Hebben we een ziel ?

[vegan-revolution]

 

 
Heeft die Ziel eigenschappen?
 

De Ziel is de Weg, de Waarheid en het Leven.

 
Dat doet mij nogal abstract aan.
 

[thom]

De Ziel is de Weg, de Waarheid en het Leven.

 
Dat doet mij nogal abstract aan.
 

Ja het zijn moeilijke woorden. Ik kan er ook geen brood van bakken..

Misschien staat er in het NT iets over.

Eigenlijk is de Ziel met het woordje 'Ik' alles omvattend beschreven.

[hopper]

Kant is geen Oosterse filosofie. Maar uiteraard is er dualiteit tussen object en subject. In onze ervaring! En daar gaat het om. En die dualiteit is maja, illusie. Het is dat de bewustwording zich afsplitst van het object waarvan men zich bewustwordt. Maar de scheiding creëert het bewustzijn in zichzelf. Als ik bijvoorbeeld droom van een bruine beer, is die bruine beer er dan daadwerkelijk of wordt de ervaring van de bruine beer door mijn bewustzijn geschapen? En is er dan soms in de kern geen dualisme? Het hangt er vanaf op welk niveau in het Zijn je het beschouwt. Volgens de maja-gedachte geldt dit niet enkel voor dromen, maar voor alles wat is.

De bruine beer wordt door je geest geschapen, niet door bewustzijn.
Bewustzijn is 'dat' wat zich van de door jou geschapen bruine beer bewust is.

Zodoende is het subject (de slapende Zolderworm) zich bewust van de bruine beer als (droom)object.

Hetzelfde doet zich idd ook voor in waaktoestand. Er is altijd de scheiding tussen 'ik' en de wereld.
Deze scheiding is niet illusionair, die is er gewoon.

Maya is de toestand van onwetendheid. In Maya is men er onwetend van dat het de relatie is welke absoluut is.
Het absolute (bewustzijn, kenvermogen) kan op zich niet gekend worden.
Men kan er 'weet' van hebben door er bewust deelachtig aan te zijn.
Het is vervolgens de ziel welke deelachtig is aan bewustzijn en zodoende tot kennis van zichzelf komt.
Deze ziel is ongeschapen omdat deze bestaat uit 'niets'.
De geest kan deze hele toestand overdenken, wanneer de mens op 'zielenniveau' is.
Zodoende kan de mens weten dat op dat diepste innerlijke niveau alle mensen op dezelfde wijze een 'ik' zijn.

De mens welke in de natuur leeft (waar we allen mee bekend zijn) is op verschillende wijze een 'ik'.

[hopper]

Eigenlijk is de Ziel met het woordje 'Ik' alles omvattend beschreven.

Nee, dat is niet zo. De meeste zielen zijn op verschillende wijze een 'ik' , analoog aan de toestand waarin het 'ik' verkeert in deze wereld.
(Het gelovige 'ik' verschilt al van het ongelovige 'ik'.)

Is de ziel ontdaan van alle identificaties (geloof identificeert) dan komt de ziel tot kennis van zichzelf.
Hiervoor is kennis van 'liefde' nodig. Of zoals Maria Magdalena zegt: met één hart.

[thom]

Kant is geen Oosterse filosofie. Maar uiteraard is er dualiteit tussen object en subject. In onze ervaring! En daar gaat het om. En die dualiteit is maja, illusie. Het is dat de bewustwording zich afsplitst van het object waarvan men zich bewustwordt. Maar de scheiding creëert het bewustzijn in zichzelf. Als ik bijvoorbeeld droom van een bruine beer, is die bruine beer er dan daadwerkelijk of wordt de ervaring van de bruine beer door mijn bewustzijn geschapen? En is er dan soms in de kern geen dualisme? Het hangt er vanaf op welk niveau in het Zijn je het beschouwt. Volgens de maja-gedachte geldt dit niet enkel voor dromen, maar voor alles wat is.

De bruine beer wordt door je geest geschapen, niet door bewustzijn.
Bewustzijn is 'dat' wat zich van de door jou geschapen bruine beer bewust is.

Zodoende is het subject (de slapende Zolderworm) zich bewust van de bruine beer als (droom)object.

Hetzelfde doet zich idd ook voor in waaktoestand. Er is altijd de scheiding tussen 'ik' en de wereld.
Deze scheiding is niet illusionair, die is er gewoon.

