Hebben we een ziel ?

[hopper]

Dan bedoelen we er niet hetzelfde mee. De ziel is 'dat' wat zich van zichzelf bewust is. En ook subject is.
Je kent alleen maar weten wat de ziel is door het te zijn.

Voor mij is de ziel de combinatie van fijnstoffelijke lichamen. De bewustwording staat daar weer los van.

Dan zit je net zoals de heer Inktvlam nog aan de object-zijde in je beschouwingen.

[Zolderworm]

Voor mij is de ziel de combinatie van fijnstoffelijke lichamen. De bewustwording staat daar weer los van.

Dan zit je net zoals de heer Inktvlam nog aan de object-zijde in je beschouwingen.

Het astrale en mentale lichaam zijn objecten. En ze worden door helderzienden ook als zodanig waargenomen. Sterker nog: ik ben ooit door zo'n object aangevallen en kon mezelf maar ternauwernood in veiligheid brengen door met veel moeite weer terug te keren in mijn lichaam. Het gaat ook niet om beschouwingen, maar om ervaring.
Laatst nog heb ik dergelijk object weggejaagd. Die lag naast mijn bed op de grond. Hij was gekleed volgens de mode van rondom 1930.
Jouw beschouwingen zijn volgens mij pure redenatie.

[hopper]

Dan zit je net zoals de heer Inktvlam nog aan de object-zijde in je beschouwingen.

Het astrale en mentale lichaam zijn objecten. En ze worden door helderzienden ook als zodanig waargenomen. Sterker nog: ik ben ooit door zo'n object aangevallen en kon mezelf maar ternauwernood in veiligheid brengen door met veel moeite weer terug te keren in mijn lichaam. Het gaat ook niet om beschouwingen, maar om ervaring.
Laatst nog heb ik dergelijk object weggejaagd. Die lag naast mijn bed op de grond. Hij was gekleed volgens de mode van rondom 1930.
Jouw beschouwingen zijn volgens mij pure redenatie.

We zijn het er over eens dat we het oneens zijn.
In mijn beschouwingen zit ik altijd aan de bewustzijn-zijde, niet aan de zijde van dat wat verschijnt.

Jouw opvatting van ziel 'verschijnt'. Zodoende lijken we ogenschijnlijk over hetzelfde te spreken, maar ik heb het geheel ergens anders over.
Bewustzijn is dat wat universeel is. Van dat wat verschijnt zijn miljarden exemplaren......

[Bastiaan73]

Dan zit je net zoals de heer Inktvlam nog aan de object-zijde in je beschouwingen.

Het astrale en mentale lichaam zijn objecten. En ze worden door helderzienden ook als zodanig waargenomen. Sterker nog: ik ben ooit door zo'n object aangevallen en kon mezelf maar ternauwernood in veiligheid brengen door met veel moeite weer terug te keren in mijn lichaam. Het gaat ook niet om beschouwingen, maar om ervaring.
Laatst nog heb ik dergelijk object weggejaagd. Die lag naast mijn bed op de grond. Hij was gekleed volgens de mode van rondom 1930.
Jouw beschouwingen zijn volgens mij pure redenatie.

Een object gekleed volgens de mode van rondom 1930? Dan was het een astrale paspop.

Heb je ooit LSD of andere hallucinogenen gebruikt? Dat zou namelijk je hallucinaties kunnen verklaren.

[Zolderworm]

Het astrale en mentale lichaam zijn objecten. En ze worden door helderzienden ook als zodanig waargenomen. Sterker nog: ik ben ooit door zo'n object aangevallen en kon mezelf maar ternauwernood in veiligheid brengen door met veel moeite weer terug te keren in mijn lichaam. Het gaat ook niet om beschouwingen, maar om ervaring.
Laatst nog heb ik dergelijk object weggejaagd. Die lag naast mijn bed op de grond. Hij was gekleed volgens de mode van rondom 1930.
Jouw beschouwingen zijn volgens mij pure redenatie.

We zijn het er over eens dat we het oneens zijn.
In mijn beschouwingen zit ik altijd aan de bewustzijn-zijde, niet aan de zijde van dat wat verschijnt.

Jouw opvatting van ziel 'verschijnt'. Zodoende lijken we ogenschijnlijk over hetzelfde te spreken, maar ik heb het geheel ergens anders over.
Bewustzijn is dat wat universeel is. Van dat wat verschijnt zijn miljarden exemplaren......

Laten we het er maar op houden dat we het oneens zijn. Ik denk dat jij nieuwe illusies hebt geschapen.

[Zolderworm]

Het astrale en mentale lichaam zijn objecten. En ze worden door helderzienden ook als zodanig waargenomen. Sterker nog: ik ben ooit door zo'n object aangevallen en kon mezelf maar ternauwernood in veiligheid brengen door met veel moeite weer terug te keren in mijn lichaam. Het gaat ook niet om beschouwingen, maar om ervaring.
Laatst nog heb ik dergelijk object weggejaagd. Die lag naast mijn bed op de grond. Hij was gekleed volgens de mode van rondom 1930.
Jouw beschouwingen zijn volgens mij pure redenatie.

Een object gekleed volgens de mode van rondom 1930? Dan was het een astrale paspop.

Heb je ooit LSD of andere hallucinogenen gebruikt? Dat zou namelijk je hallucinaties kunnen verklaren.

Dat zijn de bekende verklaringen, die ik vaak te horen krijg. LSD veroorzaakt geen uittredingen. De ervaring is wezenlijk anders.
Een verklaring voor uittredingen wordt wel eens gezocht in het functioneren van de hersenen. Michael Persinger bijvoorbeeld activeerde bepaalde hersendelen via stroomstoten en ontdekte dat dit uittredingsachtige ervaringen opwekte. Het gevoel zich buiten het lichaam te bevinden, de aanwezigheid van een of ander -- al of niet menselijk -- wezen, het lichaam niet meer voelen, noem maar op. Het moge logisch zijn dat stimulering van de hersenen dergelijke ervaringen voortbrengt. De mogelijkheid tot deze ervaringen zit in de hersenen ingebouwd. Maar de vraag is of het om werkelijke uittredingen gaat, of slechts om de simpele ervaring zich buiten het lichaam te bevinden. Het blijk dat deze ervaringen het niet halen bij echte uittredingservaringen. De proefpersoon gaat bijvoorbeeld niet als een soort geest op reis in de wereld, zoals bij echte uittredingen het geval is.
De ervaringen die zo worden opgewekt zijn slechts hersenervaringen en halen het niet bij een "echte" uittreding. Het is geen vergelijk.
Bij mijn uittredingen verliet ik mijn lichaam en trad ik in in mijn eigen huis en de naaste omgeving. Dat alles werd zeer realistisch waargenomen. Gewoon alsof je wakker bent. Het heeft niet de eigenschappen van een hallucinatie. Het is gewoon je eigen huis.
Je kunt door muren en deuren heen, wat de eerste keer raar is om te doen. Je moet er als het ware durven induiken.
Voorts zie je soms je stoffelijk lichaam vanaf een afstandje liggen.
Een keer zweefde ik boven het dak van het huis, zag de dakpannen onder mij, zeer gedetailleerd. Ik wist dat mijn stoffelijk lichaam onder die dakpannen lag, en dat ik daar weer naar terug moest. Ik besloot in het dak te duiken, zoals je in een zwembad duikt, en belandde met een grote boog en veel lawaai weer terug in het lichaam.
Een andere keer ging ik naar de slaapkamer van mijn ouders en zag ik dat mijn moeder daar wasgoed op het bed had uitgespreid. Toen ik kort daarna weer terug was in mijn lichaam ging ik meteen kijken en het bleek te kloppen.
Enzovoort enzovoort.
Dit soort ervaringen opwekken door hersenstimulatie? Vergeet het maar. Alleen de sensatie dat je niet in het stoffelijk lichaam gecentreerd bent. Maar dat is bij lange na geen uittredingservaring.

