Zonde

[Tufkah]

Klopt, daar waar ik 'thuis' ben is geen liefde en valt er ook niks lief te hebben. Ik ben daar zelf ook niet. Alleen daar rust ik in God.

En als ik over liefde schrijf dan bedoel ik altijd de liefde van de Vader, wat rationele liefde is dat weet iedereen wel. Al was het maar liefde voor geld en goederen.

Als er geen liefde is, dan ook geen liefde van de Vader.
Als je niet meer bestaat, hoe kun je dan rust hebben ?

Dan is de mens thuis in de wereld van de geest. Dat wat we 'bestaan' noemen is geschapen bestaan. Dat is in de tijd bestaan. Zonder de bezieling van de Vader is het fysieke bestaan zinloos, niet meer dan het bestaan wat de dieren leiden. De natuurlijke mens is een denkend dier. Daar zijn de atheïsten het doorgaans dan weer mee eens.

De wettische, niet christelijke levensstijl van de farizeeën leidt tot het verderf, wettische christenen kunnen maar beter atheïst worden. Zie ook de toestanden in Israel/Gaza welke te danken is aan wettische religieuzen. Het zijn dienaren van het Kwaad.

[Tiberius Claudius]

Eigenlijk waren het geen apostelen maar zijn 12 discipelen. (Die 12 is vermoedelijk een verwijzing naar de 12 stammen.)

PS.
Ook waren er 13 als men goed telt, over de vier Evangeliën.

De 12 werden discipelen genoemd tijdens het leven van Jezus en na zijn hemelvaart werden deze discipelen apostelen genoemd. De apostelen representeerden de "' hemelvaarder "" bekleed met gezag en autoriteit.

Aan het aantal Apostelen werd echter geen maximum gesteld.
Er waren er buiten Paulus wel meer die zich als Apostel zagen.

[HJW]

Dan is de mens thuis in de wereld van de geest.

Maar volgens jou ben je er dan gewoon niet meer en je naaste ook niet. Er is niemand om van te houden, dus ook de liefde van de Vader is er niet.

Zonder de bezieling van de Vader is het fysieke bestaan zinloos,

En dan gaan de meningen al snel weer verschillen. Er zijn er die stellen dat de bezieling er altijd is, maar dat de mens zich er niet bewust van is.
Of dat hiervoor gekozen is.

De wettische, niet christelijke levensstijl van de farizeeën leidt tot het verderf, wettische christenen kunnen maar beter atheïst worden. Zie ook de toestanden in Israel/Gaza welke te danken is aan wettische religieuzen. Het zijn dienaren van het Kwaad.

De geestelijke mens maakt geen onderscheid. Dat is de denkende diermens.

[HJW]

Als de mens God uiteindelijk totaal verlaten heeft/zich nooit meer iets kan herinneren), wat bij vele mensen in deze wereld het geval lijkt te zijn, dient de Liefde vanaf de grond opnieuw opgebouwd te gaan worden. Dan dient het eigen kruis opgenomen te worden.

Dat opbouwen gaat misschien wel heel snel.
Dat je dan een kruis op zou moeten nemen, is een keuze.
Jezus geeft aan dat het juk zacht is en de last licht.

[Tufkah]

De liefde is geheel afkomstig van de Vader, van mijzelf heb ik geen liefde.

Als de mens God uiteindelijk totaal verlaten heeft/zich nooit meer iets kan herinneren), wat bij vele mensen in deze wereld het geval lijkt te zijn, dient de Liefde vanaf de grond opnieuw opgebouwd te gaan worden. Dan dient het eigen kruis opgenomen te worden.

Als de mens zich geheel ontledigd van zichzelf en zich afkeert van de wereld, dan kan de liefde van de Vader toetreden. Zelflediging wil zeggen dat de mens zich niets meer 'mijn' maakt. Zelflediging is synoniem aan het kruis dragen. We volgens daarin ook Jezus: de korte weg naar God is middels het lijden, dat is eigenlijk wat Jezus ons leert.

