Iets uit Niets

[Makkiev]

Toon maar aan.

Toon jij eens aan hoe de eerste cel ontstond. Zo kan ik ook niet aantonen hoe God materie maakte, maar zie ik wel de gevolgen van Zijn werk. Een almachtig God kan alles. Dus ook materie maken uit niets.

Voor de Evolutie Theorie bestaat een apart topic. We hebben het hier ondermeer over kwantumvelden en als gezegd, is het verschil tussen kwantumvelden en God, dat Gerard 't Hooft en Martinus Veltman hebben bewezen dat de kwantumveldentheorie consistent is en iedereen het mag checken en tot dezelfde resultaten zal komen, terwijl het bestaan van goden nergens buiten de psyche van de gelovige valt aan te tonen.

Kwantumvelden hebben volgens de wetten van thermodynamica een begin nodig, aangezien ze geen energie kunnen creëren uit niets en de bestaande energie niet oneindig kan bestaan.

[Mart]

Kwantumvelden hebben volgens de wetten van thermodynamica een begin nodig, aangezien ze geen energie kunnen creëren uit niets en de bestaande energie niet oneindig kan bestaan.

Thermodynamica gaat op voor warmte, arbeid, temperatuur en hun relatie tot energie, straling en fysische eigenschappen van materie; niet voor de kwantumvelden zelf. Kwantumvelden zijn per definitie altijd in beweging en alle materie en energie bestaat uit kwantumvelden.

[Makkiev]

Kwantumvelden hebben volgens de wetten van thermodynamica een begin nodig, aangezien ze geen energie kunnen creëren uit niets en de bestaande energie niet oneindig kan bestaan.

Thermodynamica gaat op voor warmte, arbeid, temperatuur en hun relatie tot energie, straling en fysische eigenschappen van materie; niet voor de kwantumvelden zelf. Kwantumvelden zijn per definitie altijd in beweging en alle materie en energie bestaat uit kwantumvelden.

De enige manier waarop de wetten van thermodynamica niet van toepassing zijn op kwantumvelden is wanneer de kwantumvelden energie creëren en energie verlagen. Aangezien dat niet het geval is en de hoeveelheid energie in kwantumvelden constant blijft geldt de eerste wet van thermodynamica hier dus, en dus ook de tweede wet.

[Makkiev]

Toon jij eens aan hoe de eerste cel ontstond?

Ik heb net een verhaal van jou gelezen over hoe God materie maakt en daar is niets van aangetoond. Dus ik snap niet dat dit een criterium is opeens.
Bovendien zijn er wel hypotheses over hoe de eerste cel ontstaan is. Dat is in ieder geval meer dan er hypotheses zijn hoe God de eerste cel gemaakt heeft.

alleen de hele evolutietheorie is er wel op gebaseerd

Nee de ET gaat over soort naar soort. Dat zijn wel essentiële dingen die je moet weten voordat je in een discussie mengt.

Gaat over soort naar soort ja. Dus moet er eerst een cel zijn om überhaupt een soort te kunnen vormen. Een God die almachtig is, zou die geen materie uit niets kunnen maken? Het is of iets dat iets maakt uit niets, of niets dat iets maakt uit niets. Wat is logischer?

En kun jij aantonen hoe de zwaartekracht werkt, waaruit het bestaat? Nee, je ziet alleen de effecten van de zwaartekracht. Same story met God die de materie maakt. Ik kan niet aantonen hoe Hij dat deed, maar door de gevolgen kan ik wel de conclusie trekken dát Hij het deed.

[Mart]

De enige manier waarop de wetten van thermodynamica niet van toepassing zijn op kwantumvelden is wanneer de kwantumvelden energie creëren en energie verlagen. Aangezien dat niet het geval is en de hoeveelheid energie in kwantumvelden constant blijft geldt de eerste wet van thermodynamica hier dus, en dus ook de tweede wet.

