Maria K schreef: ↑19 mei 2020, 16:05
Ik heb het in dit forum gezet omdat het hoogstwaarschijnlijk toch een gedachtenwisseling gaat worden over de vraag waarom zijn er mensen die theïstisch/spiritueel geloven en waarom anderen niet.
Niet dat ik de illusie heb daar uit te komen, maar er valt toch nogal wat over te bedenken.
Of dit misschien ook te maken kan hebben met natuurlijke eigenschappen, die wel of niet in onze specifiek individuele aard liggen?
Zoals nogal wat mensen willen beweren dat een Godsbesef ingeboren is, wat mi. een persoonlijke invulling, geboren binnen een "God cultuur".
In reactie op en nav. van het bericht van
Hopper omdat het daar te uitgebreid werd en te ver ging afwijken.
hopper schreef: ↑19 mei 2020, 12:26
Wat mij betreft gaan
exact denken en filosofisch denken prima samen. Het is mogelijk om bij het diepste van je wezen te komen. Dat kan niet anders dan op intuïtieve wijze wat mij betreft. Dat is juist omdat de reflecties ontbreken. Door naderhand eerst hetgeen is ondervonden op filosofische wijze te benaderen kan het gaandeweg exact begrepen worden.
Ik bedoel niet te spreken over logisch denken en/of redeneren.
Ook filosofie vereist logica.
Ik bedoel met exact denken, dat mensen alleen uitgaan van kennis, die als bewezen beschouwd wordt en daarop hun meningen en conclusies baseren. Exact in de zin van "precies"
Dat je rijtjes en grafieken kunt maken en er exacte conclusies uit zou kunnen trekken.
"Dit zijn feiten en dan kan het niet anders dan dat ............"
Anderen nemen hun eigen ervaringen (empirie) en tijdens het leven ontwikkelde intuïtieve gevoelens en gedachten mee en proberen dat dan op logische wijze te implementeren.
Dus:
Dit zijn mijn gedachten en dan zou het ook heel goed mogelijk kunnen zijn, dat dit als gevolg heeft.............en dit .........en misschien ook nog.....of....
Destillerend daaruit zou je kunnen stellen dat er weer anderen zijn die alleen nieuwsgierig zijn naar alles wat zij niet weten en geen conclusies trekken.
Voor beide heb je kennis nodig van de zaken waar je het over wil hebben.
In de loop van de tijden is daar veel over geschreven.
Kennistheorie
Daardoor weten we dat de manieren van denken ook tijd en cultuur gebonden zijn, maar zeker is, dat het verschillende manieren van denken zijn die in de aard van het beestje kan liggen.
En dan is het één niet beter als het andere voor de mens in zijn algemeenheid, maar wel duidelijk prevalerend binnen binnen bepaalde levensaspecten, waar de ene mens meer interesse in heeft of meer belangrijk vindt dan de ander.
Dat kan de oorzaak zijn dat mensen met een verschillende geaardheid of manier van denken niet bij elkaar aansluiten, wat niet wil zeggen, dat je het één boven het ander moet stellen.
Er is geen beter in algemene zin van het woord, maar anders.
En dat "anders zijn" kan zijn voordelen hebben of van geen nut zijn of juist nadelen in andere levenssituaties.
Een duidelijke verschuiving in het belang hechten aan een bepaalde manier van denken begin in de
late Renaissance.
Mi. gelijk op met het aantal mensen dat kon lezen en schrijven en dat onder meerdere lagen van de bevolking dan alleen de geestelijkheid en de adel.
Dat onderscheid in al dan niet belezenheid is nog altijd heel duidelijk herkenbaar.
In een geïndustrialiseerde wereld begint de exacte wetenschappelijk denkwijze een steeds duidelijker voorkeur te hebben.
In de wereld van menselijke interactie echter, zal een groot intuïtief vermogen en daar ook mee kunnen werken, van groot voordeel kunnen zijn.
De moderne westerse mens leeft in een wereld, waar beiden elkaar ontmoeten.
Vandaar ook dat discussies tussen wetenschap en empirisch, spiritueel en geloven elkaars vijand lijken zijn, terwijl je ze beter zou kunnen bezien als elkaars tegenhanger en/of juist complementair, vooral binnen de mens- en geesteswetenschappen.
Dan zou ik er nog een derde bij willen betrekken.
De "kordate denker".
Misschien geen derde in dit rijtje, maar behorend tot een andere "indeling".
"Denkers" en "doeners".
Degenen, die functioneel in het leven staan en harmonie onderling belangrijker vinden dan (elkaar vinken afvangen in) eindeloze discussies, die voor hen alleen maar theorie zijn.
Degene die, als verhoudingen uit de hand dreigen te lopen, omdat er discussies gaande zijn waarin elke spreker gelijk lijkt te hebben, omdat ze ieder voor zich goed geargumenteerd zijn op een bepaalde wijze.
De kordate denker/doener, die hier niet al te lang in mee wil gaan en bij dreigende escalaties op kordate wijze iedereen zijn gelijk geeft en de juiste stappen kan ondernemen om de discussie te laten eindigen en in harmonie weer tot de orde van de dag over te laten gaan.
Of zoals moeders dat kunnen bij hun ruziënde kinderen.
"Ja hoor, jullie hebben allemaal gelijk.
Maar nu eerst handen wassen en eten."
).
