Het Evangelie der Waarheid is in dit verband ook wel interessant.
Hier zien we ook weer de hypostasen terug welke we kennen van Plotinus.De valentinianen gingen uit van een drieledige werkelijkheid. Die was verdeeld in een pneumatische wereld (de goddelijke wereld), een psychische wereld (de wereld van de demiurg) en een stoffelijke wereld (de onvolmaakte zichtbare wereld met al het kwaad, die in de gnostiek gecreëerd wordt door de demiurg). De goddelijke wereld wordt in alle gnostische stromingen aangeduid met het woord pleroma. Het is de benaming voor de volheid, de structuur en verblijfplaats van de goddelijke wereld. Er zijn binnen de gnostiek en ook zelfs binnen het valentinianisme meerdere constructies van een pleroma. In de meeste gnostische constructies is sprake van een een top van het pleroma, dat bestaat uit drie hypostasen, goddelijke zijnsvormen, die te vergelijken zijn met de drie-eenheid van het orthodoxe christendom. Het handelt dan om de figuur van een onkenbare, niet te bevatten Vader, een Moeder en een Zoon.
Om bewust'zijn en onbewust'zijn te begrijpen dienen we te begrijpen dat bewust'zijn altijd een bewust zijn is van iets anders dan 'ik'. (zelf)In het Evangelie der Waarheid was het gehele pleroma aanvankelijk in onbewuste toestand in de Vader aanwezig en de eonen zijn in God zelf ingesloten als gedachten en gevoelens. In de tekst wordt verhaald dat in de onkenbare Vader iets ontstaat dat onwetend van Hem is. Die onwetendheid bracht angst voort en daaruit ontstaat de Dwaling, die in dit verhaal de rol van de demiurg heeft.
Hoe kan het Ene bewust zijn geworden? Er was/is immers niks buiten het Ene om zich bewust van te zijn.
Het Ene kan dus nooit begrepen worden. En kan ook niet gekend worden in een ik-jij relatie.
Het Ene kan geen zelf bezitten zoals de mens dat heeft. De mens móest wel het Ene worden uitgezet om te verzelfstandigen.
(Adam en Eva die het paradijs werden uitgeschopt)
Maar dat kan dat weer niet de boze God uit de bijbel zijn, het Ene kan zich niet bewust'zijn van de mens.
De mens draagt nog een vonk van het Ene met zich mee dat 'aan vonkt' als hij buiten zichzelf treedt. Het mystieke sterven.