Georges Bataille, filosoof van het kwaad

[hopper]

https://debezieling.nl/de-nacht-ook-een ... -bataille/

'De nacht is ook een zon’ - Het sacrale bij Georges Bataille

Om Batailles notie van het sacrale voor het voetlicht te brengen vertrek ik vanuit zijn levens-vraag. De existentiële vraag waarmee hij geconfronteerd werd en die hij in zijn werk probeert te beantwoorden is de vraag naar de herkomst van het kwaad. Deze vraag hield hem al sinds zijn jeugd bezig. Bataille maakte als kind de eerste wereldoorlog van heel dichtbij mee. En de verschrikkingen ervan maakten een onuitwisbare indruk op hem. Hij voelde diepe afschuw voor het kwaad dat mensen elkaar aandeden. Toch wilde Bataille dit kwaad onder ogen zien. Hij wilde het kwaad te boven komen door de herkomst ervan te begrijpen.

Het kwaad onder ogen zien is moeilijk. Mensen die duidelijk kwaad bedrijven noemen we liever een monster, een beest of dat soort termen.

Hij laat zich daarom in 1914 dopen en doorloopt het seminarie om priester te worden. Het christendom leert een radicale scheiding tussen goed en kwaad. Het heilige is het volkomen goede en dus verschoond van enig kwaad. Het kwaad dat door de mens zelf in de wereld kwam dient volledig uitgebannen te worden, aldus zijn lezing van het christendom.

Deze opvatting komt in het christendom wel meer voor. Het kwaad uitbannen en zo het goede overhouden. Was het maar zo simpel....

Een gebeurtenis in 1922 veranderde echter zijn opvattingen over het kwaad. ...Het geweld stootte hem niet alleen af, hij voelde zich er ondanks alles toch ook toe aangetrokken. Wat hij zo ontdekte was hoe nauw verwant de tegenstrijdige emoties van genot en angst in de mens eigenlijk zijn.

Hij bezag zijn eigen fascinatie voor het kwaad: een erkenning voor het kwaad zelve. Hetgeen diametraal staat op geloof in de duivel. Bij geloof in de duivel kun je het kwaad mooi bij een ander neer leggen, bij de duivel!

Als christen had Bataille het kwaad volledig willen buitensluiten. De verboden op het geweld gelden volgens hem binnen het christendom immers absoluut en daarom kon hij als christen ten opzichte van het kwaad niet anders dan een restloos negatieve houding aannemen. Door de gebeurtenissen in Madrid begon hij zich echter te realiseren dat wij het kwaad niet totaal kunnen buitensluiten. Wij kunnen onze rug niet naar het kwaad keren om er vervolgens vanaf te zijn. Door het instellen van allerlei verboden is de mensheid weliswaar in staat geweest om het gewelddadige grotendeels op afstand te houden, maar dit is haar uiteindelijk slechts ten dele gelukt omdat de destructiviteit uiteindelijk eveneens in onszelf huist. Overtreding van verboden is dan ook uiteindelijk onvermijdelijk, wij kunnen als mensen niet anders.

Ook hier, erkenning van het kwaad. Het kan niet anders.

Bataille begreep ook dat de verboden door ons soms overtreden moeten worden juist ter behoud van het rationele, opdat het kwaad beheersbaar blijft.

Precies. Als je bijvoorbeeld jaloers bent op een ander en je beschouwt dat als 'het kwaad' erken dan gewoon het kwaad in je zelf. Niks moeilijk aan.
Anders maak je een karikatuur van je zelf.

Vanuit deze inzichten ontwikkelt Bataille zijn notie van het sacrale. Het is de ‘soevereiniteit’, de ‘continuïteit van het zijn’, dat wat gelegen is aan gene zijde van de geboden en verboden en geldt als de oorsprong van de mens en haar leefwereld. Deze notie van het sacrale vindt zoals gezegd haar oorsprong in Batailles besef dat er een diepe verwantschap bestaat tussen typen ervaringen die op het eerste gezicht weinig met elkaar te maken hebben, zoals ervaringen van erotiek en seksualiteit, van dood en geweld en van mystieke eenwording.

