Bespreking van het boek Job (o.a. als literair werk).

[Petra]

Wat doen we met Elihu? Hoe past hij in de loop van het verhaal? Hij wordt vaak gezien als een latere toevoeging.

In de derde cyclus ontbreekt Zophar. Volgens sommigen heeft hij de pleiterik gemaakt. Maar gezien het extreem lange antwoord van Job veronderstellen anderen dat Zophar's reactie begint bij 27:7 of 27:13.

Ik heb je video bekeken. Goeie prater die Rabbi Yitzchak Breitowitz
Volgens hem heeft Zohar idd. de benen genomen.

Elihu werd door hem wel genoemd maar meer dan ook niet.
Wel opvallend is dat net nadat Elihu vertelt dat God onbereikbaar is, God zelf op het toneel verschijnt. Daarmee laat ie dus blijken dat ook Elihu het niet juist heeft.

[Willempie]

Ik heb je video bekeken. Goeie prater die Rabbi Yitzchak Breitowitz
Volgens hem heeft Zohar idd. de benen genomen.

Elihu werd door hem wel genoemd maar meer dan ook niet.
Wel opvallend is dat net nadat Elihu vertelt dat God onbereikbaar is, God zelf op het toneel verschijnt. Daarmee laat ie dus blijken dat ook Elihu het niet juist heeft.

Mogelijk vind je beschouwing door Henk binnendijk ook interessant. Ik ken Henk als een zeer oprecht en wijs mens.

https://youtu.be/BRrrCwPHy84

[Mart]

https://youtu.be/e9LB47o4Q9M

Voor degenen die nog een klein uurtje over hebben ergens. Een heel interessante uitleg van het boek Job.
Engelstalig.

Om een indruk te krijgen van deze lange video zou je vanaf de 20e minuut tot ongeveer de 30e kunnen beluisteren.

Heb de video bekeken. Ja, dat is de joodse manier van omgaan met teksten en die verschilt nogal van de christelijke benadering (zoals bijv. die hierboven).

[Petra]

Mogelijk vind je beschouwing door Henk binnendijk ook interessant. Ik ken Henk als een zeer oprecht en wijs mens.

Oké, thanks.

[Petra]

...in Job wordt de idee van een God die goeden loont en slechten straft nu juist vrij uitgebreid ontmanteld. De strekking in Job is dat het lijden een mysterie is, dat zowel goeden als kwaden kan treffen, dat er geen sprake is van een soort ruilhandel en dat je in vertrouwen je eigen weg met Hem daarin zal moeten vinden.
Die weddenschap met de satan is hoogstverschijnlijk een wat bizarre constructie om Job zonder echte reden in dat lijden te storten en om zijn vrienden voor de lezer wat bespottelijk over doen te komen. Er wordt in de rest van het verhaal en de andere bijbelse geschriften dan ook helemaal niet meer op teruggekomen. Ergo: laat die weddenschap weg en je houdt nog steeds een goedlopend en compleet boek over.

Die weddenschap vond ik ook vreemd.
Het had idd ook weggelaten kunnen worden, maar het is een hoogstaand en goed doordacht literair werk.. dus rest wel de vraag .. waarom dan toch ervoor kiezen om het zo te verwoorden.

Ik zie die Satan als de verpersoonlijking van narigheid/tegenslag e.d. en de God als de verpersoonlijking van het goede.
Hoe je daar een weddenschap in verweeft die klinkt alsof God toestemming geeft voor alle ellende .. wetende dat Job rechtvaardig is en wetende dat het onverdiend is... dat is wat het bizar maakt.

[Piebe Paulusma]

...in Job wordt de idee van een God die goeden loont en slechten straft nu juist vrij uitgebreid ontmanteld. De strekking in Job is dat het lijden een mysterie is, dat zowel goeden als kwaden kan treffen, dat er geen sprake is van een soort ruilhandel en dat je in vertrouwen je eigen weg met Hem daarin zal moeten vinden.
Die weddenschap met de satan is hoogstverschijnlijk een wat bizarre constructie om Job zonder echte reden in dat lijden te storten en om zijn vrienden voor de lezer wat bespottelijk over doen te komen. Er wordt in de rest van het verhaal en de andere bijbelse geschriften dan ook helemaal niet meer op teruggekomen. Ergo: laat die weddenschap weg en je houdt nog steeds een goedlopend en compleet boek over.

