tijd gewoon door gaat met zijn stroom van oorzaken en gevolgen, maar dat JIJ er uit stapt. Je verlaat de illusie en dan zal het wezenlijke gewoon blijken zonder dat je wat doet, wilt of wenst. Juist omdat je niks doet, wilt of wenst.

Het verlaten van de illusie is tevens de wederopstanding. In geestelijke zin uiteraard. De mens is in de lineaire tijd onvrij door de onvervulde toekomst. De belofte van de onvervulde toekomst houdt de afgescheidenheid in stand. Voor de mens in de lineaire tijd staat het (eigen) verleden altijd gepolariseerd tegenover de onvervulde toekomst.

Vervulling kan alleen in de actualiteit plaats vinden. De mens kan ook alleen in de actualiteit sterven. Dat is de ware betekenis van de dood van Jezus, welke gesymboliseerd wordt door het kruis. De horizontale balk kan gezien worden als de lineaire tijd, de verticale balk als de niet-tijd. Door het sterven 'in de tijd', gesymboliseerd door de fysieke dood van Jezus, stijgt men op. Of anders gezegd: ontstijgt men de lineaire tijd.

Iets wat we ook terug vinden in de Tabula smaragdina.

En zoals alle dingen geweest zijn en ontstaan zijn uit Eén door de bemiddeling van Eén:
zo worden alle dingen geboren uit dit Ene ding door aanpassing.

De Zon is zijn vader, de Maan is zijn moeder,
de wind heeft hem in zijn buik gedragen, de aarde is zijn verzorgster.
De vader van alle volmaaktheid in de hele wereld is hier.
Zijn kracht of macht is volledig als deze veranderd wordt in aarde.

U moet de aarde scheiden van het vuur, het subtiele van het grove, mild en met grote ijver.
Hij stijgt op van de aarde naar de hemel en vervolgens daalt hij weer af naar de aarde
en ontvangt de kracht van hogere en lagere dingen.
Op deze manier zult u de glorie van de hele wereld krijgen
en daardoor zal alle onwetendheid of duisternis van u wijken.
Zijn kracht is boven alle kracht verheven,
want zij overwint ieder subtiel ding en dringt door in ieder solide ding.

De aarde is de verzorgster van de mens, de aarde heeft de mens voortgebracht middels de bekende evolutionaire processen.
De mens kan het aardse scheiden van het vuur in zichzelf, je kan immers niet zomaar out of the blue uit de lineaire tijd (de samsarische cirkel) stappen. Het boeddhisme biedt hier prima handvatten: er is hechting aan de onvervulde toekomst en hoe kan men onthechten van die onvervulde toekomst? Hoe zetten we het rad van de tijd stil? Voor ons zelf wel te verstaan, want iedereen zal begrijpen dat de lineaire tijd gewoon doorgaat met oorzaak en gevolg.

Daar komen op een moeilijk punt. Iedere actie van de persoon om het zelf te ledigen is een (wils)actie van de persoon zelf. Je kunt niet willen het willen te stoppen. Iets willen betekent immers dat er nog iets onvervuld is.

[Yours]

Hopper schreef:

Hoe zetten we het rad van de tijd stil?

Wellicht kan mijn bericht wat ik net vòòr jou plaatste daar wat licht op werpen:
Proberen om in de praktijk te brengen wat je preekt.

[hopper]

Kortom: De dood bestaat niet. Er is uitsluitend leven.

Ik permiteer het mij om het daar mee oneens te zijn. Mattheus 8:18-22

18 En Jezus, vele scharen ziende rondom Zich, beval aan de andere zijde over te varen.
19 En er kwam een zeker Schriftgeleerde tot Hem, en zeide tot Hem: Meester! ik zal U volgen, waar Gij ook henengaat.
20 En Jezus zeide tot hem: De vossen hebben holen, en de vogelen des hemels nesten; maar de Zoon des mensen heeft niet, waar Hij het hoofd nederlegge.
21 En een ander uit Zijn discipelen zeide tot Hem: Heere! laat mij toe, dat ik eerst heenga, en mijn vader begrave.
22 Doch Jezus zeide tot hem: Volg Mij, en laat de doden hun doden begraven.

