Doordenken

[Petra]

Als ik Bastiaan zie schrijven over een 'Leap of Faith"... krijg ik daar niet het gevoel van dat het geloof uit doordenken is gekomen, eerder.. ik krijg het toch allemaal niet bedacht en gekend..dus hopla.

Maar goed..
De aanname dat ik zondig ben.
Vanuit de gedachte... niets menselijks is ons vreemd en niemand is perfect.. denk ik sja.. iedereen zondig, kan best.
Dus zo moeilijk vind ik die aanname niet.
Maar dan.. wat maakt het uit dan ?

Stel dat je uitgaat van de zondigheid, dan kan je doordenken wat te doen in die situatie. Jijzelf bepaalt “wat maakt het uit”, een ander voert het weer naar andere gedachten.

Stel dat.... kan ik in de regel best aardig in meegaan.

Aristoteles* werkt voor mij prima en ik zal vast niet de enige zijn. Dus ik denk dat je niet gelovig hoeft te zijn om het zondig idee door te denken.
Maar goed, naar wat ik van de (vooral orthodox) gelovigen heb gelezen drukt het zondebesef nogal zwaar. En dan vooral ook de zondes van andere mensen. Maar.. zijn de meningen weer verdeeld over wat er nou of niet allemaal ernstige zondes zijn.

* Het is een teken van een ontwikkelde geest om met een gedachte te kunnen spelen zonder die te accepteren

[hopper]

Stel dat.... kan ik in de regel best aardig in meegaan.

Aristoteles* werkt voor mij prima en ik zal vast niet de enige zijn. Dus ik denk dat je niet gelovig hoeft te zijn om het zondig idee door te denken.
Maar goed, naar wat ik van de (vooral orthodox) gelovigen heb gelezen drukt het zondebesef nogal zwaar. En dan vooral ook de zondes van andere mensen. Maar.. zijn de meningen weer verdeeld over wat er nou of niet allemaal ernstige zondes zijn.

* Het is een teken van een ontwikkelde geest om met een gedachte te kunnen spelen zonder die te accepteren

Ik vind dat zo'n merkwaardige uitspraak van Aristoteles. Ik ben toch niet mijn gedachten? En hoe moet ik met gedachten spelen?
Aristoteles zal het vast wel goed bedoeld hebben, maar wie zo'n uitspraak doet zet nog altijd het denken op de troon.

[Mart]

Ik zie het religieuze denken als minderwaardig ten opzichte van het volwassen omgaan met de werkelijkheid. Het leven dwingt ieder mens normaal gesproken met de harde realiteit om te gaan, maar de religieuze mens schuift een vals hoopgevend plaatje tussen henzelf de harde werkelijkheid waarmee de confrontatie wordt verzacht.

Ik zie het niet als minderwaardig, maar als identificerend en verstarrend. Is er bijvoorbeeld in het religieuze denken van een mens besloten dat God homoseksualiteit een gruwel is en dat de man de baas is over de vrouw (Zeg maar het SGP denken) , dan geeft dat een identificatie en een bevroren toestand.

Maar niet alle christenen zijn zo.

Ik gebruikte het woord "minderwaardig" omdat de TS het woord "meerwaarde" hanteerde. Maar je hebt gelijk: identificerend en verstarrend zijn betere termen.

[Leon]

Ik kan wel zeggen toen ik ging doordenken werd ik atheïst....dit ter info...

Wat waren dan bijvoorbeeld jou overwegingen bij “ik ben zondig”?

[callista]

Ik ben niet zondig...ik ben gewoon een mens die af en toe wel "fouten" maakt, maar dat zie ik ook om er iets van te leren.
Wie nooit fouten maakt leert niets m.i.

Maar met zonde heeft dat niets te maken...het wordt zonde vind ik een christelijk dogma....dat verwerp ik...

[Leon]

Stel dat je uitgaat van de zondigheid, dan kan je doordenken wat te doen in die situatie. Jijzelf bepaalt “wat maakt het uit”, een ander voert het weer naar andere gedachten.

Stel dat.... kan ik in de regel best aardig in meegaan.

Aristoteles* werkt voor mij prima en ik zal vast niet de enige zijn. Dus ik denk dat je niet gelovig hoeft te zijn om het zondig idee door te denken.
Maar goed, naar wat ik van de (vooral orthodox) gelovigen heb gelezen drukt het zondebesef nogal zwaar. En dan vooral ook de zondes van andere mensen. Maar.. zijn de meningen weer verdeeld over wat er nou of niet allemaal ernstige zondes zijn.

