Mullog schreef: ↑29 mei 2022, 09:22
Bonjour schreef: ↑29 mei 2022, 05:24
Ik heb ooit eens een berekening gemaakt.
Ik ook
Ik heb voor de lol ooit eens uitgerekend hoe groot de kans is dat een persoon met het DNA dat hij heeft hier teksten op het forum plaatst (zie
hier, waar ook wat meer context over de inhoud te vinden is). Hieronder de berekening.
Wat ik gedaan heb is proberen uit te rekenen hoe groot de kans is dat ene persoon hier op het forum zit met het genenpakket dat hij van zijn ouders heeft meegekregen. Dat is natuurlijk niet helemaal hetzelfde als miljoenen toevallen, anderzijds, in je voorgeschiedenis zijn er vast betovergrootouders of nog eerdere familieleden die elkaar toevallig zijn tegengekomen.
Uitgangspunten:
- Aantal zaadcellen in een ejaculatie 150.000.000 (bron). Ik ben uitgegaan van het gemiddelde dat de bron geeft, tussen de 100 en 200 miljoen per keer;
- Aantal zaadlozingen dat per keer nodig was om tot een bevruchting te leiden is 5. Dit is een uiterst conservatieve schatting, want dat is natuurlijk veel meer. Men zal de hand aan zichzelf slaan, natte dromen hebben, de vrouw is langer onvruchtbaar dan vruchtbaar. Maar ik moest toch iets;
- Vrouwen hebben bij het begin van de pubertijd circa 400.000 eicellen (bron);
- Ik ben uitgegaan van 3 generaties per eeuw en begonnen met Adam en Eva. Met als uitgangspunt dat het 6500 jaar geleden begon en er daarmee 1950 generaties zijn geweest.
- De eerste kans die je dan krijgt is bij je eigen ouders: 1/750.000.000 * 1/400.000 = 3,33333...^-15. Dat is al bijzonder klein.
De tweede stap is dat je dit per generatie moet herhalen, dat is (3,333^-15)^1950 (nu weet ik niet precies hoe ik het moet doen want volgens mij loop ik op deze manier maar één voorouderlijke lijn af terwijl het aantal voorouders natuurlijk exponentieel groeit). Mijn rekenmachine, noch excel kan hiermee overweg en komt op kans 0.
Kortom, de kans dat jij hier op dit forum met jouw genenpakket gezellig mee kletst is praktisch nul. Maar je bent er wel, met dat ene genenpakket! Waarom zou die miljoenen toevallen er dan ook niet kunnen zijn?
Dat is dus een kans van 0,000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000
Bs"d
Ik zal uitleggen waarom die berekening van jou totaal irrelevant is.
Zoals ik zei in het voorbeeld van de dobbelsteen die je 10.000 keer werpt en de resultaten opschrijft, je krijgt dan een reeks van 10.000 getallen, en de kans om die reeks nog een keer te gooien is 6^10.000, een astronomisch kleine kans.
Maar de reeks die je krijgt is geen wonder, omdat elke reeks een normale reeks zou zijn, en de kans op een willekeurige reeks 1 op 1 is.
Hetzelfde geldt voor de genetische make up van degene waar je mee kletst op dit forum. Was er een andere zaadcel succesvol geweest, en dan weer een ander, dan was het enige verschil geweest dat de genetische make up van je gesprekspartner iets anders was geweest. Maar je had nog steeds een gesprekspartner gehad, en jij zou geen verschil bemerkt hebben.
Maar met het maken van leven, dan geldt dat als de reeks niet perfect is, er geen leven is.
De vorming, onder natuurlijke omstandigheden, van slechts één enkel eiwit uit de duizenden complexe eiwitmoleculen moleculen waaruit de cel bestaat, is onmogelijk.
Eiwitten zijn reusachtige moleculen die bestaan uit kleinere eenheden genaamd "aminozuren" die zijn in een bepaalde volgorde zijn gerangschikt in bepaalde hoeveelheden en structuren. Deze eenheden vormen de bouwstenen van een levend eiwit. De eenvoudigste proteïne is samengesteld uit
50 aminozuren, maar er zijn er die duizenden bevatten.