Jezus sprak nadrukkelijk over doden. Hetgeen logisch is. Mensen die hun wezen niet kennen zijn dood.
Door het kennen van het wezen wat je zelf bent kom je tot leven.

Hoe kan een boom leven zonder de (onzichtbare) wortels? Dat is een dode boom, die bij het eerste zuchtje wind omvalt en vergaat.
Een daadwerkelijk levende boom is zich bewust van zijn wortels! Dat waar hij uit voortkomt: het leven zelf.

[Messenger]

Verlichting bestaat volgens mij in het ego dat geen angst heeft voor de dood, zich beseffende dat de dood niet bestaat, en dat het ego daardoor ook geen angst heeft voor het leven.

[hopper]

Hopper schreef:

Hoe zetten we het rad van de tijd stil?

Wellicht kan mijn bericht wat ik net vòòr jou plaatste daar wat licht op werpen:
Probeer in de praktijk te brengen wat je preekt.

Als je daadwerkelijk begrijpt wat het betekent om het rad van de tijd stil te zetten is wat een ander preekt van geen enkel belang.
Petra zie ik het omgekeerde doen en ik zie het jou bevestigen. Waarmee impliciet het boeddhisme wordt afgekeurd, want de beoefenaars houden zich er niet aan! Dat stukje op zich -het oordeel over die 'schijnheiligen'- is onderdeel van de samsarische cirkel.

Ooit wees ik op dit forum een deelnemer er op dat hij reflecteerde. Dat heb ik geweten, want mijn -goedbedoelde- opmerking kreeg ik met terugwerkende kracht in mijn gezicht gesmeten. Juist dát is de reflectie!

Wie de diepste aard van zichzelf wil leren kennen zal de samsarische cirkel van reflecteren ergens tot een einde dienen te brengen.
Er is geen enkele andere uitweg om het 'egoloze' (de Ene) te kennen. Hetgeen logisch is , want het egoloze is onkenbaar. Het kan alleen gekend worden door niet-reflectie.

[hopper]

Verlichting bestaat volgens mij in het ego dat geen angst heeft voor de dood, zich beseffende dat de dood niet bestaat, en dat het ego daardoor ook geen angst heeft voor het leven.

Ieder ego heeft angst voor de dood, het is een angst om 'niet te zijn'.
Gelovigen verdoven die angst met hiernamaals-voorstellingen of met het geloof dat de dood niet bestaat.
Maar ieder geloof is slechts een verdoving binnen het tijdelijke.
Een geloof van de persoon die men is. En die persoon houdt op te bestaan als je dood bent.

[Messenger]

Verlichting bestaat volgens mij in het ego dat geen angst heeft voor de dood, zich beseffende dat de dood niet bestaat, en dat het ego daardoor ook geen angst heeft voor het leven.

Ieder ego heeft angst voor de dood, het is een angst om 'niet te zijn'.

Die angst heeft mijn ego niet. Er is een eindeloos bestaand bewustzijn.

Gelovigen verdoven die angst met hiernamaals-voorstellingen of met het geloof dat de dood niet bestaat.

Een geloof van de persoon die men is. En die persoon houdt op te bestaan als je dood bent.

Het ego van die persoon houdt niet op te bestaan, die blijft bestaan net als alle andere ego's/geesten van de ziel.
Net als de bagage aan herinneringen. Het ego ontmoet de dierbaren, kan het leven herbeleven en de uitkomst volgen van andere keuzes in andere dimensies, en vertoeven in het zelfgeschapen paradijs.

Angst wordt niet slechts verdoofd, angst speelt geen enkele rol.
Het stoffelijk sterven kan gezien worden als 'reset' uit een leven dat ondraaglijk of voltooid is.

[Yours]

@ Hopper,

De weg die een ieder gaat, is voor iedereen op momenten anders. Alleen al het feit of je in een bepaald leven vrouw of man bent.