Maya is de toestand van onwetendheid. In Maya is men er onwetend van dat het de relatie is welke absoluut is.
Het absolute (bewustzijn, kenvermogen) kan op zich niet gekend worden.
Men kan er 'weet' van hebben door er bewust deelachtig aan te zijn.
Het is vervolgens de ziel welke deelachtig is aan bewustzijn en zodoende tot kennis van zichzelf komt.
Deze ziel is ongeschapen omdat deze bestaat uit 'niets'.
De geest kan deze hele toestand overdenken, wanneer de mens op 'zielenniveau' is.
Zodoende kan de mens weten dat op dat diepste innerlijke niveau alle mensen op dezelfde wijze een 'ik' zijn.

De mens welke in de natuur leeft (waar we allen mee bekend zijn) is op verschillende wijze een 'ik'.

Het 'ik' is deze natuur hopper. Het 'ik' in alle toonaarden en gedragingen en woorden en daden. Het 'ik' is het bestaan van deze natuur, de onderhouder en de voortzetter.

Het 'Ik' is de vertegenwoordiger van de goddelijke natuur. Dat wat uit God is; het Leven en het Licht.

Wanneer het 'ik' meent en weet en kent, maar de Liefde niet heeft, welke "Ik'' is, hij is niets.

[hopper]

 

Als de mens kennis van zijn diepste wezen krijgt (de ziel)

 
Ik haal hieruit : ziel = diepste wezen.
 

Bewustzijn los zien van de materie is dus onredelijk. Vandaar dat ik me ook uitspreek tegen de gnostici die de materie verwerpen als 'het kwaad'.
Het kwaad echter komt wel voort uit de materie. En de ziel is (i.t.t. bewustzijn) wel in staat om zich geheel los van de materie te bevinden.

 
En daaruit haal ik dat ziel geen bewustzijn is.
 
Maar wat is diepste wezen, oftewel ziel? Hoe kunnen we die ervaren?
 

De ziel is idd geen bewustzijn, het neemt deel aan bewustzijn. Het diepste wezen is 'niets' , de ervaring van 'zelf' wat zich alleen tot zichzelf verhoudt. Hiervoor is het een voorwaarde dat men afzijdig van 'de wereld' staat.

Maar de meeste zielen hebben een verhouding met de wereld. Bijvoorbeeld iemand die geld wenst te bezitten heeft al een verhouding met de wereld.
Of iemand die oorlog voert met zijn buurland heeft een verhouding met de wereld. Dan ben je dwalende.....

[hopper]

Het 'ik' is deze natuur hopper. Het 'ik' in alle toonaarden en gedragingen en woorden en daden. Het 'ik' is het bestaan van deze natuur, de onderhouder en de voortzetter.

Voor de meeste mensen gaat dat idd op. Met die 'ik' is de naakte aap voorkomende uit de evolutie nog 'ik'.

Het 'Ik' is de vertegenwoordiger van de goddelijke natuur. Dat wat uit God is; het Leven en het Licht.

Nee, dat is niet het geval. De 'ik' welke uit de evolutie voortkomt is 'Adam'. In aanleg bezielt , de ziel echter is nog niet tot aanzijn (tegenwoordigheid) gekomen.

Wanneer het 'ik' meent en weet en kent, maar de Liefde niet heeft, welke "Ik'' is, hij is niets.

De mens kan nooit Liefde claimen als een eigendom. Bij hoge uitzondering kan er een blik op geworpen worden.
Dat is Liefde kennen. Dat is de non-intellectuele kennis dat Liefde subject noch object is....

[thom]

Het 'ik' is deze natuur hopper. Het 'ik' in alle toonaarden en gedragingen en woorden en daden. Het 'ik' is het bestaan van deze natuur, de onderhouder en de voortzetter.

Voor de meeste mensen gaat dat idd op. Met die 'ik' is de naakte aap voorkomende uit de evolutie nog 'ik'.

Het 'Ik' is de vertegenwoordiger van de goddelijke natuur. Dat wat uit God is; het Leven en het Licht.

Nee, dat is niet het geval. De 'ik' welke uit de evolutie voortkomt is 'Adam'. In aanleg bezielt , de ziel echter is nog niet tot aanzijn (tegenwoordigheid) gekomen.

Wanneer het 'ik' meent en weet en kent, maar de Liefde niet heeft, welke "Ik'' is, hij is niets.

De mens kan nooit Liefde claimen als een eigendom. Bij hoge uitzondering kan er een blik op geworpen worden.
Dat is Liefde kennen. Dat is de non-intellectuele kennis dat Liefde subject noch object is....

Wat je niet kan of wil onderscheiden, is de ik met een kleine letter, de uit de natuur geboren mens, aards, en het Ik met een hoofdletter uit God.

Daarom raak je voortdurend verstrikt in je uitleg, omdat er geen onderscheid gemaakt wordt hierin. Of een ander verstrikt in je uitleg omdat het niet consistent is.

