Ubuntu

[Yours]

Ik begrijp helemaal niets van het afhankelijk willen zijn van een denkbeeldige liefdevolle Vader dan wel het éénzijn het Hem.
Waarschijnlijk ben ik daar te nuchter voor. Gezegend met een gezond lichaam en geest, alles op eigen kracht in dit leven, elfstedentochten en marathons al lagen de laatsten nooit in de buurt van 2.22.55!!! Wel je grenzen opzoeken, hoeveel doen dat nu nog? Een vorm van in de diepte gaan en jezelf overwinnen.

Je kunt het niet (be-)denken): je moet het ervaren hebben om het te begrijpen.
Het is pure vrijheid, warmte, evenwicht (yin en yang), Liefde en Licht die de mens dan in zijn/haar innerlijk ervaart.
In plaats van de lichamelijke grenzen op te zoeken (alhoewel lichaamsbeweging altijd belangrijk is) zocht ik de geestelijke grenzen op. Er is na het overwinnen van het zelf dan in het diepst van je wezen oftewel je ziel op individuele basis Eénzijn met dat wat IS. Terwijl de wereld om je heen verder gewoon door gaat.

Woorden schieten ook nu tekort merk ik……

[J-W]

Ik begrijp helemaal niets van het afhankelijk willen zijn van een denkbeeldige liefdevolle Vader dan wel het éénzijn het Hem.
Waarschijnlijk ben ik daar te nuchter voor. Gezegend met een gezond lichaam en geest, alles op eigen kracht in dit leven, elfstedentochten en marathons al lagen de laatsten nooit in de buurt van 2.22.55!!! Wel je grenzen opzoeken, hoeveel doen dat nu nog? Een vorm van in de diepte gaan en jezelf overwinnen.

Je kunt het niet (be-)denken): je moet het ervaren hebben om het te begrijpen.
Het is pure vrijheid, warmte, evenwicht (yin en yang), Liefde en Licht die de mens dan in zijn/haar innerlijk ervaart.

In plaats van de lichamelijke grenzen op te zoeken (alhoewel lichaamsbeweging altijd belangrijk is) zocht ik de geestelijke grenzen op. Er is na het overwinnen van het zelf dan in het diepst van je wezen oftewel je ziel op individuele basis Eénzijn met dat wat IS. Terwijl de wereld om je heen verder gewoon door gaat.

Woorden schieten ook nu tekort merk ik……

Je zegt: Het is pure vrijheid, warmte, evenwicht (yin en yang), Liefde en Licht die de mens dan in zijn/haar innerlijk ervaart.

Zoals je zal weten is ons lichaam is staat om een hormoon te produceren, het stofje endorfine, wat voor een gelukkigsgevoel zorgt en kracht geeft. Toen wij nog moesten vluchten voor wilde dieren kwam de aanmaak van dat stofje tijdens de inspanning goed van pas. Wie daar een tekort aan had overleefde het niet. Hardlopers die goed in hun vel zitten ervaren dat nog steeds, je voelt als je goed in de race ligt geen vermoeidheid. Je ziet dat trouwens bij meerdere lichamelijke sporten, bij schaakgrootmeesters heb ik dat nooit geconstateerd. In Holland huis straalt het van de gezichten van de medaillewinnaars af. Na het finishen van een marathon bleef dat geluksgevoel bij mij nog een aantal dagen aanwezig, men zou alles tegen mij kunnen zeggen, ik zou blijven glimlachen, geen goud maar wel volbracht. Bij een trainingsrondje van een uurtje een paar uur, de bekende verslaving van een lange afstandsloper. Wellicht hebben mensen als wijlen Majoor Bosshardt een constante endorfine produktie. Geen aangeleerde innerlijke rust, geen overgenomen holle woorden van haar, zij straalde het uit en dat is wat ik hier bij mensen als H mis en er daarom met de nodige reserves tegen aan kijk. Voor mij geldt de praktijk.

Endorfine heeft als eigenschap dat pijn en stress worden onderdrukt zodat er meer plaats is voor een gelukkig gevoel. Daarbij kan het ervoor zorgen dat je een gevoel van liefde en vrede ervaart.