Zoveel jaar na dato heeft men Jezus van alles en nog wat laten zeggen.
Overijverige volgelingen probeerden mensen zelfs van hun roots weg te trekken door te zeggen: 'Laat de doden de doden begraven'. Er is echter niks mis mee om het stoffelijk overschot van je vader (of je moeder) netjes te begraven. Met het 'Volg mij' wordt mijns inziens bedoeld: Bewaar de goede herinneringen aan hen. Verwerk de rouw, maar treur op een bepaald moment niet langer, want zij zijn niet dood. Zij leven voort in astrale zin en zullen weer een nieuw leven krijgen via de conceptie als hun kringloop nog niet voorbij is. Besef tevens dat je hen ooit zult weerzien, want de dood van een mens betekent niet de definitieve dood, alleen van dat betreffende lichaam.

Wij Allen leven dus voort en dragen het bewustzijn wat wij tot dusver hebben opgebouwd met ons mee: in jouw geval is dat in mijn visie ‘het zijnde’ wat de kern van jouw wezen is.

Tenslotte: Vergelijk de mens niet met een boom die met zijn wortels in de grond staat. Als mensen moeten we natuurlijk stevig geworteld zijn in het aardse, maar als we dood gaan liggen wij, als daarvoor gekozen wordt, horizontaal in een kist en is ons gestorven lichaam niet meer dan voedsel voor die materiële boom met wortels. En bevindt ons wezen zich elders.

[Yours]

Ooit wees ik op dit forum een deelnemer er op dat hij reflecteerde. Dat heb ik geweten, want mijn -goedbedoelde- opmerking kreeg ik met terugwerkende kracht in mijn gezicht gesmeten. Juist dát is de reflectie!

Ja, zelfs goedbedoelde opmerkingen kunnen een onbedoeld èn ongewenst effect sorteren.

Wie de diepste aard van zichzelf wil leren kennen zal de samsarische cirkel van reflecteren ergens tot een einde dienen te brengen.
Er is geen enkele andere uitweg om het 'egoloze' (de Ene) te kennen. Hetgeen logisch is , want het egoloze is onkenbaar. Het kan alleen gekend worden door niet-reflectie.

Inderdaad. Maar helaas kan dat dan alleen weer door de praktijk van alledag gebeuren: het leren door vallen en opstaan.

[hopper]

Het ego van die persoon houdt niet op te bestaan, die blijft bestaan net als alle andere ego's/geesten van de ziel.
Net als de bagage aan herinneringen. Het ego ontmoet de dierbaren, kan het leven herbeleven en de uitkomst volgen van andere keuzes in andere dimensies, en vertoeven in het zelfgeschapen paradijs.

Angst wordt niet slechts verdoofd, angst speelt geen enkele rol.
Het stoffelijk sterven kan gezien worden als 'reset' uit een leven dat ondraaglijk of voltooid is.

I.m.o. kan die reset alleen tijdens dit leven plaats vinden.

Er is een eindeloos bestaand bewustzijn.

Het kenmerkende van bewustzijn is het eindeloze. Die is niet 'er', dat ben je.

Het wordende bewustzijn is nooit voltooid, dat moet altijd in de toekomst plaats vinden.

[hopper]

@ Hopper,

De weg die een ieder gaat, is voor iedereen op momenten anders. Alleen al het feit of je in een bepaald leven vrouw of man bent.

Zoveel jaar na dato heeft men Jezus van alles en nog wat laten zeggen.
Overijverige volgelingen probeerden mensen zelfs van hun roots weg te trekken door te zeggen: 'Laat de doden de doden begraven'. Er is echter niks mis mee om het stoffelijk overschot van je vader (of je moeder) netjes te begraven. Met het 'Volg mij' wordt mijns inziens bedoeld: Bewaar de goede herinneringen aan hen. Verwerk de rouw, maar treur op een bepaald moment niet langer, want zij zijn niet dood. Zij leven voort in astrale zin en zullen weer een nieuw leven krijgen via de conceptie als hun kringloop nog niet voorbij is. Besef tevens dat je hen ooit zult weerzien, want de dood van een mens betekent niet de definitieve dood, alleen van dat betreffende lichaam.

