Mullog schreef: 26 nov 2021, 07:37
Zolderworm schreef: 25 nov 2021, 21:53
Gek voorbeeld natuurlijk. Ik denk dat zoiets nooit voorkomt. Op m'n tiende waren m'n ouders zo langzamerhand wel atheïst, hoewel ze eerder bij de vrijzinnig hetvormde kerk zaten. Ik was toen nog kind. En ik geloof niet dat ik me toen met geloof of levensbeschouwingen bezig hield.
Nee, natuurlijk niet (echt levensbeschouwelijk bezig zijn). Maar er is toen christendom naar binnen gegoten en geen islam. Dat is het punt dat ik wil maken met dit wat vreemde voorbeeld. Het gaat erom wat het geloof uniek maat en dat begint met wat je begint te geloven (en later misschien los gaat laten) en dat is wat je ouders erin brengen.
Ik zou dat willen uitbreiden naar "opvoeders" en dat kan een heel voetbalteam zijn.
Kinderen kunnen op hun 10e heel betrokken en ook heel ontvankelijk zijn.
Zie maar hoe ze omgaan met vriendje/vriendinnetje en denken aangaande dieren en de zielige kindertjes/mensen op de wereld.
Gemiddeld op die leeftijd zijn die heel bewust bezig met de wereld om zich heen in ruimere zin dan de direct eigen mensen, ieder weer op eigen wijze.
Wel afhankelijk wat onderwerp betreft van wat hen ter ore komt, maar vooral ook met hun beleving van hun medekinderen en mensen en andere levende have.
En duidelijk ook afhankelijk hoe veilig en vertrouwd het eigen nest is. Of niet en zij zelf zo'n nest zoeken.
Soms al veel vroeger, zoals ik in mijn geval veel invloed heb gehad via een ongehuwde tante en door haar veel voeling had met één familie/gezin van een oom en tante, van oud-gereformeerde gezindte.
En ook wat ik later zag bij een meisje, wat ik een tijdje heb kunnen volgen.
Dat laatste: Opgroeiend in een niet gelovig gebroken gezin, een sterk verdeelde gemeenschap waarbij ultra-orthodox strikt gescheiden was van meer vrijzinnig. Ook via school. En atheïstisch een kleine minderheid vormde, evenals het bijna afwezig zijn van Islam.
Laat zij nu net een moslim vriendinnetje gekozen hebben, waar ze ook graag thuis was.
Op een dag vroeg ze aan haar moeder of ze een hoofddoek mocht.
Uiteraard heeft haar moeder toen gezegd, dat dit een soort klederdracht was voor moslims.
Kan ik dan ook moslim worden? was de reactie.
Zij is opgegroeid tot een prachtig mens met veel empathie en begrip voor haar medemens, maar zonder religie.
Maar evengoed zouden mensen als zij zich later aangepast kunnen hebben aan een religie, als ze sterk afhankelijk was geweest van een groepsbeleving en van waar zij zich thuis zou hebben gevoeld.
Wat ik bedoel is, dat de kiem in bepaalde gevallen tot een eigen keuze, al vroeg gelegd kan zijn.
Ook de twijfel en latere afvalligheid. Zeker bij bepaalde karakter eigenschappen en ook de mogelijkheid zelf bewust zelfstandig te kunnen denken.
Een nieuwe lente een nieuw geluid.
Gorter.