Die weddenschap vond ik ook vreemd.
Het had idd ook weggelaten kunnen worden, maar het is een hoogstaand en goed doordacht literair werk.. dus rest wel de vraag .. waarom dan toch ervoor kiezen om het zo te verwoorden.

Ik zie die Satan als de verpersoonlijking van narigheid/tegenslag e.d. en de God als de verpersoonlijking van het goede.
Hoe je daar een weddenschap in verweeft die klinkt alsof God toestemming geeft voor alle ellende .. wetende dat Job rechtvaardig is en wetende dat het onverdiend is... dat is wat het bizar maakt.

Het boek Job wijst naar het lijden van Christus en dat was geen lijden om het lijden maar lijden opdat iedereen verlost werd. Net als een zaad dat breekt opdat er een bloem uit kan groeien die prachtig bloeit en mooier is dan het zaad ooit was. Zodra we de bloem zien wenen we niet meer om het zaadje.

[Robert Frans]

Die weddenschap vond ik ook vreemd.
Het had idd ook weggelaten kunnen worden, maar het is een hoogstaand en goed doordacht literair werk.. dus rest wel de vraag .. waarom dan toch ervoor kiezen om het zo te verwoorden.

Ik zie die Satan als de verpersoonlijking van narigheid/tegenslag e.d. en de God als de verpersoonlijking van het goede.
Hoe je daar een weddenschap in verweeft die klinkt alsof God toestemming geeft voor alle ellende .. wetende dat Job rechtvaardig is en wetende dat het onverdiend is... dat is wat het bizar maakt.

Als we deze 'literaire theorie' van mij blijven volgen, dan denk ik dat het juist precies om dat bizarre te doen was. God handelt vrij onbegrijpelijk in het verhaal, maar Jobs vrienden doen hun best om het zo eenvoudig mogelijk te verklaren en desnoods Job zelf de schuld te geven.
Zij weten natuurlijk niet de ware toedracht, dus dat Job écht onschuldig is en eigenlijk in zijn recht staat, maar zitten zo vast in hun verklaringen, dat het op ons lezers wat bespottelijk overkomt. Zij verdedigen duidelijk een God die niet bestaat en ook nooit bestaan heeft.

Aan het eind gebeurt er ook iets bijzonders. Nadat Job zegt het zwijgen erop toe te leggen na Gods verhandeling over zijn schepping (en die overgave van Job zou je zelfs nog als cynisch kunnen lezen: 'Goed, ik houd mijn mond wel, met U valt blijkbaar toch niet te praten'), geeft God hem het tweevoudige terug van wat hem afgenomen was. Een klein detail zo het schijnt, maar volgens de Wet van Mozes moest je bij een diefstal het gestolen goed dubbel vergoeden.
Het verhaal lijkt hier dus te impliceren dat God het echt met Job wilde goedmaken, dat Hij vond dat Job dat lijden niet verdiend had en hem iets afgenomen was wat hem rechtens toebehoorde. God zegt ook dat Job onberispelijk over Hem gesproken heeft, dus ook tijdens zijn aanklachten, en dat zijn vrienden dat níét hadden gedaan.

Je zou ook drie godsbeelden in het verhaal kunnen lezen, de disputerende God in de inleiding, de beschuldigende God in wat die vrienden zeggen en de machtige God in het slotgedeelte.
Want in de inleiding en het slotgedeelte slaat God steeds een heel andere toon aan; alsof het daadwerkelijk twee personages zijn die niet van elkaar weten. Een theorie zegt dat het slotgedeelte een latere toevoeging is, maar ik weet niet in hoeverre die ingang heeft in het theologische denken.
Maar uiteindelijk blijkt geen van deze godsbeelden echt God compleet te vatten, is ons denken over Hem veel te beperkt om alle antwoorden te kunnen weten, en naar mijn idee is onder meer dat de kernboodschap van Job.

[Mart]

Die weddenschap vond ik ook vreemd.