Wij Allen leven dus voort en dragen het bewustzijn wat wij tot dusver hebben opgebouwd met ons mee: in jouw geval is dat in mijn visie ‘het zijnde’ wat de kern van jouw wezen is.

Dat is het probleem van de literalisten. Zij lezen de bijbel en denken dat Jezus daadwerkelijk oproept om niet naar het stoffelijk overschot van je dierbaren om te kijken. Maar dat is natuurlijk niet zo, men kan op passende wijze afscheid nemen.

Of de dierbare overledenen ergens astraal voortbestaan is onvervulde toekomst. Natuurlijk kan dat zo zijn, maar het houdt je als mens weg uit de actualiteit.

Tenslotte: Vergelijk de mens niet met een boom die met zijn wortels in de grond staat. Als mensen moeten we natuurlijk stevig geworteld zijn in het aardse, maar als we dood gaan liggen wij, als daarvoor gekozen wordt, horizontaal in een kist en is ons gestorven lichaam niet meer dan voedsel voor die materiële boom met wortels. En bevindt ons wezen zich elders.

Het was overdrachtelijk bedoeld. Als mensen denken we in de tijd geaard (geworteld) te zijn. Het wezen van de tijd is het onvervuld-zijn. Wie zichzelf in onvervulde staat houdt kan niet weten/begrijpen waar zijn roots liggen. Om dat te weten is een afwijzing van het onvervulde noodzakelijk zodat men zonder iets te doen wordt vervuld van zijn wezen (zijn roots, zijn oorsprong). Dát is het Ene.

Daarom bestaat verlichting i.m.o. niet. Wat er wel bestaat is een realisatie, een realisatie (tot-stand-komen) van iets wat al aanwezig is in ieder mens. Dat wat bereikt kan worden is er al! Immers geen enkele boom kan groeien zonder wortels. Je bereikt dus iets wat je niet bereiken kunt. Ja, dat is een contradictie. Wat bereikt kan worden noem ik liefde....

[hopper]

Ooit wees ik op dit forum een deelnemer er op dat hij reflecteerde. Dat heb ik geweten, want mijn -goedbedoelde- opmerking kreeg ik met terugwerkende kracht in mijn gezicht gesmeten. Juist dát is de reflectie!

Ja, zelfs goedbedoelde opmerkingen kunnen een onbedoeld èn ongewenst effect sorteren.

Wie de diepste aard van zichzelf wil leren kennen zal de samsarische cirkel van reflecteren ergens tot een einde dienen te brengen.
Er is geen enkele andere uitweg om het 'egoloze' (de Ene) te kennen. Hetgeen logisch is , want het egoloze is onkenbaar. Het kan alleen gekend worden door niet-reflectie.

Inderdaad. Maar helaas kan dat dan alleen weer door de praktijk van alledag gebeuren: het leren door vallen en opstaan.

Daarom leer ik ook nog altijd bij. Ik hoef geen goedbedoelde adviezen te geven aan wie dan ook. Het "proberen om in de praktijk te brengen wat je preekt" gaat dan ook niet op. Zie ook de reactie van Petra. Op monniken die TV kijken en een borreltje drinken worden ze geoordeeld.

In feite beschrijft Petra hier dan ook haar eigen reflectieve bewustzijn. Het boeddhisme wordt geoordeeld aan de hand van hen die zich zogenaamd niet aan de leer houden. Maar Petra heeft ook helemaal geen zin om onvervulde toekomst op te geven. Dus zij mág ook reflecteren. Ik hoef haar niet te verbeteren of op te voeden, ik hoef haar niet ten voorbeeld te zijn. Laat ego maar reflecteren, dat geeft weer reuring en zo kunnen de never ending twisten ook plaats vinden. Wat zou er te leren zijn in een wereld zonder reflectie? De geliefden herkennen elkaar toch wel in Gods Koninkrijk: de reflectie is er niet! En dat is weer de Ene in velen.

