De werkelijke grens van het universum bevindt zich in het heden

[hopper]

https://lightspeedzero.wordpress.com/20 ... het-heden/

Je zou het niet zeggen, maar ons universum wordt steeds kleiner.

Dat zou ik zeker niet zeggen!

Zou ons ego uiteindelijk zo groot worden dat we onszelf uiteindelijk weer in het middelpunt van het universum zetten? Dat klinkt misschien erg “egocentrisch”, dat is het ook, maar vergelijk onszelf maar met stipjes op het oppervlak van een bal. Welk stipje op het oppervlak van een bal is exact in het midden van het oppervlak? Nee, ik bedoel dan niet het middelpunt in de bal maar puur het oppervlak aan de buitenzijde van de bal.

Dat vind ik dan wel weer opmerkelijk, ons ego geprojecteerd als 'centrum' van het heelal.
In deze projectie is geen enkel ego het middelpunt en tegelijkertijd zijn alle ego's het middelpunt.
Net zoals de Melkweg in feite het middelpunt is van het (fysieke) heelal en tegelijkertijd zijn alle andere sterrenstelsels dat ook, vanuit hun waarneming gezien.

De grens van het universum is de tijd en wel “nu”.

Daar zit wat in , niemand van ons kan op een andere tijd zijn dan 'nu'.

“Voor” en “na” het heden bestaan 2 fictieve werelden. De wereld van het verleden en de wereld van wat ons toekomt. Deze werelden bestaan slechts in gedachten en vertellen ons wat geweest zou zijn en wat wellicht gaat komen. En precies daar tussenin zit U, verscholen in het nu.

Mja, dat klopt wel met mijn eigen 'zien'. Het verleden en de toekomst zijn niet meer dan gedachten. Maar ook als ik naar de zon kijk, kijk in het verleden. Ik zie de zon zoals die -even opzoeken- er gemiddeld 8 minuten en 20 seconden geleden uit zag.

[Snelheid]

Er is geen grens aan het universum daar het verleden is heden is en toekomst en dat nog is een keer in eeuwigheid.Heerlijk die ruimte van het universum.En de mens maakt er nog deel van uit ook.

[hopper]

Overal waar ik kijk in het universum, kijk ik naar het verleden. De grens van het universum is dus het punt waar ik zelf sta als waarnemer.
Alleen de waarnemer bevindt zich in het heden, alle waargenomen objecten bevinden zich in het verleden.
En de toekomst is nergens te zien....

[Snelheid]

Het universum van het verleden als dat er is is altijd het universum van het heden zo niet de toekomst en de toekomst wordt nu gemaakt vandaag.

[hopper]

Het universum van het verleden als dat er is is altijd het universum van het heden zo niet de toekomst en de toekomst wordt nu gemaakt vandaag.

Op het moment dat er toekomst wordt gemaakt noemen we die toekomst gewoon weer 'heden'.
Toekomst bestaat dan ook alleen maar als een gedachte.

En als we in het universum kijken dan kijken we naar het verleden. De maan die we zien bevindt zich 1 seconde in het verleden.
Kijk ik naar de zon (niet doen!) dan zie ik een zon uit het verleden: 7 minuten oud.

De werkelijke grens van het universum is dan ook het heden en niet zus of zoveel miljard lichtjaar.

[Bastiaan73]

Het universum van het verleden als dat er is is altijd het universum van het heden zo niet de toekomst en de toekomst wordt nu gemaakt vandaag.

Op het moment dat er toekomst wordt gemaakt noemen we die toekomst gewoon weer 'heden'.
Toekomst bestaat dan ook alleen maar als een gedachte.

En als we in het universum kijken dan kijken we naar het verleden. De maan die we zien bevindt zich 1 seconde in het verleden.
Kijk ik naar de zon (niet doen!) dan zie ik een zon uit het verleden: 7 minuten oud.

De werkelijke grens van het universum is dan ook het heden en niet zus of zoveel miljard lichtjaar.