Nogmaals, thermodynamica gaat op voor warmte, arbeid, temperatuur en hun relatie tot energie, straling en fysische eigenschappen van materie -- niet voor de kwantumvelden zelf. Kwantumvelden vormen de bouwstenen van al deze zaken en zijn per definitie altijd in beweging.

[peda]

De kosmos bestaat als "" iets '' dat kan niet ontkent worden. Diegenen die de bestaande kosmos als "' illusie "' beschouwen, hebben het probleem om hun "' illusie "' visie weer op objectieve wijze te onderbouwen, wat tot op heden niet lukt. De grote vraag is wel hoe kan het "" iets "" van de niet-illusie- kosmos worden verklaard. Als de big bang een singulariteit geweest is, dan is de singulariteit ook een "' iets "', weliswaar van geheel andere orde als het "' iets "' van de kosmos na de singulariteit, maar wel een ""'iets "" en geen "' niets "". Wat was dan het "' iets "' van de singulariteit en Hoe ontstond dat "' iets "' of wat veroorzaakte dat "' iets "', of wat was er eventueel pre dat "" iets "". Het gebied van de nodige hypothesen.
Thermodynamica, kwantumvelden, deeltjes, energie vormen, etc behoren allen tot het "' iets "' van de kosmos na de singulariteit en zijn bij huidig inzicht voortgekomen uit "" eigenschappen/ potenties "' van de singulariteit.

[Makkiev]

De enige manier waarop de wetten van thermodynamica niet van toepassing zijn op kwantumvelden is wanneer de kwantumvelden energie creëren en energie verlagen. Aangezien dat niet het geval is en de hoeveelheid energie in kwantumvelden constant blijft geldt de eerste wet van thermodynamica hier dus, en dus ook de tweede wet.

Nogmaals, thermodynamica gaat op voor warmte, arbeid, temperatuur en hun relatie tot energie, straling en fysische eigenschappen van materie -- niet voor de kwantumvelden zelf. Kwantumvelden vormen de bouwstenen van al deze zaken en zijn per definitie altijd in beweging.

En hoe ontstonden de kwantumvelden? Je ontkent zelf dat kwantumvelden oneindig zijn, dus wat was het begin daarvan?

[EdVaessen]

Tijd, ruimte en materie zijn ooit ontstaan, en ze kunnen zichzelf niet gecreëerd hebben, dus moet dat een tijdloos, ruimteloos en immaterieel iets zijn.

Er is geen reden waarom tijd, ruimte en materie zouden moeten zijn ontstaan. Tijd is alleen maar een dimensie, niet iets dat het fundament vormt waarop al het andere is gebaseerd. Dat wat jij gewend bent van wat zich binnen het heelal afspeelt is zegt niets over wat daarbuiten geldt.
Zet Jip en Janneke overboord, compleet met je intuïtie en laat het verstand prevaleren.
Stephen Hawking: "De kans dat het heelal geen oorzaak kent is 95%."

[Mart]

De enige manier waarop de wetten van thermodynamica niet van toepassing zijn op kwantumvelden is wanneer de kwantumvelden energie creëren en energie verlagen. Aangezien dat niet het geval is en de hoeveelheid energie in kwantumvelden constant blijft geldt de eerste wet van thermodynamica hier dus, en dus ook de tweede wet.

Nogmaals, thermodynamica gaat op voor warmte, arbeid, temperatuur en hun relatie tot energie, straling en fysische eigenschappen van materie -- niet voor de kwantumvelden zelf. Kwantumvelden vormen de bouwstenen van al deze zaken en zijn per definitie altijd in beweging.

En hoe ontstonden de kwantumvelden? Je ontkent zelf dat kwantumvelden oneindig zijn, dus wat was het begin daarvan?

Er is geen reden ervan uit te gaan dat ze zijn ontstaan.