* Het is een teken van een ontwikkelde geest om met een gedachte te kunnen spelen zonder die te accepteren

Die “wat maakt het uit” is onverschilligheid, en dat is voor mij niet meer acceptabel.

[Leon]

Ik ben niet zondig...ik ben gewoon een mens die af en toe wel "fouten" maakt, maar dat zie ik ook om er iets van te leren.
Wie nooit fouten maakt leert niets m.i.

Maar met zonde heeft dat niets te maken...het wordt zonde vind ik een christelijk dogma....dat verwerp ik...

Dus 1 denkhandeling: zonde is christelijk dogma, dus verwerp ik dat.

Doordenken is dan bijvoorbeeld, waar bestaat de zondigheid uit? Is dat bijvoorbeeld dat ik niet weet wat ik doe, welke consequenties mijn handelen hebben, hoe rechtvaardig ik ben in het geheel van mijn leven?

[Leon]

Ik zie het religieuze denken als minderwaardig ten opzichte van het volwassen omgaan met de werkelijkheid. Het leven dwingt ieder mens normaal gesproken met de harde realiteit om te gaan, maar de religieuze mens schuift een vals hoopgevend plaatje tussen henzelf de harde werkelijkheid waarmee de confrontatie wordt verzacht. Het vergt moed geen theist te zijn.

In mijn argument staat juist dat religie de werkelijkheid erger maakt, het geeft een noodzaak tot doordenken. Dus ik snap jouw tegenwerping niet.

[Leon]

Ik denk van niet omdat in atheisme een gedachte zit “er is niets mis met mij” en “het ligt aan anderen”, die volgens mij alleen in religie bestreden wordt, een kwelling natuurlijk.

Juist omdat ik atheïst was kon ik in vrijheid mijn eigen positie ten opzichte van de wereld bepalen.
Ik had geen bijbedoelingen zoals een hiernamaals of een God die ik te vriend moest houden.
Zodoende ontdekte ik 40 jaar terug dat ik in geestelijke zin veranderde als ik mijn houding ten opzichte van anderen veranderde.

Deze geestelijke ontwikkeling was niet mogelijk geweest middels 'doordenken' of uren lezen in religieuze boeken.
Maar de eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat er ook christenen zijn die dat principe waar ik hier over schrijf ontdekken.
Religie hoeft niet perse een belemmering te zijn.

Het is ook zonder noodzaak door te denken mogelijk dat je in conceptloos kennen komt. De meerwaarde van religie is niet noodzakelijk op zich.

[Petra]

Stel dat.... kan ik in de regel best aardig in meegaan.

Aristoteles* werkt voor mij prima en ik zal vast niet de enige zijn. Dus ik denk dat je niet gelovig hoeft te zijn om het zondig idee door te denken.
Maar goed, naar wat ik van de (vooral orthodox) gelovigen heb gelezen drukt het zondebesef nogal zwaar. En dan vooral ook de zondes van andere mensen. Maar.. zijn de meningen weer verdeeld over wat er nou of niet allemaal ernstige zondes zijn.

* Het is een teken van een ontwikkelde geest om met een gedachte te kunnen spelen zonder die te accepteren

Die “wat maakt het uit” is onverschilligheid, en dat is voor mij niet meer acceptabel.

Oké.

De - zondig- gedachte maakt je heel veel uit..



Om het eenvoudig te maken.. wat Callista foutjes noemt.. (die richting dacht ik ook op) dat noemen we dan zondes.
En dan denk ik vervolgens... oké. Dan zijn we allemaal zondig. En zoals Callista schreef.. foutjes leer je van.
Dat is toch duidelijk geen onverschilligheid.

Of je die foutjes nou zondig of whatever noemt ... wat maakt dat nou uit ?
Stel nou... dat iedereen zichzelf zondig zit te vinden. En dan ???

[Leon]

Die “wat maakt het uit” is onverschilligheid, en dat is voor mij niet meer acceptabel.

Oké.

De - zondig- gedachte maakt je heel veel uit..

Stel nou... dat iedereen zichzelf zondig zit te vinden.