[vegan-revolution]

 

De ziel is idd geen bewustzijn,

Dan heb ik dat tenminste goed begrepen.
 

het neemt deel aan bewustzijn. Het diepste wezen is 'niets' , de ervaring van 'zelf' wat zich alleen tot zichzelf verhoudt. Hiervoor is het een voorwaarde dat men afzijdig van 'de wereld' staat.

Moet ik hieruit begrijpen dat een ziel zich uitsluitend tot zichzelf dient te verhouden en idealiter ook inderdaad verhoudt?
 

Maar de meeste zielen hebben een verhouding met de wereld. Bijvoorbeeld iemand die geld wenst te bezitten heeft al een verhouding met de wereld.
Of iemand die oorlog voert met zijn buurland heeft een verhouding met de wereld. Dan ben je dwalende.....

Ik begrijp hieruit : een ziel kan een verhouding hebben met de wereld hebben en als een ziel een verhouding hebben met de wereld heeft dan hebben we te maken met een dwalende ziel.
 
Zo blijft een ziel voor mij nog wel een abstract iets. Want wat doet een ziel en welke rol vervult een ziel (of kan deze vervullen)? En wat is de consequentie van het afwezig zijn van een ziel?
 

[Inktvlam]

Er wordt hier een hoop onzin verkocht.
Allereerst hebben we een geestelijke wereld en een materiële wereld. In de geestelijke wereld is alles eeuwig, in de materiële wereld is alles tijdelijk.
De materiële wereld is een leerschool en in feite ook geestelijk, maar dan met een harde schil.
Een mens bestaat uit lichaam, ziel en geest. Het lichaam is materieel, ziel en geest zijn geestelijk (dus niet-materieel). De geest is de godsvonk ofwel een kleine weergave van God in ieder mens.
Alle dieren en planten hebben ook een ziel, maar geen geest. Zonder ziel zouden ze niet kunnen leven. Na de (lichamelijke) dood van de mens overleeft de ziel en gaat over naar het hiernamaals of over in een ander menselijk materieel bestaan (reïncarnatie – een soort herkansing). De zielen van dieren gaan over in een hoger materieel bestaan.

De ziel ziet er, zolang zij in het lichaam woont, in wezen ’t zelfde uit als het lichaam. Zij is ook net eender georganiseerd. Zij heeft ook een hoofd, lijf, handen en voeten, kortom alles wat het lichaam ook heeft. Alleen is alles geestelijk-etherisch in plaats van materieel-stoffelijk. De ziel in het lichaam is eigenlijk als een doos in een grotere doos. De handen van de ziel bevinden zich in de handen van het lichaam, de voeten van de ziel in de voeten van het lichaam, alle delen en ledematen van de ziel in de overeenkomstige delen en ledematen van het lichaam. Wordt het lichaam ziek, wordt bijvoorbeeld een vinger verwond, dan is de ziel werkend aanwezig om de wond weer te genezen. De ziel kan het lichaam gemakkelijk genezen. Bij een gebroken been probeert de arts met gips de gebroken botstukken zo goed mogelijk op hun plaats te houden. De rest moet het lichaam zelf doen, of beter gezegd de ziel zorgt voor de uiteindelijke genezing. Dat de ziel op gelijke wijze ledematen heeft als het lichaam, daarvoor is het beste bewijs het volgende: wanneer een lichaamsdeel door amputeren of andere wijze verloren gaat, wordt het verloren lichaamsdeel toch altijd nog gevoeld, zodat wanneer bijvoorbeeld iemand een voet mist, de invalide toch nog op de betreffende plaats hitte, koude en vaak pijn voelt. Deze zogenaamde fantoompijn is een bekend verschijnsel. Een helderziende vrouw zei ooit: “bij mensen die een arm of voet verloren hebben, zie ik altijd de hele vorm van het ontbrekende lichaamsdeel”. Het lichaam is om met de woorden van de schrift te spreken, de uiterlijke mens, de ziel is de innerlijke mens (2 Kor.4:16).

De mens bezit een goddelijke geest evenals bij Jezus. Met dit verschil dat in Jezus de Godheid in al zijn volheid aanwezig is (Kolossenzen 2:9), bij ons is het een kleine weergave van God in onszelf. Die goddelijke geestvonk bezit de mens pas sinds Adam. Onze mensachtige voorlopers (of diermensen), de pre-adamieten bezaten die geestvonk niet. Vanaf Adam, was de mens ineens in staat steden, piramides, enz. te bouwen, terwijl zijn voorgangers dat niet konden. Deze pre-adamieten konden wel dingen naäpen, maar waren niet in staat zelf iets nieuws te bedenken.
Door onze goddelijke geest kan de ziel het ware van het verkeerde, en het goede van het kwade onderscheiden, kan ze volledig vrij denken en willen en zich volledig aan haar geest gelijk maken, indien ze met haar vrije wil voor het ware en goede besluit. Door die goddelijke geestvonk zijn we kinderen van God. En kinderen worden ooit volwassen. “Gij zijt goden” (Joh.10:34) zei Jezus.