[Makkiev]

De enige manier waarop de wetten van thermodynamica niet van toepassing zijn op kwantumvelden is wanneer de kwantumvelden energie creëren en energie verlagen. Aangezien dat niet het geval is en de hoeveelheid energie in kwantumvelden constant blijft geldt de eerste wet van thermodynamica hier dus, en dus ook de tweede wet.

Nogmaals, thermodynamica gaat op voor warmte, arbeid, temperatuur en hun relatie tot energie, straling en fysische eigenschappen van materie -- niet voor de kwantumvelden zelf. Kwantumvelden vormen de bouwstenen van al deze zaken en zijn per definitie altijd in beweging.

En hoe ontstonden de kwantumvelden? Je ontkent zelf dat kwantumvelden oneindig zijn, dus wat was het begin daarvan?

Er is geen reden ervan uit te gaan dat ze zijn ontstaan.

Ze zijn niet oneindig maar toch had het geen begin? Leg uit?

Trouwens, al zou het universum inderdaad zo ontstaan zijn, dat bewijst nog niet dat er geen God is. Een God is nodig om de energie er altijd al te laten zijn. Alleen in dat geval hoeft die energie geen begin te hebben.

https://www.leveningod.nl/wat-is-kwamtumfysica.html. Deze pagina laat dat zien.

[Makkiev]

Tijd, ruimte en materie zijn ooit ontstaan, en ze kunnen zichzelf niet gecreëerd hebben, dus moet dat een tijdloos, ruimteloos en immaterieel iets zijn.

Er is geen reden waarom tijd, ruimte en materie zouden moeten zijn ontstaan. Tijd is alleen maar een dimensie, niet iets dat het fundament vormt waarop al het andere is gebaseerd. Dat wat jij gewend bent van wat zich binnen het heelal afspeelt is zegt niets over wat daarbuiten geldt.
Zet Jip en Janneke overboord, compleet met je intuïtie en laat het verstand prevaleren.
Stephen Hawking: "De kans dat het heelal geen oorzaak kent is 95%."

Het heelal heeft een begin, en alles wat een begin heeft heeft een oorzaak.

Hoe kwam de big bang voort uit kwantumvelden? Je zou je ook kunnen afvragen waarom kwantumfluctuaties nu geen universums in ons midden voortbrengen? Waarom blijven vacuümfluctuaties zo vluchtig bestaan ​​in plaats van uit te groeien tot mini-universums in de onze?

vacuümfluctuatiemodellen hebben in feite niets te maken met het ontstaan ​​van het universum ex nihilo . Ze poneren metafysische realiteiten van nauwkeurige specificaties om ons universum te genereren. Sommigen van hen zijn echt nauwer verwant aan inflatiescenario's dan aan kosmogenese. Kosmogeen geïnterpreteerd, vormen vacuümfluctuatiemodellen uiteindelijk de ontkenning dat het universum begon te bestaan, want alleen ons waarneembare deel van het universum had een begin, niet het universum als geheel.

dergelijke modellen worden geconfronteerd met acute filosofische problemen met betrekking tot de metafysica van tijd. Dergelijke modellen veronderstellen een geometrodynamische interpretatie van ruimtetijd die objectieve temporele wording onderdrukt ten gunste van een Parmenidische, statische interpretatie van de dynamiek van ruimtetijd in termen van posities op een blad van de geschiedenis in de superspace. Deze reductie van de ruimtetijd tot een blad van de geschiedenis in de superspace heeft de Parmenidische herinterpretatie van de dynamiek van tijd langs statische lijnen al voltooid, want de arena van de geometrodynamica is geen superruimtetijd, maar een superruimte. Alleen dat. Maar de introductie van kwantumtheorie in de geometrodynamica - een beweging die essentieel is voor golvende functionele modellen van de oorsprong van onze 4-geometrie - maakt ruimtetijd niet alleen ontologisch afgeleid van superspace, maar, veel meer, verdrijft de ruimtetijd zelfs helemaal, want de kwantumtheorie maakt het is onmogelijk om een ​​scherp onderscheid te maken tussen 3-geometrieën op een blad van de geschiedenis in superspace en degenen die er niet op staan, vanwege de onbepaaldheid.