Maar zelflediging houdt ook een 'niets' in, de mens valt in een afgrond. Het vertrouwen in de Vader dient dan wel van dien aard te zijn dat er vertrouwen is dat de (ongeschapen) Vader ons opvangt in die afgrondelijkheid van God zelf. Beelden van God staan hierbij alleen maar in de weg. De mens kan niet weten wie of wat God is, we kennen immers alleen de geschapen dingen welke in de tijd aanwezig zijn.

Opbouwen van liefde is dan ook ten einde, van opbouwen van liefde is alleen sprake voor 'de sprong'. Dus naastenliefde is zeer zeker van belang. Doch als de mens gegrond is in de afgrondelijkheid van God zal de mens beseffen dat alle liefde uitgaat van de Vader. Leeg van zelf is paradoxaal ook leeg van liefde. Het is de Vader die middels het lege zelf werkt: de Vader-wil. Niet mijn wil geschiede, maar Uw wil geschiede. Geheel naar de woorden van Jezus, wiens voorbeeld gevolgd wordt.

[peda]

De 12 werden discipelen genoemd tijdens het leven van Jezus en na zijn hemelvaart werden deze discipelen apostelen genoemd. De apostelen representeerden de "' hemelvaarder "" bekleed met gezag en autoriteit.

Aan het aantal Apostelen werd echter geen maximum gesteld.
Er waren er buiten Paulus wel meer die zich als Apostel zagen.

Mijn inbreng ging over de discipelen, die Jezus bij leven hadden meegemaakt en na diens hemelvaart in de bijbel apostelen worden genoemd. Dat de quasi oer-apostelen later ook weer anderen tot apostel hebben benoemd, is een ander verhaal. Denk aan de omstreden visie op de mogelijk latere vrouwelijke apostel Julia. Een aantal gelovigen willen van een vrouwelijke apostel in de vroege Jezus-beweging niets weten en spreken dan ook over de mannelijke Julius i.p.v. de vrouwelijke Julia. Matthias was als opvolger van Judas een oer-apostel.

[Tufkah]

De 12 werden discipelen genoemd tijdens het leven van Jezus en na zijn hemelvaart werden deze discipelen apostelen genoemd. De apostelen representeerden de "' hemelvaarder "" bekleed met gezag en autoriteit.

Aan het aantal Apostelen werd echter geen maximum gesteld.
Er waren er buiten Paulus wel meer die zich als Apostel zagen.

Een apostel is een 'gezondene' , dus naar de letter is Jezus ook een gezondene. Jezus was immers gezonden door God. En zo zijn er feitelijk duizenden apostelen, als je het letterlijk neemt. Maar daar kom je in drijfzand terecht. Binnen de kerkleer zijn bisschoppen ook apostelen. Maar ik erken die gasten dan weer niet als apostelen. In feite bepaalt alleen God (En indertijd Jezus) wie er apostel zijn.

Louter voor mijzelf sprekend acht ik iemand als Meister Eckhart dan weer een apostel. Maar die werd door de kerk dan weer bijna gevierendeeld. Dus is het maar beter om het bij de 12 apostelen te houden.

[peda]

De discussie gaat nu over 2 geloofsinzichten om het Koninkrijk te mogen binnen treden.
De regeltjes-gelovigen zeggen dat daarvoor gegronde kennis over wat God van de mens verlangt, nodig is.

Andere gelovigen zien het regeltjes geloof juist helemaal niet zitten. Om het Koninkrijk binnen te
komen, daarvoor zijn geloofsregeltjes helemaal niet nodig. Mystiek, naastenliefde is hier de sleutel, of er is zelfs helemaal niets nodig om het Koninkrijk binnen te komen. De deuren zwaaien automatisch open.

Elkaar overtuigen zit er m.i. niet in. Omdat ik elke "'vorm"' van mystiek mis, ligt mijn interesse meer bij het regeltjes- landschap. Theologie is in mijn optiek toegepast regeltjes-geloof en ik heb belangstelling voor theologie, dus ook voor regeltjes ( theologische leerstellingen ) . So, sorry !!

