Mullog schreef: ↑27 dec 2021, 07:19
Het gaat om onderscheidt want wij zijn allen één in christus. Dus dat we allen één zijn in christus betekent dat we allen verschillen?
small brother schreef: ↑26 dec 2021, 21:20
Waar spreek jij van? Ben jij persoonlijk één in Christus?
Er staat wat er staat. Om dan die zin te gebruiken om te zeggen dat het over onderscheid gaat is op zijn zachtst uitermate krom.
Misschien. De Jood en de Griek en de heer en de slaaf zijn één. Toch is er onderscheid in zijn en doen. Een ieder blijve in de roeping die hij al had, zegt Paulus. Dus heel nadrukkelijk werkt hij met convergerende verschillende uitgangspunten. Waar de convergentie volkomen is, daar wordt alle goede kennis gebruikt voor iedereen, en al het minder goede verdwijnt successievelijk naar de zijden en dan ook buiten beeld. En dan kom je in een staat van zijn en samenleven, waarin iedereen uit liefde vrijwillig zich voegt naar de door God gestelde orde en regels. Die zullen daarom in geestelijk opzicht steeds iets van de Joodse wet en gebruiken uitademen.
Mullog schreef: ↑27 dec 2021, 07:29
small brother schreef: ↑26 dec 2021, 21:12
Paulus maakt elk onderscheid, dat de wet van Mozes maakte. Want Paulus was een man van de wet van Mozes. Daarom, vervolgde hij de christenen, totdat hij doorkreeg hoe het oude en nieuwe testament zich tot elkaar verhouden.
Zoals ik het altijd begrepen heb was er een conflict tussen Paulus en Petrus over het al dan niet toelaten van heidenen tot het christendom waarbij Petrus tegen was en Paulus voor (korte stappen, snel thuis). Dus Paulus was op de hoogte van de wet van Mozes (wat ik ook schrijf) maar dat was volgens mij niet de reden dat hij christenen vervolgde. Op basis waarvan beweer je dat?
Paulus (toen nog Saulus genaamd) was een Joodse (Griekse vader) schriftgeleerde en farizeeër die de Joodse christenen vervolgde. Hij was degenen die de mantels bewaakte van degenen die Stephanus stenigden, en hij was de speciale vervolger en aanklager die op gezag van de Hoge Raad de Christenen op godsdienstige gronden vervolgde en in de gevangenissen wierp.
1Corinthiërs 13:12 jo 1Corintiërs 2:10
Paulus was niet allen op de hoogte van de wet van Mozes, maar hij handhaafde ook deze wet als voorlever en gezagsdrager en rechter.
Daarom was ook Paulus de meest aangewezen persoon om de heidenen te benaderen: hij wist exact hoe de afstand van geloof tot schriftgeleerdheid alleen overbrugd kon worden door een focus op juist dat geloof, waarop de convergerende vrijheid heel de gemeente op verschillende sporen zet, allemaal in dezelfde richting: één heilige tempel met levende stenen die samen het lichaam van Christus vormen. Petrus is de man van beheersbaar goddelijk gezag in handen van de geestelijke leiders (Katholieke Kerk), en Paulus de man van Gods Woord, dat in alle tijden één en dezelfde geest uitademt en daarom steeds hetzelfde zegt: eerst in de wet als beeld en als schaduw van wat er komt. En daarna in een geestelijke werkelijkheid, die scherp wordt getekend en gespiegeld door opnieuw de wet en de profeten. Heel de Schrift, is een scherpe spiegel en een haarfijn raamwerk van de botten en vormen en gedaante van Gods liefde. Wie minder in de liefde is en eruit valt, voelt ogenblikkelijk de scherpe botten als gemene prikken in het vlees. De wet is de tuchtmeester over het vlees, en de liefde heeft ook de wet lief. Dus het is werkelijk waar, erg onverstandig en onnadenkend, en een veeg teken aan de wand van onze tijd, om Paulus te laten buikspreken door hem te laten zeggen, dat wij in een "
wazige" spiegel kijken. Die spiegel is alléén maar wazig, omdat je daar het woordje wazig invoegt, en zodoende het zicht kwijt raakt. Maar het staat er scherp: een spiegel in een duistere rede. Dat is: de lijnen staan scherp afgetekend, maar we moeten er nog over nadenken wat dat wil zeggen naar de geest. Want alle verborgenheden Gods woorden in de Geest openbaar. Wat ik hier zeg, is eenvoudig te toetsen waarheid. De mens verandert de bijbel waar hij bijstaat, en klaagt dan dat hij er minder van begrijpt. De mens met minder geloof, wordt de bijbel afgenomen.