Dergelijke modellen zetten tijd om in een ruimtelijke dimensie door denkbeeldige getallen te gebruiken voor de tijdcoördinaat voorafgaand aan de Planck-tijd. Realistisch opgevat, is dit gewoon een slechte metafysica. Ruimte is een dimensie geordend door een relatie van betweeness: voor drie opeenvolgende punten x, y en z op een ruimtelijke lijn ligt y tussen x en z . Maar tijd wordt daarnaast geordend door een unieke relatie van eerder / later dan : voor twee opeenvolgende momenten t1 en t2 in de tijd, is t1 eerder dan t2, en t2 is later dan t1. Hoewel ruimtelijke punten niet geordend zijn door een dergelijke relatie, is deze relatie essentieel voor de aard van tijd; zoals Schlesinger opmerkt: "De relaties 'voor' en 'erna' zijn algemeen erkend als de meest fundamentele temporele relaties, wat betekent dat de tijd verstoken van deze relaties niet langer tijd zou zijn". Het is dus metafysisch onmogelijk dat tijd een dimensie van ruimte is.

[hopper]

Het heelal heeft een begin, en alles wat een begin heeft heeft een oorzaak.

Nope. Het heelal is het begin van tijd en ruimte. Ik heb dat al uitgelegd: voor het ontstaan was er letterlijk niets.
In een singulariteit bestaat er geen tijd en ruimte. Op het moment dat er twee objecten ten opzichte van elkaar bewegen kun je meten.
Er is geen aanwijsbare oorzaak, de oerknal had ook 12 miljard jaar terug kunnen gebeuren. Of 11. Of 20 miljard jaar.

Hoe oud het heelal is doet er niet toe, ruimtetijd was zó sterk gekromd dat ruimtetijd niet kon bestaan.
Wellicht zit er een reden achter waarom een singulariteit ophoudt te bestaan en tijd en ruimte kan gaan bestaan.
Maar die is door de wetenschap nog niet ontdekt. Het is nog niet begrepen. Even geduld aub.
Of het is inmiddels al wel begrepen en gaat het de deelnemers hier boven de pet.
We zijn niet allemaal Einsteins, ik iig niet.

[Mart]

Ze zijn niet oneindig maar toch had het geen begin? Leg uit?

Tijd begon pas bij de Big Bang.

Dat bewijst nog niet dat er geen God is.

Als gezegd, is het verschil tussen kwantumvelden en God, dat Gerard 't Hooft en Martinus Veltman hebben bewezen dat de kwantumveldentheorie consistent is en iedereen het mag checken en tot dezelfde resultaten zal komen, terwijl het bestaan van goden nergens buiten de psyche van de gelovige valt aan te tonen.

[Makkiev]

Het heelal heeft een begin, en alles wat een begin heeft heeft een oorzaak.

Nope. Het heelal is het begin van tijd en ruimte. Ik heb dat al uitgelegd: voor het ontstaan was er letterlijk niets.
In een singulariteit bestaat er geen tijd en ruimte. Op het moment dat er twee objecten ten opzichte van elkaar bewegen kun je meten.
Er is geen aanwijsbare oorzaak, de oerknal had ook 12 miljard jaar terug kunnen gebeuren. Of 11. Of 20 miljard jaar.

Hoe oud het heelal is doet er niet toe, ruimtetijd was zó sterk gekromd dat ruimtetijd niet kon bestaan.
Wellicht zit er een reden achter waarom een singulariteit ophoudt te bestaan en tijd en ruimte kan gaan bestaan.
Maar die is door de wetenschap nog niet ontdekt. Het is nog niet begrepen. Even geduld aub.
Of het is inmiddels al wel begrepen en gaat het de deelnemers hier boven de pet.
We zijn niet allemaal Einsteins, ik iig niet.

Ten eerste, kwantumvelden zijn niet niets maar iets.

