Mullog schreef: 02 nov 2021, 14:24
Zolderworm schreef: 02 nov 2021, 12:24
Ik heb niet alleen in m'n eigen huis en daarbuiten rondgezworven, maar heb ook landschappen bezocht. Maar dat niet zo vaak. Je gaat dan bijvoorbeeld door het raam van je huis en komt in een totaal ander landschap terecht.
Daar werd ik wel eens aangevallen door wat je demonen zou kunnen noemen. De remedie was dan in je lichaam terug te keren voordat ze je te pakken kregen.
Eenmaal lukte dat niet en kleefde het wezen zich aan mij vast om te voorkomen dat ik m'n lichaam weer in ging. Intussen veranderde het twee keer van vorm.
Uiteindelijk kon ik me losrukken en kon ik m'n lijf weer in. Ik moest toen wel even bijkomen.
Lees de boeken van Van der Zeeuw en met name die van Robert Monroe. Hun uittredingen waren beslist iets totaal anders dan dromen.
De geest van mijn oma werd door verschillende mensen gezien. En zelfs door de honden! Die merkten de geestverschijning het eerst op. Dus ook de honden deden mee aan de massapsychose?
Bovendien heeft het begrip massapsychose meer betrekking op het collectief hebben van een bepaald geloof, zoals complottheorieën, en niet enkel op het zien van een geest.
Kijk, nu gaat dit gesprek zo'n beetje zoals ik verwacht dat het gaat. Ik geef namelijk argumenten waarom ik denk dat hersenen of je verbeelding of je fantasie trucjes met je uithalen (bijvoorbeeld; bekende omgeving waarvan je onbewust meer weet dan je denkt, hersenen die maar al te enthousiast details invullen die aan je verwachting voldoen). En wat ik terug krijg zijn verhalen over andere uittredingen die geen tegenargument geven maar mij eerder bevestigen in wat ik ervan vind.
Bedenken dat je hersenen trucjes met je uithalen is filosofisch gezien geen argument voor het materieel monisme. Dat gaat namelijk over de inhoud, maar niet over het mechanisme dat dan zorgt voor de bewustwording. Als het materieel monisme klopt, hoe worden wij ons dan bewust van de dingen? Dat is de vraag als het gaat om de verschillende filosofieën over de werkelijkheid: zoals onder meer het substantiedualisme, het parallellisme en en het psychisch monisme. Het kan bijvoorbeeld best zijn dat het substantiedualisme een feit is, maar dat de hersenen toch het beeld van het huis totaal invullen. Dus dat bewijst op zich niets.
Maar wel als het gaat om uittredingen. Je moet je dan voorstellen dat je hersenen het hele huis, zoals het is, in beeld brengen. Weet jij precies hoeveel tegels je in je badkamer hebt? Weet jij hoe je dak er precies uitziet, met precies alle dakpannen als je erboven zweeft? En dan blijkt ook nog eens een van die dakpannen beschadigd te zijn, wat inderdaad blijkt te kloppen als je later op het dak klimt.
Voorts is het dan de vraag of je wel echt in je huis rondloopt nadat je 's morgens bent opgestaan. Of naar je werk gaat. Bootsen je hersenen ook dat niet precies na? Misschien lig je wel jaren in coma, maar bootsen je hersenen het vervolg van je leven heel precies na. Inclusief de mensen die je ontmoet enzovoort.
Want een uittreding is net zo echt als wanneer je wakker bent en de wereld in kijkt.
En bovendien waarom zouden de hersenen dat doen. Waarom zouden de hersenen zorgen voor de suggestie dat je uit het lichaam treedt, je lichaam vanaf een afstandje ziet liggen, door je huis zwerft, door muren heengaat? Waarom in hemelsnaam? Wat is het doel daarvan?
Met massapsychose bedoelde ik in dit geval dat het relatief eenvoudig is om mensen een illusie voor te schotelen. Ga op een plein staan kijk naar de lucht en wijs en roep kijk daar eens! Goede kans dat het grootste deel van de aanwezigen omhoog gaat kijken. Als je dan ook nog eens vol overtuiging roept dat je bijvoorbeeld een helder licht snel van links naar rechts zag bewegen dan zou het mij niet verbazen als je een deel van de mensen mee krijgt in die fantasie en eenmaal op gang gaat de rest vanzelf.