HaSatan betekent 'tegenstander', 'aanklager' -- dat is z'n taak als één van God's zonen. Dat hij betoogt dat Job wellicht niet zo rechtvaardig is als de Rechter zonder bewijsmateriaal suggereerde, is simpelweg een goed punt waarin JHWH terecht meeging.

[small brother]

De strekking in Job is dat het lijden een mysterie is, dat zowel goeden als kwaden kan treffen, dat er geen sprake is van een soort ruilhandel en dat je in vertrouwen je eigen weg met Hem daarin zal moeten vinden.

Die weddenschap vond ik ook vreemd.
Het had idd ook weggelaten kunnen worden, maar het is een hoogstaand en goed doordacht literair werk.. dus rest wel de vraag .. waarom dan toch ervoor kiezen om het zo te verwoorden.

Ik zie die Satan als de verpersoonlijking van narigheid/tegenslag e.d. en de God als de verpersoonlijking van het goede.
Hoe je daar een weddenschap in verweeft die klinkt alsof God toestemming geeft voor alle ellende .. wetende dat Job rechtvaardig is en wetende dat het onverdiend is... dat is wat het bizar maakt.

God presenteert de heerlijkheden Gods op aarde. De satan werpt de waarheid tegen dat het eenvoudig is om dat een heerlijkheid te noemen, omdat ook Gods zegen op die heerlijkheid rust.

God bewijst dan aan de satan dat de heerlijkheid juist geestelijk is, ook al toont die zich in materie. En de satan liegt precies op dezelfde wijze als tegen Eva: zie zeker zult u niet sterven. En hier: zie zeker zal Job God vervloeken.

En net als toen bij Eva, krijgt de satan ruimte om zijn ding te doen, want God heeft zich verbonden met de Geest in Job. En anders dan bij Eva en Adam, overwint Job.

En precies dat overwinnen geeft denk ik de essentie van dit boek weer. De moraal is die van Salomo in Prediker, wat Robert Frans een mysterie noemt: houdt je aan de wet van God, want het leven geeft niet beloningen/lijden naar uiterlijke verwachtingen. Met daarbij het belangrijkste: God is trouw en houdt zich aan de wet en de regels van rechtvaardigheid. Dat is een boodschap voor volharding en verwachting en trouw in geloof en hoop. Hat is om Christus: heel de bijbel is geschreven met het oog op Christus. Meestal wordt Christus gespiegeld in de profeten en het meest in de profeet David, die in feite het rolmodel was voor Christus. Maar hier in Job krijgt Christus een spiegel van God over de rechtvaardigheid van God: Job wordt alleen tijdelijk verdrukt, en wordt wel degelijk verlost, en beloond naar zijn geestelijke offerande. Job was mens, en bleef rechtvaardig, als mens. Dat was ook, naar de mens gesproken, de weg die Christus moest gaan.

En alles wat voor Christus geldt, is van toepassing ook op ons. Want wij worden geroepen om Christus' navolgers te zijn.

[Piebe Paulusma]

Die weddenschap vond ik ook vreemd.

HaSatan betekent 'tegenstander', 'aanklager' -- dat is z'n taak als één van God's zonen. Dat hij betoogt dat Job wellicht niet zo rechtvaardig is als de Rechter zonder bewijsmateriaal suggereerde, is simpelweg een goed punt waarin JHWH terecht meeging.

Goed punt!

[Piebe Paulusma]

En alles wat voor Christus geldt, is van toepassing ook op ons. Want wij worden geroepen om Christus' navolgers te zijn.

Alles? Ik zou het niet durven beweren! Maar prima, geef jezelf dan voor je vrouw zoals Christus zichzelf gaf voor de gemeente (Ef. 5:25) en wees als hem.

[J-W]

Die weddenschap vond ik ook vreemd.

HaSatan betekent 'tegenstander', 'aanklager' -- dat is z'n taak als één van God's zonen. Dat hij betoogt dat Job wellicht niet zo rechtvaardig is als de Rechter zonder bewijsmateriaal suggereerde, is simpelweg een goed punt waarin JHWH terecht meeging.