Susan Blackmore had zelf uittredingservaringen, maar gelooft niettemin dat ze het product zijn van de hersenen. Haar argumenten zijn onder meer dat in de uittredingservaring sommige dingen in de directe omgeving er anders uitzien dan in werkelijkheid en het feit dat stimulatie van sommige delen van de hersenen uittredingservaringen kan oproepen. Ook hebben experimenten waarbij mensen met een uittredingsvermogen werd gevraagd om getallen te lezen die op borden waren geschreven (die ze niet konden zien vanaf de bank of het bed) nooit tot succes geleid. Zo ook de opdracht kamers in verre oorden te bezoeken en te beschrijven wat er daar op dat moment gebeurde.
Ook bestrijdt ze onder meer bijna-doodervaringen met het argument dat het er volgens haar op lijkt dat deze ervaringen vlak voor het moment van overlijden in sneltreinvaart in de hersenen plaatsvinden. Ik vraag me af of dit waar is.
Dat je tijdens uittredingservaringen, bijvoorbeeld in de buurt van je eigen huis, de dingen soms net even anders ziet dan ze in werkelijkheid zijn, komt volgens mij doordat je tijdens de uittredingservaring die materiële wereld op spiritueel (astraal) niveau herschept, en er dan dingen van jezelf, vanuit je verbeelding, inlegt.
En het feit dat stimulatie van de hersenen soms uittredingservaringen veroorzaakt, kan ook zijn omdat ze een daadwerkelijke uittredingservaring veroorzaken. Bovendien zijn dergelijke ervaringen op basis van hersenstimulatie, zoals gezegd, niet te vergelijken met een echte uittredingservaring. Die ervaringen halen het niet bij een echte uittreding, waarbij je door je het huis zwerf, boven het dak zweeft en weet dat je weer terug moet naar je stoffelijk lichaam, dat onder dat dak ligt, en dan maar, als het ware, in dat dak duikt zoals in een zwembad, en vervolgens met een gigantische flitsend snelle boogbeweging weer in het stoffelijk lichaam terecht komt. Om iets te beschrijven wat mij is overkomen.
Dat experimenten met uittredingservaringen mislukken, kan ook komen omdat je tijdens de uittredingservaring sommige dingen vanuit je verbeelding verandert, en omdat je tijdens een uittredingservaring echt geen interesse hebt in het lezen van een nummer geschreven op een bord, dat hoog op een kast is geplaatst. Ik vraag me ook af waarom ik tijdens mijn uittredingservaringen gewoon in en bij het huis bleef en niet de wijde wereld in ging. Blijkbaar had ik een andere interesse dan op het moment dat ik overdag wakker was. Reden waarom je spoken hebt die plaatsgebonden zijn.

Uittredingen zijn zo realistisch dat ik me niet kan voorstellen dat ze gewoon een product van de hersenen zijn. Alles is net zo echt als wanneer je gewoon wakker bent. Trouwens, waarom zouden je hersenen uittredingservaringen produceren? Wat is de bedoeling? Dromen hebben een psychologisch doel. En zelfs hallucinaties kunnen een psychologisch doel hebben. Maar uittredingen?

[Darwin1986]

Als iemand een betere verklaring kan geven, dan hoor ik die graag. Maar die ben ik nog niet tegengekomen.
Lorber was helemaal geen schoenmaker. Hoe kom je daar bij? Hij was een musicus en daarna Gods schrijfknecht. Op veertig jarige leeftijd tot aan zijn dood ontving hij goddelijke openbaringen.

Ik was in de war met Jakob Boehme.https://nl.wikipedia.org/wiki/Jakob_B%C3%B6hme

Ook al een zelfverklaarde profeet.

Er zijn genoeg

Juist niet. Uittredingen bijvoorbeeld zijn een bekend verschijnsel. Bij een uittreding kunnen mensen zich naar andere ruimtes begeven, dus een andere ruimte dan waar hun lichaam zich bevindt. Lees wat Raymond Moody erover schrijft.
viewtopic.php?p=208676#p208676

Ik ben er mee bekend, heb zelf ook uittredingen gekend maar zie het als een spel van de hersenen. Ben je bekend met het derde arm experiment?

https://www.nu.nl/wetenschap/2454476/we ... arm--.html

of de spiegelexperiment?

https://www.psychologiemagazine.nl/arti ... erwarring/

Onze hersenen zijn erg complex, daar heb je geen extra lichaam voor nodig die kan uittreden.. Veel van wat men gelooft van uittredingen en andere lichamen stamt nog uit de tijd dat men niet zoveel wist van onze hersenen.

In de hersenen bevindt zich inderdaad een soort landkaart van het lichaam. Maar dat verklaart niet alles. Neuropsycholoog en hoogleraar Margriet Sitskoorn vermeldt in haar boek Het maakbare brein het volgende:
Al deze bevindingen losten een stukje van het tijdenlang onbegrepen fantoomraadsel op. Een stukje, want het infiltreren in, het overnemen van het hersengebied van de geamputeerde ledemaat werd niet bij alle patiënten gevonden en is bovendien slechts een gedeeltelijke verklaring voor wat patiënten met fantoompijn rapporteren. Het verklaart bijvoorbeeld niet waarom deze patiënten ook het gevoel hebben dat ze de geamputeerde arm kunnen bewegen, waarom ze pijn in de arm ervaren, of waarom sommige mensen die zonder een ledemaat zijn geboren toch fantoompijn kunnen ervaren.
[ Margriet Sitskoorn: Het maakbare brein, pag.93 ]

Die fantoompijn zit in de hersenen, of je nou wel een arm hebt of dat je zonder arm geboren bent.

[Zolderworm]

Als iemand een betere verklaring kan geven, dan hoor ik die graag. Maar die ben ik nog niet tegengekomen.
Lorber was helemaal geen schoenmaker. Hoe kom je daar bij? Hij was een musicus en daarna Gods schrijfknecht. Op veertig jarige leeftijd tot aan zijn dood ontving hij goddelijke openbaringen.

Ik was in de war met Jakob Boehme.https://nl.wikipedia.org/wiki/Jakob_B%C3%B6hme

Ook al een zelfverklaarde profeet.

Er zijn genoeg

Juist niet. Uittredingen bijvoorbeeld zijn een bekend verschijnsel. Bij een uittreding kunnen mensen zich naar andere ruimtes begeven, dus een andere ruimte dan waar hun lichaam zich bevindt. Lees wat Raymond Moody erover schrijft.
viewtopic.php?p=208676#p208676

Ik ben er mee bekend, heb zelf ook uittredingen gekend maar zie het als een spel van de hersenen. Ben je bekend met het derde arm experiment?

https://www.nu.nl/wetenschap/2454476/we ... arm--.html

of de spiegelexperiment?

https://www.psychologiemagazine.nl/arti ... erwarring/

Onze hersenen zijn erg complex, daar heb je geen extra lichaam voor nodig die kan uittreden.. Veel van wat men gelooft van uittredingen en andere lichamen stamt nog uit de tijd dat men niet zoveel wist van onze hersenen.