[Yours]

Als de mens God uiteindelijk totaal verlaten heeft/zich nooit meer iets kan herinneren), wat bij vele mensen in deze wereld het geval lijkt te zijn, dient de Liefde vanaf de grond opnieuw opgebouwd te gaan worden. Dan dient het eigen kruis opgenomen te worden.

Dat opbouwen gaat misschien wel heel snel.
Dat je dan een kruis op zou moeten nemen, is een keuze.
Jezus geeft aan dat het juk zacht is en de last licht.

Dat kan soms snel gaan. Je bent hier volgens mij ook mee bezig.
Je legt waar nodig de vinger op de zere plek. Maar laat in principe iedereen in zijn/haar waarde.

[Yours]

Als de mens God uiteindelijk totaal verlaten heeft/zich nooit meer iets kan herinneren), wat bij vele mensen in deze wereld het geval lijkt te zijn, dient de Liefde vanaf de grond opnieuw opgebouwd te gaan worden. Dan dient het eigen kruis opgenomen te worden.

Als de mens zich geheel ontledigd van zichzelf en zich afkeert van de wereld, dan kan de liefde van de Vader toetreden. Zelflediging wil zeggen dat de mens zich niets meer 'mijn' maakt. Zelflediging is synoniem aan het kruis dragen. We volgens daarin ook Jezus: de korte weg naar God is middels het lijden, dat is eigenlijk wat Jezus ons leert.

Maar zelflediging houdt ook een 'niets' in, de mens valt in een afgrond. Het vertrouwen in de Vader dient dan wel van dien aard te zijn dat er vertrouwen is dat de (ongeschapen) Vader ons opvangt in die afgrondelijkheid van God zelf. Beelden van God staan hierbij alleen maar in de weg. De mens kan niet weten wie of wat God is, we kennen immers alleen de geschapen dingen welke in de tijd aanwezig zijn.

Opbouwen van liefde is dan ook ten einde, van opbouwen van liefde is alleen sprake voor 'de sprong'. Dus naastenliefde is zeer zeker van belang. Doch als de mens gegrond is in de afgrondelijkheid van God zal de mens beseffen dat alle liefde uitgaat van de Vader. Leeg van zelf is paradoxaal ook leeg van liefde. Het is de Vader die middels het lege zelf werkt: de Vader-wil. Niet mijn wil geschiede, maar Uw wil geschiede. Geheel naar de woorden van Jezus, wiens voorbeeld gevolgd wordt.

Wat ik vetgedrukt heb is dus wel degelijk van belang: het opbouwen van die Liefde voor de naaste alvorens men de volheid van de Bron/God kan/mag ervaren.

[Michelangelo2]

Als de mens zich geheel ontledigd van zichzelf en zich afkeert van de wereld, dan kan de liefde van de Vader toetreden. Zelflediging wil zeggen dat de mens zich niets meer 'mijn' maakt. Zelflediging is synoniem aan het kruis dragen. We volgens daarin ook Jezus: de korte weg naar God is middels het lijden, dat is eigenlijk wat Jezus ons leert.

Maar zelflediging houdt ook een 'niets' in, de mens valt in een afgrond. Het vertrouwen in de Vader dient dan wel van dien aard te zijn dat er vertrouwen is dat de (ongeschapen) Vader ons opvangt in die afgrondelijkheid van God zelf. Beelden van God staan hierbij alleen maar in de weg. De mens kan niet weten wie of wat God is, we kennen immers alleen de geschapen dingen welke in de tijd aanwezig zijn.

Opbouwen van liefde is dan ook ten einde, van opbouwen van liefde is alleen sprake voor 'de sprong'. Dus naastenliefde is zeer zeker van belang. Doch als de mens gegrond is in de afgrondelijkheid van God zal de mens beseffen dat alle liefde uitgaat van de Vader. Leeg van zelf is paradoxaal ook leeg van liefde. Het is de Vader die middels het lege zelf werkt: de Vader-wil. Niet mijn wil geschiede, maar Uw wil geschiede. Geheel naar de woorden van Jezus, wiens voorbeeld gevolgd wordt.