Van de God uit de bijbel wordt beweerd dat Hij alwetend is. Vreemd dat zijn zonen die eigenschap dan niet hebben, het was was voor die ene immers onbekend hoe Job op zijn beproevingen zou reageren. Overigens gaf Jezus, eveneens een zoon van God, toe dat hij niet wist wanneer het einde der tijden zou zijn. Jezus kom wel iets in de toekomst kijken, o.a wie hem zou verraden al is het niet uitgesloten dat iemand Hem getipt heeft.

[small brother]

Maar prima, geef jezelf dan voor je vrouw zoals Christus zichzelf gaf voor de gemeente (Ef. 5:25) en wees als hem.

Vanzelf. Waarom niet? Ik begrijp je knipoog niet. Want zoals Christus zich overgaf in functie en daarmee bewees een waarlijk Hoofd te zijn, zo is de man gehouden zich voor zijn vrouw te geven en daarmee ook een waarlijk hoofd te zijn. En zoals iedereen weet dat wij aan Christus gehoorzaamheid verschuldigd zijn, zo weet jij uit de door jou aangehaalde tekst dat de vrouw aan de man gehoorzaamheid verschuldigd is.

Waarmee helder is, dat herstel van de vloek opvatten, als het wegnemen van de verschillende functies, taken, rollen, en het gezag,
en passant ook het gezag en het verschil van Christus en de gemeente wegneemt.

Efeziers 5:22
Gij vrouwen, weest aan uw eigen mannen onderdanig, gelijk aan den Heere;
Want de man is het hoofd der vrouw, gelijk ook Christus het Hoofd der Gemeente is; en Hij is de Behouder des lichaams.
Daarom, gelijk de Gemeente aan Christus onderdanig is, alzo ook de vrouwen aan haar eigen mannen in alles.
Gij mannen, hebt uw eigen vrouwen lief, gelijk ook Christus de Gemeente liefgehad heeft, en Zichzelven voor haar heeft overgegeven;

[Balthasar]

HaSatan betekent 'tegenstander', 'aanklager' -- dat is z'n taak als één van God's zonen. Dat hij betoogt dat Job wellicht niet zo rechtvaardig is als de Rechter zonder bewijsmateriaal suggereerde, is simpelweg een goed punt waarin JHWH terecht meeging.

Van de God uit de bijbel wordt beweerd dat Hij alwetend is. Vreemd dat zijn zonen die eigenschap dan niet hebben, het was was voor die ene immers onbekend hoe Job op zijn beproevingen zou reageren. Overigens gaf Jezus, eveneens een zoon van God, toe dat hij niet wist wanneer het einde der tijden zou zijn. Jezus kom wel iets in de toekomst kijken, o.a wie hem zou verraden al is het niet uitgesloten dat iemand Hem getipt heeft.

Alwetendheid van God komt nauwelijks in de Bijbel voor, zeker niet in grote delen van het OT.

[Piebe Paulusma]

Maar prima, geef jezelf dan voor je vrouw zoals Christus zichzelf gaf voor de gemeente (Ef. 5:25) en wees als hem.

Vanzelf. Waarom niet? Ik begrijp je knipoog niet. Want zoals Christus zich overgaf in functie en daarmee bewees een waarlijk Hoofd te zijn, zo is de man gehouden zich voor zijn vrouw te geven en daarmee ook een waarlijk hoofd te zijn. En zoals iedereen weet dat wij aan Christus gehoorzaamheid verschuldigd zijn, zo weet jij uit de door jou aangehaalde tekst dat de vrouw aan de man gehoorzaamheid verschuldigd is.

Waarmee helder is, dat herstel van de vloek opvatten, als het wegnemen van de verschillende functies, taken, rollen, en het gezag,
en passant ook het gezag en het verschil van Christus en de gemeente wegneemt.

Efeziers 5:22
Gij vrouwen, weest aan uw eigen mannen onderdanig, gelijk aan den Heere;
Want de man is het hoofd der vrouw, gelijk ook Christus het Hoofd der Gemeente is; en Hij is de Behouder des lichaams.
Daarom, gelijk de Gemeente aan Christus onderdanig is, alzo ook de vrouwen aan haar eigen mannen in alles.
Gij mannen, hebt uw eigen vrouwen lief, gelijk ook Christus de Gemeente liefgehad heeft, en Zichzelven voor haar heeft overgegeven;

Dank voor je reactie en verder wou ik het er maar bij laten. Doe de groeten aan het hoofd van je vrouw!