In de hersenen bevindt zich inderdaad een soort landkaart van het lichaam. Maar dat verklaart niet alles. Neuropsycholoog en hoogleraar Margriet Sitskoorn vermeldt in haar boek Het maakbare brein het volgende:
Al deze bevindingen losten een stukje van het tijdenlang onbegrepen fantoomraadsel op. Een stukje, want het infiltreren in, het overnemen van het hersengebied van de geamputeerde ledemaat werd niet bij alle patiënten gevonden en is bovendien slechts een gedeeltelijke verklaring voor wat patiënten met fantoompijn rapporteren. Het verklaart bijvoorbeeld niet waarom deze patiënten ook het gevoel hebben dat ze de geamputeerde arm kunnen bewegen, waarom ze pijn in de arm ervaren, of waarom sommige mensen die zonder een ledemaat zijn geboren toch fantoompijn kunnen ervaren.
[ Margriet Sitskoorn: Het maakbare brein, pag.93 ]

Die fantoompijn zit in de hersenen, of je nou wel een arm hebt of dat je zonder arm geboren bent.

Wat ik ooit schreef over uittredingen (waarna ik doorgaans geen reactie meer krijg):
Als je eenmaal lucide dromen hebt, zal je vaak ook heldere dromen krijgen waarbij je de 'gewone' dagelijkse omgeving waarneemt: de slaapkamer, de woning, de straat of de achtertuin. Ook in deze dromen kun je je zwevend verplaatsen. En als je in de richting van het bed kijkt, zie je jezelf daarin liggen.
Vaak vermengen deze waarnemingen van de dagelijkse omgeving zich met droomlandschappen of droomobjecten. Dan stap je bijvoorbeeld buiten je huisdeur een vreemde droomwereld binnen. Of er staat een vreemde 'droom-tafel' in de slaapkamer. Dergelijke dromen, die gepaard gaan met de ervaring zich ergens buiten het stoffelijk lichaam te bevinden, noemen we uittredingen.
Uittredingen kunnen zich dus afspelen in de bekende stoffelijke omgeving, maar ook in door de geest geschapen of, zo je wilt, gefantaseerde landschappen. Ook is het mogelijk dat die twee zich met elkaar vermengen.
Het is zeer moeilijk uit te maken in hoeverre bij deze dromen de waarneming van de dagelijkse omgeving voortvloeit uit de eigen geest of een afspiegeling is van dat wat in de stoffelijke wereld aanwezig is. Het is alsof je de stoffelijke wereld en de objecten daarin in de geest reproduceert. Het ziet ernaar uit dat er sprake is van een andere bron van waarneming dan alleen het geheugen en de fantasie, namelijk de wereld zelf.
Het is mijn persoonlijke ervaring dat de beelden in de uittreding niet louter en alleen door de geest worden voortgebracht. Je kunt tijdens zulke dromen bijvoorbeeld de stoffelijke situatie echt waarnemen zoals die op dat moment is, terwijl je op het moment dat je in slaap viel nog niet kon bevroeden hoe die situatie er zou uitzien op het moment van de ervaring.1 Voorts kun je waarnemingen doen vanuit posities die je wakend nooit hebt ingenomen, bijvoorbeeld wanneer je de ervaring hebt dat je tien meter boven het huis zweeft.
Zo begaf ik me eens tijdens een dergelijke ervaring naar de slaapkamer van mijn ouders en zag daar dat mijn moeder wasgoed over het bed had uitgespreid, iets wat niet een gewoonte van haar was -- ik had het haar in ieder geval nog niet eerder zien doen. Direct daarop ontwaakte ik, het was al volop dag. Ik holde snel naar de betreffende slaapkamer, een verdieping lager, en zag daar inderdaad het wasgoed op het bed liggen.
Ook zag ik wel eens delen van het huis vanuit 'onmogelijke' posities, bijvoorbeeld terwijl ik enkele meters boven het dak zweefde. Je neemt tijdens de uittreding de stoffelijke omgeving echter niet waar zoals wij naar de wereld kijken wanneer we wakker zijn. Zoals gezegd lijkt er sprake te zijn van een soort reproduceren van de wereld in de geest, waarbij we nogal eens eigen elementen aan die waarneming toevoegen.
Je kunt zeggen dat het onderscheid tussen waarnemen vanuit de eigen geest en vanuit de wereld niet echt bestaat. Subject en object vormen hier één geheel. Maar daarover zullen we het nog uitgebreid hebben.
Bij de uittreding komen we feitelijk op het gebied van de paranormale waarneming: het waarnemen van feiten die zich op een andere plaats en/of in een andere tijd afspelen dan datgene wat voor ons het hier-en-nu van het moment-van-waarneming is en die niet (of voor het merendeel niet) tot de inhoud van het geheugen behoren.2
Een verklaring voor uittredingen wordt wel eens gezocht in het functioneren van de hersenen. Michael Persinger bijvoorbeeld activeerde bepaalde hersendelen via stroomstoten en ontdekte dat dit uittredingsachtige ervaringen opwekte. Het gevoel zich buiten het lichaam te bevinden, de aanwezigheid van een of ander -- al of niet menselijk -- wezen, het lichaam niet meer voelen, noem maar op. Het moge logisch zijn dat stimulering van de hersenen dergelijke ervaringen voortbrengt. De mogelijkheid tot deze ervaringen zit in de hersenen ingebouwd. Maar de vraag is of het om werkelijke uittredingen gaat, of slechts om de simpele ervaring zich buiten het lichaam te bevinden. Het blijk dat deze ervaringen het niet halen bij echte uittredingservaringen. De proefpersoon gaat bijvoorbeeld niet als een soort geest op reis in de wereld, zoals bij echte uittredingen het geval is.
De ervaringen die zo worden opgewekt zijn slechts hersenervaringen en halen het niet bij een "echte" uittreding. Het is geen vergelijk.
Bij mijn uittredingen verliet ik mijn lichaam en trad ik in in mijn eigen huis en de naaste omgeving. Dat alles werd zeer realistisch waargenomen. Gewoon alsof je wakker bent. Het heeft niet de eigenschappen van een hallucinatie. Het is gewoon je eigen huis.
Je kunt door muren en deuren heen, wat de eerste keer raar is om te doen. Je moet er als het ware durven induiken.
Voorts zie je soms je stoffelijk lichaam vanaf een afstandje liggen.
Een keer zweefde ik boven het dak van het huis, zag de dakpannen onder mij, zeer gedetailleerd. Ik wist dat mijn stoffelijk lichaam onder die dakpannen lag, en dat ik daar weer naar terug moest. Ik besloot in het dak te duiken, zoals je in een zwembad duikt, en belandde met een grote boog en veel lawaai weer terug in het lichaam.
Een andere keer ging ik naar de slaapkamer van mijn ouders en zag ik dat mijn moeder daar wasgoed op het bed had uitgespreid. Toen ik kort daarna weer terug was in mijn lichaam ging ik meteen kijken en het bleek te kloppen.
Enzovoort enzovoort.
Dit soort ervaringen opwekken door hersenstimulatie? Vergeet het maar. Alleen de sensatie dat je niet in het stoffelijk lichaam gecentreerd bent. Maar dat is bij lange na geen uittredingservaring.