Wat ik vetgedrukt heb is dus wel degelijk van belang: het opbouwen van die Liefde voor de naaste alvorens men de volheid van de Bron/God kan/mag ervaren.

De bijbel stelt entree regeltjes op, waar peda aan refereert en spreekt daarnaast ook over naastenliefde. Kun je, evt aan de hand van voorbeelden uitleggen wat met liefde bedoeld wordt? Er lopen mijns inziens veels teveel {niet-toegestaan woord} rond om onvoorwaardelijk van iedereen te houden. Geen beginnen aan.

[Tufkah]

Als de mens zich geheel ontledigd van zichzelf en zich afkeert van de wereld, dan kan de liefde van de Vader toetreden. Zelflediging wil zeggen dat de mens zich niets meer 'mijn' maakt. Zelflediging is synoniem aan het kruis dragen. We volgens daarin ook Jezus: de korte weg naar God is middels het lijden, dat is eigenlijk wat Jezus ons leert.

Maar zelflediging houdt ook een 'niets' in, de mens valt in een afgrond. Het vertrouwen in de Vader dient dan wel van dien aard te zijn dat er vertrouwen is dat de (ongeschapen) Vader ons opvangt in die afgrondelijkheid van God zelf. Beelden van God staan hierbij alleen maar in de weg. De mens kan niet weten wie of wat God is, we kennen immers alleen de geschapen dingen welke in de tijd aanwezig zijn.

Opbouwen van liefde is dan ook ten einde, van opbouwen van liefde is alleen sprake voor 'de sprong'. Dus naastenliefde is zeer zeker van belang. Doch als de mens gegrond is in de afgrondelijkheid van God zal de mens beseffen dat alle liefde uitgaat van de Vader. Leeg van zelf is paradoxaal ook leeg van liefde. Het is de Vader die middels het lege zelf werkt: de Vader-wil. Niet mijn wil geschiede, maar Uw wil geschiede. Geheel naar de woorden van Jezus, wiens voorbeeld gevolgd wordt.

Wat ik vetgedrukt heb is dus wel degelijk van belang: het opbouwen van die Liefde voor de naaste alvorens men de volheid van de Bron/God kan/mag ervaren.

Zeker, daarom dient iedereen op de Weg zich er van te vergewissen dat we ons allemaal op een ander punt bevinden en vanuit een andere positie spreken. Naastenliefde is relationele liefde, de liefde van de Vader is absolute liefde. Het één kan niet zonder het ander, middels de naastenliefde vindt de mens de absolute liefde. De volheid Gods zoals omschreven in Efeziërs 3:19. Het gaat de kennis te boven. Gezegend is de mens die de volheid Gods mag proeven. Doch de volheid Gods is alleen te vinden in de afgrondelijkheid Gods. De afgrondelijkheid Gods is een verschrikking. Omdat de mens dan buiten het geschapene treedt.

[Tufkah]

De discussie gaat nu over 2 geloofsinzichten om het Koninkrijk te mogen binnen treden.
De regeltjes-gelovigen zeggen dat daarvoor gegronde kennis over wat God van de mens verlangt, nodig is.

Andere gelovigen zien het regeltjes geloof juist helemaal niet zitten. Om het Koninkrijk binnen te
komen, daarvoor zijn geloofsregeltjes helemaal niet nodig. Mystiek, naastenliefde is hier de sleutel, of er is zelfs helemaal niets nodig om het Koninkrijk binnen te komen. De deuren zwaaien automatisch open.

Elkaar overtuigen zit er m.i. niet in. Omdat ik elke "'vorm"' van mystiek mis, ligt mijn interesse meer bij het regeltjes- landschap. Theologie is in mijn optiek toegepast regeltjes-geloof en ik heb belangstelling voor theologie, dus ook voor regeltjes ( theologische leerstellingen ) . So, sorry !!