Ten tweede, denk ik niet dat de oorspronkelijke kosmologische singulariteit, als die al bestaat, tijdloos bestaat of nooit is begonnen te bestaan. Het bestaat buiten de fysieke tijd (tijd zoals gedefinieerd in de algemene relativiteitstheorie) omdat het een grenspunt is van ruimtetijd in plaats van een punt in of van ruimtetijd. Desalniettemin bevindt het zich duidelijk in de metafysische tijd, aangezien het vluchtig is, in en uit het bestaan ​​komt. Dienovereenkomstig vereist het een oorzaak voor het ontstaan ​​ervan.

[EdVaessen]

Het heelal heeft een begin, en alles wat een begin heeft heeft een oorzaak.

Hoe zou je dat weten?

[Makkiev]

Het heelal heeft een begin, en alles wat een begin heeft heeft een oorzaak.

Hoe zou je dat weten?

Welk gedeelte van de zin doel je op met ‘hoe kan je dat weten’? Dat het heelal een begin heeft of dat alles wat een begin heeft een oorzaak heeft?

[EdVaessen]

Het heelal heeft een begin, en alles wat een begin heeft heeft een oorzaak.

Hoe zou je dat weten?

Welk gedeelte van de zin doel je op met ‘hoe kan je dat weten’? Dat het heelal een begin heeft of dat alles wat een begin heeft een oorzaak heeft?

Het laatste.

[hopper]

Ten tweede, denk ik niet dat de oorspronkelijke kosmologische singulariteit, als die al bestaat, tijdloos bestaat of nooit is begonnen te bestaan. Het bestaat buiten de fysieke tijd (tijd zoals gedefinieerd in de algemene relativiteitstheorie) omdat het een grenspunt is van ruimtetijd in plaats van een punt in of van ruimtetijd. Desalniettemin bevindt het zich duidelijk in de metafysische tijd, aangezien het vluchtig is, in en uit het bestaan ​​komt. Dienovereenkomstig vereist het een oorzaak voor het ontstaan ​​ervan.

De singulariteit is nu juist een niet-bestaan. Als je schrijft "als die al bestaat" begrijp je het niet. Tijd-ruimte is bestaan. In tijdruimte staat het ene moment relatief tot alle andere momenten en alle objecten relatief tot alle objecten. Als object A verwijderd van object B kunnen we tijd meten. Je hebt dus objecten nodig om te kunnen meten. En daar zit het heelal meer dan vol van: miljarden objecten die ten opzichte van elkaar bewegen.

Zou er maar één object in het heelal zijn dan kan er niks gebeuren. Kan er niks gemeten, dan ontbreekt de relativiteit.
Waaruit volgt dat 'niets' absoluut is: onmeetbaar.

[hopper]

Ten tweede, denk ik niet dat de oorspronkelijke kosmologische singulariteit, als die al bestaat, tijdloos bestaat of nooit is begonnen te bestaan. Het bestaat buiten de fysieke tijd (tijd zoals gedefinieerd in de algemene relativiteitstheorie) omdat het een grenspunt is van ruimtetijd in plaats van een punt in of van ruimtetijd. Desalniettemin bevindt het zich duidelijk in de metafysische tijd, aangezien het vluchtig is, in en uit het bestaan ​​komt. Dienovereenkomstig vereist het een oorzaak voor het ontstaan ​​ervan.

De singulariteit is nu juist een niet-bestaan. Als je schrijft "als die al bestaat" begrijp je het niet. Tijd-ruimte is bestaan. In tijdruimte staat het ene moment relatief tot alle andere momenten en alle objecten relatief tot alle objecten. Als object A verwijderd van object B kunnen we tijd meten. Je hebt dus objecten nodig om te kunnen meten. En daar zit het heelal meer dan vol van: miljarden objecten die ten opzichte van elkaar bewegen.