Susan Blackmore had zelf uittredingservaringen, maar gelooft niettemin dat ze het product zijn van de hersenen. Haar argumenten zijn onder meer dat in de uittredingservaring sommige dingen in de directe omgeving er anders uitzien dan in werkelijkheid en het feit dat stimulatie van sommige delen van de hersenen uittredingservaringen kan oproepen. Ook hebben experimenten waarbij mensen met een uittredingsvermogen werd gevraagd om getallen te lezen die op borden waren geschreven (die ze niet konden zien vanaf de bank of het bed) nooit tot succes geleid. Zo ook de opdracht kamers in verre oorden te bezoeken en te beschrijven wat er daar op dat moment gebeurde.
Ook bestrijdt ze onder meer bijna-doodervaringen met het argument dat het er volgens haar op lijkt dat deze ervaringen vlak voor het moment van overlijden in sneltreinvaart in de hersenen plaatsvinden. Ik vraag me af of dit waar is.
Dat je tijdens uittredingservaringen, bijvoorbeeld in de buurt van je eigen huis, de dingen soms net even anders ziet dan ze in werkelijkheid zijn, komt volgens mij doordat je tijdens de uittredingservaring die materiële wereld op spiritueel (astraal) niveau herschept, en er dan dingen van jezelf, vanuit je verbeelding, inlegt.
En het feit dat stimulatie van de hersenen soms uittredingservaringen veroorzaakt, kan ook zijn omdat ze een daadwerkelijke uittredingservaring veroorzaken. Bovendien zijn dergelijke ervaringen op basis van hersenstimulatie, zoals gezegd, niet te vergelijken met een echte uittredingservaring. Die ervaringen halen het niet bij een echte uittreding, waarbij je door je het huis zwerf, boven het dak zweeft en weet dat je weer terug moet naar je stoffelijk lichaam, dat onder dat dak ligt, en dan maar, als het ware, in dat dak duikt zoals in een zwembad, en vervolgens met een gigantische flitsend snelle boogbeweging weer in het stoffelijk lichaam terecht komt. Om iets te beschrijven wat mij is overkomen.
Dat experimenten met uittredingservaringen mislukken, kan ook komen omdat je tijdens de uittredingservaring sommige dingen vanuit je verbeelding verandert, en omdat je tijdens een uittredingservaring echt geen interesse hebt in het lezen van een nummer geschreven op een bord, dat hoog op een kast is geplaatst. Ik vraag me ook af waarom ik tijdens mijn uittredingservaringen gewoon in en bij het huis bleef en niet de wijde wereld in ging. Blijkbaar had ik een andere interesse dan op het moment dat ik overdag wakker was. Reden waarom je spoken hebt die plaatsgebonden zijn.

Uittredingen zijn zo realistisch dat ik me niet kan voorstellen dat ze gewoon een product van de hersenen zijn. Alles is net zo echt als wanneer je gewoon wakker bent. Trouwens, waarom zouden je hersenen uittredingservaringen produceren? Wat is de bedoeling? Dromen hebben een psychologisch doel. En zelfs hallucinaties kunnen een psychologisch doel hebben. Maar uittredingen?

[Darwin1986]

Wat ik ooit schreef over uittredingen (waarna ik doorgaans geen reactie meer krijg):

Misschien wel omdat het een te lange tekst is? Wat moet men daarop antwoorden?

Als je eenmaal lucide dromen hebt, zal je vaak ook heldere dromen krijgen waarbij je de 'gewone' dagelijkse omgeving waarneemt: de slaapkamer, de woning, de straat of de achtertuin. Ook in deze dromen kun je je zwevend verplaatsen. En als je in de richting van het bed kijkt, zie je jezelf daarin liggen.
Vaak vermengen deze waarnemingen van de dagelijkse omgeving zich met droomlandschappen of droomobjecten. Dan stap je bijvoorbeeld buiten je huisdeur een vreemde droomwereld binnen. Of er staat een vreemde 'droom-tafel' in de slaapkamer. Dergelijke dromen, die gepaard gaan met de ervaring zich ergens buiten het stoffelijk lichaam te bevinden, noemen we uittredingen.
Uittredingen kunnen zich dus afspelen in de bekende stoffelijke omgeving, maar ook in door de geest geschapen of, zo je wilt, gefantaseerde landschappen. Ook is het mogelijk dat die twee zich met elkaar vermengen.
Het is zeer moeilijk uit te maken in hoeverre bij deze dromen de waarneming van de dagelijkse omgeving voortvloeit uit de eigen geest of een afspiegeling is van dat wat in de stoffelijke wereld aanwezig is. Het is alsof je de stoffelijke wereld en de objecten daarin in de geest reproduceert. Het ziet ernaar uit dat er sprake is van een andere bron van waarneming dan alleen het geheugen en de fantasie, namelijk de wereld zelf.
Het is mijn persoonlijke ervaring dat de beelden in de uittreding niet louter en alleen door de geest worden voortgebracht. Je kunt tijdens zulke dromen bijvoorbeeld de stoffelijke situatie echt waarnemen zoals die op dat moment is, terwijl je op het moment dat je in slaap viel nog niet kon bevroeden hoe die situatie er zou uitzien op het moment van de ervaring.1 Voorts kun je waarnemingen doen vanuit posities die je wakend nooit hebt ingenomen, bijvoorbeeld wanneer je de ervaring hebt dat je tien meter boven het huis zweeft.

In hoeverre kun je dan bepalen of het een uittreding is of een droom? Een uittreding die real is of een uittreding die je slechts droomt en door de geest wordt geproduceerd?
De twee voorbeelden zijn ook niet steekhoudend voor iets dat real is. Wasgoed op een bed is nou niet zo uniek namelijk.
En als je iets ziet dat op 10 meter hoogte ligt of staat hoe kun je dit bewijzen als je weer wakker bent?

Ooit had ik antidepressiva en ik lag om 15.00 nog in mijn bed vanwege de bijwerkingen. Ik zat op mijn bed, kleedde me aan en ging de slaapkamerdeur uit. Maar werd aangevallen door iets, werd wakker en zat in mijn bed. Ik had dus gedroomd. Kleedde me aan, ging de slaapkamerdeur uit en werd aangevallen door iets. Deed mijn ogen open en lag in mijn bed. Ik zat op mijn bed en dacht "droom ik nu weer dat ik wakker ben, of ben ik nu ECHT wakker".. Kleedde me om, ging de slaapkamerdeur uit en werd weer aangevallen.
Dit gebeurde vijf keer achter elkaar. Het leek allemaal echt, maar was het niet.

Zo begaf ik me eens tijdens een dergelijke ervaring naar de slaapkamer van mijn ouders en zag daar dat mijn moeder wasgoed over het bed had uitgespreid, iets wat niet een gewoonte van haar was -- ik had het haar in ieder geval nog niet eerder zien doen. Direct daarop ontwaakte ik, het was al volop dag. Ik holde snel naar de betreffende slaapkamer, een verdieping lager, en zag daar inderdaad het wasgoed op het bed liggen.
Ook zag ik wel eens delen van het huis vanuit 'onmogelijke' posities, bijvoorbeeld terwijl ik enkele meters boven het dak zweefde. Je neemt tijdens de uittreding de stoffelijke omgeving echter niet waar zoals wij naar de wereld kijken wanneer we wakker zijn. Zoals gezegd lijkt er sprake te zijn van een soort reproduceren van de wereld in de geest, waarbij we nogal eens eigen elementen aan die waarneming toevoegen.
Je kunt zeggen dat het onderscheid tussen waarnemen vanuit de eigen geest en vanuit de wereld niet echt bestaat. Subject en object vormen hier één geheel. Maar daarover zullen we het nog uitgebreid hebben.
Bij de uittreding komen we feitelijk op het gebied van de paranormale waarneming: het waarnemen van feiten die zich op een andere plaats en/of in een andere tijd afspelen dan datgene wat voor ons het hier-en-nu van het moment-van-waarneming is en die niet (of voor het merendeel niet) tot de inhoud van het geheugen behoren.2
Een verklaring voor uittredingen wordt wel eens gezocht in het functioneren van de hersenen. Michael Persinger bijvoorbeeld activeerde bepaalde hersendelen via stroomstoten en ontdekte dat dit uittredingsachtige ervaringen opwekte. Het gevoel zich buiten het lichaam te bevinden, de aanwezigheid van een of ander -- al of niet menselijk -- wezen, het lichaam niet meer voelen, noem maar op. Het moge logisch zijn dat stimulering van de hersenen dergelijke ervaringen voortbrengt. De mogelijkheid tot deze ervaringen zit in de hersenen ingebouwd. Maar de vraag is of het om werkelijke uittredingen gaat, of slechts om de simpele ervaring zich buiten het lichaam te bevinden. Het blijk dat deze ervaringen het niet halen bij echte uittredingservaringen. De proefpersoon gaat bijvoorbeeld niet als een soort geest op reis in de wereld, zoals bij echte uittredingen het geval is.
De ervaringen die zo worden opgewekt zijn slechts hersenervaringen en halen het niet bij een "echte" uittreding. Het is geen vergelijk.