[Darwin1986]

Er wordt hier een hoop onzin verkocht.
Allereerst hebben we een geestelijke wereld en een materiële wereld. In de geestelijke wereld is alles eeuwig, in de materiële wereld is alles tijdelijk.

Dat jij dit allemaal leest bij Lorber en Swedenborg maakt het niet waar natuurlijk. Dan kan een ander Steiner als bron aanvoeren, en weer een ander Krishnamurti..

Lorber was een schoenmaker, wat weet die man nou van zielen?

[Bastiaan73]

Er wordt hier een hoop onzin verkocht.
Allereerst hebben we een geestelijke wereld en een materiële wereld. In de geestelijke wereld is alles eeuwig, in de materiële wereld is alles tijdelijk.

Dat jij dit allemaal leest bij Lorber en Swedenborg maakt het niet waar natuurlijk. Dan kan een ander Steiner als bron aanvoeren, en weer een ander Krishnamurti..

Lorber was een schoenmaker, wat weet die man nou van zielen?

Hij wist dan waarschijnlijk wel het e.e.a. van zolen.

[Darwin1986]

Dat de ziel op gelijke wijze ledematen heeft als het lichaam, daarvoor is het beste bewijs het volgende: wanneer een lichaamsdeel door amputeren of andere wijze verloren gaat, wordt het verloren lichaamsdeel toch altijd nog gevoeld, zodat wanneer bijvoorbeeld iemand een voet mist, de invalide toch nog op de betreffende plaats hitte, koude en vaak pijn voelt. Deze zogenaamde fantoompijn is een bekend verschijnsel. Een helderziende vrouw zei ooit: “bij mensen die een arm of voet verloren hebben, zie ik altijd de hele vorm van het ontbrekende lichaamsdeel”. Het lichaam is om met de woorden van de schrift te spreken, de uiterlijke mens, de ziel is de innerlijke mens (2 Kor.4:16).

Fantoompijn is volgens mij allang wetenschappelijk verklaard.

http://www.pijn.nl/locatie-van-pijnsymp ... mpijn.html

Oorzaken

De oorzaak van fantoompijn ligt in de hersenen. Het lichaam wordt gevoeld met de hersenen. In de hersenen bevindt zich een soort landkaart van het lichaam; ieder groepje cellen heeft zich gespecialiseerd in het voelen en bewegen van een bepaald lichaamsdeel. Als er een lichaamsdeel wordt geamputeerd, blijft het deel van de hersenen dat hiermee in verbinding stond achter zonder taak. De hersencellen in dat gebied ontvangen geen prikkels meer omdat het lichaamsdeel er niet meer is. De hersencellen reageren hierop door de prikkeldrempel te verlagen waardoor ze gevoeliger worden voor prikkels. Dit wordt sensitisatie genoemd. Door deze gevoeligheid kunnen de hersencellen gaan reageren op de activiteit van de hersengebieden die ernaast liggen en worden prikkels uit die gebieden vertaald als pijn in het geamputeerde lichaamsdeel. Dit wordt corticale reorganisatie genoemd. Na een amputatie kunnen de hersencellen zich dus niet goed aanpassen aan hun verdwenen functie. Er is dus sprake van disfunctionele corticale reorganisatie.
Er zijn verschillende soorten fantoompijn.

Ooit geloofde ik ook in een ziel en in meerdere lichamen. Etherisch lichaam, vaste lichaam, zielenlichaam etc. En inderdaad je denkt dat fantoompijn iets verklaard. Maar we kunnen dit verklaren door onze hersenen. "Bewustzijn verklaard" van Dennet is een aanrader op dit gebied.
Ook het idee dat de mens een menselijk lichaam heeft. Vroeger werd dit verklaard door een bepaald andere lichaam. Nu weten we dat dit komt door DNA en dergelijke.
Hoe meer we weten hoe minder plek er is voor een ziel.

[Darwin1986]

Hij wist dan waarschijnlijk wel het e.e.a. van zolen.

Ook van halve?