Om het eenvoudig te maken.. wat Callista foutjes noemt.. (die richting dacht ik ook op) dat noemen we dan zondes.
En dan denk ik vervolgens... oké. Dan zijn we allemaal zondig. En zoals Callista schreef.. foutjes leer je van.
Dat is toch duidelijk geen onverschilligheid.

Ik zie dus een noodzaak tot doordenken; Wat kan ik er aan doen? In hoeverre kan ik verzoend raken met mijn zondige natuur? Welke opties heeft het leven om de kwelling te overstijgen? Als ik mijn ego opgeef, hoe help ik daar de wereld mee?

[MagereHein]

Als je werkelijk doordenkt, moet je voor jezelf eerst uitmaken: Wat is zonde? Is het dan doordacht om alleen de bijbel als woordenboek te gaan gebruiken?

[Petra]

Oké.

De - zondig- gedachte maakt je heel veel uit..

Stel nou... dat iedereen zichzelf zondig zit te vinden.

Om het eenvoudig te maken.. wat Callista foutjes noemt.. (die richting dacht ik ook op) dat noemen we dan zondes.
En dan denk ik vervolgens... oké. Dan zijn we allemaal zondig. En zoals Callista schreef.. foutjes leer je van.
Dat is toch duidelijk geen onverschilligheid.

Ik zie dus een noodzaak tot doordenken; Wat kan ik er aan doen? In hoeverre kan ik verzoend raken met mijn zondige natuur? Welke opties heeft het leven om de kwelling te overstijgen? Als ik mijn ego opgeef, hoe help ik daar de wereld mee?

Maar dat ligt er toch maar aan hoe schadelijk je zondige natuur is.
Bega je ernstige misdrijven ? Berokken je anderen veel schade of alleen jezelf of een beetje ?
Doe je maar zo'n beetje je dingetje en dansje ?

In het laatste geval.. waarom zou je moeite hebben met het verzoenen met je natuur ?
Hoe perfect moet je zijn van jezelf ???

Ik zit mezelf helemaal verzoend te voelen met mijn (zondige) natuur, maar ik hoef van mezelf niet volmaakt te zijn.

[peda]

Volgens mij is verdieping alleen mogelijk bij Gods-ontkenning. (Atheïsme) De atheïst is -indien verdieping gewenst is- op zichzelf aangewezen.
Noodzakelijkerwijs kan dat alleen middels onderzoek van 'zelf'. Ik ten opzichte van de wereld.

Maar ik praat natuurlijk in mijn eigen straatje, dat besef ik ook wel. Er zijn ook christenen die ik zie 'verdiepen' vanuit religie.
Op dit forum echter zie ik sommige christenen vastlopen in dogma. Dat is geen verdieping, maar oppervlakkigheid.

Doordenking is in mijn optiek ook prima mogelijk vanuit de negatieve theologie. Niet alleen christenen lopen vast in hun specifieke dogma's, dat geldt ook voor anderen die hun speculatieve gedachten Waarheidsgehalte toekennen. Eigenlijk baseert elke "' valide "' overtuiging op dogma's ( premissen ). Doordenking vind juist plaats vanuit dogma's ( premissen ) en ik zie ook niet hoe doordenking zonder dogma's kan plaats vinden. Een overtuiging niet gegrondvest op een concreet fundament, is m.i. zweven. Zweven mist consistentie, mist logica en kan m.i. geen goed fundament zijn voor goede doordenking. Welke dogma's ( premissen ) zijn valide en welke niet, dat is de Grote Vraag en die Vraag is ook niet voor iedereen geldend te beantwoorden. Vandaar de voortgaande discussie, zonder mogelijkheid om de ander van zijn overtuiging af te helpen. Dogma discussie, premissen discussie, overtuigings -discussie.

[Messenger]

De meerwaarde van religie?
Dat zal dan voor o.a. jou gelden.....voor sommige anderen speelt dat geen rol...die zien er zelfs de meerwaarde totaal niet van in....eerder het tegenovergestelde...
Het is dus heel persoonlijk.,.

Ja ik gaf dus een argument: Meerwaarde van religie, omdat religie een noodzaak geeft tot doordenken.

Heb je een tegenargument?

Doordenken is niet nodig, omdat….?