!

Daarnaast is de innerlijke ervaring een ervaring van versmelting. Een golf verloren in de golven. Het is een oceanische ervaring waarin wij een verloren samenhang ervaren. De innerlijke ervaring is een ervaring van een totaliteit, een monisme, welke door geen enkele abstractie verdeeld wordt. ‘Het is’, om met Bataille de dichter Rimbaud te citeren, ‘de zee samen met de zon’ (De erotiek, p. 33). In de innerlijke ervaring is er geen sprake meer van discursiviteit. Elk onderscheid treedt terug. Subject en object vallen samen.

Deze innerlijke ervaring is idd mogelijk. In zo'n ervaring is zowel goed als kwaad afwezig.

De innerlijke ervaring is daarom een vorm van zelfverlies, een buiten onszelf raken. Het ‘ik’ verliest zijn ‘ik’. Bataille noemt de innerlijke ervaring daarom een verlies van discontinuïteit. In de innerlijke ervaring verliest het subject zijn afzonderlijke discontinue status door voor even op te gaan in de continuïteit van het zijn. In deze ervaring van het continue ontsnappen wij heel even aan de dagelijkse discontinuïteit van het zijn. Het is dan ook een ervaring van versmeltende continuïteit. Deze duiding hangt samen met Heideggers ontologische differentie tussen de van elkaar gescheiden afzonderlijke zijnden en het onbepaalde zijn zelf.

Wie dit stukje begrijpt kent ook de oorsprong van het kwaad , in samenhang met de voorgaande quote. Ontologische differentie (verschil, onderscheid) is de bron van het kwaad. Waar de mens zijn 'ik' verliest zijn zowel goed als kwaad afwezig.

De innerlijke ervaring heeft eveneens een gewelddadig omverwerpend karakter. We ervaren een onze rede ondermijnende destructiviteit. De ervaring kent ook een moment van spilzucht, van verspilling van een overvloed. Het is een ervaring van vertering, van de verkwisting van een overmaat. Ze is ook extatisch. Het is een dionysische roestoestand van verrukking en vervoering. En ze is een exces. We ervaren het mateloze, het tomeloze, het ongetemde.

Tja...

Bataille benadrukt vooral in zijn De innerlijke ervaring dat het ook om het ervaren van leegte gaat, van een open plaats. Wij ervaren in deze ervaring het niets, een afwezigheid, of beter: dé afwezigheid. Nauw hiermee samenhangend is de innerlijke ervaring als een ervaring van een scheur of breuk. We ervaren een verlorenheid, een ten onder gaan, een val, een afgrond.

De leegte is een geestelijke afgrond waar we het 'niets' ervaren. De donkere nacht van de ziel.

De innerlijke ervaring, de ervaring van de continuïteit van het zijn, is voor Bataille de evaring van het sacrale. We bereiken haar door grensoverschrijding, door overtreding van verboden.

Het sacrale (het geheiligde ) is alleen te bereiken door overtreding van geboden. Precies contra aan wat het christendom voorschrijft.

[Robert Frans]

Moet je volgens hem de geboden dan ook overtreden als je daardoor schade toebrengt aan jezelf en of je naasten? Moet je volgens hem dus ook stelen, liegen, bedriegen, geweld plegen, aanranden en frauderen om verlichting te bereiken?
En hoe ver mag of moet je daarin dan precies gaan? Is moord bijvoorbeeld toegestaan, of verkrachting, voor de ultieme verlichting? Of zijn er bij hem toch grenzen in wat je echt sowieso niet kan doen en zo ja, volgens welk referentiekader bepaalt hij die grenzen dan?

[hopper]

Moet je volgens hem de geboden dan ook overtreden als je daardoor schade toebrengt aan jezelf en of je naasten? Moet je volgens hem dus ook stelen, liegen, bedriegen, geweld plegen, aanranden en frauderen om verlichting te bereiken?
En hoe ver mag of moet je daarin dan precies gaan? Is moord bijvoorbeeld toegestaan, of verkrachting, voor de ultieme verlichting? Of zijn er bij hem toch grenzen in wat je echt sowieso niet kan doen en zo ja, volgens welk referentiekader bepaalt hij die grenzen dan?