Heb jij in jouw leven iets vergelijkbaars bereikt en is dat bij jou wel constant aanwezigen zo nee kun je dat op elk gewenst moment oproepen?
En heb je dat bereikt door er het nodige over te lezen?
Riekt het met alle respect dan niet naar een soort hersenspoeling?
Of heb je veel gemediteerd? (ik val daarbij in slaap)

[Snelheid]

Innerlijke rust kan je niet op roepen dat heeft een mens of niet net als natuurlijk gezag.

Voorts wat is er mis met meditatie,niets helemaal niet deed men dat maar!!!!!

[Yours]

Je kunt het niet (be-)denken): je moet het ervaren hebben om het te begrijpen.
Het is pure vrijheid, warmte, evenwicht (yin en yang), Liefde en Licht die de mens dan in zijn/haar innerlijk ervaart.

In plaats van de lichamelijke grenzen op te zoeken (alhoewel lichaamsbeweging altijd belangrijk is) zocht ik de geestelijke grenzen op. Er is na het overwinnen van het zelf dan in het diepst van je wezen oftewel je ziel op individuele basis Eénzijn met dat wat IS. Terwijl de wereld om je heen verder gewoon door gaat.

Woorden schieten ook nu tekort merk ik……

Je zegt: Het is pure vrijheid, warmte, evenwicht (yin en yang), Liefde en Licht die de mens dan in zijn/haar innerlijk ervaart.

Zoals je zal weten is ons lichaam is staat om een hormoon te produceren, het stofje endorfine, wat voor een gelukkigsgevoel zorgt en kracht geeft. Toen wij nog moesten vluchten voor wilde dieren kwam de aanmaak van dat stofje tijdens de inspanning goed van pas. Wie daar een tekort aan had overleefde het niet. Hardlopers die goed in hun vel zitten ervaren dat nog steeds, je voelt als je goed in de race ligt geen vermoeidheid. Je ziet dat trouwens bij meerdere lichamelijke sporten, bij schaakgrootmeesters heb ik dat nooit geconstateerd. In Holland huis straalt het van de gezichten van de medaillewinnaars af. Na het finishen van een marathon bleef dat geluksgevoel bij mij nog een aantal dagen aanwezig, men zou alles tegen mij kunnen zeggen, ik zou blijven glimlachen, geen goud maar wel volbracht. Bij een trainingsrondje van een uurtje een paar uur, de bekende verslaving van een lange afstandsloper. Wellicht hebben mensen als wijlen Majoor Bosshardt een constante endorfine produktie. Geen aangeleerde innerlijke rust, geen overgenomen holle woorden van haar, zij straalde het uit en dat is wat ik hier bij mensen als H mis en er daarom met de nodige reserves tegen aan kijk. Voor mij geldt de praktijk.

Endorfine heeft als eigenschap dat pijn en stress worden onderdrukt zodat er meer plaats is voor een gelukkig gevoel. Daarbij kan het ervoor zorgen dat je een gevoel van liefde en vrede ervaart.

Heb jij in jouw leven iets vergelijkbaars bereikt en is dat bij jou wel constant aanwezigen zo nee kun je dat op elk gewenst moment oproepen?
En heb je dat bereikt door er het nodige over te lezen?
Riekt het met alle respect dan niet naar een soort hersenspoeling?
Of heb je veel gemediteerd? (ik val daarbij in slaap)

Dag J-W,

Aan deze ervaring ging een leven van proberen het goede te doen, positief denken, hard werken en er zijn voor anderen, waarbij je jezelf vergeet, aan vooraf. Je kunt er o.a. over lezen in de bijbel (naastenliefde) maar als je in de praktijk niets uitvoert, wordt het niks. En nee, mediteren was er destijds niet bij.
Daardoor kwam er in volkomen nuchtere toestand, destijds op mijn werk, van het ene op het andere moment een transformatie tot stand waardoor het ego verdween en de beschreven toestand ontstond. Waarna het werk gewoon weer wachtte.