Ik zou het zelf liever hebben over de meerwaarde van spiritualiteit, dan over de meerwaarde van (georganiseerde) religie.
Doordenken is altijd nodig, ook buiten de gegeven kaders, om de spiritualiteit levend en werkbaar te houden en te voorkomen dat je wordt geconditioneerd in het geloof.
Een gegeven kader is voor mij een houding van: De Bijbel is Gods Enige en Laatste Woord.
Of ''onopgeefbare" stellingen in een geloofsovertuiging. Alles wat een handrem zet op de evolutie van de spiritualiteit en verder doordenken verbiedt.

Ik ben niet zondig...ik ben gewoon een mens die af en toe wel "fouten" maakt, maar dat zie ik ook om er iets van te leren.
Wie nooit fouten maakt leert niets m.i.

Maar met zonde heeft dat niets te maken...het wordt zonde vind ik een christelijk dogma....dat verwerp ik...

Dus 1 denkhandeling: zonde is christelijk dogma, dus verwerp ik dat.

Doordenken is dan bijvoorbeeld, waar bestaat de zondigheid uit? Is dat bijvoorbeeld dat ik niet weet wat ik doe, welke consequenties mijn handelen hebben, hoe rechtvaardig ik ben in het geheel van mijn leven?

Met 7 mijlslaarzen aan werp ik mijn licht op het begrip zonde.

Zelf geloof ik in een God van pure liefde. Liefde die onvoorwaardelijk is en om niet.
Onvoorwaardelijk betekent voor mij : zonder geboden, zonder verboden.
De pure liefde van God geeft de mens een (onvoorwaardelijk) vrije wil.

Als er geen geboden en verboden zijn, God geen voorwaarden heeft gesteld (ook al wordt anders beweerd), kan iets als een zonde of zondaar niet bestaan. Laat staan dat sprake zou zijn van een erfzonde.

Onvoorwaardelijke liefde en vrije wil betekenen dat iets als het (Laatste) Oordeel evenmin bestaat.
Want er zijn geen voorwaarden of regels. Dus waarover moet geoordeeld worden?

En zou iets als pure liefde zoiets scheppen als een hel?

Dus als je met een vrije wil mag doen wat je wil, ga je dan voortaan keuzes maken vanuit angst/haat in plaats van liefde?
Ben je dan als kat op het spek gebonden? Is dat reden om anderen te benadelen of te beschadigen?
Zul je dan werkelijk van God los zijn?

Zelf denk ik van niet.

[Leon]

Ja ik gaf dus een argument: Meerwaarde van religie, omdat religie een noodzaak geeft tot doordenken.

Heb je een tegenargument?

Doordenken is niet nodig, omdat….?

Ik zou het zelf liever hebben over de meerwaarde van spiritualiteit, dan over de meerwaarde van (georganiseerde) religie.
Doordenken is altijd nodig, ook buiten de gegeven kaders, om de spiritualiteit levend en werkbaar te houden en te voorkomen dat je wordt geconditioneerd in het geloof.
Een gegeven kader is voor mij een houding van: De Bijbel is Gods Enige en Laatste Woord.
Of ''onopgeefbare" stellingen in een geloofsovertuiging. Alles wat een handrem zet op de evolutie van de spiritualiteit en verder doordenken verbiedt.

Ja ok, goede nuance, georganiseerde religie gaat misschien meer om geld en macht en expansie.

Dus 1 denkhandeling: zonde is christelijk dogma, dus verwerp ik dat.

Doordenken is dan bijvoorbeeld, waar bestaat de zondigheid uit? Is dat bijvoorbeeld dat ik niet weet wat ik doe, welke consequenties mijn handelen hebben, hoe rechtvaardig ik ben in het geheel van mijn leven?

Met 7 mijlslaarzen aan werp ik mijn licht op het begrip zonde.

Zelf geloof ik in een God van pure liefde. Liefde die onvoorwaardelijk is en om niet.
Onvoorwaardelijk betekent voor mij : zonder geboden, zonder verboden.
De pure liefde van God geeft de mens een (onvoorwaardelijk) vrije wil.

Als er geen geboden en verboden zijn, God geen voorwaarden heeft gesteld (ook al wordt anders beweerd), kan iets als een zonde of zondaar niet bestaan. Laat staan dat sprake zou zijn van een erfzonde.

Onvoorwaardelijke liefde en vrije wil betekenen dat iets als het (Laatste) Oordeel evenmin bestaat.
Want er zijn geen voorwaarden of regels. Dus waarover moet geoordeeld worden?