Dat is niet de strekking van zijn filosofie. Zijn filosofie behelst dat het kwaad intrinsiek aanwezig is in mijzelf. Dat kun je niet zomaar buitensluiten of bij iets of iemand anders plaatsen. Het kwaad stoot af en trekt aan.

Dan zeg je niet dat verkrachting is toegestaan, maar dat je je kunt voorstellen dat je iemand kunt verkrachten. Dan verhef je jezelf niet ten opzichte van hen die de daad bij het woord voegen. Als je alleen maar 'het goede' wilt doen zoals dat soms bij christenen het geval is, dan onderscheid je jezelf van hen die 'kwaad' doen. Dan ben je 'goed' omdat anderen het 'kwaad vertegenwoordigen. Dat is een gebrokenheid.

[hopper]

Een ander aspect is dat volgens Bataille de mens is voortgekomen uit de continuïteit van het zijn. In de oorspronkelijke natuurtoestand vielen mens en dier samen. De mens maakte zich echter van zijn dierlijke staat los doordat hij zich bewust werd van zijn sterfelijkheid, zich voor zijn seksualiteit begon te schamen en angst kreeg voor het hem bedreigende geweld. Pas door het instellen van verboden wist de mens zich aan deze soevereine gewelddadige continuïteit te ontworstelen. Zo betrad hij de discontinue sfeer van afzonderlijke dingen, oftewel het domein van rede, taal, nuttigheid en arbeid. Toch heeft de mens zijn verlangen naar de continuïteit van het zijn behouden. Hij bleef een diep gevoel van heimwee koesteren naar de oorspronkelijke soevereiniteit. Overtredingen ontstaan nu vanuit dit terugverlangen naar de continuïteit. In de transgressie herstelt de mens voor even zijn verloren soevereiniteit.

In zijn filosofie maakte de mens zich los van zijn dierlijke staat. Deze man gaat er dus van uit dat de mens een denkende aap is.
Deze denkende aap moest beteugelt worden met de wetten die we kennen. En daar is op zich niks mis mee.
Wat er wel mis is, is als we onze dierlijke staat ontkennen. Onze afkomst uit de natuur dient erkent te worden in zijn filosofie.

[Damaris]

Afkomstig zijn uit de natuur is toch geen tegenstelling met een denkende aap zijn?

[Snelheid]

De tegenstelling is dat men geen respect heeft voor de natuur,maar die denkende Aap wel.

[Leon]

Ik denk dan altijd aan Freud, met levenswil en doodswens, die beide wedijveren in de mens.

[Snelheid]

Ik denk dan altijd aan Freud, met levenswil en doodswens, die beide wedijveren in de mens.

De haatdragenden die je ook hier aan treft hebben inderdaad altijd doodswens ze doden ook graag ,ze zijn het kwaad zelfe; hen met levenswil zijn onverschrokken en altijd winnaar.................overwin het kwade door het goede,maar wel in strijdbaarheid.

[Leon]

Ik denk dan altijd aan Freud, met levenswil en doodswens, die beide wedijveren in de mens.

De haatdragenden die je ook hier aan treft hebben inderdaad altijd doodswens ze doden ook graag ,ze zijn het kwaad zelfe; hen met levenswil zijn onverschrokken en altijd winnaar.................overwin het kwade door het goede,maar wel in strijdbaarheid.

Ja dank je, daarnaast heb je nog stimulansstrijd, dat altijd de tegengestelde mening uitgekozen wordt om aandacht aan te besteden, zodat men iets te doen heeft en niet uit pure verveling gaat ijsberen of de vacht kapot krabben.

[hopper]

Afkomstig zijn uit de natuur is toch geen tegenstelling met een denkende aap zijn?

De algemene opvatting is dan ook dat we denkende apen zijn afkomstig uit de natuur.
Dus is het helemaal niet vreemd om 'het kwaad' in jezelf te herkennen.

