Mullog schreef: 31 okt 2021, 16:46
Zolderworm schreef: 31 okt 2021, 10:45
Ik moet zeggen dat ik me inderdaad afvraag wat mensen bij dit forum doen, die feitelijk alleen maar roepen: 'zo is het en verder niet lu.llen'. En feitelijk ben je nu weer zo bezig.
Zelf ben ik, volgens mij, niet zo. Want als jij met tegenargumenten zou komen, dan gaan we het daar wel degelijk over hebben. Dan komt er wel degelijk een gesprek tot stand. Alleen: jij komt niet met tegenargumenten! Tegen Hopper bijvoorbeeld zeg je alleen maar: droom maar lekker verder.
Er zijn hier in het verleden mensen geweest die het wat dat betreft heel wat beter hebben gedaan dan jij.
Het probleem met het paranormale is dat er feitelijk geen wetenschappelijke argumenten zijn voor het bestaan ervan. Dus kan ik moeilijk aan de hand van argumenten m'n standpunt verdedigen. Maar wetenschappelijke argumenten tegen het paronormale zijn er wel. Maar wat dat betreft laat je het behoorlijk afweten.
Ik weet niet wat je precies bedoelt met "
zo bezig". Het enige waar ik je op wijs is dat jij aangeeft dat je, met 15 jaar ervaring, je mening blijkbaar wel in beton mag gieten en dat het op mij overkomt dat je mij dat juist verwijt. Ik begrijp dat niet.
Ik heb eerder al gereageerd op een vraag van je
Mullog schreef: 29 okt 2021, 06:56
Of ik het precies weet, weet ik niet, maar ik heb een aardig idee. Jij ook trouwens. Moet je gewoon een stoeptegel op je tenen laten vallen. Dan merk je het vanzelf.
Ik heb daar geen enkele reactie op gekregen. Het schetst echter volledig het beeld van wat ik onder realiteit versta. Misschien zijn er mensen die het beter hebben gedaan dan ik maar als er niet gereageerd wordt op bijvoorbeeld het beeld van realiteit dat ik heb, wat valt er dan nog te discussiëren?
Ik heb je uitgelegd dat ik begrijp dat ervaringen, ook die jij hebt gehad, zeer ingrijpend kunnen zijn
Mullog schreef: 30 okt 2021, 08:46
Laat ik voorop stellen dat ik begrijp dat een persoonlijke ervaring bijzonder ingrijpend kan zijn. Ik ken de verhalen van mensen die een BDE hebben gehad en wiens leven na die ervaring volledig veranderd is. En ik kan mij daar van alles bij voorstellen. Als je op een realistische manier ervaart hoe het hiernamaals eruit ziet dan komt dat binnen. Het zal voor de ervaringen die jij hier beschrijft niet anders zijn.
Maar de ervaring is een ding. Of de ervaring de werkelijkheid is, is wat anders. En met alle respect, wat ik lees doet mij dan denken aan iets als
Ghost Hunters (TV series) waar in duistere gebouwen met veel infrarood opnames een sfeertje van geheimzinnigheid en een hoop paniek moeten suggereren dat de er geesten rondwaren.
Maar ik schrijf daar ook bij dat wat iemand ervaart niet betekent dat het realiteit is en werkelijk gebeurt (die stoeptegel wel, kan ik je verzekeren). Gisteren in Mindf*ck kon je een aardig experiment zien waarbij alleen het geluid onder een filmfragment bepaalde of de film als een feel good film of horror/thriller werd ervaren (mocht je het gezien hebben). Wat je waarneemt wordt erg gekleurd door wat je hersenen invullen.
Ik weet eerlijk gezegd niet zo goed wat je van een gesprek verwacht. Wordt het pas een discussie als ik wat referenties aan wat wetenschappelijke onderzoeken inbreng? Zijn gewoon de logische boerenverstand opmerking die ik maak niet goed genoeg voor een gesprek?
Nee, dat zijn ze niet.
De vraag is: mag iemand die elk jaar naar Zwitserland op vakantie gaat, zijn mening in beton gieten dat Zwitserland bestaat? Ja natuurlijk.
De vraag is vervolgens: mag iemand die 15 jaar uittredingen heeft gehad, als een soort geest door zijn huis heeft gezworven, door muren en deuren heen kon, zijn eigen lichaam vanaf een afstandje heeft zien liggen, en dat alles in een ervaring die net zo werkelijk is als op vakantie gaan in Zwitserland, of een haring gaan eten bij de viskar, met het volle denken aanwezig, driedimensionaal enzovoort enzovoort... er in beton gegoten van overtuigd zijn dat hij werkelijk uit zijn lichaam is getreden? Ja natuurlijk mag hij dat.
Zo heb ik bijvoorbeeld tijdens uittredingen dingen gezien waarvan ik het bestaan niet wist, zoals een beschadiging van een dakpan of het feit dat mijn moeder wasgoed op het ouderlijk bed had uitgespreid. Dingen die later bleken te kloppen.
Als jij een fietstochtje gaat maken en je ervaart het landschap, de grutto's die overvliegen, de wind in je gezicht, een koe die loeit in de verte, een andere fietser die je tegenkomt op het fietspad, moet je dan gaan twijfelen aan je ervaring? Moet je dan gaan denken: misschien fiets ik hier niet echt, maar is het allemaal een illusie die mij door m'n hersenen wordt voortgebracht? Nee, natuurlijk niet. Zo is het ook met mijn uittredingen.
Of de waarneming van mijn overleden oma, die expliciet duidelijk aan de andere zijde van de het raam staat.
Jij schrijft dat jouw visie op de realiteit de stoeptegel is die op je teen valt. Dat is gewoon helder. Daar valt niet veel over te zeggen. Dat is het materieel monisme. Klaar, punt uit. Welke intellectuele beschouwingen zou ik daarover moeten houden?
Het enige wat ik kan zeggen is dat ik niet overtuigd ben van het materieel monisme als gevolg van de bijzondere ervaringen die ik heb gehad. Ik geloof op z'n minst in het substantiedualisme of, liever nog, het psychisch monisme. Maar daar krijg ik dan weer geen reacties op. Alleen maar die stoeptegel. Waarom zou het substantiedualisme niet waar kunnen zijn? Ik hoor er niets over.
Waarom zouden paranormale ervaringen als uittredingen een illusie kunnen zijn? Waarom, waarom? Ik hoor er gewoon niets over. Het blijft maar bij die ene steen.
Dat is wat anderen voor jou wel goed hebben gedaan, maar jij niet. Wat uittredingen betreft haalden ze de experimenten van Michael Persinger aan. Of die van Charles Tart. Of de Pam Reynolds case. Maar bij jou: niets van dat alles. Maar oké. Het gaat gewoon niet lukken.
...op een paar na en onderling daarover kunnen discussiëren?
