Mullog schreef: 01 nov 2021, 12:14
Zolderworm schreef: 31 okt 2021, 22:34
Nee, dat zijn ze niet.
De vraag is: mag iemand die elk jaar naar Zwitserland op vakantie gaat, zijn mening in beton gieten dat Zwitserland bestaat? Ja natuurlijk.
De vraag is vervolgens: mag iemand die 15 jaar uittredingen heeft gehad, als een soort geest door zijn huis heeft gezworven, door muren en deuren heen kon, zijn eigen lichaam vanaf een afstandje heeft zien liggen, en dat alles in een ervaring die net zo werkelijk is als op vakantie gaan in Zwitserland, of een haring gaan eten bij de viskar, met het volle denken aanwezig, driedimensionaal enzovoort enzovoort... er in beton gegoten van overtuigd zijn dat hij werkelijk uit zijn lichaam is getreden? Ja natuurlijk mag hij dat.
Zo heb ik bijvoorbeeld tijdens uittredingen dingen gezien waarvan ik het bestaan niet wist, zoals een beschadiging van een dakpan of het feit dat mijn moeder wasgoed op het ouderlijk bed had uitgespreid. Dingen die later bleken te kloppen.
Als jij een fietstochtje gaat maken en je ervaart het landschap, de grutto's die overvliegen, de wind in je gezicht, een koe die loeit in de verte, een andere fietser die je tegenkomt op het fietspad, moet je dan gaan twijfelen aan je ervaring? Moet je dan gaan denken: misschien fiets ik hier niet echt, maar is het allemaal een illusie die mij door m'n hersenen wordt voortgebracht? Nee, natuurlijk niet. Zo is het ook met mijn uittredingen.
Of de waarneming van mijn overleden oma, die expliciet duidelijk aan de andere zijde van de het raam staat.
Eigenlijk is dat Zwitserland voorbeeld dat je geeft niet zo'n heel goed voorbeeld. Ik kan in Zwitserland een stoeptegel op mijn tenen laten vallen en heb dan een heel realistische ervaring in Zwitserland. Jij kunt met je uittredingen nog geen veertje optillen, laat staan een stoeptegel.
Verder lees ik in de voorbeelden dat je uittredingen vooral in je eigen huis plaatsvonden (corrigeer me als het niet zo is). Dat maakt het verdacht in de zin van dat je de omgeving heel erg goed kent. Dat maakt ook dat de dingen die later bleken te kloppen onbewust door je geweten kunnen zijn. Dat is in ieders geval niet uit te sluiten.
En nogmaals, ik ontken de ervaring niet maar ik plaats als kanttekening dat de ervaring niet werkelijk gebeurd hoeft te zijn.
Zolderworm schreef: 31 okt 2021, 22:34
Jij schrijft dat jouw visie op de realiteit de stoeptegel is die op je teen valt. Dat is gewoon helder. Daar valt niet veel over te zeggen. Dat is het materieel monisme. Klaar, punt uit. Welke intellectuele beschouwingen zou ik daarover moeten houden?
Het enige wat ik kan zeggen is dat ik niet overtuigd ben van het materieel monisme als gevolg van de bijzondere ervaringen die ik heb gehad. Ik geloof op z'n minst in het substantiedualisme of, liever nog, het psychisch monisme. Maar daar krijg ik dan weer geen reacties op. Alleen maar die stoeptegel. Waarom zou het substantiedualisme niet waar kunnen zijn? Ik hoor er niets over.
Mooi, dan zijn we het er dus over eens dat dit een realiteit is (materieel monisme). Kun jij mij dan vanuit het psychisch monisme uitleggen waar de realiteit van de pijn van mijn verbrijzelde tenen vandaan komt. Hoe vanuit die visie, op basis van een aantal nogal platte natuurkundige wetten, zoals de zwaartekracht, chemische en elektromagnetische, een signaal in mijn niet fysiek bestaande bewustzijn aankomt waardoor ik de pijn voel?
Is er een punt in het materieel monisme aan te wijzen waarbij je daadwerkelijk kunt zeggen, hier heeft de geest geen materie meer nodig om zijn ding te doen? Ik zal proberen toe te lichten wat ik bedoel. Mijn stoeptegel is het toppunt van materieel monisme. Jouw uittredingen zijn het toppunt van psychisch monisme. Als je beiden als uiteinde van een lat ziet. Waar op die denkbeeldige lat kan het een dan zonder de ander, in wat voor toestand bevinden deze uitersten zich dan?
Zolderworm schreef: 31 okt 2021, 22:34
Waarom zouden paranormale ervaringen als uittredingen een illusie
kunnen zijn? Waarom, waarom? Ik hoor er gewoon niets over. Het blijft maar bij die ene steen.
Dat is wat anderen voor jou wel goed hebben gedaan, maar jij niet. Wat uittredingen betreft haalden ze de experimenten van Michael Persinger aan. Of die van Charles Tart. Of de Pam Reynolds case. Maar bij jou: niets van dat alles. Maar oké. Het gaat gewoon niet lukken.