Het bleek een blijvende verandering te zijn, die mijn verdere leven door de diepe inzichten die het met zich meebracht behoorlijk veranderde.
In mijn visie had Majoor Bosshardt haar verbinding met de Bron/God nog van nature. Bij mij kwam die (verloren) verbinding toen pas weer tot stand. Ik kan daar nog altijd uit putten.

Daarnaast begrijp ik de euforie van (de) sporters (zoals jij), maar zoals je zelf al opmerkte: die keren na die ‘extatische’ momenten vroeger of iets later weer terug naar hun eerdere toestand.

‘Forumland’ is verder een nogal ander concept dan het dagelijks leven.

Tenslotte: het pad van ieder mens M/V verloopt anders, maar alle wegen leiden uiteindelijk naar Rome.

Hier laat ik het bij.

[J-W]

.......Daardoor kwam er in volkomen nuchtere toestand, destijds op mijn werk, van het ene op het andere moment een transformatie tot stand waardoor het ego verdween en de beschreven toestand ontstond. Waarna het werk gewoon weer wachtte.....

Hier laat ik het bij.

Dank je wel maar nog één vraag. Heb je een verklaring voor je transformatie? Een soort nederdaling van de Heilige Geest zoals
met pinksteren bij de apostelen? Ik neem aan dat dit fenomeen jou vooraf onbekend was, je werkte er dan niet naar toe, het overkwam je als een soort beloning voor je liefde voor je naasten in de praktijk als ik je goed begrijp?

[Yours]

.......Daardoor kwam er in volkomen nuchtere toestand, destijds op mijn werk, van het ene op het andere moment een transformatie tot stand waardoor het ego verdween en de beschreven toestand ontstond. Waarna het werk gewoon weer wachtte.....

Hier laat ik het bij.

Dank je wel maar nog één vraag. Heb je een verklaring voor je transformatie? Een soort nederdaling van de Heilige Geest zoals
met pinksteren bij de apostelen? Ik neem aan dat dit fenomeen jou vooraf onbekend was, je werkte er dan niet naar toe, het overkwam je als een soort beloning voor je liefde voor je naasten in de praktijk als ik je goed begrijp?

Alles kwam samen. Het voelde allereerst als ‘Pasen’, vanwege het sterven van het ego. De (geestelijke) wedergeboorte ervaarde ik als ‘Kerstmis’: de geboorte van ‘Jezus’. Het kwam samen doordat ik alles ‘van mezelf’ had gegeven aan anderen, waaronder mijn naasten. Beloning is niet het goede woord: achteraf gezien is het meer een genade dat ik als een ‘zondig’ mens kon transformeren in deze ‘nieuwe mens in Christus’.
Het verkrijgen van de eerder genoemde diepe inzichten ervaar ik dan weer als ‘de Heilige Geest’ die inspireert. Wat niet wegneemt dat ook ik gewoon fouten maak.

Excuses dat ik het in religieuze termen neerzet; hopelijk maakt het echter iets duidelijk. Voor de rest leid ik een heel gewoon leven in de anonimiteit. (En hou dat graag zo).

[J-W]

Dank je wel maar nog één vraag. Heb je een verklaring voor je transformatie? Een soort nederdaling van de Heilige Geest zoals
met pinksteren bij de apostelen? Ik neem aan dat dit fenomeen jou vooraf onbekend was, je werkte er dan niet naar toe, het overkwam je als een soort beloning voor je liefde voor je naasten in de praktijk als ik je goed begrijp?

Alles kwam samen. Het voelde allereerst als ‘Pasen’, vanwege het sterven van het ego. De (geestelijke) wedergeboorte ervaarde ik als ‘Kerstmis’: de geboorte van ‘Jezus’. Het kwam samen doordat ik alles ‘van mezelf’ had gegeven aan anderen, waaronder mijn naasten. Beloning is niet het goede woord: achteraf gezien is het meer een genade dat ik als een ‘zondig’ mens kon transformeren in deze ‘nieuwe mens in Christus’.
Het verkrijgen van de eerder genoemde diepe inzichten ervaar ik dan weer als ‘de Heilige Geest’ die inspireert. Wat niet wegneemt dat ook ik gewoon fouten maak.