En zou iets als pure liefde zoiets scheppen als een hel?

Dus als je met een vrije wil mag doen wat je wil, ga je dan voortaan keuzes maken vanuit angst/haat in plaats van liefde?
Ben je dan als kat op het spek gebonden? Is dat reden om anderen te benadelen of te beschadigen?
Zul je dan werkelijk van God los zijn?

Zelf denk ik van niet.

Dan heb je al enkele doordenkbewegingen gemaakt, en komt bij een liefdevolle God uit, en bovendien weet je wat liefde is, onvoorwaardelijke vrijheid. Dat zal niet zomaar kant en klaar als antwoord geconsumeerd kunnen worden.

[peda]

Of spiritualiteit een meerwaarde heeft, hangt af van de beschouwer. Niet iedereen kiest dezelfde positie op de liniaal, integendeel juist, het aantal posities is legio. Meerwaarde waardeert iemand zelve, behalve in landen waar een autoritaire Leider bepaalt welke positie op de liniaal voor alle onderdanen geldt. Ook de autoritaire Leider doet aan doordenking, ook de Leider volgt een logische, consequente, ideologie, waar geleefd wordt naar het Grootste Gemene Deler visioen, in plaats van naar het kleinste gemene veelvoud principe. Alles doordenking, de ene klapt de handen blauw, de ander walgt van afschuw, maar beiden wel met doordenking.

[Leon]

Ik zie dus een noodzaak tot doordenken; Wat kan ik er aan doen? In hoeverre kan ik verzoend raken met mijn zondige natuur? Welke opties heeft het leven om de kwelling te overstijgen? Als ik mijn ego opgeef, hoe help ik daar de wereld mee?

Maar dat ligt er toch maar aan hoe schadelijk je zondige natuur is.
Bega je ernstige misdrijven ? Berokken je anderen veel schade of alleen jezelf of een beetje ?
Doe je maar zo'n beetje je dingetje en dansje ?

In het laatste geval.. waarom zou je moeite hebben met het verzoenen met je natuur ?
Hoe perfect moet je zijn van jezelf ???

Ik zit mezelf helemaal verzoend te voelen met mijn (zondige) natuur, maar ik hoef van mezelf niet volmaakt te zijn.

Heb je je ook verzoend met de wereld zoals die is, in alle aspecten? Wat nu als die wereldtoestanden een direct gevolg zijn van de zondigheid, alle schuld tegenover jouw ik staat? Het “ik” en “de wereld”. Meer is er niet. Je kunt je niet beroepen op anderen, want dat is de wereld, je hebt alleen jouw “ik”. Wat kan je daarmee doen, opdat de wereld beter wordt?

[Leon]

Of spiritualiteit een meerwaarde heeft, hangt af van de beschouwer. Niet iedereen kiest dezelfde positie op de liniaal, integendeel juist, het aantal posities is legio. Meerwaarde waardeert iemand zelve, behalve in landen waar een autoritaire Leider bepaalt welke positie op de liniaal voor alle onderdanen geldt. Ook de autoritaire Leider doet aan doordenking, ook de Leider volgt een logische, consequente, ideologie, waar geleefd wordt naar het Grootste Gemene Deler visioen, in plaats van naar het kleinste gemene veelvoud principe. Alles doordenking, de ene klapt de handen blauw, de ander walgt van afschuw, maar beiden wel met doordenking.

Begrijp me niet verkeerd: dat religie/spiritualiteit een meerwaarde heeft is mijn mening, en die staat ter discussie. Om allerlei redenen is het ook niet zo. Wat hopper aangaf, nooit moeite gedaan en toch verlicht, daar teken ik voor.

[Leon]

Als je werkelijk doordenkt, moet je voor jezelf eerst uitmaken: Wat is zonde? Is het dan doordacht om alleen de bijbel als woordenboek te gaan gebruiken?

Dat mag je zelf bepalen. De Bijbel heeft juist voor de “zoekers” wel antwoorden die heel duidelijk zijn, met de heilige geest ontvangen.

[peda]

Of spiritualiteit een meerwaarde heeft, hangt af van de beschouwer. Niet iedereen kiest dezelfde positie op de liniaal, integendeel juist, het aantal posities is legio. Meerwaarde waardeert iemand zelve, behalve in landen waar een autoritaire Leider bepaalt welke positie op de liniaal voor alle onderdanen geldt. Ook de autoritaire Leider doet aan doordenking, ook de Leider volgt een logische, consequente, ideologie, waar geleefd wordt naar het Grootste Gemene Deler visioen, in plaats van naar het kleinste gemene veelvoud principe. Alles doordenking, de ene klapt de handen blauw, de ander walgt van afschuw, maar beiden wel met doordenking.