Waarom gebruik je zelf het woord kunnen? het maakt bijzonder onduidelijk wat je hier bedoelt.
Maar het kunnen illusies zijn omdat je hersenen en je zintuigen je voor de gek houden. Er draait een hele entertainment industrie op illusies. En ik vind die stoeptegel belangrijk omdat, zoals je volgens mij zelf toegeeft, dat geen illusie is. Ik val daar op terug omdat ik je wil dwingen uit te leggen waarom, als ik alleen geestelijk besta, ik toch de pijn voel. En als ik die pijn voel hoe dan de verbinding tussen mijn immateriële ik en mijn materiele ik tot stand komt.
En, met alle respect, ik krijg nu al twee keer om mijn oren dat ik niet refereer aan dingen die jij gewend bent om als argumenten te krijgen en waar je vast een antwoord op hebt. Ik zou zeggen kom eens uit je comfortzone en leg gewoon aan een leek uit wat je bedoelt. Dat bedoelde ik met het scenario dat ik eerder tussen persoon A en B schetste.
Eindelijk een reactie zoals ik die graag zie. Het is me dus eindelijk gelukt dat je niet alleen maar min of meer roept dat deze ervaringen een soort droom zijn.
Wat Zwitserland betreft: dat was alleen maar bedoeld om aan te geven waarom ik als een blok beton geloof dat de uittredingservaringen wijzen op het bestaan van een geestelijke wereld. Ze zijn immers zo realistisch als een vakantie in Zwitserland.
Wat de ervaringen in het eigen huis betreft. Iets dergelijks kun je juist ook zeggen als het gaat om ervaringen in een omgeving die voordien onbekend aan je was. Juist dat soort ervaringen kunnen door je hersenen worden voortgebracht.
Maar net als Susan Blackmore beweerde, kan het zijn dat je hersenen zo knap zijn dat ze elke vierkante milimeter in je huis perfect kunnen nabootsen.
Het is wel zo dat je tijdens een uittreding bijvoorbeeld boven het dak zweeft en de dakpannen onder je ziet terwijl je normaliter dat dak alleen maar vanaf de grond hebt gezien en dus de details (die je nu ziet) niet kent. Dat is toch wel frappant. Zoals de kapotte dakpan die ik eens zag.
Komt bij dat ik eens boven het dak zweefde en wist dat mijn stoffelijk lichaam daar onder dat dak lag en dat ik dus maar besloot om in dat dak te duiken, zoals je in een zwembad duikt, om vervolgens met een grote zwaai en veel kabaal weer in m'n stoffelijk lichaam te belanden.
Maar "onbewust" weten dat mijn moeder wasgoed op het ouderlijk bed had uitgespreid of dat er een dakpan stuk was. Dat lijkt me niet waarschijnlijk.
Overigens waren er uittreders die uitgebreid uittredingen in zogeheten astrale werelden, hiernamaals-werelden, en ook andere plekken op Aarde hebben beschreven, zoals Robert Monroe en Gijsbert van der Zeeuw.
Bovendien waarom zouden je hersenen een uittreding uit je lichaam gaan nabootsen, compleet met het zien van je eigen stoffelijk lichaam? Wat is het nu daarvan?
Mijn uittredingen zijn niet het toppunt van psychisch monisme, maar het zijn intredingen in een astrale wereld, met astrale vormen en astrale ervaringen. En met de astrale afspiegeling van mijn huis. Dus een verdubbeling van mijn huis in een astrale vorm. Het astrale wordt beschouwd als een ineigen stoffelijkheid, alleen met een hogere vibratie dan de materiële stoffelijkheid. Wat je daar ook onder moet verstaan. Dus niet het psychisch monisme, in de kern waarvan het bewustzijnsveld geen enkele vorm kent.
Tenminste, dat is voor mij natuurlijk theorie en speculatie. Ik ken alleen maar de uittredingservaringen in de astrale wereld.
De pijn in je teen zal gegenereerd worden in je hersenen, maar zal niet in je hersenen tot bewustwording komen, omdat ik immers niet geloof dat de hersenen bewustwording voortbrengen.
Ik denk dat je, als je in uittreding bent, die pijn in je stoffelijk lichaam niet voelt.
Ik vroeg je om aan te gaan waarom uittredingservaringen illusies kunnen zijn, maar je kunt ook zeggen: waarom uittredingservaringen illusies zijn.
Als je in je stoffelijk lichaam bent, kun je de pijn in je stoffelijk lichaam ervaren, omdat je hersenen die pijn voortbrengen. Maar of de bewustwording van die pijn uiteindelijk een kwestie van de hersenen is of niet, dat heeft te maken met de vraag of de hersenen bewustwording kunnen voortbrengen of dat een andere factor in het spel is. Ik denk het laatste. Maar als ik precies kon uitleggen hoe dat werkt, dan verdiende ik de Nobelprijs.