Ik vermoed dat veel mensen dit niet beseffen. Mijn vader zei vroeger over sterren dat de sterren die we kunnen zien misschien al niet eens meer bestaan. Maar dat het licht van die sterren nog onderweg is. Zo onvoorstelbaar groot zijn die afstanden.

Als de zon nu zou uitdoven zouden we dat inderdaad pas na 7-8 minuten merken.

[hopper]

Het universum van het verleden als dat er is is altijd het universum van het heden zo niet de toekomst en de toekomst wordt nu gemaakt vandaag.

Op het moment dat er toekomst wordt gemaakt noemen we die toekomst gewoon weer 'heden'.
Toekomst bestaat dan ook alleen maar als een gedachte.

En als we in het universum kijken dan kijken we naar het verleden. De maan die we zien bevindt zich 1 seconde in het verleden.
Kijk ik naar de zon (niet doen!) dan zie ik een zon uit het verleden: 7 minuten oud.

De werkelijke grens van het universum is dan ook het heden en niet zus of zoveel miljard lichtjaar.

Ik vermoed dat veel mensen dit niet beseffen. Mijn vader zei vroeger over sterren dat de sterren die we kunnen zien misschien al niet eens meer bestaan. Maar dat het licht van die sterren nog onderweg is. Zo onvoorstelbaar groot zijn die afstanden.

Als de zon nu zou uitdoven zouden we dat inderdaad pas na 7-8 minuten merken.

Daarom kunnen we het universum nooit zien zoals het NU is. We zien alleen maar verleden tijd.
Vandaar dat de werkelijke grens zich in het heden op de positie van de waarnemer zich bevindt.

[Bastiaan73]

Het universum van het verleden als dat er is is altijd het universum van het heden zo niet de toekomst en de toekomst wordt nu gemaakt vandaag.

Op het moment dat er toekomst wordt gemaakt noemen we die toekomst gewoon weer 'heden'.
Toekomst bestaat dan ook alleen maar als een gedachte.

En als we in het universum kijken dan kijken we naar het verleden. De maan die we zien bevindt zich 1 seconde in het verleden.
Kijk ik naar de zon (niet doen!) dan zie ik een zon uit het verleden: 7 minuten oud.

De werkelijke grens van het universum is dan ook het heden en niet zus of zoveel miljard lichtjaar.

Ik vermoed dat veel mensen dit niet beseffen. Mijn vader zei vroeger over sterren dat de sterren die we kunnen zien misschien al niet eens meer bestaan. Maar dat het licht van die sterren nog onderweg is. Zo onvoorstelbaar groot zijn die afstanden.

Als de zon nu zou uitdoven zouden we dat inderdaad pas na 7-8 minuten merken.

Daarom kunnen we het universum nooit zien zoals het NU is. We zien alleen maar verleden tijd.
Vandaar dat de werkelijke grens zich in het heden op de positie van de waarnemer zich bevindt.

Yep maar dat is ook weer subjectief. Ergo: er bestaat geen absoluut heden.

[peda]

Het universum van het verleden als dat er is is altijd het universum van het heden zo niet de toekomst en de toekomst wordt nu gemaakt vandaag.

Op het moment dat er toekomst wordt gemaakt noemen we die toekomst gewoon weer 'heden'.
Toekomst bestaat dan ook alleen maar als een gedachte.

En als we in het universum kijken dan kijken we naar het verleden. De maan die we zien bevindt zich 1 seconde in het verleden.
Kijk ik naar de zon (niet doen!) dan zie ik een zon uit het verleden: 7 minuten oud.

De werkelijke grens van het universum is dan ook het heden en niet zus of zoveel miljard lichtjaar.

Ik vermoed dat veel mensen dit niet beseffen. Mijn vader zei vroeger over sterren dat de sterren die we kunnen zien misschien al niet eens meer bestaan. Maar dat het licht van die sterren nog onderweg is. Zo onvoorstelbaar groot zijn die afstanden.

Als de zon nu zou uitdoven zouden we dat inderdaad pas na 7-8 minuten merken.

