Exact. Houd die gedachte vast: waarom zou een natuurkundige dat nooit zeggen ?Bonjour schreef: ↑02 dec 2021, 12:13Dat zou een natuurkundige nooit zeggen, zeker niet in relatie met fotonen.small brother schreef: ↑02 dec 2021, 09:41 Samengedrongen, wil zeggen dat de energie met minder ruimte genoegen neemt.
Omdat hij die voorstelling helemaal niet heeft.
Maar nu je weet dat Lorentz wiskundig de zaak een beetje samendrukt, met zijn contractie-hypothese, is het begrip samengedrongen niet onmogelijk. En in relatie tot een foton, mag je zeker de vergelijking trekken met een deeltje of een knikker.
Neem nu eens in gedachten een lucifersdoosje met daarin een ideaal horizontaal stuiterende knikker, dan zie je onmiddellijk dat als het lucifersdoosje horizontaal in dezelfde richting beweegt, er een soort indirecte Doppler-effecten optreden, die je meet aan de hand van het aantal botsingen op de wanden. Nu kun je eenvoudig inzien, dat een dubbele snelheid ook een dubbele frequentie behoeft. En dan is er ook duidelijk sprake van een hogere graad van samendringing; welk punt we aannemelijk wilden maken.
Stel nu, een foton nadert de aarde. Jij moet kiezen hoe je hem gaat meten.Uitwerking:
Neem een ideaal horizontaal stuiterende knikker in een lucifersdoosje, snelheid +/- v1. Beweeg dat lucifersdoosje in de richting van de snelheid, snelheid v2. Nu neemt de snelheid in het doosje toe en af met v1+v2 en –v1+v2, maar de frequentie blijft gelijk. Want wat er bij komt, gaat er ook weer af. De snelheid terug is evenveel lager als de snelheid heen hoger is. En hoewel er een drukverschil is op de wanden, blijft de relatieve snelheid in het doosje gewoon gelijk. Nu gaan we precies op het moment dat de eerste wand de knikker zou moeten raken, een externe knikker ideaal tegen de wand botsen met snelheid 2v, en wel zodanig dat de energie van die knikker geheel overgaat op de interne knikker. Die krijgt de snelheid 2v1 en ook de frequentie wordt 2f1. Het verband tussen v en f is nu dat v.f is constant, of beter gezegd v/f is constant. Dus weet je nu zeker, dat de externe snelheid, wordt omgezet in een frequentieverhoging. En dat de snelheid ondertussen ook hoger is, is prachtig; maar hoe ga je dat meten? Met de snelheid van het doosje. Dat vind ik minder intelligent, als je weet dat die snelheid sowieso constant is, en als je hebt berekend dat de snelheid wordt omgezet in een frequentie, terwijl ook geen enkel meetresultaat iets anders kan lezen dan frequenties, of de constante snelheid van het doosje.
Je weet dat er een contractie is, maar als natuurkundige zou jij dat nooit een samendringing noemen. Je doet je meting, en je meet zeer nauwkeurig hoeveel de fase van de foton afwijkt (met nul-resultaat). Maar dat wist je al, dus je herleidt je foton met de emissielijnen van het spectrum waarin het zich bevindt (met nul-resultaat).
Gelukkig was je foton afkomstig van een quasar, dus je vindt alsnog een resultaat, via de emissielijnen: de golflengte is langer (roder)
Maar wacht eens even: je meet nu... een frequentie!
Maar wacht eens even: als er een contractie is, dan is er natuurkundig ook iets gebeurd.
Dus we weten nu,
a. dat het gaat om frequenties, en
b. dat een contractie denkbaar is, en
c. dat een frequentieverschuiving kan optreden,
en we zeggen dan: dat zou een natuurkundige nooit samendringing noemen.
Ik antwoord daarop met een vraag:
hoe ga jij nu het foton meten? Wat is de (meet)eenheid van een foton?
En wat van je meetinstrument?
Jij kunt nu inbrengen, dat ik werk met een constructie namelijk het doosje, en dat jij liever out-of-the-box zult willen denken.
Maar ik zeg daarop dat ik blijf binnen de natuurwetten; zorg jij ook maar dat je binnen de wet blijft denken!
Psalm 127 vindt toepassing. Waar het woord wordt verworpen, drijven zijn letters in de goot.