Messenger schreef: ↑20 apr 2023, 19:35
Biologisch zijn mensen in geslachten verdeeld voor de voortplanting. Over het algemeen past de identiteit bij het biologische fysieke lichaam.
Waar komt die identiteit dan vandaan? Komt deze ook noodzakelijk voort uit het biologische geslacht, of is het een maatschappelijk of moreel narratief dat wij rondom de geslachten creëren? Waarom en wanneer zou dat narratief dan belangrijker moeten zijn dan de natuur zelf? Kan ons narratief natuurlijke feiten dan zomaar wijzigen, ook als we daarbij chirurgisch handelen?
Ter vergelijking: je moeder is degene die jou gedragen en gebaard heeft. Ook als je niets met haar ophebt of zelfs alle banden met haar gebroken hebt, blijft zij feitelijk je moeder. Je bloed, je DNA, je genen, etc. veranderen immers niet. Jouw eigen ervaringen doen daar niets aan af. Ook als we jouw ervaringen, jouw identiteit hierin belangrijker zouden gaan vinden dan het biologische feit, dan blijft dat biologische feit nog wel staan. We kunnen rekening houden met jouw ervaringen door niet over je biologische moeder te beginnen en door degene die jij wél als moeder erkent daarin te respecteren. Maar de door jou aangewezen moeder blijft nog steeds níét jouw echte, biologische moeder, hoe liefdevol zij ook voor jou zorgt. Dat veel geadopteerde kinderen uiteindelijk op zoek gaan naar hun biologische roots is naar mijn idee dan ook geen toeval.
Stel nu dat in de verre toekomst we jou zodanig kunnen aanpassen, dat die biologische moederband volledig gewist zou kunnen worden uit je DNA, genen, noem maar op. Klinkt misschien bizar, maar dat deden geslachtsveranderingen honderd jaar geleden ook. Dan nog blijft je biologische moeder degene die jou gebaard heeft. En het wissen van die moederband zal dan ongetwijfeld ook jouw karakter en biologie volledig veranderen, omdat dezen immers nu juist ook mede door die moederband ontstaan zijn.
Tweede vergelijking: er is een zeldzame aandoening waarbij iemand een kerngezond lichaamsdeel per se geamputeerd wil hebben, omdat hij oprecht gelooft dat het niet bij zijn lichaam hoort. Hij kan ook echt alleen gelukkig zijn na de amputatie, alle therapieën ten spijt, en als artsen dat niet willen doen, zal hij zelf manieren vinden om er vanaf te komen. Hier klopt zijn ervaren identiteit dus eveneens niet met zijn biologische lichaam, die immers geen enkel probleem heeft met dat lichaamsdeel. Het is immers gezond, er stroomt gewoon bloed door en de hersenen sturen het als normaal aan, zonder pijnsignalen.
Nu is een amputatie natuurlijk een heel ander verhaal, maar een transitie is wel een hele zware, intensieve operatie en kuur, waarbij het hele lichaam ongelooflijk op de schop wordt gegooid en geforceerd wordt in iets anders te veranderen dan zij van nature is. Als transgender breng je je lichaam wel in gevaar en in een staat waar het van nature niet wil zijn. Anders zou het lichaam immers uiteindelijk uit zichzelf in transitie gaan, lijkt mij dan zo.
Het is niet mijn bedoeling om respectoos over transgenders te spreken of te oordelen over hun persoonlijke keuzes. Mijn vergelijkingen zijn enkel bedoeld om te verkennen waar de grens of balans tussen ervaren identiteit en biologische natuur ligt en in hoeverre die tegen elkaar afgewogen dienen te worden. Op denkfouten word ik dan ook graag gewezen, want voor mij is deze discussie niet zonder meer gesloten. De vergelijkingen zijn wat extreem misschien, maar zoals ik al zei: de idee dat je van geslacht zou kunnen veranderen is feitelijk net zo extreem. En dat is nu realiteit. Min of meer dan, want na de transitie wordt of blijft men over het algemeen onvruchtbaar. Mijn vraag is dus niet of transgenders gestoord of iets dergelijks zouden zijn, want dat geloof ik niet. Mijn vraag is hoe je een zowel medisch als ethisch verantwoorde balans moet aanhouden in het zowel ten volle erkennen van de biologische natuur als het rekening houden met de ervaren identiteit.
Wat is een normale gezonde kerel tja ach gelijk heb je het blijft een discussie tussen geestelijk die niet sporen en hen die normaal doen als man tegen vrouwen en hen niet bespotten om van de vrouw hoer karikatuur te maken. Dat is zeer zeer ziek en normale kerel doet dat niet.O ja en de fatsoenpolitie die bestaat gelukkig niet.