[peda]

En dat is weer de Ene in velen.

Dat is datgene dat ik niet begrijp in jouw overtuiging. De Ene in velen. Voor Messenger, zowel eertijds bij HJW en m.i. ook bij Yours is de Ene in de mens de Godsvonk, de Atman, of hoe ook te noemen. Deze Godsvonk blijft ook na de stoffelijk dood voortbestaan en zelfs als een individuatie. De Ene die tijdelijk met de stoffelijke mens verbonden is, vergaat bij deze 3 forumleden niet, maar heeft een eeuwig durend bestaan. In jouw overtuiging is het "'lot"' van de Ene in de mens na de dood onduidelijk
Dan weer lees ik bij jou dat het christus-ik ( Godsvonk, Atman ) de dood niet overleeft, dan weer is zulks onduidelijk.

[Yours]

Bedankt voor je berichten Hopper.

Of de dierbare overledenen ergens astraal voortbestaan is onvervulde toekomst. Natuurlijk kan dat zo zijn, maar het houdt je als mens weg uit de actualiteit.

Ik leef in het hier en nu, maar nu niet vanuit de Ene. En zal dit verklaren.

De ommekeer destijds na de zelfverwerkelijking was dat het leven Licht was door de Liefde die ik toen ervoer, waarvan ik wist dat ik dàt altijd had gezocht: de Ene dus. Alhoewel de omstandigheden buiten mij niet veranderden was het leven geen last meer maar werd zo licht als een veertje. Het was dan ook een ware verlichting als je het vergelijkt met hoe het ervòòr was. Mijn kringloop op aarde was tevens voorbij.

Ik moest dat ontstane ‘zijnde’ gevoel van Liefde van de Ene naderhand opgeven en in de dualiteit terugkeren om helder te krijgen hoe de vork in de steel zit met religie, reïncarnatie, de kringloop op aarde, oorzaak en gevolg enz.
Vandaar dat ik terug kijk op dat ‘zijnde’ Ene. En zie dat verwoord door jou, alhoewel ik het niet altijd met je eens ben. (Maar dat laat ik niet altijd weten omdat ik daar te weinig energie voor heb).

Blijf trouwens zitten waar je zit in je zijnde ‘Ene’. Want het is inderdaad een heel fijne
non-duale situatie.

[hopper]

En dat is weer de Ene in velen.

Dat is datgene dat ik niet begrijp in jouw overtuiging. De Ene in velen. Voor Messenger, zowel eertijds bij HJW en m.i. ook bij Yours is de Ene in de mens de Godsvonk, de Atman, of hoe ook te noemen. Deze Godsvonk blijft ook na de stoffelijk dood voortbestaan en zelfs als een individuatie. De Ene die tijdelijk met de stoffelijke mens verbonden is, vergaat bij deze 3 forumleden niet, maar heeft een eeuwig durend bestaan. In jouw overtuiging is het "'lot"' van de Ene in de mens na de dood onduidelijk
Dan weer lees ik bij jou dat het christus-ik ( Godsvonk, Atman ) de dood niet overleeft, dan weer is zulks onduidelijk.

De Ene is het niet-reflecterende. Het reflecteert niet op een ander. Dat is in ieder mens aanwezig. Maar gezien het feit dat de mens van reflecteren zijn geliefde bezigheid maakt ontgaat velen de Ene.

Dat de Ene zichzelf herkent in de 'geliefden' is ook logisch, het herkent zichzelf! Dat wat we 'afgescheidenheid' noemen is in feite het reflecteren wat de mens zelf doet.

De Ene vergaat dan ook niet, maar ik als persoon wel. Toch is er iets wat onvergankelijk is in mij en wat individueel bepaald is. Dat is het 'zijn' (Atman: zelf, ziel, geest, diepere essentie van ik, bewustzijn.) De diepere essentie van 'ik' kan niet dood omdat bewustzijn geen stof is, maar waarnemend licht. Maar die diepere essentie kan niets weten over de toekomst omdat dat niet tot zijn mogelijkheden behoort. Juist omdat het 'zijn' zich niet bezig houdt met toekomst is het de diepere essentie!