[Petra]

Maar prima, geef jezelf dan voor je vrouw zoals Christus zichzelf gaf voor de gemeente (Ef. 5:25) en wees als hem.

Vanzelf. Waarom niet? Ik begrijp je knipoog niet. Want zoals Christus zich overgaf in functie en daarmee bewees een waarlijk Hoofd te zijn, zo is de man gehouden zich voor zijn vrouw te geven en daarmee ook een waarlijk hoofd te zijn. En zoals iedereen weet dat wij aan Christus gehoorzaamheid verschuldigd zijn, zo weet jij uit de door jou aangehaalde tekst dat de vrouw aan de man gehoorzaamheid verschuldigd is.

Waarmee helder is, dat herstel van de vloek opvatten, als het wegnemen van de verschillende functies, taken, rollen, en het gezag,
en passant ook het gezag en het verschil van Christus en de gemeente wegneemt.

Efeziers 5:22
Gij vrouwen, weest aan uw eigen mannen onderdanig, gelijk aan den Heere;
Want de man is het hoofd der vrouw, gelijk ook Christus het Hoofd der Gemeente is; en Hij is de Behouder des lichaams.
Daarom, gelijk de Gemeente aan Christus onderdanig is, alzo ook de vrouwen aan haar eigen mannen in alles.
Gij mannen, hebt uw eigen vrouwen lief, gelijk ook Christus de Gemeente liefgehad heeft, en Zichzelven voor haar heeft overgegeven;

Dit topic gaat over het boek Job.
Om nou in elk topic mij op de hielen te zitten met gedram van dit soort vrouwonvriendelijke, discriminerende teksten vind ik erg vervelend.

Niet omdat ik vind dat het verboden moet zijn om een persoonlijke mening te verkondigen hoor, (mits je het als persoonlijke mening brengt ) maar omdat ik geen theologische inbreng mocht bijdragen aan het gesprek daarover in het besloten deel vind ik het niet nodig om me dat dan in andere topics onder de neus te wrijven.
Het heeft namelijk helemaal niks met het boek Job te maken.

[Bonjour]

[modbreak Bonjour] We gaan hier on-topic door zonder afdwalingen richting rolman-vrouw

[Willempie]

En het onderwerp blijft razend interessant en leerzaam!

[small brother]

Dit topic gaat over het boek Job.
op de hielen te zitten met gedram van dit soort vrouwonvriendelijke, discriminerende teksten vind ik erg vervelend.
(mits je het als persoonlijke mening brengt )
Het heeft namelijk helemaal niks met het boek Job te maken.

De inhoud was de weg van Job achter Christus aan, die ook een weg is van Christus achter Job aan.

God presenteert de heerlijkheden Gods op aarde. De satan werpt de waarheid tegen dat het eenvoudig is om dat een heerlijkheid te noemen, omdat ook Gods zegen op die heerlijkheid rust.

God bewijst dan aan de satan dat de heerlijkheid juist geestelijk is, ook al toont die zich in materie. En de satan liegt precies op dezelfde wijze als tegen Eva: zie zeker zult u niet sterven. En hier: zie zeker zal Job God vervloeken.

En net als toen bij Eva, krijgt de satan ruimte om zijn ding te doen, want God heeft zich verbonden met de Geest in Job. En anders dan bij Eva en Adam, overwint Job.

En precies dat overwinnen geeft denk ik de essentie van dit boek weer. De moraal is die van Salomo in Prediker, wat Robert Frans een mysterie noemt: houdt je aan de wet van God, want het leven geeft niet beloningen/lijden naar uiterlijke verwachtingen. Met daarbij het belangrijkste: God is trouw en houdt zich aan de wet en de regels van rechtvaardigheid. Dat is een boodschap voor volharding en verwachting en trouw in geloof en hoop. Hat is om Christus: heel de bijbel is geschreven met het oog op Christus. Meestal wordt Christus gespiegeld in de profeten en het meest in de profeet David, die in feite het rolmodel was voor Christus. Maar hier in Job krijgt Christus een spiegel van God over de rechtvaardigheid van God: Job wordt alleen tijdelijk verdrukt, en wordt wel degelijk verlost, en beloond naar zijn geestelijke offerande. Job was mens, en bleef rechtvaardig, als mens. Dat was ook, naar de mens gesproken, de weg die Christus moest gaan.