[hopper]

 

De ziel is idd geen bewustzijn,

Dan heb ik dat tenminste goed begrepen.
 

het neemt deel aan bewustzijn. Het diepste wezen is 'niets' , de ervaring van 'zelf' wat zich alleen tot zichzelf verhoudt. Hiervoor is het een voorwaarde dat men afzijdig van 'de wereld' staat.

1. Moet ik hieruit begrijpen dat een ziel zich uitsluitend tot zichzelf dient te verhouden en idealiter ook inderdaad verhoudt?
 

Maar de meeste zielen hebben een verhouding met de wereld. Bijvoorbeeld iemand die geld wenst te bezitten heeft al een verhouding met de wereld.
Of iemand die oorlog voert met zijn buurland heeft een verhouding met de wereld. Dan ben je dwalende.....

2. Ik begrijp hieruit : een ziel kan een verhouding hebben met de wereld hebben en als een ziel een verhouding hebben met de wereld heeft dan hebben we te maken met een dwalende ziel.
 
Zo blijft een ziel voor mij nog wel een abstract iets. Want wat doet een ziel en welke rol vervult een ziel (of kan deze vervullen)? En wat is de consequentie van het afwezig zijn van een ziel?
 

1. Het is een mogelijkheid voor de ziel om zich louter tot zichzelf te verhouden.

2. Ach, een dwalende ziel? De meeste mensen gaan op in de materie in de vorm van geld, macht of iets anders wat ze willen bereiken in de wereld.
Voor jonge mensen is dat zelfs heel begrijpelijk. Maar zo na je 40e of 50e levensjaar kan er wel wat zelfkennis indalen.

Een ziel doet in principe niets, het is het 'zelf'.

[hopper]

De ziel ziet er, zolang zij in het lichaam woont, in wezen ’t zelfde uit als het lichaam. Zij is ook net eender georganiseerd. Zij heeft ook een hoofd, lijf, handen en voeten, kortom alles wat het lichaam ook heeft.

Over onzin verkopen gesproken....

[Bastiaan73]

Hij wist dan waarschijnlijk wel het e.e.a. van zolen.

Ook van halve?

Die zitten in dit topic te doen alsof ze iets 'weten'. Waar ze die stelligheid vandaan halen is me een raadsel.

[Zolderworm]

Kant is geen Oosterse filosofie. Maar uiteraard is er dualiteit tussen object en subject. In onze ervaring! En daar gaat het om. En die dualiteit is maja, illusie. Het is dat de bewustwording zich afsplitst van het object waarvan men zich bewustwordt. Maar de scheiding creëert het bewustzijn in zichzelf. Als ik bijvoorbeeld droom van een bruine beer, is die bruine beer er dan daadwerkelijk of wordt de ervaring van de bruine beer door mijn bewustzijn geschapen? En is er dan soms in de kern geen dualisme? Het hangt er vanaf op welk niveau in het Zijn je het beschouwt. Volgens de maja-gedachte geldt dit niet enkel voor dromen, maar voor alles wat is.

De bruine beer wordt door je geest geschapen, niet door bewustzijn.
Bewustzijn is 'dat' wat zich van de door jou geschapen bruine beer bewust is.

Zodoende is het subject (de slapende Zolderworm) zich bewust van de bruine beer als (droom)object.

Hetzelfde doet zich idd ook voor in waaktoestand. Er is altijd de scheiding tussen 'ik' en de wereld.
Deze scheiding is niet illusionair, die is er gewoon.

Maya is de toestand van onwetendheid. In Maya is men er onwetend van dat het de relatie is welke absoluut is.
Het absolute (bewustzijn, kenvermogen) kan op zich niet gekend worden.
Men kan er 'weet' van hebben door er bewust deelachtig aan te zijn.
Het is vervolgens de ziel welke deelachtig is aan bewustzijn en zodoende tot kennis van zichzelf komt.
Deze ziel is ongeschapen omdat deze bestaat uit 'niets'.
De geest kan deze hele toestand overdenken, wanneer de mens op 'zielenniveau' is.
Zodoende kan de mens weten dat op dat diepste innerlijke niveau alle mensen op dezelfde wijze een 'ik' zijn.

De mens welke in de natuur leeft (waar we allen mee bekend zijn) is op verschillende wijze een 'ik'.

Ik onderscheid bewustwording (dus niet bewustzijn) en bewustzijnsinhoud. De beer is bewustzijnsinhoud, of het nu een gedroomde beer is dan wel een echte beer. In het bewustzijn op zich vinden we dualiteit. Namelijk dat van ervaringspunt versus de bewustwordingsinhoud. De bewustwording op zich is niet dualistisch van aard.