[Bastiaan73]

Prediker 1:

12 Ik, Prediker, was koning over Israel te Jeruzalem;
13 En ik zette mijn hart erop om na te vorsen en onderzoek te doen naar de wijsheid in alles, wat onder de hemel geschiedt. Dat is een kwade bezigheid, die God aan de mensenkinderen gegeven heeft om zich daarmee te kwellen.
14 Ik nam in ogenschouw alle daden, die onder de zon verricht worden, en zie: alles is ijdelheid en najagen van wind!
15 Het kromme kan niet recht zijn en het ontbrekende kan niet geteld worden.
16 Ik zeide bij mijzelf: Zie, ik ben groter en rijker in wijsheid geworden dan allen die voor mij over Jeruzalem geregeerd hebben, en mijn hart heeft in overvloed wijsheid en kennis opgedaan;
17 Zo heb ik er mijn hart op gezet om wijsheid en kennis, verdwaasdheid en onverstand te leren kennen. Ik heb ingezien, dat ook dit is najagen van wind.
18 Want in veel wijsheid ligt veel verdriet, en als iemand kennis vermeerdert, vermeerdert hij smart.

[hopper]

Ik denk dan altijd aan Freud, met levenswil en doodswens, die beide wedijveren in de mens.

De haatdragenden die je ook hier aan treft hebben inderdaad altijd doodswens ze doden ook graag ,ze zijn het kwaad zelfe; hen met levenswil zijn onverschrokken en altijd winnaar.................overwin het kwade door het goede,maar wel in strijdbaarheid.

De 'goedmensen' zien altijd de haat bij anderen, maar nooit de haat in zichzelf.
Hoe vaak schrijf jij over haat, Snelheid?
Je bent zo'n beetje het prototype van de christelijke opvattingen.

[Robert Frans]

Dat is niet de strekking van zijn filosofie. Zijn filosofie behelst dat het kwaad intrinsiek aanwezig is in mijzelf. Dat kun je niet zomaar buitensluiten of bij iets of iemand anders plaatsen. Het kwaad stoot af en trekt aan.

Je bent inderdaad zelf verantwoordelijk voor de eigen keuzes die je maakt. Omstandigheden kunnen je verantwoordelijkheid verminderen of juist vermeerderen, maar binnen je mogelijkheden heb je wel de vrijheid om het goede of het kwade te doen.
De duivel is ook binnen het christendom geen excuus voor je handelen, want hij kan je in principe enkel verleiden daar waar jij hem dat toestaat. Hetgeen je voedt zal in je groeien en je hebt altijd de mogelijkheid, hoe klein soms misschien ook, om de duivel en zijn boze werken te verzaken.

Dan zeg je niet dat verkrachting is toegestaan, maar dat je je kunt voorstellen dat je iemand kunt verkrachten. Dan verhef je jezelf niet ten opzichte van hen die de daad bij het woord voegen.

Dit leert het christendom echter ook. Zij leert dat we niet over anderen moeten oordelen, omdat wij in dezelfde situatie en in dezelfde omstandigheden misschien hetzelfde hadden kunnen doen.
Veel heiligen schrijven dan ook dat je jezelf als de minste moet achten. Niet om jezelf de grond in te trappen, maar vanuit het nederige besef dat je net zo afhankelijk bent van Gods genade en goedheid als elk ander. En dat je net zo goed zijn barmhartigheid en liefde nodig hebt, die Hij je dan ook rijkelijk wil schenken.

Als je alleen maar 'het goede' wilt doen zoals dat soms bij christenen het geval is, dan onderscheid je jezelf van hen die 'kwaad' doen. Dan ben je 'goed' omdat anderen het 'kwaad vertegenwoordigen. Dat is een gebrokenheid.