En alles wat voor Christus geldt, is van toepassing ook op ons. Want wij worden geroepen om Christus' navolgers te zijn.

Zie je het? Alles is inhoudelijk, en wat je stoort was het enige dat als vraag overeind bleef binnen die inhoud. In het kader van Christus navolgen, is relevant dat geen enkele man of vrouw zich z'n eigen mening aantrekt en eigen maakt als bovengeschikt aan de mening van God. En in het kader van de inhoud is relevant dat ook Christus voorbeelden gespiegeld kreeg van de weg die God vraagt van de mens. Job was een toonbeeld van de gerechtigheid van God, die zich niet laat spiegelen aan de gerechtigheid zoals wij die meekrijgen en zien op aarde. Dat vervolgens de mensen er andere gedachten over hebben bewijzen de vrienden van Job. Maar God brengt je terug op het spoor van gehoorzaamheid - als je daar gevoelig voor bent. Neem het niet van mij aan, want de bijbel is niet wat ik heb geventileerd als mening. maar de bijbel biedt onweerlegbare waarheid, en de bijbel heeft het hoogste gezag. En dat hoef je niet aan te nemen, want de bijbel zelf waarschuwt dat dat gezag en die waarheid de natuurwetten van God beschrijven, zodat je vroeg of laat zeker in de gevolgen van het gehoorzamen loopt, of anders in de gevolgen van het niet gehoorzamen.

Job 27 God dondert met Zijn stem zeer wonderlijk; Hij doet grote dingen, en wij begrijpen ze niet.
Job 40 Zult gij ook Mijn oordeel te niet maken? Zult Gij Mij verdoemen, opdat gij rechtvaardig zijt?
Hebt gij een arm gelijk God? En kunt gij, gelijk Hij, met de stem donderen?

En in Job 40 bewijst God dan ook hoe het sprookje met de claim dat het boek Job een sprookje is, als sprookje wordt afgeserveerd met wetenschap van de bovenste plank: in datzelfde hoofdstuk Job 40 wordt verwezen naar de dinosaurus, die pas in de 19e eeuw wordt ontdekt ooit bestaan te hebben. Tot dat moment was Job fantastische praat. Na dat moment bewijst het, en verwijst het de theorie dat de mens de dino niet gekend kan hebben naar het rijk der fabelen. Hoewel; ook voor die tijd al wel, maar toen wist men inderdaad nog niet van dinosaurussen af, behalve dan via het boek van Job. En de les, is eigenlijk meer algemeen, dat de mens zich te snel gedachten maakt over het begrijpen en weten, terwijl God steeds weer laat zien dat de mens maar erg beperkt is in het begrijpen en het weten, zodat ook de allermeest wijze van allen, Salomo, verzucht dat ons niets anders rest dan maar de geboden van God te onderhouden. Wat dan weer direct een toepassing geeft over wat je zo ergert. Dat is altijd on-topic zolang jouw ergernis online is.

[Mart]

En in Job 40 bewijst God dan ook hoe het sprookje met de claim dat het boek Job een sprookje is, als sprookje wordt afgeserveerd met wetenschap van de bovenste plank: in datzelfde hoofdstuk Job 40 wordt verwezen naar de dinosaurus.

Je bent nogal stellig, ondanks dat בהמות hier gewoon als meervoud kan worden gelezen van בְּהֵמָה of als collectivum, zoals het wordt begrepen door de LXX: ιδου θηρια παρα σοι, χορτυν ισα βουσιν εσθιουσιν -- '"zie de beesten met je", vergelijkbaar met Ibn Ezra en het Aramese Targoem, waar het de naam van elk groot beest is. Indien het een specifiek beest zou zijn - hetgeen eveneens mogelijk is - dan gaan de meesten uit van een olifant, een nijlpaard, etc. De dino's stierven zo'n 65.000.000 miljoen jaar geleden uit, terwijl de homo habilis (de eerste mens) pas zo'n 2.000.000 jaar geleden op het toneel verscheen en niet tegelijk met Job (עמך), maar jij gaat desondanks stellig uit van een dinosaurus en noemt het vervolgens notabene ook nog "wetenschap van de bovenste plank" .