Dat komt goed uit, want mystiek is geen overtuiging. De regeltjes-gelovigen zitten nog in hun denkhoofd, de 'mystieken' treden buiten de overtuigingen. Liefde als overtuiging klinkt mij mal in de oren. Dat wat buiten de overtuigingen valt, daarvan is het zinloos om anderen van te overtuigen. En zo getuigt het Nieuwe Testament op allerlei plaatsen over 'dat' wat buiten de overtuigingen valt.

[peda]

Ik ben aangaande de naastenliefde zeer selectief en doe ook geen enkele moeite om dat te verbloemen. Ik houd gewoon niet van elk menselijk wezen. Misschien dat sommigen zo'n geesteshouding beschouwen als "' volledig spiritueel afgedwaald "' maar ik zou liegen wanneer ik zou opmerken dat mijn naastenliefde iedereen zou omvatten. Misschien moet ik nog vele reïncarnaties doorlopen om uiteindelijk van iedereen te gaan houden. Afwachten, wat de toekomst voor mij zal gaan brengen.

[Tufkah]

Ik ben aangaande de naastenliefde zeer selectief en doe ook geen enkele moeite om dat te verbloemen. Ik houd gewoon niet van elk menselijk wezen. Misschien dat sommigen zo'n geesteshouding beschouwen als "' volledig spiritueel afgedwaald "' maar ik zou liegen wanneer ik zou opmerken dat mijn naastenliefde iedereen zou omvatten. Misschien moet ik nog vele reïncarnaties doorlopen om uiteindelijk van iedereen te gaan houden. Afwachten, wat de toekomst voor mij zal gaan brengen.

Ik denk dat het een verwarring is om naastenliefde te vertalen als 'houden van elk menselijk wezen'. Naastenliefde is de ander als uitnemender achten dan mijzelf. In de act van naastenliefde veranderd het brandpunt van mijn bewustzijn van mijzelf naar 'de ander'. Dat maakt het mogelijk om de diepte van 'de ander' waar te nemen als was ik het zelf: jouw pijn is mijn pijn, jouw vreugde is mijn vreugde. Daarmee kom ik tot een daadwerkelijk meevoelen met 'de ander' welke afwijkt van empathie.

Bij empathie beeld ik me de gevoelens van een ander in waardoor ik ze 'mijn' maak. (Empathie is dus een eigenschap van het ego) Daadwerkelijke naastenliefde werkt veel diepgaander. Veroordelende gedachtes worden weggedrukt door het mededogen wat van de Vader uit gaat.

[Michelangelo2]

Ik ben aangaande de naastenliefde zeer selectief en doe ook geen enkele moeite om dat te verbloemen. Ik houd gewoon niet van elk menselijk wezen. Misschien dat sommigen zo'n geesteshouding beschouwen als "' volledig spiritueel afgedwaald "' maar ik zou liegen wanneer ik zou opmerken dat mijn naastenliefde iedereen zou omvatten. Misschien moet ik nog vele reïncarnaties doorlopen om uiteindelijk van iedereen te gaan houden. Afwachten, wat de toekomst voor mij zal gaan brengen.

Naastenliefde beperk ik tot hen die meedoen. Zij die een samenleving trachten te ontwrichten, bijvoorbeeld types als Anders Breivik mogen van mij de kogel krijgen. Laat hen over aan God's genade die hen mogelijk weer gezond van geest zal maken bij de opstanding der doden in het millennium. Hoe God ook beslist. Ik sluit mij er als vanzelfsprekend bij aan.

[HJW]

Ik denk dat het een verwarring is om naastenliefde te vertalen als 'houden van elk menselijk wezen'. Naastenliefde is de ander als uitnemender achten dan mijzelf.

Dus je acht Poetin en Wilders uitnemender dan jezelf ?

Bij empathie beeld ik me de gevoelens van een ander in waardoor ik ze 'mijn' maak. (Empathie is dus een eigenschap van het ego) Daadwerkelijke naastenliefde werkt veel diepgaander. Veroordelende gedachtes worden weggedrukt door het mededogen wat van de Vader uit gaat.