Daarom kunnen we het universum nooit zien zoals het NU is. We zien alleen maar verleden tijd.
Vandaar dat de werkelijke grens zich in het heden op de positie van de waarnemer zich bevindt.

Yep maar dat is ook weer subjectief. Ergo: er bestaat geen absoluut heden.

Voor de lokale waarnemer, die de lokaliteit waarneemt weer wel. Voor de waarnemer die het waargenomene op afstand waarneemt, bestaat het waargenomene uitsluitend in het verleden. Op een planeet op zo'n 2000 jaren afstand van onze aarde zou er met geschikte instrumenten vandaar per heden naar het Golgotha gebeuren gekeken kunnen worden om definitief antwoord te geven op de belangrijke vraag of Jezus op Golgotha gekruisigd werd of niet ( al of niet historische Jezus ).

[Bastiaan73]

Op het moment dat er toekomst wordt gemaakt noemen we die toekomst gewoon weer 'heden'.
Toekomst bestaat dan ook alleen maar als een gedachte.

En als we in het universum kijken dan kijken we naar het verleden. De maan die we zien bevindt zich 1 seconde in het verleden.
Kijk ik naar de zon (niet doen!) dan zie ik een zon uit het verleden: 7 minuten oud.

De werkelijke grens van het universum is dan ook het heden en niet zus of zoveel miljard lichtjaar.

Ik vermoed dat veel mensen dit niet beseffen. Mijn vader zei vroeger over sterren dat de sterren die we kunnen zien misschien al niet eens meer bestaan. Maar dat het licht van die sterren nog onderweg is. Zo onvoorstelbaar groot zijn die afstanden.

Als de zon nu zou uitdoven zouden we dat inderdaad pas na 7-8 minuten merken.

Daarom kunnen we het universum nooit zien zoals het NU is. We zien alleen maar verleden tijd.
Vandaar dat de werkelijke grens zich in het heden op de positie van de waarnemer zich bevindt.

Yep maar dat is ook weer subjectief. Ergo: er bestaat geen absoluut heden.

Voor de lokale waarnemer, die de lokaliteit waarneemt weer wel. Voor de waarnemer die het waargenomene op afstand waarneemt, bestaat het waargenomene uitsluitend in het verleden. Op een planeet op zo'n 2000 jaren afstand van onze aarde zou er met geschikte instrumenten vandaar per heden naar het Golgotha gebeuren gekeken kunnen worden om definitief antwoord te geven op de belangrijke vraag of Jezus op Golgotha gekruisigd werd of niet ( al of niet historische Jezus ).

Dat maakt het dus subjectief.

[hopper]

Yep maar dat is ook weer subjectief. Ergo: er bestaat geen absoluut heden.

Jazeker bestaat er wel een absoluut heden. Stel dat er een waarnemer op 70 miljoen lichtjaar afstand met een super-telescoop naar de aarde kijkt. Dan ziet hij in het heden de dino's nog rond stampen. De waarnemer is dan het waarnemend subject in het heden, de rondstampende dino's is het waargenomen beeld.

Het waargenomen beeld is nooit de actualiteit, maar het waarnemen zelf wel. Maar omdat hier op aarde de verschillen zo klein zijn merken we er niks van. Als ik Bastiaan waarneem dan is het beeld een nano-lichtseconde oud. De tijd die het licht nodig heeft om mij te bereiken.

[hopper]

Voor de lokale waarnemer, die de lokaliteit waarneemt weer wel. Voor de waarnemer die het waargenomene op afstand waarneemt, bestaat het waargenomene uitsluitend in het verleden. Op een planeet op zo'n 2000 jaren afstand van onze aarde zou er met geschikte instrumenten vandaar per heden naar het Golgotha gebeuren gekeken kunnen worden om definitief antwoord te geven op de belangrijke vraag of Jezus op Golgotha gekruisigd werd of niet ( al of niet historische Jezus ).