[hopper]

@Zolder

https://theses.ubn.ru.nl/bitstream/hand ... sequence=1

(blz 21)

Wat er dus steeds gebeurt is:
Ik herpak mezelf als subject-------> De ander wordt object voor mij


Ik word object voor de ander<-------- De ander herpakt zichzelf als subject

Om de subject-object relatie te begrijpen (geheel in algemene zin) dienen we te begrijpen dat we op bewustzijn-niveau waarnemend subject zijn, maar tevens waargenomen object. Als mens zijn we beiden. Waar het pijltje getekend staat dat is bewustzijn.

Kortom, als de ander subject is, is ze degene die naar mij kijkt en mij daarmee objectiveert. Deze ander vormt een oordeel over mij waarop ik geen grip heb. Zodra ik terug kijk en de ander voor mij als object verschijnt kan ik haar niet meer als subject zien. Zo blijft de intersubjectiviteit (of de verbinding tussen subjecten als subjecten) onbereikbaar.

Wat we doen als mensen onder elkaar is elkaar steeds maar objectiveren (als object zien). Het subject is in feite onzichtbaar, maar het is er wel degelijk. Dat wat onzichtbaar is (waarnemend subject) dat is de menselijke ziel welke universeel van aard is.

Maar omdat we elkaar steeds maar de maat nemen (oordeel) kan de mens het subject nooit gewaar worden.
Het probleem van gebrek aan zelfkennis is dan ook het 'de maat nemen'.
let maar eens op hoe de forumdeelnemers elkaar hier de maat nemen.
Ze zijn zelf onderdeel van het probleem, maar ze beseffen het niet (onwetendheid).

Zodoende is bewustzijn de relatie tussen subject en object en deze relatie is het Absolute (Monisme).
Heus, die leer van Jezus is zo gek nog niet. Die man wist waar hij het over had.
Alleen het christelijk perspectief deugt niet.

[Inktvlam]

Er wordt hier een hoop onzin verkocht.
Allereerst hebben we een geestelijke wereld en een materiële wereld. In de geestelijke wereld is alles eeuwig, in de materiële wereld is alles tijdelijk.

Dat jij dit allemaal leest bij Lorber en Swedenborg maakt het niet waar natuurlijk. Dan kan een ander Steiner als bron aanvoeren, en weer een ander Krishnamurti..

Lorber was een schoenmaker, wat weet die man nou van zielen?

Als iemand een betere verklaring kan geven, dan hoor ik die graag. Maar die ben ik nog niet tegengekomen.
Lorber was helemaal geen schoenmaker. Hoe kom je daar bij? Hij was een musicus en daarna Gods schrijfknecht. Op veertig jarige leeftijd tot aan zijn dood ontving hij goddelijke openbaringen.

Dat de ziel op gelijke wijze ledematen heeft als het lichaam, daarvoor is het beste bewijs het volgende: wanneer een lichaamsdeel door amputeren of andere wijze verloren gaat, wordt het verloren lichaamsdeel toch altijd nog gevoeld, zodat wanneer bijvoorbeeld iemand een voet mist, de invalide toch nog op de betreffende plaats hitte, koude en vaak pijn voelt. Deze zogenaamde fantoompijn is een bekend verschijnsel. Een helderziende vrouw zei ooit: “bij mensen die een arm of voet verloren hebben, zie ik altijd de hele vorm van het ontbrekende lichaamsdeel”. Het lichaam is om met de woorden van de schrift te spreken, de uiterlijke mens, de ziel is de innerlijke mens (2 Kor.4:16).

Fantoompijn is volgens mij allang wetenschappelijk verklaard.

http://www.pijn.nl/locatie-van-pijnsymp ... mpijn.html

Oorzaken

De oorzaak van fantoompijn ligt in de hersenen. Het lichaam wordt gevoeld met de hersenen. In de hersenen bevindt zich een soort landkaart van het lichaam; ieder groepje cellen heeft zich gespecialiseerd in het voelen en bewegen van een bepaald lichaamsdeel. Als er een lichaamsdeel wordt geamputeerd, blijft het deel van de hersenen dat hiermee in verbinding stond achter zonder taak. De hersencellen in dat gebied ontvangen geen prikkels meer omdat het lichaamsdeel er niet meer is. De hersencellen reageren hierop door de prikkeldrempel te verlagen waardoor ze gevoeliger worden voor prikkels. Dit wordt sensitisatie genoemd. Door deze gevoeligheid kunnen de hersencellen gaan reageren op de activiteit van de hersengebieden die ernaast liggen en worden prikkels uit die gebieden vertaald als pijn in het geamputeerde lichaamsdeel. Dit wordt corticale reorganisatie genoemd. Na een amputatie kunnen de hersencellen zich dus niet goed aanpassen aan hun verdwenen functie. Er is dus sprake van disfunctionele corticale reorganisatie.
Er zijn verschillende soorten fantoompijn.