Toch zie ik je veel oordelen

[HJW]

Dat kan soms snel gaan. Je bent hier volgens mij ook mee bezig.
Je legt waar nodig de vinger op de zere plek. Maar laat in principe iedereen in zijn/haar waarde.

Dank voor je mooie woorden.
Ik ben er wel mee bezig, maar het mag wel wat sneller.

[HJW]

Ik ben aangaande de naastenliefde zeer selectief en doe ook geen enkele moeite om dat te verbloemen. Ik houd gewoon niet van elk menselijk wezen. Misschien dat sommigen zo'n geesteshouding beschouwen als "' volledig spiritueel afgedwaald "' maar ik zou liegen wanneer ik zou opmerken dat mijn naastenliefde iedereen zou omvatten. Misschien moet ik nog vele reïncarnaties doorlopen om uiteindelijk van iedereen te gaan houden. Afwachten, wat de toekomst voor mij zal gaan brengen.

Voor mij betekent onvoorwaardelijke liefde het besef dat iedereen uit dezelfde Bron voortkomt en ook daar naar terugkeert.
Ik gun een ieder een goede thuiskomst, hoe erg de daden op deze aardbol ook zijn geweest.
Ik acht de ander niet uitnemender dan mijzelf en ik acht mijzelf ook niet uitnemender dan een ander.

[Tufkah]

Dus je acht Poetin en Wilders uitnemender dan jezelf ?

Ik kom ze nooit tegen (gelukkig). Maar ik zie al weer dat mijn punt je ontgaat, dus ik laat het hierbij.

[Mullog]

Dat is wat vreemd want de brieven (die we kennen) zijn van pakweg 20 jaar na de kruisiging en in die brieven schrijft Paulus zelf dat hij Jezus alleen vanuit een openbaring kent, dus niet zelf ontmoet heeft.

Hij bekeerde zich pas later tot het christendom. Om dan, zoveel jaar na dato, nog een vervanger voor Judas te benoemen is ook een beetje raar.

Ik weet inmiddels wat jij allemaal raar vindt. Paulus ontmoette Jezus op de weg naar Damascus. Ik ben er niet bij geweest. Maar ik zie geen reden om dat te betwijfelen want het past perfect in het geheel. Daarbij vormt het een plausibele verklaring voor de ommekeer van Paulus die anders heel lastig verklaarbaar blijkt.

Precies, een openbaring dus, wat hij zelf schrijft. Daar zijn in Handelingen tegenstrijdige verklaringen over:

Handelingen 9:7
“En de mannen die met hem mee reisden, stonden sprakeloos, want zij hoorden wel de stem, maar zagen niemand.”

Handelingen 22:9
“En zij die bij mij waren, zagen wel het licht en werden zeer bevreesd, maar de stem van Hem Die tot mij sprak, hoorden zij niet”

Aangezien Handelingen dan weer ongeveer een halve eeuw na de brieven van Paulus worden gedateerd lijkt mij dat Handelingen, ook gezien de tegenstrijdigheid, een geromantiseerde versie is van wat Paulus schrijft. Gewoon om meer indruk te maken.

[HJW]

Ik kom ze nooit tegen (gelukkig). Maar ik zie al weer dat mijn punt je ontgaat, dus ik laat het hierbij.

Of je ze tegenkomt is toch niet relevant.
Wat is het punt dan wat je maakt en hoe verhoudt zich dat met hoe je op deze heren reageert ?

[Tufkah]

Ik kom ze nooit tegen (gelukkig). Maar ik zie al weer dat mijn punt je ontgaat, dus ik laat het hierbij.

Of je ze tegenkomt is toch niet relevant.
Wat is het punt dan wat je maakt en hoe verhoudt zich dat met hoe je op deze heren reageert ?

Ik kan niet reageren op mensen die ik niet tegenkom. Ik kan alleen op afstand de kwaadaardigheid van Poetin vast stellen en met hem de Russische kerk, en de verdere coterie rondom Poetin. Wie de liefde van de Vader kent, kent ook het tegendeel, namelijk de afwezigheid van die liefde. Noem het Satan, dan heeft het een naam.