Dan zou je dit heel makkelijk moeten kunnen controleren op een wetenschappelijke manier.
Ga in een uittreding naar een gebied dat je niet kent en beschrijf het als je weer terugkomt. Dan weet je of de uittreding er 1 is in de werkelijkheid of in "de geest"...
Zelfs in de eigen straat zou het kunnen, als je in bed ligt en mensen een bord neerzetten met een woord of nummer. Dan kun je uittreden naar de straat en het woord of letter lezen en weer terugkomen. James Randi had hier een miljoen voor over.

Bij mijn uittredingen verliet ik mijn lichaam en trad ik in in mijn eigen huis en de naaste omgeving. Dat alles werd zeer realistisch waargenomen. Gewoon alsof je wakker bent. Het heeft niet de eigenschappen van een hallucinatie. Het is gewoon je eigen huis.
Je kunt door muren en deuren heen, wat de eerste keer raar is om te doen. Je moet er als het ware durven induiken.
Voorts zie je soms je stoffelijk lichaam vanaf een afstandje liggen.
Een keer zweefde ik boven het dak van het huis, zag de dakpannen onder mij, zeer gedetailleerd. Ik wist dat mijn stoffelijk lichaam onder die dakpannen lag, en dat ik daar weer naar terug moest. Ik besloot in het dak te duiken, zoals je in een zwembad duikt, en belandde met een grote boog en veel lawaai weer terug in het lichaam.
Een andere keer ging ik naar de slaapkamer van mijn ouders en zag ik dat mijn moeder daar wasgoed op het bed had uitgespreid. Toen ik kort daarna weer terug was in mijn lichaam ging ik meteen kijken en het bleek te kloppen.
Enzovoort enzovoort.
Dit soort ervaringen opwekken door hersenstimulatie? Vergeet het maar. Alleen de sensatie dat je niet in het stoffelijk lichaam gecentreerd bent. Maar dat is bij lange na geen uittredingservaring.

Mijn ervaring met de bijwerkingen van antidepressiva waren ook erg realistisch. Dat zegt weinig..

Dat je het in de hersenen kan stimuleren zegt mij vooralsnog voldoende..

Susan Blackmore had zelf uittredingservaringen, maar gelooft niettemin dat ze het product zijn van de hersenen. Haar argumenten zijn onder meer dat in de uittredingservaring sommige dingen in de directe omgeving er anders uitzien dan in werkelijkheid en het feit dat stimulatie van sommige delen van de hersenen uittredingservaringen kan oproepen. Ook hebben experimenten waarbij mensen met een uittredingsvermogen werd gevraagd om getallen te lezen die op borden waren geschreven (die ze niet konden zien vanaf de bank of het bed) nooit tot succes geleid. Zo ook de opdracht kamers in verre oorden te bezoeken en te beschrijven wat er daar op dat moment gebeurde.
Ook bestrijdt ze onder meer bijna-doodervaringen met het argument dat het er volgens haar op lijkt dat deze ervaringen vlak voor het moment van overlijden in sneltreinvaart in de hersenen plaatsvinden. Ik vraag me af of dit waar is.
Dat je tijdens uittredingservaringen, bijvoorbeeld in de buurt van je eigen huis, de dingen soms net even anders ziet dan ze in werkelijkheid zijn, komt volgens mij doordat je tijdens de uittredingservaring die materiële wereld op spiritueel (astraal) niveau herschept, en er dan dingen van jezelf, vanuit je verbeelding, inlegt.
En het feit dat stimulatie van de hersenen soms uittredingservaringen veroorzaakt, kan ook zijn omdat ze een daadwerkelijke uittredingservaring veroorzaken. Bovendien zijn dergelijke ervaringen op basis van hersenstimulatie, zoals gezegd, niet te vergelijken met een echte uittredingservaring. Die ervaringen halen het niet bij een echte uittreding, waarbij je door je het huis zwerf, boven het dak zweeft en weet dat je weer terug moet naar je stoffelijk lichaam, dat onder dat dak ligt, en dan maar, als het ware, in dat dak duikt zoals in een zwembad, en vervolgens met een gigantische flitsend snelle boogbeweging weer in het stoffelijk lichaam terecht komt. Om iets te beschrijven wat mij is overkomen.
Dat experimenten met uittredingservaringen mislukken, kan ook komen omdat je tijdens de uittredingservaring sommige dingen vanuit je verbeelding verandert, en omdat je tijdens een uittredingservaring echt geen interesse hebt in het lezen van een nummer geschreven op een bord, dat hoog op een kast is geplaatst. Ik vraag me ook af waarom ik tijdens mijn uittredingservaringen gewoon in en bij het huis bleef en niet de wijde wereld in ging. Blijkbaar had ik een andere interesse dan op het moment dat ik overdag wakker was. Reden waarom je spoken hebt die plaatsgebonden zijn.

Uittredingen zijn zo realistisch dat ik me niet kan voorstellen dat ze gewoon een product van de hersenen zijn. Alles is net zo echt als wanneer je gewoon wakker bent. Trouwens, waarom zouden je hersenen uittredingservaringen produceren? Wat is de bedoeling? Dromen hebben een psychologisch doel. En zelfs hallucinaties kunnen een psychologisch doel hebben. Maar uittredingen?

Om met dat laatste te beginnen. Ooit zag ik een documentaire van een man die ontvoerd was door rebellen in Colombia. Die man werd op den duur zwaar gemarteld. Toen voelde hij een uittreding, had geen pijn meer, en had zelfs medelijden met de mensen die hem aan het martelen waren (hij keek op zijn lichaam neer en op de mannen die hem martelden). Dan kan een uittreding dus zeer lichamelijk zijn. Het lichaam ervaart zoveel pijn dan het zichzelf uitschakelt.

Je stelt "en omdat je tijdens een uittredingservaring echt geen interesse hebt in het lezen van een nummer geschreven op een bord, dat hoog op een kast is geplaatst."...
Maar dit ging om mensen die beweerden dat ze zelf konden uittreden. Dus niet in een zware crisis, maar gewoon vanuit zichzelf. Deze mensen wisten dat er een experiment was en dat ze borden moesten zien met namen of nummers erop. Dus ze hadden wel degelijk interesse in het lezen van een nummer. Dat je bij een BDE niet let op een bord of nummer is logisch ,maar als er geexperimenteerd word dan wel.

[vegan-revolution]

 

Dit soort ervaringen opwekken door hersenstimulatie? Vergeet het maar. Alleen de sensatie dat je niet in het stoffelijk lichaam gecentreerd bent. Maar dat is bij lange na geen uittredingservaring.