Zou er maar één object in het heelal zijn dan kan er niks gebeuren. Kan er niks gemeten, dan ontbreekt de relativiteit.
Waaruit volgt dat 'niets' absoluut is: onmeetbaar.


Als je al een oorzaak voor het ontstaan van 'iets' wilt aanwijzen dan is het het 'niets' wat zichzelf opheft van 'niets'.

[Makkiev]

Ten tweede, denk ik niet dat de oorspronkelijke kosmologische singulariteit, als die al bestaat, tijdloos bestaat of nooit is begonnen te bestaan. Het bestaat buiten de fysieke tijd (tijd zoals gedefinieerd in de algemene relativiteitstheorie) omdat het een grenspunt is van ruimtetijd in plaats van een punt in of van ruimtetijd. Desalniettemin bevindt het zich duidelijk in de metafysische tijd, aangezien het vluchtig is, in en uit het bestaan ​​komt. Dienovereenkomstig vereist het een oorzaak voor het ontstaan ​​ervan.

De singulariteit is nu juist een niet-bestaan. Als je schrijft "als die al bestaat" begrijp je het niet. Tijd-ruimte is bestaan. In tijdruimte staat het ene moment relatief tot alle andere momenten en alle objecten relatief tot alle objecten. Als object A verwijderd van object B kunnen we tijd meten. Je hebt dus objecten nodig om te kunnen meten. En daar zit het heelal meer dan vol van: miljarden objecten die ten opzichte van elkaar bewegen.

Zou er maar één object in het heelal zijn dan kan er niks gebeuren. Kan er niks gemeten, dan ontbreekt de relativiteit.
Waaruit volgt dat 'niets' absoluut is: onmeetbaar.


Als je al een oorzaak voor het ontstaan van 'iets' wilt aanwijzen dan is het het 'niets' wat zichzelf opheft van 'niets'.

Met ‘als die al bestaat’ bedoelde ik het begrip. En nogmaals:

dergelijke modellen worden geconfronteerd met acute filosofische problemen met betrekking tot de metafysica van tijd. Dergelijke modellen veronderstellen een geometrodynamische interpretatie van ruimtetijd die objectieve temporele wording onderdrukt ten gunste van een Parmenidische, statische interpretatie van de dynamiek van ruimtetijd in termen van posities op een blad van de geschiedenis in de superspace. Deze reductie van de ruimtetijd tot een blad van de geschiedenis in de superspace heeft de Parmenidische herinterpretatie van de dynamiek van tijd langs statische lijnen al voltooid, want de arena van de geometrodynamica is geen superruimtetijd, maar een superruimte. Alleen dat. Maar de introductie van kwantumtheorie in de geometrodynamica - een beweging die essentieel is voor golvende functionele modellen van de oorsprong van onze 4-geometrie - maakt ruimtetijd niet alleen ontologisch afgeleid van superspace, maar, veel meer, verdrijft de ruimtetijd zelfs helemaal, want de kwantumtheorie maakt het is onmogelijk om een ​​scherp onderscheid te maken tussen 3-geometrieën op een blad van de geschiedenis in superspace en degenen die er niet op staan, vanwege de onbepaaldheid.

Dergelijke modellen zetten tijd om in een ruimtelijke dimensie door denkbeeldige getallen te gebruiken voor de tijdcoördinaat voorafgaand aan de Planck-tijd. Realistisch opgevat, is dit gewoon een slechte metafysica. Ruimte is een dimensie geordend door een relatie van betweeness: voor drie opeenvolgende punten x, y en z op een ruimtelijke lijn ligt y tussen x en z . Maar tijd wordt daarnaast geordend door een unieke relatie van eerder / later dan : voor twee opeenvolgende momenten t1 en t2 in de tijd, is t1 eerder dan t2, en t2 is later dan t1. Hoewel ruimtelijke punten niet geordend zijn door een dergelijke relatie, is deze relatie essentieel voor de aard van tijd; zoals Schlesinger opmerkt: "De relaties 'voor' en 'erna' zijn algemeen erkend als de meest fundamentele temporele relaties, wat betekent dat de tijd verstoken van deze relaties niet langer tijd zou zijn". Het is dus metafysisch onmogelijk dat tijd een dimensie van ruimte is.