Ooit geloofde ik ook in een ziel en in meerdere lichamen. Etherisch lichaam, vaste lichaam, zielenlichaam etc. En inderdaad je denkt dat fantoompijn iets verklaard. Maar we kunnen dit verklaren door onze hersenen. "Bewustzijn verklaard" van Dennet is een aanrader op dit gebied.
Ook het idee dat de mens een menselijk lichaam heeft. Vroeger werd dit verklaard door een bepaald andere lichaam. Nu weten we dat dit komt door DNA en dergelijke.
Hoe meer we weten hoe minder plek er is voor een ziel.

Juist niet. Uittredingen bijvoorbeeld zijn een bekend verschijnsel. Bij een uittreding kunnen mensen zich naar andere ruimtes begeven, dus een andere ruimte dan waar hun lichaam zich bevindt. Lees wat Raymond Moody erover schrijft.
viewtopic.php?p=208676#p208676

In de hersenen bevindt zich inderdaad een soort landkaart van het lichaam. Maar dat verklaart niet alles. Neuropsycholoog en hoogleraar Margriet Sitskoorn vermeldt in haar boek Het maakbare brein het volgende:
Al deze bevindingen losten een stukje van het tijdenlang onbegrepen fantoomraadsel op. Een stukje, want het infiltreren in, het overnemen van het hersengebied van de geamputeerde ledemaat werd niet bij alle patiënten gevonden en is bovendien slechts een gedeeltelijke verklaring voor wat patiënten met fantoompijn rapporteren. Het verklaart bijvoorbeeld niet waarom deze patiënten ook het gevoel hebben dat ze de geamputeerde arm kunnen bewegen, waarom ze pijn in de arm ervaren, of waarom sommige mensen die zonder een ledemaat zijn geboren toch fantoompijn kunnen ervaren.
[ Margriet Sitskoorn: Het maakbare brein, pag.93 ]

[hopper]

De bruine beer wordt door je geest geschapen, niet door bewustzijn.
Bewustzijn is 'dat' wat zich van de door jou geschapen bruine beer bewust is.

Zodoende is het subject (de slapende Zolderworm) zich bewust van de bruine beer als (droom)object.

Hetzelfde doet zich idd ook voor in waaktoestand. Er is altijd de scheiding tussen 'ik' en de wereld.
Deze scheiding is niet illusionair, die is er gewoon.

Maya is de toestand van onwetendheid. In Maya is men er onwetend van dat het de relatie is welke absoluut is.
Het absolute (bewustzijn, kenvermogen) kan op zich niet gekend worden.
Men kan er 'weet' van hebben door er bewust deelachtig aan te zijn.
Het is vervolgens de ziel welke deelachtig is aan bewustzijn en zodoende tot kennis van zichzelf komt.
Deze ziel is ongeschapen omdat deze bestaat uit 'niets'.
De geest kan deze hele toestand overdenken, wanneer de mens op 'zielenniveau' is.
Zodoende kan de mens weten dat op dat diepste innerlijke niveau alle mensen op dezelfde wijze een 'ik' zijn.

De mens welke in de natuur leeft (waar we allen mee bekend zijn) is op verschillende wijze een 'ik'.

Ik onderscheid bewustwording (dus niet bewustzijn) en bewustzijnsinhoud. De beer is bewustzijnsinhoud, of het nu een gedroomde beer is dan wel een echte beer. In het bewustzijn op zich vinden we dualiteit. Namelijk dat van ervaringspunt versus de bewustwordingsinhoud. De bewustwording op zich is niet dualistisch van aard.

Wat jij hier 'bewustwording' noemt dat lijkt mij de ziel. Je wordt namelijk 'bewust' (ik ben) zodra je een waarneming doet.
Dat is dan een bewust worden van je zelf. Maar dan bedoel ik niet een bewust worden van de persoon die je bent, maar van 'dat' wat van zichzelf bewust is.

Wij mensen zijn voor elkaar steeds object van waarneming. Dus feitelijk wekt 'de ander' het daadwerkelijke 'zelf' tot bewustwording van zichzelf.
In werkelijkheid bestaan "jij en ik" helemaal niet.

Dat wat zich in deze wereld 'ik' noemt bestaat bij de gratie van 'de ander'. Dat is ook de reden waarom het Christusbewustzijn (het universele zelf) identiek is bij ieder mens.

[Bastiaan73]

Hebben bruine beren ook een ziel?