Begrijp me niet verkeerd: dat religie/spiritualiteit een meerwaarde heeft is mijn mening, en die staat ter discussie. Om allerlei redenen is het ook niet zo. Wat hopper aangaf, nooit moeite gedaan en toch verlicht, daar teken ik voor.

Hallo Leon,

Ik begrijp jou niet verkeerd, maar jouw doordenking heeft andere gevolgen ( in de praktijk ) als de doordenking van Hopper. Wat beoogt de doordenking, daarop is geen Uniform, voor een ieder geldend antwoord op te geven. Je ziet het reeds op dit qua aantal deelnemers mini-forum.
Je treft hier uitsluitend kleinste gemene veelvouden, allen met een specifieke doordenking, maar De Doordenking ontbreekt en dat is m.i. ook onontkoombaar omdat er zoveel Waarheidsdoordenkingsposities ( nieuw woord ) op de liniaal bestaan. Zodra je alhier de eigen doordenking neerschrijft, vliegen de volledig andere doordenkingen je om de oren. Doordenking, dogma, premisse, overtuiging, liniaalpositie, er zijn er geen 2 precies dezelfde en er worden er ook geen 2 precies dezelfde.

[Petra]

Heb je je ook verzoend met de wereld zoals die is, in alle aspecten? Wat nu als die wereldtoestanden een direct gevolg zijn van de zondigheid, alle schuld tegenover jouw ik staat? Het “ik” en “de wereld”. Meer is er niet. Je kunt je niet beroepen op anderen, want dat is de wereld, je hebt alleen jouw “ik”. Wat kan je daarmee doen, opdat de wereld beter wordt?

Verbeter de wereld begin bij jezelf.

[Leon]

Hi peda, Wat ik nu zie is een levendige discussie, maar misschien te weinig ruimte voor de ander, bedoel je dat?

[Petra]

Of spiritualiteit een meerwaarde heeft, hangt af van de beschouwer. Niet iedereen kiest dezelfde positie op de liniaal, integendeel juist, het aantal posities is legio. Meerwaarde waardeert iemand zelve, behalve in landen waar een autoritaire Leider bepaalt welke positie op de liniaal voor alle onderdanen geldt. Ook de autoritaire Leider doet aan doordenking, ook de Leider volgt een logische, consequente, ideologie, waar geleefd wordt naar het Grootste Gemene Deler visioen, in plaats van naar het kleinste gemene veelvoud principe. Alles doordenking, de ene klapt de handen blauw, de ander walgt van afschuw, maar beiden wel met doordenking.

Idd.
Diversiteit !!!

[Petra]

Hi peda, Wat ik nu zie is een levendige discussie, maar misschien te weinig ruimte voor de ander, bedoel je dat?

Nou wat ik bedoelde... is waar ik al eerder op reageerde en nu ook weer in je reactie op Messenger las:

Dan heb je al enkele doordenkbewegingen gemaakt, en komt bij een liefdevolle God uit, en bovendien weet je wat liefde is, onvoorwaardelijke vrijheid. Dat zal niet zomaar kant en klaar als antwoord geconsumeerd kunnen worden.

Je klinkt alsof je het Hoofd van de afdeling Doordenken bent.
Die anderen dan al of niet een pluim kan geven als zij ook (een beetje) doordenken.

Je klinkt alsof je het Hoofd van de afdeling -weet wat liefde is-.bent, die Messenger complimenteert omdat hij het dan volgens jou "weet".
Terwijl imo Messenger Zijn Eigen Persoonlijke Mening over -wat liefde is- beschrijft, die kennelijk overeenkomt met Jouw Eigen Persoonlijke Mening.

Zoals ik het zie...
Bepluim je overtuigingen die overeenkomen met de jouwe en noem je dat doordenken.
Maar dat is volgens mij geen doordenken maar slechts... herkenning = erkenning = waardering.
Doordenkend... zou ik het eerder als doordenken zien als je overtuigingen die niet overeenkomen met de jouwe gelijkwaardige erkenning geeft.