Je noemt een mooi onderwerp voor op GG. De kruisiging van Jezus is nog altijd zichtbaar (als deze daadwerkelijk heeft plaatsgevonden).
Alleen dient de waarnemer op 2K lichtjaar van de kruisiging zich te bevinden.
In feite is de kruisiging eeuwigdurend, alleen dient de waarnemer op steeds grote afstand zich te bevinden.
Als beeld bevindt de hele menselijke geschiedenis zich nog ergens.

[Mart]

Een diepe vraag Hopper. Alles dat we waarnemen hoort bij het verleden. Wat we waarnemen is per definitie niet hetgeen nu werkelijkheid is, aangezien licht en geluid tijd nodig hebben onze zintuigen te bereiken. Bij zaken die veraf worden waargenomen, is dat logisch: de sterrenstelsels vele lichtjaren verwijderd zijn nu geheel anders dan zoals we ze nu waarnemen en sommige sterren die we zien zijn in werkelijkheid allang dood. Maar hetzelfde gaat op voor al het andere: wat we waarnemen is het verleden.

[peda]

Ik vermoed dat veel mensen dit niet beseffen. Mijn vader zei vroeger over sterren dat de sterren die we kunnen zien misschien al niet eens meer bestaan. Maar dat het licht van die sterren nog onderweg is. Zo onvoorstelbaar groot zijn die afstanden.

Als de zon nu zou uitdoven zouden we dat inderdaad pas na 7-8 minuten merken.

Daarom kunnen we het universum nooit zien zoals het NU is. We zien alleen maar verleden tijd.
Vandaar dat de werkelijke grens zich in het heden op de positie van de waarnemer zich bevindt.

Yep maar dat is ook weer subjectief. Ergo: er bestaat geen absoluut heden.

Voor de lokale waarnemer, die de lokaliteit waarneemt weer wel. Voor de waarnemer die het waargenomene op afstand waarneemt, bestaat het waargenomene uitsluitend in het verleden. Op een planeet op zo'n 2000 jaren afstand van onze aarde zou er met geschikte instrumenten vandaar per heden naar het Golgotha gebeuren gekeken kunnen worden om definitief antwoord te geven op de belangrijke vraag of Jezus op Golgotha gekruisigd werd of niet ( al of niet historische Jezus ).

Dat maakt het dus subjectief.

Het ( met vertraging ) kunnen waarnemen van gebeurtenissen is niet subjectief. De kruisiging op Golgotha ja of neen als feit , is niet subjectief.

[peda]

Voor de lokale waarnemer, die de lokaliteit waarneemt weer wel. Voor de waarnemer die het waargenomene op afstand waarneemt, bestaat het waargenomene uitsluitend in het verleden. Op een planeet op zo'n 2000 jaren afstand van onze aarde zou er met geschikte instrumenten vandaar per heden naar het Golgotha gebeuren gekeken kunnen worden om definitief antwoord te geven op de belangrijke vraag of Jezus op Golgotha gekruisigd werd of niet ( al of niet historische Jezus ).

Je noemt een mooi onderwerp voor op GG. De kruisiging van Jezus is nog altijd zichtbaar (als deze daadwerkelijk heeft plaatsgevonden).
Alleen dient de waarnemer op 2K lichtjaar van de kruisiging zich te bevinden.
In feite is de kruisiging eeuwigdurend, alleen dient de waarnemer op steeds grote afstand zich te bevinden.
Als beeld bevindt de hele menselijke geschiedenis zich nog ergens.

Ik zou zeggen de "" geschiedenis "" van de feitelijke kruisiging gaat bij de waarnemer die zich met lichtsnelheid van Golgotha verwijderd nooit verloren. Interessant is het fenomeen wel. De waarnemer op de 2 k lichtsnelheidsjaren verwijderde planeet, neemt waar of de kruisdood ja of neen heeft plaatsgevonden. Hij schrijft het antwoord op in de geschiedenis bibliotheek. Na een ontzettend lange periode bezoekt een aardse astronaut, de planeet van de waarnemer, duikt in de bibliotheek en weet op dat moment het antwoord. Dus dat het nooit meer te weten is, is onjuist.