Je onderscheid je dan niet zozeer van de kwaaddoeners, omdat je jezelf immers ook een zondaar weet, maar wel van het kwaad. Je wilt niet de weg van het kwaad gaan, omdat je je beseft dat daar geen heil in te vinden is.
Het kwaad staat in christelijk verstaan dan ook niet op zichzelf, maar is een pervertering van het goede. Het parasiteert op goede eigenschappen en verdraait die zodanig, dat ze tot egoïsme en hoogmoed leiden. En hoe meer je je op God richt, hoe onaantrekkelijker, grauwe en benauwender het kwaad wordt en hoe vrijer, creatiever en mooier Gods liefde en goedheid wordt.

Dat is wellicht ook de reden waarom het kwaad zo aantrekkelijk lijkt: het gebruikt vaak goede, mooie eigenschappen die ons gelukkig maken, om ons uiteindelijk juist daarmee in het ongeluk te storten. Daarom kan de strijd tegen het kwaad zo hardnekkig zijn, omdat we het kwade niet altijd als het kwade weten te erkennen in de genotzame roes die het ons aanvankelijk geeft.
Maar uiteindelijk geeft zij steeds minder plezier voor steeds meer offers. Het kwaad, ofwel de duivel, is erop uit om je zo weinig mogelijk te geven voor zoveel mogelijk eigen profijt, zodat je uiteindelijk helemaal hem toebehoort, zonder er iets nog voor terug te kunnen verlangen.
Een voorafbeelding zie je daarvan in een zeer commerciëel denken, waarbij diensten of producten stilaan steeds beperkter worden tegenover steeds meer opgedrongen advertenties of hogere kosten.

[hopper]

Dat is niet de strekking van zijn filosofie. Zijn filosofie behelst dat het kwaad intrinsiek aanwezig is in mijzelf. Dat kun je niet zomaar buitensluiten of bij iets of iemand anders plaatsen. Het kwaad stoot af en trekt aan.

1. Je bent inderdaad zelf verantwoordelijk voor de eigen keuzes die je maakt. Omstandigheden kunnen je verantwoordelijkheid verminderen of juist vermeerderen, maar binnen je mogelijkheden heb je wel de vrijheid om het goede of het kwade te doen.
De duivel is ook binnen het christendom geen excuus voor je handelen, want hij kan je in principe enkel verleiden daar waar jij hem dat toestaat. Hetgeen je voedt zal in je groeien en je hebt altijd de mogelijkheid, hoe klein soms misschien ook, om de duivel en zijn boze werken te verzaken.

Dan zeg je niet dat verkrachting is toegestaan, maar dat je je kunt voorstellen dat je iemand kunt verkrachten. Dan verhef je jezelf niet ten opzichte van hen die de daad bij het woord voegen.

2. Dit leert het christendom echter ook. Zij leert dat we niet over anderen moeten oordelen, omdat wij in dezelfde situatie en in dezelfde omstandigheden misschien hetzelfde hadden kunnen doen.
Veel heiligen schrijven dan ook dat je jezelf als de minste moet achten. Niet om jezelf de grond in te trappen, maar vanuit het nederige besef dat je net zo afhankelijk bent van Gods genade en goedheid als elk ander. En dat je net zo goed zijn barmhartigheid en liefde nodig hebt, die Hij je dan ook rijkelijk wil schenken.

Als je alleen maar 'het goede' wilt doen zoals dat soms bij christenen het geval is, dan onderscheid je jezelf van hen die 'kwaad' doen. Dan ben je 'goed' omdat anderen het 'kwaad vertegenwoordigen. Dat is een gebrokenheid.

3. Je onderscheid je dan niet zozeer van de kwaaddoeners, omdat je jezelf immers ook een zondaar weet, maar wel van het kwaad. Je wilt niet de weg van het kwaad gaan, omdat je je beseft dat daar geen heil in te vinden is.
Het kwaad staat in christelijk verstaan dan ook niet op zichzelf, maar is een pervertering van het goede. Het parasiteert op goede eigenschappen en verdraait die zodanig, dat ze tot egoïsme en hoogmoed leiden. En hoe meer je je op God richt, hoe onaantrekkelijker, grauwe en benauwender het kwaad wordt en hoe vrijer, creatiever en mooier Gods liefde en goedheid wordt.