 
Dat bij (lukrake?) hersenstimulatie niet een met een uittredingservaring vergelijkbare ervaring kan worden opgeroepen kan mogelijk verklaard worden doordat nog niet precies bekend is hoe een uittredingservaring werkt. Mogelijk wanneer er meer bekend is kan er met een complexere variant van een eerder uitgevoerde hersenstimulatie wel een met een uittredingservaring vergelijkbare ervaring worden opgeroepen.
 
Aan het einde van dit jaar zou er een supercomputer gereed moeten komen die de werking van menselijke hersenen zou moeten kunnen nabootsen. Mogelijk wordt dat door vertraging nog wel iets later of nóg veel later doordat de capaciteit van de menselijke hersenen onderschat werd. Om daarmee een uittredingservaring te simuleren zal nog een hele klus worden, vermoed ik. Vooral omdat je natuurlijk nog allerlei experimenten zult moeten uitvoeren en zaken zult moeten uitproberen voor je gaat snappen hoe bepaalde zaken werken. Maar wie weet lukt het aan het einde van dit decennium om een uittredingservaring na te bootsen op een supercomputer.
 
Ik weet dat het allemaal speculaties zijn. Wat het precies gaat worden zal de toekomst leren. Het worden interessante tijden .....
 

[Zolderworm]

Wat ik ooit schreef over uittredingen (waarna ik doorgaans geen reactie meer krijg):

Misschien wel omdat het een te lange tekst is? Wat moet men daarop antwoorden?

Als je eenmaal lucide dromen hebt, zal je vaak ook heldere dromen krijgen waarbij je de 'gewone' dagelijkse omgeving waarneemt: de slaapkamer, de woning, de straat of de achtertuin. Ook in deze dromen kun je je zwevend verplaatsen. En als je in de richting van het bed kijkt, zie je jezelf daarin liggen.
Vaak vermengen deze waarnemingen van de dagelijkse omgeving zich met droomlandschappen of droomobjecten. Dan stap je bijvoorbeeld buiten je huisdeur een vreemde droomwereld binnen. Of er staat een vreemde 'droom-tafel' in de slaapkamer. Dergelijke dromen, die gepaard gaan met de ervaring zich ergens buiten het stoffelijk lichaam te bevinden, noemen we uittredingen.
Uittredingen kunnen zich dus afspelen in de bekende stoffelijke omgeving, maar ook in door de geest geschapen of, zo je wilt, gefantaseerde landschappen. Ook is het mogelijk dat die twee zich met elkaar vermengen.
Het is zeer moeilijk uit te maken in hoeverre bij deze dromen de waarneming van de dagelijkse omgeving voortvloeit uit de eigen geest of een afspiegeling is van dat wat in de stoffelijke wereld aanwezig is. Het is alsof je de stoffelijke wereld en de objecten daarin in de geest reproduceert. Het ziet ernaar uit dat er sprake is van een andere bron van waarneming dan alleen het geheugen en de fantasie, namelijk de wereld zelf.
Het is mijn persoonlijke ervaring dat de beelden in de uittreding niet louter en alleen door de geest worden voortgebracht. Je kunt tijdens zulke dromen bijvoorbeeld de stoffelijke situatie echt waarnemen zoals die op dat moment is, terwijl je op het moment dat je in slaap viel nog niet kon bevroeden hoe die situatie er zou uitzien op het moment van de ervaring.1 Voorts kun je waarnemingen doen vanuit posities die je wakend nooit hebt ingenomen, bijvoorbeeld wanneer je de ervaring hebt dat je tien meter boven het huis zweeft.

In hoeverre kun je dan bepalen of het een uittreding is of een droom? Een uittreding die real is of een uittreding die je slechts droomt en door de geest wordt geproduceerd?
De twee voorbeelden zijn ook niet steekhoudend voor iets dat real is. Wasgoed op een bed is nou niet zo uniek namelijk.
En als je iets ziet dat op 10 meter hoogte ligt of staat hoe kun je dit bewijzen als je weer wakker bent?

Ooit had ik antidepressiva en ik lag om 15.00 nog in mijn bed vanwege de bijwerkingen. Ik zat op mijn bed, kleedde me aan en ging de slaapkamerdeur uit. Maar werd aangevallen door iets, werd wakker en zat in mijn bed. Ik had dus gedroomd. Kleedde me aan, ging de slaapkamerdeur uit en werd aangevallen door iets. Deed mijn ogen open en lag in mijn bed. Ik zat op mijn bed en dacht "droom ik nu weer dat ik wakker ben, of ben ik nu ECHT wakker".. Kleedde me om, ging de slaapkamerdeur uit en werd weer aangevallen.
Dit gebeurde vijf keer achter elkaar. Het leek allemaal echt, maar was het niet.

Zo begaf ik me eens tijdens een dergelijke ervaring naar de slaapkamer van mijn ouders en zag daar dat mijn moeder wasgoed over het bed had uitgespreid, iets wat niet een gewoonte van haar was -- ik had het haar in ieder geval nog niet eerder zien doen. Direct daarop ontwaakte ik, het was al volop dag. Ik holde snel naar de betreffende slaapkamer, een verdieping lager, en zag daar inderdaad het wasgoed op het bed liggen.
Ook zag ik wel eens delen van het huis vanuit 'onmogelijke' posities, bijvoorbeeld terwijl ik enkele meters boven het dak zweefde. Je neemt tijdens de uittreding de stoffelijke omgeving echter niet waar zoals wij naar de wereld kijken wanneer we wakker zijn. Zoals gezegd lijkt er sprake te zijn van een soort reproduceren van de wereld in de geest, waarbij we nogal eens eigen elementen aan die waarneming toevoegen.
Je kunt zeggen dat het onderscheid tussen waarnemen vanuit de eigen geest en vanuit de wereld niet echt bestaat. Subject en object vormen hier één geheel. Maar daarover zullen we het nog uitgebreid hebben.
Bij de uittreding komen we feitelijk op het gebied van de paranormale waarneming: het waarnemen van feiten die zich op een andere plaats en/of in een andere tijd afspelen dan datgene wat voor ons het hier-en-nu van het moment-van-waarneming is en die niet (of voor het merendeel niet) tot de inhoud van het geheugen behoren.2
Een verklaring voor uittredingen wordt wel eens gezocht in het functioneren van de hersenen. Michael Persinger bijvoorbeeld activeerde bepaalde hersendelen via stroomstoten en ontdekte dat dit uittredingsachtige ervaringen opwekte. Het gevoel zich buiten het lichaam te bevinden, de aanwezigheid van een of ander -- al of niet menselijk -- wezen, het lichaam niet meer voelen, noem maar op. Het moge logisch zijn dat stimulering van de hersenen dergelijke ervaringen voortbrengt. De mogelijkheid tot deze ervaringen zit in de hersenen ingebouwd. Maar de vraag is of het om werkelijke uittredingen gaat, of slechts om de simpele ervaring zich buiten het lichaam te bevinden. Het blijk dat deze ervaringen het niet halen bij echte uittredingservaringen. De proefpersoon gaat bijvoorbeeld niet als een soort geest op reis in de wereld, zoals bij echte uittredingen het geval is.
De ervaringen die zo worden opgewekt zijn slechts hersenervaringen en halen het niet bij een "echte" uittreding. Het is geen vergelijk.

Dan zou je dit heel makkelijk moeten kunnen controleren op een wetenschappelijke manier.
Ga in een uittreding naar een gebied dat je niet kent en beschrijf het als je weer terugkomt. Dan weet je of de uittreding er 1 is in de werkelijkheid of in "de geest"...
Zelfs in de eigen straat zou het kunnen, als je in bed ligt en mensen een bord neerzetten met een woord of nummer. Dan kun je uittreden naar de straat en het woord of letter lezen en weer terugkomen. James Randi had hier een miljoen voor over.