[hopper]

Een diepe vraag Hopper. Alles dat we waarnemen hoort bij het verleden. Wat we waarnemen is per definitie niet hetgeen nu werkelijkheid is, aangezien licht en geluid tijd nodig hebben onze zintuigen te bereiken. Bij zaken die veraf worden waargenomen, is dat logisch: de sterrenstelsels vele lichtjaren verwijderd zijn nu geheel anders dan zoals we ze nu waarnemen en sommige sterren die we zien zijn in werkelijkheid allang dood. Maar hetzelfde gaat op voor al het andere: wat we waarnemen is het verleden.

Het is een andere manier van 'omgaan' met het universum. Het waarneembare universum bevindt zich in zijn totaliteit in het verleden. Een actueel beeld is er niet. Dus is de waarnemer-positie het enige heden. Of die waarnemer op aarde staat of op een planeet 70 miljoen lichtjaar weg, dat doet er niet toe.

[Mart]

Nee, het is niet subjectief; het is geen mening. Het is objectief het verleden dat we waarnemen.

[hopper]

Ik zou zeggen de "" geschiedenis "" van de feitelijke kruisiging gaat bij de waarnemer die zich met lichtsnelheid van Golgotha verwijderd nooit verloren. Interessant is het fenomeen wel. De waarnemer op de 2 k lichtsnelheidsjaren verwijderde planeet, neemt waar of de kruisdood ja of neen heeft plaatsgevonden. Hij schrijft het antwoord op in de geschiedenis bibliotheek. Na een ontzettend lange periode bezoekt een aardse astronaut, de planeet van de waarnemer, duikt in de bibliotheek en weet op dat moment het antwoord. Dus dat het nooit meer te weten is, is onjuist.

Het detail van de aardse astronaut doet er eigenlijk niet eens zo toe. Het is een bizarre vaststelling dat het 'beeld' van de kruisiging in feite niet verloren kan gaan. Op 20 lichtjaar afstand kan de waarnemer mijn overleden vader zien rond lopen. In 'levende lijve'......
Voor mij ligt hij al jaren onder de grond.

[peda]

Ik zou zeggen de "" geschiedenis "" van de feitelijke kruisiging gaat bij de waarnemer die zich met lichtsnelheid van Golgotha verwijderd nooit verloren. Interessant is het fenomeen wel. De waarnemer op de 2 k lichtsnelheidsjaren verwijderde planeet, neemt waar of de kruisdood ja of neen heeft plaatsgevonden. Hij schrijft het antwoord op in de geschiedenis bibliotheek. Na een ontzettend lange periode bezoekt een aardse astronaut, de planeet van de waarnemer, duikt in de bibliotheek en weet op dat moment het antwoord. Dus dat het nooit meer te weten is, is onjuist.

Het detail van de aardse astronaut doet er eigenlijk niet eens zo toe. Het is een bizarre vaststelling dat het 'beeld' van de kruisiging in feite niet verloren kan gaan. Op 20 lichtjaar afstand kan de waarnemer mijn overleden vader zien rond lopen. In 'levende lijve'......
Voor mij ligt hij al jaren onder de grond.

Dat is precies de essentie die ik met mijn Golgotha voorbeeld wil aangeven. Het is mogelijk dat de uiterst belangrijke vraag of Jezus al of niet gekruisigd is ooit op harde wijze bewezen zal kunnen worden en indien ja zelfs door het tonen van het Heilsfeit op Golgotha. Interessante materie, dat zeker !!

[callista]

Er werden destijds meerdere mensen [vooral joden] gekruisigd .......meestal vanwege rebellie...
En die hebben allemaal geleden....
Dus Jezus was geen uitzondering

[hopper]

Dat is precies de essentie die ik met mijn Golgotha voorbeeld wil aangeven. Het is mogelijk dat de uiterst belangrijke vraag of Jezus al of niet gekruisigd is ooit op harde wijze bewezen zal kunnen worden en indien ja zelfs door het tonen van het Heilsfeit op Golgotha. Interessante materie, dat zeker !!