Dat is wellicht ook de reden waarom het kwaad zo aantrekkelijk lijkt: het gebruikt vaak goede, mooie eigenschappen die ons gelukkig maken, om ons uiteindelijk juist daarmee in het ongeluk te storten. Daarom kan de strijd tegen het kwaad zo hardnekkig zijn, omdat we het kwade niet altijd als het kwade weten te erkennen in de genotzame roes die het ons aanvankelijk geeft.
Maar uiteindelijk geeft zij steeds minder plezier voor steeds meer offers. Het kwaad, ofwel de duivel, is erop uit om je zo weinig mogelijk te geven voor zoveel mogelijk eigen profijt, zodat je uiteindelijk helemaal hem toebehoort, zonder er iets nog voor terug te kunnen verlangen.
Een voorafbeelding zie je daarvan in een zeer commerciëel denken, waarbij diensten of producten stilaan steeds beperkter worden tegenover steeds meer opgedrongen advertenties of hogere kosten.

1. Om die keuzes te maken dien ik dan wel het 'kwaad' in mijzelf te kennen. Dan ken ik het 'kwaad' van binnen uit. Bijvoorbeeld: ik kon alleen racisme als het 'kwaad' detecteren door de racist in mijzelf te bestuderen. In die studie begreep ik ook dat racisme haar oorsprong kent in de natuur. Ik als racist wilde tot een bepaalde tribe behoren. Het 'kwaad' was zodoende mijn leermeester, want ik begreep later dat onze samenleving uit talloze 'tribe's' bestaat waar ik bij wilde horen.

De duivel heb ik daar nooit bij gehaald. Ik was en ben zélf verantwoordelijk voor het 'kwaad' in mijzelf.


2. Geheel eens ben ik dat niet. Jezus leerde om 'de minste te zijn'. (de voetwassing). En op zich ben ik het daar mee eens als lering. Doch als het begrepen wordt als een onderdanigheid dan mist het zijn doel. Voetwassing is akkoord, voetveeg niet. Dit aspect ligt erg subtiel is mijn mening. Ik dien 'de ander' niet als ik mijzelf als voetveeg laat gebruiken.

3. Ik onderscheid mijzelf niet van het kwaad. Zie de 2e helft van de filosofie van Georges Bataille. Door het toelaten van het 'kwaad' in mijzelf is zelfverlies mogelijk.

De innerlijke ervaring is daarom een vorm van zelfverlies, een buiten onszelf raken. Het ‘ik’ verliest zijn ‘ik’. Bataille noemt de innerlijke ervaring daarom een verlies van discontinuïteit. In de innerlijke ervaring verliest het subject zijn afzonderlijke discontinue status door voor even op te gaan in de continuïteit van het zijn. In deze ervaring van het continue ontsnappen wij heel even aan de dagelijkse discontinuïteit van het zijn. Het is dan ook een ervaring van versmeltende continuïteit. Deze duiding hangt samen met Heideggers ontologische differentie tussen de van elkaar gescheiden afzonderlijke zijnden en het onbepaalde zijn zelf.

De innerlijke ervaring heeft eveneens een gewelddadig omverwerpend karakter. We ervaren een onze rede ondermijnende destructiviteit. De ervaring kent ook een moment van spilzucht, van verspilling van een overvloed. Het is een ervaring van vertering, van de verkwisting van een overmaat. Ze is ook extatisch. Het is een dionysische roestoestand van verrukking en vervoering. En ze is een exces. We ervaren het mateloze, het tomeloze, het ongetemde.

Zelfverlies is een vorm van destructie, dat lijkt me niet van toepassing op het 'goede'. Het kwaad is noodzakelijk om uit het veld van goed en kwaad te geraken.