Bij mijn uittredingen verliet ik mijn lichaam en trad ik in in mijn eigen huis en de naaste omgeving. Dat alles werd zeer realistisch waargenomen. Gewoon alsof je wakker bent. Het heeft niet de eigenschappen van een hallucinatie. Het is gewoon je eigen huis.
Je kunt door muren en deuren heen, wat de eerste keer raar is om te doen. Je moet er als het ware durven induiken.
Voorts zie je soms je stoffelijk lichaam vanaf een afstandje liggen.
Een keer zweefde ik boven het dak van het huis, zag de dakpannen onder mij, zeer gedetailleerd. Ik wist dat mijn stoffelijk lichaam onder die dakpannen lag, en dat ik daar weer naar terug moest. Ik besloot in het dak te duiken, zoals je in een zwembad duikt, en belandde met een grote boog en veel lawaai weer terug in het lichaam.
Een andere keer ging ik naar de slaapkamer van mijn ouders en zag ik dat mijn moeder daar wasgoed op het bed had uitgespreid. Toen ik kort daarna weer terug was in mijn lichaam ging ik meteen kijken en het bleek te kloppen.
Enzovoort enzovoort.
Dit soort ervaringen opwekken door hersenstimulatie? Vergeet het maar. Alleen de sensatie dat je niet in het stoffelijk lichaam gecentreerd bent. Maar dat is bij lange na geen uittredingservaring.

Mijn ervaring met de bijwerkingen van antidepressiva waren ook erg realistisch. Dat zegt weinig..

Dat je het in de hersenen kan stimuleren zegt mij vooralsnog voldoende..

Susan Blackmore had zelf uittredingservaringen, maar gelooft niettemin dat ze het product zijn van de hersenen. Haar argumenten zijn onder meer dat in de uittredingservaring sommige dingen in de directe omgeving er anders uitzien dan in werkelijkheid en het feit dat stimulatie van sommige delen van de hersenen uittredingservaringen kan oproepen. Ook hebben experimenten waarbij mensen met een uittredingsvermogen werd gevraagd om getallen te lezen die op borden waren geschreven (die ze niet konden zien vanaf de bank of het bed) nooit tot succes geleid. Zo ook de opdracht kamers in verre oorden te bezoeken en te beschrijven wat er daar op dat moment gebeurde.
Ook bestrijdt ze onder meer bijna-doodervaringen met het argument dat het er volgens haar op lijkt dat deze ervaringen vlak voor het moment van overlijden in sneltreinvaart in de hersenen plaatsvinden. Ik vraag me af of dit waar is.
Dat je tijdens uittredingservaringen, bijvoorbeeld in de buurt van je eigen huis, de dingen soms net even anders ziet dan ze in werkelijkheid zijn, komt volgens mij doordat je tijdens de uittredingservaring die materiële wereld op spiritueel (astraal) niveau herschept, en er dan dingen van jezelf, vanuit je verbeelding, inlegt.
En het feit dat stimulatie van de hersenen soms uittredingservaringen veroorzaakt, kan ook zijn omdat ze een daadwerkelijke uittredingservaring veroorzaken. Bovendien zijn dergelijke ervaringen op basis van hersenstimulatie, zoals gezegd, niet te vergelijken met een echte uittredingservaring. Die ervaringen halen het niet bij een echte uittreding, waarbij je door je het huis zwerf, boven het dak zweeft en weet dat je weer terug moet naar je stoffelijk lichaam, dat onder dat dak ligt, en dan maar, als het ware, in dat dak duikt zoals in een zwembad, en vervolgens met een gigantische flitsend snelle boogbeweging weer in het stoffelijk lichaam terecht komt. Om iets te beschrijven wat mij is overkomen.
Dat experimenten met uittredingservaringen mislukken, kan ook komen omdat je tijdens de uittredingservaring sommige dingen vanuit je verbeelding verandert, en omdat je tijdens een uittredingservaring echt geen interesse hebt in het lezen van een nummer geschreven op een bord, dat hoog op een kast is geplaatst. Ik vraag me ook af waarom ik tijdens mijn uittredingservaringen gewoon in en bij het huis bleef en niet de wijde wereld in ging. Blijkbaar had ik een andere interesse dan op het moment dat ik overdag wakker was. Reden waarom je spoken hebt die plaatsgebonden zijn.

Uittredingen zijn zo realistisch dat ik me niet kan voorstellen dat ze gewoon een product van de hersenen zijn. Alles is net zo echt als wanneer je gewoon wakker bent. Trouwens, waarom zouden je hersenen uittredingservaringen produceren? Wat is de bedoeling? Dromen hebben een psychologisch doel. En zelfs hallucinaties kunnen een psychologisch doel hebben. Maar uittredingen?

Om met dat laatste te beginnen. Ooit zag ik een documentaire van een man die ontvoerd was door rebellen in Colombia. Die man werd op den duur zwaar gemarteld. Toen voelde hij een uittreding, had geen pijn meer, en had zelfs medelijden met de mensen die hem aan het martelen waren (hij keek op zijn lichaam neer en op de mannen die hem martelden). Dan kan een uittreding dus zeer lichamelijk zijn. Het lichaam ervaart zoveel pijn dan het zichzelf uitschakelt.

Je stelt "en omdat je tijdens een uittredingservaring echt geen interesse hebt in het lezen van een nummer geschreven op een bord, dat hoog op een kast is geplaatst."...
Maar dit ging om mensen die beweerden dat ze zelf konden uittreden. Dus niet in een zware crisis, maar gewoon vanuit zichzelf. Deze mensen wisten dat er een experiment was en dat ze borden moesten zien met namen of nummers erop. Dus ze hadden wel degelijk interesse in het lezen van een nummer. Dat je bij een BDE niet let op een bord of nummer is logisch ,maar als er geexperimenteerd word dan wel.

Ik beantwoord dit zodra ik weer de beschikking heb over een computer. Dit bevat zoveel verschillende aspecten die ik bespreken wil. Op de telefoon is dit niet te doen.

[Zolderworm]

 

Dit soort ervaringen opwekken door hersenstimulatie? Vergeet het maar. Alleen de sensatie dat je niet in het stoffelijk lichaam gecentreerd bent. Maar dat is bij lange na geen uittredingservaring.

 
Dat bij (lukrake?) hersenstimulatie niet een met een uittredingservaring vergelijkbare ervaring kan worden opgeroepen kan mogelijk verklaard worden doordat nog niet precies bekend is hoe een uittredingservaring werkt. Mogelijk wanneer er meer bekend is kan er met een complexere variant van een eerder uitgevoerde hersenstimulatie wel een met een uittredingservaring vergelijkbare ervaring worden opgeroepen.
 
Aan het einde van dit jaar zou er een supercomputer gereed moeten komen die de werking van menselijke hersenen zou moeten kunnen nabootsen. Mogelijk wordt dat door vertraging nog wel iets later of nóg veel later doordat de capaciteit van de menselijke hersenen onderschat werd. Om daarmee een uittredingservaring te simuleren zal nog een hele klus worden, vermoed ik. Vooral omdat je natuurlijk nog allerlei experimenten zult moeten uitvoeren en zaken zult moeten uitproberen voor je gaat snappen hoe bepaalde zaken werken. Maar wie weet lukt het aan het einde van dit decennium om een uittredingservaring na te bootsen op een supercomputer.
 
Ik weet dat het allemaal speculaties zijn. Wat het precies gaat worden zal de toekomst leren. Het worden interessante tijden .....
 