Die kwestie is alleen voor gelovigen van belang. En die zullen het niet willen weten. Wat te doen als de gebeurtenis nooit heeft plaats gevonden?
Dan stort het geloof in, dus kan het beter ongewis blijven.

Bovendien: gelovigen geloven in de terugkeer van Jezus, maar wààr keert hij terug? En waar is de desbetreffende waarnemende gelovige dan?
Stel dat Jezus terugkeert op aarde en de gelovige moet vanaf miljoenen lichtjaren toe zien.
Dan is Jezus teruggekeerd en de gelovige ziet hem ook, maar hij is onbereikbaar.

[Petra]

Er werden destijds meerdere mensen [vooral joden] gekruisigd .......meestal vanwege rebellie...
En die hebben allemaal geleden....
Dus Jezus was geen uitzondering

Zoiets schreef ik gisteren ook.

Er waren er zoveel die het oneens waren met het regime, maar hij ging tekeer in de tempel tegen de overheersing en het onrecht en smeet de tafels om van de winstwoekeraars. Juist tijden de Pesach. Daarom viel hij zo op en werd hij veroordeeld.
Wat hem zo anders maakte dan de anderen is dat men zich niet kon voorstellen dat Hij (die zoveel goed deed en Wonderen had verricht ) toch zo veroordeeld zou worden. Dus ging men achteraf reconstrueren hoe dat kon. Daardoor kwamen ze pas achteraf op het messias idee. Toen ie nog leefde werd ie niet als messias gezien.
Tenminste.. dat is de lezing n.a.v. die docu die we besproken hebben in het topic Re: Waarom is Jezus aan het kruis gehangen ?


Maar het zou natuurlijk wel heel gaaf zijn als dat nog op harde wijze bewezen kan worden ook!
Misschien kunnen we ooit door die grens van de tijd heenkijken i.p.v. reizen.
Er zijn wel meer van die ijkpunten in de geschiedenis die me fantastisch lijken om te bekijken..
Terugkijken naar de geboorte van de eerste menselijke soort.
Mozes die tabletten zien krijgen uit een struik/wolk/God/buitenaards vervoersmiddel/ of uit z'n eigen visioenen.
Werd Maria zwanger van God/Jozef/een Romeinse soldaat?

[hopper]

BOT Er zijn genoeg andere draadjes over de kruisiging. Dit draadje gaat er over dat de grens van het universum alleen het 'heden' kan zijn. Omdat we overal om ons heen alleen het verleden zien en de toekomst nergens te bekennen is.

[peda]

BOT Er zijn genoeg andere draadjes over de kruisiging. Dit draadje gaat er over dat de grens van het universum alleen het 'heden' kan zijn. Omdat we overal om ons heen alleen het verleden zien en de toekomst nergens te bekennen is.

Ik zie eigenlijk niet hoe er zonder "' determinatie "' sprake zou kunnen zijn van "' kijken "' in de toekomst. Als de toekomst niet vaststaat, is de toekomst open en een open toekomst ( gevolg ) is niet te zien voordat de oorzaak ( oorzaken ) voor het gevolg heeft plaats gevonden. Er is dus altijd sprake van tijdverloop en een vaststaande richting in het tijdsverloop. Ook al zou je zoals aan God wordt toegeschreven Buiten ruimte en tijd naar de gebeurtenissen op aarde kunnen "'Kijken"', dan is dat "'Kijken"' wel degelijk onderworpen aan de op de aarde geldende scheppingsregelen. Er is dus sprake van een Beperkende factor. God kan op aarde ( in de schepping ) immers ook geen vierkante cirkel produceren.

[Snelheid]

BOT Er zijn genoeg andere draadjes over de kruisiging. Dit draadje gaat er over dat de grens van het universum alleen het 'heden' kan zijn. Omdat we overal om ons heen alleen het verleden zien en de toekomst nergens te bekennen is.

Maar dan is de vraag waar ligt dan de grens van het heden was over een minuut al weer verleden is.