[Zolderworm]

Het kwaad gaat volgens mij niet verder dan de instinctiviteit van de mens, en daarbij opgeteld het in onze ratio gefundeerde vermogen om de zogeheten kwaadaardige daad te organiseren. Anders dan bij het blinde handelen van het dier, louter op basis van instincten. Daarom is de kwaadaardige handeling bij de mens nogal eens excessiever.
Maar omdat de kwadaardige handeling gegrond is in onze instinctiviteit geeft zij ook lust.
De natuuroverstegen mens kent deze mechanismen niet. Hij is feitelijk boven goed en kwaad uit gestegen.

[callista]

De natuuroverstegen mens kent deze mechanismen niet.
Hij is feitelijk boven goed en kwaad uit gestegen.

Die mens bestaat niet en die komt er ook niet in dit ondermaanse....dat is een illusie......we zijn en blijven allemaal dieren...en sommigen zijn zelfs beesten...q.e.d.

[Zolderworm]

De natuuroverstegen mens kent deze mechanismen niet.
Hij is feitelijk boven goed en kwaad uit gestegen.

Die mens bestaat niet en die komt er ook niet in dit ondermaanse....dat is een illusie......we zijn en blijven allemaal dieren...en sommigen zijn zelfs beesten...q.e.d.

Dat is een zekerheidsuitspraak. Zoals ook sommige christenen zich van zekerheidsuitspraken bedienen. Een mens moet van goede huize komen, wil hij of zij zich van zekerheiduitspraken kunnen bedienen.

[callista]

Het is een feit....ik zou de eerste nog moeten ontmoeten.
De mens kan niet boven zijn/haar natuur uitstijgen...we zijn
onderdeel van de natuur...

Het is wensdenken en zweverig gepraat...

[Bastiaan73]

Het is een feit....ik zou de eerste nog moeten ontmoeten.
De mens kan niet boven zijn/haar natuur uitstijgen...we zijn
onderdeel van de natuur...

Het is wensdenken en zweverig gepraat...

Dat zou betekenen dat ook mensen slechts een dierlijk instinct hebben en daar aan overgeleverd zijn. Kijk naar een doffer, een mannetjesduif. Hoe hij probeert indruk te maken op een vrouwtjesduif. Hij kan er niet voor kiezen dat niet te doen. Ik als mens kan er echter voor kiezen om geen indruk proberen te maken op een vrouw. Er voor kiezen geen gezin te stichten en mee te doen aan overbevolking.

De mens is een ambivalent wezen. In staat tot de meest verschrikkelijke dingen. Maar ook in staat tot medeleven. Als we slechts ons instinct zouden volgen zouden we vluchtende Oekraïners niet op kunnen vangen. Want dat zijn dan indringers die ons territorium aantasten.

[Zolderworm]

Het is een feit....ik zou de eerste nog moeten ontmoeten.
De mens kan niet boven zijn/haar natuur uitstijgen...we zijn
onderdeel van de natuur...

Het is wensdenken en zweverig gepraat...

Dat zou betekenen dat ook mensen slechts een dierlijk instinct hebben en daar aan overgeleverd zijn. Kijk naar een doffer, een mannetjesduif. Hoe hij probeert indruk te maken op een vrouwtjesduif. Hij kan er niet voor kiezen dat niet te doen. Ik als mens kan er echter voor kiezen om geen indruk proberen te maken op een vrouw. Er voor kiezen geen gezin te stichten en mee te doen aan overbevolking.

De mens is een ambivalent wezen. In staat tot de meest verschrikkelijke dingen. Maar ook in staat tot medeleven. Als we slechts ons instinct zouden volgen zouden we vluchtende Oekraïners niet op kunnen vangen. Want dat zijn dan indringers die ons territorium aantasten.

Ook medeleven zit in ons instinct. Namelijk de zorg voor mensen die tot onze groep horen. De Oekraïners horen nu tot onze groep.

[callista]

Het is een feit....ik zou de eerste nog moeten ontmoeten.
De mens kan niet boven zijn/haar natuur uitstijgen...we zijn
onderdeel van de natuur...

Het is wensdenken en zweverig gepraat...