Excuses dat ik het in religieuze termen neerzet; hopelijk maakt het echter iets duidelijk. Voor de rest leid ik een heel gewoon leven in de anonimiteit. (En hou dat graag zo).

Duidelijk, voor mijn achtergrond geen probleem de religieuze termen, bedankt voor je openheid hier.

[Piet]

Innerlijke rust kan je niet op roepen dat heeft een mens of niet net als natuurlijk gezag.
Voorts wat is er mis met meditatie,niets helemaal niet deed men dat maar!!!!!

Rust is bij het andere geslacht. David getuigd er van dat hij zichzelf tot rust brengt bij het vrouwelijk geslacht en Naomi weet dat rust voor haar schoondochters door een man gegeven wordt. Deze mensen vertellen uit de kennis en ervaring die zij hebben opgedaan in het leven. Het is een voorwaarde om tot rust te komen. Een ander voorwaarde is dat je de relatie natuurlijk juist moet invullen. Anders werkt het ook in die relaties niet en daar heb je God dan weer voor nodig. Uiteindelijk is de rust afkomstig van hem. De goede omgang met hem

[Piet]

Iedereen is gelijk

In het westen leren we vaak dat het een prestatie is als je alles op eigen kracht hebt bereikt. Volgens Mungi zien we hier over het hoofd dat niets bereikt kan worden in een vacuüm. Jij bent namelijk niet afgescheiden van de mensen om je heen. Zij hebben bijgedragen aan de persoon wie je nu bent. Verder leren we ook dat concurrentie leidt tot zelfontwikkeling en vooruitgang. Hierdoor vergelijken we onszelf met anderen en krijgen we vaak het gevoel dat we niet goed genoeg zijn. Ubuntu vertelt ons dat iedereen in deze wereld gelijk is. Dus in plaats van jezelf te meten met anderen, leert ubuntu ons oog te hebben voor de bijdragen van andere mensen aan ons dagelijks leven. Neem even de tijd om te denken aan alle mensen die jou hebben geholpen en die jou hebben gemaakt tot de persoon die je nu bent. Wees dankbaar! En andersom, wie heb jij geholpen op zijn pad? Merk op dat het leven draait om geven en nemen.

Positieve instelling Tufkah.
Mijns inziens zijn relaties erg belangrijk voor het leven. Positieve gedachten over elkaar bouwen op en maken dat men elkaar niet onheus beljegend. Dat mensen elkaar nodig hebben staat als een huis. Mensen worden al vanaf hun jeugd beïnvloed door voornamelijk hun ouders en het maakt heel veel uit hoe ouders omgaan met hun kinderen. Een liefdevolle behandeling beïnvloed het kind veel beter dan dat er gebrek is aan allerlei sociaal verkeer tussen de ouders onderling en de kinderen. Kinderen worden gezonde volwassenen wanneer ze sociaal behandeld worden en niet teveel prestatiegericht moeten zijn. Dat is een mankement aan de opvoeding heden ten dage. Ook op school draait het om arbeidskrachten creëren, dus presteren. Men gaat voorbij aan de mens zelf. Het is gezond om jezelf te meten met anderen zolang je er niet van afhankelijk bent. Dat moet je leren in je jeugd. Bevestiging van je prestaties ontbreekt nogal eens waardoor mensen het gevoel krijgen dat ze verkeerd doen, ook al doen ze goed. Maar wanneer men elkaar bevestigt groeit het zelfvertrouwen. Een gezond ego is goed en een gezond ego is in staat te geven en te ontvangen in dankbaarheid.
Iedereen is gelijk als mens waardoor we elkaar aan elkaar kunnen spiegelen. We kunnen prestaties van anderen kopiëren en testen of wijzelf daar ook goed in zijn. Maar tenslotte heeft iedereen een eigen talent. Met het eigen talent kan men anderen op weg helpen om een gezond ego op te bouwen.