Overigens is het helemaal geen probleem dat Job wellicht niet historisch is, aangezien ook legenden, mythen en sprookjes grote wijsheid kunnen bevatten.

[Petra]

Je bent nogal stellig, ondanks dat בהמות hier gewoon als meervoud kan worden gelezen van בְּהֵמָה of als collectivum, zoals het wordt begrepen door de LXX: ιδου θηρια παρα σοι, χορτυν ισα βουσιν εσθιουσιν -- '"zie de beesten met je", vergelijkbaar met Ibn Ezra en het Aramese Targoem, waar het de naam van elk groot beest is. Indien het een specifiek beest zou zijn - hetgeen eveneens mogelijk is - dan gaan de meesten uit van een olifant, een nijlpaard, etc. De dino's stierven zo'n 65.000.000 miljoen jaar geleden uit, terwijl de homo habilis (de eerste mens) pas zo'n 2.000.000 jaar geleden op het toneel verscheen en niet tegelijk met Job (עמך), maar jij gaat desondanks stellig uit van een dinosaurus en noemt het vervolgens notabene ook nog "wetenschap van de bovenste plank" .

Overigens is het helemaal geen probleem dat Job wellicht niet historisch is, aangezien ook legenden, mythen en sprookjes grote wijsheid kunnen bevatten.

In het artikel van de TS worden het de oermonsters Behemot en Leviathan genoemd, die, hoewel ze zonder meer tot schepselen zijn gereduceerd, de chaotische krachten in de schepping belichamen.
Wat ik de meest redelijke interpretatie vind.

Op wikipedia lees ik:
https://nl.wikipedia.org/wiki/Behemoth_(Bijbel)

De behemoth (Hebreeuws: בְּהֵמוֹת bəhemôt) is een reusachtig dier dat beschreven wordt in Job 40:15-41:26 in de Hebreeuwse Bijbel. Volgens de beschrijving is het de koning der zoogdieren, naast Ziz, koning der vogels, en Leviathan, koning der vissen. De behemoth komt ook voor in de apocriefen van het Oude Testament en pseudepigrafen, zoals in 1 Henoch 60 en 4 Ezra 6:49-52.

In literaire taal gebruikt men soms het woord behemot(h) om iets aan te duiden dat extreem groot, log of inefficiënt is

Mythologisch dier
Of de kolos een echt bestaand dier is of de weergave van een mythisch wezen met bovennatuurlijke proporties en krachten is in het onderzoek omstreden. De behemoth zou het product kunnen zijn van de fantasie van de auteur van het boek Job, bedoeld als een symbool voor de macht van God

Gisela Fuchs herkent zowel een zoölogische soort als een soort chaos in de behemoth.


Dinosauriër
Sommige jongeaardecreationisten geloven dat het om een sauropode dinosauriër gaat. De Nederlandse bioloog en theoloog Willem Ouweneel oppert dat de brontosaurus, die inderdaad een stevige staart had, mogelijk als inspiratie voor de behemoth diende. Deze dieren leefden echter nooit tegelijk met de mens.

[Mart]

In het artikel van de TS worden het de oermonsters Behemot en Leviathan genoemd, die, hoewel ze zonder meer tot schepselen zijn gereduceerd, de chaotische krachten in de schepping belichamen.
Wat ik de meest redelijke interpretatie vind.

Waarom vind je dat de meest redelijke? Behemot is gewoon het meervoud van behemah - wat een beest is - en past in die letterlijke zin heel goed binnen de context van Job, waarbij het meervoud wordt gebruikt (zoals zovaak in het Hebreeuws) om de grootte of kracht te onderstrepen. Het betreft in de letterlijke zin gewoon een enorm plantenetend beest met hangende staart (of iets anders hangends) dat rondom het water dat niet bang is voor een ruwe rivier. Ik denk dan meteen aan een nijlpaard of olifant. Het zijn voornamelijk de jonge aarde creationisten die op de proppen komen met dinosauriërs, maar die zijn wetenschappelijk aantoonbaar niet met Job (עמך) verschenen. Dus die kunnen wetenschappelijk gewoon naar de kantlijn worden verwezen.