Het cruciale punt is dit: De afwezigheid, toevoeging, of vervanging van een enkel aminozuur aminozuur in de structuur van een proteïne zorgt ervoor dat de proteïne een nutteloze moleculaire hoop wordt. Elk aminozuur moet op de juiste plaats en in de juiste volgorde zijn. De evolutietheorie, die beweert dat het leven ontstond als het resultaat is van toeval, staat machteloos tegenover deze orde, omdat ze te wonderlijk is om verklaard te worden door toeval.
Het feit dat de functionele structuur van proteïnen onmogelijk door toeval tot stand kan komen kan gemakkelijk worden waargenomen, zelfs door eenvoudige waarschijnlijkheidsberekeningen die iedereen kan begrijpen.
Bijvoorbeeld, een proteïnemolecuul van gemiddelde grootte, bestaande uit 288 aminozuren, en wat twaalf verschillende soorten aminozuren bevat, kan op 10^300 verschillende manieren gerangschikt worden. (Dit is een astronomisch groot getal, bestaande uit 1 gevolgd door 300 nullen.) Van al deze mogelijke volgordes vormt er slechts één de gewenste proteïne eiwitmolecuul. De rest zijn aminozuurketens die ofwel totaal nutteloos zijn ofwel potentieel schadelijk voor levende wezens.
Met andere woorden, de kans dat er slechts één eiwitmolecuul wordt gevormd is "1 op 10^300". De waarschijnlijkheid dat deze "1" zich voordoet is praktisch nihil. (In de praktijk worden waarschijnlijkheden kleiner dan 1 op 1050 beschouwd als "nul waarschijnlijkheid").
De sleutelzin is dit:
Van al deze mogelijke volgordes vormt er slechts één de gewenste proteïne eiwitmolecuul. De rest zijn aminozuurketens die ofwel totaal nutteloos zijn ofwel potentieel schadelijk voor levende wezens.
Van al de ziljoenen mogelijkheden, is er slechts
één goed, en de rest maakt geen leven.
Bij jouw voorbeeld met de genetische make up, veroorzaakt elke combinatie een mens. Bij de dobbelsteen veroorzaakt elke reeks van worden een reeks van getallen.
Bij het leven is er slechts
één combinatie goed, en de rest zijn aminozuurketens die ofwel totaal nutteloos zijn ofwel potentieel schadelijk voor levende wezens.
En daar zit 'm de kneep.
Hetzelfde verschijnsel zien we in het antropisch principe; het feit dat ons universum extreem fijn afgesteld is om leven mogelijk te maken:
Vandaag de dag staat het aantal waardes van kosmische constanten die zeer nauwkeurig afgesteld zijn op het mogelijk maken van leven, (elke vorm van leven) op 38.
Hiervan is de meest kritische de ruimte-energiedichtheid. De waarde daarvan kan niet meer variëren dan 1 deel op 10^120, want dan zijn de planeten en sterren die nodig zijn voor leven niet meer mogelijk.
Dus voor de ruimte-energiedichtheid zijn er van de 10^120 mogelijke afstellingen er 10^120 minus 1 die GEEN leven toestaan. Alleen die ene van de 10^120 mogelijkheden is goed en laat de mogelijkheid van leven toe in ons universum.
Betreffende dit antropische principe schreef één van de grootste wetenschappers Stephen Hawking: "De meeste waardes zouden universums veroorzaken die, alhoewel ze zeer mooi zouden zijn, niemand zouden kunnen bevatten om die schoonheid te bewonderen. Men kan dit zien als bewijs voor een goddelijk doel in de schepping van het heelal en de keuze van de natuurwetten, of als ondersteuning voor het sterke antropische principe."
"Een korte geschiedenis van de tijd", door Stephen Hawking, blz 139.
"Het is zeer moeilijk om te verklaren waarom het universum begonnen is op precies de manier waarop het begonnen is, behalve als de daad van een God die van plan was om wezens zoals ons te scheppen." Idem blz 140
En hetzelfde geldt voor het maken van leven, slechts een ZEEER klein gedeelte van de 10^40.000 mogelijkheden maken leven, de rest niet.
En daarom is het een wonder.
En dan komen met iets wat geen verschil maakt, zoals de dobbelsteen waarvan elke reeks goed is, of een genetische make up waarbij elke mogelijkheid een mens maakt, is totaal irrelevant.