[Tufkah]

Iedereen is gelijk

In het westen leren we vaak dat het een prestatie is als je alles op eigen kracht hebt bereikt. Volgens Mungi zien we hier over het hoofd dat niets bereikt kan worden in een vacuüm. Jij bent namelijk niet afgescheiden van de mensen om je heen. Zij hebben bijgedragen aan de persoon wie je nu bent. Verder leren we ook dat concurrentie leidt tot zelfontwikkeling en vooruitgang. Hierdoor vergelijken we onszelf met anderen en krijgen we vaak het gevoel dat we niet goed genoeg zijn. Ubuntu vertelt ons dat iedereen in deze wereld gelijk is. Dus in plaats van jezelf te meten met anderen, leert ubuntu ons oog te hebben voor de bijdragen van andere mensen aan ons dagelijks leven. Neem even de tijd om te denken aan alle mensen die jou hebben geholpen en die jou hebben gemaakt tot de persoon die je nu bent. Wees dankbaar! En andersom, wie heb jij geholpen op zijn pad? Merk op dat het leven draait om geven en nemen.

Positieve instelling Tufkah.
Mijns inziens zijn relaties erg belangrijk voor het leven. Positieve gedachten over elkaar bouwen op en maken dat men elkaar niet onheus beljegend. Dat mensen elkaar nodig hebben staat als een huis. Mensen worden al vanaf hun jeugd beïnvloed door voornamelijk hun ouders en het maakt heel veel uit hoe ouders omgaan met hun kinderen. Een liefdevolle behandeling beïnvloed het kind veel beter dan dat er gebrek is aan allerlei sociaal verkeer tussen de ouders onderling en de kinderen. Kinderen worden gezonde volwassenen wanneer ze sociaal behandeld worden en niet teveel prestatiegericht moeten zijn. Dat is een mankement aan de opvoeding heden ten dage. Ook op school draait het om arbeidskrachten creëren, dus presteren. Men gaat voorbij aan de mens zelf. Het is gezond om jezelf te meten met anderen zolang je er niet van afhankelijk bent. Dat moet je leren in je jeugd. Bevestiging van je prestaties ontbreekt nogal eens waardoor mensen het gevoel krijgen dat ze verkeerd doen, ook al doen ze goed. Maar wanneer men elkaar bevestigt groeit het zelfvertrouwen. Een gezond ego is goed en een gezond ego is in staat te geven en te ontvangen in dankbaarheid.
Iedereen is gelijk als mens waardoor we elkaar aan elkaar kunnen spiegelen. We kunnen prestaties van anderen kopiëren en testen of wijzelf daar ook goed in zijn. Maar tenslotte heeft iedereen een eigen talent. Met het eigen talent kan men anderen op weg helpen om een gezond ego op te bouwen.

In de ik-wereld verhouding maken mijn kinderen mij vader. Mijn vrouw maakt me echtgenoot. Maken mijn vrienden mij een vriend. Maken mijn broers en zussen mij broer. Maken mijn kleinkinderen mij opa. Enz enz.

In deze wereld word ik door de anderen gemaakt. Het 'ik' bestaat niet op zichzelf, maar bevindt zich altijd in een relatie die wordt uitgedrukt in twee door 'grondwoorden': 'Ik-Jij' . (Die laatste zin is van Martin Buber en ik onderschrijf dat volledig.)

In de verhouding met een ander word ik 'ik'. In de verhouding met mijzelf ben ik geen 'ik' , dat is de grond (ongrond, afgrond) van de mens. Waar ik alleen ben met mijzelf, daar kan ik de liefde van de Vader beleven. Met de Vader heb ik dus eigenlijk een niet-verhouding, i.t.t. de mensen waarmee ik me verhoudt. Ik geloof dus niet zozeer in de Vader, ik beleef de Vader, hetgeen de Vader tot een levende Vader maakt.

In de verhouding met mijzelf verschil ik ook van niemand. Dus ja, intrinsiek , in het diepste van mijn wezen is er absolute gelijkwaardigheid. Komende in de wereld heb ik unieke capaciteiten/talenten. Net zoals de andere mensen dat ook hebben. Zo voel ik Gods wil aan, we zijn door God geschapen om elkaar lief te hebben en elkaars capaciteiten/talenten met elkaar te delen. De werkelijkheid is anders, dat zie ik ook wel. Maar dat doet er soms eventjes niet toe.