Dat zou betekenen dat ook mensen slechts een dierlijk instinct hebben en dar aan overgeleverd zijn. Kijk naar een doffer, een mannetjesduif. Hoe hij probeert indruk te maken op een vrouwtjesduif. Hij kan er niet voor kiezen dat niet te doen. Ik als mens kan er echter voor kiezen om geen indruk proberen te maken op een vrouw. Er voor kiezen geen gezin te stichten en mee te doen aan overbevolking.

De mens is een ambivalent wezen. In staat tot de meest verschrikkelijke dingen. Maar ook in staat tot medeleven. Als we slechts ons instinct zouden volgen zouden we vluchtende Oekraïners niet op kunnen vangen. Want dat zijn dan indringers die ons territorium aantasten.

Dat is de geweldige natuur inderdaad.
Ook dieren kunnen medeleven tonen...maar de mens denkt dat hij boven die natuur kan uitstijgen.....men kan er wel meer strategisch over nadenken i.p.v. meteen een ander te bespringen bij opkomende lust en die even bedwingen of zichzelf te helpen.........maar zich niet boven die natuur plaatsen...

Dat zal nooit lukken....never...
De mens zou zich niet zoveel moeten verbeelden....en inbeelden....dat zou de mens een beter mens maken...

[Zolderworm]

Het is een feit....ik zou de eerste nog moeten ontmoeten.
De mens kan niet boven zijn/haar natuur uitstijgen...we zijn
onderdeel van de natuur...

Het is wensdenken en zweverig gepraat...

Ja gedraagt je nu precies eender als die christenen die roepen: het is zo en niet anders.

[callista]

Alweer?
Nee..het is een feit.
Ik denk dat die boeken die daarover geschreven zijn al lang en breed bij De Slegte liggen...voor een habbekrats

[peda]

Wat is het kwaad? Ten diepste is kwaad "' al datgene dat jou afhoudt van het bereiken van persoonlijk geluk "'. De Gulden Regel.
Ik denk dat de Gulden Regel wel als een Grootste Gemene Deler wordt gezien. Maar hoe gaat het bij de invulling van het begrip "" kwaad "', daar lopen onmiddellijk de opvattingen weer uiteen. Wat belemmert het bereiken van persoonlijk geluk, een immense kleuring in opvattingen. Je kunt eindeloos blijven filosoferen over het "' kwaad "', maar de persoonlijke kijk op persoonlijk gezien kwaad, geeft de doorslag. Poetin is voor de ene beschouwer momenteel de personificatie van het kwaad, voor de ander is Poetin quasi de wereldredder van waarden en normen, die in onze omgeving verloren zijn gegaan. Onoverbrugbare tegenstellingen in de praktijk, afhankelijk van de ingenomen positie op de liniaal. Vernietiging van steden in de Oekraine, het toppunt van kwaad, neen het niet willen volgen van grootse historische waarden en normen is het toppunt van kwaad. Onoverbrugbare tegenstellingen en beide opvattingen claimen het gelijk over daar waar het kwaad gevonden wordt. Mijn positie is duidelijk, maar mijn overtuiging is niet doorslaggevend, jammer maar wel WAAR.

[hopper]

Het kwaad gaat volgens mij niet verder dan de instinctiviteit van de mens, en daarbij opgeteld het in onze ratio gefundeerde vermogen om de zogeheten kwaadaardige daad te organiseren. Anders dan bij het blinde handelen van het dier, louter op basis van instincten. Daarom is de kwaadaardige handeling bij de mens nogal eens excessiever.
Maar omdat de kwadaardige handeling gegrond is in onze instinctiviteit geeft zij ook lust.
De natuuroverstegen mens kent deze mechanismen niet. Hij is feitelijk boven goed en kwaad uit gestegen.

Ik ben het daar niet mee eens. Als mens zal ik tot mijn laatste ademtocht in de natuur leven en onderhevig zijn aan de wetten van de natuur.
Het veld buiten goed en kwaad is een geestelijk veld, dat is bewustzijn wat niet betrokken is op goed en kwaad.
Juist omdat natuuroverstijgend bewustzijn leeg en kennend is, zijn goed en kwaad dáár afwezig. Maar goed en kwaad worden wel gekend.