Je weet niet wat die honden zagen of hoorden. Als bewoner van het platteland weet ik wanneer er een luchtballon aankomt als de honden op de boerderij een eindje verder aanslaan. Vaak is er dan nog geen ballon te zien (hangt een beetje van de wind af). Ik vind dit een typisch voorbeeld van invullen van details die je er graag bij hebt (en naarmate de tijd vordert worden ze steeds beter ingevuld).
Stel je je de situatie voor. Het is donker. De gordijnen zijn gesloten. De honden beginnen tegen het gordijn te blaffen. Je opent het gordijn. En alle aanwezigen zien vervolgens aan de andere kant van het raam een mens staan. Net zoals jij je oude fiets in de schuur ziet staan. Of je oma, als die op bezoek komt met Kerstmis. Net zo werkelijk en realistisch. Die persoon staat daar gewoon. En iedereen is klaarwakker, heeft niet gedronken, heeft geen drugs gebruikt. Iedereen ziet gewoon die persoon staan. Maar dan wel geheel wit. Maar goed.
Zou er dan sprake zijn van een massapsychose? Nee, natuurlijk niet.
Als ik dit lees dan komt het op mij over dat ik een gesprek heb over een heel ander onderwerp. het waarnemen van de werkelijkheid is, zoals ik het opvat, wat anders dan of je bewustzijn in je fysieke hersenen zetelt of dat er een bovennatuurlijke componenten is waar je bewustzijn zich in bevindt. Ik heb het over dat laatste als onderwerp. Wat je hier volgens mij doet is aan de ene kant het belang van de materie inzien en daarna roepen dat het belangrijkste, geest of bewustzijn, niet bij de materie hoort. Maar dat laatste is onaantoonbaar.
Ik snap dat het psychisch monisme moeilijk te begrijpen is. In ieder geval zit je er nu nog volledig naast. Om te beginnen:
materie is geest. Alles is geest in het psychisch monisme. Dus ook materie. Het gaat dus niet om "erbij horen". Het gaat om "het zijn van".
Alleen: wij nemen dat deel van de geest, dat wij materie noemen, waar als zijnde materie. Ons bewustzijn bedriegt ons dus. Net als Kant betoogde ten aanzien van ruimte en tijd.
De fysieke werkelijkheid die je fysiek ervaart is de ervaring die ons bewustzijn interpreteert als fysieke realiteit.
Ruimtetijd is geen fysiek construct waar wij fysieke wezens in leven, maar veeleer het resultaat van een set van regels die de ervaringsgerichte virtual reality die we ontvangen, definieert. (Aldus Thomas Campbell in My big toe.)
Over het waarnemen van de werkelijkheid heb ik al gezegd dat de ervaring daar belangrijk in is maar niet de werkelijkheid hoeft te zijn. En mijn stoeptegel (daar is 't ie weer
) is daarin mijn belangrijkst criterium Dat is de werkelijkheid waar ik als persoon mee te dealen heb.
Ja, maar in dit geval gaat om de bewustwording van de werkelijkheid. Dus om de bewustwording van de stoeptegel. Zorgen je hersenen daarvoor of iets anders? Dat is het punt. Is het materieel monisme de juiste visie? Of bijvoorbeeld het substantiedualisme?
Het erbij halen van relativiteit en golffuncties vind ik alleen maar relevant als dat wordt gedaan door mensen die daadwerkelijk met de wiskunde die daaronder ligt overweg kunnen omdat dat de enige manier is om te begrijpen wat de betekenis van "instortende" golffuncties en de equivalentie van materie en energie is. Op forums als GG is dat een enkeling (en ik verwacht niet dat jij dat kan, maar ik kan me vergissen).
Ik denk dat ook die mensen het niet echt begrijpen. Al is het wel weer een tijdje geleden dat ik naar de wiskunde heb gekeken. In Lijnse, Eenvoudige inleiding tot de quantummechanica. Maar iets beschrijven in de taal van de wiskunde is totaal iets anders dan het begrijpen.