[Makkiev]

Het heelal heeft een begin, en alles wat een begin heeft heeft een oorzaak.

Hoe zou je dat weten?

Welk gedeelte van de zin doel je op met ‘hoe kan je dat weten’? Dat het heelal een begin heeft of dat alles wat een begin heeft een oorzaak heeft?

Het laatste.

Het causaliteitsprincipe stelt dat alles wat een begin heeft een oorzaak moet hebben.

[Mart]

Het heelal heeft een begin, en alles wat een begin heeft heeft een oorzaak.

Het heelal bestaat uit kwantumvelden, net zoals de Big Bang en er is geen reden aan te nemen dat kwantumvelden ooit zijn ontstaan.

[Makkiev]

Het heelal heeft een begin, en alles wat een begin heeft heeft een oorzaak.

Het heelal bestaat uit kwantumvelden, net zoals de Big Bang en er is geen reden aan te nemen dat kwantumvelden ooit zijn ontstaan.

Ik denk niet dat de oorspronkelijke kosmologische singulariteit, als die al bestaat, tijdloos bestaat of nooit is begonnen te bestaan. Het bestaat buiten de fysieke tijd (tijd zoals gedefinieerd in de algemene relativiteitstheorie) omdat het een grenspunt is van ruimtetijd in plaats van een punt in of van ruimtetijd. Desalniettemin bevindt het zich duidelijk in de metafysische tijd, aangezien het vluchtig is, in en uit het bestaan ​​komt. Dienovereenkomstig vereist het een oorzaak voor het ontstaan ​​ervan. Kwantumvelden bevinden zich in metafysische tijd, heeft dus een begin en dus een oorzaak nodig.


deze deeltjes ontstaan ​​niet uit het niets. Het kwantumvacuüm is niet waar de leek aan denkt als je het woord vacuüm zegt - namelijk niets. Het kwantumvacuüm is een zee van fluctuerende energie. Het is een arena van gewelddadige activiteiten en wordt beheerst door fysieke wetten. Het is dus verre van niets. Wat er gebeurt, is volgens de Kopenhagen-interpretatie dat deze energie die in het vacuüm opgesloten zit, fluctueert en spontaan voor een korte tijd deeltjes kan wegspinnen die vervolgens weer oplossen in de energie van het vacuüm. Ze ontstaan ​​dus niet uit het niets, zoals het geval zou zijn bij het ontstaan ​​van het heelal.

Niets, als je erover nadenkt, kan geen eigenschappen hebben omdat het niets is. Zeggen dat het niets instabiel is of eigenschappen heeft, is het behandelen alsof het iets is. Niets kan dus geen eigenschappen hebben, want het is gewoon niets. Het kan dus geen instabiliteit hebben of iets dergelijks.

Dus waarom heb je reden om aan te nemen dat kwantumvelden nooit zijn ontstaan?

[Mart]

Ik denk niet dat de oorspronkelijke kosmologische singulariteit tijdloos bestaat of nooit is begonnen te bestaan. Het bestaat buiten de fysieke tijd (tijd zoals gedefinieerd in de algemene relativiteitstheorie) omdat het een grenspunt is van ruimtetijd in plaats van een punt in of van ruimtetijd. Desalniettemin bevindt het zich duidelijk in de metafysische tijd, aangezien het vluchtig is, in en uit het bestaan ​​komt. Dienovereenkomstig vereist het een oorzaak voor het ontstaan ​​ervan. Kwantumvelden bevinden zich in metafysische tijd, heeft dus een begin en dus een oorzaak nodig.

Als we het over tijd hebben, hebben we het over tijd zoals deze gemeten kan worden met een klok. Metafysische tijd en goden zijn wetenschappelijk nergens aangetoond. Er is geen reden uit te gaan van het ontstaan van kwantumvelden.