Daarnaast verwijst de oude Septuagint terecht naar ιδου θηρια παρα σοι, χορτυν ισα βουσιν εσθιουσιν -- '"zie de beesten met je" vergelijkbaar met het oude Aramese Targoem. Andere relatief oude bronnen, zoals het door wiki vermeldde 4 Ezra 6:49-52 hebben er het eveneens over, maar geven verder geen duidelijkheid over welke beesten het gaat.

[Petra]

In het artikel van de TS worden het de oermonsters Behemot en Leviathan genoemd, die, hoewel ze zonder meer tot schepselen zijn gereduceerd, de chaotische krachten in de schepping belichamen.
Wat ik de meest redelijke interpretatie vind.

Waarom vind je dat de meest redelijke?

Omdat er imo goed wordt uitgelegd dat het niet om ons bekende bestaande dieren gaat maar om oermonsters die de chaotische krachten belichamen.
"Het betreft geen creatio ex nihilo. Integendeel, de chaos bleek de initieel aanwezige kosmische macht." De chaos was voorgegeven, primordiaal vóór de schepping".

Het zijn voornamelijk de jonge aarde creationisten die op de proppen komen met dinosauriërs, maar die zijn wetenschappelijk aantoonbaar niet met Job (עמך) verschenen. Dus die kunnen wetenschappelijk gewoon naar de kantlijn worden verwezen.

Dat had ik geciteerd uit wikipedia in de post waar je op reageert.

[Mart]

Waarom vind je dat de meest redelijke?

Omdat er imo goed wordt uitgelegd dat het niet om echt bestaande dieren gaat om oermonsters die de chaotische krachten belichamen.
"Het betreft geen creatio ex nihilo. Integendeel, de chaos bleek de initieel aanwezige kosmische macht."De chaos was voorgegeven, primordiaal vóór de schepping".

Ik vind het redelijker dat er naar bestaande beesten wordt verwezen. Als gezegd, is behemot gewoon het meervoud van behemah - wat een beest is - en past in die letterlijke zin heel goed binnen de context van Job, waarbij het meervoud wordt gebruikt (zoals zovaak in het Hebreeuws) om de grootte of kracht te onderstrepen. Het betreft in de letterlijke zin gewoon een enorm plantenetend beest met hangende staart (of iets anders hangends) rondom het water dat niet bang is voor een ruwe rivier. Ik denk dan meteen aan een nijlpaard of olifant.
Daarnaast verwijst de oude Septuagint terecht naar ιδου θηρια παρα σοι, χορτυν ισα βουσιν εσθιουσιν -- '"zie de beesten met je" vergelijkbaar met het oude Aramese Targoem. Ik zie niet waarom het om oermonsters zou moeten gaan die op hun beurt de chaotische krachten belichamen.

Het zijn voornamelijk de jonge aarde creationisten die op de proppen komen met dinosauriërs, maar die zijn wetenschappelijk aantoonbaar niet met Job (עמך) verschenen. Dus die kunnen wetenschappelijk gewoon naar de kantlijn worden verwezen.

Dat had ik geciteerd uit wikipedia in de post waar je op reageert.

Dat zag ik, maar het kan wetenschappelijk meteen naar de kantlijn worden verwezen.

[Pablo Christiani]

Het literaire werk Job langs een wetenschappelijke meetlat houden levert uitsluitend hoongelach op.

Job 39:9 (39-12) Zal de eenhoorn u willen dienen? Zal hij vernachten aan uw kribbe? Job 39:10 (39-13) Zult gij den eenhoorn met zijn touw aan de voren binden? Zal hij de laagten achter u eggen? Job 39:11 (39-14) Zult gij op hem vertrouwen, omdat zijn kracht groot is, en zult gij uw arbeid op hem laten? Job 39:12 (39-15) Zult gij hem geloven, dat hij uw zaad zal wederbrengen, en vergaderen [tot] uw dorsvloer? (SV)

Het boek Job is een vooruitwijzing naar het lijden van Christus, zo zwaar beproefd worden en toch Jahweh niet vloeken!