[Zolderworm]

Ik onderscheid bewustwording (dus niet bewustzijn) en bewustzijnsinhoud. De beer is bewustzijnsinhoud, of het nu een gedroomde beer is dan wel een echte beer. In het bewustzijn op zich vinden we dualiteit. Namelijk dat van ervaringspunt versus de bewustwordingsinhoud. De bewustwording op zich is niet dualistisch van aard.

Wat jij hier 'bewustwording' noemt dat lijkt mij de ziel. Je wordt namelijk 'bewust' (ik ben) zodra je een waarneming doet.
Dat is dan een bewust worden van je zelf. Maar dan bedoel ik niet een bewust worden van de persoon die je bent, maar van 'dat' wat van zichzelf bewust is.

Wij mensen zijn voor elkaar steeds object van waarneming. Dus feitelijk wekt 'de ander' het daadwerkelijke 'zelf' tot bewustwording van zichzelf.
In werkelijkheid bestaan "jij en ik" helemaal niet.

Dat wat zich in deze wereld 'ik' noemt bestaat bij de gratie van 'de ander'. Dat is ook de reden waarom het Christusbewustzijn (het universele zelf) identiek is bij ieder mens.

Bewustwording is voor mij niet de ziel. Het is alleen maar "zich bewust worden van" en verder niets. Het is mogelijk bewustwording van zichzelf in de zin van dat je ervaart dat je iets bent dat bestaat. Maar verder gaat het niet.
Misschien word je je bewust een "ik" te zijn als je ervaart dat er ook anderen zijn. Maar vooral speelt ook de ervaring een rol dat je een afgescheiden element bent tegenover dat wat je waarneemt. Als je, vanaf de geboorte, alleen op de wereld zou zijn (en dus je moeder nooit bewust gezien hebt) en je zou ronddwalen over een kale wereld zonder andere levende entiteiten. Zou je dan een ik-bewustzijn hebben? Ik denk het wel.

[hopper]

Wat jij hier 'bewustwording' noemt dat lijkt mij de ziel. Je wordt namelijk 'bewust' (ik ben) zodra je een waarneming doet.
Dat is dan een bewust worden van je zelf. Maar dan bedoel ik niet een bewust worden van de persoon die je bent, maar van 'dat' wat van zichzelf bewust is.

Wij mensen zijn voor elkaar steeds object van waarneming. Dus feitelijk wekt 'de ander' het daadwerkelijke 'zelf' tot bewustwording van zichzelf.
In werkelijkheid bestaan "jij en ik" helemaal niet.

Dat wat zich in deze wereld 'ik' noemt bestaat bij de gratie van 'de ander'. Dat is ook de reden waarom het Christusbewustzijn (het universele zelf) identiek is bij ieder mens.

Bewustwording is voor mij niet de ziel. Het is alleen maar "zich bewust worden van" en verder niets. Het is mogelijk bewustwording van zichzelf in de zin van dat je ervaart dat je iets bent dat bestaat. Maar verder gaat het niet.
Misschien word je je bewust een "ik" te zijn als je ervaart dat er ook anderen zijn. Maar vooral speelt ook de ervaring een rol dat je een afgescheiden element bent tegenover dat wat je waarneemt. Als je, vanaf de geboorte, alleen op de wereld zou zijn (en dus je moeder nooit bewust gezien hebt) en je zou ronddwalen over een kale wereld zonder andere levende entiteiten. Zou je dan een ik-bewustzijn hebben? Ik denk het wel.

Dan bedoelen we er niet hetzelfde mee. De ziel is 'dat' wat zich van zichzelf bewust is. En ook subject is.
Je kent alleen maar weten wat de ziel is door het te zijn.

[Zolderworm]

Bewustwording is voor mij niet de ziel. Het is alleen maar "zich bewust worden van" en verder niets. Het is mogelijk bewustwording van zichzelf in de zin van dat je ervaart dat je iets bent dat bestaat. Maar verder gaat het niet.
Misschien word je je bewust een "ik" te zijn als je ervaart dat er ook anderen zijn. Maar vooral speelt ook de ervaring een rol dat je een afgescheiden element bent tegenover dat wat je waarneemt. Als je, vanaf de geboorte, alleen op de wereld zou zijn (en dus je moeder nooit bewust gezien hebt) en je zou ronddwalen over een kale wereld zonder andere levende entiteiten. Zou je dan een ik-bewustzijn hebben? Ik denk het wel.

Dan bedoelen we er niet hetzelfde mee. De ziel is 'dat' wat zich van zichzelf bewust is. En ook subject is.
Je kent alleen maar weten wat de ziel is door het te zijn.

Voor mij is de ziel de combinatie van fijnstoffelijke lichamen. De bewustwording staat daar weer los van.