Robert Frans schreef: ↑20 apr 2023, 21:32
Messenger schreef: ↑20 apr 2023, 19:35
Biologisch zijn mensen in geslachten verdeeld voor de voortplanting. Over het algemeen past de identiteit bij het biologische fysieke lichaam.
Waar komt die identiteit dan vandaan? Komt deze ook noodzakelijk voort uit het biologische geslacht, of is het een maatschappelijk of moreel narratief dat wij rondom de geslachten creëren? Waarom en wanneer zou dat narratief dan belangrijker moeten zijn dan de natuur zelf? Kan ons narratief natuurlijke feiten dan zomaar wijzigen, ook als we daarbij chirurgisch handelen?
Gevoelens van identiteit resideren in de mind (geest) en worden niet geërfd van de ouders, zoals genen wel. De identiteit wordt wel beïnvloed door de ouders via de opvoeding op sommige gebieden en kunnen enigszins veranderen. Gender of seksuele voorkeur echter liggen naar mijn idee vast.
Robert Frans schreef:
Ter vergelijking: je moeder is degene die jou gedragen en gebaard heeft. Ook als je niets met haar ophebt of zelfs alle banden met haar gebroken hebt, blijft zij feitelijk je moeder. Je bloed, je DNA, je genen, etc. veranderen immers niet. Jouw eigen ervaringen doen daar niets aan af. Ook als we jouw ervaringen, jouw identiteit hierin belangrijker zouden gaan vinden dan het biologische feit, dan blijft dat biologische feit nog wel staan. We kunnen rekening houden met jouw ervaringen door niet over je biologische moeder te beginnen en door degene die jij wél als moeder erkent daarin te respecteren. Maar de door jou aangewezen moeder blijft nog steeds níét jouw echte, biologische moeder, hoe liefdevol zij ook voor jou zorgt. Dat veel geadopteerde kinderen uiteindelijk op zoek gaan naar hun biologische roots is naar mijn idee dan ook geen toeval.
Stel nu dat in de verre toekomst we jou zodanig kunnen aanpassen, dat die biologische moederband volledig gewist zou kunnen worden uit je DNA, genen, noem maar op. Klinkt misschien bizar, maar dat deden geslachtsveranderingen honderd jaar geleden ook. Dan nog blijft je biologische moeder degene die jou gebaard heeft. En het wissen van die moederband zal dan ongetwijfeld ook jouw karakter en biologie volledig veranderen, omdat dezen immers nu juist ook mede door die moederband ontstaan zijn.
Nee het karakter wordt voor het grote deel bepaald gedurende het leven vanaf peutertijd denk ik en krijgt vorm door de verzorgers en de omgeving van het opgroeiende kind. Biologisch heeft het kind de genen en erfelijke belasting van de biologische ouders, maar het karakter wordt volgens mij beïnvloed door de werkelijke verzorgers.
Robert Frans schreef:een transitie is wel een hele zware, intensieve operatie en kuur, waarbij het hele lichaam ongelooflijk op de schop wordt gegooid en geforceerd wordt in iets anders te veranderen dan zij van nature is. Als transgender breng je je lichaam wel in gevaar en in een staat waar het van nature niet wil zijn. Anders zou het lichaam immers uiteindelijk uit zichzelf in transitie gaan, lijkt mij dan zo.
Elke operatie aan het lichaam kent risico's. Elke operatie brengt het lichaam in gevaar. Het is kiezen tussen twee kwaden: of je leeft een leven lang met het gevoel in het verkeerde lichaam te zitten en bent diep ongelukkig daarmee ofwel je kiest voor transitie met het risico dat dit je leven kost maar indien je blijft leven je de rest van het leven gelukkig kunt zijn met de aanpassingen van het lichaam.
Robert Frans schreef: de idee dat je van geslacht zou kunnen veranderen is feitelijk net zo extreem. En dat is nu realiteit. Min of meer dan, want na de transitie wordt of blijft men over het algemeen onvruchtbaar. Mijn vraag is dus niet of transgenders gestoord of iets dergelijks zouden zijn, want dat geloof ik niet. Mijn vraag is hoe je een zowel medisch als ethisch verantwoorde balans moet aanhouden in het zowel ten volle erkennen van de biologische natuur als het rekening houden met de ervaren identiteit.
Onvruchtbaar zijn is niet het grote probleem, kinderen kunnen ook geadopteerd worden. Er zitten er genoeg in weeshuizen.
De ervaren identiteit en je gevoelens daaromtrent wegen zwaarder dan hoe je biologische lichaam er uit ziet lijkt mij.
Het wachten is op de uitvinding van de Body Convertor. Een apparaat waar je het oude lichaam in plaatst en in een nieuw passend ontwerp geheel naar tevredenheid met je veranderde lichaam weer uitstapt. Eventueel nog voorzien van fraaie tatoeages. Alsof je naar de kapper gaat of bij de dealer je voertuig inruilt voor een ander merk en type. Ik zit er dringend op te wachten omdat ik plezier heb in het leven maar mijn lichaam een versleten Trabantje is met pech en die ik graag inruil voor een sportieve snelle Audi.
Maar de Aardse menselijke beschaving moet dat ding nog uitvinden.
Mijn boodschap is als een gedachte waarmee je kunt spelen zonder deze te accepteren.