Bedenk dat de vrijheid een zaak is van bereidwilligheid om af te stemmen op Gods wil (God boven alles) en daarna op de naaste (broeders en zusters liefhebben als jezelf) en pas daarna op wie minder naast/nabij is, de omgeving en de wereld. Waarbij elk moment iemand uit het verste ineens het meest dichtbij kan worden, niet vanwege de begeerte van de persoon, maar vanwege de uiteenlopende wegen die God geeft voor ieder mens.
De discussie over de heidenen tussen Petrus en Paulus in Handelingen 15 is een andere zaak. Petrus maakte in zijn grote stappen om het heilige zelf te gaan zuiveren, de fout om de principiële vrijwilligheid (wet op niveau van het hart) los te laten en in te wisselen voor een hypocriet vertoon van onderscheid naar uiterlijkheden en uiterlijke vormen. Dat is terug naar af, want elk verplicht gestelde zaak [ die géén overtreding is ] of die nu uiterlijk is of geestelijk, is geen liefde meer en geen vrijheid meer, maar een nieuwe vorm van knechting. Kennis is een must. Het vervolgens ook naar die kennis doen, is een zaak van afstemming zoekend convergeren. ieder op zijn tempo en niveau. Maar wel convergerend. Geen enkele samenleving slaagt erin om daarin vrijwilligheid te houden, Want op een gegeven moment wordt het van vrijwilligheid ook maatschappelijk gewenst en cultuur. Waarna volgens de wet van vrijheid, de individuen weer los gaan rukken van die onvrijheden, om iets anders te gaan doen. En zedeloosheid komt weer terug in verstand, en daarna in onverstand. Of zoals in ons geval in Nederland: totale ontredderde wetteloosheid in een diepzinnig konijnenverstand van hupsen en springen, volkomen gedreven door emotie en te felle lichten. En dat is natuurlijk slechts een subjectieve weergave die voor iemand anders niet alleen anders landt, maar ook anders is.
Mullog schreef: ↑27 dec 2021, 07:19
small brother schreef: ↑26 dec 2021, 21:12
Dat is laster. Paulus werkte als tentenmaker, en beroept zich erop tegenover de Corintiërs, dat hij zelf werkte en nooit grote verdiensten heeft gehad van de gemeente.
Maar hij ging wel naar Rome om geld in te zamelen voor zendingswerk in Spanje, als ik mij goed herinner.
Paulus hanteerde de wet van Mozes. En de wet van Mozes leert overdaad in offergezindheid. Dus is er een voortdurende stroom en druk vanuit de periferie naar het centrum. het omgekeerde is wat wij in onze eeuw doen, en dat is onwettig. Namelijk het geld vanuit het centrum naar de periferie brengen. Dat is de facto een welvaartsgeloof, dat het geloof tegelijk brengt met het geld. dat kan dus nooit of te nimmer een zuiver geloof zijn. Zuiver geloof heeft geen geld nodig, en begint zichzelf te organiseren op de plek waar dat geloof is. Dat heeft dus absoluut geen geld nodig. Tenzij je er toch mee rekent dat het geloof een gedeeltelijke leugen is, en een middel en een model van manipulatie van macht en maatschappelijke beheersingssystemen. En self-fulfilling prophecies treden op, in beide richtingen.
Mullog schreef: ↑27 dec 2021, 07:19
small brother schreef: ↑26 dec 2021, 21:12
Dat komt er dan inderdaad ook nog bij die verdachtmaking: als argument gebruiken, dat Paulus het niet was, waar Paulus nadrukkelijk vermeld wij en wat hij was, Efeziërs 3:1.
Dat is geen verdachtmaking maar consensus onder theologen en historici dat deze brief waarschijnlijk niet door Paulus zelf geschreven is. Het woord "
wij" komt niet voor in Efeziërs 3.1
In mijn bijdrage ook niet; het is niet 'wij en wat', maar 'wie en wat'.
En wat betreft de historici; zij claimen beter te weten dan dan de kerk, welke brieven aan de kerk zijn nagelaten. Dat is hetzelfde als een rechter die beoordeelt dat de brief van jouw vader of jouw vriendin vals is. Moet 'ie vooral zelf bepalen en weten, maar voor jou zal toch altijd een meer persoonlijk niveau gelden, wat daarvan waar is of onwaar. Want toevallig weet jij dat die rechter consequent en liefdevol steeds oordeelt in naam van de ex van je vader of je vriendin. Dat is dus een tegenstander in de basis. En alleen al dat laatste zou je best wat kritischer mogen maken tegenover die vermeende historici: zij geloven God niet, zij geloven graag fabeltjes, en boven alles: wat zij stellen en roepen, is los geblaat; niet gefundeerd op feiten, maar om bewijsbaar gefabriceerde theorieën omgeven door aannames en vermeende stelligheden. En alles wat ik zeg, mag je overboord gooien, als je je voorneemt in zult zetten om gewoon wat kritischer tegenover alles te staan wat je hoort en meent te denken. En zo niet, dan gaan we gewoon de moeizame weg van zoekende tegenstellingen in polemieken.