[hopper]

Bedankt voor je berichten Hopper.

Of de dierbare overledenen ergens astraal voortbestaan is onvervulde toekomst. Natuurlijk kan dat zo zijn, maar het houdt je als mens weg uit de actualiteit.

Ik leef in het hier en nu, maar nu niet vanuit de Ene. En zal dit verklaren.

De ommekeer destijds na de zelfverwerkelijking was dat het leven Licht was door de Liefde die ik toen ervoer, waarvan ik wist dat ik dàt altijd had gezocht: de Ene dus. Alhoewel de omstandigheden buiten mij niet veranderden was het leven geen last meer maar werd zo licht als een veertje. Het was dan ook een ware verlichting als je het vergelijkt met hoe het ervòòr was. Mijn kringloop op aarde was tevens voorbij.

Ik moest dat ontstane ‘zijnde’ gevoel van Liefde van de Ene naderhand opgeven en in de dualiteit terugkeren om helder te voelen te krijgen hoe de vork in de steel zit met religie, reïncarnatie, de kringloop op aarde enz.
Vandaar dat ik terug kijk op dat ‘zijnde’ Ene. En zie dat verwoord door jou, alhoewel ik het niet altijd met je eens ben. (Maar dat laat ik niet altijd weten omdat ik daar te weinig energie voor heb).

Blijf trouwens zitten waar je zit in je zijnde ‘Ene’. Want het is inderdaad een heel fijne
non-duale situatie.

Het klopt dat je verlichting ook op kunt vatten als "zo licht als een veertje". Dan is er een last van je afgevallen, de last van het meezeulen van een reflecterend bestaan. Het is het menselijk oordeel wat achter het reflecteren zit, Jezus had dus gelijk met zijn 'oordeelt niet'.

Het klopt ook dat je de Ene weer moet loslaten, de mens kan niet in de toestand van egoloosheid verblijven. Je keert terug naar de dualiteit, maar je geest is ingeschaald (omarmd) door liefde. Dat gaat vanzelf zijn gang, tenzij de mens weer opnieuw de samsarische cirkel in stapt. Daarbij zul je ook effecten innerlijk voelen, vooral ook op het gebied van je fysieke energie-huishouden. Want het blijft uiteraard nog steeds zo dat je geest in een lichaam verblijft.

[peda]

De Ene is het niet-reflecterende. Het reflecteert niet op een ander. Dat is in ieder mens aanwezig. Maar gezien het feit dat de mens van reflecteren zijn geliefde bezigheid maakt ontgaat velen de Ene.

De Ene vergaat dan ook niet, maar ik als persoon wel. Toch is er iets wat onvergankelijk is in mij en wat individueel bepaald is. Dat is het 'zijn' (Atman: zelf, ziel, geest, diepere essentie van ik, bewustzijn.) De diepere essentie van 'ik' kan niet dood omdat bewustzijn geen stof is, maar waarnemend licht. Maar die diepere essentie kan niets weten over de toekomst omdat dat niet tot zijn mogelijkheden behoort. Juist omdat het 'zijn' zich niet bezig houdt met toekomst is het de diepere essentie!

Interessant,

Maar hoe is het met grote mate van zekerheid te weten dat het Hoogst Mogelijke Bewustzijn ( = de ENE ) niet Persoonsachtig is of nog beter niet Boven- Persoonsachtig. In het christendom is het Hoogste ( = God ) van Persoonsachtige Natuur, gekend door een Wil en Bedoeling neergelegd in Openbaring, met kennis over de toekomst omdat dit tot Zijn mogelijkheden behoort. In jouw overtuiging bestaat noch het Persoonsachtige noch de Wil en Bedoeling, noch bestaat er kennis over de toekomst. Een fundamenteel verschil in inzicht met de Abrahamitische Godsdiensten.
Ook kan ik Absolute Liefde niet gekoppeld aan een Persoonsachtige mij niet goed voorstellen. Een Onpersoonlijke Absolute Liefde ??