Yours schreef: 27 jan 2024, 10:29
Tufkah schreef: 26 jan 2024, 14:57
Hallo Yours.
Ik bemerk dat we 'Jezus' verschillend benaderen. Ik benader Jezus geestelijk (het Woord) en niet zozeer lichamelijk/historisch. Het Woord zelf is geheel buiten oorzaak en gevolg. Jezus
als het Woord heeft een innerlijke werkzaamheid. Die werkzaamheid kan uiteraard niet werkzaam zijn als de mens nog begeert of niet kan vergeven, dat is helder. Volgens mij gaat het Evangelie daar over, die werkzaamheid.
Sterven voordat de mens gestorven is is i.m.o. niet mogelijk zonder het Woord. Het is het Woord zelf wat als 'zwaard' fungeert wat de verdeeldheid teweeg brengt waar over gesproken wordt in Lucas 12:51-53. Zintuigelijke waarneming en de daar aan gekoppelde tijd/ruimte wordt 'afgehouwen' door het Woord. De lichamelijke mens zit immers opgesloten in tijd en ruimte met zijn denkgeest/mind.
Eenmaal gestorven zijnde lijkt mij een levensschouw na het fysieke sterven overbodig. Het blijkt dan immers dat dat wat wij 'leven' noemen, bij Jezus geheel anders te liggen. Het verschil tussen tijdelijk (zintuigelijke waarneming in tijd en ruimte) en eeuwig (afwezigheid van tijd en plaats) is immers duidelijk. De eeuwige, geloste ziel ontbreekt het denkvermogen, waarmee de eeuwige, geloste ziel het vermogen is verloren om zichzelf te denken. Voor mij als lichamelijk mens is het denkvermogen uiteraard nog wel aanwezig.
Dag Tufkah,
Ik bezie Jezus op 2 manieren:
A. Jezus als historisch èn gewoon mens, die 2000 jaar geleden leefde en daarvòòr vele levens heeft gehad en daarbinnen ook vertoefd heeft in het veld van goed en kwaad en op basis daarvan zichzelf heeft leren kennen: het Ken-U-Zelve. Daarbinnen is de levensschouw van belang waarbij de interactie met de medemensen de revue passeert, waarbij men geconfronteerd wordt met hetgeen men de ander ja dan nee heeft aangedaan, waardoor dat in een volgend leven als levensopdracht om goed te maken meegenomen wordt: het karma/oorzaak en gevolg.
Hij stierf als mens op 33-jarige leeftijd de kruisdood en verscheen een paar dagen na zijn fysieke dood met zijn astrale lichaam aan Maria Magdalena e.v.a. om aan te tonen dat het leven dus niet ophoudt en eeuwig is. Na 40 dagen betrad Hij definitief het domein waar geen waarneming, tijd en ruimte meer is: voor eeuwig in het Licht en de Liefde bij de Vader.
B. Jezus zoals jij hem met name ziet, als de Christus en zoon van de Vader, die het Goddelijk bewustzijn 3 jaar voor zijn dood verkreeg. Daardoor kon Hij, geïnspireerd door de Heilige Geest, het Woord van de Vader aan een ieder verkondigen, waardoor hij toonde de Weg, de Waarheid en het Leven te zijn.
Door het Ken-U-Zelve kende hij elk mens als zichzelf en kon ieder mens dus precies dat Woord geven wat nodig was. Dat Woord kon en kan ook nu nog als een zwaard werken, waardoor het ego van de mens kan sterven vòòr zijn fysieke dood, waardoor het eeuwige domein van de Vader - de Ene - betreden kan worden: de Bron van Zijn waar geen tijd en ruimte meer bestaat.
A. Op Jezus als historisch en gewoon mens ga ik niet te veel in. Het Evangelie is de enige getuigenis welke we daar over hebben. Dat kan een mens beamen of verwerpen.
B. Jezus is het vlees geworden Woord welke reeds was voor Abraham was, naar Jezus' eigen woorden. Het Woord is volgens het Evangelie door God als Zichzelf uitgesproken. (Dit was in den beginne bij God) Het Woord is i.m.o. in ieder mens komende in de wereld aanwezig. Zo staat het geschreven in het Evangelie. Daarmee is het Woord een beginsel wat in ieder mens potentieel aanwezig is/was. Ik gebruik zowel de verleden tijd als de tegenwoordige tijd wat betreft de mens. Het Woord 'was' aanwezig bij ons aller geboorte en het 'is' is in potentie in ieder mens aanwezig.
Het Woord is geen Goddelijk bewustzijn i.m.o. , maar het Zijn (daar waar geen tijd en ruimte is). Jezus had dus (net zoals wij allemaal) het Woord in zich, maar omdat Jezus het vlees geworden Woord
zelf is, neemt Jezus daarmee vanaf zijn geboorte een bijzondere positie in. Zie de 'ik ben' sprekingen van Jezus:
“Ik ben het brood dat leven geeft” zei Jezus. “Wie bij komt zal geen honger meer hebben, en wie in mij gelooft zal nooit meer dorst hebben.” Johannes 6:35
“Ik ben het licht voor de wereld. Wie mij volgt loopt nooit meer in de duisternis, maar heeft het licht dat leven geeft.” Johannes 8:12
“Ik ben de deur: wanneer iemand door mij binnenkomt zal hij gered worden; hij zal in en uit lopen en hij zal weidegrond vinden.” Johannes 10: 9
“Ik ben de goede herder. Ik ken mijn schapen en mijn schapen kennen mij, zoals de Vader mij kent en ik de Vader ken. Ik geef mijn leven voor de schapen.” Johannes 10: 14-15
“Ik ben de opstanding en het leven. Wie in mij gelooft zal leven, ook wanneer hij sterft.” Johannes 11: 25
“Ik ben de weg, de waarheid en het leven. Niemand kan bij de Vader komen dan door mij.” Johannes 14: 6
“Ik ben de ware wijnstok en mijn Vader is de wijnbouwer. Iedere rank aan mij die geen vrucht draagt snijdt hij weg, en iedere rank die wel vrucht draagt snijdt hij bij, opdat hij meer vruchten draagt.” Johannes 15:1-2
Zoals ik het Evangelie bezie sprak het Woord áls de mens Jezus. Het Woord is -zoals het Evangelie aangeeft- in potentie in ieder mens aanwezig, middels het Woord kunnen we kinderen Gods worden. Daarmee spreekt God Zichzelf (Ik ben) uit in een mens. Door het uitspreken van het Woord blijft God volledig Zichzelf en daarmee onkenbaar, maar is God wel in staat de mens te ontvangen in Zijn (eeuwige) Existentie.
Dat God onkenbaar is en blijft staat ook in het Evangelie: Niemand heeft God ooit gezien, God bewoont een ontoegankelijk Licht. Maar God heeft zijn Woord gegeven als Middelaar tussen God zelf en de mens. De Middelaar zijn (mede) de 'ik ben' sprekingen.
Voor zover je van Goddelijk bewustzijn kan spreken behoort dat tot de onkenbaarheid van God. God in Zijn diepste Werkelijkheid daar kan en mag ik niet eens over denken. Het menselijk denken kent daar zijn grens, we moeten het doen met wat God ons schenkt aan kennis (Het Ken Uzelve).
God begint waar het denken eindigt.