Daarom wijs ik ook die malle ideeën af als zou God willen ervaren hoe het is om Poetin te zijn. Dat soort ideeën worden door het denken voortgebracht. De mens is in de zonde gevallen en daarmee uit de ongedeeldheid gevallen. De weg terug kan alleen middels de liefde van de Vader verlopen, deze is beschikbaar voor ieder mens. Hoewel mensen zoals Poetin of Kirill zo ver van God afstaan dat het onmogelijk lijkt.

De keuze is tussen de liefde van de Vader of het eigen ego. Voor jou, voor mij, voor iedereen. Maar zoals Jezus al zegt: de meeste mensen zullen voor de brede weg kiezen en in het verderf storten. Slechts weinigen vinden de smalle Weg met de nauwe doorgang.

Ik ben het met Jezus eens.

[Michelangelo2]

Ik weet inmiddels wat jij allemaal raar vindt. Paulus ontmoette Jezus op de weg naar Damascus. Ik ben er niet bij geweest. Maar ik zie geen reden om dat te betwijfelen want het past perfect in het geheel. Daarbij vormt het een plausibele verklaring voor de ommekeer van Paulus die anders heel lastig verklaarbaar blijkt.

Precies, een openbaring dus, wat hij zelf schrijft. Daar zijn in Handelingen tegenstrijdige verklaringen over:

Handelingen 9:7
“En de mannen die met hem mee reisden, stonden sprakeloos, want zij hoorden wel de stem, maar zagen niemand.”

Handelingen 22:9
“En zij die bij mij waren, zagen wel het licht en werden zeer bevreesd, maar de stem van Hem Die tot mij sprak, hoorden zij niet”

Aangezien Handelingen dan weer ongeveer een halve eeuw na de brieven van Paulus worden gedateerd lijkt mij dat Handelingen, ook gezien de tegenstrijdigheid, een geromantiseerde versie is van wat Paulus schrijft. Gewoon om meer indruk te maken.

Ik zie geen tegenstrijdigheden. Bovendien vraag ik mij af op wie Paulus dan indruk zou willen maken?
Paulus veranderde van Farizeeër in Christen. Hij ging van de hoogste positie naar de laagste. Op basis van een verbeelding? Dat idee tart alle verbeelding. Hoeveel meer indruk wil je maken. En daarbij beschrijft Paulus zelf zijn ommekeer in Galaten. Lukas beschrijft het gebeuren in Handelingen. Dat zijn al twee getuigenissen. Voor mij genoeg.

[Mullog]

Precies, een openbaring dus, wat hij zelf schrijft. Daar zijn in Handelingen tegenstrijdige verklaringen over:

Handelingen 9:7
“En de mannen die met hem mee reisden, stonden sprakeloos, want zij hoorden wel de stem, maar zagen niemand.”

Handelingen 22:9
“En zij die bij mij waren, zagen wel het licht en werden zeer bevreesd, maar de stem van Hem Die tot mij sprak, hoorden zij niet”

Aangezien Handelingen dan weer ongeveer een halve eeuw na de brieven van Paulus worden gedateerd lijkt mij dat Handelingen, ook gezien de tegenstrijdigheid, een geromantiseerde versie is van wat Paulus schrijft. Gewoon om meer indruk te maken.

Ik zie geen tegenstrijdigheden. Bovendien vraag ik mij af op wie Paulus dan indruk zou willen maken?
Paulus veranderde van Farizeeër in Christen. Hij ging van de hoogste positie naar de laagste. Op basis van een verbeelding? Dat idee tart alle verbeelding. Hoeveel meer indruk wil je maken. En daarbij beschrijft Paulus zelf zijn ommekeer in Galaten. Lukas beschrijft het gebeuren in Handelingen. Dat zijn al twee getuigenissen. Voor mij genoeg.

Niet Paulus wilde meer indruk maken. Handelingen wilde met de magische gebeurtenissen meer gewicht geven. Dat bedoel ik

Verder is iedereen vrij ervan te vinden wat hij of zij wil.