Nou ja, als dat lukt, dan bewijst dat dus dat de ervaring zich in de hersenen afspeelt. Het zou me verbazen. Als je, zoals ik, tijdens een uittreding in een andere kamer gekomen, ziet dat je moeder wasgoed op het ouderlijk bed heeft uitgespreid. En als je, weer terug in je lichaam, echt ter plekke gaat kijken en ziet dat het klopt, dan vind ik dat heel overtuigend. En ook als je bijvoorbeeld boven het dak zweeft en dit zeer gedetailleerd onder je ziet. Maar het is net als met Bigfoot. Het zijn allemaal persoonlijke ervaringen.

[Darwin1986]

Nou ja, als dat lukt, dan bewijst dat dus dat de ervaring zich in de hersenen afspeelt. Het zou me verbazen. Als je, zoals ik, tijdens een uittreding in een andere kamer gekomen, ziet dat je moeder wasgoed op het ouderlijk bed heeft uitgespreid. En als je, weer terug in je lichaam, echt ter plekke gaat kijken en ziet dat het klopt, dan vind ik dat heel overtuigend. En ook als je bijvoorbeeld boven het dak zweeft en dit zeer gedetailleerd onder je ziet. Maar het is net als met Bigfoot. Het zijn allemaal persoonlijke ervaringen.

was op het ouderlijk bed is niet erg uniek. Dat zou je onbewust wel vaker gezien hebben denk ik.

[Darwin1986]

Ik beantwoord dit zodra ik weer de beschikking heb over een computer. Dit bevat zoveel verschillende aspecten die ik bespreken wil. Op de telefoon is dit niet te doen.

Prima, neem je tijd.

Ik ben wel benieuwd of er echte bewijzen zijn dat uittredingen kunnen namelijk. Ik heb het zelf ook 1 keer meegemaakt, toen ik mijn opa's dood zag/voorspelde. Een week daarna ging het precies zoals ik in die droom/uittreding gezien had..

[callista]

Het duurt nogal lang voordat die computer er eindelijk komt bij de heer Zolderworm...

[Darwin1986]

Het duurt nogal lang voordat die computer er eindelijk komt bij de heer Zolderworm...

Kan bij de pc maker zijn. Dat duurt altijd een tijdje, vanwege de russen.

[callista]

Oh.. .dat zal het zijn... tnx...

[Zolderworm]

Het duurt nogal lang voordat die computer er eindelijk komt bij de heer Zolderworm...

Ik heb een ander soort leven dan anderen hier, die maar op hun stek zitten te broeden. Het wordt woensdag, denk ik.

[Snelheid]

Het duurt nogal lang voordat die computer er eindelijk komt bij de heer Zolderworm...

Ik heb een ander soort leven dan anderen hier, die maar op hun stek zitten te broeden. Het wordt woensdag, denk ik.

Woensdag gehakt dag is al zo een dag om daar mee bezig te zijn en de rode rijst te koken.

[Zolderworm]

Ik heb een ander soort leven dan anderen hier, die maar op hun stek zitten te broeden. Het wordt woensdag, denk ik.

Woensdag gehakt dag is al zo een dag om daar mee bezig te zijn en de rode rijst te koken.

Ja, dan maak ik gehakt van al mijn opponenten.

[vegan-revolution]

Als je, zoals ik, tijdens een uittreding in een andere kamer gekomen, ziet dat je moeder wasgoed op het ouderlijk bed heeft uitgespreid. En als je, weer terug in je lichaam, echt ter plekke gaat kijken en ziet dat het klopt, dan vind ik dat heel overtuigend. En ook als je bijvoorbeeld boven het dak zweeft en dit zeer gedetailleerd onder je ziet.

Ik neem de ervaring(en) zeer serieus. Ik begrijp uit de beschrijvingen van de ervaringen van "uittreding" dat het zeer spectaculaire gebeurtenissen zijn die het moeilijk maken te veronderstellen dat dit puur op hersenwerking berust.
 
Er schijnen ook mensen te zijn die kunnen "zien" wat er zich op een bepaalde plek in het verleden heeft afgespeeld als ze op die plek aanwezig zijn. Ik stelde mij dan voor dat het zo zou kunnen zijn dat er op die plek informatie uit het verleden aanwezig is die met de juiste ontvanger (helderziende) afgespeeld kan worden op de manier zoals je bijvoorbeeld een video kunt afspelen op een videospeler. Of zoals een TV met een antenne elektromagnetische golven om kan zetten in TV-beelden. De helderziende mens als een soort "TV" dus, maar dan zie je de beelden niet op een scherm maar in je hoofd.
 
Hoe dan ook ga ik er vanuit dat er veel buiten mijn persoonlijke waarneming valt en ik zal de laatste zijn om te beweren dat iets dat ik zelf niet kan waarnemen of überhaupt nooit waargenomen heb er niet kan zijn. Ik neem met andere woorden serieus wat buiten mijn waarnemingsveld valt.
 

[Dat_beloof_ik]

Ik beantwoord dit zodra ik weer de beschikking heb over een computer. Dit bevat zoveel verschillende aspecten die ik bespreken wil. Op de telefoon is dit niet te doen.

Zeg zolderworm dan treed je toch gewoon even uit je lichaam en ga je langs bij je computer reparateur?

[Dat_beloof_ik]

Maar uittredingen?

Bestaan niet echt.
Punt.

Lekker kort en duidelijk he?

[Bonjour]

Als je, zoals ik, tijdens een uittreding in een andere kamer gekomen, ziet dat je moeder wasgoed op het ouderlijk bed heeft uitgespreid. En als je, weer terug in je lichaam, echt ter plekke gaat kijken en ziet dat het klopt, dan vind ik dat heel overtuigend. En ook als je bijvoorbeeld boven het dak zweeft en dit zeer gedetailleerd onder je ziet.

Ik neem de ervaring(en) zeer serieus. Ik begrijp uit de beschrijvingen van de ervaringen van "uittreding" dat het zeer spectaculaire gebeurtenissen zijn die het moeilijk maken te veronderstellen dat dit puur op hersenwerking berust.
 
Er schijnen ook mensen te zijn die kunnen "zien" wat er zich op een bepaalde plek in het verleden heeft afgespeeld als ze op die plek aanwezig zijn. Ik stelde mij dan voor dat het zo zou kunnen zijn dat er op die plek informatie uit het verleden aanwezig is die met de juiste ontvanger (helderziende) afgespeeld kan worden op de manier zoals je bijvoorbeeld een video kunt afspelen op een videospeler. Of zoals een TV met een antenne elektromagnetische golven om kan zetten in TV-beelden. De helderziende mens als een soort "TV" dus, maar dan zie je de beelden niet op een scherm maar in je hoofd.
 
Hoe dan ook ga ik er vanuit dat er veel buiten mijn persoonlijke waarneming valt en ik zal de laatste zijn om te beweren dat iets dat ik zelf niet kan waarnemen of überhaupt nooit waargenomen heb er niet kan zijn. Ik neem met andere woorden serieus wat buiten mijn waarnemingsveld valt.
 

Op zich zouden uittredingen dus heel gemakkelijk te controleren zijn. Een goed gecontroleerde uittreding zou wereldnieuws zijn. Het feit dat we dus niet beschikken over goed gecontroleerde, gedocumenteerde uittredingen, zegt heel veel.

[Zolderworm]

Ik beantwoord dit zodra ik weer de beschikking heb over een computer. Dit bevat zoveel verschillende aspecten die ik bespreken wil. Op de telefoon is dit niet te doen.

Zeg zolderworm dan treed je toch gewoon even uit je lichaam en ga je langs bij je computer reparateur?

M'n computer doet het prima.