Het kwantumvacuüm is niet waar de leek aan denkt als je het woord vacuüm zegt - namelijk niets. Het kwantumvacuüm is een zee van fluctuerende energie. Het is een arena van gewelddadige activiteiten en wordt beheerst door fysieke wetten. Het is dus verre van niets. Wat er gebeurt, is volgens de Kopenhagen-interpretatie dat deze energie die in het vacuüm opgesloten zit, fluctueert en spontaan voor een korte tijd deeltjes kan wegspinnen die vervolgens weer oplossen in de energie van het vacuüm. Ze ontstaan ​​dus niet uit het niets, zoals het geval zou zijn bij het ontstaan ​​van het heelal.

Exact. Simpel gezegd: indien je alles zou weghalen, houd je kwantumvelden over die per definitie altijd in beweging zijn -- het meest fundamentele dat we kennen.

[Makkiev]

Ik denk niet dat de oorspronkelijke kosmologische singulariteit tijdloos bestaat of nooit is begonnen te bestaan. Het bestaat buiten de fysieke tijd (tijd zoals gedefinieerd in de algemene relativiteitstheorie) omdat het een grenspunt is van ruimtetijd in plaats van een punt in of van ruimtetijd. Desalniettemin bevindt het zich duidelijk in de metafysische tijd, aangezien het vluchtig is, in en uit het bestaan ​​komt. Dienovereenkomstig vereist het een oorzaak voor het ontstaan ​​ervan. Kwantumvelden bevinden zich in metafysische tijd, heeft dus een begin en dus een oorzaak nodig.

Als we het over tijd hebben, hebben we het over tijd zoals deze gemeten kan worden met een klok. Metafysische tijd en goden zijn wetenschappelijk nergens aangetoond. Er is geen reden uit te gaan van het ontstaan van kwantumvelden.

Het kwantumvacuüm is niet waar de leek aan denkt als je het woord vacuüm zegt - namelijk niets. Het kwantumvacuüm is een zee van fluctuerende energie. Het is een arena van gewelddadige activiteiten en wordt beheerst door fysieke wetten. Het is dus verre van niets. Wat er gebeurt, is volgens de Kopenhagen-interpretatie dat deze energie die in het vacuüm opgesloten zit, fluctueert en spontaan voor een korte tijd deeltjes kan wegspinnen die vervolgens weer oplossen in de energie van het vacuüm. Ze ontstaan ​​dus niet uit het niets, zoals het geval zou zijn bij het ontstaan ​​van het heelal.

Exact. Simpel gezegd: indien je alles zou weghalen, houd je kwantumvelden over die per definitie altijd in beweging zijn -- het meest fundamentele dat we kennen.

Het is onjuist als je zegt: " we kunnen echt geen tijd ervaren zonder ook objecten erin te observeren ", tenzij je mentale gebeurtenissen opneemt onder "objecten". Dus de pijl van de tijd kan niet worden geïdentificeerd met enige fysieke eigenschap (zoals de richting van toenemende entropie) zoals jij suggereert. Dergelijke reductionistische accounts blijken ook vicieuze cirkel te zijn, aangezien ze veronderstellen dat de richting waarin, bijvoorbeeld, de entropie toeneemt, later is dan de richting.

Dus ik denk dat elke correct denkende filosoof een onderscheid zou moeten erkennen tussen metafysische tijd en fysieke tijd (of tijden, aangezien er in de natuurkunde geen uniform concept van tijd bestaat). De eerste is de tijd zelf, terwijl de laatste de verschillende fysieke tijdmetingen zijn die we min of meer succesvol gebruiken om de tijd zelf te meten. Tijd en zijn pijl zijn onafhankelijk van onze fysieke maten daarvan.

Beweging is verre van niets. Wat voor reden heb je om aan te nemen dat kwantumvelden niet ontstaan zijn?